Weekblad voor Waddinxveen
Jfloedec de Vrouw
De> Spiegel van de week
Kris-Kras
Als de maan
van Genemuiden
BRAND
No. 521
Vrijdag 10 Juni 195S
I
lie Jaar^an^
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct. familieadvertenties 7 ct per m.m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woensdagsavonds inzenden.
Het kan verkeren. Deze oud-Hol
landse zegswijze van Brederode
kwam ons i'n gedachten, toen wij
vernamen van de grote uitroeiings
plannen, die men langs de kust
strook heeft met de Zilvermeeuwen.
Uitgemaakt is, dat er te veel van
deze sierlijke vogels zijn. Dit won
der van elegance, waarnaar wij al
len meermalen met genoegen kijken
en waarvan wjj de vliegtechnische
kwaliteiten met enthousiasme gade
slaan, blijkt een geduchte rover te
zijn, die andere vogels het bestaan
onmogelijk maakt. De Zilvermeeuw
eet behalve de korstjes brood die
wij onze kinderen hem met gulle
hand toegooien, ook eieren en jonge
vogels.
Wij beschermden de mooie meeu
wen ten koste van andere vogels.
Het aantal meeuwen werd" steeds
groter, mede doordien in Noord-
Westduitsland zulk een „gründliche"
uitroeiingsactie op touw werd gezet,
dat daar vandaan de vogels in let
terlijke zin naar Nederland de
vlucht namen. Het laatste klinkt
bijna menselijk 1 Om nu de vogel
stand in evenwicht te houden, acht
het Staatsbosbeheer het noodzake
lijk de vogels te doden dbor ze in de
broedtijd te vereift.ie»"
strychnine wordt bij de nesten ge
legd, waardoor wordt verwacht,
dat22.500 vogelparen de dood
zullen vinden. De organisaties der
Dierenbescherming zijn het erover
eens, dat deze maatregel moet wor
den genomen.
Het kan verkerenEn in een
week kan er heel veel gebeuren. Wij
hoorden het volgende grapje door
die radioverleden weds was er
geen nieuwe haring, maar konden
wij als particulieren een rekening
bij de Postgiro openen nu kun
nen we nieuwe haring krijgen,
maar geen rekening meer bij de
Postgiro. Wie eens heeft gezien,
hoeveel er bij de giro te Den Haag
omgaat, kan zich best begrijpen, dat
deze dienst, die met een schrome
lijk tekort aan personeel heeft te
kampen, tot deze maatregel moest
overgaan. Voorts is de dienst voor
nemens decentralisatie toe te pas
sen om aan de personeelsmoeilijk-
heden het hoofd te bieden.
Ook de directie der Spoorwegen
is niet bepaald verrukt over de
gang van zaken, zoals uit haar jaar
verslag over 1954 blijkt. Deze direc
tie constateert, dat de welvaarts
stijging, welke het kenmerk is van
de Nederlandse economie in 1954
aan de spoorwegen is voorbijgegaan
en dat de winst een daling toont.
Deze toestand maakt het bedrijf
reeds bij een matige daling van de
conjunctuur uitermate kwetsbaar,
zegt de directie. De winst bedroeg
over 1954 echter nog 2,6 millioen
tegen 4,8 millioen in 1953.
Het kan verkeren. Onze spreuk
is zeker van toepassing op de strijd,
die aan de grens tussen smokke
laars en douane woix^t gevoerd.
Men herinnert zich, dat een tweetal
wéken geleden een personenauto
door het drieste optreden der in
zittende smokkelaars dè omgeving
van Turnhout in rep en roer bracht.
Er werd een volledig voorgevecht
geleverd, doch de gepantserde auto,
i ontkwam, nadat een pui van een
winkel was beschadigd. Thans is
deze smokkelwagen, die nog sporen
j van het gevecht vertoonde, gevon
den in een boerderij te Geel. De
eigenares, een weduwe, wist aan-
i vankelijk van niets, maar na de
vondst werden toch verscheidene
arrestaties verricht. Hoewel de
hoofdpersonen van dït drama nog
I niet zijn gevonden, mag worden
aangenomen, dat dit gehele smok-
I kelcomplot zal worden opgerold.
De hoofdpersonen van een ander
dramaeen echt „verkeersdrama"
moeten we te Genemuiden zoeken.
