Weekblad voor Waddinxveen
B. BB
BzUendfacduHfr,
458
de, Spiegel van de week
Kris-Kras
8.
D. A. de, Ittoam
Uit het Parlement
Het werk der
reclassering'
Weekagenda
No. 381
Vrijdag 26 September 1952
8e Jaargang
Adres. Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties -7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
De reacties uit Djakarta op de in
houd van de troonrede zijn niet be
paald gunstig, en met het oog op
de toekomst allerminst bemoedigend
te noemen. Men meent daar uit de
vaagheid waarmede de Nederland-
Indonesische betrekkingen werden
besproken, te mogen afleiden, dat
men in Nederland deze kwestie niet
meer belangrijk genoeg vindt. In
Djakarta verwacht men dan ook
dat de relaties tussen beide Unie
partners thans een kritiek stadium
naderen. Men wenst nu de onder
handelingen over de 'Unie en over
de kwestie Nieuw-Guinea, welke
in Februari werden gestaakt, te her
vatten.
Wat onze financiële toestand be
treft schijnen we ons nu toch wel
met rasse schreden van het kritieke
stadium te verwijderen, zo blijkt uit
het „Rijks-Huishoudboekje voor
1953" dat de nieuwe minister van
Financiën, van de Kieft, aan de
Tweede Kamer heeft voorgelegd.
Vertoont de Nederlandse volkshuis
houding een aanmerkelijk', gunsti
ger beeld dan een jaar geleden,
toch menen we ook voor te groot
optimisme te moeten waarschuwen,
want de ingediende ontwerp begro
ting sluit nog altijd met een nadelig
saldo van f 492.millioen en de
druk der militaire uitgaven - met
rond f 1500.millioen, verreweg de
grootste uitgave in 1953 - zal on
verminderd blijven bestaan.
Welk een zegen voor de gehele
mensheid zou het zijn, indien al die,
in feite toch onproductieve uitgaven
niet meer nodig zouden zijn, Stellen
wij ons even voor: geen kosten meer
voor tanks, voor kanonnen, gewe
ren, vlammenwerpers, atoom- en H-
bommmen.geen geld verslinden
de manoeuvres meer ter land, ter
zee of in de lucht. Bij de manoeu
vres in Duitsland, waaraan ook on
ze jongens deelnemen, is het voor
hen zs'n „dooie boel" geweest, dat
ze weinig anders hebben gedaan dan
zich ingraven. Voor de rest was het
wachten op de dingen, die niet kwa
men. De manoeuvre „Hou vast"
werd door hen dan ook spoedig om
gedoopt in „Slaap vast"!
Voor de zevende maal na de be
vrijding zijn de nagelaten betrek -
kingen van hen, die vanuit het
„Oranjehotel" in Scheveningen hun
laatste gang maakten, op de bin
nenplaats van deze gevangenis bij
elkaar geweest. Zij hebben weer
langs cel 601 gedefileerd - een der
cellen waar de ter dood veroordeel
den hun laatste uren doorbrachten.
Koningin Juliana gaf in een tele
gram blijk van haar medeleven en
riep de aanwezigen op op de bres
te blijven staan voor datgene waar
voor de mannen en vrouwen uit het
verzet hun leven gaven. Hun voor
beeld moet voor ons een lichtende
fakkel blijven.
De traditie getrouw, werd het be
vrijdingsvuur van Bayeux naar
Eindhoven gebracht, welke stad
haar naam „lichtstad" ter ere van
haar bevrijding op 18 September
1944 nu eens alle eer aan deed. Wij
hebben er het mooie verlichte stad
huis, het Abbe museum en ook de
met lichtende sterren en guirlandes
fraai verlichte straten en parken be
wonderd.
Daar was heel wat werk voor
verzet.
Over werk gesproken: het schijnt
de elf Urker vissers in Argentinië
nog steeds niet naar den vleze te
gaan. Een hunner heeft dan ook kort
geleden naar huis geschreven, dat
zij er nu genoeg van van hebben en
van plan zijn naar Nederland terug
te keren.
