31
Donderdag 24 Mei. Wij zijn hedenmorgen na een reis vanaf Zondagmiddag 2 uur in
Jambes in België aangekomen. Wij hebben achter elkaar in de trein doorgebracht.
Wat een reis is dat. Wij werden hier gastvrij ontvangen door een Belgies comité.
Eten was er onderweg ook genoeg. Vooral toen wij over Frankrijk naar Luxemburg
gingen. Daar kregen wij voor 't eerst weer echt witte brood en later in een plaats
witte brood met bier. Wij zijn hier ingeschreven en nu wachten maar weer tot Vrij
dag. Zoals gezegd gaan wij om 11 uur naar Holland toe. Hier in België zijn momen
teel feesten der bevrijding. De winkels hier liggen vol met bloemkool, worteltjes,
kersen enz. enz. en wij zitten maar in spanning want wij hooren maar steeds ande
re berichten en 't ware weten wij niet hoe lang moeten wij nog wachten.
Vrijdagmorgen 25 mei zijn wij vanuit Jambes-Namen vertrokken naar Holland. De
reis was naar Maastricht. Wij hadden gelijk de Fransen en Belsen gerekend op een
goede ontvangst. Wat is dat erg tegengevallen. Er was geen comité van ontvangst.
Geen drukte of zoo iets niets maar dan ook niets. Wij kregen zelfs geen kopje koffie
maar werden direct doorgestuurd naar Roermond, alwaar wij eten zouden krijgen.
Daar aangekomen wisten ze van niets en werden teruggestuurd naar Maastricht.
Daar werden wij voorzien van brood en toen weer naar Eindhoven. Daar kregen wij
bij de Philipsfabriek een half brood en boter en worst en werden weer op de trein
gesteld naar Weert. Hier is 't nu maar wachten op bericht dat wij naar huis kunnen
gaan hoe lang zal dat duren. Wij kregen direct 20 cigaretten en voorschot van ƒ25,-
Wij krijgen ieder wat in ons zak. Maar daar er te weinig geld is krijgen wij maar f
25,-. Het eten is hier tot nu toe nog goed. Eerst aardappels, vet en vandag
aard, met sla en vet vleesch. Brood zo wit als een laken, met worst en goede boter.
Het verlangen naar huis wordt steeds grooter. Vooral als je zoo dichtbij zit.
Kreeg ook nog als cadeau een brief van Goo dat alles in de beste welstand was.
Wat een vreugde na al die maanden voor 't eerst weer een bericht! Ben bij de men-
schen op visite geweest waar wij in 1940 altijd geweest waren. Die uit dat café was
dood. Heb haar jongste dochter nog gesproken. Was erg onder de indruk van mijn
terugzien. Het was een raar wederzien. Zij dachten alle dat ik gesneuveld was. Maar
waren toch blij mij weer te zien. Heb roode - kruis brief naar huis gestuurd. Hoe
lang zal die weg blijven voordat zij weten wanneer ik ben teruggekomen. Hoop
eerder thuis te zijn dan de brief.
Gebruikte literatuur
Dam, M. J. van, "Gouda in de Tweede Wereldoorlog"(Delft2006)
Jong, L. de, "Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog" (Den
Haag 1969-1982).
Presser, J., "Ondergang. De vervolging en verdelging van het Nederlandse Joden
dom 1940-1945" (Den Haag 1965).
Smit, D. J., "Onder de vlaggen van Zweden en het Rode Kruis. Een medisch-
historische studie naar aspecten van internationale bescherming van en hulp- en
zorgverlening aan Nederlandse militairen in Duitse krijgsgevangenschap van 1940-
1945" (Den Haag 1996)
