Weekblad voor Waddinxveen De> Spiegel van de week Kris-Rras PRINSES WILHELMINA verjaart a.s. Dinsdag 1/Hoedu de Vrouw. DROOMBEELD Vrijf Kou en Pijn No 480 Vrijdag 27^Augustus 1954 10e Jaargang Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telet. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woendagsavonds inzenden. De Minister van O. K. en W. heeft zich bezorgd betoond over de ont wikkeling van het moderne verkeer. De school dient aandacht te schen ken aan verkeerslessen, doch ook de ouders dienen hun kinderen op de gevaren van de weg te wijzen. De verkeersregels worden er tegen woordig anders niet eenvoudiger op. Thans is uitgemaakt, dat de politie en brandweer voorrang hebben, zelfs op het verkeer van voorrangs wegen, doch dat zij zich aan de rode stoplichten hebben te houden als deze branden. Conclusieals het rode stoplicht brand, brandt de brand maar wat langer. Het lijkt op goochelenAan goochelen hebben de Groningers hun hart kunnen ophalendrie dagen lang. Daar werd uitgemaakt, dat Tonny van Dommelen, een 26-jarige Am sterdammer, de beste manipulator van geheel Nederland is. Meer dan 300 van zijn collega's hebben deze uitspraak van de jury vijf minuten lang met applaus onderstreept, zo dat wij mogen aannemen, dat hier geen speld tussen te krijgen is. Om terug te komen op het ver keer het aantal ongelukken neemt gestadig toe ook in de lucht. Ten zuiden van Franeker, boven het Frieze dorpje Tzum, verongelukte weer een Gloster-Meteor, waarbij het toestel in brand vloog en de pi- E. Elshout uit Sliedrecht, jammer lijk om het leven kwam, Een onge luk moet in onze tijd al heel bijzon der zijn, willen de bladen er nog behoorlijk wat ruimte aan spende ren en met interviews van oogge tuigen aankomen. De lezers kennen het alhet is allemaal koekoek een zang: zoveel doden, zoveel ge wonden. Variatie is er in de dage lijkse ongelukken-reeks bijna niet meer aan te brengen en sensatie zit er helemaal niet meer in. Wij raken er aan gewend. Dit moge misschien cynisch klinken wij stellen enkel en alleen de feiten vast. Dat aan een vliegtuigramp wel ruimte besteed wordt, bewees het grote ongeluk met de „Willem Bon tekoe, het K.L.M.-toestel dat op de Noordzee vergingen een aantal slachtoffers kostte. Nu mag men nog zoveel goede wenken geven ter verbetering van het verkeer en ter bescherming van de mens tegenzichzelf, ongeluk ken zullen er altijd blijven. Het was maar d!an in andere betekenis van het woord ook een stel „on gelukken", dat niet tegen zichzelf beschermd wenste te worden. Enige Duitsers waren te Katwijk aan het baden. Zij werden gewaar schuwd, omdat men te ver in zee ging. In plaats van die waarschu wing dankbaar te accepteren, bleef hei badend.» gezelschap op de ge vaarlijke i'lRats. To-;n zij eindelijk na lang fluiten en wenken terugkwa men, trokken de. heren hun beken de grote muil open en er ontstond zelfs een vechtpartij, waarbij de uni form van een der waarschuwende agenten werd gehavend en waarbij een uniformpet en een gummiknup pel in zee werden gesmeten. Het stel werd tenslotte meegenomen naar het politiebureau, waar de da mes en heren proces-verbaal kre gen. Eigenlijk een tamme afloop. Menigeen zou Jie te water gegooide gummiknuppel reet graagte hebben droog geslagenAndere opmer kingen waren: laat het tuig. Waar- jr-> zou je die dames en heren niet in een mui laten komen? Het is te hopen, dat de rechter deze cnverantwoordeuijk handelen de mensen een geduchte straf zal kunnen geven. Nu wij het toch over een, wille keurige, techier hebben, zij bericht, dat Mr. F. Hollander, die, na een conflict met een journalist, van Am sterdam werd overgeplaatst naar Alkmaar, thans eervol ontslag heeft verzocht en verkregen ui't zijn ambt van Officier van Justitie bij de Ar rondissementsrechtbank te Amster- lam. De overplaatsing naar Alkmaar gaat dus niet door. Men kan wel zeggen, dat tot het eind toe mr. Hollander zijn weinig plesante houding ten aanzien van de pers heeft gehandhaafd. Tóen enige bladen een paar maanden geleden berichtten, dat hij van plan was, ont slag te vragen en dat hij de benoe- ming te Alkmaar niet had aanvaard, werd dit een dag later door hem pertinent tegengesproken