Weekblad voor Wad Z)e fyiepd van de week MUNHARDTS K,T Kris-ftras ftiaedec de Vrouw HIJ KOMT. NIEUWS uit owz& wMHplaaU. SPAARBANKBOEKJE NÜTSSPAARBANK te WADDINXVEEN No 492 Vrijdag 19 November 10e Jaargang Adres Redactie en Administratie: Verschijnt elke Vrijdag I Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telet. 438 Abonnementsgeld[per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling Woensdagsavonds inzenden I Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m.m. B Een humoristisch weekblad plaatste onder het hoofdje „wie lacht niet, die de mens beziet?" een serie teke ningen, die duidelijk laten uitkomen, hoe lachwekkend wij in sommige gevallen zijn. Inderdaad zijn er heel veel dingen, waarbij men van verba zing de handen ineen slaat waar bij men mompelt: „Hoe is het moge lijk?" terwijl er ook situaties voor komen, waarover men het hoofd schudt of waarbij men met gevoe lens van medelijden oh.van woe de wordt vervuld. Ons leven heeft nu eenmaal vele facetten. Laten we deze week eens enige van die facetten belichten. Zo was er te Amsterdam een echtpaar, dat een duizend gulden te bewaren kreeg. Nu, dat zou men eens goed doen. De zesmaal duizend pop gin gen in een metalen huls de huls werd opgeborgen in een oude soep- terrien, welke in een dressoir werd verstopt. „Knap als dieven zo'n be drag daar vinden", moet het echt paar hebben gedacht. „Beter dan in een safe van de bank" Edoch, ondanks huls en soepter- rien bleek het geld te zijn verdwe nen. Het echtpaar begreep er niets van. Het heeft het gehele huis met bezemen gekeerd voor het van de vermissing aangifte deed, thans ver moedend, dat de 6000,— in de vuilnisbak terecht zijn gekomen. Lacht u daarom?De politie zeer zeker niet. Die heeft aan dat zaakje heel wat uit te zoeken. Men kan echter wel de handen in verbazing slaan, als men eraan denkt, welke vreemde bewaarplaatsen sommige mensen voor hun geld uitvinden. Zo haalde iemand te Hengelo uit z'n harmonica, die hij een goede schoon maakbeurt gaf .zestien bankbiljet ten van 100,De man had het in strument gekocht van i'eman.d die het had geërfd. Als eerlijk mens stelde hij zich met de verkoper in verbinding en hoewel de biljetten reeds ongeldig waren verklaard, was de Nederlandse Bank bereid, ze alsnog te verzilveren. De eerlijke vinder werd er 100,beter van. Wie lacht niet, wie de mens be ziet.... Neen er is niets te lachen rondom de moordzaak te Berkel, het drama, waarin de vroegere Berkelse arts de hoofdrol speelt. Zo apatisch de man zich de vorige keer gedroeg, zo strijdvaardig en heftig verweert de beschuldige zich thans in hoger beroep. Moord of zelfmoord van de vrouw is de grote vraag, die het Haagse Hof nu bezig houdt. Een vraag, die ons allemaal bezig moet houden is: hoe maken de 40 Neder landers het, die in Indonesië op be schuldigingen die kant noch wal ra ken, gevangen worden gehouden. Een van hen, de heer D. C. Prins, na zijn diensttijd bij de 7 Dec. divisie gymnastiekleraar te Djakarta, werd, zoals hij bij zijn aankomst op Schip- hol vertelde, van de gekste dingen beschuldigd. Als een staaltje van de rechtsonzekerheid, waarin onze landgenoten daar leven, moge gel den de mededeling van de heer Prins, dat hij, in Januari gearres teerd, eerst in Mei werd verhoord. Deze heer Prins had het geluk, dat zijn vrouw in de tien maanden die hij in de gevangenis moest door brengen en wat voor een gevan genis: practisch nooit in de frisse lucht! alles deed om haar man vrij te krijgen. „Aan haar heb ik mijn i'nvrijheidsstelling te danken", verzekerde de heer Prins, die nog mededeelde, dat het Hoge Commis sariaat twee keer per maand voor hoognodige levensmiddelenpakket ten zorgde. Vreemd, dat onze rege ring niet méér voor deze gevange nen kan doen. Van regeringswege was er zelfs niemand aanwezig om deze ex-gevangene te verwelkomen in het vaderlandOnbegrijpelijk. Zeker zo onbegrijpelijk als de ge- dachtengang van de chauffeur, die een kist van de E.H.B.O. stal. De ze kist gevuld met allerlei verband- artkelen stond ter beschikking van een ieder, die verband e.d. bij een ongeluk op de Amersfoortseweg on der Apeldoorn, nodig mocht hebben. Tot ontsteltenis der E.H.B.O.