het meisje met het scheve qezicht
NIEUWS
KERSTPUZZLE,
Burgerlijke stand.
uit o-hqc wwHplaats
ten dat behaalt kon worden was
100 punten, duf' een prachtig resul
taat voor deze vereniging.
Deze wtek werden tot drie
maal (toe geldbedragen verboren,
zelfs tot bedragen van f 60.toe.
Op deze wijae zijn die gezinnen ge
dupeerd. Vinders er van kunnen
te gemeentesecre|fartp; de adressen
te weten komen.
Maandagavond kwam de
Chr. Vrouwenbond in een Kerst
avond bijeen onder leiding van
mevr. Verheul. Door enkele dames
werd de Kerstliturgie van de N.C.
V.B. gelezen, met orgespel afgewis
seld. Mevr. Verheul gaf een Kerst
verhaal ten beste, terwijl door en
kele leden gedichten gedeclameerd
werdfen.
De 19-jarige landarbeider W.
L. is wegens poging tot brandstich
ting conform de eis, veroordeeld tot
12 maanden gevangenisstraf, waar-
vun 3 maanden voorwaardelijk, met
een proeftijd van 3 jaar.
Eerste Kerstdag 's avonds
half acht, zal in de .Geref. Kerk een
Kerstwijdingsdienstt gehouden wor
den, waaraan medewerken het
Kerkkoor, Willy Valk en J. H. van
Straaten, solisten, Henk van Nielen
orgel, terwijl Ds. J. Snoey de medi
tatie zal verzorgen.
De toegang is vrij.
Door het bouwkundig Inge
nieursbureau Stuurman en Zn. al
hier werd Vrijdagmorgen een on
derhandse aanbesteding gehouden
van de bouw van een canti'ne, een
machine-hal en een rijwielberg-
plaats voor rekening van de N.V.
l'luvier te Rotterdam. Ingeschreven
werd als yolgt: K. Mulckhuijsen te
Njeuwerbrug aan de Rijn voor
f 229.000,—; Fa. P. Rehorst en Zn te
Waddinxveen voor f 222.000.Fa.
de Joode te Moordrecht voor
1: 219.000.J. Hi'lgeman te Lin-
schoten voor f 216.939.A. van
Hoorn en Zn te Rotterdam voor
f 216.750.— en G. van der Welle te
Rotterdam voor f 214.900.Gun
ning volgt later.
In verband| met de komende
feestdagen wordt in het Groene
Kruisgebouw aan de Stationsstraat
op a.s. Donderdag 23 December zit
ting gehouden van het zuigelingen
bureau. Het kleuterbureau is dan
geopend op 10 Januari 1955, terwijl
de zuigelingen weer aan de beurt
zijn op 14 Januari 1955.
Woensdagmiddag 15 Decem
ber hield de Ned.. Bond van Platte
landsvrouwen afd. Waddinxveen 'n
Kerstmiddag.
Ieder lid bracht 'n gast mee, dus
was de zo mooi versierde en in
Kerststemming gebrachte zaal ge
heel gevuld.
Mevr. Zonneveld opende deze
Kerstmiddag en heette de leden met
hun gasten hartelijk welkom, ,Ge-
zamelijk werden er Kerstdiisdjeren
gezongen, en las Mevr. Zonneveld
het Kerstverhaal Lucas 2 voor.
Tussen door- werd er thee gedron
ken met versnaperingen.
Mevr. van der Breggenvan Lan
ge las ons het Kerstverhaal „Jim-
mi's Kerstfeest", waarna het koor
tje 'n Kerstcantate zong. Na nog 'n
kop Koffie te hebben gedronken
keenden allen 'huiswaarts. Veel
dank aan die dames, die deze mid
dag tot 'n onvergetelijke hebben
gemaakt.
Op ihet gehouden solisten
concours te Haastrecht Zaterdag j.l.
wisten onze beide plaatsgenoten de
gebroeders G. en B. de Knegt, lid
van Fanfarecorps Concordia, alhier
respectievelijk een 2e en le prijs te
behalen met sopraan saxophoon en
Fs. Bas. Een mooie prestatie voor
beidé heren en voor Concordia.
Met het oog op de komende
feestdagen is de bibliotheek van het
Instituut voor Arbeidersontwikke
ling geopend op Donderdag 30 De
cember.
