Weekblad voor Waddinxveen De Syueytt van de week Kris-Kras Uit het Parlement. IfUwUc. de Vrouw miLLioenennotA NÜTSSPAARBANK te WADDINXVEEN No 431 Vrijdag 18 September 1953 9e Jaargang Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woendagsavonds inzenden. Bij de lunch, welke Prins Bern- hard met de Amsterdamse journalis ten hield werden Zijne Hoogheid enige vragen gesteld, die belangrijke problemen aansneden. Zo was het prettig te vernemen, dat de Prins in in vergelijking met buitenlandse bla den goed te spreken was over de vaderlandse pers, die in het alge meen wars is van sensatie. Het waren intelligente, verstandi ge vragen, die de Prins bij deze gelegenheid werden gesteld en de beantwoording was ad rem en goed. Edoch Er is een uitspraak, waarin wordt beweerd, dat de beste redevoering die is. welke nimmer wordt gehouden. Ditzelfde zou men van de gestelde vragen kunnen zeg gen. Want de vraag, die bij het verslaggevende deel van die Am sterdamse journalisten vurig leefde, werd niet gesteld. Deze vraag luidde: Is Uwe Hoog heid tevreden over de verhouding Hof-Pers? Bij de ongedwongen sfeer, welke tijdens de lunch in het Am- stel-Hotel heerste, had de Prins de ze vraag waarschijnlijk met enige verwondering aangehoord en als hij haar in bevestigende zin had beant- antwoord, ja, dan zouden wij wel licht de sensatie hebben beleefd, dat die Amsterdamse verslaggevers het met Zijn Koninklijke Hoogheid niet eens waren geweest. Dan had de Prins kunnen vernemen, hoe ver bolgen men er algemeen over was, dat bij het Koninklijk bezoek aan Amsterdam de hoge Hofdignitarissen de Pers zo veel mogelijk ter zijde hadden geschoven dat ondanks het stteven van de Regering on danks de krachtige pogingen van collega Mijksenaar van de Amster damse Persdienst, het niet mogelijk bleek, verslaggevers toegang te ver lenen bij de z.g. raout, de avond partij aan het hof. Waar wel 55Ö mensen aanwezig waren, doch waar geen verslaggevers mochten komen om te werken. Sja, dan zou de Prins nog meer hebben gehoord. Dan zou men hem misschien hebben verteld, dat bij het bezoek van de Koningin aan Amerika blijkbaar alles kon en en dat hier niets mocht dat er in zijn omgevina machthebbers zijn. die de pers blijkbaar geen goed hart toedragen en die net als tiental len jaren geleden, de vertegenwoor digers van de Koningin der Aarde maar lastige kerels vonden, die je zo veel mogelijkwachteraf moet hou den. Wij vinden het jammer, dat de abonné's van dit conflict niets heb ben gemerkt, dat er toch versla gen werden gegeven. Men had meer ruggegraat getoond, indien deze kwestie, die in de harten van de gehele verslaggeverij leefde, met de Prins openlijk was besproken. Na Jit kijkje achter de schermen, verwondert het u misschien, dat u daar van dit alles in de dagbladver slagen niets heeft gemerkt. Ja, er zijn meer vreemde dingen in de we reld. Is het niét vreemd, dat wij ons druk maken over het kampioen schap-pijproken van opa Klijzing? Och och, -vat belangrijk, dat er nu een Hagenaar is gekomen, die over een pijpje tabak langer rookte dan opa. Laten wij er maar om lachen, ofschoon het eigenlijk droevig is, dat serieuze mensen iets dergelijks ernstig nemen. Zouden wij dat ge doe serieus behandelen, dan kunnen wij er alleen maar van zeggen: het is een decadentie-verschijnsel. Het zelfde zouden we kunnen zegaen van de „vrijgezellenmarkt", die Za terdag te Grevenbicht wordt gehou den. De mensen weten van gekkig heid niet meer wat ze zullen doen. Vrijgezellen aller landen komen naar Grevenbicht, waar zij een congres zullen houden. Laten we lachen om de malligheid. Lateq we de goede kanten er maar van zien. Dan kun nen