Weekblad voor Waddinxveen
De Syueytt van de week
Kris-Kras
Uit het Parlement.
IfUwUc. de Vrouw
miLLioenennotA
NÜTSSPAARBANK te WADDINXVEEN
No 431
Vrijdag 18 September 1953
9e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
Bij de lunch, welke Prins Bern-
hard met de Amsterdamse journalis
ten hield werden Zijne Hoogheid
enige vragen gesteld, die belangrijke
problemen aansneden. Zo was het
prettig te vernemen, dat de Prins in
in vergelijking met buitenlandse bla
den goed te spreken was over de
vaderlandse pers, die in het alge
meen wars is van sensatie.
Het waren intelligente, verstandi
ge vragen, die de Prins bij deze
gelegenheid werden gesteld en de
beantwoording was ad rem en goed.
Edoch Er is een uitspraak,
waarin wordt beweerd, dat de beste
redevoering die is. welke nimmer
wordt gehouden. Ditzelfde zou men
van de gestelde vragen kunnen zeg
gen. Want de vraag, die bij het
verslaggevende deel van die Am
sterdamse journalisten vurig leefde,
werd niet gesteld.
Deze vraag luidde: Is Uwe Hoog
heid tevreden over de verhouding
Hof-Pers? Bij de ongedwongen sfeer,
welke tijdens de lunch in het Am-
stel-Hotel heerste, had de Prins de
ze vraag waarschijnlijk met enige
verwondering aangehoord en als hij
haar in bevestigende zin had beant-
antwoord, ja, dan zouden wij wel
licht de sensatie hebben beleefd, dat
die Amsterdamse verslaggevers het
met Zijn Koninklijke Hoogheid niet
eens waren geweest. Dan had de
Prins kunnen vernemen, hoe ver
bolgen men er algemeen over was,
dat bij het Koninklijk bezoek aan
Amsterdam de hoge Hofdignitarissen
de Pers zo veel mogelijk ter zijde
hadden geschoven dat ondanks
het stteven van de Regering on
danks de krachtige pogingen van
collega Mijksenaar van de Amster
damse Persdienst, het niet mogelijk
bleek, verslaggevers toegang te ver
lenen bij de z.g. raout, de avond
partij aan het hof. Waar wel 55Ö
mensen aanwezig waren, doch waar
geen verslaggevers mochten komen
om te werken. Sja, dan zou de Prins
nog meer hebben gehoord. Dan zou
men hem misschien hebben verteld,
dat bij het bezoek van de Koningin
aan Amerika blijkbaar alles kon en
en dat hier niets mocht dat er
in zijn omgevina machthebbers zijn.
die de pers blijkbaar geen goed hart
toedragen en die net als tiental
len jaren geleden, de vertegenwoor
digers van de Koningin der Aarde
maar lastige kerels vonden, die je
zo veel mogelijkwachteraf moet hou
den.
Wij vinden het jammer, dat de
abonné's van dit conflict niets heb
ben gemerkt, dat er toch versla
gen werden gegeven. Men had meer
ruggegraat getoond, indien deze
kwestie, die in de harten van de
gehele verslaggeverij leefde, met de
Prins openlijk was besproken.
Na Jit kijkje achter de schermen,
verwondert het u misschien, dat u
daar van dit alles in de dagbladver
slagen niets heeft gemerkt. Ja, er
zijn meer vreemde dingen in de we
reld. Is het niét vreemd, dat wij ons
druk maken over het kampioen
schap-pijproken van opa Klijzing?
Och och, -vat belangrijk, dat er nu
een Hagenaar is gekomen, die over
een pijpje tabak langer rookte dan
opa. Laten wij er maar om lachen,
ofschoon het eigenlijk droevig is,
dat serieuze mensen iets dergelijks
ernstig nemen. Zouden wij dat ge
doe serieus behandelen, dan kunnen
wij er alleen maar van zeggen: het
is een decadentie-verschijnsel. Het
zelfde zouden we kunnen zegaen
van de „vrijgezellenmarkt", die Za
terdag te Grevenbicht wordt gehou
den. De mensen weten van gekkig
heid niet meer wat ze zullen doen.
