Weekblad voor Wad De> Spiegel van de week Kris-Kras WlwcUc de Vrouw Ds Moll De »HUWA« start We ek agenda NOVEMBER NÜTSSPAARBANK te WADDINXVEEN IVOROL: Behoud Uwer tanden! No 440 Vrijdag 20 November 1953 9e Jaargang Adres Redactie en Administratie: 1 Verschijnt elke Vrijdag I Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Abonnementsgeld per kwartaal f 1,00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m. 's Woendagsavonds inzenden. Aanstaande Zaterdag zal te Am sterdam met enige bijeenkomsten en met een receptie het 25-jarig be staan worden herdacht van het eer ste Medisch Opvoedkundig Bureau in Nederland. Een bijzonder jubi leum? Neen, eigenlijk eniet. Men kan zich nu niet goed voorstellen, dat dit bureau, dat voor vele kinderen tot zegen is geweest, nog pas zo kort bestaat en men kan er slechts zijn vreugde over uiten, dat deze samen werking van psychiater, maatschap pelijk werkster, psycholoog en kin derarts voor moeilijk opvoedbare kinderen, die in onze goede oude tijd veelal verkeerd werden behandeld, mogelijk is. Een verkeerde behande lingWij hoorden eens de stelling verkondigen, dat het verongelukken van een straaljager veelal hieraan was toe te schrijven Nu zijn wij niet erg op die, met da verend gehuil overgierende vliegtui gen gesteld, doch wij zouden niet gaarne beweren, dat het verongeluk ken van de Thunderjet, die waar schijnlijk in het IJsselmeer voor lopig spoorloos is verdwenen, aan een foutieve behandeling is te wijten. Fouten kunnen echter altijd worden gemaakt. Een fout van jaren her is een aan tal Nederlanders noodlottig gewor den. In een pharmaceutisch bedrijf werden ampullen, die arsenicum be vatten voorzien van een vitamine- etiketje met het gevolg, dat enige pa tiënten in plaats met vitamine C met arsenicum werden ingespoten. De af levering was al jaren geleden ge schied, doch gelukkig konden de meeste ampullen, dank zij een goede administratie binnen een half uur worden achterhaald, zodat men nu geen vrees meer behoeft te koesteren, met een verkeerde stof te worden ingespoten, indien men vitamine C nodig heeft. Een en ander heeft nochtans grote ontsteltenis en opzien gebaard. Opzien en in wandelsportkrin gen misshcien ook wel ontsteltenis, heeft het besluit van de regering om in de toekomst geen medewerking meer te verlenen aan wandelsport evenementen zeer zeker ook gegeven. Men mag wel aannemen, dat door dit besluit gesteld, dat de regering er zich stipt aan zal houden en dat er niet wat water in de wijn wordt ge daan het niet meer mogelijk wordt, grote en grootse wandeltochten als de vierdaagse te Nijmegen te houden. Militairen toch zullen een dergelijke evenementen niet meer mogen deelnemen, evenmin als rijks personeel in ambtelijk verband. Men moge een dergelijk regeringsbesluit betreuren, het kan niet worden ont kend, dat de heren van de Ned. Bond voor Lichamelijke Opvoeding en van de Ned. Wandelsport Bond het min of meer aan zichzelf hebben te wij ten, dat de regering zulk een houding aanneemt. Misschien dat zij elkander nu eindelijk eens vinden en dat aan het geharrewar een einde komt Bo vendien had de minister voor 12 No vember van de N. B. v. L. O. een antwoord verlangd. Dit antwoord was niet ontvangen, waarna de re- geringsoekase verscheen. Later bleek, dat dit antwoord wel op tijd zou zijn afgegeven, doch dat het een verzoek om uitstel bevatte. Men kan hierbij moeilijk aan de indruk ontkomen, dat men een en ander te licht heeft in gezien. De Nederlandse Wandelsport Bond zal Zaterdag te Utrecht een bondsvergadering houden, om zijn standpunt nader te bepalen. Inmid dels heeft de Ned. federatie van wandelsportorganisaties reeds een vergadering gehouden, waarin werd besloten, zich tot de Ministerraad, de fractie-voorzitters der Tweede Ka mer en het Olympisch comité te wenden, om eens uit de doeken te doen, dat de regeringsinstanties een „ontstellend gemis aan kennis van de organisatie van de wandelsport in Nederland hebben". Een ander punt, waarop het zeer gewenst