Weekblad voor Waddinxveen Jfloedec de Vrouw De> Spiegel van de week Kris-Kras Als de maan van Genemuiden BRAND No. 521 Vrijdag 10 Juni 195S I lie Jaar^an^ Adres Redactie en Administratie: Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438 Verschijnt elke Vrijdag Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling Advertentieprijs 6 ct. familieadvertenties 7 ct per m.m. Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk 's Woensdagsavonds inzenden. Het kan verkeren. Deze oud-Hol landse zegswijze van Brederode kwam ons i'n gedachten, toen wij vernamen van de grote uitroeiings plannen, die men langs de kust strook heeft met de Zilvermeeuwen. Uitgemaakt is, dat er te veel van deze sierlijke vogels zijn. Dit won der van elegance, waarnaar wij al len meermalen met genoegen kijken en waarvan wjj de vliegtechnische kwaliteiten met enthousiasme gade slaan, blijkt een geduchte rover te zijn, die andere vogels het bestaan onmogelijk maakt. De Zilvermeeuw eet behalve de korstjes brood die wij onze kinderen hem met gulle hand toegooien, ook eieren en jonge vogels. Wij beschermden de mooie meeu wen ten koste van andere vogels. Het aantal meeuwen werd" steeds groter, mede doordien in Noord- Westduitsland zulk een „gründliche" uitroeiingsactie op touw werd gezet, dat daar vandaan de vogels in let terlijke zin naar Nederland de vlucht namen. Het laatste klinkt bijna menselijk 1 Om nu de vogel stand in evenwicht te houden, acht het Staatsbosbeheer het noodzake lijk de vogels te doden dbor ze in de broedtijd te vereift.ie»" strychnine wordt bij de nesten ge legd, waardoor wordt verwacht, dat22.500 vogelparen de dood zullen vinden. De organisaties der Dierenbescherming zijn het erover eens, dat deze maatregel moet wor den genomen. Het kan verkerenEn in een week kan er heel veel gebeuren. Wij hoorden het volgende grapje door die radioverleden weds was er geen nieuwe haring, maar konden wij als particulieren een rekening bij de Postgiro openen nu kun nen we nieuwe haring krijgen, maar geen rekening meer bij de Postgiro. Wie eens heeft gezien, hoeveel er bij de giro te Den Haag omgaat, kan zich best begrijpen, dat deze dienst, die met een schrome lijk tekort aan personeel heeft te kampen, tot deze maatregel moest overgaan. Voorts is de dienst voor nemens decentralisatie toe te pas sen om aan de personeelsmoeilijk- heden het hoofd te bieden. Ook de directie der Spoorwegen is niet bepaald verrukt over de gang van zaken, zoals uit haar jaar verslag over 1954 blijkt. Deze direc tie constateert, dat de welvaarts stijging, welke het kenmerk is van de Nederlandse economie in 1954 aan de spoorwegen is voorbijgegaan en dat de winst een daling toont. Deze toestand maakt het bedrijf reeds bij een matige daling van de conjunctuur uitermate kwetsbaar, zegt de directie. De winst bedroeg over 1954 echter nog 2,6 millioen tegen 4,8 millioen in 1953. Het kan verkeren. Onze spreuk is zeker van toepassing op de strijd, die aan de grens tussen smokke laars en douane woix^t gevoerd. Men herinnert zich, dat een tweetal wéken geleden een personenauto door het drieste optreden der in zittende smokkelaars dè omgeving van Turnhout in rep en roer bracht. Er werd een volledig voorgevecht geleverd, doch de gepantserde auto, i ontkwam, nadat een pui van een winkel was beschadigd. Thans is deze smokkelwagen, die nog sporen j van het gevecht vertoonde, gevon den in een boerderij te Geel. De eigenares, een weduwe, wist aan- i vankelijk van niets, maar na de vondst werden toch verscheidene