Weekblad voor Waddinxveen DOC BEHEERST HET Bromfietsers en Fietsers houdt U i/dj- o-p. Zate-cdag. Z5 Maed&c de Vrouw. IffrW< Z)e Spittel van de week Kris-Kras Snuif en wrijf TKOONMENU. No 484 Vrijdag*24 September 1954 10e Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telet. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1,00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m-m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woendagsavonds inzenden. Alleen al door de derde Dinsdag is deze week in September belang rijk: Prinsjesdag.... opening der Staten-Generaal, de Troonrede en de Millioenennota Aan al die belangrijke, vooruit vaststaande feiten, kunnen wij nog andere toevoegen. Doch al was maanden van tevoren bekend, dat „dan en dan" het vrijgezellencon- gres te Grevenbicht weer zou wor den gehouden er moet immers re clame voor worden gemaakt men kan nooit vooruit weten, of een en ander, een succes wordt. Het schijnt echter, dat Grevenbicht weer echt gezellig is geweest. De neringdoen den willlen hun vrijgezellen niet meer missen en ofschoon het con gres misschien voor menigeen het einde van de vrijgezellentijd bete kent, het Brabantse „als ge maar leut hebt" doet hier opgeld en Grevenbicht is door zijn congres over de gehele wereld bekend ge raakt. Is er veel nieuws van tevoren ai bekend', een onverwacht element zit er meestentijd toch in. Zo weet men van tevoren, welke referaten er voor de congressisten van Grevenbicht zouden worden gehouden. Toen deze bijeenkomsten, die in veler ogen ^zonderling waren, voor de eerste eer werden georganiseerd, heeft men ér misschien niet bij stil ge staan, dat het vrijgezellenvraagstuk inderdaad een probleem was, waar ook de politici zich wel eens mee be zig kond'en houden. Een feit is nu eenmaal, dat Vadertje Staat van zijn vrijgezellen heel wat meer belasting vraagt dan van de gehuwden dat die vrijgezellen vaak onder veel moeilijker omstandigheden moeten leven dan de wèlgetrouwden. Een zelfstandig levend vrijgezel nog altijd 12 procent van het kiezers corps kan in deze woningnood- tijd nimmer zelfstandig een woning huren. Het is de verdienste van Grevenbicht, dat naast de leut die zulk een congres brengt, ook aan dergelijke ernstige zaken aandacht wordt geschonken. Voor menigeen is dit nieuwselement een verrassing. Om daar een ander voorbeeld van te geven: de organisatoren van het concours hippique van de Zuidhol landse. jachtvereniging, welke in het Westbroekpark te Den Haag werd gehouden, wisten uiteraard, dat prinses Irene met haar paard Ko- ralle aan de dressuurproef zal deel nemen. Zij konden niet weten, dat de Prinses zulk een grote voor sprong in de dressuur zou hebben, dat een fout in het springconcours haar de zege niet kon ontnemen en dat zij voor een jaar. de houdster van de jeugdwisselbeker zou wor den. Dat werd een Prinsjesdag! Ten aanzien van de talrijke her denkingen voor de bevrijding van het Zuiden kon men vooruit zeggen, dat zij „in het nieuws" zouden ko men. In een dergelijke organisatie komen echter ook elementen van verrassing voor. De bevrijding van stad of dorp dient telken jare te worden herdacht, doch de tiende bevrijdingsherdenking van Eindho ven bij voorbeeld is tot zulk een grootse manifestatie geworden, dat niemand iets dergelijks vooruit had kannen voorzien. Hoewel het weer niet medewerkte, was de onthulling van het monument Eindhovense Oorlogsslachtoffers een herinne ring aan de ruim 900 Eindhovens- i'en, die in de oorlogsjaren vielen een plechtige grootse gebeurtenis. Bij het nieuwe Bevrijdingsmonu ment, een werk van de beeldhouwer Gregoire, voorstellende een omhoog- strevende burger, een militair en een verzetsstrijder, legde Prins Bernhard de" eerste krans. Om uiting te geven aan de vreugde der bevrijding werd vervolgens een bloe mencorso gehouden en des avonds bewees Eindhoven door de prachti ge illuminaties zijn naam lichtstad alle eer. Deze bijzondere verlichting heeft heel wat vreemdelingen ge trokken. Ook in andere plaatsen wer den dit jaar de bevrijdingsfeesten met meer dan normale opgewekt heid gevierd en aan verscheidene commandanten der bevrijdïngstroe- pen van tien jaar geleden werden geschenken of wel het ereburger schap van stad of dorp aangeboden. Van geheel andere