is, een duidelijke uitspraak te ontvangen isde viering van onze bevrijding. Een deel der leden van de Tweede Kamer heeft er bij de regering op aangedrongen, te bevorderen, dat de Bevrijdingsdag op 5 Mei wordt ge vierd. Er waren echter andere leden, die er op wezen, dat een afzonderlij ke viering van de 5de Mei, naar de viering van de Koninginnedag bij ons volk niet is ingeslagen. Deze Kamer leden wilden vooral de nadruk leg gen op de betekenis van de doden herdenking aan de' vooravond van de 5e Mei, die we in het kort van ons volk is ingeworteld en die stellig niet meer zal verdwijnen. Dit probleem bestaat al, .sinds de Koninginnedag een vijf jaar geleden van 31 Augus tus naar 30 April moest worden ver plaatst. Er zou oi. geen enkel be zwaar tegen zijn, met een verschil van vijf dagen wederom feest te vie ren. Het grote bezwaar, dat vele voelen is echter, dat de dodenher denking moeilijk door een feestvie ring kan worden gevolgd. Men kieze ten deze: of het een of het ander. Maar niet een feestelijke herdenking van de bevrijding op de dag, volgend op die waarop wij onze doden plech tig hebben herdacht. HIJ EN ZIJ. Het is wel prettig om veel kennis sen te hebben, hoewel ik er direct op moet laten volgen, dat het ook wel eens lastig kan zijn. Maar toch, je weet eens wat enje boft ook wel eens. Deze week maakte ik een kort wandelingetje en ik dacht zo bij mij zelf dat ik wel eens kon aanlopen bij kennis nummer zoveel. De daad bij het woord voegende stapte ik er op af en na enkele ogenblikken zat ik bij hem in de kamer. Hij was zo pas thuisgekomen en zat genoeglijk te kijken naar een vaas bloemen die op tafel stond. ,Ja", zegt zijn vrouw, die heeft ie nu voor mij meegebracht, want het is juist vandaag zestien jaar geleden, dat wij samen naar het gemeentehuis stapten om in de echt te worden verbonden. Dat moet ik mijn man toegeven: ieder jaar krijg ik op onze trouwdatum een mooi bouquet. Alleen bij „lustrum-her denkingen" schiet ie wat meer uit zijn stof, dan komen er ook gebakjes bij. Hoe vindt U dat?" Ik zeg: „nou, juffer, dan heb je een reuze beste man, want heel veel mannen vergeten hun trouwdag na enkele jaren. Dan kofnt er geen bloemetje meer aan te pas. Maar- dat gedenken moet van beide kanten komen. Vindt U het erg, als ik U vraag, waarmede U uw man verrast op deze dag?'' „Nee hoor", zegt ze, „ik zal U vertellen, dat hij van mij altijd een fijne doos sigaren krijgt enmag kiezen wat er gegeten zal worden". Daar stond ik toch werkelijk even perplex van. Wat een harmonie tus sen die twee! Hij en zij! Afijn, ik moest mijn jas uit doen en we hebben die avond lekker ge zellig gebabbeld. Ik mocht ook nog een fijne sigaar opsteken en zodoen de vloog de avond om. Op weg naar huis overdacht ik, dat ik er niet meer van buiten kon een bloemetje te sturen, al was het wat laat. Dat heb ik gedaan ook. En dat is nu de lastige kant van veel kennissen te hebben Maar dat neem ik op de koop toe. Hij en zij zijn het woord. Tot de volgende week. KRIS-KRAS MEVROUW OF JUFFROUW. De echtgenoot van een onzer leze ressen (wier initialen en adres dit maal weg blijven, om redenen, welke U zult begrijpen en billijken, als U dit artikel hebt gelezen) is van be- (roep chauffeur-mointeur. Dit echt paar huwde begin Mei 1940, maakte een huwelijksreis naar Engeland en kon, doordat op 10 Mei de oorlog uit brak, niet meer naar Nederland te rugkeren. De echtgenoot, laten we hem X noemen, werd militair chauf feur en ze kregen in een der Londen- se voorsteden een huisje. Gedurende de oorlogsjaren verbleef het echtpaar in Londen en na de bevrijding keer de men van de tegen wil en dank met 5 jaar verlengde huwelijksreis terug naar het Vaderland, alwaar X chauffeur werd bij een grote auto busonderneming. Daar werkte hjj tot begin van dit jaar, toen hij na een sollicitatie aangenomen werd als chef-monteur bij een kleinere auto busonderneming in het Noorden van het land, in een tamelijk kleine ge meente. Men kreeg er een aardig huisje en dank zij de