„Sporl'-zahasenila Bakkersleerling I Den Onderduiker |n Napoleonstij d. wollen Mantelcostuum KAMERS NET MEISJE GESLOTEN Fa. Verbakei Zn. Net Meisje Een Meisje HAARD Schooltijd, Robinsontijd Fa. C. ZWIJGERS VLIEGERPAPIER Vliegertouw VELDWIJK heeft het. T. LAGROUW nieuw Vloerkleed een Haardkachel G. LEEFLANG, Drs.P.J.Hooftman Idoze Toiletzeep Lavendel Sofon Doeleman Woningruil. Ballpoints Boekh. VELDWIJK Talenschool »G0lJDA« BOEKHANDEL VELDWIJK Alle Leermiddelen 9A% ■rder komen?" Een avond alleen Bet Anne de Vries zou al een ge- Btvolle avond geweest zijn, maar Bat er omstreeks 8 uur gebeurde. Be maar dat maakte die avond tot ■n onvergetelijke!! I's Morgens was een expeditie op loengo aangekomen; op de terug lis. ■Onder leiding van dr. Geyskes, een Bderlandse entomoloog, was deze Bpeditie de Marowijne opgevaren, B grensrivier tussen Suriname en Bans-Guyana. Men was helemaal It aan de Zuidelijke grens geweest, It aan Brazilië. |ln deze streken, ver verwijdend In de beschaving leven dë restan- In van Surinames oudste bevolking, Indianen. Het is een helaas uitstervend ras. t proces wordt nog versneld, iordat de Frans-Guyanese autori tten momenteel bezig zijn, deze dianen (en ook Bosnegers) naar in grondgebied te lokken. Men eft ze b.v. een geweer of kapmes- en andere voor woudbewoners geerlijke artikelen. Dr. Geyskes vertelde me, dat hij It aantal Oajana-Indianen niet ho- Ir schat dan ongeveer 600 en Trio- Bdianen 200!! Daarvan leven nog I Surinaamse bodem, respectieve- Bk 200 en 60 mensen. Van beide groepen Indianen had Bj er wat meegenomen (natuurlijk Bet hun toestemming), in totaal een lertig mannen, vrouwen en kinde- Bn. Men weet de reden nog niet, maar B Indianenvrouwen krijgen maar Bterst weinig kinderen. Daardoor is I nu zo'n noodtoestand ontstaan, It niet alleen familiehuwelijken Bsloten worden tussen broer en Bister!! In hoeverre de laatsgenoem- feiten weer aanleiding kunnen n tot de zo opmerkelijke hoge on- uchtbaarheidsfactor van de India- envrouwen, vermag ik niet te zeg gen. Als leek lijkt mij toch wel ver band te bestaan tussen een en an der, maar nogmaals ik ben niet be voegd om er over te oordelen. Intressant is het om te vernemen, dat de Indianen zulke goede honden fokkers zijn. Ze zijn een gewild ruil object voor de Djoeka's (Bosnegers) die de honden op de jacht gebruiken. Als van bijna de meeste bosbewo- ners is hun voeding te eenzijdig sa- mengeseld, wat hen vatbaar maakt voor allerlei ziekten. Hun hoofdvoed- sel is cassave en vlees. Leguanen, grote hagedissen, en baboens, brul apen, worden door hen gegeten. La ten we niet te gauw griezelen, want dr. Geyskes heeft ze ook geproefd en beweerde, dat het best smaakte! Ook de grote landschildpad levert een smakelijk hapje op. Daar komt de gids van de expe ditie aangewandeld met enkele Oajana's bij zich. Hij stelt zich als Smit voor. Hij heeft een bekend ge zicht en als ik naar zijn familie in formeer, dan zegt nij me een broer te zijn van ds Rasmussen Smit. En nu ben ik er! Enkele jaren geleden is laatsge- noemde in Nederland geweest, om van het zendingswerk te vertellen. Hij heeft toen ook verschillende Westlandse gemeenten bezocht. En deze man is dus zijn broer. Ik