we zeggen, dat Grevenbicht er door het bezoek zeker niet slechter van zal worden dat het plaatsje en ons land door deze dwaasheid een zekere bekendheid kunnen krijgen, ofschoon wij ons aan de andere kant kunneir voor stellen. dat men in het buitenland zegt: dat is dat rare doroje, weet je wel, waar ze een vrijgezellen-congres hielden. Bij dergelijke dingen moet men maar liever niet ernstig blijven. Er zijn ernstige dingen genoeg. Zo het uit breiden van de konijnenziekte, de myxomatose. Tot- voor kort kenden wij dat vreemde woord niet eens nu weten we, dat deze ziekte de konijnen in ons gehele land bedreigt, gelijk nog niet zo lang geleden de kippenziekte onder de hoenders slachtoffers maakte. Ernstige dingen Daartoe reke nen wij ook het sluiten van de Avi fauna, de schepping, dieAlphenaan den Rijn bekendheid deed verwer ven. Wat er met de vogels gaat gebeuren is nog de vraag. En of schoon het park met een feest is gesloten de schuldenlast van f 700.000 blijft. Na wikken en wegen heeft de gemeente Alphen aan den Rijn het vogelpark gekocht, KLOPPEN. Als je veel langs de straat ben heb je dikwijls het gevoel op een uitkijktoren te staan. Je ziet onwil lekeurig dingen, die de man in fa briek of op kantoor niet ziet. Dat zien van allerlei kan bepaalde voordelen of nadelen hebben. Hoe wel ik er van overtuigd ben dat de nadelen de overhand hebben. Dat heb ik deze week nog ondervonden, toen ik verzeild raake in een con flict tussen een heel oud vrouwtje en de dochter van een buurvrouw. Het ging over een kleed kloppen op een kloplat. Proper, zoals alle Hol landse vrouwen, had het oude vrouwtje, wellicht me veel moeite haar karpet opgenomen om dat te kloppen op de achter haar huis tussen twee palen bevestigde klop lat. Toen dat tapijt eindelijk op hing vroeg ze aan de dochter van de buurvrouw of ze even wilde helpen met kloppen. Maar die doch ter van de buurvrouw was de me ning toegedaan, dat je een karpet niet over een kloplat, maar uit de hand moest schoon kloppen. Maar het oude vrouwtje was niet mis en zei dat ze gedurende haar leven het niet anders gedaan had, dan ze nu van plan was. Afijn, de woordenstrijd duurde voort en uit eindelijk heb ik dat oude vrouwtje mijn hulp aangeboden. Toen dat kleed geklopt was heb ik bij de buur vrouw aangebeld om de dochter te vragen of het haar gewoonte was zo vlug in vuur en vlam te staan over een onbenullig iets. Het resultaat was dat zij meeging naar het oude vrouwtje en haar aanbood voortaan tweemaal per week, zoals dat oudje gewend was, haar kleed te kloppen. Dat is goed zegt het oudje, maar je moet het doen op mijn manier: over de kloplat. Ze had toch het laatste woord! En tegen mij zegt ze: mijn heer, U bent er het slechtste afgeko men, U moest kloppen en ik vind het eigenlijk jammer dat U deze woor denwisseling moest meemaken. Maar daar kom je dikwijls niet on deruit als je veel op straat bent. P.S. Tc Verneem zo juist van de uitgever dat aan de vliegerwed strijd gewerkt wordt. Zulk een wedstrijd moet slagen. Jongens, pak aan! KRIS-KRAS BELASTINGVERLAGING ONDANKS TEKORTEN. Zo is Prinsjesdag weer voorbij. Het was de jaarlijkse stoet, die door de Haagse straten trok; rijk aan kleuren en aan traditie. Een schouw spel dat na de oorlog ieder jaar meer toeschouwers schijnt te trekken, het geen niet te verwonderen valt, want Prinsjesdag is en blijft de unieke ontmoeting tussen Vorst en volk. Niet alleen de ontmoeting in de Ridder zaal, want deze heeft slechts staats rechtelijke betekenis, maar ook met de gewone man, die 's ochtends vroeg is opgestaan om maar een glimp van H.M. de Koningin te kunnen opvan gen. Nauwelijks is de Staten-Generaal