Voor de komende feestdagen bie
den we U ter afwisseling eens een
niet al te moeilijke prijsvraag aan.
We hebben deze puzzel opzettelijk
wat eenvoudiger gehouden, opdat
iedereen daaraan zal kunnen mee
doen.
Wij vragen van U een zin te vor
men, in totaal 63 letters. De inhoud
van deze zin heeft vanzelfsprekend
betrekking op de komende dagen, en
houdt een wen|s in van ons blad
voor alle lezers en lezeressen.
Om deze zin te kunnen vormen,
moet U gebruik maken van de vol
gende letters:
a 5 - b 1 - c:l - d:4 - e 13 - f
1-g 2 - H 1 - i:4 - K 1 -
1:1 n:6 - p:l - r:4 3 3-t: 8-
u 2 - v 2 - w 2 - z 1 - In totaal
dus, zoals gezegd, 63 letters.
Aan de hand van de volgende zin
nen, waarin de cijfers door letters
moeten worden vervangen, welke
cijfers corresponderen met de let
ters van de gevraagde wens, zult U
gemakkelijk de oplossing kunnen
vinden.
•Met Kerstmis gaan veel mensen
op reis, per 8-56-32-15-13- of 17-29-
26.
Soms valt er 57-35-4-60-26-21,
maar ook wel eens 3-61-31-44-23-51
het en dait is-niet te verwonderen in
ons 30-19-63-10-41-18-12-38-1.
Kerstmis vieren we allen op onze
eigen wijze, de een met een boom
met 54-6-37-49-24-2-46, de ander
met een takje 39-26-18-57-16 of wel
//lil KERST
VERHAAL
voor ouderen.
Toen Lucy als stenotypiste aan
genomen werd, was het met Anne-
kes rust gedaan.
Rustnee, goed beschouwd
rust was het nimmer geweest. Veel
meer een gewenning.
„Scheve" hadden ze haar vroeger
genoemd. Niet omdat ze niet recht
van lijf en leden was. Maar haar
gezicht, had een wonderlijke afwij
king. De ene kant was volstrekt re
gelmatig, maar haar linkerwenk
brauw liep scheef omhoog, daaron
der trok haar oog een ietsje schuin,
en als ze lachte trok haar ene
mondhoek op. Ze had al duizend
maal in de spiégel gezien. Ze gruw
de ervan. Thuis hadden ze ér haar
mee geplaagd. Vader goedig, de
jongens al naar het zo uitkwam,
soms gemeen, wanneer er ruzie was.
En dat kwam nogal eens voor, want
Anneke was niet op haar mondje
gevallen. Alleen moeder had haar
altijd getroost, maar moeder was al
zo lang geleden gestorven.
Hier op kantoor had ze het alle-
rftaal van voren af aan beleefd. Ze
had de snelle, even verbaasde blik
gezien van Steven van Hagen, de
directeur.... maar die was te veel
heer geweest om oök maar iets van
zijn gedachten te laten blijken. Van
Hagen, heette het in de zaak, was
later een vrouwenhater geworden
sinds zijn mooie, jonge vrouw bij
een auto-ongeluk was omgekomen.
Annrke kon er niet om treuren.
Ze had het mevrouwtje Van Hagen
gehaat van de eerste dag af. Wat
was ze mooi geweestze kon het
tegen een filmster opnemen. De
pracht van haar zilverblonde haar,
dat betoverende gezicht, dat vol
maakte figuur, en dan altijd tiptop
gekleed, want geld kwam er bij de
Van Hagens niet op aan.
