Weekblad voor Waddinxveen
l/ftwdtt de Vrouw.
De> Spieyet van de week
Kris-Rras
Opruiming.
W e ek a g e nd a
No 447
Vrijdag 8 Januari 1954
9e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
Er zullen weinig Nederlandse ge
zinnen zijn, waar het plotselinge
verscheiden van dr. Albert Plesman,
de president-directeur der K.L.M..
op Oudejaarsavond niet werd be
sproken. Wel hadden sommige dag
bladen in hun Oudejaarsnummer
nog het bericht gebracht, dat dr.
Plesman in. het Bronovo-ziekenhuis
te Den Haag was opgenomen, aoch
niemand had verwacht, dat het be-
yjicht van zijn overlijden zo spoedig
zou volgen.
Plesman overleden. De man van
de Elta de geestelijke motor van
het Nederlandse vlieg wezen de
man, die Nederland over de gehele
wereld bekendheid gaf en die als „de
baas" door zijn bijna 14.000 emploé's
op de handen werd gedragen. Zoals
„Bestevaer De Ruyter" eertijds door
de zeelieden werd verafgood, zo
werd steeds en altijd bij en om de
K.L.M. met groot respect over Ples
man gesproken. Hij was de erkende
baas hij was de man, die de K.L.
M. heeft gemaakt tot het geweldige
concern, dat zij thans is.
Een groot Nederlander is heenge
gaan. Een man met een open, eerlijk
karakter, naar wie het prettig was,
bij voorbeeld bij de persconfereenties
in het grote gebouw aan de Raam-
weg te Den Haag, te luisteren. Dan
voelde men, dat men te doen had
met een eerlijk man, rijk aan erva
ring en aan inzicht. Zijn kort, duide
lijk en kernachtig woord vond im
mer veel belangstelling en gehoor en
het was dan ook geenszins verwon
derlijk ,dat zijn gezag, ook in de in
ternationale wereld van de lucht
vaart, onbetwist was.
Ons volk als geheel de K.L.M.
in het bijzonder heeft de laatste
dag van het jaar een zware slag ge
troffen.
Werd voor de K.L.M. het jaar 1953
door het overlijden van dr. Plesman
slechter afgesloten, dan men ooit
had kunnen denken daags te vo
ren hadden wij van de Persdienst
een communiqué ontvangen, waaruit
bleek, dat het jaar voor de burger
luchtvaart bevredigend was verlo
pen. Zo was in 1953 het aantal ver
voerde passagiers groter dan ooit te
voren, het luchtvrachtvervoer steeg
met 3 pet.; het luchtnet thans
212.156 km. lang onderging enige
uitbreiding, kortom, er was alleszins
reden om met tevredenheid terug te
zien
De voorzitter van het Verbond
van Nederlandse Werkgevers, de
heer T. J. Twijnstra richtte de blik
op de toekomst. Z.i. zal het nieuwe
jaar worden gekenmerkt door hoge
re lonen en lagere belastingen, het
geen naar alle waarschijnlijkheid een
groter binnenlands verbruik ten ge
volge zal hebben. Dit zal o.i. zeker
het geval zijn voor de artikelen, die
in Prijs worden verlaagd. En daar
wij in ons vorige overzicht een op
somming gaven van alles wat duur
der werd, mogen wij nu wel eens
wijzen op de artikelen, die in prijs
worden verlaagd. Dan was het voor
velen een meevallertje, dat de brand
stoffen met ingang van het nieuwe
jaar goedkoper werden. Zij kwamen
zo ongeveer op het tarief dat de zo-
merprijzen van 1953 benaderde. De
genen, die dus in de zomer hun
brandstof hebben opgeslagen, zien
nu het Voordeel hiervan verdwijnen,
doch zij hebben het eerste deel van
de winter toch hun winst gehad. Dan
wordt dezer dagen een verordening
van het Bedrijfschap voor de suiker
verwacht, waardoor dit artikel 9
cent goedkoper zal worden een en
ander als gevolg van de verminde
ring van de suikeraccijns. Ook de
omzetbelasting op de schoenen wordt
verlaagd, maar in heoverre deze
verlaging invloed zal hebben op de
prijzen, is nog niet te zeggen. Ver
wacht 'wordt, dat de duurdere soor
ten even duur zullen blijven.