in verenigde zitting geopend, of de beide Kamers gaan weer uit elkaar. Om drie uur ging in de Tweede Ka mer de bel, teneinde de traditionele agenda op deze dag af te werken: de indiening van de rijksbegroting en het opmaken van'de nominatie voor voorzitter. Minister v. d. Kieft was present, met het koffertje waarop geschreven staat: „de derde Dinsdag in September". De bundel papier, die begroting heet, was weer bijeen gehouden door een groot oranje lint en Kamerbewaarder Brinkert mocht de rijksbegroting naar voorzitter Kortenhorst brengen. Ieder jaar het zelfde tafereel, dat echter ieder jaar opnieuw boeit. Zal het de Kamerle den nu ook geboeid hebben? Zij had den in de Troonrede reeds gehoord dat de begrotingsontwikkeling in vergelijking met andere jaren niet zo gunstig was, maar zij hadden ook gehoord, dat er een belangrijke be lastingverlaging op stapel stond. En nog wel een verlaging van de loon- en inkomstenbelasting! f Wij zijn er vast van overtuigd, dat deze mededeling belangrijker werd geacht dan het indienen van de mil- lioenennota. De belangrijke tege moetkoming van de Regering inzake de belastingen is niet alleen prettig voor alle belastingbetalers, zij is ook een politieke manoeuvre, waarvan men het gewicht niet moet onder schatten. Reeds enige weken terug hebben we er op gewezen, dat over vraagstukken als belastingen, lonen, vrijere loonvorming en gezinspoli tiek de meningen geducht verschil den. En iedereen vroeg zich af, hoe de afloop zou zijn, want men wist dat de k.v.p. na haar nederlaag weer in het offensief zou gaan. En of dit offensief het einde van het Kabinet zou betekenen, was voor ve len een vraag. Nu heeft de Regering zeer tactisch voor een groot deel de wind uit de k.v.p.-zeilen genomen. De dividendbeperking wordt niet verlengd, de investeringsaftrek ver beterd en de belastingen voor de middengroepen worden verlicht, zo dat er plaats is voor enige tevreden heid. Natuurlijk kan het bedrijfsle ven nog wensen hebbenen het vraag stuk van een vrijere loonvorming blijft actueel. En daarom ook de strijd tussen socialisten en katholie ken op dit punt. Maar het zou van de k.v.p. wel erg ondankbaar zijn om nu net te doen of er niets ge beurd is. Dat zal zij ook wel niet doen. Natuurlijk, op verschillende punten zal nog een robbertje gebokst worden, maar van haar kant lijkt ons op dit moment niet veel gevaar meer te duchten. Het zou wel eens zo kunnen zijn, dat het zwaartepunt van het offensief tegen dit Kabinet verlegd is van de k.v.p. naar de p.v. d.a. Hoe zullen de socialisten reage ren op deze belastingverlaging, die voor kort volgens Minister v. d. Kieft de omstandigheden zijn niet gewijzigd nog onmogelijk was? In de loop van de komende weken zul len we de bedenkingen tegen deze maatregelen uit socialistische hoek wel horen, wat nog niet betekent, dat deze bezwaren tot oppositie op alle fronten in de Kamer behoeft te lei den. Juist door deze tactische zet van als een onvergetelijke de geschiedenis als een onvergetlijke de geschideneis ingaan. De aankondiging van de be lastingverlaging is als een bom inge slagen en wat dat betreft kan zij te vreden zijn over haar succes. Kan men nu zeggen, dat de Rege ring toen de critiek heel fel werd, gauw een ander jasje heeft aange trokken? Men zou het zeggen, als men de cijfers ziet: een begrotings tekort van bijna een milliard, een kastekort van 800 tot 1200 millioen gulden. En dan een verlaging van de loon- en inkomstenbelasting, die 190 millioen gulden kost? Inderdaad, het lijkt er op, maar we kunnen die con clusie toch niet trekken. Teneerste is een zeker optimisme, ondanks de tekorten gerechtvaardigd. De