Weekblad voor Waddinxveen l/ftwdtt de Vrouw. De> Spieyet van de week Kris-Rras Opruiming. W e ek a g e nd a No 447 Vrijdag 8 Januari 1954 9e Jaargang Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woendagsavonds inzenden. Er zullen weinig Nederlandse ge zinnen zijn, waar het plotselinge verscheiden van dr. Albert Plesman, de president-directeur der K.L.M.. op Oudejaarsavond niet werd be sproken. Wel hadden sommige dag bladen in hun Oudejaarsnummer nog het bericht gebracht, dat dr. Plesman in. het Bronovo-ziekenhuis te Den Haag was opgenomen, aoch niemand had verwacht, dat het be- yjicht van zijn overlijden zo spoedig zou volgen. Plesman overleden. De man van de Elta de geestelijke motor van het Nederlandse vlieg wezen de man, die Nederland over de gehele wereld bekendheid gaf en die als „de baas" door zijn bijna 14.000 emploé's op de handen werd gedragen. Zoals „Bestevaer De Ruyter" eertijds door de zeelieden werd verafgood, zo werd steeds en altijd bij en om de K.L.M. met groot respect over Ples man gesproken. Hij was de erkende baas hij was de man, die de K.L. M. heeft gemaakt tot het geweldige concern, dat zij thans is. Een groot Nederlander is heenge gaan. Een man met een open, eerlijk karakter, naar wie het prettig was, bij voorbeeld bij de persconfereenties in het grote gebouw aan de Raam- weg te Den Haag, te luisteren. Dan voelde men, dat men te doen had met een eerlijk man, rijk aan erva ring en aan inzicht. Zijn kort, duide lijk en kernachtig woord vond im mer veel belangstelling en gehoor en het was dan ook geenszins verwon derlijk ,dat zijn gezag, ook in de in ternationale wereld van de lucht vaart, onbetwist was. Ons volk als geheel de K.L.M. in het bijzonder heeft de laatste dag van het jaar een zware slag ge troffen. Werd voor de K.L.M. het jaar 1953 door het overlijden van dr. Plesman slechter afgesloten, dan men ooit had kunnen denken daags te vo ren hadden wij van de Persdienst een communiqué ontvangen, waaruit bleek, dat het jaar voor de burger luchtvaart bevredigend was verlo pen. Zo was in 1953 het aantal ver voerde passagiers groter dan ooit te voren, het luchtvrachtvervoer steeg met 3 pet.; het luchtnet thans 212.156 km. lang onderging enige uitbreiding, kortom, er was alleszins reden om met tevredenheid terug te zien De voorzitter van het Verbond van Nederlandse Werkgevers, de heer T. J. Twijnstra richtte de blik op de toekomst. Z.i. zal het nieuwe jaar worden gekenmerkt door hoge re lonen en lagere belastingen, het geen naar alle waarschijnlijkheid een groter binnenlands verbruik ten ge volge zal hebben. Dit zal o.i. zeker het geval zijn voor de artikelen, die in Prijs worden verlaagd. En daar wij in ons vorige overzicht een op somming gaven van alles wat duur der werd, mogen wij nu wel eens wijzen op de artikelen, die in prijs worden verlaagd. Dan was het voor velen een meevallertje, dat de brand stoffen met ingang van het nieuwe jaar goedkoper werden. Zij kwamen zo ongeveer op het tarief dat de zo- merprijzen van 1953 benaderde. De genen, die dus in de zomer hun brandstof hebben opgeslagen, zien nu het Voordeel hiervan verdwijnen, doch zij hebben het eerste deel van de winter toch hun winst gehad. Dan wordt dezer dagen een verordening van het Bedrijfschap voor de suiker verwacht, waardoor dit artikel 9 cent goedkoper zal worden een en ander als gevolg van de verminde ring van de suikeraccijns. Ook de omzetbelasting op de schoenen wordt verlaagd, maar in heoverre deze verlaging invloed zal hebben op de prijzen, is nog niet te zeggen. Ver wacht 'wordt, dat de duurdere soor ten even duur zullen blijven. Belangrijker is, dat het volks- bruinbrood