Weekblad voor Wad
De> Spiegel van de week
Kris-Kras
WlwcUc de Vrouw
Ds Moll
De »HUWA« start
We ek agenda
NOVEMBER
NÜTSSPAARBANK te WADDINXVEEN
IVOROL: Behoud Uwer tanden!
No 440
Vrijdag 20 November 1953
9e Jaargang
Adres Redactie en Administratie: 1 Verschijnt elke Vrijdag I Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Abonnementsgeld per kwartaal f 1,00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m.
's Woendagsavonds inzenden.
Aanstaande Zaterdag zal te Am
sterdam met enige bijeenkomsten en
met een receptie het 25-jarig be
staan worden herdacht van het eer
ste Medisch Opvoedkundig Bureau
in Nederland. Een bijzonder jubi
leum? Neen, eigenlijk eniet. Men kan
zich nu niet goed voorstellen, dat dit
bureau, dat voor vele kinderen tot
zegen is geweest, nog pas zo kort
bestaat en men kan er slechts zijn
vreugde over uiten, dat deze samen
werking van psychiater, maatschap
pelijk werkster, psycholoog en kin
derarts voor moeilijk opvoedbare
kinderen, die in onze goede oude tijd
veelal verkeerd werden behandeld,
mogelijk is. Een verkeerde behande
lingWij hoorden eens de stelling
verkondigen, dat het verongelukken
van een straaljager veelal hieraan
was toe te schrijven
Nu zijn wij niet erg op die, met da
verend gehuil overgierende vliegtui
gen gesteld, doch wij zouden niet
gaarne beweren, dat het verongeluk
ken van de Thunderjet, die waar
schijnlijk in het IJsselmeer voor
lopig spoorloos is verdwenen, aan
een foutieve behandeling is te wijten.
Fouten kunnen echter altijd worden
gemaakt.
Een fout van jaren her is een aan
tal Nederlanders noodlottig gewor
den. In een pharmaceutisch bedrijf
werden ampullen, die arsenicum be
vatten voorzien van een vitamine-
etiketje met het gevolg, dat enige pa
tiënten in plaats met vitamine C met
arsenicum werden ingespoten. De af
levering was al jaren geleden ge
schied, doch gelukkig konden de
meeste ampullen, dank zij een goede
administratie binnen een half uur
worden achterhaald, zodat men nu
geen vrees meer behoeft te koesteren,
met een verkeerde stof te worden
ingespoten, indien men vitamine C
nodig heeft. Een en ander heeft
nochtans grote ontsteltenis en opzien
gebaard.
Opzien en in wandelsportkrin
gen misshcien ook wel ontsteltenis,
heeft het besluit van de regering om
in de toekomst geen medewerking
meer te verlenen aan wandelsport
evenementen zeer zeker ook gegeven.
Men mag wel aannemen, dat door dit
besluit gesteld, dat de regering er
zich stipt aan zal houden en dat er
niet wat water in de wijn wordt ge
daan het niet meer mogelijk
wordt, grote en grootse wandeltochten
als de vierdaagse te Nijmegen te
houden. Militairen toch zullen een
dergelijke evenementen niet meer
mogen deelnemen, evenmin als rijks
personeel in ambtelijk verband. Men
moge een dergelijk regeringsbesluit
betreuren, het kan niet worden ont
kend, dat de heren van de Ned. Bond
voor Lichamelijke Opvoeding en van
de Ned. Wandelsport Bond het min
of meer aan zichzelf hebben te wij
ten, dat de regering zulk een houding
aanneemt. Misschien dat zij elkander
nu eindelijk eens vinden en dat aan
het geharrewar een einde komt Bo
vendien had de minister voor 12 No
vember van de N. B. v. L. O. een
antwoord verlangd. Dit antwoord
was niet ontvangen, waarna de re-
geringsoekase verscheen. Later bleek,
dat dit antwoord wel op tijd zou zijn
afgegeven, doch dat het een verzoek
om uitstel bevatte. Men kan hierbij
moeilijk aan de indruk ontkomen, dat
men een en ander te licht heeft in
gezien. De Nederlandse Wandelsport
Bond zal Zaterdag te Utrecht een
bondsvergadering houden, om zijn
standpunt nader te bepalen. Inmid
dels heeft de Ned. federatie van
wandelsportorganisaties reeds een
vergadering gehouden, waarin werd
besloten, zich tot de Ministerraad, de
fractie-voorzitters der Tweede Ka
mer en het Olympisch comité te
wenden, om eens uit de doeken te
doen, dat de regeringsinstanties een
„ontstellend gemis aan kennis van
de organisatie van de wandelsport in
Nederland hebben". Een ander
punt, waarop het zeer gewenst is,
een duidelijke uitspraak te ontvangen
isde viering van onze bevrijding.
