Weekblad voor Waddlnxveen
De SfUefrd van de week
Kris-Üras
VftotcUc de Vrouw.
Verstopping stoelgang.
VIJF PROCENT
HET VEIIklilillSI'liöliliEM
No*448
Vrijdag 15"Januari 1954
9e Jaargan g
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal I 1,00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
„En danjgeef ik hierbij cadeau"
Dit zijn de woorden, die men meer
malen rondom de een of andere
marktstand kan horen. Daar op de
markt, laat men het veelal voorko
men, dat men de artikelen „voor
niets en voor niemendal" van de
hand doet, doch de middenstand, die
zichzelf respecteert, is wars van het
cadeau-stelsel. Men wil een bepaald
artikel verkopen voor de laagst mo
gelijke prijs, maar men denkt er, als
regel, niet aan, hierbij iets cadeau te
geven.
Toch heeft het cadeau-stelsel de
laatste jaren weer terrein gewon
nen. Wij herinneren ons, dat lang
voor de oorlog de georganiseerde
Middenstand hiertegen reeds in ver
zet kwam. Men stelde toen voor, het
mogelijk te maken, bepaalde artike
len, waarbij een cadeau beschikbaar
werd gesteld, ook zonder cadeau ver
krijgbaar te stellen, maar dan tegen
een lagere prijs. Het moest, aldus die
Middenstanders, mogelijk zijn, het
artikel zonder cadeau te kopen. Daar
tegenover zou moeten staan, dat ook
het cadeau „los" verkrijgbaar zou
moeten zijn. Wij menen deze een
voudige en waarschijnlijk al weer
vergeten oplossing aan de hand te
moeten doen, nu de S.E.R., de So
ciaal Economische Raad, als zijn me
ning heeft gegeven, dat de excessen
van hef cadeaustelsel dienen te wor
den bestreden, doch dat dit een taak
is voor de publiekrechtelijke bedrijfs
organisaties.
Ons gezonde verstand zegt, dat wij
in de wereld van de handel niets ca
deau krijgen. Maar ook buiten die
handelswereld is er nietveel, dat
ons om niet wordt gegeven. Zo
wenst Apeldoorn in concurrentie
met Alphen aan den Rijn in het
gemeentebezit Berg en Bos een vo
gelpark, een Avifauna in te richten.
De heer G. van den Brink, die het na
een grandioos begin te Alphen niet
zo best kon klaren, zal hier zijn me
dewerking verlenen en de gemeente
raad van Apeldoorn heeft voor dé
voorlopige kosten f 365.000.moe
ten uittrekken. Neen, niets voor niets.
Alleen de verzilting van de cultuur
grond die krijgen wij voor nie
mendal, ofschoon men anderzijds kan
zeggen: daar moet dik geld bij.
Dat die kosten lang niet gering
zijn, bleek wel bij de Voorlichtings
dag, welke de vereniging De Neder
landse Bloemisterij te Utrecht hield.
Door het zout per schutting van
een zeeschip te IJmuiden komt onge
veer drie ton binnen ondervindt
alleen het Westland reeds een scha
de van ongeveer drie millioen gul
den per jaar. Verdere verzilting en
verdroging van cultuurgrond kan
worden tegengegaan, aldus werd hier
uiteengezet, door zogenaamde spaar
bekkens met zoet water aan te leg
gen. Daarvoor zou het IJsselmeer
kunnen dienen, terwijl doör indij
king van de Zeeuwse en Zuidnol-
landse zeegaten een groot deel van
Brabant, Zeeland, de eilanden en
ook het Westland veel beter van
zoet water zou kunnen voorzien. Ge
lukkig kon tevens woiden gemeld
dal de natte zome- die wij hebber
gehad, bevorderlijk is geweest voor
de ontzilting van landbouwgron
den in Zeeland.
