Weekblad voor Waddinxveen
DOC BEHEERST HET
Bromfietsers en Fietsers houdt U i/dj- o-p. Zate-cdag. Z5
Maed&c de Vrouw.
IffrW<
Z)e Spittel van de week
Kris-Kras
Snuif en wrijf
TKOONMENU.
No 484
Vrijdag*24 September 1954
10e
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telet. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1,00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woendagsavonds inzenden.
Alleen al door de derde Dinsdag
is deze week in September belang
rijk: Prinsjesdag.... opening der
Staten-Generaal, de Troonrede en
de Millioenennota
Aan al die belangrijke, vooruit
vaststaande feiten, kunnen wij nog
andere toevoegen. Doch al was
maanden van tevoren bekend, dat
„dan en dan" het vrijgezellencon-
gres te Grevenbicht weer zou wor
den gehouden er moet immers re
clame voor worden gemaakt men
kan nooit vooruit weten, of een en
ander, een succes wordt. Het schijnt
echter, dat Grevenbicht weer echt
gezellig is geweest. De neringdoen
den willlen hun vrijgezellen niet
meer missen en ofschoon het con
gres misschien voor menigeen het
einde van de vrijgezellentijd bete
kent, het Brabantse „als ge maar
leut hebt" doet hier opgeld en
Grevenbicht is door zijn congres
over de gehele wereld bekend ge
raakt.
Is er veel nieuws van tevoren ai
bekend', een onverwacht element zit
er meestentijd toch in. Zo weet men
van tevoren, welke referaten er voor
de congressisten van Grevenbicht
zouden worden gehouden. Toen deze
bijeenkomsten, die in veler ogen
^zonderling waren, voor de eerste
eer werden georganiseerd, heeft
men ér misschien niet bij stil ge
staan, dat het vrijgezellenvraagstuk
inderdaad een probleem was, waar
ook de politici zich wel eens mee be
zig kond'en houden. Een feit is nu
eenmaal, dat Vadertje Staat van zijn
vrijgezellen heel wat meer belasting
vraagt dan van de gehuwden dat
die vrijgezellen vaak onder veel
moeilijker omstandigheden moeten
leven dan de wèlgetrouwden. Een
zelfstandig levend vrijgezel nog
altijd 12 procent van het kiezers
corps kan in deze woningnood-
tijd nimmer zelfstandig een woning
huren. Het is de verdienste van
Grevenbicht, dat naast de leut die
zulk een congres brengt, ook aan
dergelijke ernstige zaken aandacht
wordt geschonken. Voor menigeen is
dit nieuwselement een verrassing.
Om daar een ander voorbeeld van
te geven: de organisatoren van het
concours hippique van de Zuidhol
landse. jachtvereniging, welke in het
Westbroekpark te Den Haag werd
gehouden, wisten uiteraard, dat
prinses Irene met haar paard Ko-
ralle aan de dressuurproef zal deel
nemen. Zij konden niet weten, dat
de Prinses zulk een grote voor
sprong in de dressuur zou hebben,
dat een fout in het springconcours
haar de zege niet kon ontnemen en
dat zij voor een jaar. de houdster
van de jeugdwisselbeker zou wor
den. Dat werd een Prinsjesdag!
Ten aanzien van de talrijke her
denkingen voor de bevrijding van
het Zuiden kon men vooruit zeggen,
dat zij „in het nieuws" zouden ko
men. In een dergelijke organisatie
komen echter ook elementen van
verrassing voor. De bevrijding van
stad of dorp dient telken jare te
worden herdacht, doch de tiende
bevrijdingsherdenking van Eindho
ven bij voorbeeld is tot zulk een
grootse manifestatie geworden, dat
niemand iets dergelijks vooruit had
kannen voorzien. Hoewel het weer
niet medewerkte, was de onthulling
van het monument Eindhovense
Oorlogsslachtoffers een herinne
ring aan de ruim 900 Eindhovens-
i'en, die in de oorlogsjaren vielen
een plechtige grootse gebeurtenis.