Een deel der leden van de Tweede
Kamer heeft er bij de regering op
aangedrongen, te bevorderen, dat de
Bevrijdingsdag op 5 Mei wordt ge
vierd. Er waren echter andere leden,
die er op wezen, dat een afzonderlij
ke viering van de 5de Mei, naar de
viering van de Koninginnedag bij ons
volk niet is ingeslagen. Deze Kamer
leden wilden vooral de nadruk leg
gen op de betekenis van de doden
herdenking aan de' vooravond van
de 5e Mei, die we in het kort van ons
volk is ingeworteld en die stellig niet
meer zal verdwijnen. Dit probleem
bestaat al, .sinds de Koninginnedag
een vijf jaar geleden van 31 Augus
tus naar 30 April moest worden ver
plaatst. Er zou oi. geen enkel be
zwaar tegen zijn, met een verschil
van vijf dagen wederom feest te vie
ren. Het grote bezwaar, dat vele
voelen is echter, dat de dodenher
denking moeilijk door een feestvie
ring kan worden gevolgd. Men kieze
ten deze: of het een of het ander.
Maar niet een feestelijke herdenking
van de bevrijding op de dag, volgend
op die waarop wij onze doden plech
tig hebben herdacht.
HIJ EN ZIJ.
Het is wel prettig om veel kennis
sen te hebben, hoewel ik er direct
op moet laten volgen, dat het ook wel
eens lastig kan zijn. Maar toch, je
weet eens wat enje boft ook wel
eens.
Deze week maakte ik een kort
wandelingetje en ik dacht zo bij mij
zelf dat ik wel eens kon aanlopen bij
kennis nummer zoveel. De daad bij
het woord voegende stapte ik er op
af en na enkele ogenblikken zat ik
bij hem in de kamer. Hij was zo pas
thuisgekomen en zat genoeglijk te
kijken naar een vaas bloemen die op
tafel stond. ,Ja", zegt zijn vrouw,
die heeft ie nu voor mij meegebracht,
want het is juist vandaag zestien
jaar geleden, dat wij samen naar het
gemeentehuis stapten om in de echt
te worden verbonden. Dat moet ik
mijn man toegeven: ieder jaar krijg
ik op onze trouwdatum een mooi
bouquet. Alleen bij „lustrum-her
denkingen" schiet ie wat meer uit
zijn stof, dan komen er ook gebakjes
bij. Hoe vindt U dat?"
Ik zeg: „nou, juffer, dan heb je een
reuze beste man, want heel veel
mannen vergeten hun trouwdag na
enkele jaren. Dan kofnt er geen
bloemetje meer aan te pas. Maar-
dat gedenken moet van beide kanten
komen. Vindt U het erg, als ik U
vraag, waarmede U uw man verrast
op deze dag?'' „Nee hoor", zegt ze,
„ik zal U vertellen, dat hij van mij
altijd een fijne doos sigaren krijgt
enmag kiezen wat er gegeten
zal worden".
Daar stond ik toch werkelijk even
perplex van. Wat een harmonie tus
sen die twee! Hij en zij!
Afijn, ik moest mijn jas uit doen
en we hebben die avond lekker ge
zellig gebabbeld. Ik mocht ook nog
een fijne sigaar opsteken en zodoen
de vloog de avond om.
Op weg naar huis overdacht ik,
dat ik er niet meer van buiten kon
een bloemetje te sturen, al was het
wat laat. Dat heb ik gedaan ook.