oor logsschadeafwikkeling en de waters nood zijn weliswaar grote posten, maar gelukkig van tijdelijke aard. En hiertegenover staat een prachtige betalingsbalans van 1800 millioen gulden en een deviezenvoorraad van ruim 4 milliard gulden. Zo kan men tegen een stootje en daarom ver wacht de Regering, dat het jaar 1954 wel zal meevallen. Er zit dus een gokje in, maar het is een kniesoor, die- dit gokje niet wil wagen. En bo vendien, als we allemaal een beetje harder werken, dan is er helemaal niets aan de hand, want de opvoering van de arbeidsproductiviteit blijft altijd noodzakelijk. Zo gaan we een nieuw zittingsjaar van de Staten-Generaal in met een tevreden gezicht. Een tevredenheid, die ook afstraalde van de Troonrede. Gematigd optimist zou men haar kunnen noemen. Na al die jaren van pessimisme, van het aanhalen der buikriem, is dit vieren der teugels ongetwijfeld een prettige gewaar wording. Die tevredenheid zullen de politici in -de loop van dit jaar wel weer eens vergeten. De een wil meer, de ander wil minder; het is de kunst om ook hier de weg van het juiste midden te bewandelen. Intussen kan voorzitter Korten horst hij is weer met zeer grote meerderheid herkozen een druk parlementair jaar aankondigen. Be lastingen, looncompensatie, huurver hoging, rampschade en de begrotin gen zullen voor Kerstmis moeten zijn afgehandeld. Een opgave, die wel niet tot een goed einde zal kun nen worden gebracht. Moet een huisvrouw zakgeld hebben? Van een bestuurslid van de piat- telandsvrouwenbond uit de Noord oostpolder ontving ik ai een paar weken geleden een schrijven, waar in mij verzocht werd een uitspraak te doen over een meningsverschil, dat er in net oestuur van genoemde vereniging heerst. Niet dat dit een „portefeuille-kwestie" is geworden, o nee. Er is dus geen sprake van ruzie, doch slechts een vreedzaam verschil van gedachten. Mevr. V. nu vraagt me kort en bondig: „Wat is uw mening: moet een buisvrouw zakgeld hebben ot niet?" Ter verduidelijking diene nog, dat de vraagstelster bedoelt, of de huis vrouw, naast het huishoudgeld, dat ze wekelijks of maandelijks ontvangt, ook nog recht heeft op een ander bedrag, dat ze naar behoeven kan besteden. In vroeger tijden zou men het „kleedgeld" genoemd hebben. Ik moet eerlijk bekennen, dat er wat voor te zeggen is. De man heeft er immers zijn zakgeld, waar van hij zijn rokertje koopt, zijn con tributies betaalt en de kapper wel licht af en toe wat van laat verdie nen, terwijl hij er wellicht ook nog de verjaarscadeautjes van bekostigt, alsmede het bloemetje op de ver jaardag van het huwelijk. Maar moeder de vrouw? Als zij iets „privé" wil kopen, moet ze het doorgaans van het huishoudgeld af nemen en laten we maar eerlijk zijn dat is in deze tijd vrijwel steeds geheel nodig voor eten en drinken, kleding voor het kroost en de onvoorziene omstandigheden. Wat blijft er zodoende over voor privé-uitgaven? Maar mij is gevraagd hierover een oordeel uit te spreken. Dat geeft me een minder behaaglijk gevoel. In de eerste plaats heb ik geen Sa- lomo's wijsheid en ik wil het ook niet pretenderen. In de tweede plaats acht ik me ook niet deskundig ge noeg om een oordeel uit te spreken. Dit ligt meer op het terrein van het bestuur der Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen, maar ik weet bij voorbaat al, hoe het oordeel van deze dames zijn zal. Dan is het antwoord zeer zeker: ja. jj [Laat ik eerlijk zijn en beginnen met mijn persoonlijke mening, Ik ben er voor. Doch onmiddellijk schrijf ik hierachter een „maar" Maar het zal in de practijk niet al tijd mogelijk zijn. Want hoevele huisgezinnen zijn er heden ten dage niet, waar men met