Weekblad voor Waddinxveen
12 tot en met 17 lei Collecte Sonnevanck en Zonnegloren
De Spiegel van de week
Ergerlijk en Verdrietig Uit het Parlement Weekagenda
Kris-Kras
Wij verhuizen IJ
vakkundig-
Fa G. v. d. Akerboom
De gevallenen herdacht
De stilte tfrcbt naac Uet fyedenUteUeH
MOEDERDAG
Vrijdag 9 Mei 1952
7e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 et, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden
ijk
Voor de zevende maal na de be
vrijding hebben wij ons opge
maakt om al diegenen eerbiedig
-v te herdenken, die hun leven ga
ven voor de vrijheid.
In Amsterdam kwamen duizen
den rondom het Nationale Mo
nument op de Dam en duizenden
Hagenaars trokken langs het een
voudige ereteken op de Waals-
dorpervlakte. Niettegenstaande
de uit een inktzwarte lueht neer
stromende regen verzamelden
zich nog honderden voor de
erebegraafplaats te Overveen.
Stille Tocht" naar de nieuwe
Voor de onbekende strijders uit
het verzet werd op de centrale
begraafplaats der Oorlogsgraven
stichting te Loenen een eenvou
dig en sober gedenkteken ont
huld: een uit Franse kalksteen
gehouwen schaal, met op het
voetstuk de wöorfclen:, ,Aan de
onbekende strijder" en in de
schaal zelf „Den Vaderlandt ge
trouwe".
Het is goed dat wij deze dag
houden, opdat we in dit snelle le
ven niet tè snel vergeten en op
dat we blijven waken en paraat
blijven, dat we niet nogmaals in
zo'n diepe nood en weergaloze
ellende komen.
Mogen wij onze minister-presi
dent geloven, dan is de kans op
een nieuwe oorlog vooralsnog ge
lukkig onwaarschijnlijk te achten.
Dr Drees is zelfs van mening, dat
een aaneensluiting der vrije vol
ken, zoals men deze thans tot
stand tracht te brengen, óók de
eerste en tweede wereldoorlog zou
hebben gekeerd. Wij ontlenen
deze uitspraken aan zijn 1 Mei
rede en er vallen zelfs nog meer
optimistische geluiden in deze toe
spraak te beluisteren. Zo acht
onze eerste minister het mogelijk
om de dreigende werkloosheid te
gen te houden en deze tot nor
male proporties terug te brengen.
Alleen voor het woningprobleem
wist de bewindsman niet zo een,
twee, drie een bevredigende op
lossing te geven.
In dit verband lijkt het ons echter
interessant te kunnen memoreren,
dat voor het eerst in 1951 in Den
Haag het aantal gereed gekomen
woningen groter is geweest dan
de toeneming der bevolking.
Voor de Residentie betekent dit
dus, dat men daar over het hoog
tepunt van de woningnood heen
is. Ter beloning van deze presta
tie heeft minister In 't Veld op
de Bevrijdingsdag de tiendui
zendste na de oorlog in Den Haag
gereed gekomen woning officieel
in gebruik gesteld.
De mededeling van de minister
van oorlog, dat de regering thans
definitief heeft afgezien van het
plan om auto's te vorderen voor
de geallieerde herfstmanoeuvres
in Duitsland, zal in de kringen
van onze autobezitters wel een
hele opluchting hebben veroor
zaakt. Een andere mededeling
van minister Staf, dat al het per
soneel van de 2e Divisie, dat niet
in de staven is ingedeeld, dit jaar
wel niét zal worden opgeroepen
voor herhalingsoefeningen, zal
door de betrokkenen eveneens
met instemming zijn begroet.
Degenen, die wèl zullen moeten
opkomen, hoopt men in ieder ge
val, nog voor 15 Mei a.s., hier
van mededeling te kunnen doen.
Hoewel het onderzoek naar de
gebeurtenissen bij de herhalings
oefeningen in het kamp Oirschot
nog niet is geëindigd, werd de
commandant van dit kamp reeds
uit zijn functie ontheven. Volgens
minister Staf waren de moeilijk
heden het gevolg van onvoorzie
ne omstandigheden, doch ook van
onoplettendheid der kampleiding.
De minister voegde er echter aan
toe, dat de klachten juist het ern
stigst waren in die ploegen, die
zelf geen hand hadden uitgesto
ken om er iets van te maken.
Na een halve eeuw staatsmijnen
exploitatie in onze zuidelijke pro
vincie kunnen wij thans met vol
doening constateren, dat daar in
de achter ons liggende 50 jaar
wel degelijk de handen uit de
mouwen werden gestoken. Daar
ontstond een kolenindustrie,die
de vergelijking met elke buiten
landse glansrijk kan doorstaan.
