4000 jaar geleden 'Qen kuwelijk op de ^zBraankóe donk door Jan Kijkuit neöeRlan «H'S kwAm gr ween Bovenop ^NTb^ecWS£| 1 Kir'mSlSkeD1,wrM'. SH!tTo£ M^^e- - NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND IN UTRECHT— Seboonhovensehe Courant. DONDERDAG 31 DECEMBER 1953 Q)eze drassige streek, die nog maar weinige honder den jaren behoorlijk ingedijkt is, heeft bijna geen sporen behouden van het menselijk leven in een ver ver leden. Toch staat het vrijwel vast dat reeds lang voor het begin van onze jaartelling nu en dan mensen hier gewoond hebben. Jan Kijkuit heeft de moge lijkheden daarvan onderzocht. Uit die onderzoekingen en uit zijn fantasie zijn een jonge Kelt uit het Vlaam se kustgebied en een lieftallige Friezin uit het Zui derzeegebied naar voren getreden. Het land van de Friezin wordt nu weer drooggelegd, maar Jan Kijk- uits verhaal |peelt in een tijd waarin de Zuiderzee nog niet bestond, 1953 jaar voor Christus. In onze waarden, die toen nog geen waarden waren, was veel meer water en veel minder land dan thans het geval is. Er was een vrij dicht begroeide woestenij, maar er was toch ook menselijke liefde en zelfs een sprankje romantiek. /I De volgende morgen leerde leta ge- heel andere. Nal was weg. Nog maar g nauwelijks hadden de krUsende meeu- en verschrikkelijke tocht was het wen en de roepende kieviten de stam die Nai achter de rug had. Hij gewekt of de stamoudste had een der was gekomen uit het gebied van de vrouwen er op uitgestuurd om aan duinen. Daar woonde zijn stam, er- Nai's bruid te vragen of zij diens gens achter hem, waar de zon onder- vrouw geworden was. De oudere vrouw ging. Maar Nal was niet meer bij zijn kwam terug met het ontstellende be- stam en bij elke dagreis die hij zich richt dat er sinds de rumoerige zitting verder van zijn horde verwijderde Van de vorige avond niets meer van werd de twijfel ln zijn hart wat ster- Nai gezien was. ker. Had hl] er goed aan gedaan zich te vatten tegen l'.oul' '°°.yhr"; Toen N.i efgedropeq uit de krtnf ten, dl. de «tamoudite utaW ook y,n oud„e dle over „,m be. ophem een Uteptertng TyklMrd hed. htdden en,g( wa ,„u. Kei n hongerig wimt hl) bed ln de nend ,ege„ dlkke boom )n gepeins afgelopen degen meer esmdecht ge- v,„onk,n HIJ 0„riegde bb zich iel! ecbonken eenhet vergroten de et- m0„lukn,de„. De hem toegewezen etend dl. hem echeldde ven mogelU- hem n|ft bUlond„ tegen ke ecbtervolger. den een bet opeporen w>> „n, v.„ d, .„„„„d- rite Nel moeet bekennen dot hU gelijk det deoudete het voor zijn ge- m,„ „ecbt ko„ Vooretellen zeg nuttig geoordeeld zou hebben om de y,der v<m hl,r k,„deren, bis een pen men uit te zmtden, met de w>> ef „0| d, dolk d„ hem op ha, opdrecht de opetendtge vluchteling te og(,nbllk .en belangrijker bezit leek achterhalen. Deer kwam nog b« dat m vrouw Nog ,,ng llJn Nel zich ala een van de beet. krijger. lt v,„ mellIcn w,pen. zichtbaar ln de gordel te kunnen dra gen. Nai besloot bij zich zelf dat hij er niets voor voelde de dolk weer te- uit de stam mocht beschouwen en ook en het wag voorwaar een onderschei- uit dien hoofde zou er ln de nederzet- dln eeQ echte bronzen dolk goed tlng moeite gedaan worden om hem - - terug te krijgen. Het was waarlijk geen tijd om goede krijgers om een on- w derllnge ruzie te verliezen, want het rug"te~gevën, 'die hij "êeriuk verdiend zwerversvolk dat hunnebedden bouwt had Toen hy een dun maantje boven kon ook op de kust van het Jachtge- d# b08rand zag opkomen stond zijn be- bled van Nai's stam verwacht worden. |Iult valt Hy hteid jjjn dolk> maar hiJ Dat alles wist Nai en hij had gepro- nam de vrouw niet. HIJ zou zijn eigen beerd Juist door het dreigende gevaar weg zoeken Hy kende voldoende de en do»r zijn waarde als slim strijder gevaren dje de woeste wereld om hem zlj« zin te krijgen bij het stamhoofd. hMn verborgen hield. HU kende ook HIJ had kort en goed geweigerd zich d# kracbt van zyn wapens en hU was het meisje tot vrouw te nemen dat de jQng en overmoedig genoeg om de on stamoudste voor hem aangewezen had. bekende gevaren en de geweldige Nog nooit was het voorgekomen, dat moeuykheden die eenzaamheid kon een van de Jonge krijgers zich verzet- te onderschatten. te tegen de keuze van de stamoudste. Integendeel, zU hadden zich tn de Zacht grinnikend ln zich zelf zocht Nai zUn complete uitrusting voor Jacht strUd met menselUke of dierlUke be- en gevecbt bU elkaar. Een koker pU- lagers pogen te onderschelden. Toon den zij zich een man, een bekwaam afweerder van de vele gevaren die het volk bedreigden dan hoopten zU op de spoedige toewUzlng van een vrouw. Grommend van genoegen over de on dervonden waardering troonden zU hun nieuwe bult, de toegewezen Jonge vrduw, met zich mee, zonder er veel 4 Stadacht aan te besteden hoé die VrMaar Nal had slechts de kleine bron zen dolk aanvaard, die de hoofdman hem als onderscheiding gegeven had voor het doden van een beer, die een aanval gewaagd had op een paar vis sende vrouwen. Een van die vrouwen was hem toegewezen als bruid, maar hU had haar gewelgeTd. Niet begrij pend had de stamoudste nogmaals ge zegd dat hU haar mee moest nemen, maar Nal had toen verteld dat hU zelf een vrouw wilde uitzoeken. Een af- keurend gemompel had hem de veg^j £lgtfb.ded«d,£ve.» "opgevolgd moesten worden vooral in een geval als dit waarin het toch duidelijk was Jat er gezorgd werd voor de instand houding van de stam. De hoofdman was groot enfors mapr hU was in een twistgesprek niet tegen de Jonge Nai opgewassen. HU kende het rappe verstand van zUn Jonge weerstrever en probeerde hem daar- S vemedecibg tel «cboor- aamheid te dwingen. HIJ telde o.l Nal de\volKende morgen het r geweien «ehle.il zijn vroul vaard moert I#»»:1"»'' geval, de celdgme dolk moeit geven en eicb verder maar weer be- achouwen moert W. onvolwtefcn knasw ln plaata van al. waardevol etrtjder Nog eenmaalprobeerde Nal uit te leggen dat hll niet ongeboor- laam wllde rijn, maar .lecht. het recht wilde hebben xelf rtln vrouw te .kle- aen. Geen van de mannen vatte dit op ala een ernstig argument en 'IJ gaven mat keelgeluiden te versta* dat bet een. waren met de .tamoudate toen die Nal het .wUgen oplegde en opvolging van lün bevelen verlangde Nai greep naar zUn dolk alsof hij die dadelUk terug wilde geven, maar ken- nelijk bedacht hU *lch. draaidè zjch om kn sloop uit de kring van mannen, die verder geen aandacht meer schon ken aan het geval, overtuigd als tl.' waren, dat Nal zUn bruid was gaan halen. len op zijn rug, een niet te zware ste nen bijl in zUn gordel, een nieuwe speer in zUn rechterhand en een twee de speer tezamen met zUn boog ln zUn linkerhand. Zo toegerust, met enkel 'n stuk gedroogd vlees als proviand bU zich, sloop Nai de nederzetting uit en de opkomende maan tegemoet. Die nacht gunde hU zl.