En dat is nu de lastige kant van
veel kennissen te hebben
Maar dat neem ik op de koop toe.
Hij en zij zijn het woord.
Tot de volgende week.
KRIS-KRAS
MEVROUW OF JUFFROUW.
De echtgenoot van een onzer leze
ressen (wier initialen en adres dit
maal weg blijven, om redenen, welke
U zult begrijpen en billijken, als U
dit artikel hebt gelezen) is van be-
(roep chauffeur-mointeur. Dit echt
paar huwde begin Mei 1940, maakte
een huwelijksreis naar Engeland en
kon, doordat op 10 Mei de oorlog uit
brak, niet meer naar Nederland te
rugkeren. De echtgenoot, laten we
hem X noemen, werd militair chauf
feur en ze kregen in een der Londen-
se voorsteden een huisje. Gedurende
de oorlogsjaren verbleef het echtpaar
in Londen en na de bevrijding keer
de men van de tegen wil en dank
met 5 jaar verlengde huwelijksreis
terug naar het Vaderland, alwaar X
chauffeur werd bij een grote auto
busonderneming. Daar werkte hjj tot
begin van dit jaar, toen hij na een
sollicitatie aangenomen werd als
chef-monteur bij een kleinere auto
busonderneming in het Noorden van
het land, in een tamelijk kleine ge
meente. Men kreeg er een aardig
huisje en dank zij de promotie van
X zijn de financiële moeilijkheden
ook van de baan. Het dorp valt mee,
de mensen zijn heel aardig en het
werk is prettig. De verstandhouding
tussen de directeur van het autobus
bedrijf en het personeel is eveneens
zeer goed, zodat er eigenlijk niets te
wensen overblijft.
Maar er is één ding, dat mijnheer
X misschien nog meer dwars zit dan
zijn vrouw: in dit dorp is het blijk
baar gewoonte, dat de gehuwde
vrouw met „juffrouw" wordt aange
sproken. Natuurlijk zijn er uitzonde
ringen. „Mevrouw" is de vrouw van
de burgemeester, van de notaris,
van de directeur van het autobusbe
drijf, van de melkfabriek, van de do
minéé en van nog een paar promi
nente personen in het dorp. De rest
is juffrouw. Melkboer, bakker, sla
ger, kruidenier, kortom iedereen, bu
ren, collega's enz. zeggen „juffrouw"
tot de vrouw van de chef-monteur
en ze beschouwen dit als heel ge
woon.
Mevrouw X., onze lezeres dus,
schrijft mij dit alles in een lange
brief, en ze besluit: „Nu ben ik hele
maal niet over het paard getild,
doordat mijn man promotie gemaakt
heeft. Maar in de stad, waar mijn
man nog gewoon chauffeur was,
noemde men mij ook mevrouw en in
Engeland eveneens. Ik stel me op het
standpunt, dat iedere gehuwde
vrouw, onverschillig of haar man nu
bankdirecteur of grondwerker is, be
hoort te worden aangesprokenmet
„mevrouw" en iedere ongehuwde
vrouw, onverschillig welke positie ze
bekleedt, met „juffrouw". Is dat nu
juist of niet?"
Volkomen juist, mevrouw X. Zo
goed als men in Frankrijk de ge
huwde vrouw met Madame aan
spreekt en de ongehuwde met Me
juffrouw. (Mademoiselle) is de titel
van de gehuwde vrouw in Nederland
mevrouw. Voor zover mij bekend is,
volgens velen een „deftige" titel, die
alleen geldt voor vrouwen, die een
hoge of hogere positie bekleden dan
wel hun echtgenoot. Niemand zal het
in zijn hoofd halen om de vrouw van
de burgemeester in de kleinste ge
meente van ons land met „juffrouw"
aan te spreken. Maar voor de vrouw
van een arbeider schijnt dit in vele
streken van ons land nog heel ge
woon te zijn.
Toen ik nog lerares was op de
huishoudschool, werd ik natuurlijk
aangesproken als „juffrouw Werth".