-men- sen bleek de kist te zijn gestolen. Een huiszoeking bij de 26-jarige Apeldoornse chauffeur had succes. De kist met kostbare inhoud, waar van zeker niet denkbeeldig is, dat er mensenlevens mee gered konden worden, werd ten huize van deze misdadige èn domme mens gevon den De. vrouw gebruikte een andere kist eveneens door de man gesto len alsnaaidoos. De eerste gedachte van iémand die zo iets ver neemt is: je zóu zo'n kerel en dan vraagt men zich verbijsterd af: hoe is dat mogelijkDe rechtbank te Zutphen zal een en ander nader on derzoeken. De vraag, hoe dat moge lijk was hoe tussen K.N.V.B. en y.B. nog zo spoedig de vrede kon worden getekend, heeft vele voet balliefhebbers verbaasd, doch an derzijds ook verheugd. Moge daar iets goeds uit voortkomen! voor kinderen,mei-Thijm en Honing POTJES. Juffrouw Lydia was een best mens en een graag geziene gast in de,gezinnen van de daggelders bij ons in het dorp waar ik vandaan kom. Vooral in de wintermaanden, wanneer de daggelderjes zonder werk waren, kwam juffrouw Lydia veel brengen waarvan zij zelf over- haar graag en heel dikwijls werd vloedig was voorzien. Ja, men mocht een beroep op haar gedaan en nooit vergeefs. Nu wil het geval, dat mijn vrouw bij juffrouw Lydia als dagmeisje diende en van vele dingen op de hoogte was, terwijl ze er ontzettend veel heeft geleerd. Dat is i'n ons hu welijk wel gebleken en ik ben blij dat ik een vrouw getroffen heb die de bokken uit de geitjes weet te houden, met andere woorden, een vrouw die overal voor zorgt, zelfs voor het kopen van cadeautjes op hoogtijdagen. De eerste keer, dat ik mijn salaris thuis bracht hebben we samen lang gepraat. Er moest een potje komen voor de huishuur, gas en licht, ziekenfonds en schoeisel^ stemd om cadeautjes te kunnen ko- voor kleding en nog veel meer. Ten slotte werd er ook een potje bé- pen, b.v. met verjaardagen en St. Nï- colaas. Uiteindelijk heb ik een mooie geldkist met vele vakjes gemaakt, die we nu nog gebruiken. Deze week heeft mijn vrouw de inhoud van het cadeautjespotje geteld in verband met de naderende St. Nicolaas en we weten nu precies voor hoeveel geld we kunnen besteden om onze kinderen gelukkig te maken. Wij hebben plannen gemaakt en étala ges bekeken. Daarna gekocht. En nu is het potje leeg. Weet u waarom ik dit vertel? Omdat ik ervan over tuigd ben, dat in deze weken veel geld zal worden uitgegeven, dat eigenlijk niet kan worden uitgege ven. Dan ontstaat er schuld en dat is beroerd voor menig gezin. Door het toepassen van het potjes-systeem wordt dit voorkomen en men springt niet verder dan de polsstok lang is, al is het moeilijk de verleiding te weerstaan, vooral als je al het prachtige speelgoed ziet. KRIS-KRAS KOU-KOORTS-GRIEP SANAPIRIN (Mijnhardt) veelvoudi ge geneeskracht door veelvoudige samenstelling. Pnu per koker 90 en 50 ct. MANNEN EN HUN HOBBY'S. Ik stook niet graag in gelukkige huwelijken en daarom heb ik lang geaarzeld, of ik al dan niet zou schrijven over bovenvermeld onder werp. De aanleiding daartoe kwam door de brief van een jonggehuwde lezeres, mevr. A. Deze heeft mij al enige