Spreken wij over Zeeland, dan den
ken wij onwillekeurig weer aan de
Februari-ramp, die zoveel slachtof
fers vroeg. Binnen enkele weken zal
de Minister van Justitie de Tweede
Kamer een wetsontwerp, voorleggen
met de strekking, allen, die tot dus
ver als vermist tengevolge van de
Watersnoodramp staan opgegeven,
als overleden te beschouwen. Er heb
ben zich, bij voorbeeld voor de rege
ling van erfeniskwesties, nog niet
veel moeilijkheden voorgedaan, doch
nochtans acht de Minister de tijd ge
komen, een en ander wettelijk te re
gelen.
De Ramp heeft indertijd mede als
gevolg gehad, dat er meer werkge
legenheid ontstond en dat het werk
loosheidscijfer hier te lande werd ge
drukt. Die invloed is nu niet zo groot
meer. Ofschoon het aantal werklozen
in December nog bijna 55.000 lager
lag dan het jaar ervoor, steeg het
toch met bijna 30.000. Het gunstige
weer en de conjunctuurverbetering,
die zich vooral in de metaalindustrie
openbaarde, waren er mede oorzaak
van, dat het aantal werklozen niet
nog méér opliep-
OOK EEN BETAALMIDDEL.
Laten we nu eerlijk zijn! Niemand
van ons haalt het in zijn blote hoofd
om, als men iets koopt, dar niet met
geld te betalen. Als ik mijn weke
lijks rantsoen (mijn vrouw stelt de
grootte van het rantsoen vast sigaren
haal, dan betaal ik natuurlijk met
gewoon Hollands geld. En als de huis
eigenaar om de huur komt krijgt hij
van mijn vrouw geld, 3 briefjes van
2.50 en een paar losse centen.
Maar deze week heb ik een bestel-
lings-order gezien van een Eskimo
familie uit Zuid-Groenland. Deze fa
milie had een tractor nodig. En nu
geef ik u te raden waarmede zij dit
artikel wilde betalen. In een begelei
dend briefje stond vermeld, dat zij
voor de tractor twee vrouwen als be
taling zouden zenden of honderd vos
senvellen
Dat is wat! Twee vrouwen als be
taling aanbieden! Of nu de bescha
ving nog niet tot Zuid-Groenland is
doorgedrongen weet ik niet, maar je
zou je subiet weer in de tijd van de
Batavieren wanen. Die verdobbelden
hun vrouwen ook.
Ik weet ook niet of die twee aan
geboden vrouwen als betaling voor
die tractor niet weinig is. Want een
vrouw is in waarde zo groot dat Je
je er geen voorstelling van kunt ma
ken. Al was het alleen maar om het
feit, dat ze, ondanks alles, toch weer
kans ziet elke week de eindjes aan
elkaar te knopen. Maar in Groenland
is, geloof ik, geen huurverhoging in
gevoerd en ook geen 5 pet. Hoe het
dan zou moeten met die betaling van
de tractor weet ik niet. Misschien
een halfwas er bij
Mijn vrouw was er spinnijdig over
toen ik het haar vertelde. En ik heb
heel erg mijn best gedaan haar te
verklaren, dat daar zo iets gewoonte
is.
A propos, de firma van de tractor
heeft nog geen besluit genomen,
maar heeft advies ingewonnen van
een bontfirma
Tot de volgende week.
KRIS-KRAS
WAT ZOUDT U DOEN IN DIT
GEVAL?
Januari-prüsvraag.
Ook deze maand kunnen we onze
lezeressen een actuele, en bovendien
warfe geschiedenis voorzetten, waar
over een oordeel zal worden ge
vraagd.
Omstreeks de jaarwisseling kreeg
ik een lang epistel van een onzer
trouwe lezeressen. Uit de aard der
zaak geven we een gefingeerde naam,
terwijl voorts alle verdere bizonder-
heden ook gewijzigd zijn.
Hier is de geschiedenis.
