Weekblad voor Waddinxveen
De> Spiegel van de week
Kris-Rras
PRINSES WILHELMINA verjaart a.s. Dinsdag
1/Hoedu de Vrouw.
DROOMBEELD
Vrijf Kou en Pijn
No 480
Vrijdag 27^Augustus 1954
10e Jaargang
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telet. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
De Minister van O. K. en W. heeft
zich bezorgd betoond over de ont
wikkeling van het moderne verkeer.
De school dient aandacht te schen
ken aan verkeerslessen, doch ook de
ouders dienen hun kinderen op de
gevaren van de weg te wijzen. De
verkeersregels worden er tegen
woordig anders niet eenvoudiger op.
Thans is uitgemaakt, dat de politie
en brandweer voorrang hebben,
zelfs op het verkeer van voorrangs
wegen, doch dat zij zich aan de rode
stoplichten hebben te houden als
deze branden. Conclusieals het
rode stoplicht brand, brandt de
brand maar wat langer. Het lijkt
op goochelenAan goochelen
hebben de Groningers hun hart
kunnen ophalendrie dagen lang.
Daar werd uitgemaakt, dat Tonny
van Dommelen, een 26-jarige Am
sterdammer, de beste manipulator
van geheel Nederland is. Meer dan
300 van zijn collega's hebben deze
uitspraak van de jury vijf minuten
lang met applaus onderstreept, zo
dat wij mogen aannemen, dat hier
geen speld tussen te krijgen is.
Om terug te komen op het ver
keer het aantal ongelukken neemt
gestadig toe ook in de lucht. Ten
zuiden van Franeker, boven het
Frieze dorpje Tzum, verongelukte
weer een Gloster-Meteor, waarbij
het toestel in brand vloog en de pi-
E. Elshout uit Sliedrecht, jammer
lijk om het leven kwam, Een onge
luk moet in onze tijd al heel bijzon
der zijn, willen de bladen er nog
behoorlijk wat ruimte aan spende
ren en met interviews van oogge
tuigen aankomen. De lezers kennen
het alhet is allemaal koekoek
een zang: zoveel doden, zoveel ge
wonden. Variatie is er in de dage
lijkse ongelukken-reeks bijna niet
meer aan te brengen en sensatie zit
er helemaal niet meer in. Wij raken
er aan gewend. Dit moge misschien
cynisch klinken wij stellen enkel
en alleen de feiten vast.
Dat aan een vliegtuigramp wel
ruimte besteed wordt, bewees het
grote ongeluk met de „Willem Bon
tekoe, het K.L.M.-toestel dat op de
Noordzee vergingen een aantal
slachtoffers kostte.
Nu mag men nog zoveel goede
wenken geven ter verbetering van
het verkeer en ter bescherming van
de mens tegenzichzelf, ongeluk
ken zullen er altijd blijven. Het was
maar d!an in andere betekenis
van het woord ook een stel „on
gelukken", dat niet tegen zichzelf
beschermd wenste te worden.
Enige Duitsers waren te Katwijk
aan het baden. Zij werden gewaar
schuwd, omdat men te ver in zee
ging. In plaats van die waarschu
wing dankbaar te accepteren, bleef
hei badend.» gezelschap op de ge
vaarlijke i'lRats. To-;n zij eindelijk
na lang fluiten en wenken terugkwa
men, trokken de. heren hun beken
de grote muil open en er ontstond
zelfs een vechtpartij, waarbij de uni
form van een der waarschuwende
agenten werd gehavend en waarbij
een uniformpet en een gummiknup
pel in zee werden gesmeten. Het
stel werd tenslotte meegenomen
naar het politiebureau, waar de da
mes en heren proces-verbaal kre
gen. Eigenlijk een tamme afloop.
Menigeen zou Jie te water gegooide
gummiknuppel reet graagte hebben
droog geslagenAndere opmer
kingen waren: laat het tuig. Waar-
jr-> zou je die dames en heren niet
in een mui laten komen?
Het is te hopen, dat de rechter
deze cnverantwoordeuijk handelen
de mensen een geduchte straf zal
kunnen geven.
