Weekblad voor Waddinxveen
VAN DER
De Spiegel van de week
Kris-Kras
Als ik uw vader maar gehad had
vijf PROcent
Jo 433
Vrijdag i October 1953
9e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1,00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
De televisie heeft haar experimen-
Je periode van twee jaar afgeslo-
Het experiment is ten einde -
n weet nu precies hoe het moet
wij gaan op dezelfde golf-
gten verder.
Een dier laatste experimentele
tzendingen werd voor een deel
or de minister verboden. Wij we-
p, dat wij hier te lande zowel bij
televisie als bij de radio doods-
inauwd zijn voor reclame. Hoe erg
n benauwdheid wel kan zijn, werd
genoemde televisie-uitzending
wezen. Een Amsterdamse mode-
|rma (merkt u op, dat wij de ons
kende naam niet noemen?) zou
or de K.R.O. een televisie-mode-
tzending verzorgen. Alles was in
nnen en kruiken, toen tijdens de
nerale repetitie de ministeriële
ilefonische mededeling kwam, dat
Je mode van het program moest
orden geschrapt. De firma, die dit
1 der uitzending voor haar reke-
ng had genomen, had in dagblad-
Jvertentie's de aandacht van haar
Jiëntèle voor deze uitzending ge
jaagd - zij had in de grote etala-
s van haar zaak een aantal tele-
sietoestellen opgesteld met het ge
lig, dat de autoriteiten de reclame
ken en te elfder ure de mode-uit-
nding verboden. Het laatste woord
1 daar nog wel niet over zijn ge
roken of geschreven. Hoewel wij
v dankbaar voor kunnen zijn, dat
J overheid zo pijnlijk precies en
Jiuwkeurig voor onze televisie en
■adio-belangen waakt, zouden wij
tB>ch tal van voorbeelden kunnen
emen, waarin desondanks toch
t reclame-element ons niet wordt
Bespaard .Zondag jl. bij de Avro-
■tzending „Even afrekenen, heren"
■oorden wij nog een der medespe-
Jnden zeggen: „Ik draag al dertig
Bar dezelfde Borsalino!"
Geen reclame?... Wat zou het! Is
Jze moderne wereld niet „verge-
■en" van de reclame? Zo waren we
Jezer dagen getuige van de ope-
Jng van een tentoonstelling van
Bhilderijen, welke geschiedde door
*e wethouder voor Kunstzaken der
meente Amsterdam... bijna dus
collega van minister Cals.
doch, de wethouder van de hoofd-
■tad scheen niet zo bang te zijn voor
Te reclame. Want deze schilderijen-
ntoonstelling was uitgeschreven
or een filmmaatschappij, die een
pntal bekende kunstschilders had
-vraagd mee te doen aan een wed-
njd, waarin de hoofdfiguur van
m film moest worden uitgebeeld,
ok kunstenaars zijn niet bang voor
clame. Zij zetten hun beste been-
voor, ofschoon elke schilderij
clame maakte voor de film. En
wethouder, mr. A, de Roos, prees
t initiatief van de organisatie. Hij
i, èat... „Kunst en Bedrijf" méér
and in hand moesten gaan. Wel
JaPP'& «an de ene kant de min:s-
oie de televisie- en radiokunst
Ja i „vreemde smetten" vrij wil
J i en - aan de andere kant de
Jetbouaer van de hoofdstad, die
E rkondigt, dat het bedrijfsleven
g meer belangstelling moet to-
n voor de Kunst.
Wij kunnen vaststeïlen, dat men
Jiet spook der reclame overal en
Jeeds weer kan ontmoeten. En wie
zal de juiste grens bepalen?... Als
de heer Clark voor het opnemen
Jan een nieuwe film in ons land
■omt en enige wijze woorden
Breekt, die gratis en voor niemen-
J1 door onze pers wijd en zijd
■orden verbreid, dan is dat reclame
■oor de film. Toch doen de kranten
MALLOTIGHEID
J Mijn buurman heeft een kennis
die zijn oom is een beetje eigen
aardig mens. Altijd doet ie iets bij-
Tnders, dingen, die een normaal
lens niet in zijn hoofd krijgt. Maar
Tt vreemde aan die man is, dat hij
pestelijk zeer normaal is en „ze"
/"rig op een rijtje heeft liggen. Hij
t" echter abnormaal lijken omdat
Pn de aandacht op hem wordt ge-
■igd.
