Uit het Parlement
De Bromfiets
InFinsterwolde wordt de gemeen
teraad naar huis gestuurd. Dat is
geen alledaagse zaak. Een raad, die
toch aan het hoofd van de Gemeente
staat en die door de burgers wordt
gekozen, moet het wel heel
bont maken wil dat gebeuren.
Met dergelijke maatregelen staat
de democratie op het spel. Men moet
eerst dictatuur hebben meegemaakt
om de waarde van de democratie
te beseffen. Maar in Finsterwolde
werd juist de dictatuur uitgeoefend.
De communisten hadden daar n.l.
de overhand. Dit feit op zichzelf
zou nimmer de aanleiding mogen
zijn om deze raad uit zijn functie te
ontzetten. Dat mag volgens de grond
wet alleen maar als de huishouding
der gemeente grovelijk wordt ver
waarloosd. O zeker, de begroting
klopte voortreffelijk. Zij behartigden
niet het belang van alle inwoners
van de gemeente, maar alleen die van
hun partijgenoten. Was men geen
communist, dan kreeg men niets
gedaan. Zon raad naar huis sturen,
kan natuurlijk niet zo maar. Daarvoor
is een wet nodig. Die werd dezer
dagen door de Tweede Kamer be
handeld. Het was de bedoeling van
dit ontwerp om het bestuur over de
gemeente op te dragen aan de hui
dige burgemeester, de heer Tuin, die
dan voortaan regeringscommissaris
zal heten. Over het debat kunnen
we heel kort zijn. Zonder aarzeling
stelden de partijen zich achter Min.
Van Maarseveen. De communisten
bestreden het ontwep zeer fel. Verder
bleek dat de socialistische afgevaar
digde Scheps nog welbespraakter was
dan verschilllende communistische
afgevaardigden. Een meesterstukje,
zoals men slechts zelden in de Kamer
hoort.
Het zijn overigens drukke dagen
voor de Tweede Kamer. Vroeger
bestond de goede gewoonte om na
het Kerstreces geen avondvergade
ringen te houden. Daarvan is thans
geen sprake. Moeizaam sleepte de
Kamer zich zodoende door de wet
ter regeling van het vervoer van goe
deren per vrachtauto. Dit was een
heel oud beestje. Reeds op 31 October
1947 was deze ingediend. Een ont
werp, waarin geregeld werd, dat het
vrachtauto ver voer aan een vergunning
zal worden onderworpen, die zal
worden verleend door een commissie,
Zo'n vergunning is echter slechts 10
jaren geldig en men krijgt die alleen
maar als men voldoet aan verschil
lende eisen, zoals vakbekwaamheid
en credietwaardigheid. De Spoorwe
gen zullen niet mogen rijden op ver
bindingen waar particulier vervoer
is. Zo definitief is het nog nooit van
de kant der Regering gesteld. De
Kamer kon hiermede wel genoegen
nemen. Eindelijk zal het dus uit zijn
met deze in wezen oneerlijke con
currentie. De termijn van de ver
gunning heeft heel wat voeten in de
aarde gehad. Ieder Kamerlid was het
erover eens, dat dit vervoer eindelijk
eens geordend moet worden. Volgens
de Minister kan dat het beste ge
beuren als men ook o.a. de gelegen
heid krijgt om na verloop van tijd
de vergunning in te trekken. Er werd
een redelijke tussenoplossing ge
vonden. Een vergunning zal niet
verlengd kunnen worden als het alge
meen vervoersbelang dit eist of als
de vervoerder zijn vervoersplicht
niet nakomt.
Het derde grote debat betrof de
behandeling van de begrotingen
van Oorlog en Marine. Deze debat
ten staan van oudsher in het middel
punt van de belangstelling. De mili
taire specialisten in de Kamer zijn
meestal niet de slechtste Kamerleden.
En het is een materie, die het volk
zeer interesseert. De nieuwe minister
is een groot organisator, een man,
die weet wat hij wil. Daarom kon
het gebeuren, dat de Kamer nu einde
lijk eens kon praten over een defensie
plan, dat zich uitstrekt over vier jaren.