Het moet voor burgemeester Keij-
zer evenwel een pak van het hart
zijn geweest, toen hij enkele dagen
later van de andere tien bericht
ontving, dat die ene collega in zijn
brief in het geheel niet de gevoe
lens van de andere tien mannen tot
uitdrukking had gebracht en dat
deze vast besloten waren in Argen
tinië te blijven. Burgemeester Keij-
zer zal nu wel met verdubbelde
ijver zijn actie voortzetten om gel
den bij elkaar te brengen om de
mannen beter materiaal te kunnen
sturen.
De Amerfoortse buschauffeur J.
van Gent zal in ieder geval niet te
klagen hebben over het materiaal
waarmee hij gedurende een maand
in een der New-Yorkse voorsteden
zal moeten werken.
Hij werd n.l. uitverkoren om voor
een maand de plaats in te nemen
van de New-Yorkse chauffeur G.E.
Brenman, die op zijn beurt weer
naar Amersfoort is gekomen om de
•plaats van collega van Gent over te
nemen.
Beide heren zijn inmiddels reeds
in actie geweest en wij hebben zo'n
idee, dat chauffeur Brenman zich
in Amersfoort meer op z'n gemak
zal voelen dan Chauffeur van Gent
tussen al die wolkenkrabbers.
GORT EN NOG EENS GORT
Het gebeurt wel niet zo heel veel,
dat mijn vrouw voor enkele dagen
op reis moet. Dat is maar gelukkig
ook, want ik voel me helemaal niet
thuis zo alleen met de kinderen.
Niet dat ik last van de kindeen heb,
maar het is heel wat anders.
De verzorging van het eten is voor
mij het grootste kruis.
Brood, nou ja, dat gaat nog. Snij
den en boter smeren is een klein
kunstje, maar de belegging kost al
meer hoofdbrekens.
Thee zetten is een speciale hobby
van me, dus ook dat is geen pro
bleem. Koffie drink ik die dagen
dat mijn vrouw van huis is, niet,
om de eenvoudige reden, dat ik niet
bij machte ben koffie te zetten.
Maar HET PROBLEEM is de mid-
dagpot. En dat weet (mijn vrouw
wel.
Daarom maakt ze alles op de
vooravond van haar vertrek zoveel
mogelijk klaar.
Afijn, mijn vrouw is Dinsdagmor
gen vertrokken en zou Woensdag
avond weer terug zijn. Laat ze nu
Woensdagmiddag opbellen en vertel
len, dat ze pas Vrijdagavond komt!
Nou, daar zat ik. Het warme eten
voor Dinsdag- en Woensdagmiddag
was op en moest ik nu Donderdag
en Vrijdagmiddag zonder „warm"
doen?
Ik ging op zoek in de keuken en
vond een zak gort. Ik een pan ge
pakt, wat' water er in en daar de
zak gort, ongeveer een pond dacht
ik, in gedaan. En zo het hele zaakje
weggezet. De volgende dag zou ik
gort eten.
Maar, o wee, de bewuste pan was
veel te klein. Nog een pan er bij
en toen aan het koken. Wat gebeur
de? De gort ging zo geweldig uit
zetten, dat ik op het laatst geen
pannen genoeg had. Pannen geleend
bij de buurvrouw aan de ene en bij
de buurvrouw aan de andere kant.
Ik had welgeteld 17 pannen
gort En wij maar gort eten en
de buren ook. Er kwam geen eind
aan.
Toen. mijn vrouw thuis kwam
vanmorgen, ze was nog vroeger dan
ze gezegd had, waren er nog 13
pannen gort over. Ze schrok gewel
dig van al die pannen in de keuken.
Heb je wat gort klaargemaakt,
vroeg ze. Ik zeg, een beetje, kijk
maar in die pannen.Ze zag niets
anders dan gort. Daarna keek ze
in het keukenkastje en zag natuur
lijk, dat de hele zak gort weg was.