nodig beide heren uit om 's avonds bij ons te komen. Dr. Geyskes heeft al een afspraak. Maar Smit zal komen. „Neem nog een paar Indianen mee", vraag ik, „misschien vinden ze het leuk om een huis van binnen te zien", Smit beloofde het. En 's avonds, net als Anne de Vries aan een nieuw sappig verhaal zal beginnen, wordt er gebeld. „Dat zal Smit zijn", zeg ik tegen mijn gast, „hij zal ons het een en ander over de Oajana's en Trio's vertellen en hij heeft me ook beloofd om een paar Indianen mee te brengen. Twintig gasten voor de deur Het was inderdaad Smit, maar wie beschrijft mijn verbazing, ja aan vankelijk ontsteltenis, toen hij niet minder dan 20 gasten bij zich had!! Wat doet men in zo'n geval? Wel, men zet een blij-verrast gezicht en zegt: „Sjonge, kerel, dat vind ik nou eens een echte verrassing, zoveel gasten". Maar Smit heeft het door en zegt „Het spijt me, ik ben er met drie weggegaan maar ze laten elkaar niet graag alleen en toen ik bij je huis was had ik deze hele troep. Zal ik maar weggaan?" Dat gebeurde na tuurlijk niet, en zo zaten even later 20 Indianen neergehurkt en zittend op de grond. Om hun afgunst te ver wekken, zit alleen de Indianenaan- voerder op een stoel. Om alle gas ten te doen zitten was me onmoge lijk. Later was ik blij, dat het zo ge lopen was, want mijn ene stoel was roodgekleurd (en is het nog) van de koesoewè. Met deze kleurstof sme ren de Indianen hun gehele lichaam in. Het geeft hun geelachtige huid een matrode tint. Vandaar soms de naam van „Roodhuiden"? iBehalve het feit, dat de kleur hun aesthe- tisch gevoel schijnt te behagen, is er nog een zeer practische reden ook aan deze ververij verbonden: de geur, die aan de koesoewè verbonden is, neutraliseert de lichaamsgeur en dat is op jacht natuurlijk van on- schatbare waarde! Tipische ogen hebben ze, een beetje spleetvormig, koolzwart van kleur. Evenals hun haren, die zo wel bij de vrouwén als de mannen tot op de schouders hangen. Ze zijn zeer eenvoudig gekleed. De mannen hebben een touw om het middel, waaraan van voren en van achteren een rode, bijkans tot op de grond hangende doek of kamis bevestigd is. Heel wonderlijk is, dat de vrouwen nog minder „gekleed" zijn dan de mannen. Bij haar ontbreekt de ach- bedekking geheel. Mijn gasten zijn zeer rustig, wei nig spraakzaam en over heel hun optreden ligt iets waardigs. Zwij gend accepteren ze mijn sigaretten, zwijgend bied ik hun dan ook maar mijn verdere gaven aan. Smit legt mij uit, dat, van Indianenstandpunt uit ze niet bedanken mogen, hoe wel ze in hun hart wel dankbaar zijn. Maar volgens hun begrippen ligt er een gevaar in, om dankbaar heid te uiten. Men geeft daarmee zijn ziel te veel bloot, en de ziel van de gever kan daartoe macht verkrij gen over de ziel von de ontvanger! Leuk tafereeltje Met een tevreden trek om zijn mond zit opperhoofd Apetina in het fauteuil. Op zijn borst draagt hij een klein model keukenspiegel: daaron der, aan een ijzeren beugel draagt hij nog meer schatten: een padvin- dersfluit, een kruisbeeldje en ande re snuisterijen. Ik schat hem een jaar of vijftig. Naast hem staat zijn zeer jonge vrouw, die nog geen acht tien teltIk beduid haar, dat ze ook moet gaan zitten, wat