Als eerstdaags de geruchtma kende Berkelse moordzaak weer aan de orde komt ditmaal voor het Gerechtshof te Den Haag, zal mr. Frangois Pauwels niet als verdedi ger optreden. Mr. Pauwels deelde mede, dat hij met de verdediger van de Berkelse arts, mr. Huygens, over het dossier op vele punten van me ning verschilde, zodat een vrucht bare samenwerking met eerbiedi ging van eikaars standpunt uitgeslo ten moet worden geacht. VRIENDIN. Toen ik op een goede dag in het begin van deze week zo op mijn ge mak eens een wandelingetje maak te door onze nieuwe wijk viel het mij op, hoe mooi' eigenlijk nieuw bouw wel is. De bouw van deze hui zen is eenvoudig en toch zit er iets statigs in. Maar voor de prijs, die deze huizen gekost hebben, mag dat ook wel. Afijn, terwijl ik daar zo liep te wandlelen ging van één van de huizen de deur open en kwam een vrouw naar buiten. Mijn kop er af, dacht ik tegelijkertijd, als dat niet vrouw Kwakers is, die indertijd in het dorp waar ik woonde een winkeltje had in garen en band. Nu ben ik niet zo bijzonder vrij van aard, maar hier moest ik toch ha ring of kuit van hebben. Ik stapte dan met flinke schreden op haar af en vroeg resoluut, zo maar met de deur in huis vallend, of ze nu inder daad vrouw Kwakers was uit het handeltje in garen en band, te X. Ja, zegt ze, dat ben ik, maar vertel me eens wie U bent, ik geloof niet U ooit eerder gezien te hebben. Toch wel, zeg ik, ik heb verschillende malen voor mijn moeder wat knoop jes en haken en ogen moeten halen in uw winkeltje en dan kreeg jk al tijd een babbelaar van U. Toen ging haar een licht op, want ze zei: dan ben je zeker Kees Koning, de zoon van mijn vriendin, die achter in het straatje woonde. Ja, nu weet ik het weer. Je moeder heette Koning van der Van. Dus U bent het heus. Wat leuk! Ja, uw moeder was een goede vriendin van me. Vroeger op school al. Als de jongens mij plaagden om dat ik mank was, was het uw moe der die mij troostte. En ook later, bij het ouder worden had ik veel steun van haar. Toen zij trouwde, dacht ik dat de vriendschap wel zou min deren, maar, toen ik in mijn win keltje zat, was zij het, die tweemaal per week mij kwam helpen Toen heb iik vrouw Kwakers ge- vraagdf of ze nu in Waddinxveen woonde en zo ja, dan moest ze maar eens aankomen. Nou, dat zou ze. doen, al was zij hier met vacantie bij een zuster van haar. Eigenaardig toch hoe ons leven kan lopen, mensen, waarvan je je eigenlijk niets herinnert, komen plotseling in je leven terug. Dan sta je toch wel even vreemd te kijken. Jammer dat ze Kees Koning zei. U weet nu waarom en hoe ik aan de ondertekening kom van KRIS-KRAS Zij geniet een welverdiend© rust. Rustig teruggetrokken temidden van haar volk, dat zij vijftig lange jaren regeerde, hoopt H.K.H. Prin ses Wilhelmina op 31 Augustus a.s. haar vier en zeventigste verjaardag te vieren. Volgens haar wens' wordt deze ge denkwaardige dag in alle rust en kalmte herdacht, passend bij haar leeftijd. In weerwil van het feit, dat de Prinses zich in ruste teruggetrokken heeft en eindelijk na zoveel jaren van inspannende arbeid voor land en volk, haar eigen leven kan lei den, treedt zij zo nu en dan nog in de openbaarheid, hiermede bewij zende, dat het leven toch niet onge merkt aan haar voorbij gaat en zij zich nog wenst te begeven op terrei nen, die haar belangstelling heb ben. keersweg, begeeft zich slechts een enkele wandelaar. In een vleugel van de vorstelijke woning, die daar zo machtig ligt tussen de hoog oprijzende beuken en wijde gazons, woont Prinses Wil helmina. Zij leeft er teruggetrokken uit de maalstroom van de wereld, waarin zij vijftig jaren lang heeft gestaan; moe van de vele slagen, die deze wereld ook haar heeft toege bracht. Teruggetrokken' leeft zij daar, maar zeker niet vergeten door het volk, d'at zij met liefde en toe wijding heeft geleid en haar spon taan de erenaam heeft gegven van Moeder des Lands. Prinses Wilhelmina heeft met haar troonsafstand zich werkelijk geheel uit de staatszaken teruggetrokken. Zij heeft niet gewild, dat haar doch ter Juliana het eigen inzicht op som mige terreinen nog zou moeten richten naar de opvattingen van beslaan, vindt de Prinses de gele genheid om tot