Weekblad voor Waddlnxveen
Vft&ede* de Vrouw.
De Spiegel van de week
Kris-Kras
Uit het Parlement
Het hoen.
NÜTSSPAARBANK te WADDINXVEEN
Wo. 417
Vrijdag 12 Juni 1953
9e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1,00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
Het is te hopen, dat de Veilig
j/erkeersweek, welke tot 13 Juni
•lom in den lande wordt gehouden,
lich niet zoals verleden jaar
lieeft onderscheiden door het grote
liantal ongelukken, dat toen juist in
die week gebeurd.
1 Het Verbond voor Veilig Verkeer
■feeefy zich juist lofwaardig veel
moeite, het aantal verkeersorigeluk-
ken tot het kleinst mogelijke mini-
|num te beperken en het geniet daar-
i>ij de steun van de hoogste autori-
leiten, onder wie Z.K.H .Prins Bern-
»ard.
zes dagen-voor-het-verkeer
verden dit jaar gebruikt om meer
>ekendheid te geven aan de voor-
■angsbepalingen. Het is helaas al te
vaar, dat ondanks rij-examens en
ursuss en, ook voor de schoolgaande
|eugd, menige weggebruiker met die
ngewikkelde bepalingen maar slecht
weg weet.
Wij zagen de nieuwe film „Kijk
uit", welke de Kon. Verkade-fabrie-
ren deed vervaardigen en die een
luidelijk, instruërend beeld geeft van
3e moeilijke vraagstukken, waarvoor
lke weggebruiker zich plotseling kan
ien gesteld. Wij zouden kunnen zeg-
ften, dat ten deze Industrie, Kunst en
Weiligheid hand in hand zijn
Kegaan. Deze door Mirror-film te
mmsterdam kunstzinnig vervaardig-
tle rolprent zal ook na de Veilige
Werkeersweek overal worden ver
toond. Laten wij er slechts van zeg
gen: warm aanbevolenvoor alle
leeftijden! Wie voorrang geeft
lééft. Aan deze nieuwe slagzin zou-
Ë3en wij nog willen toevoegen: en
jpalt niet in handen van de E.H.B.O.
1— de bekende, sympathieke vereni
ging „Eerste Hulp bij Ongelukken",
bie juist bij het begin van de Veilig
Werkeersweek haar 60-jarig bestaan
«feestelijk herdacht en bij deze gele
genheid het praedicaat „Koninklijk"
•Irreeg toegewezen. Een alleszins ver-
miende onderscheiding, welke door
pe vele E.H.B.O.-gediplomeerden, die
chier dagelijks in touw zijn om hun
erste hulp te verlenen, op hoge prijs
erd gesteld.
Hoewel menigeen de binnenlandse
litiek van dr. Malan in Zuid-Afri-
|ca minder waardeert, werd nochtans
ijn bezoek aan Nederland op prijs
esteld, daar Zijne Excellentie van
ening was, dat hij Nederland „nie
ocht voorbijgaan nie" omdat hij
volle omvang van de overstro-
ingsramp, welke Nederland had ge-
roffen, door een bezoek aan „een
itgezocht oord", wilde nagaan.
Met groot leedwezen, zo verzeker-
e dr. Malan, had ook Zuid-Afrika
an deze ramp gehoord en men had
en aanzienlijk bedrag uit de staats-
fcas beschikbaar gesteld. Bij zulk een
jbezoek dient men andere, politieke
pijgedachten ter zijde te stellen. Dit-
elfde geldt ook voor de talrijke be
doeken, die tegenwoordig touristen
|uit West-Duitsland aan ons land
Brengen, hoewel wij ons kunnen
«foorstellen, dat men zich juist ten
jopzichte van deze touristen laten wij
«eggen minder prettig voelt. Het zou
ions dan ook niets verwonderen, dat
•menige Hagenaar een gevoel van
1,Schadenfreude" had als u dat
Woord „van vroeger" nog verstaat
tóen in zijn binnenstad op een
fpompeuze touringcar uit Dusseldorf
■door een deurwaarder beslag werd
«elegd, omdat een hotelhouder nog
een bedrag van f 400.had te vor
deren van het Dusseldorfse bureau,
van wie de bus hoorde.