«h geen rust en ook de gehele volgende dag trok hU voort. HU overdacht bU zich zelf hoe bU de ontdekking van zUn vlucht een paar snelvoetige krUgers zouden beginnen zUn spoor te volgen, ten ein de hem terug te halen. Terug, omdat het bevel van de stamoudste opgevolgd moest worden en terug ook omdat de stam zich slecht veroorloven kon een veelbelovend strUder te verliezen. Daarom zouden zU waarlijk de achter volging niet snel opgeven en met het oog daarop poogde Nai zoveel moge lijk zUn spoor te verdoezelen. Eerst liep hU enige tUd langs de door de wind gestreelde helling van het duin, zodat zUn voetsporen zouden dicht- waalen. Later slingerde hU zich een poosje van tak tot tak en van boom tot boom, tot hij ondervond dat dit een nogal vermoeiende manier van reizen was. Daarom liep hU weer gewoon over de grond, maar de onrust week niet. Als hU omkeek kon zUn geoefend jagersoog zUn eigen spoor duidelUk zien en hU was dan ook blU toen hU aan eefi rivierarmpje kwam. In plaats van het over te steken bleef hU lange tUd door de bedding lopen. In het water zouden achtervolgers zUn spoor zeker bUster raken. Pas toen de zon weer bUna aan de horizon stond, na bUna een etmaal ononderbroken voort trekken won Nai's vermoeidheid het van zUn voorzichtigheid. HU klom in een zware notenboom, at wat van de bUna rijpe vruchten en nestelde zich toen zo gemakkelUk mogelUk tussen de takken. Daar sliep hU diep en vast tot de eerste zonnestralen hem wekten. Wat stram door de ongewone slaap houding maar volkomen uitgerust liet Nai zich op de grond vallen. Een sla perige boshoen sprong verschrikt op- zU, maar reeds lag een pUl op Nai's boog en de uren van het boshoen wa ren geteld. In de verkwikkende nacht rust was Nai's bezorgdheid over ach tervolging weer teruggekeerd en daar om gunde hU zich geen tUd zUn buit behoorlUk te roosteren. Het zou een groot werk geweest zijn vuur te maken en bovendien zou de rook nu en de as later een te duidelUk spoor gemaakt hebben. HU scheurde de hen uit elkaar, stroopte de stukken huid met veren eh al er af en verslond het nog warme vlees rauw. Als toespUs nam hU het hart van de kip en een paar wilde appeltjes. Toen maakte hU zich op om zijn tocht te vervolgen. HU wist eigen- lUk niet hoe lang hU zou blUven trek ken en hU wist ook niet dat da groot ste moeilijkheden nog voor hem lagen, maar later op de dag ontwaarde hU die duidelUk genoeg. HU kwam In een drassig gebied, waar hU telkens zUn route moest wUzigen om ondoorwaad bare moerassen te ontwUken. Minder haastig maar toch nog steeds niet ge rust bleef Nai zo drie dagen voort gaan. 's Nacths rustend in een boom, overdag trekkend en levend van toe vallige buit, zonder tUd te verliezen in een ernstige jacht. Aan het eind van de vierde dag over zag hU zUn toestand. HU berekende dat hU eigenlUk al vUf dagreizen ver van zUn stam verwUderd was en bU pro beerde zich een beeld t« scheppen van de afstand. Die bedroeg tussen de 160 en 180 kilometer, maar Nai leefde in een tUd die geen andere afstandsma ten kende dan een steenworp en een dagreis. Nal keek om zich heen in het vallende schemer. HU was in een gro tendeels met bos bedekt gebied, rUke- lijk doorsneden door rivieren en ri vierarmen en blUkbaar als geheel blootgesteld aan herhaalde overstro mingen. Overal in de laagste takken van bomen en struiken zag Nai stro en soms wier hangen. Het kon er nog maar een paar maanden hangen, dus zou dit gebied in het voorjaar wel on der water gestaan hebben. Piekerend over de voor en nadelen die dit gebied als Jachtterrein en als schuilplaats bood zakte Nai in slaap. HU sliep zo vast dat hU niet bemerkte hoe een paar maal wolven onder zUn boom lslopen op zoek naar buit. Waórfeer Nai meer inlichtingen had willen hebben omtrent die overstro ming dan had hU die makkelUker kun nen krijgen dan hU dacht. Niet ver bU hem vandaan overnachtte een andere eenzame figuur, die de toekomst heel wat somberder tegemoet zag. Het v/as een Jonge vrouw, een meisje nog bUna. ZU was ver van de verblUfplaats van haar stam. die ergens ln het Noorden woonde. In het vroege voorjaar was zU de echtgenote geworden van een van de jonge krUgers van haar stam. Behalve de gebruikelUke onderworpen heid die de vrouwen voor haar man nen voelden, koesterde het NoordelU- ke bruidje, Tir, een warme liefde voor haar man. Toen hU een paar weken nadat ze getrouwd waren haar ter loops mededeelde dat hU de volgende dag op een jachttocht zou gaan, samen met een paar andere jonge mannen, voelde Tir iets als een pUn in haar borst. ZU kon de gedachte niet ver dragen alleen te moeten blUven. ZU durfde er niet met de andere vrouwen over praten want zU wist dat gevoe lens van tedere liefde maar nauwelUks begrepen zouden worden. Tir voelde zich wanhopig, maar ze wilde ook niet aan haar man en heer vragen hoe lang hU zou wegblUven. HU zou haar wel begrepen hebben maar zU wilde haar vrees om alleen te zUn niet laten blU- ken. Uit de gesprekken van de mannen onder elkaar maakte zU op dat zU wil den proberen een oeros te vellen, liefst een grote stier om de schedel met de reusachtige horens aan hun opperhoofd te schenken wanneer diens zoon tot man verklaard zou worden. In ver band met deze bedoeling deden de mannen nogal geheimzinnig. Tir dacht echter te begrUpen dat het een tocht van een paar dagen zou worden. Ze piekerde bUna de hele nacht hoe de eenzame dagen door te komen die voor haar lagen. BU het aanbreken van de dag toen de mannen zich gereed maak ten te vertrekken nam Tir een onge hoord besluit. ZU zou met de mannen meegaan. Niet in hun groepje natuur- lUk want dan zou ze dadelUk met een paar snauwen teruggestuurd worden. Daarom sloop ze door het kreupelhout op een veilige afstand achter de man nen aan. Ze zorgde voortdurend haar man ln het oog te houden, want al was ze nog nooit op een werkelUke jacht meegeweest, ze begreep zeer wel dat zU als eenzame vrouw in de wildernis vele gevaren kon ontmoeten. Dagen lang sloop ze achter de.mannen aan. knollen en bessen, nu en dan honing etend, terwUl de mannen boven een vuur een stuk vlees roosterden. De oerossen waren blUkbaar zeld zaam, want steeds verder trokken de koene jagers tot ze ln het gebied kwa men van de