Weekblad voor Waddinxveen WlwcLu de Vrouw. de y^iefyd van de week Kris-Kras Vrouwen-wereldgebedsdag, Mannepraat. ScMpbreukelino u. d. Leuuehauen Enorme vraag naar IVOROL - tandpasta Dat doet de Goede kwaliteit. NÜTSSPAARBANK te WADDINXVEEN No 454 Vrijdag 26 Februari 1954 9e Jaargang Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woendagsavonds inzenden. Het kan vriezen en het kan dooien Gladde wegen en slecht zicht tengevolge van mist zijn er het re sultaat van. Ja, mist de grote vijand van alle verkeer, te land, ter zee en in de lucht. Te land, op de onbewaakte over weg. Bij Rilland-Bath stapte de be stuurder van een auto uit om er zich van te overtuigen, dat de weg veilig was dat er niets aan kwam." De dikke mist belemmerde alle uitzicht, doch de man hoorde geen trein aankomen. Die kwam pas, toen hij de overweg passeerde. De auto werd door de sneltrein Bergen op ZoomVlissingen aan de achterzijde geraakt. De man, die toch zo goed had uitgekeken, kwam met de schrik vrij, doch zijn echtge note moest met een gebroken arm in het ziekenhuis te Bergen op Zoom worden opgenomen. Ter geruststelling van het publiek en in het belang van de Spoorwegen zelf nu er zoveel ongelukken ge beuren zal de Minister van Ver keer en Waterstaat overwegen, of naast de Raad voor de Scheepvaart en de Raad voor de Luchtvaart een Raad voor de Spoorwegen moet worden ingesteld. Tot nu toe berust het onderzoek van ernstige ongeluk ken by het Rijksspoorwegtoezicht, terwijl zich ook de Justitie ermee bemoeit. Een Raad voor zus en een Raad voor zo Er kwam reeds een nieuwe Ra- dioraad en Minister Cals, die deze installeerde, maakte duidelijk, dat deze Raaioraad, die de taak van de verdwenen Televisieraad over neemt, in de eerstkomende tijd vooral aandacht aan de televisie zal dienen te schenken, hoewel ook op het terrein van de radio grote ac tiviteit van óe nieuwe Raad zal worden gevraagd. Als men hoort, wat de Minister van de vernieuwde Raad verwacht, dan moet erkend, dat de verwach tingen wel hoog zijn gespannen. Zo wenst men advies over de eigen domsrechten van televisie-uitzen dingen, over de eventuele noodzaak van een onderzoek naar de invloed van televisie op de jeugd, gezin en samenleving over de verdeling van de televisie-zendtijd en over de internationale uitwisseling van pro tot een kleine naamsverandering, om daarmee blijk te geven van haai- bewondering -voor hetgeen bij het dichten van het dijkgat bij Ouwer- kerk is gepresteerd. De bewondering, die de hoofdstad koestert voor degenen, die het op 25 Februari 1941 aandurfden een alge mene werkstaking te proclameren, zou Donderdag weer op traditionele wijze tot uiting komen, door bloe men te leggen aan de voeten van het standbeeld „De Dokwerker" aan het J. D. Meijer plein te Amsterdam. Alles wat met aeze staking verband houdt, werd neergelegd in een dezer dagen verschenen boek van de heer B. A. Sijes. PUZZLEN. We zaten Zondagavond zo echt knusjes bij elkaar, mijn vrouw en ik, en keuvelden over vroeger, toen allen en alles tevreden was. Wat een tijd, wat een tijd. Moet je ver gelijken met vandaag. Wie is er eigenlijk nog tevreden? Niemand toch? Daarom is er ook zo veel ont spanning, zelfs zoveel, dat er een teveel van het goede is. Moet je de jeugd horen vertellen soms je ha ren rijzen ten berge, bij al die ver halen. Alle songs kennen zij uit het hoofd, de titels èn de woorden, na tuurlijk in het