Nu wij het toch over een, wille
keurige, techier hebben, zij bericht,
dat Mr. F. Hollander, die, na een
conflict met een journalist, van Am
sterdam werd overgeplaatst naar
Alkmaar, thans eervol ontslag heeft
verzocht en verkregen ui't zijn ambt
van Officier van Justitie bij de Ar
rondissementsrechtbank te Amster-
lam. De overplaatsing naar Alkmaar
gaat dus niet door.
Men kan wel zeggen, dat tot het
eind toe mr. Hollander zijn weinig
plesante houding ten aanzien van de
pers heeft gehandhaafd. Tóen enige
bladen een paar maanden geleden
berichtten, dat hij van plan was, ont
slag te vragen en dat hij de benoe-
ming te Alkmaar niet had aanvaard,
werd dit een dag later door hem
pertinent tegengesproken
Als eerstdaags de geruchtma
kende Berkelse moordzaak weer aan
de orde komt ditmaal voor het
Gerechtshof te Den Haag, zal mr.
Frangois Pauwels niet als verdedi
ger optreden. Mr. Pauwels deelde
mede, dat hij met de verdediger van
de Berkelse arts, mr. Huygens, over
het dossier op vele punten van me
ning verschilde, zodat een vrucht
bare samenwerking met eerbiedi
ging van eikaars standpunt uitgeslo
ten moet worden geacht.
VRIENDIN.
Toen ik op een goede dag in het
begin van deze week zo op mijn ge
mak eens een wandelingetje maak
te door onze nieuwe wijk viel het
mij op, hoe mooi' eigenlijk nieuw
bouw wel is. De bouw van deze hui
zen is eenvoudig en toch zit er iets
statigs in. Maar voor de prijs, die
deze huizen gekost hebben, mag dat
ook wel. Afijn, terwijl ik daar zo
liep te wandlelen ging van één van
de huizen de deur open en kwam
een vrouw naar buiten. Mijn kop er
af, dacht ik tegelijkertijd, als dat
niet vrouw Kwakers is, die indertijd
in het dorp waar ik woonde een
winkeltje had in garen en band. Nu
ben ik niet zo bijzonder vrij van
aard, maar hier moest ik toch ha
ring of kuit van hebben. Ik stapte
dan met flinke schreden op haar af
en vroeg resoluut, zo maar met de
deur in huis vallend, of ze nu inder
daad vrouw Kwakers was uit het
handeltje in garen en band, te X. Ja,
zegt ze, dat ben ik, maar vertel me
eens wie U bent, ik geloof niet U
ooit eerder gezien te hebben. Toch
wel, zeg ik, ik heb verschillende
malen voor mijn moeder wat knoop
jes en haken en ogen moeten halen
in uw winkeltje en dan kreeg jk al
tijd een babbelaar van U. Toen ging
haar een licht op, want ze zei: dan
ben je zeker Kees Koning, de zoon
van mijn vriendin, die achter in het
straatje woonde. Ja, nu weet ik het
weer. Je moeder heette Koning van
der Van. Dus U bent het heus. Wat
leuk! Ja, uw moeder was een goede
vriendin van me. Vroeger op school
al. Als de jongens mij plaagden om
dat ik mank was, was het uw moe
der die mij troostte. En ook later, bij
het ouder worden had ik veel steun
van haar. Toen zij trouwde, dacht
ik dat de vriendschap wel zou min
deren, maar, toen ik in mijn win
keltje zat, was zij het, die tweemaal
per week mij kwam helpen
Toen heb iik vrouw Kwakers ge-
vraagdf of ze nu in Waddinxveen
woonde en zo ja, dan moest ze maar
eens aankomen. Nou, dat zou ze.
doen, al was zij hier met vacantie
bij een zuster van haar.
Eigenaardig toch hoe ons leven
kan lopen, mensen, waarvan je je
eigenlijk niets herinnert, komen
plotseling in je leven terug. Dan sta
je toch wel even vreemd te kijken.
Jammer dat ze Kees Koning zei.