arrestaties verricht. Hoewel de hoofdpersonen van dït drama nog I niet zijn gevonden, mag worden aangenomen, dat dit gehele smok- I kelcomplot zal worden opgerold. De hoofdpersonen van een ander dramaeen echt „verkeersdrama" moeten we te Genemuiden zoeken. Een kind van 11 jaar mocht van pa en ma geen omgang hebben met een Genemuidense jonge man, die om in die terminologie van Wil lem Parel te spreken minder „poen" bezat dan de ouders van het meisje wel gewenst achtte. Het kind werd elders onder gebracht zeer tot ongenoegen van de Gene muidense bevolking, die van haar ontstemming duidelijk blijk gaf. Er moest zelfs versterking van de poli tie (worden gerequireerd. Er werd geschoten en met gummieknuppels geslagen. Die verkering wordt er vaster door dan ooit, beweren sommigen^ Maar anderen zeggen: een beetje last van die warmte Zul len we maar met „de warmte'' be sluiten? Ja, het kan verkeren. Wij hebben lang genflfag naar deze mooie zomerse dagen uitgekeken. Maarlet nu eens op, hoe spoe dig de klachten over „die warmte" komen. Voor de mopperaars is er een troosthet kan verkeren. Dan kunnen ze weer op een zomer schel wdgn, die wel najaar lijkt CORRESPONDENTIE. In een van de meest gelezen Ne derlandse weekbladen staan regel matig oproepen van Nederlandse marine-mannen die om een corres pondentie-vriend of -vriendin vra gen. Het is voor di» y/an' ne<1„ verre streken hun dienst Broou mei moeten verrichten, een welkome af leiding een brief van een meisje of jongen te lezen en te beantwoor den. De band tussen vaderland en verre streek is dan toch niet hele maal verbroken. Deze week kwam ik op toevalli ge wijze in contact met een meiske van 21 lenten dat mij, naar aanlei ding van enkele andere omstandig heden, vertelde een corresponden tie-vriend te hebben in Nieuw-Gui- nea, die bij de marine was. Zo elke week schrijft ze 10 of 12 kantjes hélemaal val, zodat de jongeman heel wat heeft te lezen. Op mijn vraag waarover ze dan toch eigen lijk wel schrijft stond ik toch wel van haar antwoord beduusd te kij ken. Nou mijnheer, zegt ze, we zijn heel gewoon begonnen over hit en over diat, wie we waren, hoe oud we zijn, wat voor baan we hebben, waar we wonen, waar we belang in stellen en uiteindelijk hebben we elkaar foto's gestuurd. En afgaande op de inhoud van de brieven en de foto's komen we tot een eerlijke en openhartige briefwisseling. Zo eer lijk, dat mijn marineman in Nieuw- Guinea mij gevraagd: heeft geen verkering te nemen in Holland, maar zo te doen of wij met elkaar verloofd zijn. Dat is wel een vreem de gewaarwording, mijnheer, op pa pier verkering hebben, want we hebben elkaar nog nooit gezien. We kennen elkaar alleen maar uit de brieven en van de foto's. En toch, U kunt het geloven of niet, we hou den van elkaar en ik verlang naar het ogenblik in December of Fe bruari a.s. wanneer hij naar Hol land komt. U kunt het vreemd vin den, maar alleen door correspon dentie is deze verhouding gegroeid. U gelooft toch zeker wel dat je je gedachten op papier veel beter en veel „üS gesprek^'zo is het mij tenminste gegaan. En verleden week ben ik gaan kennismaken met zijn ouders, die natuurlijk al van onze „verkering" op de hoogte waren Toen heb ik voor het eerst zijn stem gehoord op een gramofoonplaat die zijn ouders van hem hadiden. En gekhet geluid was precies zoals Ik mij zijn stem had voorgesteld. Afijn ze heeft me nog veel meer verteld, maar ik vind het fantas tisch. Wat correspondentie ai niet voor gevolgen kan hebben KRIS-KRAS MOEDER, MAG IK....? Het