Engels, al hebben zij nooit één woord Engels geleerd. Het is voor mij en mijn. oudje een puz zle hoe ze dat allemaal weten. Afijn, radio en bioscoop zijn daar wel debet aan. Net dat mijn vrouw een kopje koffie in wil schenken wordt er ge beld en even later stormt met veel geweld een fluitend deerntje bin nen. Mijn nichtje. „Oom Loek", zegt ze, „mag ik vanavond bij u naar de radio luis teren, thuis is er visite en mag de radio niet aan en ik wil toch zo graag meedoen aan die puzzle-pa rade". Ik zeg„puzzle-parade"? Wat is dat nou weer? „O, zegt Jan ny, moet je letters -en titels op schrijven van melodieën die ge speeld of gezongen worden". „Ken jij dat dan", vraag ik, „waar haal je die kennis vandaan?" „O, zegt ze, iedereen ken dat" en tegelijk haalt ze uit haar tas een velletje papier en een potlood. Ik was toch wel wat nieuwsgierig en ging naast haar zit ten toen het „spul" begon. Wilt u wel geloven, dat ik stomverbaasd mijn nichtje zat aan te kijken? Nau welijks waren de eerste tonen van een bepaald nummer te horen of mijn nichtje vulde de letter en de titel in. Engelse en Duitse titels, of het niets betekende. Ik zeg: ,,Meid, jij moet een muziekknobbel hebben, wie weet nu al het nummer als er maar een paar noten gespeeld of ge zongen zijn?'' „Heb ik ook", zegt ze, „voel maar op mijn hoofd, daar zit de muziekknobbel". „Wil je mij nog voor de gek houden ook, kwaaie meid',' zegt ik. ,,Nee, zegt ze, maar wat weet u nu van High Noon of zo iets af. Moet ik eens vertellen wat het gevraagde woord nu is, al heb ik pas vier titels? En warempel, laat ze nog gelijk hebben ook, dat deerntje van amper zestien jaar. Om eerlijk te zijn heb ik ook een num mer geraden van de puzzle: het ging over een oever en een snelle vliet. „Ja", zegt Janny, „als u die nog niet wist, U hebt daar zeker vroeger met uw meisje langs gelo pen De puzzle-parade kostte mij nog een briefkaart ook. Wat een knob bel van een muziekknobbel heeft Janny toch, zei mijn vrouw toen ze weg was. Ik geloof, dat het wat an ders is. Tot de volgende week. KRIS-KRAS Van de televisie naar televisie films is slechts een stapje. Hier te lande in de Cinetone- studio's te Duivendrecht zullen 26 Amerikaanse televisie-films wor den opgenomen. Dat geeft werk! De leiding heeft besloten, ongeveer honderd Nederlandse studenten in de gelegenheid te stellen, in deze films, die van 28 Februari tot Sep tember worden opgenomen, als fi gurant op te treden. Men geeft stu denten de voorkeur, omdat zij meestal gemakkelijker over hun vrije tijd kunnen beschikken en omdat van hen mag worden aangenomen, dat zij de moderne talen behoorlijk beheersen. De fijmerij schijnt er in ons land een beetje beter in te komen. Zo werd ook bericht, dat de Televex- filmindustrie tien films voor de bin nen- en buitenlandse televisie zal vervaardigen. De eerste is reeds in het Museum voor Natuurlijke Histo rie te Leiden opgenomen. De Raad voor de Scheepvaart zal binnenkort weer een ernstige aan varing tengevolge van de mist te beoordelen krijgen. Op de Nieuwe Waterweg werd de Rotterdamse kustvaarder „Leuveha- ven" door een Japans motorschip overvaren, waarbij een matroos en een kok verdronken. Behalve ge noemde twee slachtoffers van dit scheepsdrama in de mist, wordt verondersteld, dat ook een 16-jarige schaapsherder hierbij is omgekomen. Vermoed wordt, dat de jonge man het hulpgeroep van de drenkelingen heeft gehoord en zich