Dat was een kilo, wat er in zat, zei
ze me.
Voortaan als mijn vrouw weg
moet vraag ik vooraf een kosthuis
voor enkele dagen.
Tot de volgende week.
Kris-Kras.
wetsontwerpen van principiële aard
voor deze datum te behandelen.
Zou men dit standpunt niet inne
men dan was het bijv. niet uitge
sloten dat prof. Kernkamp de be
langrijke kwestie Nieuw-Guinea
moest bespreken, voordat het hele
Kabinet het beleid ten aanzien van
dit gebiedsdeel had verdedigd.
Zo is men weer teruggekeerd tot
de voor-oorlogse verhoudingen.
Toen was het nl. meestal de ge
woonte om de nieuwe ministers te
laten inwerken tot de Algemene
Beschouwingen. Na de oorlog heeft
men gezien dat de nieuwe Regerin
gen ogenblikkelijk met regerings
verklaringen kwamen, waarover
enkele dagen na het tot stand ko
men van het Kabinet werd beraad
slaagd. Daar was toen wel iets voor
te zeggen, omdat de Kabinetsfor
matie na 1945 hoofdzakelijk draai
den om de Indonesische kwestie.
Nu onder aan de nieuwe ministers
eerst de vuurdoop als zij hun be
groting verdedigen. Het kan gebeu
ren dat het Kabinet toch persé nog
voor de begrotingen een ontwerp
wil zien behandeld. In dat geval
zullen de Kamers van haar ingeno
men standpunt afwijken.
Er is al een uitzondering gemaakt.
Minister Suurhof, de nieuwe minis
ter van Sociale Zaken en Volksge
zondheid, moest Dinsdag jl. optre
den in de Eerste Kamer. Er lag nog
een wetje op de Ouderdomsvoor
ziening. De leden van de Senaat be-
Hierbij delen wij U mede, dat met ingang van 29
Sept. '52 onze zaak overgaat aan de Heer D.A. DE VLAAM.
Wij danken U voor het vertrouwen dat U al die
jaren in ons gesteld hebt, en bevelen U onze opvolger ten
zeerste aan.
Hoogachtend,
Ondergetekende deelt U hierbij mede, dat met ingang
van 29 Sept. 1952 de zaak van de Heer BOOY door hem
zal worden voortgezet.
Evenals zijn voorganger, hoopt hij, door U de beste
kwaliteit te leveren, het vertrouwen van U te winnen.
Aanbevelend,
Voorzitter Kortenhorst heeft in
de vergadering van de Tweede Ka
mer nadere mededelingen gedaan
over de behandeling van de begro
ting. Zoals we verleden week ver
onderstelden, duurt het nog even
voordat het zware werk wordt be
gonnen. Het is n.l. niet mogelijk om
voor 4 November a.s. met de Alge
mene Beschouwingen over de Rijks
begroting te starten. In dit debat,
waarnaar uiteraard met spanning
wordt uitgekeken, zal de Kamer
haar houding ten opzichte van het
nieuwe Kabinet bepalen. De voor
zitter achtte het niet mogelijk om
grepen echter de moeilijkheid, die
voorzitter Kortenhorst aan de over
zijde van het Binnenhof zo duide
lijk had getekend. Zij zwegen bijna
allemaal over deze materie, die an
ders de tongen genoeg in beweging
weet te brengen. De enige uitzonde
ring was de communist Branden
burg. Hij probeerde aan de bewinds
man enkele antwoorden te ontfut
selen, maar deze wimpelde alles af
door op te merken, dat het nieuwe
Kabinet zich nog niet over de nood-
wet-Drees had beraden.
Een der eerste daden van de
Tweede Kamer was, de communis
ten te weren uit de ïndustriecom-
missie. Verleden jaar hebben de
Kamerleden een rondreis gemaakt
langs verschillende industrieën.