Bij het nieuwe Bevrijdingsmonu
ment, een werk van de beeldhouwer
Gregoire, voorstellende een omhoog-
strevende burger, een militair en
een verzetsstrijder, legde Prins
Bernhard de" eerste krans. Om
uiting te geven aan de vreugde der
bevrijding werd vervolgens een bloe
mencorso gehouden en des avonds
bewees Eindhoven door de prachti
ge illuminaties zijn naam lichtstad
alle eer. Deze bijzondere verlichting
heeft heel wat vreemdelingen ge
trokken. Ook in andere plaatsen wer
den dit jaar de bevrijdingsfeesten
met meer dan normale opgewekt
heid gevierd en aan verscheidene
commandanten der bevrijdïngstroe-
pen van tien jaar geleden werden
geschenken of wel het ereburger
schap van stad of dorp aangeboden.
Van geheel andere aard was de
herdenking van de bekende schrijf
ster Betje Wolff. In haar geboorte-
stad Vlissingen. Het is dit jaar an
derhalve eeuw geleden, dat Betje
Wolff en Aagje Deken overleden. De
herdenking te Vlissingen de stad,
waar Betje als meisje haar in die
tijd zeer gelaakte vaandrigsavontuur
beleefde is het begin van een
nationale herdenking, die beide
schrijfsters in het volle licht dei-
belangstelling zullen plaatsen.
Nog even iets over een „bevrij
ding", die eigenlijk ook al niet on
verwacht kwam: de ontsnapping, op
klaarlichte dag, van twee gevange
nen uit het Huis van Bewaring te
Den Haag. Een paar weken geleden
had een journalist reeds metterdaad
aangetoond, dat de bewaking daar
niet 100 procent was. Hij zag er toen
kans toe, „langs illegale weg" in dit
Huis van Bewaring te komen
Na de zo geslaagde rijtoer van
Koningin Juliana en Prins Bern
hard door Den Haag, maakte de
Priins al heel spoedig een vliegtoer
naar Zuid-Afrika.
Bij de herdenking van de geboor
tedag van Dr. Lely, nu 100 jaar ge
leden, werd van hem een standbeeld
onthuld op de Afsluitdijk, door on
ze Koningin. Zoals we weten is Dr.
Lely de ontwerper van de Afsluit
dijk.
LOS.
Die Nelis is een doodgoeie kerel
en ik geloof niet dat er een tweede
te vinden is, die is zoals hij. De
laatste tijd echter ging het met Nelis
niet zo goed. Hij liep maar te tobben
over de toekomst van zijn kinderen.
Want al was hij nou veeboer met
een behoorlijk aantal koeien, al zijn
jongens kon hij toch niet op zijn
steê zetten. En al heel dikwijls had
hij over dit probleem met zijn
vrouw gesproken. Nu kan ik boer
Nelis en zijn vrouw heel goed en ik
haal er dikwijls een litertje of wat
volle melk, wat de koffie een heel
andere smaak geeft.
Van de week was het er dan van
gekomen. Nelis heeft gebroken met
de traditie van vader-op-zoon in de
boerderij, en nu gaat. hij emigreren.
Maar voor dit besluit er was, is er
heel wat geboomd, geredeneerd en
de zaak van alle kanten- bekeken.
Hij is nu „los" van zijn boerderij en
de grond, van zijn werk, dat hij ja
ren lang heeft verricht. Waar hij nu
voor werkt, is hem een raadsel,
want over niet al te lange tijd ver
trekt hij naar het nieuw gekozen va
derland, waarvan hij verwacht, dat
het hem geven zal, wat hier niet te
verkrijgen is. Nelis is dus „los". Zijn
kinderen ook, die zien in de emigra
tie alleen nog maar avontuur. Maar
zijn vrouw, hoewel die mede de be
slissing heeft genomen, zit nog met
haar gehele hart vast aan dat stukje
grond, waar ze haar kinderen ter
wereld bracht. Zij kan nog niet aan
de gedachte wennen straks hier
niet meer over de wijde verte te
kunnen staren. Maar ze vecht en
vecht tegen haar ietwat sombere ge
dachten, en ik weet zeker dat odk
zij „los" zal komen van dat kleine
stukje polder, juist omdat Nelis een
doodgoeie kerel is, die het beste met
de kinderen voor heeft. „Tenslotte
zijn het kinderen van mij en Nelis",
zegt ze, terwijl ze de volle melk in
mijn fles giet.