|s Deze vordering sloeg echter op een
jVroegere reis en de 29 Duitse reizi-
Igers, die nu door dat beslag werden
gedupeerd, hadden er niets mee te
maken. Zij waren gekomen om en
kele musea te bezichtigen en hoewel
de bus onder beslag lag, zag de
chauffeur er toch kans toe, het pro
gram af te werken, hetgeen toe te
chrijven was aan de aangestelde be
waarder, die blijkbaar niet aanwezig
was, toen de bus later wegreed. Het
al er nu wel op uitdraaien, dat het
Dusseldorfse reisbureau een garantie
;al stellen en dat dan later rustig
Xan worden uitgemaakt of de vorde-
rang van de hotelhouder rechtsgeldig
Dit geval vestigt er weer eens de
aandacht op, hoe gewenst het is, ook
jjvoor ons, Nederlanders, met een be-
jjtrouwbaar reisbureau naar den
reemde te trekken. De concurrentie
ze:
te onzent tussen de verschillende bu
reaux, die touringcars exploiteren, is
zo groot, dat men wel heel goed
moet uitkijken om niet in handen
van beunhazen te vallen, die tegen
zulke lage prijzen een buitenlandse
reis aanbieden, dat men er welhaast
van overtuigd kan zijn, dat de ver
zorging der reizigers alles te wensen
moet overlaten. Wie gedurende zijn
vacantie in den vreemde niet voor
onverwachte en pijnlijke verrassin
gen wil komen té staan, doet er goed
aan, zich tot een bonafide, betrouw
baar adres te wenden en zich niet
blind te staren op aanbiedingen, die
door hun goedkoopte eenvoudig niet
mogelijk zijn.
WERKGELEGENHEID.
Neen, waarde lezer, ik wil U hele
maal niet lastig vallen met het pro
bleem van de werkgelegenheid. Dat
is een onderwerp waar zoveel fac
toren een rol in spelen en tegelijker
tijd zo urgent is, dat ik het niet
waag in deze rubriek over te schrij
ven. Ik ben trouwens maar een heel
gewoon mannetje en ik heb daarom
niet de moed mij in dat vreselijk in
gewikkelde probleem, dat werkgele
genheid heet, te verdiepen. Juist
omdat ik een doodgewoon mannetje
ben, zoals er duizenden zijn, schrok
ik geweldig van het bericht in de
krant, dat er elke dag 112 nieuwe ar
beidskrachten bij komen. Cijferma
teriaal heeft een grote zeggingskracht
op ons mensen. Ook op mij. Cijfers
spreken zó tot ons, dat wij bepaalde
getallen niet kunnen loslaten, soms
dagenlang niet.
Zo was het met mij ook toen ik
las van die 112 personen ,die elke
dag het getal der werkenden komen
versterken. Dat is ruim 40.000 per
jaar. En dan wórdt er nog gepraat
van productie-verhoging. Dat snap
ik niet goed. De productie gaat toch
automatisch omhoog met die 40.000
nieuwe arbeidskrachten. Kijk eens,
wanneer we onze werkzaamheden
gaan vereenvoudigen door middel
van de analyse en alles wat op
dit gebied nog meer valt uit te plui
zen en we kijken dan naar dat leger
van die 40.000 man, dan zou ik zeg
gen, dat het tijd wordt, dat de pen
sioengerechtigde leeftijd een stuk
verlaagd wordt. Het kost naar mijn
mening veel meer geld om die 40.000
man in de bedrijven op te nemen, dan
om de ouder geworden mensen met
pensioen te sturen. Maar ik heb er
niet veel kijk op omdat ik een ge
woon alledaags mannetje ben uit dt
middelmoot naar ouderdom gerekend.
En toch zit me dat getal van die 112
dwars. Waar moet het heen als ik nu
al zie, dat van diverse functies die
vacant zijn geen nieuwe mensen
meer worden aangenomen? Als ik
nu al zie, dat er mannen van 40 jaar
zijn die de laan worden uitgestuurd.
Werkgelegenheid zoeken is moeilijk,
werkgelegenheid scheppen is een on-
overkoombaar probleem.
Tot de volgende week.
KRIS-KRAS.
WAT MOET MIJN KIND WORDEN?
In gedachten zie ik al heel wat
moeders van half volwassen kinde
ren bij het lezen van dit opschrift
rechtop gaan zitten en misschien wat
nauwkeuriger dan anders de eerste
regels van dit artikel lezen: Nu zul-
Ien we dan eens te weten komen,
welke vakken in deze tijd nog het
beste zijn en wat ik mijn zoon of
mijn dochter kan adviseren.