aard was de herdenking van de bekende schrijf ster Betje Wolff. In haar geboorte- stad Vlissingen. Het is dit jaar an derhalve eeuw geleden, dat Betje Wolff en Aagje Deken overleden. De herdenking te Vlissingen de stad, waar Betje als meisje haar in die tijd zeer gelaakte vaandrigsavontuur beleefde is het begin van een nationale herdenking, die beide schrijfsters in het volle licht dei- belangstelling zullen plaatsen. Nog even iets over een „bevrij ding", die eigenlijk ook al niet on verwacht kwam: de ontsnapping, op klaarlichte dag, van twee gevange nen uit het Huis van Bewaring te Den Haag. Een paar weken geleden had een journalist reeds metterdaad aangetoond, dat de bewaking daar niet 100 procent was. Hij zag er toen kans toe, „langs illegale weg" in dit Huis van Bewaring te komen Na de zo geslaagde rijtoer van Koningin Juliana en Prins Bern hard door Den Haag, maakte de Priins al heel spoedig een vliegtoer naar Zuid-Afrika. Bij de herdenking van de geboor tedag van Dr. Lely, nu 100 jaar ge leden, werd van hem een standbeeld onthuld op de Afsluitdijk, door on ze Koningin. Zoals we weten is Dr. Lely de ontwerper van de Afsluit dijk. LOS. Die Nelis is een doodgoeie kerel en ik geloof niet dat er een tweede te vinden is, die is zoals hij. De laatste tijd echter ging het met Nelis niet zo goed. Hij liep maar te tobben over de toekomst van zijn kinderen. Want al was hij nou veeboer met een behoorlijk aantal koeien, al zijn jongens kon hij toch niet op zijn steê zetten. En al heel dikwijls had hij over dit probleem met zijn vrouw gesproken. Nu kan ik boer Nelis en zijn vrouw heel goed en ik haal er dikwijls een litertje of wat volle melk, wat de koffie een heel andere smaak geeft. Van de week was het er dan van gekomen. Nelis heeft gebroken met de traditie van vader-op-zoon in de boerderij, en nu gaat. hij emigreren. Maar voor dit besluit er was, is er heel wat geboomd, geredeneerd en de zaak van alle kanten- bekeken. Hij is nu „los" van zijn boerderij en de grond, van zijn werk, dat hij ja ren lang heeft verricht. Waar hij nu voor werkt, is hem een raadsel, want over niet al te lange tijd ver trekt hij naar het nieuw gekozen va derland, waarvan hij verwacht, dat het hem geven zal, wat hier niet te verkrijgen is. Nelis is dus „los". Zijn kinderen ook, die zien in de emigra tie alleen nog maar avontuur. Maar zijn vrouw, hoewel die mede de be slissing heeft genomen, zit nog met haar gehele hart vast aan dat stukje grond, waar ze haar kinderen ter wereld bracht. Zij kan nog niet aan de gedachte wennen straks hier niet meer over de wijde verte te kunnen staren. Maar ze vecht en vecht tegen haar ietwat sombere ge dachten, en ik weet zeker dat odk zij „los" zal komen van dat kleine stukje polder, juist omdat Nelis een doodgoeie kerel is, die het beste met de kinderen voor heeft. „Tenslotte zijn het kinderen van mij en Nelis", zegt ze, terwijl ze de volle melk in mijn fles giet. „En ik geloof", zeg ik haar, „dat ik straks op de kade een flinke vrouw de hand zal schudden, een vrouw, die het van zichzelf heeft gewonnen". In haar ogen glom een traan, maar dat was omdat ze mij begreep! - Zulke - moeders zijn' beste, goeie KRIS-KRAS Uw verkoudheid van neus. keel of borst weg me» KINDEREN EN VRIJETIJDS BESTEDING. II. Dikwijls hoor ik van de zijde der t ouders de stelling verkondigen: „Kin deren moeten zichzelf vermaken". Dit is ten dele juist. Er zijn in- derdiaad heel wat kinderen, die zichzelf vrijwel ten allen tijde kun nen bezighouden. En dit zien we voornamelijk in die gezinnen, waar veel kinderen zijn (dan houdt men elkander bezig) en in gezinnen, waar maar één kind is. Het kind, dat steeds alleen is, zoekt van zijn pril ste jeugd af al bezigheid. Die kan alleen spelen en al zal het ook wel eens gebeuren dat hij of zij de gemeenschap opzoekt en djus er be hoefte aan heeft om met andere kinderen zich te vermaken is, mits niet verwend, doorgaans een gemakkelijk kind, waarvan de ouders weinig of geen zorgen heb ben. De statistieken hebben mogelijk al lang uitgemaakt, dat de lastigste kinderen gevonden worden onder de z.ig. „nakomertjes" en wat daar onder verstaan wordit, weten we al lemaal. Voorts treft men dikwijls lastige kinderen aan in die gezinnen, waar de leeftijdsverschillen tussen de kinderen aanmerkelijk uiteenlo pen. Nog zeer onlangs werden twee kinderen uit een gezin op last van de kinderrechter onder toezicht ge steld, omdat, zoals wij dat zouden noemen, „er geen" huis mee te hou den was". Het betrof hier een twee tal jongens. 