„En ik geloof", zeg ik haar, „dat
ik straks op de kade een flinke
vrouw de hand zal schudden, een
vrouw, die het van zichzelf heeft
gewonnen". In haar ogen glom een
traan, maar dat was omdat ze mij
begreep!
- Zulke - moeders zijn' beste, goeie
KRIS-KRAS
Uw verkoudheid van neus.
keel of borst weg me»
KINDEREN EN VRIJETIJDS
BESTEDING. II.
Dikwijls hoor ik van de zijde der t
ouders de stelling verkondigen: „Kin
deren moeten zichzelf vermaken".
Dit is ten dele juist. Er zijn in-
derdiaad heel wat kinderen, die
zichzelf vrijwel ten allen tijde kun
nen bezighouden. En dit zien we
voornamelijk in die gezinnen, waar
veel kinderen zijn (dan houdt men
elkander bezig) en in gezinnen, waar
maar één kind is. Het kind, dat
steeds alleen is, zoekt van zijn pril
ste jeugd af al bezigheid. Die kan
alleen spelen en al zal het ook
wel eens gebeuren dat hij of zij de
gemeenschap opzoekt en djus er be
hoefte aan heeft om met andere
kinderen zich te vermaken is,
mits niet verwend, doorgaans een
gemakkelijk kind, waarvan de
ouders weinig of geen zorgen heb
ben.
De statistieken hebben mogelijk al
lang uitgemaakt, dat de lastigste
kinderen gevonden worden onder
de z.ig. „nakomertjes" en wat daar
onder verstaan wordit, weten we al
lemaal. Voorts treft men dikwijls
lastige kinderen aan in die gezinnen,
waar de leeftijdsverschillen tussen
de kinderen aanmerkelijk uiteenlo
pen.
Nog zeer onlangs werden twee
kinderen uit een gezin op last van
de kinderrechter onder toezicht ge
steld, omdat, zoals wij dat zouden
noemen, „er geen" huis mee te hou
den was". Het betrof hier een twee
tal jongens. 8 en 13 jaar. Er zijn in
dat gezin nog drie kinderen: 1 jaar
(het nakomertje dus) en een dochter
en een zoon van 22 (tweelingen). Hoe
de situatie in dit gezin is, kunt U
natuurlijk wel begrijpen. De beide
oudisten zijn min of meer volwassen
en gaan hun eigen weg. Die be
schouwen hun broertjes van 8 en 13
als „blagen" en hebben uiteraard
meer belangstelling voor <ie éénja
rige, die juist zijn eerste stappen in
dit ondermaanse begint. Vader en
Moeder zijn eveneens dol op hun
jongste, ejus het ligt voor de hand,
dat de 8- en 13'-jarige zo'n beetje
gingen vrijbuiteren. Er werd niet
meer voldoende aandacht aan be
steed. Gevolg baldadigheid op straat
en de politie komt er aan te pas.
Waarsohuwingen helpen niet, er
worden een paar diefstalletjes ge
pleegd aan de haven en de kinder
rechter komt er aan te pas. „Pro
Juventute" moet nu maar weer pro
beren deze ontspoorde jonge levens
in het goede gareel terug te bren
gen.
De stelling: „Kinderen moeten
zichzelf kunnen vermaken" gaat dus
zeer zeker niet op bij dit tweetal.
Hier hadden de ouders, bijgestaan
door de oudere broer en zus, een
behoorlijk oogje in het zeil moeten
houden).
In deze rubriek heb ik al eens
eerder geschreven, dat „trouwen
betekent het vrijwillig aanvaarden
van een grote verantwoordelijk
heid". Want uit een huwelijk komen
in de regel kinderen voort en deze
kinderen moeten door de ouders
opgevoed worden tot nuttige le
den van de maatschappij.
Nu zulllen we het wel allemaal
eens zijn over het feit, dat niets zo
moeilijk is als kinderen opvoeden.