Spaart U zich dan bij voorbaat de
moeite, waarde lezeres; ik ga géén
adviezen geven t.a.v. een of meer be
paalde beroepen. Dat kan ik niet om
de eenvoudige reden, dat men. in de
keuze van een beroep nooit kan en
mag generaliseren. De tijd is voorbij,
dat we Jantje, die op 3-jarige leeftijd
al op de piano pingelde, gaan oplei
den voor het Conservatorium en
Grietje, die maar het liefst bij oom
en tante op de boerderij is, gaan uit
huwelijken aan een boerenzoon. Ver
geleken bij een vijftig jaar geleden
zijn de toestanden t.a.v. de beroeps
keuze wel zó veranderd, dat we heel
andere merité's moeten aanleggen
om te komen tot een toekomstige
broodwinning.
Vroeger was het zo, dat Jan bak
ker werd, omdat zijn vader het ook
was. Daar werd niet over gesproken,
dat was een uitgemaakte zaak. De
mening van Jan werd eenvoudig niet
gevraagd; als hij de lagere school
doorlopen had, kwam hij 's morgens
voor dag en dauw in de bakkerij en
begon de loopbaan van het baaltje
bloem via trog en oven, naar het
verse cadetje. Studiebeurzen waren
er vrijwel niet en als ze er waren
had men toch altijd nog een of meer
kruiwagens nodig. Als vader in de
fabriek werkte, kwamen de jongens
ook in de fabriek. (ZO, Kees, is dat je
zoon? Al twaalf jaar? Nou, doe maar
goed je best, dan wordt je net zo'n
flinke werkman als je vader. En de
mee in de tredmolen), en de meisjes
zoon deed zijn best of niet en liep
trouwden met Vrienden van hun
broers, ook fabrieksarbeiders. Er was
geen uitzicht op iets anders.
In dit opzicht is er gelukkig
wel heel wat veranderd. Arbeiders
zoons en -dochters zien we heel ami
caal samen met de zoon van de no
taris en de dochter van de advocaat
naar de Ulo gaan. Het standsverschil
is geringer geworden en wie werke
lijk begaafd is en wil leren, heeft te
genwoordig evenveel kansen, onver
schillig of vader fabrieksarbeider is
dan wel hoofdcommies bij de PTT.
.Het ligt voor de hand, dat de be
roepskeuze desondanks thans moei
lijker en ingewikkelder is geworden.
Trots het feit, dat er veel meer be
roepsmogelijkheden zijn dan een hal
ve eeuw geleden. Aan de andere
kant is er vele jaren een gedrang
geweest, om een baan te krijgen, waar
bij men inplaats van een boezeroen
een boord kon dragen. De periode,
waarin men wat verachtelijk neerzag
op de „gewone arbeiders". Gelukkig
zijn we deze periode ook weer sedert
de oorlog te boven en de verhoudin
gen zijn weer min of meer normaal
geworden.
Nu zitten vader en moeder straks,
na het eindexamen met de moeilijk
heid: wat moet hij of zij worden? Uit
den aard der zaak schept een Ulo
diploma meer mogelijkheden en wij
behoren dan ook tot die categorie
van mensen, die vasthouden aan deze
stelregel: Als uw kind kan leren,
stuur hem dan minstens een paar
jaar naar de Ulo en als het mo
gelijk is ,nog beter: laat hij of zij het
diploma halen. Doch aan de andere
kant: verg niet het onmogelijke van
het kind. Als het geen aanleg heeft
voor studie, geen zin, dwing het dan
niet, want het resultaat zal pover
zijn. Er zijn nog tal van andere mo
gelijkheden, dat schreef ik al eerder.
Voor de jongens de ambachtsschool,
voor de meisjes de huishoudschool.
En werkelijk: voor een minder be
gaafd kind zijn deze beide scholen dè
oplossing.
Natuurlijk blijft de beroepskeuze
altijd moeilijk. Vraag tien jongens
van 1416 jaar, wat zij willen wor
den en dan krijgt U de volgende be
roepen te horen: vliegenier, auto
monteur, wagenbestuurder op een
electrischè trein! e.d. Wat moet u dan
doen?