Belangrijker is, dat het volks-
bruinbrood goedkoperi werd. Een
cent minder voor zulk een brood
van 800 gram lijkt niet veel, doch
men moet in het oog houden, dat
brood en suiker dagelijks voorko
mende posten op het huishoudbudget
zijn. In sommige steden zal boven
dien het volkswittebrood een cent
goedkoper worden. Daartegenover
staat weer, dat dat in andere ge
meenten de prijs van dit brood,
thuisbezorgd zelfs met een cent
wordt verhoogd. Het is een hele uit-
zoekerij met die prijzen!
Maar misschien mogen wij, al met
al, toch niet ontevreden zijn. Als wij
vernemen, dat er in het afgelopen
jaar een record-bedrag werd ge
spaard dat de inleggingen bij 250
spaarbanken, aangesloten bij de
Ned. Spaarbankbond met niet min
der dan 140 millioen overtroffen,
dangaat het zo slecht nog niet.
Ook al zag de schrijver van dit ver
haal er geen kans toe, ook maar een
dubbeltje over te houden met vele
van zijn landgenoten is het blijkbaar
anders en beter gesteld!
OPRUIMEN.
Het is dan weer zo ver! Je kunt
geen krant inzien of de opruimings-
berichten springen van links en
rechts op je af. Potten, pannen,
schoenen, dekens, japonnen, costuums
gordijnen, wol, overhemden en noem
maar op wat je wilt, worden opge
ruimd tegen belachelijk lage prijzen,
halve prijzen, schreeuwende prijzen
en weet ik wat voor prijzen. Maar.
betalen moet je toch nog altijd als
je in de opruimingstijd wat nodig
hebt. Nu wil ik de winkeliers niet
zeggen, dat ze hun artikelen moeten
weggeven ,maar iets wat je wilt op
ruimen, daar hecht je eigenlijk wei
nig waarde meer aan.
Toch heb ik altijd bewondering
voor de stunts van de handel. Er zit
altijd iets verlokkelijks in die oprui
mingen. Halve prijzen? Menig huis
moeder koopt dan dubbel en vindt
het heel niet erg, dat ze dan net zo
veel kwijt is, of net iets boven haar
kracht koopt. Zo was het ook met
een kennis van mijn vrouw. Die had
hard theedoeken nodig. Ze kocht ze
voor de halve prijs, maar ze nam er
zes tegelijk. Toen ze 's avonds haar
man die doeken liet zien, kreeg zij
ten antwoord: dan is voor deze week
de 5 pet. loonsverhoging al verdwe
nen voor ik het geld in handen heb.
Mijn vrouw heeft ook opruiming ge
houden. Zo na Driekoningen is haar
tijd van ruimen. Dan wordt de Kerst
boom afgetuigd en worden de spul
len weer voor een jaar opgeborgen.
De flessen, waarvoor zij onzettend
veel geld heeft betaald, brengt zij
voor twintig cent "öf een kwartje
weer bij de winkelier terug. De won-
derpan wordt schoon gemaakt, inge
vet en goed ingepakt weggezet. Ons
vloerkleed, dat aan beide kanten kan
gelegd worden, wordt weer met de
goede kant boven gelegd. Zo wordt
er thuis bij Kris-Kras opgeruimd.
Het staat niet eens in de krant, zeker
niet belangrijk genoeg. Maar voor
mij wel. Als mijn vrouw aan de op
ruimingsslag begint ga ik maar een
eindje wandelen. Welja, zegt mijn
vrouw dan, opgeruimd staat netjes.
Dat ik dat nu al moet horen, nu het
nieuwe jaar een week oud is, vind ik
erg. Die opruiming toch!
Tot de volgende week.
KRIS-KRAS
DE HUISVLIJTACTIE.
De deelname aan de Huisvlijt-actie
is tot nu toe niet erg groot. Er
hebben zich zich slechts een 8-tal
deelnemers opgegeven.
Dit is natuurlijk veel te weinig
om in het voorjaar een expositie
te organiseren.
Daarom stellen wij nog eenmaal
de gelegenheid open tot inschrijving
en wel op Zaterdag 9 Januari, des
middags van 36 uur bij boekhan
del Veldwijk.
Bij aanmelding moet de somma
van 25 cent worden betaald.