zichzelf te komen. Zij is altijd een liefhebster geweest van de ongerepte natuur. De grote domeingebieden, waar men uren kan rondrijden zonder door vreemde ogen te worden gezien, vormen een prachtig reservaat. Dikwijls trok de Prinses er hier met haar schildersezel op uit en zocht een rustig en schilderachtig plekje, om het landschap met pen seel en verf op het linnen vast te leggen. En ontmoette zij er al men sen, dan waren dit meestal beken den, zoals de dochter van boswach ter Kersten, of de zoon van boer Van Laar; kinderen van het land, waarvan zij de hoge vrouwe is. Met de bewoners van de domein- gebieden staat Prinses Wilhelmina op goede voet. Zeer velen er van kent zij persoonlijk én haar uitste kend geheugen voor gezichten doet haar er niet licht een vergeten. Deze mensen hebben overigens ook ontzettend veel aan haar te danken. Voor hen was zij niet alleen vijftig jaar lang koningin, doch boven dien leeft zij als werkgeester belangstellend mee met vele aangelegenheden van persoonlijke en zakelijke aard. Prinses Wilhelmina richt haar aandacht ook sterk op haar persoonlijk godsdienstig leven en gevoelt een krachtige drang het geluk hiervan ook aan anderen deelachtig te doen worden. Het sociale werk in het kader van de kerk waartoe zij behoort, heeft in verband hiermede haar warm belangstelling. En omdat onze vroe gere Koningin zich thans echt burgeres van haar woonplaats Apeldoorn voelt, ziet de dia conie van deze gemeente zich menigmaal fi- nanciëel gesteund in de plannen, welke zij ontwikkelt. Ook haar vroegere onderdanen is zij niet vergeten, hetgeen moge blijken uit de steun welke zij verleent aan instellingen als de Stcihting 1940-1945 en de hulp, die zij privé schonk aan door de ooriog getroffen boeren in Noord-Limburg en elders. Hun varkenshokken werden na de oorlog weer gevuld met krul staarten die rechtstreeks afkomstig waren van de koninklijke boerderijen. Wij zagen het bij de ramp, hoe de Prinses als een der eersten een bezoek bracht aan het ge troffen gebied en dat op haar leeftijd. Overal waar nood gelenigd moet worden, is steun van Een van de onderwerpen, die de prinses graag in haar schilde- de Prinses aanwezig en dikwijls geeft zij door rijen behandelt, is het, min of meer sombere, landschap van de „SCHAAPSKOOI IN DE WINTER", een reproductie van een schilderfj door Prinses Wilhelmina vervaardigd. Rond het Paleis Het Loo, waar talloze malen duizenden kelen een aubade brachten aan de Koniingn der Nederlanden en waar staatslie den uit de gehele wereld hun op wachting hebben gemaakt, heerst thans een weldadige stilte. Op de grote weiden voor het witte huis vergaart een landman een late gras- oogst en langs de lanen, dié de park- aanleg verbinden met de grote ver haar moeder en tegelijk er naar ge streefd zich te kunnen losmaken van de talloze verplichtingen die de draagster van de kroon nu eenmaal heeft te vervullen. Op Het Loo en in de omgeving ervan dat bestaat uit een enorm stuk ongerept gebied, behorende tot de domeinen en particuliere bezittingen van H.K.H., die gezamenlijk een op pervlakte van ongeveer 11.000 h.a. VROEG OF LAAT TROUWEN? Het komt nogal eens voor, dat ik vertrouwelijke brieven krijg van moeders, die bezorgd zijn over het feit, dat hun dochters al zo vroeg (jong) „verkering" hebben. Zoals ik reeds zei, betreffen het hier ver trouwelijke brieven, die ik dan ook altijd persoonlijk beantwoord en waarover ik dus in deze kolommen niet schrijf.- Toch lijkt het me nuttig er eens een artikeltje aan te wijden, want uit ervaring weet ik, dat de- vraag: moet een meisje vroeg of laat trouwen? een probleem is, waarvoor de meeste ouders zelf in feite geen afdoend antwoord op weten te ge ven. haar persoonlijke aanwezigheid van haar be langstelling en medeleven, blijk. Zij toont zich in deze epn ware Moeder des Lands en het is daarom begrijpelijk, dat geheel het Neder landse volk haar een zeer warm hart toedraagt. Daarom is de 31ste Augustus voor ons gehele land een bijzondere feestdag, want op die dag hebben wij Prinses Wilhelmina vier en zeventig jaar in ons# midden. Vier en zeventig lange jaren waarin zij vreugde en leed, voorspoed en nood met ons allen gedeeld heeft. Dat zij nog vele jaren van haar welverdiende rust mag kunnen ge nieten, is de wens van ons allen. Wat verstaat men doorgaans on der „vroeg" (bedoeld is dus: jong) trouwen? Deze vraag werd eens ge steld in een bijeenkomst van reclas- seringsambtenaren, en er was één (vrouwelijk) lid, dat de mening was toegedaan, dat heel wat huwelijken- schipbreuk lijden, omdat de paren op te jeugdige leeftijd zijn getrouwd. Ik ben het hiermee in grote trek ken eens, zonder natuurlijk te wil- De geleerde economen Zeggen, dat er binnenkort Niéuwe lonen moeten komen Endat de huur weer hoger [wordt. 