Weekblad voor Waddlnxveen De SfUefrd van de week Kris-Üras VftotcUc de Vrouw. Verstopping stoelgang. VIJF PROCENT HET VEIIklilillSI'liöliliEM No*448 Vrijdag 15"Januari 1954 9e Jaargan g Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal I 1,00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woendagsavonds inzenden. „En danjgeef ik hierbij cadeau" Dit zijn de woorden, die men meer malen rondom de een of andere marktstand kan horen. Daar op de markt, laat men het veelal voorko men, dat men de artikelen „voor niets en voor niemendal" van de hand doet, doch de middenstand, die zichzelf respecteert, is wars van het cadeau-stelsel. Men wil een bepaald artikel verkopen voor de laagst mo gelijke prijs, maar men denkt er, als regel, niet aan, hierbij iets cadeau te geven. Toch heeft het cadeau-stelsel de laatste jaren weer terrein gewon nen. Wij herinneren ons, dat lang voor de oorlog de georganiseerde Middenstand hiertegen reeds in ver zet kwam. Men stelde toen voor, het mogelijk te maken, bepaalde artike len, waarbij een cadeau beschikbaar werd gesteld, ook zonder cadeau ver krijgbaar te stellen, maar dan tegen een lagere prijs. Het moest, aldus die Middenstanders, mogelijk zijn, het artikel zonder cadeau te kopen. Daar tegenover zou moeten staan, dat ook het cadeau „los" verkrijgbaar zou moeten zijn. Wij menen deze een voudige en waarschijnlijk al weer vergeten oplossing aan de hand te moeten doen, nu de S.E.R., de So ciaal Economische Raad, als zijn me ning heeft gegeven, dat de excessen van hef cadeaustelsel dienen te wor den bestreden, doch dat dit een taak is voor de publiekrechtelijke bedrijfs organisaties. Ons gezonde verstand zegt, dat wij in de wereld van de handel niets ca deau krijgen. Maar ook buiten die handelswereld is er nietveel, dat ons om niet wordt gegeven. Zo wenst Apeldoorn in concurrentie met Alphen aan den Rijn in het gemeentebezit Berg en Bos een vo gelpark, een Avifauna in te richten. De heer G. van den Brink, die het na een grandioos begin te Alphen niet zo best kon klaren, zal hier zijn me dewerking verlenen en de gemeente raad van Apeldoorn heeft voor dé voorlopige kosten f 365.000.moe ten uittrekken. Neen, niets voor niets. Alleen de verzilting van de cultuur grond die krijgen wij voor nie mendal, ofschoon men anderzijds kan zeggen: daar moet dik geld bij. Dat die kosten lang niet gering zijn, bleek wel bij de Voorlichtings dag, welke de vereniging De Neder landse Bloemisterij te Utrecht hield. Door het zout per schutting van een zeeschip te IJmuiden komt onge veer drie ton binnen ondervindt alleen het Westland reeds een scha de van ongeveer drie millioen gul den per jaar. Verdere verzilting en verdroging van cultuurgrond kan worden tegengegaan, aldus werd hier uiteengezet, door zogenaamde spaar bekkens met zoet water aan te leg gen. Daarvoor zou het IJsselmeer kunnen dienen, terwijl doör indij king van de Zeeuwse en Zuidnol- landse zeegaten een groot deel van Brabant, Zeeland, de eilanden en ook het Westland veel beter van zoet water zou kunnen voorzien. Ge lukkig kon tevens woiden gemeld dal de natte zome- die wij hebber gehad, bevorderlijk is geweest voor de ontzilting van landbouwgron den in Zeeland. Spreken wij over Zeeland, dan den ken wij onwillekeurig weer aan de Februari-ramp, die zoveel slachtof fers vroeg. Binnen enkele weken zal de Minister van Justitie de Tweede Kamer een wetsontwerp, voorleggen met de strekking, allen, die tot dus ver als vermist tengevolge van de Watersnoodramp staan opgegeven, als overleden te beschouwen. Er heb ben zich, bij voorbeeld voor de rege ling van erfeniskwesties, nog niet veel moeilijkheden voorgedaan, doch nochtans acht de Minister de tijd ge komen, een en ander wettelijk te re gelen. De Ramp heeft indertijd mede als gevolg gehad, dat er meer werkge legenheid ontstond en dat het werk loosheidscijfer hier te lande werd ge drukt. Die invloed is nu niet zo groot meer. Ofschoon het aantal werklozen in December nog bijna 55.000 lager lag dan het jaar ervoor, steeg het toch met bijna 30.000. Het gunstige weer en de conjunctuurverbetering, die