te water heeft begeven. O land van mist en mest Ging de Leuvehaven verloren tenminste voorlopig een nieuw schip kwam weer van de helling: bij de N.D.S.M. te Amsterdam. Daar liep de Ouwerkerk te water. Dit schip, bestemd voor de Ver. Ned. Scheepvaartmaatschappij te Den Haag, zou aanvankelijk Ouderkerk worden genoemd, doch de directie van genoemde maatschappij besloot PRO EN CONTRA WONINGRTJIL. tijdens de vacantie. Het stukje, dat ik enige weken ge leden schreef, naar aanleiding van een brief van onze lezeres, mevr. v. d. E. uit Bergen op Zoom, over de vacantie-woningruil, heeft heel wat lezeressen en lezers naar de pen doen grijpen. En ik ben blij, dat er zovele reac ties kwamen. Blij, om twee redenen. In de eerste plaats is me geble ken, hoewel ik dit al vermoedde, dat zulks niet nieuw is. Er zijn in ons land heel wat gezinnen, die des zomers een week of veertien dagen, enkele zelfs nog langer, elkanders woningen ruilen en' op deze wijze betrekkelijk goedkoop met vacantie gaan. Immers, men heeft dan niet de dure pensionkosten te betalen. Men heeft uitsluitend de reiskosten, de normale huur en verder de ge wone uitgaven voor eten, drinken enz. Voeg hierbij dan nog de extra uitgaven voor uitstapjes, dan ligt het voor de hand, dat men, globaal genomen, heel wat goedkoper met vacantie is met een maximum aan genoegen en ontspanning. In de tweede plaats is me dit dui delijk geworden: zij, die van plan zijn met een ander gezin te ruilen, zullen er goed aan doen eerst eens een kijkje te gaan nemen bij het gezin, waarmee men van plan is te ruilen. Omgekeerd moet zulks na tuurlijk eveneens het geval zijn. Staat het elkander niet aan, wel, dan bespaart men zich wellicht veel teleurstellingen en narigheid, als men dit openlijk zegt en niet verder gaat organiseren. Ik kreeg van verschillende leze ressen uit alle delen van het land reacties. Er zou dus in principe wel interesse bestaan voor een dergelijke vacantie-woningruil. Ik onving echter ook uitvoerige brieven van lezeressen, die in dit opzicht minder prettige ervaringen hadden. Zo schrijft mevr. P. van W. uit Den Haag me o.m. „Het brengt ri sico's mee. Ik heb zelf enkele jaren geladen mijn huis tijdens de vacan- tieweek geruild met een gezin uit Limburg. Wij hadden briefwisseling met deze familie gehad en ze kwa men met 4 volwassenen en 1 kind (wat, toen het zover was> 3 kinde ren waren). Maar dit alles heb ik nog kunnen aanvaarden, doch het ergste was, dat mijn huis bij terug keer zo hopeloos rommelig en vuil was, dat mij dit een hele dag wer ken kostte. Mijn aanrecht stond vol vuile vaat en lege drankflessen en mijn bedden lagen net zo als ze er 's morgens uitgestapt waren. Dit al les aangaande mijn huis. Maar nu sing en we zouden vast niet met va cantie kunnen gaan, als we naar een hotel of pension moesten. Dat kost immers veel te veel". Een lezeres uit Apeldoorn: „Met vacantie-woningruil moet je geven en nemen. Je krijgt het natuurlijk nooit zoals je thuis gewend bent, maar dat is in een hotel of pension ook niet het geval. In geval van schade, spreekt het natuurlijk van zelf, dat je die vergoed. Wjj ruilen al vier jaar met een gezin in Zee land en er zijn nooit onaangenaam heden voorgevallen". Er waren nog meer reacties, maar we zullen het faietrbij laten. De adressen van onze lezeressen, die in principe wel wat voelen voor va cantie-woningruil in de komende zomer, heb ik