kreken en rivierarmpjes, waarvan ze slechts bU vage geruchten het bestaan kenden. Daar was het verschrikkelUke voor Tir gebeurd. Op een nacht was Tir ln haar boom wak ker geworden door onheilspellende ge luiden en zU had gezien hoe de man nen niet langer aan de oever van het kreekje lagen maar wanhopig heen en weer liepen op een eilandje. Het water was gekomen, steeds hoger en steeds woester stromend. Een paar mannen waren erin geslaagd zwem mende hogere grond met bömen te bereiken, maar haar eigen man was door de stroom meegesleurd. Voor hU uit het gezicht verdween had Tir zich niet langer kunnen bedwingen. ZU had snerpend zUn naam geroepen en hU had verbaasd omgekeken. Hernieuw de pogingen om de wal te bereiken hadden niet mogen baten en steeds verder was hU weggedreven. Tir wilde de plek niet verlaten. ZU was ervan overtuigd dat haar man te rug zou kom^n om haar te halen, want hU had gezien al had hU niet begre pen, dat zU in de boom zat. Maar de dagen rUden zich aaneen. Het water was weer gezakt en slechts de slierten en ranken die in het struikgewas ach terbleven, toonden hoe hoog het had gestaan. Elke avond keerde Tir naar dezelfde boom terug en elke dag zocht zij in de omgeving naar menselUke voetsporen, maar zU vond er geen. Nu had zU dat zoeken al lang opgegeven, maar ze wist niet hoe en waarheen de terugweg zou zUn. Tir begreep dat de winter naderde en dat zU niet alleen de beproevingen ^van dat JaargetU zou kunnen doorstaan, maar ze zag er te genop alleen de lange weg naar huis te-zoeken- De weg tussen moerassen en wilde dieren, een weg die zU niet kende en die *U. zeker verder Noord waarts, waar de grond droger en het wild talrUker was, niet ongewapend als zU was zou kunnen afleggen. Nog steeds besluiteloos liet zU zich op een morgen uit haar boom zakken om te gaan zoeken naar voedsel. Ze drentelde tussen de bomen door. Rundels zonnestralen, gezeeft] door de bladeren speelden Over haar blonde, lange haren en haar blanke huid. Die blanke huid was het eerste wat Nai in zUn boom van de vreemdelinge opving. HU zag haar mooie, lenige gestalte een eind verderop stappen en hU keek met ogen groot van verbazing naar het meisje. HU zag dadelUk dat het niet een van de vrouwen van zUn eigen stam was. Deze woudloopster was wat langer, maar vooral ook lichter blond dan de vrouwen die hU kende. Dat gouden haar boeide Nal, maar toen Tir op haar zigzaggende manier voortging het bos te doorzoeken en zU dichter bU Nai's boom kwam werd zUn aandacht weer getrokken door haar blanke huid. HU was gewend aan verweerde, soms bUna okerkleurige huidtinten, maar de vreemdelinge die daar licht zuchtend onder de bomen liep was bU na wit en in elk geval was haar huid van borst en hals zeer blank vergele ken bU zUn eigen huidkleur. Doodstil bleef Nai in de boom naar het meisje kUken. HU begreep dat het haar slechts aan het schrikken zou maken wanneer hU zich plotseling liet ballen en het leek hem vroeg genoeg zich te vertonen wanneer zU verderop zUn spoor in de zachte grond vond. Natuur- lUk gebeurde dat. Toen het meisje al enige ttjd uit zUn gezichtsveld verdwe nen was hoorde hU haar in de verte een klein kreetje slaken. Op dat ogen blik liet hU zich uit de boom zakken. Beneden legde hU al zUn wapens bU elkaar op de grond en zelf ging hU er op een paar phssen afstand naast staan HU had bU zich zelf overlegd dat dit waarschUnlUk de duldelUkste manier zou zUn om te tonen dat hU geen kwa de bedoelingen had. Maar Tir verwachtte helemaal geen kwade bedoelingen. ZU meende niet anders of het mensenspoor in de grond was dat van haar man' en zU snelde, haar mooie haren wapperend achter zich aan, langs het spoor in de richting van Nai. Toen ze hem zag staan sfbnd ze met een schok stil. Nai grUnsiJe maar hU verroerde zich overigens niet. Het meisje hulde zich ln haar prachti ge haartooi en bleef vanuit een bosje kreupelhout naar de vreemdeling sta ren. De gestalte voor haar was niet haar man. Ze kreeg aanvechting te vluchten, maar ze was al zo lang een zaam geweest, dat haar behoefte aan gezelschap en bescherming groter was dan haar drang om haar heil te zoe ken in de vlucht. Een hele poos bleef zU staan staren en Nai deed aUn best zijn vredelievende bedoelingen uiteen te zetten. HU riep het meisje bU hem te komen zonder vrees, maar het enige resultaat was dat zU niet begrUpend wat ineenhurkte. Nal overdacht dat zU zUn taal niet verstond en daarom vouwde hU de armen voor zUn borst, wees op de wapens buiten zUn bereik en ging op zUn gemak op de grond on der een berk zitten. Het meisje kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Vanuit haar schuilftjaats kon zU de zit tende krUger niet zien en zU ging op haar tenen staan om naar hem te glu ren. Wat zU zag boezemde haar ver trouwen ln. ZU gUpte naar een volgend struikje om betepte kunnen zien. maar de man op de grond taalde er blUkbaar piet naar zUn wapens te grUpen of haar op andere wijze kwaad te doen. Het duurde bUna een half uur voor het meisje zoveel moed verzamelt] had dat zU zonder bescherming van struikgewas naderbU durfde treden. Nal achtte toen het ogenblik gekomen om haar aan te spreken, ondanks de moeilijkheden van het verschil in taal. HU sloeg met zUn vuist op zUn borst en het galmde alsof hU op een toren klok geslagen had. HU noemde daarbij zUn naam en keek het meisje zo vrien- delijk mogelUk aan. HU herhaalde zijn naam en strekte daarbU zUn armen als in bescherming uit. Het meisje keek vragend naar de gestalte op de grond. Nai?. zei ze en wees op de jon ge man. Nai knikte en voegde er aan toe dat hU haar vriend was. Enige tijd sleepte het moeizaam gesprek zich voort. EindelUk kwam het meisje zo ver dat zij haar eigen naam noemde. Nal sprak de klank een paar maal uit als proefde hU de naam. HU had moei te met het ^uitspreken van de naam Tir, want de r was een letter die in zUn eigen taal haast niet voorkwam. Het meisje kirde vrolUk toen zij de pogingen van de man hoorde, maar plotseling werd haar aandacht afge leid. Zij had weer naar de wapens op de grond gekeken en vlak daarachter had zU een paar eetbare paddestoelen ontdekt. Zij vergat haar schroom en haar voorzichtigheid en liep langs de man naar de paddestoelen. Nai stond op het punt grommend overeind te springen omdat hU da#it dat de klei ne vreemdelinge zijn wapens wilde ste len. maar toen hij zag dat zi] geen aandacht had voor zUn uitrusting Het hU haar begaan. Tir nam een padde stoel en propte die in haar mond. zo haastig dat