Weekblad voor Waddinxveen Moede* de Vrouw. De> Spiead van de week Kris-Kras öenk gr eens &&n! De eerste Raadsvergadering in 1954 IJS, No 451 Vrijdag 5 Februari 1954 9e Jaargang Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woendagsavonds inzenden. Hoewel het in Nederland een ge waagde onderneming is, over het weer te schrijven niets verander lijker dan dat, ziet het er toch naar uit, dat de voorspelling van sommigen, dat de dooi nu wel zal invallen, omdat de elfstedentocht werd uitgeschreven niet zal uitko men. Even voor wij met dit over zichtje begonnen, draaiden we nog eens het telefonische weerbericht. En dat luidde voor degenen, die zich verheugden op de beroemdste nationale schaatsengebeurtenis, bij zonder gunstig Temperaturen van 7 tot 15 graden werden op gegeven de metalen stem had het over koude lucht uit Siberië en sprak over overwegend matige tot stevige vorst. Het is maar goed, dat wij mensen aan het weer niets kun nen veranderen en dat wij het moe ten „nemen zoals het valt", hoewel wij ofschoon beter wetend diep in ons hart wel eens „de Bilt" de schuld van het, dan natuurlijk ons niet passende weer geven. „De Bilt", het Koninklijk Nederlands Meteoro logisch Instituut dan, heeft zijn eeuwfeest gevierd. Zoals dat hoort: met vele ere-gasten onder wie Prins Bernhard, die was gekomen om medailles uit te reiken aan 10 gezag voerders der Nederlandse Koopvaar dij, die het K.N.M.I. belangrijke diensten hadden verleend door hun waarnemingen geregeld door te ge ven. Om nog even bij het weer te blij ven: Er zal wel geen Nederlander zijn geweest, die Zondag lj. er niet even aan heeft gedacht, dat het een jaar geleden heel ander weer was. Een jaar geledende Ramp. Zij werd Maandag in verscheidene plaatsen herdacht. Zo te 's Graven deel, waar een monument werd ont huld ter herinnering aan de 38 do den, die de watersnood hier had gevergd te Amsterdam, Den Haag en Rotterdam, waar tentoonstellin gen over de Ramp worden gehou den. De radio, in de Rampdagen van zo grote betekenis, liet zich bij de herdenking ook niet onbetuigd. Het traditionele jaardiner van de Buitenlandse Pers, was geheel aan de herdenking gewijd. De minister van Waterstaat, mr. J Algera, hield een rede, waarin hij verklaarde, voorstander te zijn \sn het afslui ten der zeedijken. De reeds op 21 Februari 1953 geïnstalleerde Delta commissie zal de vraag moeten be antwoorden of een afsluiting van óe zeegaten behoort tot de maatre gelen, die moeten worden genomen om de veiligheid van ons land te vergroten. Zou men niet tot afslui ting overgaan, dan moeten alle dij ken, die bij deze zeearmen zijn be trokken, worden verzwaard en ver hoogd. Wel zijn de kosten voor het grote plan hoog, doch dit geldt ook voor de verzwaring der bestaande dijken. De deskundigen achten de afsluiting der zeearmen technisch mogelijk. „Hier is een stuk werk te aoen, dat past bij onze volksaard en bij onze speciale deskundigheid", al dus besloot de minister. De afsluiting der zeegaten zou in derdaad vele voordelen geven, ook voor de landbouw, daar de verzil- ting der bodem erdoor zou worden tegengegaan. Dat de Zeeuwse mos selen- en oestercultuur erdoor zou verdwijnen staat hier weer tegen over, doch van groot belang moet evens worden geacht, dat de Zeeuw se eilanden, gemakkelijker zouden zijn te bereiken. Lang voor de Ramp waren er reeds gegronde klachten over de slechte verbindingen, die Schouwen Duiveland bijvoorbeeld (Zierikzee) met de overige delen van ons land had. En ook nu weer, nu door de vorst de verbinding Katse- veerGoes moest uitvallen en het veer bij Zijpe alleen overdag kan vo ren, ondervindt men, wat het wil zeggen, vrijwel geïsoleerd te moeten leven. Dat het dijkherstel ook door de vorst vertraging ondervindt, spreekt welhaast vanzelf. Een groot deel der „uitgevroren arbeiders" is naar huis gezonden. Ten slotte nog een enkel woord over het Amsterdamse tramschan daal. Het hoofd van dit trambedrijf, ir. Hofman, is bij de Pers nooit per sona grata geweest. Want hoewel hij bet trambedrijf indertijd rendabel maakte, hield hij er niet van, met de Pers op goede voet te komen. De critiek, die in ingezonden stukken op de tram werd geoefend sug gesties voor verbeteringen, die de directeur aan de hand werden ge daan, werden door de jaren heen min of meer hooghartig getorpe deerd. Het verwondert dan ook nie mand, dat de Amsterdamse dagbla den nu B. en W. hebben medege deeld, dat „buiten de directie om" een onderzoek naar het wagenpark zal worden ingesteld unaniem van mening zijn, dat deze directeur nu maar heen moet gaan. Een onge luk komt nooit alleen: de Amster damse tram zit nu eenmaal in het hoekje waar de slagen vallen en er gaat haast geen dag voorbij, of de tram is bij een aanrijding betrok ken. DE TIMMERMAN. Niet om wat te zeggen, maar de timmerman, die vroeger in het dorp waar ik als kleine jongen woonde, zijn boterham met of zonder beleg ging moest verdienen, was gelijk koster van beroep. En omdat hij koster was, was het helemaal niet vreemd, dat hij op gezette tijden een hoge hoed droeg en een lange zwar te jas, behorend bij de uniformen van het doodbiddersgilde. Zijn vrouw hield er ook nog een water- en vuurstokerij op na en dan kwamen de vrouwen op Maandagmorgen voor twee centen een hete emmer water halen. En omdat haar man koster was, was zij het die de kerk schoon hield. De koster zelf was te gelijkertijd de tuinman van de do- miné en je mocht dat tuintje best bekijken. Ach, hoe was de situatie in zo'n dorp. De meesten hielden er een ne venbetrekking op na en je wist niet beter of het hoorde zo. De schoen maker was wethouder en kruide nier, waar de jeugd voor de cent die zij eens per week van hun ouders kregen, drop of zoethout konden kopen. Maar de timmerman spande de kroon met zijn betrekkingen. En daarom werd hij voor de meest ge ziene man van het dorp aangezien. Zijn raad werd dikwijls gevraagd enopgevolgd. En op een goeie dag werd hem het dorp te klein en vertrok hij om van de verdiende centen te gaan le ven in een bosrijke omgeving. Toevallig was ik deze week bij hem. En ik stond verbaasd dat hij nu de timmerman van het dorp was. Als een heer gekleed deed hij mij open en zijn vrouw herkende ik he lemaal niet meer, zo chique zag zij er uit. Natuurlijk sprak zij over het dorp waar we vandaan kwamen en zo langzamerhand vertelde zij me, dat zer er nu een pension op na hield, wat ettelijke duizenden guldens per jaar opleverde en zij er nu best van korfden komen. Haar „timmerman" verzorgde de inkopen en admini stratie en haalt en brengt de bagage van de gasten van en naar het sta tion. Ik stond perplex. Wat een ge luk had die eenvoudige koster-tim merman gehad. Wat een zaken mensen! Toen ik weg ging had ik een bewijs in handen, dat ik veer tien dagen welkom was van de zo mer tegen betaling van een aanzien lijk bedrag, een bedrag waarvan ik weet, dat geen enkele vacantie mij dat gekost heeft. Een snuggere wa ter- en vuurvrouw heeft mij dat ge lapt!!! Tot de volgende week. KRIS-KRAS Over enkele maanden zullen weer een groot aantal kinderen de eerste etappe van hun theoretische bekwa ming voor het komende leven hebben voltooid. Dan zullen de zes klassen van de lagere school zijn doorlopen en openen zich nieuwe perspectie ven, zijn er nieuwe wegen, waar langs het kind, het Uwe en het mij ne, verder zal kunnen gaan. Ik denk aan de Huishoudschool, de Ulo, de Ambachtschool en het voortgezet Lager Onderwijs. En er zullen al wel heel wat ouders zijn die wel licht gevraagd zullen hebben aan hun kind of kinderen: wat wil je later worden? Daarop krijgt men vaak de meest