probleem, waarmede vrijwel alle ouders steeds weer te kampen hebben, is de vraag Wat mag ik mijn kind toestaan en wat moet ik hem verbieden? En U zult allen wel begrijpen, dart, het geven van een generaal antwoord op deze vraag onmogelijk is. Want om maar eens een klein voorbeeld te noemen wat je het ene kind zon dter enig voorbehoud kunt toestaan, moet je het andere kind beslist verbieden. Er is in deze geen lijn te trekken en daarom moet ook ieder kind individueel beoordeeld en be handeld worden. Eén kind in een gezin heeft z'n vóór en tegen. De meeste ouders zijn geneigd hun enig kind te ver wennen. Het excuus. Hij is ook al tijd maar alleen, moet dan als een soort vlag dienen, om de lading te dekken. En daarom krijgt een enig kind zo vaak veel meer gedaan dan een kind, dat meerdere broertjes en zusjes heeft. Dit neemt evenwel niet weg, dat er ten opzichte van de opvoeding van meerdere kinderen in één gezin weer andere moeilijkheden zijn- Vader en moeder moeiten "telkens weer oppassen, dat ze de éne zoon niet voortrekken boven de andere. En dat de éne dochter niet mooiere, meerdere of duurdere kleren krijgt dan de ander. Kinderen zien scherp, zijn in de regel erg gevoelig, en merken ieder vóórtrekken onmid dellijk. U weet wel, hoe dat soms gaat. Piet krijgt een nieuwe fiets en nu is Jan nijdig. Waarom Piet wél en hij niet Is Piet soms meer dan hij Er moet in zo'n geval een grondige reden zijn, dat Piet wèl en Jan geen nieuwe fiets krijgt. In elk gezin, waar meerdere kinderen zijn, moet voorkomen worden, dat één van hen het lelijke zwarte eendje wordt Verschoppeling willen we natuur lijk niet zeggen. Ik vertelde U onlangs van het ge zin in Frankrijk, waar ik enkele da gen logeerde. We spraken over de moeilijkheden van de opvoeding in deze moderne tijd. En de moeder gaf dit onomwonden toe. „Ik moet mijn liefde verdelen over al mijn kinderen, zonder enige uitzonde ring. Maar dat is niet moeilijk, want i'k houd van allen evenveel", zei ze. Desondanks komen er steeds weer onverwachte moeilijkheden, die op diplomatieke manier omzeild moe ten worden. Als Piet, de oudste jongen, snel groeit, zal hij vaker nieuwe kleren nodig hebben dan Jan, met wie het groeiproces meer geleidelijk aan gaat. Bovendien kan Jan de kleren, die Piet niet meer aan kan en die overigens nog vrij goed zijn op zijn beurt ver der dragen. Wat is dikwijls het ge volg Dat Jan jaloers wordt op zijn broer Pief. omdat hij altijd iets nieuws krijgt terwijl Jan zelf de af leggertjes van zijn broer moet af dragen. Het zal noodzakelijk zijn, dat Jan ook van tijd tot tijd eens iets nieuws krijgt. Zelfs misschien ten koste van een of meer finan ciële offers. Dan is er elke dag, ieder uur bij na, de klasjsSek geworden vraag „Moeder, mag ik.En dan volgt de vraagmag ik gaan zwemmen? Mag ik gaan fietsen? Mag ik buiten spelen? Mag ik met mijn vriendje een eindje wandelen? Mag ik naar het bos? Mag ik naar een verjaars- partijtje van een schoolkameraads je? Mag ikVult U het zelf maar aan. Nu kan je je er als moeder na tuurlijk gemakkelijk van af maken, door altijd maar „ja" te zeggen. Of altijd „nee". In het eerste geval kweek je van je kinderen vrijbui ters, die weten, dat alles mag. In het laatste geval sjachrijnige thuis- zitters, die „nooit iets mogen". Zo als met de meeste dingen, zal ook hier de gulden middenweg moeten worden gekozen. Al zal men vóór het geven van een bepaalde toe stemming, c.q. weigering moeten overwegen, of hieruit geen conse quenties kunnen voortvloeien ten aanzien van de andere