Enige tijd nadat ik gehuwd was,
deed de directrice een beroep op mij,
omdat een paar leraressen ziek wa
ren. Ik sprong dus tijdelijk in en
werd prompt weer met „juffrouw"
aangesproken. Mij kon het weinig
schelen, maar de directrice, die zulks
ter ore kwam, verordineerde, dat ik
met „mevrouw" moest worden aan
gesproken en dat heeft aanvankelijk
heel wat voeten in de aarde gehad
Nog gebeurt het wel eens, dat ik en
kele dagen les geef meestal we
gens ziekte van een der vaste lera
ressen, doch tegenwoordig beschouwt
de jeugd het als vanzelfsprekend,
dat de gehuwde vrouw als „me
vrouw" wordt aangesproken. Trou
wens, momenteel is er nog een ge
huwde vrouw lerares aan deze school.
Weliswaar weduwe, maar iedereen
noemt haar toch mevrouw.
Ik kan me om maar op de kwes
tie zelve terug te komen best in
denken, dat mevrouw X het niet
prettig vind, als men juffrouw tegen
haar zegt. Ik ken verschillende stre
ken in het land, waar dit inderdaad
nog gewoonte is. Sterker: ik ken
streken, waar men het als een bele-
diging zou beschouwen, als men b.v.
tegen de vrouw van een boer „me
vrouw" zou zeggen. De persoon in
kwestie zou werkelijk denken, dat
men haar in de maling nam.
Een paar jaar geleden waren we
met vacantie in een klein Fries
dorp. Onze gastheer was al gauw tot
de ontdekking gekomen, dat ik voor
heen een functie bij het onderwijs
had bekleed en na de kerkdienst op
de eerste Zondag van ons verblijf ter
plaatse, werden we door onze gast
heer voorgesteld aan de „meester en
de juffrouw" van de lagere school.
Mijn man en ik zeiden desondanks
„mevrouw" tegen de „meesterse" en
we hebben nog steeds de indruk, dat
de „juffrouw van de meester" zowel
als de meester zelf zich min of meer
beledigd gevoeld hebben.
Wat is hier tegen te doen? Helaas,
volgens mij niets. Dit oude gebruik,
om juffrouw te zeggen tegen gehuw
de vrouwen van de z.g. lagere
stand, moet op de duur slijten. Dat
duurt misschien nog een tiental ja
ren, misschien twintig, misschien nog
langer. Doch op de duur zal dit ver
dwijnen, daarvan ben ik overtuigd.
Ik zou me er dan ook maar niet
druk over maken. Bij voorkomende
gelegenheden kan men zelf natuur
lijk wel in deze corrigerend optre
den. Als straks Uw vierde baby ge
boren is, kunt U kaartjes laten druk
ken en een advertentie plaatsen, die
b.v. als volgt begint: „De heer en
mevrouw X. geven met blijdschap
kennis van de geboorte van hun.
Mijn advies aan dit echtpaar is:
Maak U er niet boos om, blijf na
tuurlijk, dus' zoals U bent en altijd
geweest zijt en handel in voorkomen
de omstandigheden als boven. Op de
duur zult U misschien ook wel „ge
promoveerd" worden tot mevrouw.
Laat U te zijner tijd nog eens iets
van U horen?
DORA WERTH.
Antwoord op gestelde vragen:
Mevrouw L. G. van S.de B. te
Harmeien. Vraagt hoe teer te ver
wijderen is uit wollen kleding.
Met vlekkenwater. Zodra de vlek
verwijderd is, het gehele kledingstuk
wassen in een zeepsopje en het is
weer als nieuw. Teer aan lichaams
delen verwijdert men vrij gemakke
lijk met wat boter.
Mevrouw P. S.K. te Bergen (N.H.)
heeft een grote jodiumvlek gekregen
in een katoenen japon. Die kunt U
het beste verwijderen boven de
stoom van een ketel kokend water.
Daarna afwassen met lauw zeepsop
en afspoelen met azijnwater.
Mej. Tr. van den E. te Bennekom
heeft platelen schalen, die niet ge
heel waterdicht zijn. Binnen- en bui
tenkant bestrijken met waterglas en
daarna vooral goed laten drogen.