Sinds de wet van 24 Juni 1901,
waarin het gehele tot dan be
kende kolenveld voor ontginning
door de Staat werd gereserveerd,
is er in de mijnstreek gepioneerd
en geploeterd in innige samen
werking tussen leiding en de mijn
werkers zelf. Het resultaat van
deze gemeenschappelijke arbeid
mag alom worden gezien. Er be
staan dan ook alleszins redenen
om deze technische triomf en
menselijke zege op waarlijk groot
se wijze te vieren.
SPAREN-HALEN
Het is eigenaardig hoe een luttel
bericht in de krant je aandacht
kan opeisen. Het staat er zo een
voudig: ingelegd 130153,40 te
rugbetaald 132914,77.
Toch heb ik dat kleine berichtje
nog eens overgelezen. Waarom
eigenlijk?
Nu, ik vind het geweldig, dat in
deze dure tijd, waarin men niets
anders hoort dan klaagliederen
van werknemers en zelfstandigen,
in déze tijd, waarin men elk dub
beltje telt en nog eens telt, dat
men ondanks alles toch nog kans
ziet met elkaar een goede tien
duizend gulden in één maand te
sparen. Ik snap het niet: wè kla
gen de stenen uit de straat en
inmiddels pakken we ons spaar
bankboekje om te laten bijschrij
ven. Zou je nu een conclusie wil
len trekken, dan kom je tot: óf,
ons klagen heeft geen inhoud, óf,
we brengen het gespaarde geld
maar weg, dan kunnen we er niet
ieder ogenblik wat afhalen.
En als ik dan naar het tweede
bedrag kijk, dat mij vertelt, dat
drie duizend gulden méér is
terugbetaald dan ingelegd, dan
kom iik tot de conclusie, dat we
nog geweldiger zijn in het halen.
Maar hier spreekt de tragedie
van onze tijd. We kunnen niet
sparen! Omdat we het geld zo
hard nodig hebben. Omdat er
een tekort is dat steeds groter
wordt. We kunnen het nu nog
aanvullen met onze gespaarde
gelden. Maar dat raakt op. En
wat dan? Als we daar goed aan
denken, dan wordt men bang
van de tijd waarin we leven.
Sparen is het devies, dat men
hoort. Koopt rentespaarbrieven!
Wie zaait zal oogsten! En nog
meer van deze slagzinnen.
En dan daarnaast het bericht
van inleg en uithaal.
Zou het terugbetaalde bedrag ge
bruikt zijn om rentespaarbrieven
te kopen, of was het nodig, om
dat moeder de wouw tijdens de
schoonmaak het nodig achtte,
dat enkele dingen vernieuwd
Wérden?
Ik snap van de hele situatie
maar weinig. Sparen, halen, spa
ren, halen. Ik geloof één ding,
we worden steeds armer!
Tot de volgende week.
Kris-Kras.
Deze week bereikte mij de mede
deling dat er in een bedrijf in deze
gemeente bezwaar was om mede te
werken aan de Uurloon-actie voor
de Stichting 1940—1945, omdat de
voorzitter van deze Stichting in die
functie een salaris zou genieten van
f 30.000.per jaar.
Het is ergerlijk en verdrietig dat
er op deze wereld blijkbaar altijd
weer mensen gevonden worden, die
er een behagen in schijnen te schep
pen met fantasiën en lasterpraatjes
zelfs de mooiste zaak te schaden.
Wie dit valse gerucht verspreid
heeft weet ik niet, op één van de
plaatsen waar dit opdook, heb ik
dit persoonlijk de kop in kunnen
drukken.
Maar kwade geruchten verspreiden
zich soms zeer snel. Ik weet niet
hoe ver dit gerucht al doorgedron
gen is en waar het misschien kwaad
zou kunnen doen.
Daarom wil ik publiek de waar
heid doen horen. Heel veel van het
werk dat voor de Stichting 1940—
1945 gebeurt, wordt volkomen be
langeloos verricht. Dit geldt ook voor
de voorzitter. Deze man geniet geen
cent salaris, maar krijgt alleen zijn
onkosten vergoed.
Laat niemand de slachtoffers van
het verzet en hun nagelaten betrek
kingen het slachtoffer laten worden
van dergelijke gemene laster, maar
medewerken om zo goed mogelijk
voor hen te zorgen.