DIENSTBODE EN MEVROUW
(slot)
In dit slotartikel willen wij deze
kwestie ook eens bekijken van een
andere kant: namelijk van de zijde
van de werkneemster: de dienstbo
de. Als we dit doen, dan dienen we
te bedenken, dat er twee catego
rieën werkgeefsters zijn en twee ca
tegorieën werkgeefsters. Er zijn huis
vrouwen, die noodgedwongen een
dienstbode moeten huren, om ver
schillende redenen. Haar gezond
heidstoestand kan van dien aard zijn,
dat ze zelf de noodzakelijke huis
houdelijke werkzaamheden niet meer
kan verrichten, permanent of tijde
lijk. Het kan ook voorkomen, dat de
vrouw meewerkt in de zaak (win
kel, café, kantoor) en dat ze voor
de huishouding noodzakelijk een
dienstbode moet nemen. Dat is de
ene categorie. De andere is de beter
gesitueerde: die financieel in staat
is een dienstbode te huren.
Onder de twee categorieën dienst
bodes verstaan we in de eerste plaats
de meisjes, die het huishouden wil
len leren, met alle finesses dus. De
andere categorie is diegene, die uit
financieel oogpunt in een betrek
king moet gaan. Om dus mede te
verdienen voor het gezin, waartoe
het behoort.
En hier wordt het probleem: de
verhouding tussen beiden, duidelij
ker. Het dienstmeisje, dat, met het
oog op haar latere (huwelijks)leven,
het huishouden goed wil leren, zal
toegewijder zijn dan het meisje, dat
uit financieel oogpunt in betrekking
gaat. Ons dienstmeisje behoort tot
de eerste categorie; haar vader heeft
een bloeiend boerenbedrijf en „voor
de centen" behoeft ze het dus niet
te doen. Maar vader heeft - heel
verstandig overigens - gezegd: Ga
maar eens een paar jaar onder
vreemden, dan leer je het huishou
den beter dan thuis. Waarin hij vol
komen gelijk heeft.
Met deze categorie dienstmeisjes
zullen de minste moeilijkheden ont
staan. Ze zijn er wel eens, maar dan
van andere aard. Er is helaas een
categorie - de tweede - die zo min
mogelijk werk wil verrichten voor
zoveel mogelijk geld.
Maai).... er [zijn ook l,mevrou
wen", die hun dienstmeisjes voor
100 °/o willen exploiteren. Die zelf
de hele dag niets, of zo weinig mo
gelijk uitvoeren, en het meisje laten
zwoegen en slaven. Gelukkig is de
tijd, dat een dienstmeisje 1.75 per
week verdiende en daarvoor de hele
week plus de Zondagmorgen moest
werken en nog karig eten en drin
ken op de koop toe kreeg, vrijwel
voorbij. De lonen zijn veel hoger, de
verhoudingen beter, en er wordt in
ons land meer zorg besteed aan de
voeding dan vroeger. De tijd, dat
de „hooien" zwart en katoen moes
ten dragen is ook voorbij en me
vrouw kijkt Zondags wel eens met
een afgunstig oog naar haar dienst
meisje, dat beter en duurder gekleed
gaat dan zij zelf.
Ik ben het dan ook eens met mevr.
P. N. v.d. W.-H. uit Boskoop (die
zelf vroeger dienstbode is geweest),
als zij haar ervaringen als dienst
bode schrijft en er dan aan het slot
toevoegt: ik heb zelf twee dochter
tjes, maar die zullen later nooit voor
dienstbode spelen. Ik kan me dat
levendig voorstellen. Wie in dit op
zicht nagenoeg onaangename erva
ringen heeft zal voorkomen, dat haar
kinderen hetzelfde moeten meema
ken. Er zijn immers in deze moder
ne tijd tal van mogelijkheden voor
de meisjes? Misschien komt mevr.
v. d. W. zelf nog eens in de omstan
digheid te verkeren, dat ze een
dienstbode kan of moet nemen. Ik
ben ervan overtuigd, dat het meisje
daar een uitstekende betrekking zal
hebben.
Itk (kom aan het slot van rnijn
praatje over deze kwestie. Niet, dat
er nog niet veel meer over te ver
tellen zou zijn. Integendeel. Maar
dit staat wel vast: wij, huisvrouwen
dragen een grote verantwoordelijk
heid tegenover ons huispersoneel. Er
is veel levenskunst voor nodig om
er voor te zorgen, dat de verstand
houding goed is. Een andere brief
schrijfster, die twee dienstboden
heeft voor haar grote gezin, is van
mening, dat er altijd een zekere af
stand moet zijn tussen haar en het
personeel. Dat ben ik met deze le
zeres volkomen eens. Dit neemt niet
weg, dat de verstandhouding des
ondanks hartelijk en ongedwongen
kan zijn. Bij ons in het dorp is een
doktersgezin, waar men één dienst
bode heeft en een dagmeisje. Stee
vast kan men Zaterdagsmiddags
mevrouw in het dorp zien winkelen,
gearmd met haar dienstbode, gezel
lig keuvelend. Is daar wat op tegen?