Een kind van 11 jaar mocht van pa
en ma geen omgang hebben met
een Genemuidense jonge man, die
om in die terminologie van Wil
lem Parel te spreken minder
„poen" bezat dan de ouders van het
meisje wel gewenst achtte. Het
kind werd elders onder gebracht
zeer tot ongenoegen van de Gene
muidense bevolking, die van haar
ontstemming duidelijk blijk gaf. Er
moest zelfs versterking van de poli
tie (worden gerequireerd. Er werd
geschoten en met gummieknuppels
geslagen. Die verkering wordt er
vaster door dan ooit, beweren
sommigen^ Maar anderen zeggen:
een beetje last van die warmte Zul
len we maar met „de warmte'' be
sluiten? Ja, het kan verkeren. Wij
hebben lang genflfag naar deze
mooie zomerse dagen uitgekeken.
Maarlet nu eens op, hoe spoe
dig de klachten over „die warmte"
komen. Voor de mopperaars is er
een troosthet kan verkeren. Dan
kunnen ze weer op een zomer schel
wdgn, die wel najaar lijkt
CORRESPONDENTIE.
In een van de meest gelezen Ne
derlandse weekbladen staan regel
matig oproepen van Nederlandse
marine-mannen die om een corres
pondentie-vriend of -vriendin vra
gen. Het is voor di» y/an'
ne<1„ verre streken hun dienst
Broou mei moeten verrichten, een welkome af
leiding een brief van een meisje of
jongen te lezen en te beantwoor
den. De band tussen vaderland en
verre streek is dan toch niet hele
maal verbroken.
Deze week kwam ik op toevalli
ge wijze in contact met een meiske
van 21 lenten dat mij, naar aanlei
ding van enkele andere omstandig
heden, vertelde een corresponden
tie-vriend te hebben in Nieuw-Gui-
nea, die bij de marine was. Zo elke
week schrijft ze 10 of 12 kantjes
hélemaal val, zodat de jongeman
heel wat heeft te lezen. Op mijn
vraag waarover ze dan toch eigen
lijk wel schrijft stond ik toch wel
van haar antwoord beduusd te kij
ken. Nou mijnheer, zegt ze, we zijn
heel gewoon begonnen over hit en
over diat, wie we waren, hoe oud
we zijn, wat voor baan we hebben,
waar we wonen, waar we belang
in stellen en uiteindelijk hebben we
elkaar foto's gestuurd. En afgaande
op de inhoud van de brieven en de
foto's komen we tot een eerlijke en
openhartige briefwisseling. Zo eer
lijk, dat mijn marineman in Nieuw-
Guinea mij gevraagd: heeft geen
verkering te nemen in Holland,
maar zo te doen of wij met elkaar
verloofd zijn. Dat is wel een vreem
de gewaarwording, mijnheer, op pa
pier verkering hebben, want we
hebben elkaar nog nooit gezien. We
kennen elkaar alleen maar uit de
brieven en van de foto's. En toch, U
kunt het geloven of niet, we hou
den van elkaar en ik verlang naar
het ogenblik in December of Fe
bruari a.s. wanneer hij naar Hol
land komt. U kunt het vreemd vin
den, maar alleen door correspon
dentie is deze verhouding gegroeid.
U gelooft toch zeker wel dat je je
gedachten op papier veel beter en
veel „üS gesprek^'zo is het
mij tenminste gegaan. En verleden
week ben ik gaan kennismaken met
zijn ouders, die natuurlijk al van
onze „verkering" op de hoogte waren
Toen heb ik voor het eerst zijn stem
gehoord op een gramofoonplaat die
zijn ouders van hem hadiden. En
gekhet geluid was precies zoals
Ik mij zijn stem had voorgesteld.
Afijn ze heeft me nog veel meer
verteld, maar ik vind het fantas
tisch. Wat correspondentie ai niet
voor gevolgen kan hebben
KRIS-KRAS
MOEDER, MAG IK....?
Het probleem, waarmede vrijwel
alle ouders steeds weer te kampen
hebben, is de vraag Wat mag ik
mijn kind toestaan en wat moet ik
hem verbieden? En U zult allen
wel begrijpen, dart, het geven van
een generaal antwoord op deze
vraag onmogelijk is. Want om
maar eens een klein voorbeeld te
noemen wat je het ene kind zon
dter enig voorbehoud kunt toestaan,
moet je het andere kind beslist
verbieden. Er is in deze geen lijn te
trekken en daarom moet ook ieder
kind individueel beoordeeld en be
handeld worden.
Eén kind in een gezin heeft z'n
vóór en tegen. De meeste ouders
zijn geneigd hun enig kind te ver
wennen. Het excuus. Hij is ook al
tijd maar alleen, moet dan als een
soort vlag dienen, om de lading te
dekken. En daarom krijgt een enig
kind zo vaak veel meer gedaan dan
een kind, dat meerdere broertjes en
zusjes heeft.
Dit neemt evenwel niet weg, dat
er ten opzichte van de opvoeding
van meerdere kinderen in één gezin
weer andere moeilijkheden zijn-
Vader en moeder moeiten "telkens
weer oppassen, dat ze de éne zoon
niet voortrekken boven de andere.