grote moeite wekelijks of maandelijks de eindjes aan elkaar kan knopen en men een zucht van verlichting loost, dat de Hebt U die cijferlijst gezien? Daar valt weer heel wat van te (leren, al is ze slechts bestemd misschien voor onze zeergeleerde heren. De Staat heeft weer een flink tekort, maar dat kan zij zich permitteren; het is een zeer moderne sport, want haast elkeen bezit wat „beren". De Staat heeft echter steeds crediet en daarop kan zij heel lang teren; dat hebben U en ik maar niet, zo is het leven 't kan verkeren. Ik snap alleen niet, dat de Staat maar immërdoor kan vergeteren, dat zit je, dacht ik, vroeg of laat, toch heus niet in je kouwe kleren! Doch trots 't tekort van ieder jaar gaan we vooruit, wil men beweren. Je vraagt: hoe speelt de Staat dat (klaar, daar kunnen we dus veel van leren! Ik heb daarom een diep respect voor d' economie der Haagse heren, en of 't soms hier en daar wat lekt, 't is mijn tekort niet, 't zal niet (deren! Want, weet U, hoe de kas ook is, 't zij zuinig zijn, of potverteren, U bent het schaap, en ik, gewis, ze zullen ons toch wel weer scheren! HENK VAN HEESWIJK. begroting alweer voor een maand kloppend is gemaakt. Hoe wil men dan nog van een overschot, dat „nihil" is, moeder de vrouw nog een zakcentje geven? In theorie ben ik er dus voor nogmaals: dit is mijn persoonlijke mening! maar in de practijk zal het niet altijd mo gelijk zijn. Is hier niets aan te doen? Nog niet zo lang geleden kreeg ik een lange brief van een vrouw van een timmerman uit Boskoop, die met haar kinderen van een vrij karig weekloon moet zien rond te komen. Maar ze gaf een korte specificatie van haar inkomsten en uitgaven en ik moet eerlijk bekennen, dat ik een diep respect had en nog heb voor haar financieel en economisch be heer. Probeer vandaag de dag maar eens een huishouden behoorlijk in orde te houden met vier tientjes in de week! Lacht U er niet om, da mes, die veel meer hebben, want er zijn honderden gezinnen, waar men niet meer heeft, de kinderbijslag niet medegerekend. Hoe wil mende vrouwen, die Zaterdags van vader vier tientjes in de handen krijgen voor eten en drinken, huur, kolen, gas, electriciteit, kleding, schoeisel, dekking en de 1001 andere uitgaven, die er in elk gezin voorkomen, daar van nog zakgeld geven? Ik ben er van overtuigd, dat de meeste moe ders het niet zouden willen hebben, omdathet in mindering gebracht zou moeten worden van het huis houdgeld. En toch voel ik er veel voor. Vader werkt gewoonlijk 48 uur per week en heeft Vrijdags of Zater dags zijn loon. Na zes uur kan hij doen en laten wat hij wil: Hij kan in zijn tuintje gaan werken, of hij kan gaan fietsen met de kinderen. Hij kan naar zijn clubs of vereni gingen gaan, of een praatje gaan maken bij kennissen of familie. Nie mand verbiedt hem als hij het geld er voor heeft raar een voet balwedstrijd of andere vermakelijk heid te gaan en wie zou de man, die de hele week werkt, Zaterdags een biljartuurtje misgunnen? Hij heeft zijn sigaretje en thuis op tijd zijn natje en droogje. Zondags vrij, Za terdagsmiddags vrij en bovendien 6 snipperdagen plus een week va- cantie met behoud van loon, soms Die somers juigt en niet en spaart, zit 's winters bij een koude haart. Roemer Visscher Anders gezegd: „Zorg begint, waar voorzorg ophoudt". Schakel bij Uw voorzorg de NÜTSSPAARBANK in. Snaren IS moeilijk maar niet temin noodzakelijk. U kunt NIET elke aanschaffing direct betalen van Uw week- of maandsalaris. Sluit U da. rom aan bij de OPHAALDIENST van de Kanaalstraat 9 Telefoon 668 Bijkantoor van de Nutsspaarbank te Gouda

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1953 | | pagina 1