Zo verheugd was de Kamer, dat het
debat bijna geen einde nam. Enige
dagen waren nodig. Critiek was er
toch, maar deze lag op een heel ander
plan dan vorige jaren. Nu ging het
om verwachtingen, die niet geheel
werden vervuld. En in het verleden
mopperde men, dat er niets gebeurde.
Door ons toetreden tot het Noord-
Atlantisch Pact zijn we geen baas
meer in eigen huis. Voor de vrij
heid zal men dit echter moeten over
hebben. Maar een ieder zal begrijpen,
dat dit ook gevolgen met zich mede
brengt, daarover is tijdens de behan
deling van deze begroting druk ge
sproken. Er is alle reden toe om
daarop volgende week nog even
terug te komen.
HET TWEESLACHTIGE
VERVOERMIDDEL.
Fiets of Motorfiets7
Met de komst van het zomer
seizoen dient zich opnieuw het
probleem aan, waarmede het ver
keer op de weg de vorige vacantie-
tijd ook te kampen heeft gehad: de
bromfiets. En dit jaar zal het nog in
meerdere mate zich manifesteren,
als men bedenkt, dat in de zomer
van 1949 ca. 4000 bromfietsen over
de wegen gingen, vorige zomer dit
aantal reeds vertiendubbeld was en
de jongste schatting wijst op het
cijfer van 130.000 ploffietsen.
Want nog steeds is de bromfiets,
het rijwiel met de hulpmotor van
maximum 49 cc inhoud, een twee
slachtig vervoermiddel: zij is fiets
en motorfiets!
Dit klinkt misschien vreemd, maar
het wordt duidelijk, als men zich
realiseert, dat de wet in Nederland
slechts vier categorieën vervoer
middelen langs de weg kent, name
lijk: aangespannen (paard en wa
gen), handwagen, rijwiel en motor
rijtuig.
Gaan we nu uit van het artikel van
de op 1 Januari 1951 van kracht ge
worden verkeerswet, dat zegt, dat
het rijwiel met de hulpmotor zich
niet op hoofdverkeerswegen mag
bevinden, als er rijwielpaden nevens
zijn, dan wijst dit artikel er op, dat
de bromfiets een rijwiel is. Maar
voor de bromfiets moet 10,per
jaar wegenbelasting betaald wor
den en wie als bromfietsrijder een
ongeluk veroorzaakt, is wettelijk
aansprakelijk, zoals iedere motor
rijder dit is. Dus aan de hand van
deze bepaling wordt de bromfiets
weer gelijk gesteld met een motor
rijtuig!
Deze chaotische toestand wordt nog
verergerd, doordat er wat al te
ijverige politiemannen waren, die
bromfietsrijders bekeurden, als ze...
op een rijwielpad reden, terwijl
weer andere wetsdienaars de brom
fietsrijders een proces-verbaal be
zorgden, als zij zich op de hoofd
weg bevonden! De ene officier se
poneerde de zaak, de andere eiste
een geldboete, maar dan sprak de
rechter de delinquent vrij, zodat er
nog nooit een veroordeling plaats
vond
Wie veel langs de weg komt, ziet,
dat de bromfietsrijder zelf de chao
tische toestand nog verhoogd: de
één rijdt met een snelle Fap of Vic
toria met een vaart van 35 km. over
een smal rijwielpad, terwijl de ander
met een langzame Solex rustig over
de autoweg gaat. En moeten we de
autobestuurders geloven voor
namelijk de vrachtauto-chauffeurs
dan zijn de bromfietsers de schrik
van de autoweg. Nu moet men dit
niet al te dramatisch opnemen, want
iedere vrachtauto-chauffeur heeft
ook een hekel aan een gewoon mo
torrijwiel op de weg. En de brom
fietser heet de boosdoener, want
volgens officiële cijfers stijgt het
aantal verkeersongevallen, waarbij
bromfietsers betrokken zijn. Ook dit
is op zichzelf niet iets om zich over
te verontrusten, want 130.00Q brom
fietsen op de weg zullen allicht wel
eens een ongeluk veroorzaken. Vast
staat intussen, dat er nog altijd meer
verkeersongevallen gebeuren, ver
oorzaakt door onvoorzichtig rijden
van luxe wagens (geen voorrang,
snijden, rijden met één defecte
lamp, enz.) dan idem door brom
fietsers.