Mevrouw Th. M. M. Bar. van H. tot
H. te 's Gravenhage. Heeft een
terra kunstzijden sprei, dat vuil is
geworden en vraagt, of dit nog
schoon te krijgen is. Natuurlijk.
Wassen in een lauw sopje van een
zeer goede zeepsoort. Daarna spoelen
in lauw water. Zo nodig deze be
handeling herhalen. Dank U voor de
tip. Ik kom hier na Nieuwjaar in
een artikel op terug. D. W.
naar Korea vertrokken.
Vele legerpredikanten en ook een
aalmoezenier waren Maandagavond
aanwezig op Schiphol bij het vertrek
van de legerpredikant ds. J. J. Moll
naar Korea. Het vliegtuig had enige
uren vertraging, zodat ds. Moll pas
tegen het middernachtelijk uur af
scheid kon nemen van zijn vrouw en
zijn kennissen.
Toen hij enige maanden geleden
werd aangezocht om naar het Neder
lands detachement in Korea te gaan,
heeft hij niet lang geaarzeld. „Het
werk zal prettig en mooi zijn, de
jongens kunnen niet naar huis toe,
zodat zij veel meer op elkaar aange
wezen zijn dan hier. Zo vormen zij
zelf al een gemeente, waardoor het
gemakkelijker is contacten te leggen
en de onderlinge banden te verster
ken".
In deze overtuiging gaat ds. Moll
voor een jaar naar Korea. Als hij
Donderdagmorgen in Tokio aankomt,
zal hij eerst het Holland House, ver
lofcentrum van de Nederlandse mi
litairen in Korea, bezoeken, waar hij
ds. T. Willigen van der Veen hoopt
te ontmoeten, die volgende week
naar Nederland zal terugkeren. Mis
schien zal ook de legerpredikant ds.
C. Koppert binnenkort naar huis kun
nen gaan, maar eerst zal deze ds.
Moll een beetje in moeten werken.
„Ik heb op de film van ds. Koppert
wel iets kunnen zien van het werk",
zegt ds. Moll, „maar dat is de bui
tenkant".'
Een droevige zijde heeft dit ver
trek: het dochtertje van de dominee
moest thuis afscheid nemen van haar
vader, want ze was ziek. Maar mis
schien, als de huidige besprekingen
van de Grote Drie een goed verloop
hebben, zal ze haar vader binnen een
jaar weer terug zien. (Trouw)
U weet toch wat „HUWA" bete
kent? Huis vlij t-actie Waddinxveen!
Aan de oproep van Kris-Kras om
deze actie te houden wordt dan ge
volg gegeven. Wat is nu de bedoe
ling?
U vindt deze week in de courant
een formulier afgedrukt voor deel
name. Dat vult U in, zoals naam,
leeftijd, straat en de afdeling waar
in U wilt meedoen, b.v. schilderen,
tekenen, model-scheepbouw enz.
Er zijn 4 leeftijdsgroepen. Deelna
me is dus voor ieder mogelijk.
Voor dames en meisjes is een af
deling handwerken ingelast.
Het ingevulde formulier brengt U
aan het bureau van dit blad. En U
betaalt tegelijkertijd een kwartje in
schrijvingsgeld. Dat is niet de moeite,
vindt U wel?
De inschrijvingsdatum sluit onher
roepelijk 12 December 1953.
Nou, dan gaat U aan uw werkstuk
beginnen in Uw vrije avonduren en
u knutselt, borduurt, zaagt of tim
mert net zo lang, tot het klaar is. U
hebt de tijd tot 13 Maart 1954, dan
moeten alle werkstukken worden in
geleverd of bij nog nader te bepalen
plaats.
Tenslotte wordt een tentoonstel
lingsavond gehouden en bekroont de
jury het gemaakte werk. Voor elke
leeftijdsgroep worden enkele prijzen
beschikbaar gesteld.
Vrijdag 20 November Ledenvergade
ring N.C.V.B.
Vrijdag 20 November Uitvoering
„Morgenrood" in Cantine N.V.
Dobbelmann.