Toen is de gedachte geboren een
speciale industriecommissie uit de
Kamer te benoemen, waardoor men
een goed contact kon onderhouden
met het bedrijfsleven. In deze tijd
van productieverhoging, vergroting
van de export en belastingproble
men bestaat er grote behoefte aan
zulk een commissie.
Het is nu échter gebleken, dat de
industriëlen niet bereid zijn mede
delingen te doen zolang communis
ten er zitting in hebben. Het be
drijfsleven heeft het gevoel niet
rechtuit te kunnen praten of duide
lijker gezegd: zij hebben angstvoor
spionnage. Meer dan eens is het
voorgekomen dat verschillende
commissieleden na afloop der ver
gadering door de industriëlen apart
werden genomen, die vertouwelijk
de nodige mededelingen aan hen
verstrekten. Het werk der commissie
stokte dus. En daarom diende de
socialist Van der Born, als voor
zitter van de commissie, een motie
in om de communisten te weren.
Het was hun ongeluk dat er maar
één lid van de c.p.n.-fractie aan
wezig was. Dat was de heer Gort
zak. Deze staat zijn mannetje wel,
maar hij begreep, dat hij het onder
spit moest delven. Natuurlijk sprak
hij van „ondemocratische handelin
gen. Het resultaat was duidelijk. De
motie werd aangenomen met 56
stemmen tegen 1 en deze was af
komstig van de heer Gortzak.
Voorzitter Kortenhorst heeft zijn
benoeming weer aanvaard met een
rede. Tal van huishoudelijke onder
werpen heeft hij opgesomd. Door
de Kabinetsformatie zijn de werk
zaamheden vertraagd en daardoor
is het onmogelijk de begroting dit
jaar voör Kerstmis klaar te krijgen.
De begrotingsdebatten zullen 13 Ja
nuari worden voortgezet. Het is zo
zijn gewoonte geworden het voor
zitterschap te aanvaarden met een
korte cursus: Hoe wordt ik een goed
Kamerlid. Lezend van zijn papier
(de president is overigens een uit
nemend debater) drong hij er op
aan om los van het papier te spre
ken. En bovendien voerde hij weer
het pleidooi voor korte redevoerin
gen en zeer beknopte schriftelijke
stukken. Inderdaad ,op deze manier
zou het parlementaire schouwspel
een stuk interessanter kunnen wor
den. Het is echter onmogelijk te im
proviseren, als men voor de behan
deling van de begroting der Staats
mijnen, zoals de heer Maenen(k.v.p.)
overkwam, zestien minuten krijgt
toegewezen. Het gewoeker met de
tijd heeft dus nadelen.
Daarom geloven wij dat ook dit
maal de aansporingen van de voor
zitter wel weer tevergeefs zullen
zijn. En dat wij in enige weken tijds
tientallen gelezen redevoeringen
zullen moeten aanhoren. Het is al
leen aan de kopstukken gegeven,
die geroutineerd zijn in het parle
mentaire werk, levendige betogen
weg te geven.
Ergens aan de rand van het
vriendelijke stadje Zutphenstaat
„Lunettenstein", de vroegere straf
gevangenis, die nu is ingericht tot
gevangenis voor halfvolwassen
delinquenten.
Het is een tweeslachtige instèl-
ling, die Jeugdgevangenis: een
straf- zowel heropvoedingsinsti
tuut.
Een twintigjarige jongen staat
terecht. Zijn daden hebben hem
met de strafrechter in aanraking
gebracht. Het vonnis luidt: één
jaar, door te brengen in een bij
zondere strafgevangenis. Dat be
tekent: Zutphen.
De jongens, die naar Zutphen
gaan, hebben óf al eerder met de
strafrechter kennis gemaakt, óf
een zodanig misdrijf gepleegd, dat
een vrij zware straf op haar plaats
is. Ze worden soms langer „op
geborgen' dan oudere kornuiten,
die er met een paar maanden af
komen. Dat vinden ze dan erg on
billijkheid, ze hebben de indruk,
dat zij extra zwaar worden ge
straft. In werkelijkheid echter
geeft het verblijf in Zutphen hun
Zaterdag 27 September Concert
„Internos1' in de zaal N.V. Dob-
belmann.