U weet nu waarom en hoe ik aan
de ondertekening kom van
KRIS-KRAS
Zij geniet een welverdiend© rust.
Rustig teruggetrokken temidden
van haar volk, dat zij vijftig lange
jaren regeerde, hoopt H.K.H. Prin
ses Wilhelmina op 31 Augustus a.s.
haar vier en zeventigste verjaardag
te vieren.
Volgens haar wens' wordt deze ge
denkwaardige dag in alle rust en
kalmte herdacht, passend bij haar
leeftijd.
In weerwil van het feit, dat de
Prinses zich in ruste teruggetrokken
heeft en eindelijk na zoveel jaren
van inspannende arbeid voor land
en volk, haar eigen leven kan lei
den, treedt zij zo nu en dan nog in
de openbaarheid, hiermede bewij
zende, dat het leven toch niet onge
merkt aan haar voorbij gaat en zij
zich nog wenst te begeven op terrei
nen, die haar belangstelling heb
ben.
keersweg, begeeft zich slechts een
enkele wandelaar.
In een vleugel van de vorstelijke
woning, die daar zo machtig ligt
tussen de hoog oprijzende beuken
en wijde gazons, woont Prinses Wil
helmina. Zij leeft er teruggetrokken
uit de maalstroom van de wereld,
waarin zij vijftig jaren lang heeft
gestaan; moe van de vele slagen, die
deze wereld ook haar heeft toege
bracht. Teruggetrokken' leeft zij
daar, maar zeker niet vergeten door
het volk, d'at zij met liefde en toe
wijding heeft geleid en haar spon
taan de erenaam heeft gegven van
Moeder des Lands.
Prinses Wilhelmina heeft met haar
troonsafstand zich werkelijk geheel
uit de staatszaken teruggetrokken.
Zij heeft niet gewild, dat haar doch
ter Juliana het eigen inzicht op som
mige terreinen nog zou moeten
richten naar de opvattingen van
beslaan, vindt de Prinses de gele
genheid om tot zichzelf te komen.
Zij is altijd een liefhebster geweest
van de ongerepte natuur. De grote
domeingebieden, waar men uren kan
rondrijden zonder door vreemde
ogen te worden gezien, vormen een
prachtig reservaat.
Dikwijls trok de Prinses er hier
met haar schildersezel op uit en
zocht een rustig en schilderachtig
plekje, om het landschap met pen
seel en verf op het linnen vast te
leggen. En ontmoette zij er al men
sen, dan waren dit meestal beken
den, zoals de dochter van boswach
ter Kersten, of de zoon van boer
Van Laar; kinderen van het land,
waarvan zij de hoge vrouwe is.
Met de bewoners van de domein-
gebieden staat Prinses Wilhelmina
op goede voet. Zeer velen er van
kent zij persoonlijk én haar uitste
kend geheugen voor gezichten doet
haar er niet licht een vergeten.
Deze mensen hebben overigens ook ontzettend
veel aan haar te danken. Voor hen was zij niet
alleen vijftig jaar lang koningin, doch boven
dien leeft zij als werkgeester belangstellend
mee met vele aangelegenheden van persoonlijke
en zakelijke aard.
Prinses Wilhelmina richt haar aandacht ook
sterk op haar persoonlijk godsdienstig leven en
gevoelt een krachtige drang het geluk hiervan
ook aan anderen deelachtig te doen worden.
Het sociale werk in het kader van de kerk
waartoe zij behoort, heeft in verband hiermede
haar warm belangstelling. En omdat onze vroe
gere Koningin zich thans echt burgeres van
haar woonplaats Apeldoorn voelt, ziet de dia
conie van deze gemeente zich menigmaal fi-
nanciëel gesteund in de plannen, welke zij
ontwikkelt.
Ook haar vroegere onderdanen is zij niet
vergeten, hetgeen moge blijken uit de steun
welke zij verleent aan instellingen als de
Stcihting 1940-1945 en de hulp, die zij privé
schonk aan door de ooriog getroffen boeren in
Noord-Limburg en elders. Hun varkenshokken
werden na de oorlog weer gevuld met krul
staarten die rechtstreeks afkomstig waren van
de koninklijke boerderijen.