Vrijgezellen aller landen komen naar
Grevenbicht, waar zij een congres
zullen houden. Laten we lachen om
de malligheid. Lateq we de goede
kanten er maar van zien. Dan kun
nen we zeggen, dat Grevenbicht er
door het bezoek zeker niet
slechter van zal worden dat het
plaatsje en ons land door deze
dwaasheid een zekere bekendheid
kunnen krijgen, ofschoon wij ons
aan de andere kant kunneir voor
stellen. dat men in het buitenland
zegt: dat is dat rare doroje, weet je
wel, waar ze een vrijgezellen-congres
hielden.
Bij dergelijke dingen moet men maar
liever niet ernstig blijven. Er zijn
ernstige dingen genoeg. Zo het uit
breiden van de konijnenziekte, de
myxomatose. Tot- voor kort kenden
wij dat vreemde woord niet eens
nu weten we, dat deze ziekte de
konijnen in ons gehele land bedreigt,
gelijk nog niet zo lang geleden de
kippenziekte onder de hoenders
slachtoffers maakte.
Ernstige dingen Daartoe reke
nen wij ook het sluiten van de Avi
fauna, de schepping, dieAlphenaan
den Rijn bekendheid deed verwer
ven. Wat er met de vogels gaat
gebeuren is nog de vraag. En of
schoon het park met een feest is
gesloten de schuldenlast van
f 700.000 blijft.
Na wikken en wegen heeft de
gemeente Alphen aan den Rijn het
vogelpark gekocht,
KLOPPEN.
Als je veel langs de straat ben
heb je dikwijls het gevoel op een
uitkijktoren te staan. Je ziet onwil
lekeurig dingen, die de man in fa
briek of op kantoor niet ziet. Dat
zien van allerlei kan bepaalde
voordelen of nadelen hebben. Hoe
wel ik er van overtuigd ben dat de
nadelen de overhand hebben. Dat
heb ik deze week nog ondervonden,
toen ik verzeild raake in een con
flict tussen een heel oud vrouwtje
en de dochter van een buurvrouw.
Het ging over een kleed kloppen op
een kloplat. Proper, zoals alle Hol
landse vrouwen, had het oude
vrouwtje, wellicht me veel moeite
haar karpet opgenomen om dat te
kloppen op de achter haar huis
tussen twee palen bevestigde klop
lat. Toen dat tapijt eindelijk op
hing vroeg ze aan de dochter van
de buurvrouw of ze even wilde
helpen met kloppen. Maar die doch
ter van de buurvrouw was de me
ning toegedaan, dat je een karpet
niet over een kloplat, maar uit de
hand moest schoon kloppen.
Maar het oude vrouwtje was niet
mis en zei dat ze gedurende haar
leven het niet anders gedaan had,
dan ze nu van plan was. Afijn, de
woordenstrijd duurde voort en uit
eindelijk heb ik dat oude vrouwtje
mijn hulp aangeboden. Toen dat
kleed geklopt was heb ik bij de buur
vrouw aangebeld om de dochter te
vragen of het haar gewoonte was zo
vlug in vuur en vlam te staan over
een onbenullig iets. Het resultaat
was dat zij meeging naar het oude
vrouwtje en haar aanbood voortaan
tweemaal per week, zoals dat oudje
gewend was, haar kleed te kloppen.
Dat is goed zegt het oudje, maar je
moet het doen op mijn manier: over
de kloplat. Ze had toch het laatste
woord! En tegen mij zegt ze: mijn
heer, U bent er het slechtste afgeko
men, U moest kloppen en ik vind het
eigenlijk jammer dat U deze woor
denwisseling moest meemaken.
Maar daar kom je dikwijls niet on
deruit als je veel op straat bent.
P.S. Tc Verneem zo juist van de
uitgever dat aan de vliegerwed
strijd gewerkt wordt. Zulk een
wedstrijd moet slagen.
Jongens, pak aan!
KRIS-KRAS
BELASTINGVERLAGING
ONDANKS TEKORTEN.
Zo is Prinsjesdag weer voorbij.
Het was de jaarlijkse stoet, die door
de Haagse straten trok; rijk aan
kleuren en aan traditie. Een schouw
spel dat na de oorlog ieder jaar meer
toeschouwers schijnt te trekken, het
geen niet te verwonderen valt, want
Prinsjesdag is en blijft de unieke
ontmoeting tussen Vorst en volk. Niet
alleen de ontmoeting in de Ridder
zaal, want deze heeft slechts staats
rechtelijke betekenis, maar ook met
de gewone man, die 's ochtends vroeg
is opgestaan om maar een glimp van
H.M. de Koningin te kunnen opvan
gen.