J Toen ik een dezer dagen bij die
Jennis van mijn buurman op visite
Jas, trof ik de bewuste oom. Rustig
V een ponny gezeten (een stoel vindt
Jij zeker te hoog voor zijn korte
Jeentjes) zat hij te vertellen over
Jjn bezoek aan hoge autoriteiten in
Jen Haag, speciaal die iets te zeg-
Jn hebben over wat U en ik moe-
p of kunnen verdienen. Aan de
and van het huishoudboekje dat
Dn vrouw voor de volle 100 °/o bij-
Judt, had hij getracht die heren
■van te overtuigen dat het loon van
en met hem van vele anderen,
jet meer toereikend was om de
joop te vinden, waarmede de eind
je verbonden moeten worden. Toen
J de heren een sigaar aanbood,
Jken ze wat vreemd op en zeiden
dat - toch krijgen de abonné's bui
ten de advertentiekolommen om dat
reclame-stukje te lezen. Als wij
drukte maken - en let eens op, hoe
groot die drukte zal worden - over
de grote vliegtuigen-race naar
Christchurch op Nieuw-Zeeland die
8 October begint en waaraan de
K.L.M. met de „Ir Damme" zal
meedoen, dan kan zeggen, dat dit
reclame is voor onze luchtvaart
maatschappij. Zelfs zouden wij kun
nen zeggen, dat de onthulling van
een standbeeld voor de stichting van
het Rode Kruis, Henri Dunant, op
6 October a.s. te Woudschoten een
reclame-element voor het Rode
Kruis inhoudt en dat het lichtmo-
nument dat Zaterdag in hei Am
sterdamse Leidsebosje wordt ont
huld niet alleen reclame maakt voor
het gebruik van electrische stroom.
U voelt wel, men kan ook al te
benauwd zijn voor reclame. Streng
doorgevoerd zou er nauwelijks een
bericht in de krant kunnen - zelfs
niet het sympathieke bericht over
het gouden jubileum der t.b.c.-be-
strijding en over het denderende
feest van „Hoog-Laren". In alles is
wel een reclame-element te vinden.
Wij nodigen
II uit tot een
bezoek aan de
DIE GEHOUDEN WORDT OP
Donderdag 15 October des avonds om 8 uur
in het Verenigingsgebouw Voorkade 32 te Boskoop
Diverse attracties maken het bijwonen van deze show
tot een unieke en leerzame ontspanning
Wij verwachten U gaarne!
In de pauze bieden wij U een consumptie aan
Entreekaarten zijn GRATIS verkrijgbaar aan onze zaak
en eventueel nog aan de zaal
Onze show is uitsluitend toegankelijk voor dames
ZIJDE 1 - BOSKOOP
hem, dat als hij niet genoeg ver
diende geen sigaren moest roken,
maar shag. Dat was voordeliger.
Maar die sigaar accepteerden ze
toch maar, hetgeen die oom weer
deed zeggen, dat het salaris van
hem wel spoedig zou worden her
zien, om het hem mogelijk te ma
ken bezoekers een sigaar aan te
bieden. Ja, dat is een mooie, die oom
van die kennis van mijn buurman.
Toch had hij uit den Haag een goe
de raad meegebracht. De heren had
den hem gezegd een voorschot te
vragen aan zijn patroon. Eventuele
loonsverhogingen zouden elkaar in
zo'n snel tempo gaan opvolgen, dat
het terugbetalen van het voorschot
wel nooit zou gebeuren. Enne
dat heb ik gedaan, zegt die oom en
mijn patroon had er wel oren naar,
hij weet toch niet wat ie met zijn
geld moet doen. Ik heb zodoende de
loonsverhoging, die anderen in Ja
nuari pas krijgen, nu al te pakken.
Ja, die oom van de kennis van mijn
buurman is we,l een rare, maar hij
zorgt er wel voor na zijn Haags be
zoek, niet aan het kortste eind te
trekken.
Er zit wel iets in, vindt U niet?
KRIS-KRAS.