promotie van X zijn de financiële moeilijkheden ook van de baan. Het dorp valt mee, de mensen zijn heel aardig en het werk is prettig. De verstandhouding tussen de directeur van het autobus bedrijf en het personeel is eveneens zeer goed, zodat er eigenlijk niets te wensen overblijft. Maar er is één ding, dat mijnheer X misschien nog meer dwars zit dan zijn vrouw: in dit dorp is het blijk baar gewoonte, dat de gehuwde vrouw met „juffrouw" wordt aange sproken. Natuurlijk zijn er uitzonde ringen. „Mevrouw" is de vrouw van de burgemeester, van de notaris, van de directeur van het autobusbe drijf, van de melkfabriek, van de do minéé en van nog een paar promi nente personen in het dorp. De rest is juffrouw. Melkboer, bakker, sla ger, kruidenier, kortom iedereen, bu ren, collega's enz. zeggen „juffrouw" tot de vrouw van de chef-monteur en ze beschouwen dit als heel ge woon. Mevrouw X., onze lezeres dus, schrijft mij dit alles in een lange brief, en ze besluit: „Nu ben ik hele maal niet over het paard getild, doordat mijn man promotie gemaakt heeft. Maar in de stad, waar mijn man nog gewoon chauffeur was, noemde men mij ook mevrouw en in Engeland eveneens. Ik stel me op het standpunt, dat iedere gehuwde vrouw, onverschillig of haar man nu bankdirecteur of grondwerker is, be hoort te worden aangesprokenmet „mevrouw" en iedere ongehuwde vrouw, onverschillig welke positie ze bekleedt, met „juffrouw". Is dat nu juist of niet?" Volkomen juist, mevrouw X. Zo goed als men in Frankrijk de ge huwde vrouw met Madame aan spreekt en de ongehuwde met Me juffrouw. (Mademoiselle) is de titel van de gehuwde vrouw in Nederland mevrouw. Voor zover mij bekend is, volgens velen een „deftige" titel, die alleen geldt voor vrouwen, die een hoge of hogere positie bekleden dan wel hun echtgenoot. Niemand zal het in zijn hoofd halen om de vrouw van de burgemeester in de kleinste ge meente van ons land met „juffrouw" aan te spreken. Maar voor de vrouw van een arbeider schijnt dit in vele streken van ons land nog heel ge woon te zijn. Toen ik nog lerares was op de huishoudschool, werd ik natuurlijk aangesproken als „juffrouw Werth". Enige tijd nadat ik gehuwd was, deed de directrice een beroep op mij, omdat een paar leraressen ziek wa ren. Ik sprong dus tijdelijk in en werd prompt weer met „juffrouw" aangesproken. Mij kon het weinig schelen, maar de directrice, die zulks ter ore kwam, verordineerde, dat ik met „mevrouw" moest worden aan gesproken en dat heeft aanvankelijk heel wat voeten in de aarde gehad Nog gebeurt het wel eens, dat ik en kele dagen les geef meestal we gens ziekte van een der vaste lera ressen, doch tegenwoordig beschouwt de jeugd het als vanzelfsprekend, dat de gehuwde vrouw als „me vrouw" wordt aangesproken. Trou wens, momenteel is er nog een ge huwde vrouw lerares aan deze school. Weliswaar weduwe, maar iedereen noemt haar toch mevrouw. Ik kan me om maar op de kwes tie zelve terug te komen best in denken, dat mevrouw X het niet prettig vind, als men juffrouw tegen haar zegt. Ik ken verschillende stre ken in het land, waar dit inderdaad nog gewoonte is. Sterker: ik ken streken, waar men het als een bele- diging zou beschouwen, als men b.v. tegen de vrouw van een boer „me vrouw" zou zeggen. De persoon in kwestie zou werkelijk denken, dat men haar in de maling nam. Een paar jaar geleden waren we met vacantie in een klein Fries dorp. Onze gastheer was al gauw tot de ontdekking gekomen, dat ik voor heen een functie bij het onderwijs had bekleed en na de kerkdienst op de eerste Zondag van ons verblijf ter plaatse, werden we door onze gast heer voorgesteld aan de „meester en de juffrouw" van de lagere school. Mijn man en ik zeiden desondanks „mevrouw" tegen de „meesterse" en we hebben nog steeds de indruk, dat de „juffrouw van de meester" zowel als de meester zelf zich min of meer beledigd gevoeld hebben. Wat is hier tegen te doen? Helaas, volgens mij niets. Dit oude gebruik, om juffrouw te zeggen tegen gehuw de vrouwen van de