zich vooral in de metaalindustrie openbaarde, waren er mede oorzaak van, dat het aantal werklozen niet nog méér opliep- OOK EEN BETAALMIDDEL. Laten we nu eerlijk zijn! Niemand van ons haalt het in zijn blote hoofd om, als men iets koopt, dar niet met geld te betalen. Als ik mijn weke lijks rantsoen (mijn vrouw stelt de grootte van het rantsoen vast sigaren haal, dan betaal ik natuurlijk met gewoon Hollands geld. En als de huis eigenaar om de huur komt krijgt hij van mijn vrouw geld, 3 briefjes van 2.50 en een paar losse centen. Maar deze week heb ik een bestel- lings-order gezien van een Eskimo familie uit Zuid-Groenland. Deze fa milie had een tractor nodig. En nu geef ik u te raden waarmede zij dit artikel wilde betalen. In een begelei dend briefje stond vermeld, dat zij voor de tractor twee vrouwen als be taling zouden zenden of honderd vos senvellen Dat is wat! Twee vrouwen als be taling aanbieden! Of nu de bescha ving nog niet tot Zuid-Groenland is doorgedrongen weet ik niet, maar je zou je subiet weer in de tijd van de Batavieren wanen. Die verdobbelden hun vrouwen ook. Ik weet ook niet of die twee aan geboden vrouwen als betaling voor die tractor niet weinig is. Want een vrouw is in waarde zo groot dat Je je er geen voorstelling van kunt ma ken. Al was het alleen maar om het feit, dat ze, ondanks alles, toch weer kans ziet elke week de eindjes aan elkaar te knopen. Maar in Groenland is, geloof ik, geen huurverhoging in gevoerd en ook geen 5 pet. Hoe het dan zou moeten met die betaling van de tractor weet ik niet. Misschien een halfwas er bij Mijn vrouw was er spinnijdig over toen ik het haar vertelde. En ik heb heel erg mijn best gedaan haar te verklaren, dat daar zo iets gewoonte is. A propos, de firma van de tractor heeft nog geen besluit genomen, maar heeft advies ingewonnen van een bontfirma Tot de volgende week. KRIS-KRAS WAT ZOUDT U DOEN IN DIT GEVAL? Januari-prüsvraag. Ook deze maand kunnen we onze lezeressen een actuele, en bovendien warfe geschiedenis voorzetten, waar over een oordeel zal worden ge vraagd. Omstreeks de jaarwisseling kreeg ik een lang epistel van een onzer trouwe lezeressen. Uit de aard der zaak geven we een gefingeerde naam, terwijl voorts alle verdere bizonder- heden ook gewijzigd zijn. Hier is de geschiedenis. Geesje, enig dochter van een vrij goed gesitueerde boer, leerde op een feestavond in haar dorp een aardige jongeman kennen. Deze, Kees, had een goede betrekking en nog betere vooruitzichten: hij handelde in auto's en dat was in die dagen een heel waagstuk, Het paar werd het eens en ondanks de bezwaren van Geestjes ouders, die hun enige dochter liever met een man uit de boerenstand za gen trouwen, werd het een huwelijk. Al spoedig bleek, dat Kees het niet zo heel nauw nam in de handel. Waar hij voornamelijk handelde in tweedehands wagens, gebeurde het wel eens, dat hij een vrijwel waar deloos vehikel voor grof geld ver kocht aan ter goeder trouw zijnde mensen, die niet al te veel verstand hadden van auto's. Dat bracht Kees enkele malen in contact en conflict met de rechter. Eenmaal werd hij veroordeeld tot 14 dagen gevange nisstraf, die hij heeft uitgezeten. Uit dit huwelijk werden twee kin deren geboren: twee meisjes. Inmid dels overleden de ouders van Geesje, haar de onbelaste boerderij achterla tende. Op advies van Kees werd het bedrijf verkocht en in de loop der jaren heeft Kees een groot deel van het geld gebruikt voor zijn handel, die hem overigens maar weinig geld opbracht. In het tweede jaar van de oorlog het huwelijk was toen 10 jaar oud werd Kees bij een bomaanval ge dood. Geesje betaalde alle schulden van haar overleden man en trok met haar kinderen naar het platteland te rug. Ze had nog wat geld over van de erfenis en verder verhuurde ze een paar kamers aan kostgangers. Een paar jaar geleden kwam er iemand bij haar in de kost, die ver- tegenwoordigér was van een leerwa- renfabriek. Deze man, laten we hem Henk noemen, had de beschikking over een auto en nam de beide kin deren van Geesje wel eens mee. De kinderen werden langzamerhand dol op „oom