En toch is er afstand tussen me
vrouw en het personeel. De harmo
nie in dit gezien, waar wij wel eens
een avondje komen, is uitstekend. Ik
wil eerlijk bekennen, dat ik er van
kon leren.
Is het moeilijk dienstpersoneel te
hebben? Dat hangt helemaal van U
af. Ga hartelijk met Uw meisjes om.
Bedenk, dat het ook mensen zijn,
die doorgaans later zelf een gezin
stichten en misschien ook in de om
standigheid komen te verkeren, dat
ze dienstpersoneel moeten nemen.
Wanneer een pasgetrouwde vrouw
mij schrijft: „Ik moet meewerken in
het bedrijf van mijn man, en ik moet
een dienstbode nemen, maar be
hoorlijk huispersoneel kun je van
daag de dag haast niet krijgen," dan
weet ik bij voorbaat, dat de ver
standhouding hier van de eerste
de beste dag af niet goed zal zijn.
Het vertrouwen ontbreekt. En dat
is een lelijk ding.
Vertrouwen, respect (wederzijds!),
hartelijkheid en liefde voor het
werk, dat verricht moet worden
dit alles is noodzakelijk. Gelukkig
ook, dat er heel wat huisvrouwen
zijn, die hun dienstmeisje een juweel
noemen.
Dora Werth.
In dankbaarheid
en met vertrouwen
De feestdagen liggen weer achter
ons. Het jaar 1953 ging heen en als
dit blad verschijnt, hebben wij aan
1954 al weer een begin gemaakt.
Met grote dankbaarheid mogen
wij op 1953 terugzien. De spannin
gen in de wereld bleven. Maar God
bestendigde ook in dit jaar de vrede
in Europa. En zo kon Nederland en
kon ook onze eigen gemeente voort
werken aan het verdere herstel van
de geleden oorlogsschade, en aan de
wederopbouw van onze Nationale
welvaart.
De Nationale Ramp, die ons op 1
Februari trof was ontzettend, en wij
denken met weemoed terug aan de
landgenoten, die in die verschrikke
lijke nacht en de eerste dagen, die
daarop volgden, het leven lieten.
Maar wij kunnen ook niet aan de
Ramp terug denken, zonder ons te
herinneren op welk een prachtige
wijze gemeenschapszin en naasten
liefde zich openbaarden, niet alléén
in ons vaderland, maar in de gehele
wereld.
Als wij denken aan de Ramp, moe
ten wij ook denken aan het voor
spoedige herstel dat daarop volgde.
Ons volk kreeg gelegenheid om te
tonen, dat het niet bij de pakken gaat
neerzitten, maar nog weet van aan
pakken en doorzetten.
En God zegende met buitengewoon
gunstig weer, zodat reeds op 6 No
vember het laatste grote gat kon
worden gedicht.
Er was in ons land in het alge
meen, en in Waddinxveen in het bij
zonder, volop werkgelegenheid. Niet
de werkloosheid, maar het gebrek
aan geschikt personeel was veelal
het grote probleem.
Er was arbeidsvrede.
Onze ondernemers en kooplieden
kregen gelegenheid om te tonen, dat
ze nog beschikken over initiatief en
koopmanschap, zodat ze steeds weer
overal tussen weten te kruipen,
waar ook ter wereld er met de Ne
derlandse producten iets te doen valt.
En onze arbeiders konden opnieuw
tonen, dat zij beschikken over de
nodige vakmanschap om artikelen te
maken waarmede men zowel op de
nationale als op de internationale
markt kan concurreren.
Zo heerste er in onze gemeente
welvaart waarin ook de Midden
stand kon delen.
Het Gemeentebestuur ontving de
gelegenheid om met voortvarendheid
voort te werken aan het vele, dat er
in een bloeiende en groeiende ge
meente als Waddinxveen te doen is.
Als wij terugblikken op 1953 doen
wij dat met grote dankbaarheid aan
God voor alle ontvangen zegeningen.
Met vertrouwen zijn wij 1954 inge
gaan. Er is geen mens, die weet wat
dit jaar ons brengen zal.
Verschillende spanningen zullen er
ook In 1954 wel blijven. Maar er zijn
toch ook enkele symptonen, die eer
der op een afneming van die span
ningen wijzen, dan op een vergroting
ervan.