Mariëtte van Hagen had vaak
een praatje gemaakt met Anneke,
die als chef-de-bureau op 't grote
industrie-kantoor werkte. Maar
Anneke had intuïtief begrepen, dat
geen sympathie de jonge vrouw
dreef. Mariëtte had een achtergrond
nodig, waartegen ze zelf lde/s te voor
deliger uitkwam. Ze was ziekelijk
„ijdel en had er een kwaadaardig
genoegen in, ieder in de gelegenheid
te stellen vergelijkingen te trekken
tussen haar en de jonge vrouw, die
op Stevens kantoor werkte Graag
liep ze met haar de afdelingen door,
onder een of ander voorwendsel,
steeds druk pratend, aandacht trek
kend. En ze genoot wanneer ze ach-
der haar rug opmerkingen hoorde
fluisteren, haar eigen verblindende
schoonheid hoorde vergelijken met
wat zij noemde de mismaaktheid
van de ander. Anneke had het ge
voeld en geweten, geproefd onder
die talloze opmerkingen van het
jonge vrouwtje, dat nïmraer kon
nalaten op een bestudeerd toontje
te zingen „Maar kunt u daar dan
niet wat aan laten doen..?'' Meer
malen had Anneke de vuisten ge
bald. De neiging bedwingend om de
volle hand midden in dat poppen
gezichtje te kletsen. Hoe Steven
van Hagenmaar da ar kwam je
nooit achter. Hij was altijd hoffelijk
en voorkomend tegenover z'n jonge
vrouw, had onuitputtelijk geduld
met haar onbenullige praterijtjes.
En toen hij die morgen op het kan
toor was gekomen, die morgen
waarop de radio melding had ge
maakt van het auto-ongeluk, waar
bij de echtgenote van de bekende
industrieel van H. was omgekomen
toen was zijn gezicht zo vol
komen ondoorgrondelijk geweest,
dat Anneke hem niet had durven
condoleren. En wonderlijkze
had 't idéé, dat hij haar dat niet
kwalijk namintegendeel.
En nuLucy, Mariëtte, maar
dan in 't zwart. Grote, donkere
ogen,- uitdagend en kwasi-hulpeloos
tegelijk. Perfect gekleed, zonder uit
dagend te zijn. Met een reserve, die
een uitdaging op zichzelf was.
Nimmer vrijpostig of behaagziek,
omdat ze volkomen zeker was van
haar succes. Anneke had de grijze
met een 54-27-3-62 25-62-42-40-18.
Dikwijls 33-9-28-53-45-35 we lie
deren, en die handelen dan vaak
over de 11-41-55-5-43 op deze we
reld.
En als we zoiets in ons bezit heb
ben, kijken en luisteren we naar de
50-4-18-61-36-62-34-10.
We vestigen er de aandacht op,
dat velschillende létters meerdere
malen zijn gebruikt, en énkele in
het geheel niét. Doch dat neemt
niet wég, dat met een beetje ge
duld U er wel in zult slagen de op
lossing te vinden.
ogen yan Steven van Hagen zien
oplichten toen 't meisje voor het
eerst binnenkwam". Het had Anneke
niet verwonderd dat ze succes met
haar sollicitatie had gehad. Ze
moest toegeven: ze was een prima
stenotypiste. Je kon een meisje geen
baan weigeren omdat ze knap
was
Anneke was tegen haar taak vol
komen opgewassen en wist de meis
jes van haar afdeling zonder enige
moeite te regeren, maar tegen Lucy
kon ze niet op. Tegenover Lucy
voelde ze zich die mindere en de an
der wist dat. In haar ogen lag min
achting, maar haar werk liet niets
le wensen over en haar houding
was correct. Maar de manier waar
op ze kon zeggen: „Zéker.... juf
frouw", de manier waarop ze Anne
ke precies Het voelen wat ze dacht,
voorbestemd voor ouwe vrijster, ja
loers -op een knap meisje, nooit
kans bij een man, uitdrogen op een
kantoorAnneke wist het, alsof
Lucy het met zoveel woorden had
gezegd.
En .de anderen omzwermden Lu
cy. De meisjes zowel als de mannen.
Ze aanvaardde de hulde als van
zelfsprekend, maar gaf haar reser
ve niet prijs. Oök niet tegenover
Steven van Hagen. Maar wanneer
Anneke het privé-kantoor binnen
kwam en ze zag Lucy zitten, dan
leek het of zij, Anneke, kwam sto
ren en Lucy daar hóórde.
In een perverse zélfkwelling moe
digde ze die gevoelens nog aan.