ze na enige aarzeling en na goedkeuring van haar echtgenoot dan ook doet. Als" mijn kleine dochtertje in haar pyamaatje langs haar heen loopt, steekt ze schuchter haar hand uit en strijkt haar even langs haar arm. En onze kleine Ria, vrijstertje als ze is, laat zich niet onbetuigd. Ze drukt zich aanhalig tegen de Indianen- vrouw. aan en deze slaat nu haar armen even om onze dochter heen en drukt haar tegen zich aan. Het is een leuk tafereeltje en ook de India- nenmannen laten nu hun masker vallen. Ik hoor zacht lachen en zie hun ogen vrolijk staan. En Ria moet plot seling vele handen drukken. „Hoor eens", zegt Anne de Vries, „we moesten maar eens iets voor ze zingen. Dat horen ze misschien graag". Ik grijp mijn gitaar, stem het ding en zegt: „Vooruit" mijn heer de Vries geef U het eerste vers maar op". Ha, ha, laat nou de grote man zit ten zoeken naar een versje en te voorschijn komen met „In 't groene dal, in 't stille dal".Enfin, laat ik eerlijk bekennen, dat mijn reper toire ook op de vingers van een hand afgeteld kan worden. We zon gen, en doodstil luisterden de India nen toe. Dat gaf de burger moed. We zongen nog eens, en nog eens. Sommige Indianen zaten zelfs met de ogen dicht.Al zingend keken we elkaar aan, lichtelijk gestreeld door de bijna devote stilte, die er in ons huis heerste. Maar toennet na het beëin digen van een schoon lied zegt een van de Oajana's iets tegen Smit. Ik informeer of er iets bijzonders is. Mischien willen ze dit lied nog eens herhaald hebben. Smit lacht verlegen en doet zo vreemd, dat ik tenslotte zeg: Maar man, wat is er toch, spreek op, wat moeten we zingen?" „Nou zegt Smit", als je het dan weten wilt ze vragen of ze weg "mo gen, want ze hebben zo'n slaap ge kregen van het zingen Beste vrienden, was ie niet zui ver? Smit keek kennelijk opgelucht, toen hij ons zag proesten van de lach. Maar toch stond hij nu maar op én zijn twintig gasten volgden maar al te graag zijn voorbeeld. Sans racune stond ik aan de deur om mijn gasten uitgeleide te doen. Nog zie ik hun volle en rustige blik, waarmee ze mij aanzagen, en zacht zeiden: „Sribi bóeng" (welterusten). En volmondig kon ik het hun even eens toewensen: „Sribi boeng". We hadden een heerlijke avond gehad! door K. JONKHEID. |k zal u thuis brengen." Vch, nee, Eedelcoert. Dat is te veel Joeite. Ik maak het je toch al zo Joeilijk." Kolstrekt niet. Ik doe het graag." 3 zijn vrouw binnenkomt staat hij om in te spannen. Ze geeft hem In hengelselmandje, om in de wa- I in te zetten. Daar heeft ze een paar I >nd boter en een halve kaas in ^pakt. Is Eedelcoert Donderdagmorgen op eg is naar de Goudse notaris, spijt Bt hem, geen dag eerder te zijn ge- I lan, want met de marktdag zal de Btaris het wel razend druk hebben. Bet valt mee. Hij wordt dadelijk [egelaten, want hij is de enige be- leker. notaris is blij, Eedelcoert te zien. Hij kent hem, hij ontvangt hem vriendelijk en biedt hem een hoge zetel. „Ik kom namens de vrouw van uw collega Neuteboom." Collega's gezicht betrekt. „Ze wil haar huis verkopen." „O!" „Wat dunkt u daarvan?" „Het huis is oud en niet aanlokke lijk." „En de waarde van huizen is gedaald," bevestigt Eedelcoert. „In Amsterdam staan honderden