Nai dadelUk bemerkte hoe grqot haar honger moest zijn. HU riep haar en het meisje draaide zich dade lijk om bij het horen van haar naam. Nai was heel tevreden over dit succes en probeerde haar toen uit te leggen dat hij voor een beter ontbUt zou zor gen. Druk gebarend en weinig zeg gend beloofde hU haar vers vlees, als een bezegeling van hun jong verbond. Het meisje keek vol vertrouwen naar hem op en zU toonde geen vrees toen hU zUn wapens opnam. Nai fcar- zelde. hij meende dat hij Tir een dui delijk teken van zUn goede bedoelin gen moest geven en daarom gaf hU haar zijn speer in de hand. Eerst be greep dg jonge vrouw de bedoeling van het gebaar niet. maar zij was gewend datgene te dragen was een man haar te dragen gaf. doch plotseling lichtte haar gezicht op. Ze knikte Nai toe en zwaaide de speer boven haar hoofd. De speer was het enige wapen dat vrouwen wel eens hanteerden en dat was blijkbaar In Tir's stam eender als onder Nai's volk. GezamenlUk togen ze op pad Nal voelde neiging zUn nieuwe kennis bij de hand te nemen, maar hU onderdruk te die neiging, niet alleen omdat hU niet wist hoe Tir het zou opvatten, maar ook omdat hU zUn handen vrij wilde houden voor de jacht. Voor het eerst in dit gezelschap wilde hij geen enkele prooi laten ontsnappen. Hi]jeou laten zien dat hU niet ten onrechte een goede faam genoot in zUn eigen gtam. Sluipend ging het tweetal voorwaarts tot het ln de verte tussen de bomen een glinstering zag van een watervlak te. Nog behoedzamer kozen zU hun weg, Nai voorop en Tir vlak achter hem. Aan de oever van het meer za gen zU een paar zwUnen die met hun snoeten in de zachte oevergrond wroetten. Nai beduidde het meisje stil te staan. Op zUn gemak overzag hij de kleine kudde en hij zocht er op het oog een Jong mal» dier uit. Hij wist dat een pUl eigenlUk geen wapen was om een ever te bestrUden, maar hij wflde het risico niet lopen het gehele gezelschap knorrende viervoeters op de vlucht te drUven. Hij koos zUn zwaar ste pUl, spande nauwkeurig de boog en zoevend schoot dé pUl naar zUn doel. Voor de suffe varkens begrepen wat er gebeurde sprong Nai al te voor- schUn. Met geheven bUl snelde hU naar zUn prooi die vergeefs trachtte het vlUmende vreemde in zUn zUde kwijt te raken. Terwijl de andere zwijnen vluchtten dreunde Nai's MJ1 neer op de schedel van de getroffene. Hoe ont zaggelijk ook. de slag was niet vol doende om de ever t»e vellen. Gillend deed het dier een uitval naar zUn aan valler, maar reeds had Nai ten tweede male zUn bUl geheven. Woest liet hU het wapen neerdalen, ditmaal trof het een achterdeel van het dier dat nu ook de vlucht nam. Ondanks zijn verwon ding ontwikkelde het een grote snel heid en Nai meende reeds dat hU zUn prooi pas na een lange achtervolging zou kunnen overmeesteren toen plot seling een tengere gestalte uit het kreupe'hout trad, op de weg van het vluchtende zwUn. Door het bloed dat in zUn ogen liep ontwaarde het dier het nieuwe gevaar niet snel genoeg en waarschUnlUk begreep het pas wat er gebeurde toen Tir met vaardigheid de lans ln zUn hals dreef. Het oponthoud was voldoende voor Nai om naast Tir te springen en het varken met zUn dolk af te maken. Grinnikend en hUgend keken de twee mensenkinderen elkaar aan. Nai legde zUn nog trillende rech terhand op de schouder van het meis je voor hem en in dat gebaar legde hU al zUn bewondering voor de moe dige en doeltreffende ma.iier, waarop Tir zich een Jachtgenoot getoond had. Geheel met elkaar vertrouwd zetten zU zich gezamenlijk aan de arbeid om het varken te ontleden en ondertus sen vuur te maken en brandstof te ver zamelen. Toen de zon bUna op zUn hoogst stond was het tweetal uiterma te volkan en verzadigd In het schijn sel van het laAgzaam dovende wuur legden zU zich naast elkaar om een uiltje te knappen. Voor het eerst in vele nachten en 'dagen, slapend als een mens, uitgestrekt op de grond en niet als een eekhoorn opgevouwen in een oksel van een boom. Een uur later ontwaakte Nal onrus- NIEUWSBLAD VOOR ZUID-HOLLAND EN UTRECHT. Seboonhovensehe Courant. DONDERDAG 31 DECEMBER 195* tig. Hij had het gevoel alsof hU be- mannen die zU in haar eigen stam rasslge omgeving, op het eiland dat spied werd Snel wendde hU zich om kende, maar hU bleek over minstens thans de BrandwUkse donk heet. en daarbij keek hU lh het lachende evenveel kracht te beschikken als de gezicht van Tir, die eerder wakker ge- langere mannen uit het Noorden. Tir Tw## .aar Jater w#f eeQ Heln pjek. worden was en een tijdlang naar Nai wist niet waarom ma«rr zU stelde dit het elUnd duchtig veranderd, had liggen kUken erover peinzende met tevredenheid, Ja met iets van ge- JN rad het ^„„„erhand kaal ge waar deze jonge krijger zou wonen en streeldheid vast. Toen de eik in het yan de lUmmen had hU een of hU van plan was haar mee te ne- water dreef riep Nai haar. Voor het h#£hu h t OD-arlcht die Juist op tUd men naar zijn stam. eerst sinds hun kennismaking noemde Keweest wai voor de geboorte Telkens lachend en elkaar onderbre- hij nlet haar naam, maar hU sprak yjm h.jn aer<e klnd> een jongetje. On- kend probeerden ze elkaar uit te leg- haar Wljkbaar aan met 1™°,fd vooi" dertu„en hadd#n Nal en Tlr de taai gen dat ze alle twee van hun stam af- „vrouw uit zUn eigen taal. Tir b#- moa|lljkhedan overwonnen. ZU «pra- gedwaald waren en dat ze geen van greep dat zU een licht ongenoegen had ken Ua, hoofdrakelijk die van tweeën een vaste woonplaats ergens opgewekt en zij haastte zich dan ook Na,,f Bt>m maar door8pekt met woor- in de buurt hadden. Toen ze zover naar de waterkant. Daar was Nai ech- Tlr,f t#al d,e Na, bezlgde voor waren werd Nai weer actief HU sprong ter^lang niet zo boos als Tir verwacht begrippen dla ieta vrouwelUks of overeind en trok Tir op de been. Zo- had. HU sprak haar nu wel bU haar uitdrukten Nat had Tir ver veel mogelUk goede stukken vlees van naam aan en hU beduidde haar dat zU yan zljn gtam in da duinen> van de het varken regen ze aan zijn speer en met het vlees boven op de drUvende £n y#n de pracbtiga hemelsblauwe die tussen hen tweeën dragend gingen eik moest gaan zitten, dan zou WJ dit yMj de Q waarln hU keek ze weer op weg. Nai vast van plan een pontje naar het eiland duwen. Tir h>ar ^UTt had verteld van behoorlUke legerstede voor de nacht prutste de speer met vlees bissen een haar kQrte huwelUk en van de ver te zoeken, Tir in afwachting en nog paar afgebrokkelde takken vast en gchrikkln-en van de overstroming, niet helemaal zeker van de dingen die ging