P.S. Morgenmiddag ga ik naar de
uitgestelde vliegerwedstrijd kijken.
Ik zal een hoed dragen van een
bijzondere makelei, met aan de
binnenkant de letters K.K.
Die bijzondere makelei is er voor
dat mijn hoed niet kan afwaaien.
Volgens De Bilt kunnen ze nu op
veel wind rekenen.
U komt toch ook kijken?
Kris-Kras
„Het is nu al de zesde keer, dat
ik je hier zie, Breedveld," zei de
rechter, terwijl hij de vingertoppen
van z'n goed verzorgde handen te
gen elkaar hield en over dat schui
ne dakje de verdachte in het be
ruchte bankje streng aankeek. „Ben
je dan nooit van plan je leven eens
te beteren?" ,t Is jaren geleden,
maar 'k zie de man er nog staan en
weer 'hoor ik de merkwaardigste
opmerking, die ik een verdachte
ooit heb horen maken: „Als ik uw
vader maar gehad had, edelacht
bare
Er klonk een bitter verwijt in dit
woardl, een apnklacht tegen het
milieu waarin de man gegroeid was,
iets van afgunst ook omdat hij wel
vermoeden kon in welke omgeving
de rechter z'n jonge jaren had
doorgebracht. Ik heb me later nog
dikwijls afgevraagd wie er achter
die groene tafel gezeten zou hebben
en wie er voor gestaan, wanneer
de ooievaar eens een vergissing had
gemaakt door baby Breedveld in de
wieg van de rechter te brengen en
omgekeerd. Zou dan de man in die
statige zwarte toga met z'n witte
gesteven bef misschien Breedveld
geheten hebben en zouden die fijne
handen van de rechter dan niet de
ruwe knuisten geweest zijn van de
man, die nu voor de zesde keer tè-
recht stond? „Als ik uw vader maar
gehad had
Natuurlijk, niet iedere misdaad
kan verklaard en goedgepraat wor
den door te zeggen, dat de verdach
te in een slecht milieu is opgegroeid.
Ontegenzeggelijk is het, maar, dat
het milieu een grote rol speelt en
dat geen misdaad veroordeeld mag
worden zonder dat men de achter
gronden kent, waartoe zeker ook ge
zin en opvoeding behoren.
Wie dit bedenkt, zei minder hard
tegenover de medemens staan, die
eens verder ging dan de wet hem
toestond en daarvoor heeft moeten
boeten, eerst in de gevangenis, la
ter weer in de vrije wereld. De vrij
heid blijkt soms een nog minder
draagbare kwelling te zijn dan de
gevangenisHij heeft gezeten.
De ontslagen veroordeelde door
deze moeilijkheden heen te helpen
is een der vele taken, die de re-
olasseringsinstellingen zich ten doel
gesteld hébben.
Hier ligt werk voor het particu
liere initiatief, werk dat door het
gehele volk van ganser harte ge
steund moet worden. Niet iedereen
kan reclasseringswerk doen, wel kan
iedereen het werk mogelijk maken.
Want ook dit werk kost geld, veel
geld. Daarom organiseert het Na
tionaal Bureau voor Reclassering -
ieder jaar een Nationale Reclasse-
ringsdag met een geldinzameling
voor dit doel. Dit jaar op Zaterdag
3 October. Binnenkort zal er weer
een rammelende collectebus onder
uw neus gestopt worden. Dan kunt
u "natuurlijk doorlopen en de porte-
monnaie stijf dichthouden.
U kunt dan ook even stilstaan en
denken aan de verdachte, die zeg
gen moest „Als ik uw vader maar
gehad had". Dan is uw portemon-
naie reeds open, dan glijdt er in de
bus reeds datgene wat ieder wel
denkend mens gaarne missen wil ten
bate van hen, die eens gestruikeld
zijn en opzien naar de helpende
hand: het reclasseringswerk.