8 en 13 jaar. Er zijn in dat gezin nog drie kinderen: 1 jaar (het nakomertje dus) en een dochter en een zoon van 22 (tweelingen). Hoe de situatie in dit gezin is, kunt U natuurlijk wel begrijpen. De beide oudisten zijn min of meer volwassen en gaan hun eigen weg. Die be schouwen hun broertjes van 8 en 13 als „blagen" en hebben uiteraard meer belangstelling voor <ie éénja rige, die juist zijn eerste stappen in dit ondermaanse begint. Vader en Moeder zijn eveneens dol op hun jongste, ejus het ligt voor de hand, dat de 8- en 13'-jarige zo'n beetje gingen vrijbuiteren. Er werd niet meer voldoende aandacht aan be steed. Gevolg baldadigheid op straat en de politie komt er aan te pas. Waarsohuwingen helpen niet, er worden een paar diefstalletjes ge pleegd aan de haven en de kinder rechter komt er aan te pas. „Pro Juventute" moet nu maar weer pro beren deze ontspoorde jonge levens in het goede gareel terug te bren gen. De stelling: „Kinderen moeten zichzelf kunnen vermaken" gaat dus zeer zeker niet op bij dit tweetal. Hier hadden de ouders, bijgestaan door de oudere broer en zus, een behoorlijk oogje in het zeil moeten houden). In deze rubriek heb ik al eens eerder geschreven, dat „trouwen betekent het vrijwillig aanvaarden van een grote verantwoordelijk heid". Want uit een huwelijk komen in de regel kinderen voort en deze kinderen moeten door de ouders opgevoed worden tot nuttige le den van de maatschappij. Nu zulllen we het wel allemaal eens zijn over het feit, dat niets zo moeilijk is als kinderen opvoeden. Er zijn geen twee kinderen in dp wereld qua karakter en aanleg ge lijk. Feitelijk i's het dus zo, dat ieder kind individueel opgevoed, dient te worden. Dat hiervan in de praktijk dikwijls niet veel terecht komt, zal ieder ouderpaar wel met mij eens zijn. Wie trouwt met het oogmerk t.z.t. een gezin te stichten, dient zich ter dege te realiseren, dat dit tevens in houdt: offers brengen. Het begint al onmiddellijk na de geboorte van het eerste kind. Men kan niet meer sa men uit, tenzij er een bekwaam iemand, is, die op de baby past. Men is veel meer ge"bonden en ik heb heel vaak ervaren bij mijn bezoeken aan diverse gezinnen, dat deze ge bondenheid als een last wordt be schouwd. En dit wordt des te erger, als na het eerste kind in min of meer snel tempo meerdere kinderen volgen. Dat er in dergelijke gezin nen van een behoorlijke opvoeding weinig terecht komt, behoeft wel geen betoog, en de reclassering heeft vooral in deze na-oorlogse jaren handenvol werk met dergelijke ge zinnen. Op dit onderwerp hoop ik binnenkort nog eens in een afzon derlijk artikel terug te komen. Het is dus aanbevelenswaardig, wanneer een kind zichzelf kan ver maken. Slaagt het daarin niet altijd, dan moet vader of moeder een handje helpen. Meedoen aan een spelletje, mee gaan wandelen, be zigheid zoeken, eenvoudige werkjes opdragen (en belonend!), kortom: zorgen, dat het kind, door de verve ling, zijn of haar heil niet gaat zoe ken in extréme genoegens. Ook dit kost vaak offers. Hoe dikwijls ge beurt het niet, dat vader des avonds, na volbrachte dagtaak, rustig zijn sigaretje rokend de krant zit te le zen, dat het kind) vraagt: Paps, doe je een spelletje met me? Legt U dan zonder mopperen de krant weg en zet U zich mee aan tafel om te gan- zeborden, mens-erger-je-niet of dammen? Of zegt moeder dan: Jó, zeur niet, vader zit te lezen? Een kind is dikwijls als een jong paard, dat pas aangespannen is. Dan moeten de teugels zeer strak gehouden worden Naarmate het paard gewend raakt aan zijn be stuurder, wordt het kalmer en krijgt het meer vertrouwen. De be stuurder merkt het en gaat heel ge leidelijk aan de teugels vieren. En eindelijk komt er een tijd,, dat teu gels feitelijk alleen nog nodig zijn voor bepaalde wendingen. Voor de rest kan het dier wel „op eigen be nen staan en lopen". Zo is het ook in het kinderleven. Naarmate het kind ouder wordt, kunnen we de teugels laten vieren (moéten we dit zelfs doen) en leert het kind als het ware spelenderwijs