zelf er achter zitten. Heel lan*- _aar z# Waren het erover eens ge komen zouden. Ze liepen een paar uur zaam ging de eik op weg naar het de_ dat hun h,lt nu veilig stond langs de oever van het geweldige meer eiland, geduwd door de zwemmend# h#t wgter een omstandigheid Er veranderde maar weinig aan de Nal. Tir keek achterom, recht in het aryan voorai Tir als Friezin de omgeving, maar het maakte niet veel tevreden gezicht van Nah Nu hU niet yoordelen wlgt te fChatten. indruk op hen. Met een welgevulde boos meer was, durfde Tlr weer iets Hoewei het Nai soms zwaar viel het maag en de zon koesterend op hun te wagen. ZU Het zich van de stam en daarmta Tir te verlaten had schouders wandelden ze meer voor hun glijden onder een waarschuwende Uverig en zorgzaam huis genoegen dan tot een duidelUk doel. kreet van Nal die bUna de gehele last JU zich een j bovenal een man Toen de oever van het meer 'n flauwe vlees verloren zag *a^ Jo®n worn Mn EOekend en scherp waarne- bocht beschreef kwam het doel Nai het meisje als een otter naar de voor verstand. HU was begonnen met weer duidelijk voor ogen. Niet ver in kant van de stam, greep een tak en gtenen blj] te maken zo groot het water ontwaarde hU een klein ei- hielp mee het vrachtje naar de over er nQg nQOlt een gezjen had en land. HU bleef staan om er naar te kant te slepen. t QOk als geen Van de mannen staren Langzaam drong het tot hem Druipend stonden ze «ven later p de yiaamse kust in Nai's stam be door dat er met eiland iets bijzonders de oever van het eiland en weer poog had dg noodzaak lngezien zich was. Hij wees Tir op de plukken stro de Nai zUn bewonderlng te zwaarder te bewapenen omdat JU al en wier die ook hier overal ln het de verrichtingen van Tir tn wle hij de wndemls in moest Van struikgewas hingen. Hij hield zijn steeds meer kwaliteiten ontdekt# die bylhamer had hU al plezier rechterhand op de hoogte waarop het hij bij de ^mmen van «JïjJg®® J1** gehad toen hij een beer ontmoette, water vermoedelijk gestaan had. Toen niet behoëfde te verwachten. Het ei 1^ zware vacht dat hU «r dade- wees hU naar het eiland. De bodem land was zanderlg.ietsbUzondersin bagerig naar keek als legerstede van het eiland lag aanzienlUk boven deze omgeving en h*t wasyoor Tir's baby. Met behulp van rijn de lUn van de hoogste waterstand. Het Nai en Tir in korte **3* J®dden vast ^^y, dl, aldra onafscheidelijk meisje begreep met haar blUkbaar vlug gesteld dat er geen van hem werd en met zUn dolk had verstand onmiddellijk wat Nai bedoel- huisden dan wat K®Y08e"f hy de beer geveld en trlomfantelUk de. Dit eiland moest ook in tijden van weer terug waren bij hun p int van h{J de dlchte pelg by Tir gebracht, overstroming een eiland zijn. een vei- aankomst wees Nai eerst op het^mei yacht deed ook dienst toen het vol- lige wUkplaats. Nai keek het meisje je en toen op zich zelf. dat gebijaar hun dochtertje geboren aan als om haar te vragéh wat zlLva° SLffh bl,Xte0rtl.nïwM.hom- l,rd. H.I WM voor Md.» vr.emddrt het eiland dacht ala woonplaats maat alsof hij_het Bahale h|j d, geboorte geschieden moest ««^er hij vergat bijna rijn gehele omgeving, armen. Het "eitje begreep^daq gebruikelijke bijstand van oudere "Valln ,°ortdat"de jón"P*ïouw door de dringende blik dte '"Sljenlang was Nal daarop aen het ^rgThïe^rMrdrT,1* ^rbllth"rN.r,lr,V wsp^s voor -„^et'^hSffi/Ur vestlgd en er na eindeloos proberen en zoeken een zeer primitief zeiltuig op aangebracht waarbij de aan elkaar geregen hertenhuiden als zeil dienst deden. Tir was vol bewondering over deze uitvinding. Als de wind gunstig was kon Tir met haar kinderen naar de vaste wal varen met een van trots zwellende Nai als kapitein. Alleen ging Nai ook wel eens varen op het grote meer maar hij had het als een groot ongemak ondervonden dat htj zUn boot terug, tegen de wind in, altijd langs de oever moest voortslepen. Zijn vaarkunst was dan ook meer een ver langen waarmee hU speelde en waar mee hU hoog van zich zelf opgaf te genover Tir, dan werkeHjkheld. Maar Tlr was tevreden, want zU kon nu en dan met haar man mee naar het grote bos aan de oever van het meer Op een van die tochten vond zij een gewond runderkalfje. Haar eerste im puls was het diertje te doden, maar zU bedacht dat op het eiland nog ge noeg vlees was en bovendien had zU Nai onderwezen in de kunst van het palingroken. zodat ook daarvan een flinke voorraad aanwezig was. ZU riep Nai en wees hem op het kalfje. Nal gedroeg zich geen anders dan Tir. HU besteedde bijna geen aandacht aan het gewonde diertje maar spiedde metpi.il en boog in de hand in het rond. HU begreep dat de moeder en misschien nog meer leden van de kudde in de buurt moesten zijn en dat zij waar schUnlUk zouden pogen het kalf te ont zetten. Een gesnuif in een bosje ver derop bewees dat Nai gelijk had, maar het moederrund was blUkbaar alleen en beducht voor de twee ménsen die bU haar kind stonden. Misschien ook gluurde het rund nieuwsgierig naar de twee kleine mensen „kalveren" die de belagers van haar eigen jong bij zich hadden. Nai spoorde zijn vrouw aan terug te keren naar het elltéid, maar hun zoon stond op zijn tuitelige been tjes in volle bewondering naar het kalf te kilken en MJ zette een keel op toen Tir hem bij een arm pakte om hem mee terug te nemen naar het ei land. Tn een plotselinge opwelling nam Nai daarom het gewonde runderkalfje van de grond en droeg het in de rich ting van hun hut. Getroost dribbelde het kleine kereltje achter zijn vader aan en Tir zag zich. eenmaal thuis, verplicht het kalfje te verbinden met jonge populierenblaren. Ondertussen hoorden zij aan de oever van het meer klagelijk loeien. De moeder snuffelde langs de grond en poogde te begrijpen waar het spoor van haar gewond jon£ gebleven was. Na eindeloos lang aar zelen begaf het dier zich te water en zwom naar het eiland. Nai had onder tussen als een razende gewerkt om een valkuil gereed te maken, want hU had niet anders verwacht of het getergde moederdler zou een aanval uitvoeren. Het moederrund scheen evenwel wei nig vijandelijk en uitsluitend bezorgde gevoelens te koesteren. Nog steeds loeiend en in een kalm sukkeldrafje kwam het langs het spoor het eiland op en belandde, dank zU Nai's goede berekening, in de valkuil. Toen het zover was wisten Tir en Nai geen van tweeën wat zij met het rundergezin moesten beginnen en daarotTL lieten zU het voor wat het was Het gewonde kalf in de hut en het moederrund in de valkuil. Ze brachten een onrustige nacht door maar ook de volgende