Dinsdag 24 November Contactavond
Maria-Congregatie en N.K.J.B.
Donderdag 26 November Lezingen-
comité Voordrachtsavond.
Vrijdag 27 November Vergadering
C.B.T.B. Spreker Mr. B. W. Bies
heuvel.
Woensdag 9 December Propaganda-
avond van het Ned. Bijbelge
nootschap in het Geref. Jeugdge-
bouw. Aanvang 8 uur.
Maand van donk're, somb're dagen,'
en van storm- en regenvlagen,
van gevallen blad en regen,
Van geslip op gladde wegen,
remgeknars en scheid-ballade,
van „Verzekering dekt de schade".
Maand van feestelijke dingen,
en van veel vergaderingen,
maand van donk're hoekjes-vrijen,
Slachtmaand op de boerderijen,
waar ze smullen in d' avonduren
(mij zullen ze nou nooit wat sturen!)
'n Goede maand voor kolenboeren,
die hun omzet op doen voeren;
maand van veel brandende lampen,
maand van koude-voeten-stampen:
even bij de kachel warmen;
maar ook maand met eigen charme.
Maand van herfstbloemen in vaasjes,
van verlichte etalages,
maand van acties en reclame,
kijk maar achter al die ramen,
die elkeen tot meedoen noden
(althans, als 't niet is verboden).
Maand van wachten, van verlangen,
van veel Sinterklaas-gezangen,
maand van dichten en plannen
[maken,
van bezoek aan tal van zaken,
maand van stille, blijde pret,
als de schoen wordt klaar gezet,
klaar voor snoep en speculaas,
want.'t is zó weer Sinterklaas!
HENK VAN HEESWIJK.
Officieële Mededelingen
KOSTELOZE INENTING TEGEN
POKKEN.
BURGEMEESTER en WETHOU
DERS VAN WADDINXVEEN maken
ingevolge artikel 8 van de Inentings-
wet 1939 bekend, dat op Dinsdag 1
December a.s. gelegenheid zal be
staan tot kosteloze inenting of her
inenting tegen pokken bij dokter E.
M. L. Hemminga des morgens om
8.30 uur.
Het verdient aanbeveling, behou
dens bijzondere omstandigheden, al
leen kinderen beneden de leeftijd
van twee jaren te laten inenten.
Voorafgaande raadpleging Van de
huisarts is gewenst.
Verzocht wordt trouwbroekje van
de ouders of geboortebewijzen van
de kinderen mede te brengen.
Burgemeester en Wethouders voorn.,
A. WARNAAR Jz.
De Secretaris H. JENNé.
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN.
Gevonden: 1 paar zwartëglacé hand
schoenen, 1 portemonnaie, 1 witte
overall, 1 paarlen ketting, 1 leren
motorhandschoen, 1 boodschappen
tas, 1 shawl, 1 bruine portemonnaie
met inh., 1 bruin petje, 1 bijbeltje.
Verloren: 1 spaarkaart, 1 grijs zadel -
dekje, 1 raffia tasje, 1 paar zwarte
glacé handschoenen, 1 rode autoped,
1 zadeldekje, 1 bruin gebreid hand
schoentje, 1 zwart mesje.
Het publiek kan de gemaakte
werkstukken kopen, als U daar uw
goedkeuring aan hecht.
Deze actie moet slagen! Vul uw
invulformulier spoedig in, en breng
het bij bovengenoemd adres, waar
tevens meerdere formulieren ver
krijgbaar zijn.
Waddinxveen, aan de slag en veel
succes!
KRIS-KRAS
Een krekeltje zei eens tot een miertje
Dat sparen helpt je immers geen ziertje,
Maar de winter brak aan
En 't was met de krekel gedaan.
Toch niet met het spaarzame diertje.
Spiegelt U aan deze wijze les. Spaart voor de tijden waarin grote
uitgaven gedaan moeten worden, Brengt geregeld iets weg of laat
het wekelijk of maandelijks halen door de OPHAALDIENST van de
Kanaalstraat 9 Telefoon 668
Bijkantoor van de Nutsspaarbank te Gouda