z.g. lagere stand, moet op de duur slijten. Dat duurt misschien nog een tiental ja ren, misschien twintig, misschien nog langer. Doch op de duur zal dit ver dwijnen, daarvan ben ik overtuigd. Ik zou me er dan ook maar niet druk over maken. Bij voorkomende gelegenheden kan men zelf natuur lijk wel in deze corrigerend optre den. Als straks Uw vierde baby ge boren is, kunt U kaartjes laten druk ken en een advertentie plaatsen, die b.v. als volgt begint: „De heer en mevrouw X. geven met blijdschap kennis van de geboorte van hun. Mijn advies aan dit echtpaar is: Maak U er niet boos om, blijf na tuurlijk, dus' zoals U bent en altijd geweest zijt en handel in voorkomen de omstandigheden als boven. Op de duur zult U misschien ook wel „ge promoveerd" worden tot mevrouw. Laat U te zijner tijd nog eens iets van U horen? DORA WERTH. Antwoord op gestelde vragen: Mevrouw L. G. van S.de B. te Harmeien. Vraagt hoe teer te ver wijderen is uit wollen kleding. Met vlekkenwater. Zodra de vlek verwijderd is, het gehele kledingstuk wassen in een zeepsopje en het is weer als nieuw. Teer aan lichaams delen verwijdert men vrij gemakke lijk met wat boter. Mevrouw P. S.K. te Bergen (N.H.) heeft een grote jodiumvlek gekregen in een katoenen japon. Die kunt U het beste verwijderen boven de stoom van een ketel kokend water. Daarna afwassen met lauw zeepsop en afspoelen met azijnwater. Mej. Tr. van den E. te Bennekom heeft platelen schalen, die niet ge heel waterdicht zijn. Binnen- en bui tenkant bestrijken met waterglas en daarna vooral goed laten drogen. Mevrouw Th. M. M. Bar. van H. tot H. te 's Gravenhage. Heeft een terra kunstzijden sprei, dat vuil is geworden en vraagt, of dit nog schoon te krijgen is. Natuurlijk. Wassen in een lauw sopje van een zeer goede zeepsoort. Daarna spoelen in lauw water. Zo nodig deze be handeling herhalen. Dank U voor de tip. Ik kom hier na Nieuwjaar in een artikel op terug. D. W. naar Korea vertrokken. Vele legerpredikanten en ook een aalmoezenier waren Maandagavond aanwezig op Schiphol bij het vertrek van de legerpredikant ds. J. J. Moll naar Korea. Het vliegtuig had enige uren vertraging, zodat ds. Moll pas tegen het middernachtelijk uur af scheid kon nemen van zijn vrouw en zijn kennissen. Toen hij enige maanden geleden werd aangezocht om naar het Neder lands detachement in Korea te gaan, heeft hij niet lang geaarzeld. „Het werk zal prettig en mooi zijn, de jongens kunnen niet naar huis toe, zodat zij veel meer op elkaar aange wezen zijn dan hier. Zo vormen zij zelf al een gemeente, waardoor het gemakkelijker is contacten te leggen en de onderlinge banden te verster ken". In deze overtuiging gaat ds. Moll voor een jaar naar Korea. Als hij Donderdagmorgen in Tokio aankomt, zal hij eerst het Holland House, ver lofcentrum van de Nederlandse mi litairen in Korea, bezoeken, waar hij ds. T. Willigen van der Veen hoopt te ontmoeten, die volgende week naar Nederland zal terugkeren. Mis schien zal ook de legerpredikant ds. C. Koppert binnenkort naar huis kun nen gaan, maar eerst zal deze ds. Moll een beetje in moeten werken. „Ik heb op de film van ds. Koppert wel iets kunnen zien van het werk", zegt ds. Moll, „maar dat is de bui tenkant".' Een droevige zijde heeft dit ver trek: het dochtertje van de dominee moest thuis afscheid nemen van haar vader, want ze was ziek. Maar mis schien, als de huidige besprekingen van de Grote Drie een goed verloop hebben, zal ze haar vader binnen een jaar weer terug zien. (Trouw) U weet toch wat „HUWA" bete kent? Huis vlij t-actie Waddinxveen! Aan de oproep van Kris-Kras om deze actie te houden wordt dan ge volg gegeven. Wat is nu de bedoe ling? U vindt deze week in de courant een formulier afgedrukt voor deel name. Dat vult U in, zoals naam, leeftijd, straat en de afdeling waar in U wilt meedoen, b.v. schilderen, tekenen, model-scheepbouw enz. Er zijn 4 leeftijdsgroepen. Deelna me is dus voor ieder mogelijk. Voor dames en meisjes is een af deling handwerken ingelast. Het ingevulde