morgen durfde Nal het rund niet uit de kuil te helpen uit angst dat het zijn zoontje zou verpletteren. Hij wist dan ook niet beter te doen dan wat gras en Jong groen te verzamelen om het rund te voeren. Ten aanzien van het kalf was het voedingsprobleem veel groter, want Tlr legde hem uit dat het diertje nog zo Jong was dat het slechts moedermelk zou kunnen nuttigen. Ten einde raad liet Nai het jonge dier maar bU zUn moeder in de kuil zakken. Het moederrund toonde zich volkomen tevreden met die op lossing. maar Nal was slechts matig tevreden. Hij wist nog steeds niet hoe dit avontuur moest aflopen. De tijd loste dit probleem echter volkomen op. Elke dag bracht Nai een paar armen vol groenvoer voor het moederrund en ondertussen genas het kalfje van zUn verwonding. De beide dieren raakten gewend aan het gezelschap van de mensen en het rund vergat op den duur nijdig met zUn horens naar zUn bezoekers te stoten. Op 'n dag besloot Nai het er op te wagen en de dieren te bevrUden. Uit voorzorg bond hU n paar stevige riemen om de horens van de koe en aan een boom vast Toen groef hij een kant van de valkuil hel lend weg zodat het dier naar boven kon klauteren met het huppelende kalf tussen zijn benen. Boven gekomen poogde het rund zijn vriihaidibelcm- mering aan zUn horens af tc schudden, maar dat lukte niet. tot tevredenheid van Nai die op veilige af itan l het schouwspel gade sloeg, zUn grote bUl gereed om zo nbdig ln te grijpen. Ten slotte deed de koe alsof cr g-en rie men aan zUn horens bestonden. Het dier begon te grazen en gaf alleen nu en dan een klein geluidje om zijn jon»; bij zich te roepen. Achterdochtig bleef Nal het schouw spel enige tUd gadeslaan, maar toen er niets gevaarlijks gebeurde ging hU Tir en zijn kinderen halen om zijn overwinning te vertonen. Dagenlang kwam het gezin 's morgens kUken naar de nieuwe aanwinst bjj de boom tot het de ouders begon te vervelen. Maar de kleine jongen speelde graag bU het kalf en dus ook bU bet rupd. Het kind was door zUn kleine zusje verdrongen van zUn plaatsje aan de moederborst. Daardoor had hU wel eens honger op ogenblikken dat vader en moeder nog niet aan eten dachten. Zo vond Nai op een middag zUn zoon tje terwUl het samen met het klein# kalf lurkte aan de uier van het rund. Nai bleef stomverbaasd staan staren. Hil wilde zUn Jongen weg grissen tus sen de poten van de koe maar hU zag tot zijn verbazing dat het grote dier voorzichtig omkeek voor het zUn po ten verzette. Het was blUkbaar even behoedzaam met het mensekind als met zUn eigen kalf. Na een poosje tilde Nai zijn spruit hoog op zUn arm en ging naar de hut om Tir te vertellen wat er gebeurd was. Tlr vond het erg griezelig maar tenslotte had zij vrede met de zaak. ZU kon de op groeiende knaap Immers niet zelf blU ven voeden. Zo ontwikkelde zich op dat eiland, op die Braankse donk een gelukkig ge zinsleven. waarin reeds de eerste kie men aanwezig waren van scheepsbouw en veehouderij, twee takken van men selUke bezigheid die nu nog de be- langrijkste bestaansbronnen van de streek zijn. Op een avond midden in de winter zaten Nai en Tir bU het vuur aan de ingang van hun hut. Achter hen slie pen de twee kinderen op de zware be renvacht en ln de luwte van de hut stond het rund met zUn kalf. Tir en Nal keken elkaar aan. ZU peinsden over hun eenzaam verblijf hier en over het leven in hun stammen ver weg In die stammen zou nu langza merhand het zonnewendefeest ge\#endv' worden» Geen van beiden was zo gotó met <fe sterrenhemel op de hoogte zU konden zeggen wanneer de étam-'r men zouden kunhen vast stellen dat de ergste duisternis en de kortste dagen weer achter de rug waren Tir die nog het beste met deze waarnemin gen op de hoogte was meende dat het niet lang meer kon duren Maar ze voegde eraan toe dat ze liever samen met Nai het zonnewendefeest 'n paar dagen te laat vierde, dan temidden van haar stam op tUd. doch zonder Nat. Nal greep zijn lieve Jonge vrouw om de schouders en streelde door haar gouden haarvracht. Laten we nu zon newende vieren stelde hU voor en morgen samen een nieuwe jaarkring beginnen Weer lachten Tlrs blauwe ogen. op die oudejaarsavond van het jaar 1954 voor Christus. (Auteursrecht voorbehouden). n..™S"Hrt'°ï«ld*drt°llTvbTte. BSrrvoe»rkh".r"ouiÏ.Scht ln de th.nl «et »te«k v.n d. v,r«.ohtln«m .1. Ata J* ten I ltggen w.„„eer er,1be»p>r.el;''J_ t heel nieuwe toeil.nd rt»»n. je„en we «kjJ1'. êer.elïlke".!«rtln- 8en gaande «Un op Internationaal tipr s 4 ik altijd wel gedacht", maar het is opvallend dat dergelU rein jn de laatste jaren hebben dé f gen altijd achter de feiten aanlopen. Zo is h®t "merkwaardigs kleine landen" naar onze smaak wel -Ir se fchUncllnde economische geschiedenis van IMS het eJ£,r£.yy#rl wprezen wat de grote UJHHI einde van de gevechten op Korea niet heeft '"iT dit h«en wezen Dit is een mind[envae^ economische crisis. Doch, volgens deskundige w£r"e™Br*' dlgheldscomplex, dat dient te verdwU HM vaarl«ke beestje ligt nog steeds om de hoek op de loer Tot n« nen heeft men het in bedwang kunnen honden maarniemandw H#t plan.Beyen het toch nog eens sal losbreken Dat het tot nu toe redelflk goea gegaan, was op tlchzelf al een hele verademing. Met h%t oog hierop Juichen wij het Verwacht werd dat door een vrede no« ontbreekt om de handels- toe^ onze de^heer Beyen. heeft op KoTeS de vraag naar militaire goe- balans In evenwicht tc b engen ^8g5engy8tematigch alle Invoer- th*t „l k.nnht 1QK3 hpt hewlis r 1-nlHlra Vi onH PI she 1 Pin- op Korea de vraag „aar militair, go,- b,l.n. In ,v,»wl«h. te or,„g,n. .11, invo,r- deren zo sterk zou afnemen, dat het In eik geval bracht 1953 het bewU* rechten en soortgelUke handelsbeiem- gewone verbruik niet meer tegen het dat Nederland financieel en econo- mf)rlngen tussen de Europese Stalen aanbod opgewassen zou zUn met als miSch weer op eigen benen staat. Dit a^ breken totdat een aaneenges o- gevolg onvoldoende orders voor de in- is wei boVen verwachting snel gegaan. ten an onverdeeld marktgebied s om- dustrie, dalende prijzen, werkloosheid, Toen wU na 1945 Indië verloren, ter- ^aan Daartoe zal men tegelUkertijd enz. Nadat de vUandelijkheden waren wyj het Duitse achterland voor een ln de deeinemende landen het econo- gestaakt, heeft zich echter het tegen- iengte van jaren uitgeschakeld scheen mlsche leven volgens dezelfde rlcht- deel voorgedaan. Er is een zekere sta- te zyn, waren wU twee van de drie n moeten organiseren De Deias- bilisatie op de wereldmarkten opge- pyiers