God moge ons en de gehele wereld
ook in 1954 vrede schenken. Dan
zullen zich ook in dit jaar landbouw,
handel en industrie voorspoedig kun-
Door middel van grote plakkaten
ziet men op pleinen en in straten
weer, dat er vele koopjes zijn.
Er is van alles zo te halen
waarvoor men weinig zal betalen;
zo'n opruiming is toch maar fijn!
In kousen, sokken, hoeden, petten,
japonnen, jassen en corsetten
is alles reuze-laag in prijs;
En als je het zo uit kunt kiezen,
dan is er geld dus te verdienen,
dat is vandaag een eerste eis.
De winkeliers zijn druk aan 't spuien,
d' opruimingsklokken zijn aan 't
[luien
en ieder hoort dit blij geluid.
De goed'ren liggen er bij hoopjes,
men ziet zo allerhande koopjes,
heel Nederland verkoopt nu uit!
Ik vraag me af, en naar behoren
en - 't idee werd rijmende gebo
ren
Kan zoiets niet op groter schaal?
Wanneer de staatslieden tezamen
ook zulke plannen eens beramen
met 's werelds voedsel, kolen, staal?
Een opruiming van grote heren,
die strijd en oorlog slechts begeren,
dat zou toch heus zo gek niet zijn!
Een uitverkoop van militairen
met strepen, balken en ook sterren
En dan natuurlijk niet in 't klein!
Tot slot een opruimnig van grenzen
en broeders worden alle mensen,
mij dunkt, dat kan ook wel vlot
gaan.
Wat zou dét een opruiming geven,
de wereld zou gelukkig leven,
een beet're toekomst brak vast aan!
Vrijdag 8 Januari Ringvergadering
Herv. J.V. in nieuwe Wijkgebouw.
Zaterdag 9 Januari 1954 Uitvoering
„Voorwaarts" in Cantine Dobbel-
mann.
Maandag 18 Januar Bond van Plat
telandsvrouwen Lezing Woning
koffer in Lunchroom van de Wa
ter.
Woensdag 20 Januari Verg. N.C.V.B.
in Herv. Wijkgebouw, Esdoornlaan.
Woensdag 20 Januari Avro-avond in
Cantine Dobbelmann.
Dinsdag 26 Januari Lezingen-comité
Lezing met lichtbeelden.
nen onplooien.
Ik ben ervan overtuigd dat onze
Waddinxveense ondernemers daarin
niet ten achter zullen blijven.
Het Gemeentebestuur heeft ook
voor 1954 een grote en belangrijke
taak voor zich liggen.
Er zal zowel van de Gemeentebe
stuurders als van de ambtenaren en
arbeiders 'in 1954 veel worden ge
vraagd. Maar ik twijfel niet of ieder
zal zich inspannen om te volbrengen
wat Waddinxveen van hem vraagt.
Moge God ons ook in dit nieuwe
jaar zijn zegen doen ervaren.
De Burgemeester van Waddinxveen,
BURGERLIJKE STAND.
Aangiften van 31 Dec. 1953 tot en
met 6 Jan. 1954.
Geboren: Jacoba Heiltje d. v. J. P.
G. van Dijk en J. van der Ben,
Eikenlaan 82;
Nico Adrianus Dirk z. v. W. N. Hoo-
gerdijk en J. Boezaard, Noordkade
Marinus Andreas z. v. G. de Vos en
J. M. Verkleij, Bloemendaalseweg
Jannetje Bella a. v. A. Oudijk en C.
Verstoep, Tweede Bloksweg 10;
Abraham z. v. A. Uitbeijerse en A.
C. van Heemst, Henegouwerweg 98
Ondertrouwd: Th. B. W. Rozestraten
en P. M. Th. Bresser;
J. C. L. van der Klauw en A. B. M.
Bresser;
K. Verheul en E. A. Hoogendoorn;
Gehuwd: J. J. Th. Huurman en N.
Verboom;
A. J. Vermaak en J. G. Janssen;
Overleden: Simon Jan van Hoven 7
weken
Jacomina Hoogendoorn wed. van G.
Vis 84 jaar.
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN.
Gevonden: 1 bruine alpino; 1 honcr,
1 dekkleed.
Verloren: 1 paar glacé herenhand
schoenen; 1 rubber laars; 1 groene
vulpen; 1 alpino; 1 zwarte glacé da
meshandschoen; 1 zaklantaarn; 1 pr
gruine glacé herenhandschoenen; 1
paar zwarte beenpijnen; 1 groene
haarstrik; 1 blauwe want.