Nauwelijks is de Staten-Generaal
in verenigde zitting geopend, of de
beide Kamers gaan weer uit elkaar.
Om drie uur ging in de Tweede Ka
mer de bel, teneinde de traditionele
agenda op deze dag af te werken: de
indiening van de rijksbegroting en
het opmaken van'de nominatie voor
voorzitter. Minister v. d. Kieft was
present, met het koffertje waarop
geschreven staat: „de derde Dinsdag
in September". De bundel papier,
die begroting heet, was weer bijeen
gehouden door een groot oranje lint
en Kamerbewaarder Brinkert mocht
de rijksbegroting naar voorzitter
Kortenhorst brengen. Ieder jaar het
zelfde tafereel, dat echter ieder jaar
opnieuw boeit. Zal het de Kamerle
den nu ook geboeid hebben? Zij had
den in de Troonrede reeds gehoord
dat de begrotingsontwikkeling in
vergelijking met andere jaren niet
zo gunstig was, maar zij hadden ook
gehoord, dat er een belangrijke be
lastingverlaging op stapel stond. En
nog wel een verlaging van de loon-
en inkomstenbelasting! f
Wij zijn er vast van overtuigd, dat
deze mededeling belangrijker werd
geacht dan het indienen van de mil-
lioenennota. De belangrijke tege
moetkoming van de Regering inzake
de belastingen is niet alleen prettig
voor alle belastingbetalers, zij is ook
een politieke manoeuvre, waarvan
men het gewicht niet moet onder
schatten. Reeds enige weken terug
hebben we er op gewezen, dat over
vraagstukken als belastingen, lonen,
vrijere loonvorming en gezinspoli
tiek de meningen geducht verschil
den. En iedereen vroeg zich af, hoe
de afloop zou zijn, want men wist
dat de k.v.p. na haar nederlaag
weer in het offensief zou gaan.
En of dit offensief het einde van het
Kabinet zou betekenen, was voor ve
len een vraag. Nu heeft de Regering
zeer tactisch voor een groot deel de
wind uit de k.v.p.-zeilen genomen.
De dividendbeperking wordt niet
verlengd, de investeringsaftrek ver
beterd en de belastingen voor de
middengroepen worden verlicht, zo
dat er plaats is voor enige tevreden
heid. Natuurlijk kan het bedrijfsle
ven nog wensen hebbenen het vraag
stuk van een vrijere loonvorming
blijft actueel. En daarom ook de
strijd tussen socialisten en katholie
ken op dit punt. Maar het zou van
de k.v.p. wel erg ondankbaar zijn
om nu net te doen of er niets ge
beurd is. Dat zal zij ook wel niet
doen. Natuurlijk, op verschillende
punten zal nog een robbertje gebokst
worden, maar van haar kant lijkt
ons op dit moment niet veel gevaar
meer te duchten. Het zou wel eens
zo kunnen zijn, dat het zwaartepunt
van het offensief tegen dit Kabinet
verlegd is van de k.v.p. naar de p.v.
d.a. Hoe zullen de socialisten reage
ren op deze belastingverlaging, die
voor kort volgens Minister v. d.
Kieft de omstandigheden zijn niet
gewijzigd nog onmogelijk was? In
de loop van de komende weken zul
len we de bedenkingen tegen deze
maatregelen uit socialistische hoek
wel horen, wat nog niet betekent, dat
deze bezwaren tot oppositie op alle
fronten in de Kamer behoeft te lei
den.
Juist door deze tactische zet van
als een onvergetelijke de geschiedenis
als een onvergetlijke de geschideneis
ingaan. De aankondiging van de be
lastingverlaging is als een bom inge
slagen en wat dat betreft kan zij te
vreden zijn over haar succes.
Kan men nu zeggen, dat de Rege
ring toen de critiek heel fel werd,
gauw een ander jasje heeft aange
trokken? Men zou het zeggen, als
men de cijfers ziet: een begrotings
tekort van bijna een milliard, een
kastekort van 800 tot 1200 millioen
gulden. En dan een verlaging van de
loon- en inkomstenbelasting, die 190
millioen gulden kost? Inderdaad, het
lijkt er op, maar we kunnen die con
clusie toch niet trekken. Teneerste
is een zeker optimisme, ondanks de
tekorten gerechtvaardigd. De oor
logsschadeafwikkeling en de waters
nood zijn weliswaar grote posten,
maar gelukkig van tijdelijke aard.