weken geleden een lang "epis tel geschreven over dit onderwerp. Ilc moet er terstond aan toevoegen, dat de echtgenoot van mevr. A. op de hoogte was van dit schrijven en zelf het initiatief daartoe heeft ge geven. Mijnheer A. dan is vertegenwoor diger en gaat 's morgens om een uur of acht de deur uit om zijn klanten te bezoeken. Meestal is hij niet eeï- der thuis dan een uur of zeven. Een enkele maal moet hij 's avonds, na het eten, ook nog naar een klant, doch dat zijn uitzonderingen. En daartegen heeft mevrouw A. na tuurlijk niet het minste bezwaar: zaken zijn zaken. Iets anders is het feit, dat mijn heer A. lid of bestuurslid is van di verse verenigingen. Zo i's hij be stuurslid van de plaatselijke zang vereniging en daar hebben de beide jongelieden elkander dan ook leren kennen. Naar de wekelijkse repeti ties gaat men dan ook gezamenlijk. Doch verder is mevr. A. nergens lid van. Haar man is evenwel nog van verschillende andere clubs lid of bestuurslid en zo is de toestand ont staan, dat hij meestal drie of vier gvonden in de week niet thuis is. Nu schrijft mevr. A. mij o.m. „Ik gun mijn man natuurlijk zijn liefhebbe rijen Maar ik zit de hele dag alleen en als hij dan 's avonds, na het eten, ook al weer weggaat, vraag ik me zelf wel eens af. Wat heb ik eigen lijk aan mijn man? Bent U ook niet van mening, mevrouw Werth, dat een man, zodra hij trouwt, zich be perken moet tot één of twee vereni gingen?" Tja, wat moet ik hierop antwoor den? Laat ik voorop stellen, dat ik i'n deze kwestie niet ga generalise ren. Ik ga dus niet zeggen, dat iede re man na zijn huwelijk bedanken moet voor een aantal verenigingen. Ik wil het echter een beetje an ders zien. Een man, die zijn vrouw werkelijk lief heeft, en uit hoofde van zijn beroep de gehele dag weg is, zal uit eigen beweging zoveel mo gelijk de schaarse avonduren in ge zelschap van zijn vrouw willen door brengen. Een winkelier bijvoorbeeld die de gehele dag thuis is, zal meer behoefte hebben aan een paar avondjes van ontspanning buitens huis, dan iemand, die al de hele dag weg is. Laat ik U vertellen, dat mijn man en ik, het als een vreugde be schouwen, als we eens een avond gezellig met de kinderen thuis kun nen zijn. We verzuchten dan: „Hè, heerlijk, we behoeven vanavond eens nergens heen; we kunnen fijn thuis blijven". Ieder mens heeft behoefte aan hobby's. Een mens, die geen liefheb berijen bezit, leeft maar half. En nu houdt de ene man van biljarten, de andere is een verenigingsman en zit in tal van organisaties, de derde is een enthousiast voetbalsupporter (hoeveel echtelijke ruzies zijn er al niet ontstaan, doordat de man iedere Zondagmiddag naar het voetbalveld gaatde vierde houdt van dammen of schaken, de vijfde bespeelt een instrument in de muziekvereniging, de zesdeVult U het lijstje zelf maar aan. Hoe zou ons leven zijn, als er geen bloeiende verenigingen waren in onze dorps- of stadsge meenschap? We zijn nu eenmaal een gezellig volk en daarom hebben wij in ons land zo'n enorm groot aantal verenigingen, clubs en organisaties. Er zijn ook weer andere mensen, die hun hobby's thuis beoefenen. Ik denk aan de duivensport, knutse laars, postzegelverzamelaars, aqua- rïumhouders, e.d. Ik voor mij prefe reer de huiselijke hobby's. Natuur lijk hebben mijn man en ik ook onze liefhebberijen en we hebben elkan der al beloofd, dat we ons er volop aan gaan wijden, zodra we ons met goed fatsoen kunnen distanciëren van onze maatschappelijke en orga- nisatiepli'chten. Want van nature zijn wij beiden erg huiselijk. Door de loop der jaren echter zijn we zo vast komen te zitten in allerlei verplich tingen, dat wij ook