op eigen benen te staan. Dan vol trekt zich ook een evolutie in de vrijetijdsbesteding. Het kinderspel wordt het spel der groteren, en via het spel gaat het kind leren en later werken. Misschien heeft het hob by's, die uitgroeien tot een serieuze liefhebberij. Ik denk aan duiven houden, dammen en sohaken, eerst als liefhebberij, later in clubverband, voetballen, hockeyen, athlethiek, turnen, postzegels verzamelen, bloe men en planten verzorgen en op kweken, zwemmen, waterpolo, het bespelen van een of meer muziekin strumenten, enz. enz. Ja, wat die hobby's betreft en daarmede wil ik dit artikel dan be sluiten wil ik edere ouder, vader en moeder, op het hart drukken: moedig die aan, als het een gezonde liefhebberij is. Spreek b.v. niet sma lend over die kleine papiertjes, als Uw zoon interesse gekregen heeft voor het verzamelen van vreemde postzegels. Want wat acht U nutti ger? Dat een kind,' zijn zakgeld be steed aan het kopen van vreemde postzegels met het oogmerk een ver zameling op te zetten, of, dat het Het beleid is uitgestippeld in de trotse ridderzaal Dit is na de laatste oorlog nu weer voor de tiende maal. Dankbaar zijn we met de Lands vrouw dat ons volk zich heeft hersteld, Weer de vrijheid mocht waarderen die méér waarde heeft dan geld. Weg is weg: van onze unie wordt voortaan niet meer gehoord, 't Overschot van al het praten is een scheutje vaag accoord; Wij gaan vluchtelingen helpen, zien die taak ons opgelegd En gaan verder wetsontwerpend met ons nieuwe burgerrecht. Voorts gaan we ook aandacht [schenken dat is al een hele troost, Aan de vele landgenoten die nog bleven in de Oost; Armenwet komt op de helling, en passant nemen we mee Het besluit om af te sluiten onze armen van de zee. Vijf-en-zestig-duizend huizen worden volgend jaar gebouwd; Met de komende gezinsraad zijn we nog niet zó vertrouwd. Heel wat werk komt aan de winkel, doch dit is geen hinderpaal, Want er komen straks meer leden in de Staten-Generaal! Kleine middenstanders komen straks misschien ook aan hun trek; Met twee regels Nieuw-Guinea strelen we een zere plek Het menu ligt nu op tafel gang voor gang is opgesomd; Hopen wij dat 't consumeren aan ons allen goed bekomt! JAAP MIJDERWIJK. iedere cent en dubbeltje omzet in snoep? Ditzelfde geldt voor vrijwel iedere liefhebberij. Als het een ge zonde sport of hobby i's, moedig het dan aan, want het kind, dat blijven de belangstelling gaat tonen voor een bepaalde hobby, geeft blijk van een goede karaktereigenschap. En al hebt U er zelf, nooit belangstelling voor gehad, laat dit dan nooit open lijk merken, maar ga er belangstel ling voor tonen. Een klein voor beeld: in een gezin toonde een jon gen interesse en kijk op het schaak spel. Op 12-jarige leeftijd werd hij al lid van de plaatselijke schaak vereniging en bleek spoedig het spel behoorlijk onder de knie te hebben. Zijn vader hoorde dit van collega's op het werk. Hij had geen verstand van schaken en wist geen verschil tussen raadsheer en Koningin. Maar zijn zoon ging het hem leren, en zo raakte ook vader aan het schaken. Een jaar later werd) ook hij lid van de club en nu het is inmiddels al een jaar of vier geleden zijn bei den spelers in het eerste tiental. Nu hoeft niet iedereen te schaken en ook niet iedereen postzegels te verzamelen, maar toch kan niet ge noeg de aandacht gevestigd worden op het feit, dat iedere liefhebberij, elke hobby, mits nuttig en niet te duur, bij het kind aangemoedigd moet worden. En nu zullen er altijd nog wel eens strubbelingen en moeilijkheden ontstaan bij de opgroeiende jeugd, maar wie op tijd de teugels weet aan te halen en ook op tijd weet te vieren, die 'behoeft zich voor de toe komst van zijn kinderen geen zorgen te maken. Zij zullen dan te zijner tijd hun weg wel vinden i'n het le ven! DORA WERTH. GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN. Gevonden: 1 rode portemonnaie met inh.; 1 zak met kledingsukken; 1 rode autoped; 1 pakje shag; 1 blau we herenregenjas; 1 doublé arm bandje; 1 laars. Verloren: 1 paar rode sokken; 2 pakjes jachtpatronen; 1 zwarte por temonnaie met inh.; 1 bruine porte monnaie; 1 zwarte portemonnaie m. inh.; 1 doublé dameshorloge; 1 schort; 1 hoofddoek.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1954 | | pagina 1