goedkoperi werd. Een cent minder voor zulk een brood van 800 gram lijkt niet veel, doch men moet in het oog houden, dat brood en suiker dagelijks voorko mende posten op het huishoudbudget zijn. In sommige steden zal boven dien het volkswittebrood een cent goedkoper worden. Daartegenover staat weer, dat dat in andere ge meenten de prijs van dit brood, thuisbezorgd zelfs met een cent wordt verhoogd. Het is een hele uit- zoekerij met die prijzen! Maar misschien mogen wij, al met al, toch niet ontevreden zijn. Als wij vernemen, dat er in het afgelopen jaar een record-bedrag werd ge spaard dat de inleggingen bij 250 spaarbanken, aangesloten bij de Ned. Spaarbankbond met niet min der dan 140 millioen overtroffen, dangaat het zo slecht nog niet. Ook al zag de schrijver van dit ver haal er geen kans toe, ook maar een dubbeltje over te houden met vele van zijn landgenoten is het blijkbaar anders en beter gesteld! OPRUIMEN. Het is dan weer zo ver! Je kunt geen krant inzien of de opruimings- berichten springen van links en rechts op je af. Potten, pannen, schoenen, dekens, japonnen, costuums gordijnen, wol, overhemden en noem maar op wat je wilt, worden opge ruimd tegen belachelijk lage prijzen, halve prijzen, schreeuwende prijzen en weet ik wat voor prijzen. Maar. betalen moet je toch nog altijd als je in de opruimingstijd wat nodig hebt. Nu wil ik de winkeliers niet zeggen, dat ze hun artikelen moeten weggeven ,maar iets wat je wilt op ruimen, daar hecht je eigenlijk wei nig waarde meer aan. Toch heb ik altijd bewondering voor de stunts van de handel. Er zit altijd iets verlokkelijks in die oprui mingen. Halve prijzen? Menig huis moeder koopt dan dubbel en vindt het heel niet erg, dat ze dan net zo veel kwijt is, of net iets boven haar kracht koopt. Zo was het ook met een kennis van mijn vrouw. Die had hard theedoeken nodig. Ze kocht ze voor de halve prijs, maar ze nam er zes tegelijk. Toen ze 's avonds haar man die doeken liet zien, kreeg zij ten antwoord: dan is voor deze week de 5 pet. loonsverhoging al verdwe nen voor ik het geld in handen heb. Mijn vrouw heeft ook opruiming ge houden. Zo na Driekoningen is haar tijd van ruimen. Dan wordt de Kerst boom afgetuigd en worden de spul len weer voor een jaar opgeborgen. De flessen, waarvoor zij onzettend veel geld heeft betaald, brengt zij voor twintig cent "öf een kwartje weer bij de winkelier terug. De won- derpan wordt schoon gemaakt, inge vet en goed ingepakt weggezet. Ons vloerkleed, dat aan beide kanten kan gelegd worden, wordt weer met de goede kant boven gelegd. Zo wordt er thuis bij Kris-Kras opgeruimd. Het staat niet eens in de krant, zeker niet belangrijk genoeg. Maar voor mij wel. Als mijn vrouw aan de op ruimingsslag begint ga ik maar een eindje wandelen. Welja, zegt mijn vrouw dan, opgeruimd staat netjes. Dat ik dat nu al moet horen, nu het nieuwe jaar een week oud is, vind ik erg. Die opruiming toch! Tot de volgende week. KRIS-KRAS DE HUISVLIJTACTIE. De deelname aan de Huisvlijt-actie is tot nu toe niet erg groot. Er hebben zich zich slechts een 8-tal deelnemers opgegeven. Dit is natuurlijk veel te weinig om in het voorjaar een expositie te organiseren. Daarom stellen wij nog eenmaal de gelegenheid open tot inschrijving en wel op Zaterdag 9 Januari, des middags van 36 uur bij boekhan del Veldwijk. Bij aanmelding moet de somma van 25 cent worden betaald. DIENSTBODE EN MEVROUW (slot) In dit slotartikel willen wij deze kwestie ook eens bekijken van een andere kant: namelijk van de zijde van de werkneemster: de dienstbo de. Als we dit doen, dan dienen we te bedenken, dat er twee catego rieën werkgeefsters zijn