Toch is de bestaande toestand niet
bevredigend en het staat daarom
wel vast, dat we binnen zeer korte
tijd een beschikking krijgen van de
Minister, waarin de feitelijke positie
van het rijwiel met de hulpmotor
wettelijk wordt geregeld. Daartoe
zal allereerst nodig zijn, dat de di
verse merken, die er in de handel
zijn, worden gekeurd. Momenteel
zijn dit er in ons land ongeveer 25.
Het rijden op deze (goed)gekeurde
bromfietsen zal dan toegestaan zijn
zonder rij- en nummerbewijs, maar...
op de rijwielpaden met een maximum
snelheid van 20 km en op die we
gen, waarlangs geen afzonderlijk
rijwielpad is, met hogere snelheid.
Of dit afdoende zal zijn, staat nog
te bezien. Immers, de nieuwe wegen
verkeerswet zegt, dat er geen maxi
mumsnelheden meer bestaan, doch
bepaalt, dat de veiligheid van het
verkeer niet in gevaar mag worden
gebracht, b.v. door te snel rijden.
En op een rijwielpad, waar zeer
druk rijwielverkeer is (Zondag
morgen in Augustus langs de weg
Amsterdam-Haarlem b.v.) kan een
snelheid van 20 km. nog de veilig
heid van het verkeer in gevaar
brengen. Wie de smalle en derhalve
gevaarlijke wegen in het Westland
kent -om een ander voorbeeld te
noemen weet, dat ook hier de
bromfiets een allesbehalve welkom
vervoermiddel is. Wordt derhalve
de bromfiets definitief naar het rij
wielpad verwezen, dan kan men er
van opaan, dat het aantal ongeluk
ken in de komende zomermaanden
op de fietspaden enorm zal stijgen.
De bromfiets moge dan een gevaar
zijn op de autoweg, zij is het zeer
zeker in het drukke seizoen op het
rijwielpad!
In dit verband wijst b.v. een instan
tie als de A.N.W.B. er op, dat de
bromfiets een hulpmotor is, om zich
wat gemakkelijker voort te bewe
gen, dus niet om er zonder onder
breking de maximum snelheid uit te
halen. Waarschijnlijk is de wetgever
ook van deze gedachte uitgegaan,
door de maximum snelheid van 20
km. te bepalen op de rijwielpaden.
Maar hoe zal men constateren, dat
meer dan 20 km. per uur wordt ge
reden? In de practijk is het schier
ondoenlijk om dit te „constateren".
Er zijn namelijk al een paar proef
processen geweest, doch op vrij
spraak uitgelopen, aangezien de ver
balisant in geen enkel geval kon
aantonen, dat hij de overschrijding
van deze maximum snelheid had
„geconstateerd". Zoiets moet altijd
nog bewezen kunnen worden!
Wanneer we nu ten slotte vaststel
len, dat het in de drukke zomer
maanden voor de bromfietser on
mogelijk is, om zich op het rijwiel
pad te bevinden met in werking
zijnde motor, dan bevinden we ons
in goed gezelschap, aangezien de
meeste politie-intstanties deze me
ning eveneens zijn toegedaan. Rijden
op het fietspad met afgezette motor
is onzin, want dan kan men even zo
goed een fiets nemen. En de brom
fietser heeft dit vehikel niet gekocht
om op alle rijwielpaden te trappen!
Derhalve is nog altijd de beste op
lossing: de bromfiets op de hoofd
wegen, niet op de rijwielpaden.
Daarmede is weliswaar noch de
A.N.W.B. noch de K.N.A.C. het
eens, maar 130.000 bromfietsers
hebben in korte tijd ook zekere
rechten verkregen en een van deze
rechten is ongetwijfeld: dat ze zich
ongehinderd kunnen voortbewegen
over de weg, waarvoor ze belasting
betalen; dat is niet het rijwielpad,
maar de hoofdweg.
Het vierde prinsenkind
Ook dit jaar werd op de school
gaande jeugd van Nederland ter ge
legenheid van de verjaardag van
H.K.H. Prinses Marijke een beroep
gedaan ten behoeve van duizenden
oorlogsweesjes en oorlogsinvalide
kinderen.