Toen Steven naar de werkgeversver-
gadei)ihg ging» verontschuldigde
Anneke zich dat ze 't te druk had
om mee te gaan en notities te ma
ken. „Dan moet juffrouw Beerninclc
maar mee had Van Hagen vast
gesteld. Zie je wel, had Anneke ge
dacht, natuurlijk, hy. mist me niet
eens. Hij is maar al te blij. Juf
vrouw BeerninckLucy, 't Kan
niet mooier. Tegelijk wist ze dat ze
onbillijk was. Lucy kwam vanzelf
sprekend in aanmerking. En toen ze
twee dagen later Lucy elegant in
de wagen zag stappen en met een
trotse beweging het portier naar
zich toe halen, gingen Annekes ge
dachten met haar op hol. Mevrouw
Van Hagen II, dacht ze. Maar als
dat zo was, dan ging zij weg
banen genoeg. Al zou het haar niet
meevallen afscheid te nemen van
de zaak-van Hagenen van Ste
ven van Hagen zélf. Want ze mócht
deze man, zo rustig en gereserveerd,
zo correct en zakelijk, maar toch
niét zonder hart en gevoel. Maar de
Stevens waren voor de Mariëttes
cn de Lucys, en niet voor Anneke
„de scheve"
Tussen de drukke dagen vóór
Kerstmis viel de Kerstavond voor
het personeeleen oud gebruik.
Een gezellige avond, een beetje mu
ziek, een Kerstspel, opgevoerd door
jongelui, een speechje van de baas,
Het was om de saamhorigheid te
bevorderen, om, zoals Steven het
uitdrukfte, „de Van Hagen-familie
bij elkaar te houden". Reeds tien
tallen jaren stond het bedrijf be
kend om de uitstekende sociale
voorzieningen voor het personeel,
om de goede teamgeest die daar
heerstelang vóór wettelijke
maatregelen kwamen, was Van Ha
gen reeds een model-bedrijf ge
weest en Adrianus van Hagen, de
stichter, een bekende figuur op so
ciaal gebied. Anneke was graag
weggebleven, maar haar positie lie
dit niet toe. En zo was ze dan nu
gegaan in een eenvoudig maar zeer
Smaakvol donkerblauw japonnetje.
Anneke was precies, niets mocht er
aan haar uiterlijk mankeren. Als ze
dat ging verwaarlozen, wist ze, was
ze verloren. En 't deed haar innig
goed, toen Steven van Hagen haar
begroette met een glimlach. „Daar
zie je waar zo'n avond goed voor
is. Nu zie ik u eens heel anders dan
op kantoor".
„Ik hoop dat het een verbetering
is", had ze nuchter gezegd, maar
haar stem beefde een beetje. „Niet
beter, maar anders'' had hij geant
woord en zijn waardering had haar
goed gedaan.
Toen dreef Lucy binnen haar ge
zichtsveld. Anneke hield een ogen
blik de adem in. Haar blik schoot
naar Steven, en zijn gezicht zei
haar genoeg.
Lucy had geen overdreven toilet
gemaakt, maar ze was héél apart.
Het glanzend zwarte haar in een
zware wrong op het achterhoofd gaf
haar een betoverend aanzien. Een
lijfje van zwart fluweel boven een
breedklokkende zwartzijden rok, de
slanke benen gestoken in elegante,
hooggelakte schoentjes, een enkele
ring met een diepflonkelende, rode
steen aan haar hand. zo schreed
ze door de zaal en het was of hove
lingen ruimte ruimte maakten voor
een koningin. Anneke zag hoe ze,
vanaf een afstand, een kleine bui
ging maakte voor Steven. En die
liep naar haar toe. Ze zag hem la
chen, ze zag de geheimzinnige glim
lach op Lucy's gezicht. Annekes hart
was zwaar en bitter in haar. De
avond was bedorven. Hoofdpijn was
een mooi voorwendsel om vroeg
naar huis te gaan.
Voor haar kaptafel keek ze in de
spiegel.
„Scheve", hoonde ze zichzelf. Haar
hand greep de borstel. Een ogenblik
was het of ze daarmee haar eigen
beeld in de spiegel aan scherven
wilde gooien. Toen legde ze de bor-
„Ik vind 't niks leuk", zei Anne
ke stroef en weerbaar, „zo'n scheef
gezichtnogal wat moois aan"
en meteen wist ze dat ze nu haar
verschansing had opgeruimd.
„Móói....", smaalde Steven,
„móói. komt dat er iets op aan?
Waarom vindt een man een vrouw
aardig? Dat kan duizend verschil
lende redenen hebbenAnneke".