En hiertegenover staat een prachtige
betalingsbalans van 1800 millioen
gulden en een deviezenvoorraad van
ruim 4 milliard gulden. Zo kan men
tegen een stootje en daarom ver
wacht de Regering, dat het jaar 1954
wel zal meevallen. Er zit dus een
gokje in, maar het is een kniesoor,
die- dit gokje niet wil wagen. En bo
vendien, als we allemaal een beetje
harder werken, dan is er helemaal
niets aan de hand, want de opvoering
van de arbeidsproductiviteit blijft
altijd noodzakelijk.
Zo gaan we een nieuw zittingsjaar
van de Staten-Generaal in met een
tevreden gezicht. Een tevredenheid,
die ook afstraalde van de Troonrede.
Gematigd optimist zou men haar
kunnen noemen. Na al die jaren van
pessimisme, van het aanhalen der
buikriem, is dit vieren der teugels
ongetwijfeld een prettige gewaar
wording. Die tevredenheid zullen de
politici in -de loop van dit jaar wel
weer eens vergeten. De een wil meer,
de ander wil minder; het is de kunst
om ook hier de weg van het juiste
midden te bewandelen.
Intussen kan voorzitter Korten
horst hij is weer met zeer grote
meerderheid herkozen een druk
parlementair jaar aankondigen. Be
lastingen, looncompensatie, huurver
hoging, rampschade en de begrotin
gen zullen voor Kerstmis moeten
zijn afgehandeld. Een opgave, die
wel niet tot een goed einde zal kun
nen worden gebracht.
Moet een huisvrouw
zakgeld hebben?
Van een bestuurslid van de piat-
telandsvrouwenbond uit de Noord
oostpolder ontving ik ai een paar
weken geleden een schrijven, waar
in mij verzocht werd een uitspraak
te doen over een meningsverschil,
dat er in net oestuur van genoemde
vereniging heerst. Niet dat dit een
„portefeuille-kwestie" is geworden,
o nee. Er is dus geen sprake van
ruzie, doch slechts een vreedzaam
verschil van gedachten. Mevr. V.
nu vraagt me kort en bondig: „Wat
is uw mening: moet een buisvrouw
zakgeld hebben ot niet?"
Ter verduidelijking diene nog, dat
de vraagstelster bedoelt, of de huis
vrouw, naast het huishoudgeld, dat
ze wekelijks of maandelijks ontvangt,
ook nog recht heeft op een ander
bedrag, dat ze naar behoeven kan
besteden. In vroeger tijden zou men
het „kleedgeld" genoemd hebben.
Ik moet eerlijk bekennen, dat er
wat voor te zeggen is. De man
heeft er immers zijn zakgeld, waar
van hij zijn rokertje koopt, zijn con
tributies betaalt en de kapper wel
licht af en toe wat van laat verdie
nen, terwijl hij er wellicht ook nog
de verjaarscadeautjes van bekostigt,
alsmede het bloemetje op de ver
jaardag van het huwelijk.
Maar moeder de vrouw? Als zij
iets „privé" wil kopen, moet ze het
doorgaans van het huishoudgeld af
nemen en laten we maar eerlijk
zijn dat is in deze tijd vrijwel
steeds geheel nodig voor eten en
drinken, kleding voor het kroost en
de onvoorziene omstandigheden.
Wat blijft er zodoende over voor
privé-uitgaven?
Maar mij is gevraagd hierover een
oordeel uit te spreken. Dat geeft
me een minder behaaglijk gevoel.
In de eerste plaats heb ik geen Sa-
lomo's wijsheid en ik wil het ook
niet pretenderen. In de tweede plaats
acht ik me ook niet deskundig ge
noeg om een oordeel uit te spreken.
Dit ligt meer op het terrein van het
bestuur der Nederlandse Vereniging
van Huisvrouwen, maar ik weet bij
voorbaat al, hoe het oordeel van
deze dames zijn zal. Dan is het
antwoord zeer zeker: ja.
jj [Laat ik eerlijk zijn en beginnen
met mijn persoonlijke mening, Ik
ben er voor. Doch onmiddellijk
schrijf ik hierachter een „maar"
Maar het zal in de practijk niet al
tijd mogelijk zijn. Want hoevele
huisgezinnen zijn er heden ten dage
niet, waar men met grote moeite
wekelijks of maandelijks de eindjes
aan elkaar kan knopen en men een
zucht van verlichting loost, dat de
Hebt U die cijferlijst gezien?
