23
Amper was het gezin in Soest gevestigd, of het noodlot sloeg toe.
De familie was juist bijeen om in Soest de verjaardag van André te
vieren, toen hij moest worden afgevoerd naar het ziekenhuis in Amers
foort. Daar overleed hij een dag na zijn negenendertigste verjaardag,
op 10 oktober 1932, aan een buikvliesontsteking en een niet onder
kende blindedarmontsteking.
De condoleancekaartjes stroomden in Soest en Stolwijk binnen.
Na het overlijden van haar moeder in 1924 bewaarde Ans vijfenvijftig
condoleancekaartjes uit Gouda en omstreken. Nu kwamen er meer
binnen. Opa Johannes en zoon André, die hun klanten in de auto be
zochten, hadden een groot netwerk. Honderdvijfenzeventig condole
ancekaartjes en vijftig rouwbrieven vielen bij de weduwe te Soest en bij
de ouders in Stolwijk in de bus. De meeste brieven vertoonden hetzelf
de patroon met cliché’s als ‘een zware slag’, ‘berusten’, ‘de tijd heelt
alle wonden’.
Stolwijks predikant Ds. Kanis, die met André en twee vrienden
regelmatig lezingen in Gouda bezocht, vond wel de juiste woorden: ‘Wij
zien U in gedachten verslagen bijeen zitten die zulk een kleinen, nau-
wen familieband vormt waarin Andreas een hooggewaardeerde
schakel is geweest’. Vervolgens troostte hij de ouders met hun zorgen
over André’s gezondheid die nu met het klimmen der jaren juist hun
steun was. Hij prees Ans voor haar zorg voor André en hun geza
menlijk klaar staan voor Aagje:
‘Wat verliest ook Aagje ontzaglijk veel in haar vader, die haar zo
innig liefhad en onuitputtelijk was in zorg voor haar tere gestel en ver
goeding van het vele kinderlijk genot, dat zij door haar menigvuldige en
langdurige ongesteldheden moest ontberen’.
Ook aan broer Jan ‘waarvan wij wisten dat er tussen U beiden zulk een
trouwe vriendschap bestond' werd gedacht. Aan het eind restte natu
urlijk God - In de meeste condoleances afwezig -, die hopelijk kracht
3 Honderdvijfenzeventig kaartjes met veel dubbels omdat velen zowel de we
duwe als de ouders condoleerden.
3