fantastische antwoorden. Toen wij een paar jaar geleden met onze oud ste zoon een dag op Schiphol waren, stond voor hem de toekomst reeds vast: hij wilde piloot worden. Maar toen we een maand later een reis maakten met de nieuwste diesel- trein, leek het hem aardiger, om wa genvoerder te worden bij de Spoor wegen. Wij hebben ten slotte zelf de knoop maar doorgehakt en gezegd: Best, je gaat voorlopig maar naar de U.L.O. en dan kunnen we over een paar jaar wel verder zien. En onze zoon is daarmee tevreden. Geen twee kinderen zijn hetzelfde. Vaak ziet men in hetzelfde gezin, dat het ene kind op 12-jarige leef tijd al positief zijn toekomst ziet en er zich serieus op toe gaat leggen, terwijl een ander drie jaar later nog niet weet, welke richting hij uit zal gaan. Nu is dit voor een jongen dan ook moeilijker dan voor een meisje. Want het is in de regel zo, dat de jongen straks als man en vader het brood voor zich en zijn gezin zal moeten verdienen en het leven is te genwoordig zo gecompliceerd ge worden, dat men vrijwel voor iedere branche of bedrijf een diploma moet hebben om de vereiste vergunning te kunnen bekomen. Het probleem der beroepskeuze wordt dus over enkele maanden weer actueel. Onze lezeres uit Lisse, mevr. Th. G. de Z—V., is dan ook beslist niet te laat, als zij mij nu al schrijft over deze aangelegenheid en mij in een uitvoerige brief vertelt van haar beide kinderen, die straks de zes klassen der lagere school doorlopen zullen hebben. En in deze brief komt tenslotte de kernvraag: „Wat is Uw oordeel over de psycho techniek?" Ik zou in mijn antwoord eigenlijk ste geval ga zeggen: Mensen, laat je kinderen psycho-technisch testen, want dat is je ware, zwijg ik ook over de mislukkingen. Ik ben niet deskundig genoeg, om er mijn oor deel over te vormen. Maardaar hebben onze leze ressen en lezers, ouders van op groeiende kinderen natuurlijk niets aan. En daaróm vraag ik onze leze- ressenkring (en natuurlijk ook de lezers!): hebt U goede of minder- gunstige ervaringen met psycho technisch onderzoek? Schrijf het me dan eens. Dan kan ik in deze ru briek het voor en tegen afwegen. Ik wil er graag nog een rubriek aan wagen, want ik ben er van over tuigd, dat heel wat ouders wel wat meer over deze materie wensen te weten. Afgesproken? Ik wacht dan eerst even Uw brieven af. Daarna praten we er nog eens over. DORA WERTH heel kort kunnen zijn: ik heb er geen oordeel over, omdat ik geen mijner kinderen ooit psycho-tech nisch heb laten testen en het waar schijnlijk ook wel niet zal laten doen. Hieruit moeten onze lezeres sen niet gaan opmaken, dat ik er vijandig of onverschillig tegenover sta. Want dit is niet het geval. Dat ik mijn kinderen niet laat testen heeft verschillende oorzaken. Wij beiden, mijn man en ik, zijn van me ning, dat de beroepskeuze voor ons kroost tot nu toe geen moeilijkheden heeft opgeleverd; onze beide oud sten weten zo ongeveer al wel, wat ze willen, en de twee jongsten heb ben nog de tijd. Als onze oudste zoon zijn Ulo-diploma heeft, dan kunnen we hem altijd nog laten testen, als dit nodig zou blijken. Al sta ik dus geheel niet vijandig tegenover de psycho-techniek (inte gendeel: ik neem aan, dat dit sy steem onder bepaalde omstandighe den zeer nuttig kan zijn), toch heb ik twee bezwaren. In de eerste plaats vind ik het tarief te hoog. Voor de massa is deze manier van onderzoek naar de mogelijkheden voor een kina onbetaalbaar. Maar het grootste bezwaar tegen de psy cho-techniek, voor wat betreft dan het onderzoek, is, dat ik nog nooit in een of ander rapport practische re sultaten heb gezien. Nog zeer on langs was, ik als lid van het school bestuur qp een ouderavond, waar een directeur van een psycho-tech nisch instituut een lezing hield. De lezing was beslist interessant en ik kreeg