en twee ca tegorieën werkgeefsters. Er zijn huis vrouwen, die noodgedwongen een dienstbode moeten huren, om ver schillende redenen. Haar gezond heidstoestand kan van dien aard zijn, dat ze zelf de noodzakelijke huis houdelijke werkzaamheden niet meer kan verrichten, permanent of tijde lijk. Het kan ook voorkomen, dat de vrouw meewerkt in de zaak (win kel, café, kantoor) en dat ze voor de huishouding noodzakelijk een dienstbode moet nemen. Dat is de ene categorie. De andere is de beter gesitueerde: die financieel in staat is een dienstbode te huren. Onder de twee categorieën dienst bodes verstaan we in de eerste plaats de meisjes, die het huishouden wil len leren, met alle finesses dus. De andere categorie is diegene, die uit financieel oogpunt in een betrek king moet gaan. Om dus mede te verdienen voor het gezin, waartoe het behoort. En hier wordt het probleem: de verhouding tussen beiden, duidelij ker. Het dienstmeisje, dat, met het oog op haar latere (huwelijks)leven, het huishouden goed wil leren, zal toegewijder zijn dan het meisje, dat uit financieel oogpunt in betrekking gaat. Ons dienstmeisje behoort tot de eerste categorie; haar vader heeft een bloeiend boerenbedrijf en „voor de centen" behoeft ze het dus niet te doen. Maar vader heeft - heel verstandig overigens - gezegd: Ga maar eens een paar jaar onder vreemden, dan leer je het huishou den beter dan thuis. Waarin hij vol komen gelijk heeft. Met deze categorie dienstmeisjes zullen de minste moeilijkheden ont staan. Ze zijn er wel eens, maar dan van andere aard. Er is helaas een categorie - de tweede - die zo min mogelijk werk wil verrichten voor zoveel mogelijk geld. Maai).... er [zijn ook l,mevrou wen", die hun dienstmeisjes voor 100 °/o willen exploiteren. Die zelf de hele dag niets, of zo weinig mo gelijk uitvoeren, en het meisje laten zwoegen en slaven. Gelukkig is de tijd, dat een dienstmeisje 1.75 per week verdiende en daarvoor de hele week plus de Zondagmorgen moest werken en nog karig eten en drin ken op de koop toe kreeg, vrijwel voorbij. De lonen zijn veel hoger, de verhoudingen beter, en er wordt in ons land meer zorg besteed aan de voeding dan vroeger. De tijd, dat de „hooien" zwart en katoen moes ten dragen is ook voorbij en me vrouw kijkt Zondags wel eens met een afgunstig oog naar haar dienst meisje, dat beter en duurder gekleed gaat dan zij zelf. Ik ben het dan ook eens met mevr. P. N. v.d. W.-H. uit Boskoop (die zelf vroeger dienstbode is geweest), als zij haar ervaringen als dienst bode schrijft en er dan aan het slot toevoegt: ik heb zelf twee dochter tjes, maar die zullen later nooit voor dienstbode spelen. Ik kan me dat levendig voorstellen. Wie in dit op zicht nagenoeg onaangename erva ringen heeft zal voorkomen, dat haar kinderen hetzelfde moeten meema ken. Er zijn immers in deze moder ne tijd tal van mogelijkheden voor de meisjes? Misschien komt mevr. v. d. W. zelf nog eens in de omstan digheid te verkeren, dat ze een dienstbode kan of moet nemen. Ik ben ervan overtuigd, dat het meisje daar een uitstekende betrekking zal hebben. Itk (kom aan het slot van rnijn praatje over deze kwestie. Niet, dat er nog niet veel meer over te ver tellen zou zijn. Integendeel. Maar dit staat wel vast: wij, huisvrouwen dragen een grote verantwoordelijk heid tegenover ons huispersoneel. Er is veel levenskunst voor nodig om er voor te zorgen, dat de verstand houding goed is. Een andere brief schrijfster, die twee dienstboden heeft voor haar grote gezin, is van mening, dat er altijd een zekere af stand moet zijn tussen haar en het personeel. Dat ben ik met deze le zeres volkomen eens. Dit neemt niet