genoteerd. Ik zal trachten, hen in contact te brengen met elkander en dan moet men in dividueel maar proberen, of men tot een vergelijk kan komen. Het lijkt mij, achteraf bekeken, toch beter om deze ruil niet in het groot te or ganiseren. Ik vrees, dat ik anders degene zal zijn, die de klappen krijgt, als het op desillusies uit loopt. En dat is voor U en mij niet prettig. Mijn slotconclusie is dezeOver het algemeen voelt de Nederlandse huisvrouw niet zo erg veel voor va cantie-woningruil. Alleen al bij de gedachte wie zal er gedurende die week in mijn huis komen? wordt men huiverig. De ervaringen, welke gebleken zijn uit de verschillende brieven, die ik hierover ontving, wa ren niet onverdeeld gunstig. De ene lezeres is vol enthousiasme, de an der zegtdat nooit meer. De een heeft het toevallig goed getroffen, de ander heeft onaangename erva ringen. Wie zal zeggen, welke erva ringen men deze zomer heeft? Wie desondanks mee wil doen aan de vacantie-woningruil kan zich nog tot 15 Maart a.s. bij mij opgeven (via de redactie van dit blad) en dan zal ik proberen een contact adres te vinden. Maar.... ik neem vanzelfsprekend geen enkele ver antwoordelijkheid op me. DORA WERTH. 5 MAART 1954. De uitnodiging tot gemeenschap pelijk gebed op de eerste Vrijdag van de lijdensweken komt tot ons. Heeft de wereld wel ooit zoveel be- Ons petje af voor Hasselman, De generaal van 't eerste plan, Wie 't heil van nederlands soldaat Als altijd zeer ter harte gaat; Die zegt„Blijf van mijn mannen (af, Geen régel schrijven ze voor straf!" Geen ik ik ik En mag mag mag En niet niet niet Geen strafwerk voor een hoge piet Geen viertje-min voor Wout of Gijs, Laat dat maar voor het onderwijs. Breng een saluut aan Hasselman Die nu een potje breken kan Bij ieder rechtgeaard recruut Die in zijn wapenrok-debuut Beschermd wordt tegen trammelant Met een soort schoolvoscommandant. Geen ik ik ik En mag mag mag En niet niet niet Met in de hoek staan in 't verschiet Geen vingers op voor Kees en Koen: Mag 'k asteblieft een plasje doen? De mannenpraat van Hasselman, Die overtuige ons ervan Dat niet ons duur belastinggeld Voor een systeem wordt neergeteld Van „bank vooruit en dan nog fijn Een kusje van de kapitein...."; Geen ik ik ik En mag mag mag En niet niet niet Geen kleuterklas of wiegelied, Doch kérels, Piet en Henk en Jan, Naar het patroon van Hasselman! JAAP MIJDERWIJK. Een tekst uit Joh. 10 is de grond slag van de liturgie, die mejuffrouw Sarak Chakko uit India heeft sa mengesteld. Deze liturgie is verkrijgbaar bij de dames van het comité en 's avonds aan de zaal. Mevr. J. S. Verheul Venema, Mevr. J. van BergenBa tenburg, Mevr. C. de BoerBorg, Mejuffr. S. H. Broer, Mejuffr. E. Hofman, Mevr, N. Hoogeveen-Boen- der, Mevr. J, van MourikKoren, Mevr, E. A. van VeenBos. (Men zie de advertentie.) Op bezoek bfl Andries van Oostenbrugge. Bij de fam. Van Oostenbrugge worden we hartelijk en eenvoudig angaauuc uujii het volgende: Wij zouden ruilen met een huis op goede stand (in een rommelige straat in Hoensbroek), dus wij dachten hier een comforta bel huis te vinden, maar laat ik U vertellen, dat het mij enkele uren werk kostte, alvorens ik mijn eten durfde op te zetten. Wanneer men bovenstaande meegemaakt heeft, dan kunt U zich voorstellen, dat ik niet zo erg voor vacantie-woning ruil meer ben". Een andere schrijfster, mevr. J. de V.G. uit Bennekom deelt me de „Wij hebben het ook