formulier brengt U aan het bureau van dit blad. En U betaalt tegelijkertijd een kwartje in schrijvingsgeld. Dat is niet de moeite, vindt U wel? De inschrijvingsdatum sluit onher roepelijk 12 December 1953. Nou, dan gaat U aan uw werkstuk beginnen in Uw vrije avonduren en u knutselt, borduurt, zaagt of tim mert net zo lang, tot het klaar is. U hebt de tijd tot 13 Maart 1954, dan moeten alle werkstukken worden in geleverd of bij nog nader te bepalen plaats. Tenslotte wordt een tentoonstel lingsavond gehouden en bekroont de jury het gemaakte werk. Voor elke leeftijdsgroep worden enkele prijzen beschikbaar gesteld. Vrijdag 20 November Ledenvergade ring N.C.V.B. Vrijdag 20 November Uitvoering „Morgenrood" in Cantine N.V. Dobbelmann. Dinsdag 24 November Contactavond Maria-Congregatie en N.K.J.B. Donderdag 26 November Lezingen- comité Voordrachtsavond. Vrijdag 27 November Vergadering C.B.T.B. Spreker Mr. B. W. Bies heuvel. Woensdag 9 December Propaganda- avond van het Ned. Bijbelge nootschap in het Geref. Jeugdge- bouw. Aanvang 8 uur. Maand van donk're, somb're dagen,' en van storm- en regenvlagen, van gevallen blad en regen, Van geslip op gladde wegen, remgeknars en scheid-ballade, van „Verzekering dekt de schade". Maand van feestelijke dingen, en van veel vergaderingen, maand van donk're hoekjes-vrijen, Slachtmaand op de boerderijen, waar ze smullen in d' avonduren (mij zullen ze nou nooit wat sturen!) 'n Goede maand voor kolenboeren, die hun omzet op doen voeren; maand van veel brandende lampen, maand van koude-voeten-stampen: even bij de kachel warmen; maar ook maand met eigen charme. Maand van herfstbloemen in vaasjes, van verlichte etalages, maand van acties en reclame, kijk maar achter al die ramen, die elkeen tot meedoen noden (althans, als 't niet is verboden). Maand van wachten, van verlangen, van veel Sinterklaas-gezangen, maand van dichten en plannen [maken, van bezoek aan tal van zaken, maand van stille, blijde pret, als de schoen wordt klaar gezet, klaar voor snoep en speculaas, want.'t is zó weer Sinterklaas! HENK VAN HEESWIJK. Officieële Mededelingen KOSTELOZE INENTING TEGEN POKKEN. BURGEMEESTER en WETHOU DERS VAN WADDINXVEEN maken ingevolge artikel 8 van de Inentings- wet 1939 bekend, dat op Dinsdag 1 December a.s. gelegenheid zal be staan tot kosteloze inenting of her inenting tegen pokken bij dokter E. M. L. Hemminga des morgens om 8.30 uur. Het verdient aanbeveling, behou dens bijzondere omstandigheden, al leen kinderen beneden de leeftijd van twee jaren te laten inenten. Voorafgaande raadpleging Van de huisarts is gewenst. Verzocht wordt trouwbroekje van de ouders of geboortebewijzen van de kinderen mede te brengen. Burgemeester en Wethouders voorn., A. WARNAAR Jz. De Secretaris H. JENNé. GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN. Gevonden: 1 paar zwartëglacé hand schoenen, 1 portemonnaie, 1 witte overall, 1 paarlen ketting, 1 leren motorhandschoen, 1 boodschappen tas, 1 shawl, 1 bruine portemonnaie met inh., 1 bruin petje, 1 bijbeltje. Verloren: 1 spaarkaart, 1 grijs zadel - dekje, 1 raffia tasje, 1 paar zwarte glacé handschoenen, 1 rode autoped, 1 zadeldekje, 1 bruin gebreid hand schoentje, 1 zwart mesje. Het publiek kan de gemaakte werkstukken kopen, als U daar uw goedkeuring aan hecht. Deze actie moet slagen! Vul uw invulformulier spoedig in, en breng het bij bovengenoemd adres, waar tevens meerdere formulieren ver krijgbaar zijn. Waddinxveen, aan de slag en veel succes! KRIS-KRAS Een krekeltje zei eens tot een miertje Dat sparen helpt je immers geen ziertje, Maar de winter brak aan En 't was met de krekel gedaan. Toch niet met het spaarzame diertje. Spiegelt U aan deze wijze les. Spaart voor de tijden waarin grote uitgaven gedaan moeten worden, Brengt geregeld iets weg of laat het wekelijk of maandelijks halen door de OPHAALDIENST van de Kanaalstraat 9 Telefoon 668 Bijkantoor van de Nutsspaarbank te Gouda

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1953 | | pagina 1