De voorzitter van het plaatelijk comité
A. WARNAAR Jzn.
(W. Los Zn)
Waddinxveen Telefoon 216
De Eerste Kamer heeft zich
deze week bezig gehouden met
de behandeling van de Grond
wetswijzigingen. Zoals men weet,
heeft de Regering destijds zes
ontwerpen ingediend waarvan de
voornaamste zijn; de buitenlandse
betrekkingen, de uitbreiding van
de beide Kamers der Staten
Generaal en de verlaging van de
leeftijd voor het passief kiesrecht.
Het debat over de buitenlandse
betrekkingen leverde geen nieuwe
gezichtspunten mëer op, evenmin
het ontwerp inzake de nieuwe
rechtsorde met Indonesië, dat
stellig in de tweede lezing niet
de vereiste tweederde meerderheid
zal behalen.
De uitbreiding van ons Parle
ment bracht echter voor de Se
naat reeds moeilijkheden genoeg
met zich mede. Dit vraagstuk
vormde ongetwijfeld de hoofd
moot in het debat en lang zag
het er naar uit, dat dit wetsont
werp geen kans maakte. In de
Tweede Kamer was het aange
nomen met een grote meerderheid
van stemmen. De moeilijkheid
was, dat men daar twee amen
dementen Andriessen had aange
nomen die voor de meer bezadigde
Eerste Kamer werkelijke obstakels
bleken te zijn. Onze senatoren
missen het recht van amendement.
Zij hebben een wetsvoorstel
slechts te aanvaarden of te ver
werpen. Nu stonden zij voor de
keus: of de amendementen An
driessen slikken of het ontwerp
verwerpen.
Veel liever hadden zij het
huidige quorum van de helft ge
handhaafd, want zij vreesden te
recht, dat het absenteïsme door
Ten gerieve van onze lezers, die
niet actief hebben kunnen deel
nemen aan de op 3 Mei j.l. ge
houden herdenking van de geval
lenen uit de jaren '40'45 zullen
we een en ander mededelen.
Zaterdagavond, 3 Mei '52, regen
en nog eens regen, maar tegen ze
ven uur wordt het droog en wan
neer om half acht de stoet zich bij
het gemeentehuis in beweging zet,
kunnen de regenjassen opgebor
gen worden. Het is een stille rij
mensen die daar lopen en ieder
die er naar kijkt voelt bewust of
onbewust iets in zich trillen. Te
sterker is dat gevoel wanneer bij
het monument gekomen, Burge
meester Warnaar, namens het
Gemeentebestuur, als eerste een
krans legt. Dan volgen nog de
voorzitter van de oranjevereniging
afgevaardigden van alle scholen,
de Waddinxveense Padvind(st)-
ers en enkele particulieren.
Velen gaan daarna naar de Geref.
Kerk, waar een herdenkingsdienst
wordt gehouden. Eerst wordt
door alle aanwezigen een minuut
stilte in acht genomen, waarna
allen staande zingen: „Wilt he
den nu treden".
Ds. Snoeij gaat dan voor in gebed
en vervolgens is het Ds. Duinker
die de kansel betreedt. Hij zegt
o.m. „Er is in ons aller hart
diepe rouw over allen die in de
jaren '40'45 van ons wegvielen,
maar de herinnering aan hen geeft
die rouw een diepe kleur. Wij ja
gen naar ons eigen belang, zij
dienden hetgeen boven hen uit
ging. Zij ontvingen de kracht
daarvoor van Hem en daarom is
er ook stille dankbaarheid in ons
hart. Wij denken daarbij aan die
grote Liefde, die vergeeft en ver
zoent." Ds. Duinker vervolgt dan:
„Hij laat het werk niet varen, het
werk dat Zijn hand begon. En
zo is er ook een grote troost
voor ons. Wij vertrouwen, dat
ze niet toebehoren aan de dood,
maar dat ze opgenomen zijn in
Gods Koninkrijk".
Na het orgelspel van de heer H.
van Nielen, wordt in deze sa
menkomst het woord gevoerd
door de heer H. M. van Dool. Als
lid van het comité van de Stich
ting '40'45 wijst hij er op, dat
het onze plicht is de nagelaten
betrekkingen van de gevallenen
te steunen. Hij herinnert ons aan
de verschillende daden die de
dappere strijders hebben verricht.
„Voor wie hebben ze dat ge
daan, voor ons!" En het is daar
om onze plicht vrouwen en kinde
ren, die achter bléven, te helpen.
„Zij brachten het grootste offer,
laten wij dan ook een offer bren
gen en de Stichting '40'45, die
voor weduwen en wezen zorgt,
financieel steunen. Zij gaven alles,
de daad is nu aan U", zo besloot
de heer Van Dool z'n toespraak.
(Het gironummer van de Stich
ting '40—'45 is 194.045).