vele avonden weg zijn. Gelukkig wordt dit al iets minder ik heb onlangs bedankt voor enkele lidmaatschappen en zodoende zijn we wat meer avonden thuis. Laten we dus voorop stellen, dat ieder mens, man of vrouw, zijn lief hebberijen mag en moet hebben. Dochhet moeten liefhebberijen blijven en geen verplichtingen wor den. Want dan gaat het huiselijke leven er onder lijden En dat -mag zeer zeker niet, als men pas ge trouwd is. Mijnheer en Mevrouw A. kunnen dus al min of meer hun conclusies trekken uit het bovenstaande. Nog maals: ik ga niet stoken in welk hu welijk ook, dus ik ga zeer beslist niet zeggen tot mijnheer A. en' even min tot talloze andere echtgenoten, die vast zitten in tal van organisa ties en verenigingen: „U moet dit af remmen en bedanken voor bepaalde verenigingen, zodat U wat meer avonden thuis bent". Nogmaals: dit moet ieder mens maar voor zichzelf uitmaken. Maar wel stel ik vast, dat mevrouw A. méér rechten op haar man kan doen gelden, dan bijvoor beeld de plaatselijke biljartclub, of de voetbalvereniging, of welke an dere organisatie ook. Het moet zó zijn in het huwelijk, dat de man zegt: Mijn vrouw is nummer één, en daarna pas komt al het andere. En natuurlijk ook omgekeerd moet de vrouw zeggen: mijn man en mijn gezin is nummer één. In een huwelijk, waarin beide partners elkander oprecht lief heb ben, zal de verstandigste weg geko zen worden. Natuurlijk moet men dan offers brengen: vrouw zowel als man. Doch het moet niet zó zijn, dat de vrouw de meeste offers moet brengen en de man de minste. Onlangs was ik met mijn man, een avondje op visite bij een pasgetrouwd stel. De wittebroodsweken waren achter de rug en we hadden het zo over het organisati'eleven. De gast heer, jong, joviaal en een geboren redenaar, had onmiddellijk na zijn huwelijk voor verschillende vereni gingen bedankt. Zijn jonge vrouw, die vóór haar huwelijk een vooraan staande plaats had ingenomen' in de sportwereld, eveneens. Beiden zijn blij, dat ze genoemde besluiten heb ben genomen. Wat zei de gastheer die avond? „Ik heb me nog nooit zo vrij gevoeld als sedert mijn huwe lijk". Deze mensen zagen van het begin af in, dat na een huwelijk het leven een beetje anders wordt. Mijn slotconclusie in deze is dan ook. Wanneer je elkaar nagenoeg alleen maar ziet in de slaapkamer, dan mankeert er wat aan het huwe lijk. De huiselijke gezelligheid eist ook haar deel op en dat zal dan wel eens ten koste gaan van een of meer bedankjes voor diverse verenigin gen. Dora Werth. Last van Zenuwen Mijnhardt's Zenuwtabletten helpen U er overheen. VERBETERING. Aan het slot van het stukje over de collecte voor de vluchtelingen, vorige week geplaatst, ontbraken Zijn volle baard, Zijn sneeuwwit paard, Dat vurig briest en hinnikt; Zijn zwarte knecht, Aan hem gehecht, Die altijd lacht of grinnikt; Zo staat hij klaar Om ook dit jaar Naar Nederland te komen, Waar onze jeugd In grote vreugd Zijn stoomboot reeds ziet stomen Niets houdt hem op, In laan en slop, Bij paupers en elite, Brengt hij vaak 's nachts, Nooit onverwachts, Zijn kostbare visite Hij gaat weer rond Bij marterbont, Maar ook bij 't kale jassie; Nog meer gevierd En opgesierd Dan Audrey en Selassie Piet is content, Want zes procent Ligt hier op hem te wachten; Het laat hem koud Al dempt men stout De amsterdamse grachten.... Hij komt beslist, Heeft nooit gemist Bij al die lage-landers, Die, groot en klein, Nóg zoeter zijn, Nóg braver zijn dan anders JAAP MIJDERWIJK een tweetal organisaties. Dit vond zijn oorzaak hierin, dat het papier aan beide zijden beschreven was, juist deze namen aan de andere zijde, zodat dit aan de aandacht is