Daar valt weer heel wat van te
(leren,
al is ze slechts bestemd misschien
voor onze zeergeleerde heren.
De Staat heeft weer een flink tekort,
maar dat kan zij zich permitteren;
het is een zeer moderne sport,
want haast elkeen bezit wat „beren".
De Staat heeft echter steeds crediet
en daarop kan zij heel lang teren;
dat hebben U en ik maar niet,
zo is het leven 't kan verkeren.
Ik snap alleen niet, dat de Staat
maar immërdoor kan vergeteren,
dat zit je, dacht ik, vroeg of laat,
toch heus niet in je kouwe kleren!
Doch trots 't tekort van ieder jaar
gaan we vooruit, wil men beweren.
Je vraagt: hoe speelt de Staat dat
(klaar,
daar kunnen we dus veel van leren!
Ik heb daarom een diep respect
voor d' economie der Haagse heren,
en of 't soms hier en daar wat lekt,
't is mijn tekort niet, 't zal niet
(deren!
Want, weet U, hoe de kas ook is,
't zij zuinig zijn, of potverteren,
U bent het schaap, en ik, gewis,
ze zullen ons toch wel weer scheren!
HENK VAN HEESWIJK.
begroting alweer voor een maand
kloppend is gemaakt. Hoe wil men
dan nog van een overschot, dat
„nihil" is, moeder de vrouw nog
een zakcentje geven? In theorie ben
ik er dus voor nogmaals: dit is
mijn persoonlijke mening! maar
in de practijk zal het niet altijd mo
gelijk zijn.
Is hier niets aan te doen? Nog
niet zo lang geleden kreeg ik een
lange brief van een vrouw van een
timmerman uit Boskoop, die met
haar kinderen van een vrij karig
weekloon moet zien rond te komen.
Maar ze gaf een korte specificatie
van haar inkomsten en uitgaven en
ik moet eerlijk bekennen, dat ik een
diep respect had en nog heb voor
haar financieel en economisch be
heer. Probeer vandaag de dag maar
eens een huishouden behoorlijk in
orde te houden met vier tientjes in
de week! Lacht U er niet om, da
mes, die veel meer hebben, want er
zijn honderden gezinnen, waar men
niet meer heeft, de kinderbijslag
niet medegerekend. Hoe wil mende
vrouwen, die Zaterdags van vader
vier tientjes in de handen krijgen
voor eten en drinken, huur, kolen,
gas, electriciteit, kleding, schoeisel,
dekking en de 1001 andere uitgaven,
die er in elk gezin voorkomen, daar
van nog zakgeld geven? Ik ben er
van overtuigd, dat de meeste moe
ders het niet zouden willen hebben,
omdathet in mindering gebracht
zou moeten worden van het huis
houdgeld.
En toch voel ik er veel voor.
Vader werkt gewoonlijk 48 uur per
week en heeft Vrijdags of Zater
dags zijn loon. Na zes uur kan hij
doen en laten wat hij wil: Hij kan
in zijn tuintje gaan werken, of hij
kan gaan fietsen met de kinderen.
Hij kan naar zijn clubs of vereni
gingen gaan, of een praatje gaan
maken bij kennissen of familie. Nie
mand verbiedt hem als hij het
geld er voor heeft raar een voet
balwedstrijd of andere vermakelijk
heid te gaan en wie zou de man,
die de hele week werkt, Zaterdags
een biljartuurtje misgunnen? Hij heeft
zijn sigaretje en thuis op tijd zijn
natje en droogje. Zondags vrij, Za
terdagsmiddags vrij en bovendien
6 snipperdagen plus een week va-
cantie met behoud van loon, soms
Die somers juigt en niet en spaart,
zit 's winters bij een koude haart.
Roemer Visscher
Anders gezegd: „Zorg begint, waar voorzorg ophoudt". Schakel bij
Uw voorzorg de NÜTSSPAARBANK in. Snaren IS moeilijk maar niet
temin noodzakelijk. U kunt NIET elke aanschaffing direct betalen van
Uw week- of maandsalaris.
Sluit U da. rom aan bij de OPHAALDIENST van de
Kanaalstraat 9 Telefoon 668
Bijkantoor van de Nutsspaarbank te Gouda