REGERING BESLIST
5 LOONSVERHOGING
De kogel is door de kerk: per 1
Januari zullen alle georganiseerde
werknemers van 23 jaar en ouder
5% loonsverhoging ontvangen. De
ongeorganiseerde werknemers moe
ten afwachten, of hun patroons zo
goedgunstig zullen zijn om deze ver
hoging eveneens te geven. De rege
ring heeft wel gezegd, dat zij ver
trouwd, dat zij zulks zullen doen,
maar dat moet maar afgewacht
worden. Er is in het verleden wel
eens meer het vertrouwen be
schaamd, niet alleen door werkge
vers
Het was te voorzien, dat één dei-
beide belanghebbende partijen een
nederlaag moest lijden. En het lag
min of meer voor de hand, dat de
Vakbonden degenen zouden zijn,
die het loodje moesten leggen. Want
zij hielden het been strak: 6 °/o en
geen tiende procent minder. Aan
vankelijk bleven ook de werknemers
op hun standpunt staan: 4 en ook
niets meer. Er werd opnieuw on
derhandeld, er werd advies' uitge
bracht en het Centraal Bureau voor
de Statistiek ging twee keer aan het
cijferen en kreeg twee keer een an
dere uitkomst. De laatste becijfe
ring was, dat de levensstandaard
na de huurverhoging en de con
sumptiebeperking, met aftrek dan
van de belastingfaciliteiten, omhoog
zou gaan met 4,8 Het laatste ad
vies van de SE.R. was derhalve 5°/o.
Om de wille van de arbeidsvrede
waren de organisaties der werkge
vers ten slotte bereid zich neer te
leggen bij een verhoging van 5 °/o.
Maar opnieuw hielden de vakbon
den het been strak: hun eis bleef
6
Het laatste woord had de rege
ring. Voorwaar niet prettig, -maar
noodzakelijk. Zij heeft er drie uur
over gedaan om tot een beslissing
te komen. Uit zeer goede bron we
ten we overigens, dat er een heftig
debat is geweest en we behoeven
helemaal geen helderzienden te zijn
om vast te stellen, uit welke rich
ting in de ministerrraad de opposi
tie kwam. Maar met een geringe
meerderheid - waarom heeft de
dagbladpers dit) verzwegen? - be
sliste de regering: 5 °/o. En daar
moeten de arbeiders het mee doen.
Want tevreden zijn ze niet. Het
N.V.V. is gebelgd. Natuurlijk in het
nette. Want de dagen van weleer
zijn voorbij. En we leven ook niet
in Frankrijk. Het C.N.V. zei het op
een nog nettere manier terwijl de
K.A.B. nog het meest obstinaat was
want mijnheer Middelhuis, de voor
zitter van de K.A.B. gaf in zijn
commentaar verkapte dreigementen:
„een schadelijke speculatie (bedoeld
is, het afgaan op de beslissing van
het Centraal Bureau voor de Stati
stiek) die schadelijke gevolgen met
zich kap brengen". Welke schade
lijke gevolgen? Staking? Niemand
heeft het woord genoemd, maar ie
dereen zal er over gedacht hebben.
Staan wij, in Nederland, aan de
vooravond van een groot arbeids
conflict? Uit de woorden van heer
Middelhuis zou men haast denken,
dat hij het hoopt.
Enfin, niemand is tevreden. Ook
de werkgevers niet; dit moet uit
drukkelijk vastgesteld worden. Maar
zo heet het officieel: de Midden
stand legt zich bij deze beslissing
neer en hoopt, dat zowel voor de
handeldrijvende middenstand als
voor de ambachtsbedrijven verlich
ting zal komen. Want de midden
stand krijgt straks de zwaarste klap
te verduren: wél huurverhoging,
maar wie verhoogt het loon van de
middenstander? Integendeel: hij
moet straks bovendien zijn perso-
Er werd geknokt om twee procent
tussen de baas en knecht,
maar waar elk op z'n standpunt
[ble«f,
kwam er niets van terecht.
,,'k Geef vier procent," zei straks
[de een,
maar d'ander nam dit niet;
„Ik vraag 'er zes" zei hij beslist
en dacht aan 't kluitje en 't riet.
'k Geef vier - 'k Vraag zes - 'k
[Geef vier - 'k Vroeg zes
het werd een lange strijd,
en daar 't nog lang geen Nieuwjaar
[was,
had men wel wat de tijd.
Er werd beraadslaagd en gepraat,
zoals dat deftig heet;
de baas bleef heersen ook de knecht
terwijl men verder streed.