Geesje, enig dochter van een vrij
goed gesitueerde boer, leerde op een
feestavond in haar dorp een aardige
jongeman kennen. Deze, Kees, had
een goede betrekking en nog betere
vooruitzichten: hij handelde in auto's
en dat was in die dagen een heel
waagstuk, Het paar werd het eens
en ondanks de bezwaren van Geestjes
ouders, die hun enige dochter liever
met een man uit de boerenstand za
gen trouwen, werd het een huwelijk.
Al spoedig bleek, dat Kees het niet
zo heel nauw nam in de handel.
Waar hij voornamelijk handelde in
tweedehands wagens, gebeurde het
wel eens, dat hij een vrijwel waar
deloos vehikel voor grof geld ver
kocht aan ter goeder trouw zijnde
mensen, die niet al te veel verstand
hadden van auto's. Dat bracht Kees
enkele malen in contact en conflict
met de rechter. Eenmaal werd hij
veroordeeld tot 14 dagen gevange
nisstraf, die hij heeft uitgezeten.
Uit dit huwelijk werden twee kin
deren geboren: twee meisjes. Inmid
dels overleden de ouders van Geesje,
haar de onbelaste boerderij achterla
tende. Op advies van Kees werd het
bedrijf verkocht en in de loop der
jaren heeft Kees een groot deel van
het geld gebruikt voor zijn handel,
die hem overigens maar weinig geld
opbracht.
In het tweede jaar van de oorlog
het huwelijk was toen 10 jaar oud
werd Kees bij een bomaanval ge
dood. Geesje betaalde alle schulden
van haar overleden man en trok met
haar kinderen naar het platteland te
rug. Ze had nog wat geld over van
de erfenis en verder verhuurde ze
een paar kamers aan kostgangers.
Een paar jaar geleden kwam er
iemand bij haar in de kost, die ver-
tegenwoordigér was van een leerwa-
renfabriek. Deze man, laten we hem
Henk noemen, had de beschikking
over een auto en nam de beide kin
deren van Geesje wel eens mee. De
kinderen werden langzamerhand dol
op „oom Henk" en Geesje mocht hem
ook wel. Geleidelijk aan groeideer
meer vertrouwelijkheid tussen Geesje
en haar kostganger, die nog vrijgezel
deren boven het hoofd van hun aan
staande vader hebben geweven, in
stukken.
Met het oog op haar ongelukkige
eerste huwelijk, ziet ze er tegenop
nu ze het verleden van Henk kent
voor de tweede maal te trouwen.
Toch 'houdt ze van hem en momen
teel is er niets op hem aan te mer
ken. Maar dat was er ook niet op
haar eerste man vóór ze in het hu
welijk trad.
Nu vraagt deze lezeres mij: Me
vrouw Werth, wat raadt U me aan?
We hebben afgesproken om in Mei
te trouwen. Kan ik nu nog terug? Of
denkt U, dat ik desondanks met hem
mag trouwen? Hij heeft met mij
nimmer over zijn verleden gesproken
en ik durf er ook niet over te begin
nen. Had ik geen kinderen die sta-
H.K.H. Prinses Margriet, het derde prinsekind van de koninklijke-
familie, viert a.s. Dinsdag haar elfde verjaardag. Hierbij gaan on
ze gedachten weer terug naar de donkere dagen van 1943, toen haar
geboorte in Ottawa in Canada, waar het koninklijk gezin toen
verbleef, een ongekende vreugde bracht bij alle Nederlanders en de
band tussen het vorstenhuis Oranje en ons volk ondanks de grote
afstand, weer werd verstevigd. Wij hopen, dat zij deze dag nog vele
malen in goede gezondheid moge gedenken.
was. Enkele maanden geleden vroeg
Henk Geesje ten huwelijk, en waar
ze een diepe genegenheid voor hem
voelde, stemde ze na enig beraad toe.