In de eerste plaats met het hoofd
van de school, waar uw zoon op is,
spreken. Zijn adviezen zijn veel
waard. Zegt hij: laten doorleren, wel
probeer het dan eens een of twee
jaar. Gaat het goed, dan ook door
zetten. Gaat het niet, dan opnieuw
vragen aan het kind: Wat wil je?
Heeft het dan geen positief doel, dan
lijkt me het beste let wel: als
uiterste maatregel! om eens naar
een Psycho-technisch instiuut te
gaan om het kind te laten testen.
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik
niet zo heel veel heil zie in dergelijke
instituten. Het bezwaar dat met mij
vele anderen hebben is: men heeft
nog nimmer met cijfers en feiten de
resultaten gepubliceerd. Ik bedoel
dit: Jan wordt getest en de ouders
krijgen als advies: naar de grafische
school: letterzetter, (dit is een geval
uit de practijk!) Maar Jan is slecht
in de Nederlandse taal en heeft niet
de minste zin voor vormgeving, is
een matig tekenaar en is maar het
liefst buiten. Jan is ruim 2 jaar op
de Grafische school in Utrecht ge
weest en doubleert voor de tweede
maal. De directeur adviseert de
ouders: neem hem eraf, want het
wordt niets met hem. Jan is nu bij
een utinder en zijn baas is enthou
siast: daar steekt een flinke groente
kweker in! Maar het Psychotech
nische instituut heeft nooit geïn
formeerd naar de resultaten van
Jan's opleiding in Utrecht. Daarom
heb ik dit bezwaar tegen deze insti
tuten: men controleert nooit de ge
teste pupillen en kan dus nimmer
enig resultaat noteren. Jammer ove
rigens, want er kan wél iets zitten
in de psycho-techniek.
Dwang is natuurlijk in ieder op
zicht verkeerd. Als het kind een zij
weg in wil, moet U hem niet dwin
gen rechtdoor te lopen. Het gaat
en dat realiseren zich ook vandaag
de dag heel wat ouder zich nog niet
om de toekomst van het kind!
VRAGENBUS
Van Mevr. A. M. van D.S. te W.
ontving ik een schrijven over mijn
artikeltje over de huid en het ge
bruik van schoonheidsmiddelen. In
derdaad ben ik het met mevr. Van
S. eens, dat op het gebied van de
huidverzorging de wetenschap ver
gevorderd is.
Overigens, beste dank voor Uw
schrijven!
Mevr. L. S. van G.T. te 's H.
vroeg een recept voor Deense rijst. U
neemt het me niet kwalijk, dat ik U
even moest laten wachten, want ik
wist het niet meer uit het hoofd.
Hier is het:
1 lieter melk, 150 gram rijst, iets
zout, 100 gram bitterkoekjes, 1 a 2
eieren, 40 gram suiker. Een dikke
brei koken van de melk met de rijst
en iets zout. De eieren splitsen in
dooier en wit. De dooiers vermengen
met de suiker. De brei er door roe
ren en op het laatst de massa luchtig
vermengen met het zeer stijf geklop
te eiwit. Een laagje ervan in een
vuurvaste schotel of schaaltje doen,,
hierop de bitterkoekjes plaatsen en
hierop weer de rest van de rijst leg
gen. Het schoteltje in een warme
oven even laten kleuren en opkomen.
Het gerecht is ook zeer smakelijk
zonder dat het in de oven geweest is.
DORA WERTH.
De Tweede Kamer is er zich van
bewust dat het spreken over een
nieuw burgerlijk wetboek een be
langrijke zaak is. Alle vergaderda-
gen van de afgelopen week waren
daarmee gemoeid, terwijl ook Dins
dag j.l. nog enige tijd aan de vraag
punten van Minister Donker werd
besteed. Dit debat heeft telkens
weer een hoogtepunt als Prof.
Meijers het woord neemt. Hij is
geen parlementair. Die kwaliteit
mee hij zich ook niet aan. Dat is
juist het sympathieke van deze tij
delijke raadsadviseur, die de ver
erende opdracht heeft gekregen een
nieuw BiW. samen te stellen. Hij
doceert, geeft college, op een wijze
waaraan geen enkel ander Kamer
lid kan tippen. Men erkent het ook
grif. Prof. Oud, die stellig geen be
ginneling is op juridisch gebied, gaf
toe maar een matig civilist te zijn.
Inderdaad, het civiele recht is ook
voor de jurist een vak apart. Men
heeft 2.000 arresten nodig om te
kunnén zeggen dat men er iets van
af weet. Gewoonlijk komt men niet
verder dan 200Toch leed Prof.