van ons volksbestaan kwijt en tingstelsels dienen met elkander m eet men treden en verschillend, stapelproduc- ^„een het ot Ned.rl.nd tot een on- ^eVeenstemmlng te worden gebracht, erg.nu £fd'de7e„ vtn ten laten de laatste maanden zelf. een betekenende factor m de Europese m,„ zal dezelfde loon-en prUspoll- doorgaansoo*.wel de^mMdrten te «u herstel van de prijzen np de wereld- volkshuishouding zou afzakken Wat t|ek mMl,„ vdlg,n dezelfde be- den om dei zaakte financieren. markt zien. Dit geldt zowel voor en- hadden wU els klein landje nog ln te pallngan moeten toepassen voor In- dus in hoo'dzaak kunnen kele metalen als voor rubber, wol en brengen zonder de rugdekking van velterinfeen en deviezencontróle nidtoigen bedryven sticht de laatste Ujd ook granen en zelfs het uitgestrekte Insullnde en zonder de R zgI de 8taatsuitgaven op gelijke wU biUUken. want wie D j houtpulp Toch lijkt het onwaarschijn- doorvoerhandel op West-Dultsland? yQet moeten brengen, kortom. steen om de hals die de lijk d* een belangrUke prijsstUging Dot wy ln welnlge jaren onze oude po- ropege Unden moeten ..in de pas gaan dikwU ke,deren wanneer de con- zo-i kunnen optreden. gltle grotendeels hebben overwonnen, lopen Dan krijgt het geld p ïnncfuur omslaat v De enige verklaring, die men voor niet aIleen het gevoig van eigen in- in deze ianden dezelfde koopkracht en Junctuur oms a dit feit heeft, is dat de voorraden, die spannlng maar hangt ook- samen met zullen de bedrijven onder vergelUkoare 0rote bouwactiviteit, na de Korta-paniek werden gevormd. de wederopieving van West-Duitsland. omstandigheden werken. Dit moet aan verheugend verschUnsel van dit langzamerhand opgebruikt zUn zodat w8ardoor de Rijn en de RUnhavens samenvallen met tot optreden v toenemende actlvltelt in men weer opnieuw moet gaan kopen. wederom tot de belangrUkste centra politieke eenheid en rrten ken het een j bojwbedriJ( Nadat een paar jaar De toestand wordt echter als weinig scheepvaart zijn geworden van het nlet i0,maken van het andere. Aan a overheidskringen nogal getreu- evenwichtig beschouwd, vooral tenge- Europege ^«steland. Maar ook onze j.j|gtheld van deze zienswtoe behoeft 1°^, SJSge., heeft men volge van het optreden van grote eJgen lndu8trialisatie heeft behoorlU- niet te worden getwUfeld. h K bouwbedryf meer kans n overschotten aan ,andbol^roduc|®"_ ke vorderingen gemaakt en met name er aneen maar om op we'k* J gegeven Belangrijke aantallen wonin- zowel ln Noord-Amerika West-Europa wordt de kwallteit van onse produc- ln w|k tempo d e gedachten kunn g K fabr|eken kantoren. winkels en als Azië. Dit laatste slaat wel niet op ten vcortdUrend beter In dit laatste worden verwezenlUkL andere bedrijfsgebouwen schoten uit bieten op?lcht Weinig werkloosheid de^re^ WaarschajjlUk ta gon In de landbouw en daarom wordt maar door ervwing en onder de worden genqemd als ^„"groto bedragen ""Tot voor kort het onschadelijk maken vanide a8r"1" zweep van teleurstellingen, tobben wij wn .r yan rugtige activiteit. Zoals 8cftudfle men het hoofd over een kan- sche overschotten aangemerkt ais een ftng kw8iiteltsniveau snel kunnen ver- der sieytelvraagi nomlsche leven. voedsel, maar vooral op rubbe* Jute. Men ls nog steeds niet vergeten belangryke achterstand in vergelUking dat ook in 1929 de algemene crisis be- met byvoorb««ld Zwitserland eu Zwe- gon ln de landbouw en daarom word den maar door ervaring on onder de Nederland zelf w0raen genqemu yan ota bedragen Tot voor Kon het onschadelijk maken van de a8rari- eep van teleurstellingen, tobben wij rustige activiteit. Zoals gchudde men het hoofd over een kan- sche overschotten aangemerkt als een ong kwallteltïnlveau snel kunnen ver- £^„lijk zUn er weer geen stakingen ^or een brug of een fabriek van een der sleytelvraagstukken van het eco- b^teren van betckenia gaWeest en bUzonder paflr mlnloen maar op het ogenblik nomlsche leven. Benelu* weer vlot gekomen. gun8ttg was het werkloosheidscijfer vlnden we een dergelUk bedrag nor- Het dollartekort verdween herwlnning van onze Het aantal werklortn U op het ogen- maal en men du8 gemakkelijker H.f (n»r D «1 aftontolitkheld komt er blik nog bUna 80 000 personen geringer tot de bQUW Natuurlijk leeft men ln De poel tie v.n Europe I. ini dit )wr economUehe ».nunAe«il*«ia B>]_ >en )a,r geled,„. toen trouwen. ov,rtjlglng, d.t het geld wol weer belangrUk verbeterd. Hoewel «"kele ook weer meer p pe bespre- de situatie zorgwekkend moest worden de een of andere manier in de kas landen, zoals FrankrUk «n_ Italië, nog gisch-Luxemb\i g naar genoemd. In de loop van dit JaaY heeft teruf? za, vioe|en. maar laten wU dan met grote moeilijkheden hebben te klngen./Eeri Jaar a g edachte het bedrijfsleven zich krachtig kunnen hopen dat het zal zUn als vrucht van worstelen. zUn andere Europese hoofd- uitgezien alsof deontplooien, vooral doordat Nederland grPere actlylte,t en nlet door hogere figuren op het economisch toneel meer wel kon worden opge g^^^^ profijt togfnt te trekken van zijn lage pryzen Alleen activiteit en productl- naar voren gekomen. Dit betreft in de seUm der 8"ed langgamerhand productiekosten. Doordat ons kosten- y(t-ei. kunnen deze uitgaven eerste plaats Duitsland, waarvan de p°clii dl'1J®" «ekomen Met Bel- peil belangrUk beneden dat van ande- Epn byzonder gunstige omstandlghW export hand over hand toeneemt. Daar- ln beter vaa"vater g maakt die re landen ligt. kunnen wij voor goede- wag yoQr het bouwbedrUf het zachte door is dit land zelfs reeds de credl- gië zUn overeenkomsten!STnomen in ren ven gelUke kwallteit lagere prij- nalaar8w<.er. waardoor men tot nu toe teur geworden van landen door welke de zen vragen en dit heeft onze export Jtwp| Dpen dafi gtaBnaa- - JKSrXi der'Ind^concurrent'e hadden te W- Gin. geho.pen. Sluiting van dit deel van het land met auto- en waterweger* op het program ma. hetgeen onmisbaar ls voor een verruiming van de bestaansmogelUk- heid. Gewerkt wordt ook aan een plan om de waterkracht van onze rivieren te gebruiken voor opwekking van elec- tririteit en als dat gelukt, zullen wU er een nieuwe energiebron bU hebben. Of in Noord-Limburg, waar onlangs kolen werden aangeboord,; een nieuw industriecentrum zal ontstaan, kan nog nlet worden beoordeeld. Jammer ge noeg zUn n"8 Seen verdere olievond sten van betekenis gemeld, zodat wU voor de eigen productie van aardolie voorshands alleen nog maar kunnen beschikken over het olieveld bU Schoo- nebeek.' Kolen- en Staal Gemeenschap Zo komen wU vanzelf