Niet alleen daarom, maar wellicht
meer nog, met het oog op de opvoe
ding van de kinderen, die nu 16 en
13 jaar oud zijn, en niet meer zo han
delbaar zijn als voorheen. Oom Henk
oefent een goede invloed uit op het
tweetal en beiden hebben haast nog
meer ontzag voor hem dan voor hun
eigen moeder. In veie aangelegenhe
den wordt ook zijn raad gevraagd en
vrijwel steeds volgt men zijn advies,
dat altijd goed is, op. Heel voorzich
tig heeft Geesje haar kinderen ver
teld, dat het misschien niet uitgeslo
ten is, dat ze met oom Henk trouwt
en de kinderen vinden het geweldig,
want zo zegt de jongste dan
krijgen we- ook een vader.
Door een toevallige omstandigheid
komt Geesje te weten, dat Henk ge
durende de oorlogsjaren in een ander
ueel van het land nu niet bepaald
fraaie dingen heeft uitgehaald, in hét
klein hand- en spandiensten verleend
aan de vijand en bovendien aardig
verdiend in de zwarte handel. Na de
bevrijding is Henk gearresteerd en
heeft ruim drie jaar in een kamp
gezeten. Hij heeft heel wat moeilijk
heden moeten overwinnen, voor hij
weer aan de slag kon gaan, maar nu
verdient hij weer behoorlijk en de
informaties, die Geesje bij zijn werk
geefster, een grote lederwarenfabriek
in ons land, ingewonnen, zijn even
eens gunstig.
Over dit alles zou misschien nog
wel heen te komen zijn, als niet in de
vorige woonplaats van Henk een fa
milielid van Geesje woont. Nu is zij
bang, dat de kinderen te eniger tijd
het verleden van oom Henk te weten
zullen komen van dit familielid, dat
als praatziek bekend staat. En dan
breekt de stralenkrans, die de kin-
pel op oom Henk zijn dan verbrak
ik mijn belofte en deelde hem de re
de mede. Dit zou een geweldige te
leurstelling voor hem zijn, want ik
weet dat hij veel van mij houdt.
Tot zover dan in het kort de le
vens-geschiedenis van Geesje. Ik
heb toestemming van haar om dit
geval te promoveren tot de vraag
van de maand. U, lezeressen en be
langstellende lezers, kent nu de si
tuatie. En, voornamelijk vraag ik
ditmaal aan de lezeressen: ,Wat zoudt
U doen in dit geval?"
Uw antwoorden, liefst kort en
kernachtig geformuleerd, maximum
één vel kwarto groot (éénzijdig), zie
ik gaarne gaarne tegemoet vóór Vrij
dag 5 Februari a.s. In de tweede
week van Maart hoop ik dan het
beste antwoord te publiceren, dat ook
ditmaal weer met een boek zal wor
den beloond.
Vlug, zacht en pijnloos werken
Mljnhardt's Laxeerlablettan 65 ct
Ik moet hieraan nog toevoegen,
dat de kinderen niets weten van de
verkeerde dingen, die hun vader in
dertijd heeft uitgeboet. Dat schrijft
onze lezeres, is allemaal met de man
tel der liefde bedekt. Gaarnehoop
ik ook nu weer vele antwoorden te
mogen ontvangen.
Misschien mag ik wel verklappen,
dat ik mijn oordeel al gevormd heb
en mijn advies aan Geesje heb door
gezonden. Maar nu deze lezeres weet,
dat ik het oordeel van onze lezeres-
senkring heb gevraagd, heeft ze be
sloten met haar beslissing nog wat te
wachten.
Dames, bespreekt dit geval eens met
Uw echtgenoten en klimt dan in de
pen. Ik wacht gaarne Uw brieven af.
DORA WERTH
Heerlijk, zeg, die vijf procentjes
Kwamen er toch maar weer bij;
Wat is onze brave moeder
In het nieuwe jaar weer blij!
Vrijdags hing de lamp voorover,
Want aan was ze blut en arm,
Maar nu is haar moederhartje
Op de Zaterdag weer warm.
Slechts een beetje huurverhoging
Vraagt de huisbaas als zijn deel;
Jan de bakker is wat duurder,
Doch dat scheelt nog niet zoveel.