Meijers in dit zware technische de
bat nog wel eens een nederlaag.
Niet doordat zijn argumenten on
voldoende waren, maar veeleer om
dat hij met de politiek te maken
kreeg. Ook aan juridische vraag-
(Historisch)
Tante Toos staat voor haar kippen
Als een moeder op de bres,
Maar ze heeft, steeds op haar hoede,
Dit jaar met het kuikens broeden
Nog geen ene keer succes!
Telkens laten haar vriendinnen
't Nest met eitjes in de steek,
Geen van tante's brave hennen
Kan er aan het broeden wennen
Of het is maar voor een week
„Mensje", zegfnórh Co tenslottS"
Met een gloednieuw argument,
„Blijf jij nou maar bij je eten,
Vrouwen horen, moet je weten,
Net als Sara in de tent!"
Nou zal hij het eens deskundig
Met een Barnevelder doen;
Op een rustig donker plekje,
Afgesloten met een hekje,
Zet hij zijn zacht klokkend hoen.
Als expert zorgt hij voor water,
Af en toe een bak jé voer;
Niet te vaak, om niet te storen,
Want dat zul je nimmer horen
Van een echte kippenboer.
't Beestje is wel heel erg matig,
Blijkt zo na een week of twee;
Maar, het heeft ook niet veel nodig
En het graan, zo overbodig,
Neemt oom opgeruimd weer mee.
Doch na drie-en-twintig dagen
Maakt hij toch eens even licht:
't Stommé diertje blijkt gestorven,
Dertien eiers zijn bedorven
Tante zegt: ,,'t Is géén gezicht!"
Jaap Mijderwijk.
stukken kan een levensbeschouwe
lijke kant zitten. Prof. Meijers zal
de laatste zijn om zijn nederlaag
pijnlijk te vinden. Hij pleegt juist
overleg met de Kamer over belang
rijke principiële vraagstukken om te
weten welke kant hij uit moet wer
ken. Dat neemt natuurlijk niet weg,
dat hij het liefst zijn eigen gedach-
tengang volgt. Dit kan nu eenmaal
niet, en dat is juist het nadeel als
men zo'n gigantisch werk aan één
man opdraagt. Maar ja, wij hebben
er nu eenmaal maar één-, die dit
kan doen.
Toch kan men daardoor merk
waardige debatten krijgen. Zo zijn
Prof. Gerbrandy en minister Don
ker met elkaar slaags geraakt op
een manier, die overbodig was. De
oud-minister-president uit de Lon-
dense tijd trekt van leer tegen de
geest van de tegenwoordige tijd. Dat
is zijn goed recht, en men zal moe
ten erkennen, dat hij vaak opmer
kingen maakt die waard zijn te
overwegen. Daarnaast geeft hij
meer dan eens blijk niet in staat te
zijn de Indonesische kwestie te ver
geten. Ook nu trok hij van leer. Prof.
Gerbrandy betoogde dat deze tijd
niet geschikt is om eén nieuw mo
nument op het gebied van het bur
gerlijk recht te scheppen. En voor
al niet als dit door Minister Donker
en Prof. Meijers moet gebeuren.
Uitdrukkelijk zeide hij, dat hij voor
beide personen de grootste eerbied
heeft, maar hun principiële uit
gangspunt is verkeerd. Zij beiden
zijn, zo toonde de hoogleraar aan,
utilisten. En juist de aanhangers van
het utilisme willen alles van boven
af regelen. Principiële critiek dus,
die in de Kamer mogelijk moet zijn.
Minister Donker schoot echter
plotseling uit zijn slof. Denkt Prof.
Gerbrandy alleen maar een wetboek
te kunnen aanvaarden als dat uit
gaat van de positief Christelijke be
ginselen? Wij moeten toch samen
werken? Wij moeten een nationaal
product scheppen. Op vele punten in
Wel ghij die zijt een geestig quant
en geld verdient door Uw verstand,
Quist niet, al is Uw winste groot,
maer spaert een penningh voor den noot.
Cats
Geeft niet Uw gehele weekloon uit maar bewaart Uw „penningh voor
den noot" voor Uw rekening bij de OPHAALDIENST van de
Kanaalstraat 9 Telefoon 668
Bijkantoor van de Nutsspaarbank te Gouda