Er zijn geen twee kinderen in dp
wereld qua karakter en aanleg ge
lijk. Feitelijk i's het dus zo, dat ieder
kind individueel opgevoed, dient te
worden. Dat hiervan in de praktijk
dikwijls niet veel terecht komt, zal
ieder ouderpaar wel met mij eens
zijn.
Wie trouwt met het oogmerk t.z.t.
een gezin te stichten, dient zich ter
dege te realiseren, dat dit tevens in
houdt: offers brengen. Het begint al
onmiddellijk na de geboorte van het
eerste kind. Men kan niet meer sa
men uit, tenzij er een bekwaam
iemand, is, die op de baby past. Men
is veel meer ge"bonden en ik heb
heel vaak ervaren bij mijn bezoeken
aan diverse gezinnen, dat deze ge
bondenheid als een last wordt be
schouwd. En dit wordt des te erger,
als na het eerste kind in min of
meer snel tempo meerdere kinderen
volgen. Dat er in dergelijke gezin
nen van een behoorlijke opvoeding
weinig terecht komt, behoeft wel
geen betoog, en de reclassering heeft
vooral in deze na-oorlogse jaren
handenvol werk met dergelijke ge
zinnen. Op dit onderwerp hoop ik
binnenkort nog eens in een afzon
derlijk artikel terug te komen.
Het is dus aanbevelenswaardig,
wanneer een kind zichzelf kan ver
maken. Slaagt het daarin niet altijd,
dan moet vader of moeder een
handje helpen. Meedoen aan een
spelletje, mee gaan wandelen, be
zigheid zoeken, eenvoudige werkjes
opdragen (en belonend!), kortom:
zorgen, dat het kind, door de verve
ling, zijn of haar heil niet gaat zoe
ken in extréme genoegens. Ook dit
kost vaak offers. Hoe dikwijls ge
beurt het niet, dat vader des avonds,
na volbrachte dagtaak, rustig zijn
sigaretje rokend de krant zit te le
zen, dat het kind) vraagt: Paps, doe
je een spelletje met me? Legt U dan
zonder mopperen de krant weg en
zet U zich mee aan tafel om te gan-
zeborden, mens-erger-je-niet of
dammen? Of zegt moeder dan: Jó,
zeur niet, vader zit te lezen?
Een kind is dikwijls als een jong
paard, dat pas aangespannen is.
Dan moeten de teugels zeer strak
gehouden worden Naarmate het
paard gewend raakt aan zijn be
stuurder, wordt het kalmer en
krijgt het meer vertrouwen. De be
stuurder merkt het en gaat heel ge
leidelijk aan de teugels vieren. En
eindelijk komt er een tijd,, dat teu
gels feitelijk alleen nog nodig zijn
voor bepaalde wendingen. Voor de
rest kan het dier wel „op eigen be
nen staan en lopen".
Zo is het ook in het kinderleven.
Naarmate het kind ouder wordt,
kunnen we de teugels laten vieren
(moéten we dit zelfs doen) en leert
het kind als het ware spelenderwijs
op eigen benen te staan. Dan vol
trekt zich ook een evolutie in de
vrijetijdsbesteding. Het kinderspel
wordt het spel der groteren, en via
het spel gaat het kind leren en later
werken. Misschien heeft het hob
by's, die uitgroeien tot een serieuze
liefhebberij. Ik denk aan duiven
houden, dammen en sohaken, eerst
als liefhebberij, later in clubverband,
voetballen, hockeyen, athlethiek,
turnen, postzegels verzamelen, bloe
men en planten verzorgen en op
kweken, zwemmen, waterpolo, het
bespelen van een of meer muziekin
strumenten, enz. enz.
Ja, wat die hobby's betreft en
daarmede wil ik dit artikel dan be
sluiten wil ik edere ouder, vader
en moeder, op het hart drukken:
moedig die aan, als het een gezonde
liefhebberij is. Spreek b.v. niet sma
lend over die kleine papiertjes, als
Uw zoon interesse gekregen heeft
voor het verzamelen van vreemde
postzegels. Want wat acht U nutti
ger? Dat een kind,' zijn zakgeld be
steed aan het kopen van vreemde
postzegels met het oogmerk een ver
zameling op te zetten, of, dat het
Het beleid is uitgestippeld
in de trotse ridderzaal
Dit is na de laatste oorlog
nu weer voor de tiende maal.