Henk" en Geesje mocht hem ook wel. Geleidelijk aan groeideer meer vertrouwelijkheid tussen Geesje en haar kostganger, die nog vrijgezel deren boven het hoofd van hun aan staande vader hebben geweven, in stukken. Met het oog op haar ongelukkige eerste huwelijk, ziet ze er tegenop nu ze het verleden van Henk kent voor de tweede maal te trouwen. Toch 'houdt ze van hem en momen teel is er niets op hem aan te mer ken. Maar dat was er ook niet op haar eerste man vóór ze in het hu welijk trad. Nu vraagt deze lezeres mij: Me vrouw Werth, wat raadt U me aan? We hebben afgesproken om in Mei te trouwen. Kan ik nu nog terug? Of denkt U, dat ik desondanks met hem mag trouwen? Hij heeft met mij nimmer over zijn verleden gesproken en ik durf er ook niet over te begin nen. Had ik geen kinderen die sta- H.K.H. Prinses Margriet, het derde prinsekind van de koninklijke- familie, viert a.s. Dinsdag haar elfde verjaardag. Hierbij gaan on ze gedachten weer terug naar de donkere dagen van 1943, toen haar geboorte in Ottawa in Canada, waar het koninklijk gezin toen verbleef, een ongekende vreugde bracht bij alle Nederlanders en de band tussen het vorstenhuis Oranje en ons volk ondanks de grote afstand, weer werd verstevigd. Wij hopen, dat zij deze dag nog vele malen in goede gezondheid moge gedenken. was. Enkele maanden geleden vroeg Henk Geesje ten huwelijk, en waar ze een diepe genegenheid voor hem voelde, stemde ze na enig beraad toe. Niet alleen daarom, maar wellicht meer nog, met het oog op de opvoe ding van de kinderen, die nu 16 en 13 jaar oud zijn, en niet meer zo han delbaar zijn als voorheen. Oom Henk oefent een goede invloed uit op het tweetal en beiden hebben haast nog meer ontzag voor hem dan voor hun eigen moeder. In veie aangelegenhe den wordt ook zijn raad gevraagd en vrijwel steeds volgt men zijn advies, dat altijd goed is, op. Heel voorzich tig heeft Geesje haar kinderen ver teld, dat het misschien niet uitgeslo ten is, dat ze met oom Henk trouwt en de kinderen vinden het geweldig, want zo zegt de jongste dan krijgen we- ook een vader. Door een toevallige omstandigheid komt Geesje te weten, dat Henk ge durende de oorlogsjaren in een ander ueel van het land nu niet bepaald fraaie dingen heeft uitgehaald, in hét klein hand- en spandiensten verleend aan de vijand en bovendien aardig verdiend in de zwarte handel. Na de bevrijding is Henk gearresteerd en heeft ruim drie jaar in een kamp gezeten. Hij heeft heel wat moeilijk heden moeten overwinnen, voor hij weer aan de slag kon gaan, maar nu verdient hij weer behoorlijk en de informaties, die Geesje bij zijn werk geefster, een grote lederwarenfabriek in ons land, ingewonnen, zijn even eens gunstig. Over dit alles zou misschien nog wel heen te komen zijn, als niet in de vorige woonplaats van Henk een fa milielid van Geesje woont. Nu is zij bang, dat de kinderen te eniger tijd het verleden van oom Henk te weten zullen komen van dit familielid, dat als praatziek bekend staat. En dan breekt de stralenkrans, die de kin- pel op oom Henk zijn dan verbrak ik mijn belofte en deelde hem de re de mede. Dit zou een geweldige te leurstelling voor hem zijn, want ik weet dat hij veel van mij houdt. Tot zover dan in het kort de le vens-geschiedenis van Geesje. Ik heb toestemming van haar om dit geval te promoveren tot de vraag van de maand. U, lezeressen en be langstellende lezers, kent nu de si tuatie. En, voornamelijk vraag ik ditmaal aan de lezeressen: ,Wat zoudt U doen in dit geval?" Uw antwoorden, liefst kort en kernachtig geformuleerd, maximum één vel kwarto groot (éénzijdig), zie ik gaarne gaarne tegemoet vóór Vrij dag 5 Februari a.s. In de tweede week van Maart hoop ik dan het beste antwoord te publiceren, dat ook ditmaal weer met een boek zal wor den beloond. Vlug, zacht en pijnloos werken Mljnhardt's Laxeerlablettan 65 ct Ik moet hieraan nog toevoegen, dat de kinderen niets weten van de verkeerde dingen, die hun vader in dertijd heeft uitgeboet. Dat schrijft onze lezeres, is allemaal met de man tel der liefde bedekt. Gaarnehoop ik ook nu weer vele antwoorden te mogen