respect voor de wijze, waarop deze deskundige dit onderzoek met vele voorbeelden illustreerde in zijn betoog. Maar op een vraag van een der ouders, of men ook een stati stiek kon tonen van de practische resultaten, moest de spreker het antwoord schuldig blijven; die was er niet. Na het advies verbreekt men meteen weer het contact met het kind en zijn ouders en men weet dus in het geheel niet, of het advies goed of niet goed is geweest. Nu kan ik misschien wel met en kele voorbeelden aantonen, dat be paalde uitgebrachte adviezen juist zijn geweest. Ik heb in mijn kennis senkring mensen, die hun kind of kinderen hebben laten testen. Zij kozen het beroep, dat werd geadvi seerd en het ging goed. Aan de an dere kant kan ik ook gevallen sig naleren, dat het gegeven advies on juist was. Zo min als ik in het eer- Zijn we 's zomers s' morgens buiten Dan genieten wij steeds weer Van 't gemengde vogel-zangkoor, Van hun mooi gekwinkeleer. Zijn we 's zomers 's middags buiten Dan doet zich ons oog te-goed Aan hun licht, gracieus bewegen, Aan hun bonte kleurengloed. Zijn we 's zomers 's avonds buiten, We genieten allemaal Van de koning aller zangers, Onze vriend de nachtegaal. Zijn we 's winters 's morgens binnen Bij het lekker warme vuur, Vriest het, dat de stenen kraken, Is de wind echt schraal en guur, Laten we dén óók efcns kijken In de vogel-maatschappij: Gooi wat kruimels, geef wat water, Maak je zomer-vrienden blij! CLINGE DOORENBOS In de vergadering van de ge meenteraad van vorige week Vrijdag heeft burgemeester Warnaar in zijn Nieuwjaarsrede zijn blijdschap uitge sproken over het feit, dat de gemeen telijke molen thans weer op volle toeren kan draaien. Het stratenplan aan de Sniepweg nadert zijn vol tooiing, waarmede de laatste bouw grond aldaar wordt opengelegd. In middels is opdracht gegeven voor het ontwerpen van een nieuw uitbrei dingsplan ten noorden van de Kerk- weg, dat uiterlijk in 1956 geheel ge reed moet zijn. Na dat jaar zal de bouwerij zich in die richting moeten bewegen. De verdere uitvoering van het we- deropbouwplan is dezer dagen aan besteed. De onderhandelingen met het R.K. kerkbestuur die tot enige stagnatie hebben aanleding gegeven, zijn tot een voor alle partijen gunsti ge oplossing gekomen. De electrifica- tie van de straatverlichting is goed- gevorderd en de plannen om daar in 1954 mee voort te gaan liggen gereed. De vooruitzichten van de woning bouw zijn minder gunstig. Het bouw volume, dat aan Zuid-Holland wordt toegewezen is beslist onvoldoende. Op deze wijze zal de woningnood, die de minister in 1960 wenst verdwe nen te zien, nog in onverminderde mate voortduren. Waddinxveen zal tenminste 100 huizen per jaar moeten kunnen bouwen en spreker heeft hierin zeer weinig vertrouwen. De burgemeester bracht hulde aan de firma Rehorst, die de particuliere woningbouw gaat ter hand nemen. Tot dusver is de activiteit op dit ter rein teleurstellend geweest. Gehoopt wordt, dat vele anderen het goede voorbeeld zullen volgen. B. en W. overwegen om te beslissen personen, die in staat geacht kunnen worden zelf een huis te doen bouwen, niet meer in aanmerking te laten komen voor toewijzing van woningwetwo ningen. Burgemeester Warnaar be handelde verder nog enkele onderde len van het rapport van de advies commissie woonruimte en deelde daarbij mede, dat de woningbouw nummer één zal blijven. Bij de behandeling van ingekomen stukken deelde de voorzitter mede, dat van Gedeputeerde Staten het ver zoek is ontvangen om het raadsbe sluit tot toekenning vna voorschot ten aan de Schoolbesturen op de vijfjaarlijkse afrekening in te trek ken, omdat dit besluit in strijd zou zijn met de wet. B. en W. zijn van mening, dat de raad aan de school besturen wenst te geven, waarop de ze recht hebben, zodat werd geadvi seerd niet