huizen leeg, waar geen koper, zelfs geen huurder voor te vinden is." „Dan wordt het niets." „Is er haast bij?" „Dat geloof ik wel." „Ik wil proberen," zegt de notaris. Hij heeft graag een verkopinkje. De helft van zijn klerken moest hij reeds ontslaan. „De kosten van publieke veiling zijn hoog," zegt Eedelcoert. „Even hoog als altijd." „Probeer het onderhands te verko pen. „Dat 'kan lang duren." „Ja, maar zodra u een bod hebt, moet u het laten weten." Dat blijft afgesproken. 's Middags rijdt Eedelcoert naar „Wind en Zon". Daar vertelt hij zijn ervarfing bij den Goudsen notaris. Juffrouw Neuteboom schudt droe vig haar hoofd. „Het duurt te lang,', klaagt ze. „Wanneer?" „Binnenkort. Ik ben er zeker van." „Heel binnenkort?" „Ik geef u een voorschot op de koopsom." Hij legt tien Gouden Rijders op tafel. „Ik krijg ze wel terug, wanneer u de koopsom ontvangt." „Ik weet nog niet, waar ik dan heen moet." „Dat komt in orde." zegt Eedelcoert vol moed. Dat hergeeft haar het ver trouwen. Ze lacht. „Eedelcoert, ik dank je voor de hulp en voor het voorschot. Ik geef het terug. „Ja, ja, dat komt in orde." Als hij wegrijdt, kijkt ze hem na. Wat een flinke man! Wat spijt het haar, dat ze dien man een ogenblik heeft losgelaten en haar hoop ge vestigd op zijn zoon. Maar dan be denkt ze beschaamd, dat het Antoon is geweest, die Rudolf aan het baan tje op de Secretarie heeft geholpen. De Goudse notaris publiceert, dat „Wind en Zon" te koop is. Hij laat plakkaten drukken en in alle kroe gen en vergaderzalen ophangen, ook in De Nieuwe en De Oude Baars en in de herberg aan de Waddinxveen- se Brug. Maar er komt geen bod, er komt niemand kijken,' er is zelfs niemand, die inlichtingen vraagt. Het passe rend publiek bekijkt het huis, het ziet er vervallen uit. Zo verlopen drie maanden. Eedelcoert overweegt een plan. Er moet een bod komen. Als er geen bod komt, heeft hij geen houvast. Hoe kan hij dat bereiken? Daarover loopt hij te piekeren. Bij dag en avond. In de schemer loopt hij op de weg. Hij zal zich wat haasten, want het wordt donker. Er loopt iemand vóór hem. Hij hoort zijn schuifelende tred en ziet schemerig zijn gestalte. De voorloper staat even stil. Hij draagt gereedschap bij zich, dat hij verplaatst op zijn andere schouder. Nu ziet Eedelcoert wie het is. Krom me Arie. Ar ie is buitengewoon vriendelijk, sedert Gerrit hem uit het water red de. Hij is een keer bij Eedelcoert in huis geweest, om Gerrit nog eens bijzonder te bedanken. Eedelcoert concentreert zijn gedach ten op dezen man. Kan hij hem ge bruiken! Is hij betrouwbaar genoeg? Ze lopen verder. Eedelcoert nadert den ander gestadig en overweegtl. Ja, betrouwbaar is hij wel, al is hij een revolutieman. Antoon is toch ook revolutieman! (wordt vervolgd) Heden behaagde het de ;Heere van onze zijde weg 'te nemen, na een geduldig gedragen lijden, onze ge liefde Vrouw, Moeder, Behuwd-en Grootmoeder, Zusteren Tante, Mevrouw KLAZINa donker, geb. Van Wieringen in de ouderdom van bijna 59 jaar Waddinxveen, H. DONKER Woerden, P. C. DONKER P. DONKER-Lamens Zevenhuizen, M. H. VAN zuilen- Donker P. VAN ZUILEN Vlaardingen, G. DONKER T, VERHEUL- Donker J. VERHEUL M, DONKER S. G. DONKER- Hoogendoorn