kinderen. Want als men Piet een kwartje geeft voor het zwembad, dan zal men dat een .uur of een dag of een week later niet kunnen weigeren aan Jan. Doet men dat, dan zult U ongetwijfeld het verontwaardigde protest horen „Waarom hij wèl en ik niet?" Dat „hij wel en ik niet" is iets, dat zoveel mogelijk in het gezin vermeden moet worden. Voor wat betreft bovenstaand voorbeeld, is het natuurlijk logisch, dat Piet, die b.v. wel kan zwemmen, het begeer de kwartje voor een bad krijgt maar Jan, die het niet kan, het ook niet ontvangt. Evenwel zal Jan dan opf een andere manier schadeloos gesteld moeten worden. Ai of niet middels een kwartje. Met kinderen moet het eigenlijk zo zijn, dat ze het als vanzelfsprekend beschou wen, dat er geen onderscheid wordt gemaakt. En dat niet alleen de be nadeelde, doch ook de bevoorrechte gaat protesteren tegen een ongelijke behandeling. En gelooft U mij, dit komt vaak voor. „Als Piet het niet krijgt, wil ik het ook niet". Noemt U het een soort solidariteitsgevoel, maar het bestaat gelukkig in vele gezinnen. Helt! zakgeld-probleem heeft ook zoveel haken en ogen. Als ik hier over schrijf, moet ik altijd denken aan een leuk, harmonieus gezin, waar ik graag eens een uurtje ver toef. Er zijn zes kinderen,^ wa^r^n terdagsmiddags, als het eten gedaan is, haalt vader zijn portemonnaie voor de dag en deelt het zakgeld uit}: de oudste, ULO-leerling, een daalder, de jongste, die op de kleu terschool |iseen dubbeltje^ Hier tussen in variëren de bedragen. En nooit een woord protest, want de kinderen kennen allemaal de tabel, die ergens in huis hangt, en het betekent ook meer zakgeld. Als de 6-jarige peuter straks naar de gro te school gaat, wordt het 15 cent. Over een jaar als tweede klasser 20, en zo voort. Als de ULO-, leerling deze zomer overgaat en naar de derde klas verhuist, wordt het 2 gulden. Maarmidden óf achter in de week heeft niemand aan te kloppen om ook maar één cent, want jong en oud weet, dat d'- portemonnaie gesloten blijft tot iterdagmiddag, halftwee. De kin- c'r ren mogen met hun geld doen, wat ze willen, maar het leuke fs, dat ze allemaal van hun zakgeld nog wat apart leggen voor verjaar dagen e.d. Wetende, dat kleine ge schenken de vriendschap onder houden. Bovendien krijgen ze op gezette tijden extratjes in natura (als het warm weer is b.v. allemaal een ijsje) zodat iedereen tevreden is. Ik kan daarom het bovenstaan de ieder gezin met kinderen aanbe velen. U moogt het gerust weten, ik heb het voor wat betreft onze kinderen, overgenomen. En de jon gens vinden het uitstekend. Wie geen onderscheid maakt tus sen zijn kinderen, zal vele moeilijk heden voorkomen. Dit wil natuurlijk riet zeggen, dat de Benjamin in het gezin nooit eens extra vertroeteld mag worden. Integendeel. Overi gens zal die wél nooit iets tekort komen, want de kinderen die ouder zijn, zullen in dit opzicht wel een handje meehelpen. Het antwoord op „Moeder, mag ikmoet daarom niet ondoor dacht, maar wél-overwogen zijn. Afwegende de consequenties, die uit een toestemmend of weigerend antwoord kunnen voortvloeien t.o.v. de andere kinderen. En ten slotte nog ditAls vader „Jnee" gezegd) hee% zelfs al is deze beslissing fout dan mag moeder geen „ja" zeggen. In di't op zicht moeten vader en moeder steeds één lijn trekken. Onnodig te zeggen, dat in het tegenovergestelde geval dezelfde voorwaarden géiden. Bij mij thuis is het doorgaans zo: Als een der kinderen iets vraagt, dan mijn wedervraag meestal Wat zegt vader ervan En omge keerd. Vindt vader het goed, dan