De opzet was, dat ieder school
gaand kind uit eigen spaarpot of
zelf verdiend geld één stuivertje offert
voor kinderen, die zo zwaar door
de oorlog werden getroffen. Deze
actie werd een groot succes. De op
brengst was zelfs belangrijk hoger
dan in 1950. Vast staat dat reeds
meer dan een half millioen kinderen
een stuivertje afdroegen aan de
hoofden der verschillende Onder-
wijs-instellingen, die voor doorzen
ding aan „Het Vierde Prinsenkind"
zorg droegen.
De schoolgaande jeugd van Ne
derland heeft met deze actie bereikt,
dat voor haar rekening in de komende
zomer bijna 1000 oorlogsslachtoffer
tjes een onbezorgde en vreugdevolle
vacantie kunnen beleven in een prach
tige omgeving te midden van bos en
heide.
De offerbereidheid die de school
actie ten bate van „Het Vierde
Prinsenkind" kenmerkten, hebben niet
nagelaten de harten van duizenden
oorlogsweduwen met grote dankbaar
heid te vervullen. Immers het offer
van een kind is een gave van goud.
Een culturele gebeurtenis
De maand Juli zal zich met be
trekking tot de bijzondere gebeur
tenissen, welke nu eenmaal elke plaats
(en zeer zeker wel Waddinxveen)
beleeft, in hoge mate weten te onder
scheiden van vele andere. Het uiterst
populaire mannenkoor „Onvermoeid
Vooruit" zal zijn dertig-jarig bestaan
in grote luister gaan vieren.
Verheugend zal het voor de lezer
zijn te mogen vernemen dat deze
luister krachtig zal gesteund worden
door een te houden nationaal zang
en muziek-concöurs, waaraan zal
worden deelgenomen door 15 a 20
verenigingen uit verschillende delen
van het land.
12, 13 en 14 Juli beloven voor
Waddinxveen hoogtij dagen te wor
den. Immers het zegt ons toch wel
iets wanneer wij het volgende mo
gen vernemen.
12 Juli komt Boskoops Harm.
„Excelsior" ter officiële opening ons
op een grootse mars vergasten.
Wie kent Excelsior niet? Dit zal
niemand willen missen.
13 Juli blijft voorlopig een geheim
maar zal juist hierdoor aan aantrek
kelijkheid zeer veel winst opleveren.
14 Juli vindt het concours plaats.
De jury wordt gevormd door de
heren M. Egberts, G. v.d. Beek, P.
Brouwer Czn. en Jos van Beek.
Klinkende namen met een even klin
kend verleden.
Naast de gebruikelijke prijzen,
welke voor de meest goede presta
tie zijn beschikbaar gesteld, zal Wad
dinxveen tevens kunnen genieten van
een marswedstrijd, waar aan zes
muziekverenigingen zullen deelnemen.
Nadat de diverse deelnemers elkaar
in een eerlijke kamp zullen hebben
betwist, volgt het hoogtepunt van
de festiviteiten. Vrijwel zeker zal
de Kon. Harmonie „Pieter Aafje"
uit Culemborg, onder leiding van Jac.
van Dillen, een sluitings concert ge
ven. Als bijzonderheid zij hierbij op
gemerkt dat genoemd corps uitge
nodigd is haar medewerking te ver
lenen bij de interland voetbalwedstrijd
NederlandNoorwegen. Ter ere
hiervan is door de Koning van
Noorwegen aan genoemde vereniging
een tweetal bekende Noorse marsen
aangeboden.
„Pieter Aafjes" komt volledig, ditis
te weten met zestig medewerkenden.
Naast dit geschreven voorwoord
menen wij ons niet te bezondigen
aan voorbarig optimisme door onze
verwachting uit te spreken dat ge
heel Waddinxveen blijk zal geven
van z'n gewaardeerde belangstelling.
Tot slot spreken wij de wens uit
dit zelfs in de grijze oudheid over
dit muziekkale menu nog gesproken
zal worden en dit dan iedere inwo
ner kan zeggen: Natuurlijk, daar
ben ik ook geweest! Tr.