Dankbaar zijn we met de Lands
vrouw
dat ons volk zich heeft hersteld,
Weer de vrijheid mocht waarderen
die méér waarde heeft dan geld.
Weg is weg: van onze unie
wordt voortaan niet meer gehoord,
't Overschot van al het praten
is een scheutje vaag accoord;
Wij gaan vluchtelingen helpen,
zien die taak ons opgelegd
En gaan verder wetsontwerpend
met ons nieuwe burgerrecht.
Voorts gaan we ook aandacht
[schenken
dat is al een hele troost,
Aan de vele landgenoten
die nog bleven in de Oost;
Armenwet komt op de helling,
en passant nemen we mee
Het besluit om af te sluiten
onze armen van de zee.
Vijf-en-zestig-duizend huizen
worden volgend jaar gebouwd;
Met de komende gezinsraad
zijn we nog niet zó vertrouwd.
Heel wat werk komt aan de winkel,
doch dit is geen hinderpaal,
Want er komen straks meer leden
in de Staten-Generaal!
Kleine middenstanders komen
straks misschien ook aan hun trek;
Met twee regels Nieuw-Guinea
strelen we een zere plek
Het menu ligt nu op tafel
gang voor gang is opgesomd;
Hopen wij dat 't consumeren
aan ons allen goed bekomt!
JAAP MIJDERWIJK.
iedere cent en dubbeltje omzet in
snoep? Ditzelfde geldt voor vrijwel
iedere liefhebberij. Als het een ge
zonde sport of hobby i's, moedig het
dan aan, want het kind, dat blijven
de belangstelling gaat tonen voor
een bepaalde hobby, geeft blijk van
een goede karaktereigenschap. En al
hebt U er zelf, nooit belangstelling
voor gehad, laat dit dan nooit open
lijk merken, maar ga er belangstel
ling voor tonen. Een klein voor
beeld: in een gezin toonde een jon
gen interesse en kijk op het schaak
spel. Op 12-jarige leeftijd werd hij
al lid van de plaatselijke schaak
vereniging en bleek spoedig het spel
behoorlijk onder de knie te hebben.
Zijn vader hoorde dit van collega's
op het werk. Hij had geen verstand
van schaken en wist geen verschil
tussen raadsheer en Koningin. Maar
zijn zoon ging het hem leren, en zo
raakte ook vader aan het schaken.
Een jaar later werd) ook hij lid van
de club en nu het is inmiddels al
een jaar of vier geleden zijn bei
den spelers in het eerste tiental.
Nu hoeft niet iedereen te schaken
en ook niet iedereen postzegels te
verzamelen, maar toch kan niet ge
noeg de aandacht gevestigd worden
op het feit, dat iedere liefhebberij,
elke hobby, mits nuttig en niet te
duur, bij het kind aangemoedigd
moet worden.
En nu zullen er altijd nog wel
eens strubbelingen en moeilijkheden
ontstaan bij de opgroeiende jeugd,
maar wie op tijd de teugels weet
aan te halen en ook op tijd weet te
vieren, die 'behoeft zich voor de toe
komst van zijn kinderen geen zorgen
te maken. Zij zullen dan te zijner
tijd hun weg wel vinden i'n het le
ven! DORA WERTH.
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN.
Gevonden: 1 rode portemonnaie
met inh.; 1 zak met kledingsukken;
1 rode autoped; 1 pakje shag; 1 blau
we herenregenjas; 1 doublé arm
bandje; 1 laars.
Verloren: 1 paar rode sokken; 2
pakjes jachtpatronen; 1 zwarte por
temonnaie met inh.; 1 bruine porte
monnaie; 1 zwarte portemonnaie m.
inh.; 1 doublé dameshorloge; 1
schort; 1 hoofddoek.