s
yjSj
8
De oude 23, wiens leven ergens onbekend is geëindigd, heeft zich in de moeilijke
oorlogstijd ook kranig gehouden. De neus was knalrood en de achterzijde was
gelijk aan die van de 3. Hij telde 37 zitplaatsen, had donkerbruine banken en het
meest opvallende was de enorme handrem, die bijna boven de voorruit uitkwam.
Moeizaam deed hij z'n plicht, want het bekende droge brommende geluid, dat nu
nog in onze oren klinkt, verried uiterste krachtsinspanning. Het is wel eens voor
gekomen, dat de chauffeur voorzag dat hij de hoogte in de Dubbele Buurt in
Gouda niet zou kunnen halen en dat er iemand naar de Markt gestuurd moest
worden om de wachtende reizigers te vertellen dat de bus bij het postkantoor
stond te wachten. Het afslaan van de motor kon men vergelijken met de instorting
van een zieke, die uren nodig zou hebben om weer wat op verhaal te komen...
Na de bezetting telde het bedrijf nog zes wagens, n.l. de 2, 3, 7, 9, 12 en 16.
Opmerkelijk is het dat de 7 in de tekst hiervóór nog niet genoemd is, maar dat is
met opzet gedaan, omdat deze bus geen actieve dienst heeft gedaan in de oorlog.
De Volvo 9 (1940) was in 1957als enige vooroorlogse bus nog in dienst
en zou uiteindelijk pas in januari 1963 uit het materieeipark verdwijnen.
Hier staat de 9, enigszins verdwaald, met op de richtingfiim Rotterdam-Schenkei',
voor het NS-station te Gouda, 1957. Foto: H.B. Eeikema via S.O. de Raadt
De 25, een Krupp van grote afmetingen, heeft in de oorlog practisch niet meer
gereden en al heel snel verdween hij.
MB4794