ontglipt. Vandaar dat we deze ont brekende namen hier even laten volgen „R.K. Vrouwenbond": Mevr. v. STIJN-Lamping. „Bond van Plattelandsvrouwen": Mevr. T. v. ZONNEVELD- v. d. Lecq. In het Centrum hield de ijs- club Dinsdagavond onder leiding van de voorzitter de heer T. Ververs een algemene ledenvergadering. De voorzitter gaf een uitvoerig over zicht over de activiteit van de ver eniging over de afgelopen seizoen- periode. Ofschoon er wel ijs was ge weest en dien ten gevolge grote ac tiviteit door het houden van ver schillende wedstrijden, had jammer genoeg het grote ij sfeest ter gele genheid van het 20-jarig bestaan geen doorgang kunnen vinden. Hier over waren de hoofden nogal verhit geweest, doch de strubbelingen in het bestuur waren inmiddels weer opgelost. Door het bestuur is besloten dat bij de eerstvolgende ijsperiode, het ij sf eest met spoed zal worden geor ganiseerd. Ook op ander terrein was er activiteit geweest, nl. bij de op tocht van de Oranjevereniging, hier wist de ijsclub met haar IJskoning een tweede prijs te behalen. Uit het verslag van de secretaris bleek dat de vereniging thans 525 leden telt. Uit het verslag van de penningmees ter hoorde men dat het batig saldo over het afgelopen boekjaar ƒ1326.78 bedroeg. Een aardig appeltje voor de dorst! Bij de gehouden bestuursverkie zing werden de heren L. W. Ver sluis, L. Valk, P. Alblas en H. Don ker met grote meerderheid herko zen. Vervolgens deelde de voorzitter mede dat het bestuur besloten had bij het komende winterseizoen een tweede kaartenloket in diénst te stel len aan de Puttelaan. Hiervoor zal verguning worden aangevraagd. Voorts dat de geringe diepte van de Pette het bestuur nog steeds grote zorgen baart. Dat, hoewel er toezeggingen zijn gedaan, het bag- gerwerk nog niet veel is opgescho ten. Ook bracht de voorzitter de uit breiding van het clubhuis ter sprake. Afgelopen winter was het bestuur gebleken dat dit veel te klein is. Door de vergadering werd besloten dat de uitbreiding doorgang moest hebben, en het bestuur werd ge machtigd dit werk te laten uitvoe ren. Bij d.e rondvraag werd naar voren gebracht dat de verlichting vooral van de buitenbanen te wensen over liet; het bestuur zal dit bekijken en zonodig verbetering aanbrengen. Ook bleek er animo voor langebaan wedstrijden te bestaan, ook dit zal het bestuur op de mogelijkheid on derzoeken. Voorts werd mededeling gedaan dat bij een eerstvolgende IJsperiode, van de zijde van het bestuur voor stellen zullen komen, om de training en opleiding van jonge rijders te be werkstelligen, opdat men ook in Waddinxveen een goede kern van wedstrijdrijders zal krijgen. Het i's immers zo dat hier ter plaatse meer animo bestaat voor schoonrijden. Tenslotte werd de heer 'P. Versluis nog een pluim gegeven voor het be halen van de le prijs in de zeven dorpen tocht. Voor de vergadering bestond goe de belangstelling. - 11 November 1.1. was het 10 jaar geleden, dat grote aantallen Rotterdammers in het pikdonker langs onze wegen schuifelden, als gevangenen van de Duitsers, met het einddoel de fabriek van N.V. Dobbelmann, alhier. Allen waren in Rotterdam door middel van razzia's opgepikt om naar Duitsland te wor den overgebracht. Toch had de Duitser niet gerekend op de vindingrijkheid van de Wad- dihxveners, en konden tientallen ontsnappen in poorten en geopende deuren. Op deze wijze hebben zich grote aantallen kunnen onttrekken Het MOOISTE GESCHENK voor de kinderen, een geschenk dat steeds 'n waarde vermeerdert, is een Kanaalstraat 9 Telefoon 668 Bijkantoor van de Nutsspaarbank te Gouda

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1954 | | pagina 1