Wij zagen het bij de ramp, hoe de Prinses als
een der eersten een bezoek bracht aan het ge
troffen gebied en dat op haar leeftijd. Overal
waar nood gelenigd moet worden, is steun van
Een van de onderwerpen, die de prinses graag in haar schilde- de Prinses aanwezig en dikwijls geeft zij door
rijen behandelt, is het, min of meer sombere, landschap van de
„SCHAAPSKOOI IN DE WINTER", een reproductie van een
schilderfj door Prinses Wilhelmina vervaardigd.
Rond het Paleis Het Loo, waar
talloze malen duizenden kelen een
aubade brachten aan de Koniingn
der Nederlanden en waar staatslie
den uit de gehele wereld hun op
wachting hebben gemaakt, heerst
thans een weldadige stilte. Op de
grote weiden voor het witte huis
vergaart een landman een late gras-
oogst en langs de lanen, dié de park-
aanleg verbinden met de grote ver
haar moeder en tegelijk er naar ge
streefd zich te kunnen losmaken van
de talloze verplichtingen die de
draagster van de kroon nu eenmaal
heeft te vervullen.
Op Het Loo en in de omgeving
ervan dat bestaat uit een enorm stuk
ongerept gebied, behorende tot de
domeinen en particuliere bezittingen
van H.K.H., die gezamenlijk een op
pervlakte van ongeveer 11.000 h.a.
VROEG OF LAAT TROUWEN?
Het komt nogal eens voor, dat ik
vertrouwelijke brieven krijg van
moeders, die bezorgd zijn over het
feit, dat hun dochters al zo vroeg
(jong) „verkering" hebben. Zoals ik
reeds zei, betreffen het hier ver
trouwelijke brieven, die ik dan ook
altijd persoonlijk beantwoord en
waarover ik dus in deze kolommen
niet schrijf.- Toch lijkt het me nuttig
er eens een artikeltje aan te wijden,
want uit ervaring weet ik, dat de-
vraag: moet een meisje vroeg of laat
trouwen? een probleem is, waarvoor
de meeste ouders zelf in feite geen
afdoend antwoord op weten te ge
ven.
haar persoonlijke aanwezigheid van haar be
langstelling en medeleven, blijk.
Zij toont zich in deze epn ware
Moeder des Lands en het is daarom
begrijpelijk, dat geheel het Neder
landse volk haar een zeer warm
hart toedraagt. Daarom is de 31ste
Augustus voor ons gehele land een
bijzondere feestdag, want op die dag
hebben wij Prinses Wilhelmina vier
en zeventig jaar in ons# midden.
Vier en zeventig lange jaren waarin
zij vreugde en leed, voorspoed en
nood met ons allen gedeeld heeft.
Dat zij nog vele jaren van haar
welverdiende rust mag kunnen ge
nieten, is de wens van ons allen.
Wat verstaat men doorgaans on
der „vroeg" (bedoeld is dus: jong)
trouwen? Deze vraag werd eens ge
steld in een bijeenkomst van reclas-
seringsambtenaren, en er was één
(vrouwelijk) lid, dat de mening was
toegedaan, dat heel wat huwelijken-
schipbreuk lijden, omdat de paren
op te jeugdige leeftijd zijn getrouwd.
Ik ben het hiermee in grote trek
ken eens, zonder natuurlijk te wil-
De geleerde economen
Zeggen, dat er binnenkort
Niéuwe lonen moeten komen
Endat de huur weer hoger
[wordt.
't Zal dus strakjes gaan gebeuren.
Tet behoud van huis en erf,
Want kozijnen, pui en deuren
Schreeuwen om een kwastje verf!
En ik zie al in mijn dromen
Da het hele schildersheir.
Voor mijn huisdeur saam zal komen
Zeggend: „nou hiér zijn we weer".
Kijk, daar is het hele koor al,
Metselaar en timmerman
Daar is ook de stukadoor reeds
Die nu ook begionen kan.