Canada, L. DONKER A. DONKER- ROODENBURG Leersum, M. VAN laar- Donker D. VAN LAAR en Kleinkinderen Waddinxveen, 25 Aug. '51 Noordeinde 38 Verzoeke geen bloemen De teraardebestelling zal plaats hebben op Maandag 25 Augustus a.s. des nam. tussen 12.30 en 1.30 uur op de Algemene Begraafplaats te Wad dinxveen Ben handvol hulp is dikwijls Iter dan en kar vol zuchten P zedepreken. Terstond gevraagd Bakker VAN ARDENNE, Zujdkade Te koop een sportief licht beige maat 42 Kanaalstraat 4b Wie helpen jonge mensen, die graag willen trouwen, aan Te bevr. Zuidkade 88 of 89a Gevraagd voor hele of halve dagen. Mevr. VAN ARNHEM, Nesse 1 Wegens vacantie vanaf Maandag 25 t.m. Zaterdag 30 Aug., nam. 2 uur. Oranjelaan 32 gevraagd, voor U/2 5 2 dagen.per week Mevrouw OKKERSE, Wilhelminakade 59 voor hele dagen gevraagd, boven 18 jaar. Mevr. van Berkesteijn, Wilhelminakade 68 Goed onderhouden te koop. of ruilen voor kook kachel. Esdoornlaan 17 Een van de meest kostbare bezittingen van de mens zijn een paar goedgebouwde voe ten. Maar een goede bouw kunt U alléén behouden door het dragen van goed ge bouwd schoeisel.Laat daarom Uw kinderen Robinsons dra gen nu ze weer naar school gaan, deze zijn versterkt, want U krijgt een half jaar garantie op het onderwerk In Meisjes- en Damesschoe nen brengen wij de nieuwste modellen, met een heerlijke pasvorm. Heren, bij ons vindt U een prachtige keus in twee zeer bekende merken ROBINSON en SWIFT. Dorpstraat 74 Tel. 584 Alle kleuren Fietskaarten Autokaarten Predikbeurten op Zondag 24 Aug. 1952 Ned. Hervormde Kerk Voorm- 8 45 en 10.30 uur Eerw. heer D. G. van Hoeven Nam. 6.30 uur Eerw. heer C. Graafland, Theol. Cand. te Gouda Gereformeerde Kerk Voorm. 10 en Nam. 6.30 uur Ds. J. Snoey N. H. Evang. Wet en Evangelie» Nam. 3-30 uur Ds. J. H. F. Engel, Rotterdam Christelijk Afgesch. Gemeente Voorm. 9.30 en n.m. 5 uur Leesdienst Vrijdag 29 Augustus, nam. *7 uur, Ds. J. v. d. Poel, van Giessendam Remonstrantsch Gereformeerde Gemeente Voorm. 10 uur Ds. G. Duinker i*9~ De .Zondagsdienst wordt Zondag 24 Aug waargenomen door Dr. J. W. H. Helleman Gedipl. Coupeuse, voor Naai-, Knip- en Tekenwerk Burg. Trooststraat 9 Te koop aangeboden 190 x 275 en diverse Kledingstukken Mevr. GLASBEEK. Nesse 1 Te koop Kerkweg 212 Dames- en HerenHleermaherij IJssellaan 84, Gouda. Tel. 4015 Vraagt Stalen of bezoek STOPPAGE - INRICHTING Belastingconsulent Leraar Mod. Handelsw. Opleiding voor Hand.w. M.O.A. S. P. D. M. B. A. Hand.kennis L. O. Prakt. ex. Boekh. Medew, bev. Docenten Aanv. cursus begin Sept. Prospectus op aanvrage Gouda, Crabethstr. 13, Tel. 3563 Alleen deze maand f 0.25 Bewoner aan de Wilhelmina- kade met groot huis, wil ruilen met iemand die klein huis heeft Te bevr. T. Burger, boekh. vanaf f 0.75 Bestel nu reeds de REPARATIES KUNSTGEBITTEN Sneller, beteren., goedkoper J. C. POL, Kerkweg 181, ff'veen Voor onze avondcursus Staats examen H.B.S. B, beg. Sept. a.s., vragen wij medeleerlingen- (UL.O. of daarmede gelijk staande vooropleiding vereist.) Gaarne spoedig aanmelden bij Mevr. G. v. d. LIJN, Fluwelensingel 35, GOUDA Telefoon 4059 voor H.B.S.Ambacht en Avondtekenschool V.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1952 | | pagina 3