Dinsdag 30 September Ledenver
gadering - R.K. Middenstands
vereniging.
Donderdag 2 October nam. 7 uur
zitting plaatselijke prijzencom-
missie ten Gemeentehuize.
Maandag 6 October nam. 8 uur
in Lunchroom van de Water.
Jaarvergadering Oranjevereen.
Donderdag 21 October Lezingen
comité Lezing over Canada.
Zaterdag 25 October Uitvoering
Morgenrood in 't Centrum.
rand
de kans zich aan te passen aan de
Maatschappij.
Wie komen hier, in deze ge
vangenis voor jongens van 18 tot
25 jaar? Voor een groot deel zijn
het kinderen uit gebroken gezin
nen, waar men geen besef heeft
van normen. Gezinnen, waarvan
de vader los werk heeft, waarin,
gedurende de korte tijd, dat er
geld op tafel komt, aan verspil
ling grenzende overvloed is, maar
waarin men verder van de hand
in de tand leeft. Waar men geen
eerbied heeft voor de normen, die
de samenleving mogelijk maken,
waar liefde, eerlijkheid, trouw
maar vaag omlijnde begrippen
zijn. Waar de kinderen niet ge
leerd werd te streven naar een
doel, een ideaal, desnoods ten
koste van offers. Waar het nie
mand wat schelen kon wat ze met
hun vrije tijd uitvoerden, waar ze,
als het er aan zat, met geld voor
snoep, rokerij en bioscoop wer
den afgescheept en, als 't er niet
aan zat, zelf maar moesten zien
hoe ze er aan kwamen. Dat is
de „asfaltjeugd", die waarlijk niet
alleen beperkt is tot onze grote
steden. In de kleinere steden en
de dorpen kan men ze met de vin
ger aanwijzen, de jongens, die
men iedere avond kan vinden op
de hoek, die lopen te lallen langs
de straat, meisjes lastig vallen,
voorbijgangers naschreeuwen, die
van geen club lid zijn, geen cur
sus volgen, geen vak leren, vaak
per ongeluk aan een meisje blij
ven „hangen'' en een nieuwe
generatie asfaltjeugd helpen in
de wereld brengen.
Het zijn kinderen uit de gezin
nen waar de huwelijksband slap
is, met weggelopen moeders of
vaders, met ongeregelde verhou
dingen. Kinderen voor wie het
huis geen thuis, voor wie de ou
ders niet in de ware zin des
woords vader en moeder zijn.
Men spreekt dan van jongelui,
die opgroeien voor galg en rad.
En tenslotte komen zulke jongens
in Zutphen terecht
Tenslotte voor deze jongens
vorm» Zutphen inderdaad let slot
van een losbandige jeugd. Soms
ook het slot op de deur naar de
maatschappij. Ook hier is niets
met ze te beginnen. Het worden
bajesgasten, vaste klantjes, reci
divisten.
Maar gelukkig voor anderen,
en zelfs een groot percentage be
tekent het het slot van een a-so-
ciaal, een onmaatschappelijk le
ven.
Hier staan ze op de tweesprong
en ze kunnen twee kanten uit.
Hardhandig zijn ze aangepakt,
uit hun milieu gehaald, ze zitten
hier in een gebouw, dat, welke
mooie woorden men er ook voor
verzint, een gevangenis is. Met
een gesloten deur, met bewakers,
met een nauwkeurige daginde
ling, met voortdurend toezicht en
gestrenge bepalingen.
Maar de gevangenisstraf zélf is
de straf. Het is niet zoals vroeger
in het rasphuis, waar de gevan
genis daarenboven nog tot straf-
instituut werd. De vrijheidsbero
ving, het afgesloten zijn van de