„Laten we maar gaan" zei ze ge
smoord, want ze durfdé hem niet
aanzien.
o
En na het concert belandden ze
tóch in zo'n apart restaurant met
getémperd licht en zachte muziek.
En ze praatten Biet eens veel over
het Weihnachts-oratorïum. Het was
Steven, die praatte, over zijn jeugd,
over zijn huwelijk, terwijl Anneke
geboeid, maar soms ook pijnlijk ge
troffen, luisterdie. En voortdurend
hamerde in haar hoofd de vraag:
Waarom vertelt hij me dat allemaal?
Steven had onder het praten ner
veus zitten spelen met zijn glas,
met de wijnkaart en zijn ogen ge
richt gehouden op het tafelkleed.
Nu zag hij haar opeens vol aan.
„Je vraagt je natuurlijk af, waar
om ik je dat allemaal vertel", zei
hij en haar ogen knipperden, nu hij
haar gedachten zo geraden had.
s#el moe en terneergslagen weer
neer. En de slaap wilde die nacht
maar moeizaam 'komen.
De Kerstdagen accentueerden An
nekes eenzaamheid. Het leek wel of
de gezelligheid van die dagen haar
nog te scherper buitensloot. Op Twee
de Kerstdag ging ze door de stra
ten, zonder het te weten, de gewen
de gang naar het kantoor en pas*
toen ze voor de grote blank-éiken
deur "stond, realiseerde ze zich hoe
de slèur haar te pakken had. Op
eens nam ze een besluit. Waarom
deze dag met nietsdoen door te bren
gen? Ze zocht in haar tas naar de
sleutels. Weldra weerkaatsten haar
voetstappen door de lege gang. Maar
iets in haar 'ontspande zich toen ze
de zachtgroene lamp op haar eigen
bureau aanknipte. Werk Daarin
zou ze zich maar begraven. In haar
werk was ze goed, daarop was
niets aan te merken, daar voelde ze
zich safe,
Ze zat verdiept in een rapport,
toen ze er zich opeens van bewust
werd, dat er nóg-iemand in het ge
bouw liep. Ze schrok op en op het
zelfde moment werd de deur van
haar bureau geopend en zag ze het
verbaasde gezicht van Steven van
Hagen.
„Ah.juffrouw Merkus!" zei' hij
cn ze zag dat hij bloosde om zijn
vergissing, werd er zich toen grie
zelig van bewust dat ze dat zelf óók
deed. „Wat zit u hiér zo eenzaam?"
„O, het nietsdoen begon me' te'
vervelen zei ze luchtig, maar ze
voelde dat haar toon hem niet over
tuigde.
Hij kwam dp kamer in.
„Eigenlijk was dat met mij -ook
zo", bekende hij, „maar het is niet
het nietsdoen alléén. Het is de
eenzaamheid op zulke dagen. Hebt
u ook dat gevoel?"
Ze vertrouwde haar stem niét, ze
knikte stom.
Hij ging vrijmoedig op de punt
Van haar bureau zitten. „Ik had van
avond naar het Weihnaehtsorato-
rilim willen gaan", zei hij, „maar
alléén heb ik daar ook weinig aan.
Ik moet met iemand samen luiste
ren, er later over kunnen praten".
„Wel", zei Anneke dapper, „dat
zal u toch niét veel moeite kosten,
om daérvoor iemand te vinden.
Waarom hebt u Lucy...." en op
hetzelfde ogenblik had ze zichzelf
de tong wel willen afbijten. Haar
kleur, die langzaam was wegge
trokken, kwam onweerstaanbaar te
rug en Anneke wenste zichzelf op
dit ogenblik In ijlen ver weg. Maar
luid-op,
-„Lucy", herhaalde -hij „ja, ze is
net een mooie Oosterse bleom. Maar
u hebt niet veel mensenkennis, juf
frouw Merkus. Stel u Lucy Beer
ninck voor bij het Weihnachts-ora
torïum Nee, die hoort in een duur
restaurant, ment zachte muziek en
gedempt licht en dan diansen. In
dat etui past die kostbare parel het
best. Maar ehnu u tóch hier
bentwaarom zouden wij sémen
niet gaan? Hebt u zin?"