De koop kwam ditmaal niet tot
[stand,
men ging verstoord uiteen,
beleefd, zoals dat hoort, maar ja,
concessies deed er geen.
Toen ging men naar een ander toe,
en vroeg hem wijze raad.
Het laatste woord ten slotte was
in deze aan Vader Staat.
En die nam dra een kloek besluit,
heel moeilijk, buiten kijf,
Hij zei: „Geen vier, en ook geenze6,
we delen het: dus vijf."
Nu hebben geen van twee hun zia,
maar er komt toch wat los,
hoewel, de heer, en ook de knecht,
zij voelen zich „de klos".
Straks krijgt de arbeider meer loon
en hij zegt: dat 's oké."
Doch waar komt al dat geld van-
[daan?
Uit wiens portemonnaie?
Let op: Na 't loon stijgt ook de prijs
't moet ergens toch vandaan.
zodat we na een maand of wat
geen stapje verder staan.
Er is er één, die lacht tevreé,
want dit bevalt hem best:
het is de fiscus, en als steeds
lacht hij ook nu het lest
neel nog hogere lonen betalen en -
daaruit voortvloeiende: hogere so
ciale lasten. Men kan de strop voor
de middenstand gevoeglijk schatten
op 10-12 °/o. En hoe moet die opge
vangen worden?
Het ligt voor de hand, dat na de
huur- en loonsverhoging ook de
prijzen van alle gebruiksartikelen
en levensmiddelen omhoog zullen
gaan. Men kan alvast rekening hou
den met een stijging van 10-15 °/o.
En dit is dan nog laag geschat. Voor
1954 zes maanden oud is, zal de
arbeider zijn 5 °/o uit zijn eigen zak
betaald hebben, want de uitgaven
in het huishoudboekje zullen vanaf
Februari geleidelijk aan omhoog
gaan. En moeder de vrouw zal al
spoedig tot de ontdekking komen,
dat de 5 °/o opgeconsumeerd zijn en
zij er nog ruimschoots aan te kort
komt.
iDit wil niet zeggen, dat 5°/o te
weinig is. Verhoging van 10 Vo van
het loon zou ten gevolge hebben,
dat de prijzen omhoog gingen tot
zeker 25 We draaien dus in «en
vicieuze cirkel rond. De enige op
lossing is versobering op alle fron
ten. De spiraal moet niet sneller
gaan draaien - wat het geval is na
iedere loonsverhoging - maar tra
ger. Doch breng dit de mensheid
maar eens aan het verstand.
De Kinderpostzegel
/Dit jaar worden 'in onze Gemeente
de postzegels en kaarten „Voor het
Kind" voor de vijf en twintigste
maal verkocht.
Aanvankelijk was de opbrengst
zeer bescheiden. Op de duur echter
steeg de verkoop regelmatig, tot in
het topjaar 1948 voor ruim f 3100.—
aan zegels en kaarten werd omge
zet. Daarvan was ongever f 1200.
zuivere winst, waaruit honderden
verpleegdagen voor zieke of ongeluk
kige kinderen konden worden be
taald.
Bepaalde oorzaken hebben er toe
geleid, dat daarna zo'n bedrag niet
weer werd bereikt. O.a. heeft een
gewijzigde verkoopmethode de op
brengst wel landelijk gestimuleerd,
maar plaatselijk gedrukt. Toch was
het vorige jaar het verkoopbedrag
nog ruim f 2000.Dit wil zeggen,
voor zover ik kan nagaan. Want voor
aanmerkelijke bedragen wordt nog
aan de man gebracht door Wad-
dinxveense leerlingen van scholen
in andere gemeenten.
Vandaag komen de bestelkaarten
op de fabriekskantoren en bij een
aantal vaste klanten onder de bur
gerij. Wanneer in dit jubileumjaar
ieder zijn kaart zo hoog mogelijk
invult en met vermelding van naam
en adres aan mij terug stuurt, kan
misschien het bedrag van 1948 nog
worden overschreden. De bestellin
gen worden pas na enige weken uit
gevoerd. Later volgt nog de huis-
aan-huis-verkoop.
Hoe hoger de opbrengst, hoe meer
kinderen kunnen worden geholpen.
Waddinxveen, 2 October 1953.
B. VAN GENT.