Ja, het kon toch zo niet langer,
'k Stel het werk'lijk zeer op prijs
Kijk eens, daar is de behanger.
En mijn huis wordt een-paleïs.
Moet de keuken ook een kwastje?
Zegt u zelf maar welke kleur,
En dat kleine keukenkastje
Krijgt meteen een nieuwe deur.
„Nee mevrouw ik ga niet zitten
Des te gauwer ben ik klaar,
Ik moet ook de gang nog witten
En dan zal 'k de metselaar
Morgen voor de schoorsteen halen
Nee mevrouw, dat ïs niet duur
Dat kan ik allemaal betalen
Van uw pas verhoogde huur!"
Zou het werk'lijk zover komen?
Mijn opoe zei het vroeger nog:
Geloof me nou, de mooiste dromen
Zijn toch meestentijds bedrog.
O. P.
weg met DAMPO
len generaliseren. Zelfs bezoek ik,
als reclasseringsambtenaresse, ver- -
schillende gezinnen, alwaar ontspo
ringen hebben plaats gevonden. En
mijn ervaring na deze bezoeken is,
dat tè-«jong trouwen voor beide par
tijen af te raden is. Als de man 19
en de vrouw 18 is, kan men toch
moeilijk spreken van „volwassen"
mensen. Misschien wel in de letter
lijke zin van het woord, maar lang
niet altijd in de geestelijke zin.
Zelf bezocht ik enkele dagen vóór
ik met vacantie ging een echtpaar,
dat een jaar getrouwd was. Er was
een schat van een baby van ruim
twee maandjen. Moeder is18
jaar en vader moet ook nog 19 wor
den. In dit gezin bleek toezicht no
dig te zijn, want vader blijft af en
toe maar eens een paar dagen van
zijn werk weg, omdat hij het thuis,
bij vrouw en kind, veel prettiger
vindt. Beide jonge mensen, die nota
bene al vader en moeder zijn, zijn
gespeend van ieder verantwoorde
lijkheidsgevoel. Feitelijk zijn het
nog maar grote kinderen. Mijn oor
deel: véél te jong getrouwd.
Van mijn huishoudschoolperiode
heb ik een meisje gekend, dat al
„verkering" had, toen ze nog de pri
maire opleiding genoot. Ze was nog
niet. van school af toen ze al ver
loofd was. Ik kreeg een uitnodiging
voor de bruiloft én ben er een uur
tje heen geweest. De echtgenoot was
24, toen het paar trouwde, maar de
jonge vrouw moest nog 18 worden.
Dat dit huwelijk geen fiasco is ge
worden, is hoofdzakelijk te danken
aan het gedjuld en de tact, dat de
man aan de dag legde. Doch er zijn
wat stormen over de eerste huwe
lijksjaren heengegaan.
De lust bekruipt me meer derge
lijke voorbeelen te noemen, maar ik
wil het hierbij laten. Ik kan U ech
ter wel zeggen, dat men het in re-
classerïngskringen het roerend eens
is over deze stelling, dat een jong
huwelijk minder waarborgen biedt
voor blijvend, ongestoord geluk dan
een huwelijk op enigszins rijpere
leeftijd.
Ik bezocht nog niet zo heel lang
geleden een gezin, waarvan de zoon
in ondertrouw was. In deze periode
werd hij 20 jaar. Zijn aanstaande
vrouw was bijna 19. De ouders van
de a.s. echtgenoot had vele bezwa
ren tegen dit vroege huwelijk. Na
tuurlijk ook geen woning beschik
baar. Doch wat zei de bruidegom?
„Het voorcTeel is, als we jong trou
wen, dat we oud niet meer in de
kleine kinderen zullen zitten". Na
deze uitspraak kreeg zijn moeder
een kleur. Ze is bijna 50 en had nog
een baby van 2 jaar.
Een ongepaste opmerking? Ja ze
ker, :zo zou ik het ook willen noe
men. In ieder geval tactloos, vooral
waar een vreemde (ondergetekende)
het mee aanhoorde. Mijn oordeel