27
Werkinrichting: onderdak voor bedelaars
Halverwege de negentiende eeuw was het aantal mannen en vrouwen dat in de
Goudse straten liep te bedelen zó talrijk, dat men zich genoodzaakt voelde voor dit
probleem een oplossing te zoeken. Zeshonderd - later achthonderd - burgers stel
den zich garant om met elkaar zeven (respectievelijk 20) gulden per dag te betalen
om deze mensen een onderdak te bieden. Per persoon betekende het slechts een te
verwaarlozen bijdrage, maar er werd iets goeds mee verricht! In 1850 opende de
een jaar eerder opgerichte 'Stigting tot Wering der Bedelarij' in het voormalige
schoolgebouw haar deuren. Vier jaar later verbleven er 936 mannen en vrouwen,
een record. Tegen vergoeding van drie gratis maaltijden en enkele centen zakgeld
brachten zij hun dagen door met touwpluizen, sorteren van erwten, veters rijgen,
dozen plakken, kousen breien, spijkers recht kloppen en vele andere bezigheden.
Daling van het aantal belangstellenden en een toenemende vergrijzing hadden tot
gevolg dat de stichting vanaf 1865 langzamerhand veranderde in een inrichting voor
bejaardenzorg. Aan het eind van de negentiende eeuw bleek de beschikbare ruimte
te klein en bouwde men op de plaats van het wachthuisje van de garnizoens
commandant een nieuw perceel met trapgevel, dat het jaartal 1899 draagt. De eer
ste verdieping werd ingericht als vrouwenslaapzaal met een capaciteit van 14 tot 16
bedden. Op de begane grond bevond zich de badkamer en een ruimte voor het op
baren van overledenen(l). In 1954 veranderde de naam in Huize Groeneweg, het
staat nog boven de ingang te lezen. In 1963 werd de Werkinrichting officieel opge
heven, begin jaren zeventig werd het gebouw afgekeurd als verblijf voor bejaarden.
Het later gerenoveerde complex, waarvan vooral de binnenplaats met klokkenstoel
een fraaie aanblik biedt, bestaat sinds 1982 uit één- en tweekamerwoningen, waar
van de opening in 1984 plaatsvond.