weg, dat de verstandhouding des ondanks hartelijk en ongedwongen kan zijn. Bij ons in het dorp is een doktersgezin, waar men één dienst bode heeft en een dagmeisje. Stee vast kan men Zaterdagsmiddags mevrouw in het dorp zien winkelen, gearmd met haar dienstbode, gezel lig keuvelend. Is daar wat op tegen? En toch is er afstand tussen me vrouw en het personeel. De harmo nie in dit gezien, waar wij wel eens een avondje komen, is uitstekend. Ik wil eerlijk bekennen, dat ik er van kon leren. Is het moeilijk dienstpersoneel te hebben? Dat hangt helemaal van U af. Ga hartelijk met Uw meisjes om. Bedenk, dat het ook mensen zijn, die doorgaans later zelf een gezin stichten en misschien ook in de om standigheid komen te verkeren, dat ze dienstpersoneel moeten nemen. Wanneer een pasgetrouwde vrouw mij schrijft: „Ik moet meewerken in het bedrijf van mijn man, en ik moet een dienstbode nemen, maar be hoorlijk huispersoneel kun je van daag de dag haast niet krijgen," dan weet ik bij voorbaat, dat de ver standhouding hier van de eerste de beste dag af niet goed zal zijn. Het vertrouwen ontbreekt. En dat is een lelijk ding. Vertrouwen, respect (wederzijds!), hartelijkheid en liefde voor het werk, dat verricht moet worden dit alles is noodzakelijk. Gelukkig ook, dat er heel wat huisvrouwen zijn, die hun dienstmeisje een juweel noemen. Dora Werth. In dankbaarheid en met vertrouwen De feestdagen liggen weer achter ons. Het jaar 1953 ging heen en als dit blad verschijnt, hebben wij aan 1954 al weer een begin gemaakt. Met grote dankbaarheid mogen wij op 1953 terugzien. De spannin gen in de wereld bleven. Maar God bestendigde ook in dit jaar de vrede in Europa. En zo kon Nederland en kon ook onze eigen gemeente voort werken aan het verdere herstel van de geleden oorlogsschade, en aan de wederopbouw van onze Nationale welvaart. De Nationale Ramp, die ons op 1 Februari trof was ontzettend, en wij denken met weemoed terug aan de landgenoten, die in die verschrikke lijke nacht en de eerste dagen, die daarop volgden, het leven lieten. Maar wij kunnen ook niet aan de Ramp terug denken, zonder ons te herinneren op welk een prachtige wijze gemeenschapszin en naasten liefde zich openbaarden, niet alléén in ons vaderland, maar in de gehele wereld. Als wij denken aan de Ramp, moe ten wij ook denken aan het voor spoedige herstel dat daarop volgde. Ons volk kreeg gelegenheid om te tonen, dat het niet bij de pakken gaat neerzitten, maar nog weet van aan pakken en doorzetten. En God zegende met buitengewoon gunstig weer, zodat reeds op 6 No vember het laatste grote gat kon worden gedicht. Er was in ons land in het alge meen, en in Waddinxveen in het bij zonder, volop werkgelegenheid. Niet de werkloosheid, maar het gebrek aan geschikt personeel was veelal het grote probleem. Er was arbeidsvrede. Onze ondernemers en kooplieden kregen gelegenheid om te tonen, dat ze nog beschikken over initiatief en koopmanschap, zodat ze steeds weer overal tussen weten te kruipen, waar ook ter wereld er met de Ne derlandse producten iets te doen valt. En onze arbeiders konden opnieuw tonen, dat zij beschikken over de nodige vakmanschap om artikelen te maken waarmede men zowel op de nationale als op de internationale markt kan concurreren. Zo heerste er in onze gemeente welvaart waarin ook de Midden stand kon delen. Het Gemeentebestuur ontving de gelegenheid om met voortvarendheid voort te werken aan het vele, dat er in een bloeiende en groeiende ge meente als Waddinxveen te doen is. Als wij terugblikken op 1953 doen wij dat met grote dankbaarheid aan God voor alle ontvangen zegeningen. Met vertrouwen zijn wij 1954 inge