vind ik het ook best. En als ik één maal „nee" gezegd heb, dan zegt mijn man beslist geen „ja". Dat we ten mijn kinderen wel, want in zo'n geval vragen ze het vader niet eens. Ook dit is, volgens mij, een waar borg voor rust en orde in het ge zin. .DORA WERTH Haast is de moeder van veel mis lukkingen. De maan heeft schik in het geval, Ze kijkt zo echt tevreden, Ze weet reeds wat het worden zal Daar helemaal beneden. Twee jonge mensen ziet ze gaan, Wat kan dat nu beduiden Och ja, zo denkt de goede maan, Zelfs hier in Genemuiden, Hier weet men ook wat liefde is, Zoals bij alle volken Ze hult zich in wat duisternis En schuilt wat achter wolken, Dat hebben jonge mensen graag De maan kent zo haar klanten, Want jonge mensen van vandaag Die weten ook van wanten. De maan bijzonder excentriek Denktdat komt wel in orde Ze weet alleen van romantiek, Maar wat moet dèt nu worden Dit wordt voor onze lieve maan Een nederlaag en strop, want Wanneer de zon is opgestaan Vindt die het dorp in opstand Het hele dorp heeft nu een grïef Want 't ouderpaar van 't meisjelief Er is onrust allerwegen, Dat heeft er wat op tegen. Ho, zegt het dorp, daj, gaat niet sar> Die nemen 't op voor liefd'en tmaan Zo dóet dat Genemuiden Men spreekt nu over standsverschil Dat moet daar van de baan, want Waar 't liefdespaar van weten wil Is iets over de maanstand. Moraal Nu ja, die kent u wel Ga liever matten vlechten Want tegen maan- en liefdesspel Is zeker niet te vechten. bij Verheul Deze gedachte kwam Woensdag avond bij velen op toen men onze brandspuiten zag uitrukken, rich ting Henegouwerweg, met bestem ming de Carroseeriefabriek N.V. Verheul. Al heel spoedig kwam men tot de ontdekking dat van brand geen sprake was, maar dat het een denk beeldige brand was. Het zou een oefening worden, binnen het kader van de B.B. Een groot aantal gemeentelijke en brandweerautoriteiten waren bij een in de directiekamer van ge noemde N.V. toen burgemeester Warnaar met enkele woorden de aanwezigen verwelkomde en zijn dank aan de directie uitsprak voor de gulle ontvangst. De heer Bos, hoofd van de Kring Zuid-Holland IV, sprak hierna en kele woorden ter inleiding op deze oefening. Hij releveerde dat dit in korte tijd de" derde oefening was in groot verband, t.w. in Krimpen a. de IJssel, één in Woerden, deze de derde, met het plan het nog een vierde maal te doen. Hij gaf een uiteenzetting van het doel dezer oefening en besprak de techniek van het "brandweerwezen. Hij deelde voorts mede dat de corpsen van Waddinxveen, Gouda, Haastrecht, Moordrecht, Reeuwijk en Bodegraven deze avond hun me dewerking verleenden. Hij stelde voor, om na afloop dezer oefening in colonneverband naar Reeuwijk te rijden, teneinde daar in een sa menkomst nog eens enkele punten, verband hebbende met deze oefe ning, met elkaar te bespreken. In betrekking tot de oefening van hedenavond werd medegedeeld, als zoude de brand ontstaan zijn in de grote fabriekshal, overgeslagen zijn naar de schildersafdeling en gevaar op leveren voor de stof- feerafdeling. Bovendien zou er kans zijn op gevaar voor het benzine pompstation De Shell aan de Rijks verkeersweg. Te 9.54 uur werd brandalarm ge maakt en de Waddinxveense brand weer opgeroepen. De assistentie ver lenende corpsen werden successie velijk na elkaar opgeroepen. Reeds 6 minuten na het eerste alarm verscheen de eeijste Wad dinxveense brandspuit, enkele mi nuten later gevolgd door de Magi- rus. Vier minuten na het arriveren

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1955 | | pagina 1