tot intrekking van het be sluit over te gaan. Hiertoe werd met algemene stemmen besloten. Zonodig zal een beslissing van de Kroon wor den uitgelokt. Aan de orde kwam een voorstel van B. en W. om het burgerlijk arm bestuur op te heffen en te vervan gen, voor een instelling voor sociale zaken en een dienst van sociale za ken. Op voorstel van mevr. Van der TorrenVeendorp werd in het reg lement de bepaling opgenomen, dat de leden van de instelling op 70-ja- rige leeftijd dienen af te treden. Een voorstel van de heer Pille om de directeur van de dienst te laten be noemen door de raad en niet door B. en W. vond geen ondersteuning. De heer Van Oosten was van me ning, dat de leden der instelling, die met hun werk naastenliefde be trachten, niet in aanmerking mogen komen voor presentiegeld voor het bijwonen van vergaderingen. Ook dit voorstel vond geen ondersteuning. Meer succes had de heer Huizer, die de zitting hebbende leden van het burgerlijk armbestuur niet automa tisch wil laten overgaan naar de in stelling voor sociale zaken, maar de raad de leden afzonderlijk wil laten benoemen. Dit voorstel werd aange nomen met 10 tegen 2 stemmen. Te gen wethouder Buitelaar en de heer Pille. Op verzoek van de aannemer, werd de beloning voor het schoon houden der openbare scholen met 5 pet. verhoogd. Mevr. Van der Tor ren bracht rapport uit inzake een door haar ingesteld onderzoek naar de wijze waarop de scholen worden schoongemaakt. Zij was van oordeel, dat dit niet geheel feilloos geschiedt en zij acht het raadzaam hiervoor een reglement samen te stellen. Hier toe werd besloten. De Goudse stichting voor de rheu- mabestrijding kreeg een subsidie toegewezen van 2 cent per inwoner. Het verzoek om subsidie van de bond van mobilisatie-invaliden werd afgewezen. Zonder discussie of hoof delijke stemming werden nieuwe sa laris-verordeningen voor het perso neel vastgesteld en werden de huren van de woningen, in eigendom der gemeente met 15 procent verhoogd. De raad verhoogde de grens, waarbij B. en W. inzake huur en verhuur, en koop en verkoop voor de raad kunnen optreden tot f 500.Ver der werd nog besloten een geldle ning aan te gaan voor woningbouw van f 500.000.— en een verkeersma- quette aan te schaffen voor het vèr- keersonderwijs op alle scholen. Deze maquette krijgt de Vereniging voor Veilig Verkeer in bruikleen. Bij de rondvraag vroeg mevr. Van der Torren naar een verslag over de adoptie van Stad aan 't Haringvliet. De voorzitter deelde mede, dat de werkzaamheden nog niet zijn be ëindigd en dat het comité nog eens bijeen moet komen, nadat hij en de gemeentesecretaris nog eens ter plaatse een bespreking gehad zullen hebben. Dit onderhoud zal als ge volg van de bevroren rivieren nog even uitgesteld moeten worden. Na een korte bespreking in gehei me vergadering werd nog besloten tot aankoop van de woningen Noord kade 16 en 18. IN PROZA EN POËZIE Als de thermometer in ons land beneden nul Celsius daalt of boven de 70 graden Fahrenheit stijgt, dan krijgt de Nederlander belangstelling voor ijs. In het laatste geval verdie nen een hedeboel mensen er geld aan, maar in het eerste geval ook. Zomers zijn het de ijscoventers, die aan deze lafenis verdienen, in de winter de kolenboeren, de loodgie ters en de schaatsenfabrikanten. IJs, ja, wat is nu eigenlijk ijs? Vraag twintig kinderen in een schoolklas een opstel over ijs te ma ken en je krijgt twintig verschillen de visies. „IJs", schreef Jantje, „is een mazzel, want dan krijg je vrij van school; dat betekent: baantje glijden, heel veel pret en heel veel jool. 'k Zou graag schaatsen willen (rijden, net als d'and'ren, op de Vliet, maar ik kan er niet aan meedoen, want ik heb die dingen niet. Vader is nou uitgevrpren,

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1954 | | pagina 1