eens een jaar gedaan. Kwamen in Rotterdam eerst even kijken. Het huis was be hoorlijk, al kan men een stadswo ning niet op één lijn stellen met een woning buiten, en de familie leek ons ook netjes. Toen we weer thuis kwamen, bleek de Rotterdamse fa milie toch niet zo netjes te zijn ge weest, als we veronderstelden. Na een paar uur hadden we de schade opgenomen: drie glas-in-loodruitjes, een brandgat in het vloerkleed, een gebarsten bloemenvaas, twee ver nielde schakelaars electrisch licht, een dolgedraaide waterkraan en een aantal emaille pannen, welke be schadigd waren. Voeg hierbij nog een verdwenen wandelstok en een grote olievlek in de stenen gang vloer, dan begrijpt U wel, dat mijn man die avond zei: „Dat is eens, maar nooit weer!" Er waren ook andere reacties. Een dame in Hilversum, familie van een onzer lezeressen, is vol lof. Zij schrijft mij o.m. „Sedert 1947 rui len we. Eerst twee keer met een fa milie in Zierikzee, toen "drie jaar met een gezin in Den Helder en nu gaan we komende zomer voor de derde maal naar Kampen. En we hebben nog nooit moeilijkheden ge had. Ik vind het een reuze-oplos- hoefte gehad aan gebed als in onze dagen? Moge daarom onze wereld wijde gebedskring, waaraan 118 lan den deelnemen, op 5 Maart 1954 we derom een getuigenis zijn, dat het gebed een grote kracht is ten goe de. Het is vaak ontroerend te lezen, wat de gebedsdag hier en daar heeft mogen bewerken, b.v. de scheids muur der rassen in Zuid-Afrika doorbreken, groeperingen, die on verzoenlijk tegenover elkander ston den, elkaar doen vinden. Laten wij er ons van bewust zijn, dat dezelfde beden en zangen op die dag overal opstijgen van de aarde tot Gods troon. Laten wij het hoofd buigen in eerbiedige betuiging van onze afhankelijkheid en ons ver trouwen op de Almachtige God. Hierin ligt een krachtige bemoedi ging en aansporing voor ons om voort te gaan en te trachten steeds meer vrouwen te bewegen tot Cel- name, opdat ook dit werk meeheipc aan het grote doel: Ene kudde zal 't eens zijn, die één herderstaf zal leiden. Juicht, Hij komt, der herd'ren Hoofd: Jezus houdt, wat Hij belooft. binnengehaald. En bent U Andries? Andries lacht, ja, dat ben ik. Andries is een van de schipbreu kelingen van de Nederlandse kust vaarder „Leuvenhaven", welke tij dens één dikke mist in de Nieuwe Waterweg bij een aanvaring met een Japans vrachtmotorschip tot zinken is gebracht op Zondagcohtend, ter wijl het schip voor anker lag. Andries lacht éven en presenteert een sigaret. Vader zit naast hem en als de ge lukkige moeder en een zuster van de geredde hebben plaats genomen, komt het relaas. Andries vertelt hoe een hevige schok voor hen allen het alarmsig naal betekende. Wïm Korteland en ik (zegt An dries) waren onder in de verblijven. Als zij de situatie enigszins heb ben overzien rent Andries drie maal naar beneden om de zwemvesten te halen. Allen rennen in koortsachtige haast om lijfsbehoud. Het schip zinkt snel en allen gaan over boord. De Jappen (en dit is zeer bevreemdend) stellen hoege naamd geen pogingen in het werk Niet allen die sparen worden rijk Maar bijna allen die het niet doen, blijven arm. SPAART voor Uw toekomstige grote uitgaven. schulden, ge zijt gelukkig. Maakt gebruik van een rekening bij de Ge blijft zonder Kanaalstraat 9 Telefoon 668 Bijkantoor van de Nutsspaarbank te Gouda

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1954 | | pagina 1