ontvangen. Misschien mag ik wel verklappen, dat ik mijn oordeel al gevormd heb en mijn advies aan Geesje heb door gezonden. Maar nu deze lezeres weet, dat ik het oordeel van onze lezeres- senkring heb gevraagd, heeft ze be sloten met haar beslissing nog wat te wachten. Dames, bespreekt dit geval eens met Uw echtgenoten en klimt dan in de pen. Ik wacht gaarne Uw brieven af. DORA WERTH Heerlijk, zeg, die vijf procentjes Kwamen er toch maar weer bij; Wat is onze brave moeder In het nieuwe jaar weer blij! Vrijdags hing de lamp voorover, Want aan was ze blut en arm, Maar nu is haar moederhartje Op de Zaterdag weer warm. Slechts een beetje huurverhoging Vraagt de huisbaas als zijn deel; Jan de bakker is wat duurder, Doch dat scheelt nog niet zoveel. Moeders thee en kopje koffie Trokken ook wat aan in prijs, Maar wie zich daar iets van aantrekt Is een kniesoor of niet wijs. Vaders krant gaat ook meer kosten, Net als moeders wasserij; Papa denkt: Die loonsverhoging Fokt er grijze haren bij Wacht, die laat hij even knippen, Kappers moeten ook bestaan; Doch zelfs daar zijn de tarieven Netjes mee omhoog gegaan. Glazenwassers, schoorsteenvegers, Strakjes ook de P.T.T.: Alles pikt van de verhoging Goed- of kwaadschiks 'n graantje Moeders lamp hangt zwaar voorover En ze moppert: 'k Wou wel dat Zo'n minister nou-es één week Met mijn vijf procentjes zat JAAP MIJDERWIJK en de taak van de politie. Misschien meent u, dat de politie zich uitsluitend bepaald tot controle ren regelen, om zodoende het ver keer gaande te houden; een corrige rend optreden dus. De politie-agent zou er van uit kunnen gaan, dat ieder geacht wordt de wet, i.e. de verkeerswet te kennen. Evenwel ziet de politie de zaak veel ruimer. Immers de verkeersma- terie is gecompliceerd en niet altijd yoor een simpele rechtstreekse uitleg vatbaar. Ieder die op de hoogte is van de verkeersregels en -tekens heeft hieraan niet voldoende om in iedere verkeersmoeilijkheid op de juiste manier te handelen. Onlangs moest ik over een brug. De sluitbomen moesten dicht, maar ik kon er nog net over. Toch deed ik glad verkeerd. Want die rode lamp, die even tevoren ging branden is niet alleen een waarschuwingslicht, maar ook een verplicht stopsein. En omdat de politie-agent die mij wel willend op mijn fout wees, erbij zei- de, dat ik heus de enige niet ben in dit opzicht, vertel ik het nu maar, dan weet u voortaan ook, dat men bij spoorwegovergangen en bruggen moet stoppen, zodra het rode licht gaat branden en dat men eerst weer verder mag, als dat licht weer uit is. Dan hoeft het niet meer voor te ko men, dat mensen zich plotseling tus sen de spoorbomen bevinden, als rat ten in de val, terwijl er een trein na dert. Dat is kortgeleden ook gebeurd. Dit zijn maar enkele voorbeelden en er zouden nog vele andere genoemd kunnen worden. Maar het blijkt wel, dat we vaak dingen dóen, die de aanleiding kunnen zijn tot een ver keersongeval. De politie beijvert zich dan ook steeds om dergelijke feiten, soms onwetend gedaan, maar daar om niet minder strafbaar, te voorko men. Dat is niet altijd mogelijk en dan vallen er bekeuringen, ook een op voedingsmiddel, zij 't niet zo'n pret tig, om bij onwilligheid of roeke loosheid anderen te beschermen en ook hierdoor vermindering van het aantal ongevallen teweeg te bren gen. Bij de verkeersopvoeding van het kind zullen gezin en school de steun en voorlichting van de politie' nodig hebben. Dit mag natuurlijk niet ont aarden op een volledig afschuiven op de schouders van de man in uniform. De taak en de bemoeiingen van de politie zijn niet beperkt tot het ver keer alleen. U de omvang te vertel len van die taak valt buiten het be stek van deze serie verkeerspraatjes. Ik mag het dus zonder meer als dui delijk veronderstellen dat de politie slechts mede-opvoeder kan zijn. Mogelijk herinnert u zich nog uit uw oude leesboekje van de school de kenschetsing van de dorpsveldwach ter. Dan bent u misschien als kind onder de indruk gekomen bij de be schrijving van zijn martiale verschij-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1954 | | pagina 1