Wij sémen.... die woorden beier
den als klokken door de kamer. Ze
keek hem aan. Een huivering door
liep haar. Ze moest zich niets in
'1 hoofd halen. Maar op dit ogen
blik wist ze, dat ze van Steven van
Kagen hield, en gehouden had, al
dié tijd. Maar d'aarovèr moest ze
niet denken.
„Nu", zei ze en lachte een beetje,
„als er geen bezwaar tegen hebt".
„Weet u", zei Steven van Hagen,
„dat ik dat altijd zo leuk gevonden
heb, dat de éne kant van uw gezicht
zo ernstig kan kijken, terwijl de
andere lacht?"
„Het js^. omdat ik onder dit alles
een streep heb gezet. Maar met die
streep, Anneke Merkus, is de som
niet compleet. Ik wil er de optelling
onder hebben, en dat moet een be
vredigend getal zijneen geluks
getal. Annekeik ken je nu al ja
ren, je bent altijd maér zo stilletjes
je gang gegaan, altijd correct, maar
nooit-koud pn zakelijk. Toen jij op
die feestavond opeens verdwenen
was, o, en ik weetwarom, nu weet
ik het.toen merkte ik dat de aar
digheid er voor mij af was. Daar
nu ik je zo opeens, toevallig, even
over heb ik dagenlang nagedacht. En
eenzaam als -ik, ontmoette op de
Haalt, die dan uiteindelijk voor ons
allebei dé toevlucht geworden was.
toen wist ik dat ik het je moest
v ragen. Zouden wij niet voortaan
alles samen kunnen doen, Anneke?
Moet Ik nog duidelijker worden?"
Anneke wist, en dat gebeurde
niet vaak, met haar houding geen
raad. Ze Voelde tranen branden
achter haar oogleden, ze voelde hoe
haar mond scheef wegtrok in een
malle glimlach.
„Weet je", zei Steven, „hoe leuk
je er uitziet als je zo'n gezicht
trekt? 't Werd tijd, dat iemand je
dat eens vertelde".
„Ja", zei' Anneke, ,,en gelukkig,
dat jij -die iemand bent".
L. Van Schooten
ZONDAGSDIENST wordt waarge
nomen door Dr. E. M. L. Hemminga.
(le en 2e Kerstdag).
PREDIKBEURTEN OP
25 EN 26 DECEMBER
Ned. Hervormde Kerk.
le Kerstdag voorm. 9.30 uur
Ds. J. van der Haar
2e Kerstdag voorm. 9.3'0 uur
Cand. K. Exalto, Lind'schoten.
nam. 6.30 uur Ds. J. van der Haar.
Wijkgebouw Bomenwijk.
le Kerstdag voorm. 9.30 uur
Ds. P. P. J Monster, Katwijk
2e Kerstdag voorm. 9.30 uur
Ds. J. van der Haar.
nam. 6.30 uur Ds. H. M. Cnossen
Gereformeerde Kerk.
le -Kerstdag voorm. 10 uur
Ds. J. Snoey.
7.30 uur Kerstzangdiienst.
2e Kerstdag voorm. 10 uur
Ds. D. P- Kalkman,
nam. 5 uur Ds. J. Snoey.
N.H. Vereen. „Wet en Evangelie",
le Kerstdag voorm. 9.30 uur
Ds. J. Treffers, Rotterdam (in het
Geref. Jeugdgebouw),
2e Kerstdag voorm. 9.30 uur
Ds. M. J. C Visser, Rotterdam,
Chr. Afgesch. Gemeente,
le Kerstdag voorm. 9.30 en 5 uur
Leesdiens.t
2e Kerstdag voorm. 9.30 en 5 uur
Leesdiens.t
Rem. Geref. Gemeente,
le Kerstdag voorm. 10 uur
G. Ch. Duinker.
2e Kerstdag nam. 5.3'0 uur
Kerstfeest van de Zondagsschool.
Aangiften van 16 t.m. 21 December
Geboren: Johanna, d. v. J. Scheur
water en J. P. Hofstede, Noord
einde 71.
Adriaan, z. v. J. Molenaar en H. R.
Koren, Kromme Esse 6;
Engelientje, d. v. A. van Dode-
waard en A. Huisman, Kleikade 44;
Willemina, d. v. J. van den Berg en
J B Bonhof, Lijsterbesstraat 33;
Geertruida Johanna Maria, d. v. H.