aan de bespre king toe van een andere historische gebeurtenis; het m werking treden van de Europese Kolen- en Staal Gemeen schap. Deze moet voor cm West-Euro pese landen één gem^nschappelUk afzetgebied stichten voor het mijnbé- drUf en de staalindustrie. Wat de ko len betreft, begon de K S G wayvan Ue hoofdzetel is gevestigd te Luxem burg, op 1 April te werken, terwUl OP 1 Juli de overeenkomst ook voor staal van kracht (werd. Geheel geruisloos is dit niet verlopen en dat was ook niet te verwachten. De prijsverschillen zijn ln de deelnemende landen zo groot dat het buitengewoon moeilijk ls de eon- dat^est-Duitsland. ondanks de neder- den en dit heeft kort geleden Het be- toag op het slagveld toch nog de win- glult mogelUk gemaakt om Bjoehw ÏÏSt de economische wedloop zal blljken te zijn. Neder- met de economische eenwording met Gelukkig kunnen w( v.n Neder mei a r g>] land zeggen, dat ook ons land onze tojnjj hebben een QpmerkelUk herstol heefl want. ^"^„l.nd of België alléén laten zien. Neg noolt werd wordt bl) Eur0pese besprekingen wei- so hoog percentoge van de rekening gehouden, doch een Be voer gedekt door de waard neluxblok met 20 mlllloen Inwoners de export .1. in 1953 Deze„elk brokkelen Het kin, 1. thzn. te", veelI .„een een twe.tte dan voor de oorlog. Toen aantal Inwoners, ma» ook in echter het nadelig verse belangrijke mate van activiteiten a, huidel.MI.ng f ord.n .0^ b„ g.blKi v.n Ited- gemaakt door de lakpmiwa JJ handel. Industrie, scheepvaart Indische bedrijven en uit po luchtvaart en finandln. om van de landse beleggingen Thans moeten had TerwUl het" vorig Jaar om deze Toch toeft men de Indruk dat er tUd reeds weken rondom het nulpunt In de loop van het Jaar minder kwakkelde en me niet kon op«h,B^ geld in bedröfsultbreldingen hoewel tot nauwelijks vroor, kon thans werd gestoken dan In vorig» Ja- onafgebroken worden doorgewerkt, ren. Ten iele komt dit doordat waardoor tal vafl bouwwerken veel men een terugalag op de wereld- verder zijn gevorderd dan de meest op- markt vreesde en dus voorslch- timlstische aannemer had duryen ver tic was met dure uitbreidingen onderstellen »apd-.. Ook Is de belastingdruk nog al- Aarüga tUd so hoog. dat vorming "ÉMk Als historisch feit van het jaar 1953 mimi »<>ker eeboekstaafd worden het eigen kapitaal haast onmogelga- m zeker geboekstaafd worden hel la. Hat gevaar van dit laatste is beg<n yan hpt gebrujk Van aardgas trenwena door de regering er- yoor induBtrieën en huishoudingen Hoewel er over het aardgasbeleid wel het een en ander te doen is geweest zijn wtl thans zover, dat met het prac- trenwens deer de regering er kend en daarom Is s|J gekomen met enkele voorstellen tot verla ging van de lasten, die overigens deer bet bedrijfsleven als onvol doende worden beschouwd. tiscto gebruik van deze ^verwachte bodemrllkdom kon worden_bhgonnen doende woroen bodemrllkdom kon worden~b%gonnen lanase neieSRin*»» wetenschap niet te spreken en in al die t d t het bijzonder voor onze Noordelijke wU deze '^om^nporien voo^ wetons^ m.rkt provincies waar industrialisatie hard pen «eer be,*n«55tld®L®1 heep. wereld Wij geloven zelfs dat de Be- da mvesteringen remmen, dan nodig Is. ls dit van onberekenbare to- S'iS"rt Kcrte.UI.nl Al. hel bedroeven tegen... TegeWb een beter, onte current Ie voogwaarden gelUk te trek ken. Voor Nederland bracht dit enke le prijsverhogingen van kolen fn staal met zich mee, terwUl in België enkele verouderde kolenmijnen, het bedrUf staakten. Spanningen traden in aan zienlijke mate op In de staalafdeling. aangezien de Nederlandse producenten verplicht zUn af te leveren tegen prij zen. die zU zelf te hoog'vinden. Hler- d<jpr ls een „zwarte mgTkt" ln staal ontstaan, die precies andersom werkt als de zwarte markten tijdens de oor log De huidige zwarte markt bestaat hierin dat stéal buiten- de officiële handel om dikwUls goedkoper kan worden gekocht dan wanneer men zijn materiaal op de normale wijze U«jjfekt Wij zullen dit maar op rekening van de kinderziekten schrijven, maar het ls duidelUk dat het verdwijnen van deze spanningen noodzakelijk Is voor het voortbestaan van de KSG. De toekomstverwaehtlns Als wU aan het eind vïm ons over zicht de vraag stellen wat wU tl* hebben te verwachten, dafi ls daarop Het resultaat van een angstige storm nacht: onafzienbare gebieden onder water, de daken der hulzen «Un eiland jes geworden. In sommige van deze gebieden was geen teken van leven te hespeuren. maar toch kwam ons land er economisch geslen, weer bovenop. maar één antwoord. namelUk dat wU het niet weten. De conjunctuur is go totaal onoverzichtelUK geworden, dat het ondoenlijk ls zich aen een voor spelling te wagen UiterlUk heerst er overal een bevredigende activiteit en zelfs ln Italië, waar enkele mlUloenen mensen el sinds «garen als werkloos te boek staan. schUnt men niettemin te kunnen bestaan. Maar een opmerkelijk verschijn sel Is, dat niemand de toekomst vertrouwt. In de sakenwereld is men steeds weer verbaasd over het uitblijven van de terugslag. Dat neemt echter nlet weg, dat wU geen gelegenheid voorbij la ten gaan om hele steden te ver sleren en geweldige sommen uit te geven aan feestverlichtingen, aan tentoonstellingen van twij felachtig nut en «elfs aan aller lei festiviteiten «onder enig nut. Het Ijjkt wel of men sleh be dwelmen wil aan een ulterlük vertoon van welvaart, waarvoor de fcltelifke barf^ons Inziens onthreeki Dit laatste blUkt ook wel uit het feit dat het kopen op crodlet zowel door particulieren als door ondernemingen snel In omvang toeneemt, een ver- schU"*ri dat In Aiperika op nog veel groter schaal optreedt. De schulden last moet dus drukkender worden en dit vervult ons wel met zorg, want 'n terugslag ln zaken zou nlet alleen de credletnemers. maar ook de credlet- gevers In financiële moeilijkheden brengen en een economisch» fglsis begint gewoonlijk met *n vertrouwens crisis bU het credletweten. Tot slot een bericht dat voor.1954 grote betekenis kan hebben. Wij^er- namen dat de Sociaal-Economlache Raad zich op het ogenblik bezig houdt met een voorstel tot herziening van de vettolljke ouderdomsvoorzieningen. Het gaat om de vervanging van de Nood- wet-Drees door een blijvende ver- ollchte ouderdomsvoorziening, die voor alle Nederlandse Inwoners zal gelden, ongeacht hun 'nkomen. Het enige dat we durven voorspellen la, dat men hierover binnenkort Wel meer zal horen.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Schoonhovensche Courant | 1953 | | pagina 10