't Zal dus strakjes gaan gebeuren. Tet behoud van huis en erf, Want kozijnen, pui en deuren Schreeuwen om een kwastje verf! En ik zie al in mijn dromen Da het hele schildersheir. Voor mijn huisdeur saam zal komen Zeggend: „nou hiér zijn we weer". Kijk, daar is het hele koor al, Metselaar en timmerman Daar is ook de stukadoor reeds Die nu ook begionen kan. Ja, het kon toch zo niet langer, 'k Stel het werk'lijk zeer op prijs Kijk eens, daar is de behanger. En mijn huis wordt een-paleïs. Moet de keuken ook een kwastje? Zegt u zelf maar welke kleur, En dat kleine keukenkastje Krijgt meteen een nieuwe deur. „Nee mevrouw ik ga niet zitten Des te gauwer ben ik klaar, Ik moet ook de gang nog witten En dan zal 'k de metselaar Morgen voor de schoorsteen halen Nee mevrouw, dat ïs niet duur Dat kan ik allemaal betalen Van uw pas verhoogde huur!" Zou het werk'lijk zover komen? Mijn opoe zei het vroeger nog: Geloof me nou, de mooiste dromen Zijn toch meestentijds bedrog. O. P. weg met DAMPO len generaliseren. Zelfs bezoek ik, als reclasseringsambtenaresse, ver- - schillende gezinnen, alwaar ontspo ringen hebben plaats gevonden. En mijn ervaring na deze bezoeken is, dat tè-«jong trouwen voor beide par tijen af te raden is. Als de man 19 en de vrouw 18 is, kan men toch moeilijk spreken van „volwassen" mensen. Misschien wel in de letter lijke zin van het woord, maar lang niet altijd in de geestelijke zin. Zelf bezocht ik enkele dagen vóór ik met vacantie ging een echtpaar, dat een jaar getrouwd was. Er was een schat van een baby van ruim twee maandjen. Moeder is18 jaar en vader moet ook nog 19 wor den. In dit gezin bleek toezicht no dig te zijn, want vader blijft af en toe maar eens een paar dagen van zijn werk weg, omdat hij het thuis, bij vrouw en kind, veel prettiger vindt. Beide jonge mensen, die nota bene al vader en moeder zijn, zijn gespeend van ieder verantwoorde lijkheidsgevoel. Feitelijk zijn het nog maar grote kinderen. Mijn oor deel: véél te jong getrouwd. Van mijn huishoudschoolperiode heb ik een meisje gekend, dat al „verkering" had, toen ze nog de pri maire opleiding genoot. Ze was nog niet. van school af toen ze al ver loofd was. Ik kreeg een uitnodiging voor de bruiloft én ben er een uur tje heen geweest. De echtgenoot was 24, toen het paar trouwde, maar de jonge vrouw moest nog 18 worden. Dat dit huwelijk geen fiasco is ge worden, is hoofdzakelijk te danken aan het gedjuld en de tact, dat de man aan de dag legde. Doch er zijn wat stormen over de eerste huwe lijksjaren heengegaan. De lust bekruipt me meer derge lijke voorbeelen te noemen, maar ik wil het hierbij laten. Ik kan U ech ter wel zeggen, dat men het in re- classerïngskringen het roerend eens is over deze stelling, dat een jong huwelijk minder waarborgen biedt voor blijvend, ongestoord geluk dan een huwelijk op enigszins rijpere leeftijd. Ik bezocht nog niet zo heel lang geleden een gezin, waarvan de zoon in ondertrouw was. In deze periode werd hij 20 jaar. Zijn aanstaande vrouw was bijna 19. De ouders van de a.s. echtgenoot had vele bezwa ren tegen dit vroege huwelijk. Na tuurlijk ook geen woning beschik baar. Doch wat zei de bruidegom? „Het voorcTeel is, als we jong trou wen, dat we oud niet meer in de kleine kinderen zullen zitten". Na deze uitspraak kreeg zijn moeder een kleur. Ze is bijna 50 en had nog een baby van 2 jaar. Een ongepaste opmerking? Ja ze ker, :zo zou ik het ook willen noe men. In ieder geval tactloos, vooral waar een vreemde (ondergetekende) het mee aanhoorde. Mijn oordeel

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1954 | | pagina 1