42
De weg omlaag
Hoewel de voorzitter, G. Bouwmeester, die in 1958 is aangetreden, een stuwende
factor is bij het beheer van het Hoffman Huis, zien de regenten zich in de jaren zes
tig voor steeds nieuwe problemen gesteld. Met het oog op de Wet Bejaardenoorden
(1963) is het Huis bij Provinciale Staten aangemeld. Een model-huisreglement, dat
dient als voorbeeld voor vernieuwing, doet de regenten beseffen dat het aanbren
gen van de vereiste aanpassingen veel geld gaat kosten. Voor enkele onderdelen
wordt ontheffing gevraagd, omdat die in het oude pand onuitvoerbaar zijn. Er vindt
regelmatig controle plaats door een inspectrice. Men vindt haar optreden ‘minder
elegant', maar geeft toe ‘...dat enige kritiek wei op z’n plaats is’. In 1966 wordt een
nieuw huisreglement ter goedkeuring aan B en W toegezonden.
Een ander bezwaar vormt de steeds hogere leeftijd van de bewoonsters, waardoor
het Huis meer op een verpleeghuis lijkt, hetgeen men juist wilde vermijden. In een
bespreking op het stadhuis tussen regenten en gemeente komen de problemen bij
beide stichtingen uitgebreid aan de orde. Men overweegt een eventuele afvloeiing
van de bewoonsters en gaat juridisch advies vragen over wat de gevolgen zijn van
een liquidatie met betrekking tot het testament van Henrietta Hoffman. Deze ge
dachten worden nog even binnenskamers gehouden om verspreiding van geruchten
te voorkomen. Een knecht van het schildersbedrijf Den Hollander wist al te vertellen
‘...dat er niet zo degelijk geschilderd hoeft te worden, omdat het nog maar voor en
kele jaren is’.
In 1971 ontvangt het Huis een ontheffing van Provinciale Staten, maar de hoge kos
ten van de vereiste aanpassingen en de exploitatie van zo’n relatief klein bejaar
denhuis maken de sluiting per 1 november 1972 onvermijdelijk. De bewoonsters
verhuizen naar de Ronssehof. Twee dames hebben het er moeilijk mee, maar na
een gesprek met de directrice gaan zij akkoord.
Ten slotte
Als in 1974 het pand Oosthaven 52 is verkocht, wordt met de opbrengst het tekort
van de Volksgaarkeuken aangevuld. In de vergadering van de gemeenteraad van 23
februari 1987 besluit men de Gaarkeuken met ingang van 1 mei op te heffen. Nadat
bestuursleden de lopende zaken hebben afgehandeld worden zij per 8 februari 1989
door de gemeenteraad van hun taak ontheven. Hiermee komt aan het project van
Henrietta Hoffman een definitief einde.
De komst van nieuwe bejaardentehuizen luidt een nieuw tijdperk in. Na de opening
van Huize Juliana in 1938 vertrekken de bewoonsters van het Oudevrouwenhuis
aan de Kleiweg als eersten uit deze instelling met z’n eeuwenoude historie. De
diaconieën van verschillende kerken sluiten de hofjes. Als er steeds zwaardere eisen
worden gesteld aan de modernisering van het Henrietta Hoffmanhuis is het voor de
regenten niet langer mogelijk hieraan te voldoen. Hoewel veel vrouwen gehecht zijn
aan het hun vertrouwde onderkomen, moeten zij toch ook waardering hebben
gehad voor de meer comfortabele omstandigheden in hun nieuwe behuizing.