„O, Heer, die daar des hemels
ten te spreidt", zo klinkt het dan
en iedereen voelt hoe goed het is
eens samen te zijn met mensen
van verschillend geloof en met
verschillende levensovertuiging.
Vervolgens worden door Burge
meester Warnaar enkele onder
scheidingen uitgereikt, waaronder
in de eerste plaats één posthuum
aan de in de oorlog in dienst van
het verzet overleden Jan Mole
naar.
Twee coupletten van het Wilhel
mus vormen de inleiding voor de
toespraak van Ds. Van der Haar.
„De toekomst van ons volk", dat
is het onderwerp waarover Ds.
Van der Haar spreekt. Hij wijst
er op dat God ons de vrijheid
heeft geschonken, dat God ook
Dinsdag 13 Mei, Afscheidsavond Voorz.
Chr. Nat. Schoolonderwijs.
Woensdag 28 Mei A. R. Kiesvereniging
Spr. Ds. Fokkeraa.
Moeder is de stille werkster,
Z' is de kracht van het gezin
Moeder 't is zo'n simpel woordje,
maar wat schuilt er toch veel in
Moeder is steeds aller toevlucht,
Moeder geeft aan ieder raad,
z' is de vraagbaak van ons allen,
want bij moeder vindt elk baat,
en geen énkel mens kan troosten,
zoals dat een Moeder doet
al je leed aan haar te zeggen,
ach, dat doet je vaak zo goed.
Moeder leeft slechts voor d'r plichten,
Moeder maakt nooit onderscheid,
zij is altijd, altijd bezig,
Moeder Jet nooit op de tijd.
Moeder kent geen acht-uur-werkdag,
Moeder werkt vaak dag en nacht,
Moeder's handen, ruw van 'd arbeid,
zijn voor ons toch altijd zacht
Moeder is 't die voor ons ploetert,
die slechts leeft voor kind en man;
niemand kan daarvoor zó zorgen,
zoals dat een Moeder kan!
Moeders krijgen geen medailles,
Moeders worden nooit beroemd
ia de lijst van ridderordes
worden moeders nooit genoemd.
Nee, van moeders zie je nergens
ooit in 't land een standbeeld staan
moeders zijn bescheiden mensen,
ook al doen ze heldendaan
Maar één dag in 't jaar is moeder
d' ereburgeres in huis
En dan komen vaders, kinderen,
stikum met geschenken thuis.
Want daarin ligt onze liefde,
toont men, hoe men van haar houdt;
zo'n cadeautje is veel meer waard dan
'n ridderorde van puur goud.
HENK VAN HEESWIJK
onze toekomst heeft geborgen en
dat God ook altijd het laatste
woord heeft. Alles wat wij heb
ben, ontvangen we uit Hem. En
toch zijn er nog zo velen, die zon
der Zijn woord en Zijn wet leven.
Wij hebben elkaar nodig, maar in
en vanuit en door Hem. Laten" We
dan Satan de dienst ontzeggen
en inkeren tot Hem. Dan zal dit
leven en alles hier op aarde als
een schaduw voorbij trekken,
Want: het zal hier haast zijn ge
daan." Na het gebed voor het
vaderland, werd deze herden
kingsdienst besloten met het zin
gen van: „Gelukig is het land,
dat God de Heer beschermt",
M. V.
deze verlaging in de hand zal
worden gewerkt. Neen, de grootste
bezwaren golden de stemover-
dracht. De Tweede Kamer wenste
in de Grondwet te bepalen, dat
Kamerleden, die in hun ambt
buitenlands vertoeven, op een
internationale conferentie, toch
kunnen stemmen door een medelid
volmacht te geven.
Een deel van de Kamer was
tegen, omdat zij een dergelijke
gang van zaken in strijd achtte
met de historische groei van onze
volksvertegenwoordiging, Hoe
kan men nu laten stemmen zonder
het debat te hebben gehoord?
De eerste dag was het moeilijk
om te weten te komen hoe pre
cies de kaarten lagen. Tijdens
de openbare behandeling speelden
de leden kiekeboe achter hun
eigen redevoeringen. Er was geen
touw aan vast te knopen, zo zei
de heer Kropman. De voorstan
ders van uitbreiding zeggen, dat
de Tweede Kamer zelf maar moet
bekijken op welke wijze zij het
meest doelmatig kan werken; de
tegenstanders vrezen, dat onze
Senaat als deze groter wordt,
een doublure wordt voor haar
jongere zuster aan de overzijde
van het Binnenhof. Zelfs noemdz
men het hele complex van mat,-
regelen (uitbreiding van de Kamer