gaan. Er is geen mens, die weet wat dit jaar ons brengen zal. Verschillende spanningen zullen er ook In 1954 wel blijven. Maar er zijn toch ook enkele symptonen, die eer der op een afneming van die span ningen wijzen, dan op een vergroting ervan. God moge ons en de gehele wereld ook in 1954 vrede schenken. Dan zullen zich ook in dit jaar landbouw, handel en industrie voorspoedig kun- Door middel van grote plakkaten ziet men op pleinen en in straten weer, dat er vele koopjes zijn. Er is van alles zo te halen waarvoor men weinig zal betalen; zo'n opruiming is toch maar fijn! In kousen, sokken, hoeden, petten, japonnen, jassen en corsetten is alles reuze-laag in prijs; En als je het zo uit kunt kiezen, dan is er geld dus te verdienen, dat is vandaag een eerste eis. De winkeliers zijn druk aan 't spuien, d' opruimingsklokken zijn aan 't [luien en ieder hoort dit blij geluid. De goed'ren liggen er bij hoopjes, men ziet zo allerhande koopjes, heel Nederland verkoopt nu uit! Ik vraag me af, en naar behoren en - 't idee werd rijmende gebo ren Kan zoiets niet op groter schaal? Wanneer de staatslieden tezamen ook zulke plannen eens beramen met 's werelds voedsel, kolen, staal? Een opruiming van grote heren, die strijd en oorlog slechts begeren, dat zou toch heus zo gek niet zijn! Een uitverkoop van militairen met strepen, balken en ook sterren En dan natuurlijk niet in 't klein! Tot slot een opruimnig van grenzen en broeders worden alle mensen, mij dunkt, dat kan ook wel vlot gaan. Wat zou dét een opruiming geven, de wereld zou gelukkig leven, een beet're toekomst brak vast aan! Vrijdag 8 Januari Ringvergadering Herv. J.V. in nieuwe Wijkgebouw. Zaterdag 9 Januari 1954 Uitvoering „Voorwaarts" in Cantine Dobbel- mann. Maandag 18 Januar Bond van Plat telandsvrouwen Lezing Woning koffer in Lunchroom van de Wa ter. Woensdag 20 Januari Verg. N.C.V.B. in Herv. Wijkgebouw, Esdoornlaan. Woensdag 20 Januari Avro-avond in Cantine Dobbelmann. Dinsdag 26 Januari Lezingen-comité Lezing met lichtbeelden. nen onplooien. Ik ben ervan overtuigd dat onze Waddinxveense ondernemers daarin niet ten achter zullen blijven. Het Gemeentebestuur heeft ook voor 1954 een grote en belangrijke taak voor zich liggen. Er zal zowel van de Gemeentebe stuurders als van de ambtenaren en arbeiders 'in 1954 veel worden ge vraagd. Maar ik twijfel niet of ieder zal zich inspannen om te volbrengen wat Waddinxveen van hem vraagt. Moge God ons ook in dit nieuwe jaar zijn zegen doen ervaren. De Burgemeester van Waddinxveen, BURGERLIJKE STAND. Aangiften van 31 Dec. 1953 tot en met 6 Jan. 1954. Geboren: Jacoba Heiltje d. v. J. P. G. van Dijk en J. van der Ben, Eikenlaan 82; Nico Adrianus Dirk z. v. W. N. Hoo- gerdijk en J. Boezaard, Noordkade Marinus Andreas z. v. G. de Vos en J. M. Verkleij, Bloemendaalseweg Jannetje Bella a. v. A. Oudijk en C. Verstoep, Tweede Bloksweg 10; Abraham z. v. A. Uitbeijerse en A. C. van Heemst, Henegouwerweg 98 Ondertrouwd: Th. B. W. Rozestraten en P. M. Th. Bresser; J. C. L. van der Klauw en A. B. M. Bresser; K. Verheul en E. A. Hoogendoorn; Gehuwd: J. J. Th. Huurman en N. Verboom; A. J. Vermaak en J. G. Janssen; Overleden: Simon Jan van Hoven 7 weken Jacomina Hoogendoorn wed. van G. Vis 84 jaar. GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN. Gevonden: 1 bruine alpino; 1 honcr, 1 dekkleed. Verloren: 1 paar glacé herenhand schoenen; 1 rubber laars; 1 groene vulpen; 1 alpino; 1 zwarte glacé da meshandschoen; 1 zaklantaarn; 1 pr gruine glacé herenhandschoenen; 1 paar zwarte beenpijnen; 1 groene haarstrik; 1 blauwe want.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1954 | | pagina 1