Moeders thee en kopje koffie
Trokken ook wat aan in prijs,
Maar wie zich daar iets van aantrekt
Is een kniesoor of niet wijs.
Vaders krant gaat ook meer kosten,
Net als moeders wasserij;
Papa denkt: Die loonsverhoging
Fokt er grijze haren bij
Wacht, die laat hij even knippen,
Kappers moeten ook bestaan;
Doch zelfs daar zijn de tarieven
Netjes mee omhoog gegaan.
Glazenwassers, schoorsteenvegers,
Strakjes ook de P.T.T.:
Alles pikt van de verhoging
Goed- of kwaadschiks 'n graantje
Moeders lamp hangt zwaar voorover
En ze moppert: 'k Wou wel dat
Zo'n minister nou-es één week
Met mijn vijf procentjes zat
JAAP MIJDERWIJK
en de taak van de politie.
Misschien meent u, dat de politie
zich uitsluitend bepaald tot controle
ren regelen, om zodoende het ver
keer gaande te houden; een corrige
rend optreden dus. De politie-agent
zou er van uit kunnen gaan, dat
ieder geacht wordt de wet, i.e. de
verkeerswet te kennen.
Evenwel ziet de politie de zaak
veel ruimer. Immers de verkeersma-
terie is gecompliceerd en niet altijd
yoor een simpele rechtstreekse uitleg
vatbaar. Ieder die op de hoogte is
van de verkeersregels en -tekens
heeft hieraan niet voldoende om in
iedere verkeersmoeilijkheid op de
juiste manier te handelen.
Onlangs moest ik over een brug. De
sluitbomen moesten dicht, maar ik
kon er nog net over. Toch deed ik
glad verkeerd. Want die rode lamp,
die even tevoren ging branden is
niet alleen een waarschuwingslicht,
maar ook een verplicht stopsein. En
omdat de politie-agent die mij wel
willend op mijn fout wees, erbij zei-
de, dat ik heus de enige niet ben in
dit opzicht, vertel ik het nu maar,
dan weet u voortaan ook, dat men
bij spoorwegovergangen en bruggen
moet stoppen, zodra het rode licht
gaat branden en dat men eerst weer
verder mag, als dat licht weer uit is.
Dan hoeft het niet meer voor te ko
men, dat mensen zich plotseling tus
sen de spoorbomen bevinden, als rat
ten in de val, terwijl er een trein na
dert. Dat is kortgeleden ook gebeurd.
Dit zijn maar enkele voorbeelden en
er zouden nog vele andere genoemd
kunnen worden. Maar het blijkt wel,
dat we vaak dingen dóen, die de
aanleiding kunnen zijn tot een ver
keersongeval. De politie beijvert zich
dan ook steeds om dergelijke feiten,
soms onwetend gedaan, maar daar
om niet minder strafbaar, te voorko
men.
Dat is niet altijd mogelijk en dan
vallen er bekeuringen, ook een op
voedingsmiddel, zij 't niet zo'n pret
tig, om bij onwilligheid of roeke
loosheid anderen te beschermen en
ook hierdoor vermindering van het
aantal ongevallen teweeg te bren
gen.
Bij de verkeersopvoeding van het
kind zullen gezin en school de steun
en voorlichting van de politie' nodig
hebben. Dit mag natuurlijk niet ont
aarden op een volledig afschuiven op
de schouders van de man in uniform.
De taak en de bemoeiingen van de
politie zijn niet beperkt tot het ver
keer alleen. U de omvang te vertel
len van die taak valt buiten het be
stek van deze serie verkeerspraatjes.
Ik mag het dus zonder meer als dui
delijk veronderstellen dat de politie
slechts mede-opvoeder kan zijn.
Mogelijk herinnert u zich nog uit
uw oude leesboekje van de school de
kenschetsing van de dorpsveldwach
ter. Dan bent u misschien als kind
onder de indruk gekomen bij de be
schrijving van zijn martiale verschij-