En dat de éne dochter niet mooiere,
meerdere of duurdere kleren krijgt
dan de ander. Kinderen zien scherp,
zijn in de regel erg gevoelig, en
merken ieder vóórtrekken onmid
dellijk.
U weet wel, hoe dat soms gaat.
Piet krijgt een nieuwe fiets en nu is
Jan nijdig. Waarom Piet wél en hij
niet Is Piet soms meer dan hij
Er moet in zo'n geval een grondige
reden zijn, dat Piet wèl en Jan geen
nieuwe fiets krijgt. In elk gezin,
waar meerdere kinderen zijn, moet
voorkomen worden, dat één van
hen het lelijke zwarte eendje wordt
Verschoppeling willen we natuur
lijk niet zeggen.
Ik vertelde U onlangs van het ge
zin in Frankrijk, waar ik enkele da
gen logeerde. We spraken over de
moeilijkheden van de opvoeding in
deze moderne tijd. En de moeder
gaf dit onomwonden toe. „Ik moet
mijn liefde verdelen over al mijn
kinderen, zonder enige uitzonde
ring. Maar dat is niet moeilijk,
want i'k houd van allen evenveel",
zei ze.
Desondanks komen er steeds weer
onverwachte moeilijkheden, die op
diplomatieke manier omzeild moe
ten worden. Als Piet, de oudste
jongen, snel groeit, zal hij vaker
nieuwe kleren nodig hebben dan
Jan, met wie het groeiproces meer
geleidelijk aan gaat. Bovendien kan
Jan de kleren, die Piet niet meer
aan kan en die overigens nog
vrij goed zijn op zijn beurt ver
der dragen. Wat is dikwijls het ge
volg Dat Jan jaloers wordt op
zijn broer Pief. omdat hij altijd iets
nieuws krijgt terwijl Jan zelf de af
leggertjes van zijn broer moet af
dragen. Het zal noodzakelijk zijn,
dat Jan ook van tijd tot tijd eens
iets nieuws krijgt. Zelfs misschien
ten koste van een of meer finan
ciële offers.
Dan is er elke dag, ieder uur bij
na, de klasjsSek geworden vraag
„Moeder, mag ik.En dan volgt
de vraagmag ik gaan zwemmen?
Mag ik gaan fietsen? Mag ik buiten
spelen? Mag ik met mijn vriendje
een eindje wandelen? Mag ik naar
het bos? Mag ik naar een verjaars-
partijtje van een schoolkameraads
je? Mag ikVult U het zelf
maar aan.
Nu kan je je er als moeder na
tuurlijk gemakkelijk van af maken,
door altijd maar „ja" te zeggen. Of
altijd „nee". In het eerste geval
kweek je van je kinderen vrijbui
ters, die weten, dat alles mag. In
het laatste geval sjachrijnige thuis-
zitters, die „nooit iets mogen". Zo
als met de meeste dingen, zal ook
hier de gulden middenweg moeten
worden gekozen. Al zal men vóór
het geven van een bepaalde toe
stemming, c.q. weigering moeten
overwegen, of hieruit geen conse
quenties kunnen voortvloeien ten
aanzien van de andere kinderen.
Want als men Piet een kwartje
geeft voor het zwembad, dan zal
men dat een .uur of een dag of een
week later niet kunnen weigeren
aan Jan. Doet men dat, dan zult U
ongetwijfeld het verontwaardigde
protest horen „Waarom hij wèl en
ik niet?"
Dat „hij wel en ik niet" is iets,
dat zoveel mogelijk in het gezin
vermeden moet worden. Voor wat
betreft bovenstaand voorbeeld, is
het natuurlijk logisch, dat Piet, die
b.v. wel kan zwemmen, het begeer
de kwartje voor een bad krijgt
maar Jan, die het niet kan, het ook
niet ontvangt. Evenwel zal Jan dan
opf een andere manier schadeloos
gesteld moeten worden. Ai of niet
middels een kwartje. Met kinderen
moet het eigenlijk zo zijn, dat ze
het als vanzelfsprekend beschou
wen, dat er geen onderscheid wordt
gemaakt. En dat niet alleen de be
nadeelde, doch ook de bevoorrechte
gaat protesteren tegen een ongelijke
behandeling. En gelooft U mij, dit
komt vaak voor. „Als Piet het niet
krijgt, wil ik het ook niet". Noemt
U het een soort solidariteitsgevoel,
maar het bestaat gelukkig in vele
gezinnen.
Helt! zakgeld-probleem heeft ook
zoveel haken en ogen. Als ik hier
over schrijf, moet ik altijd denken
aan een leuk, harmonieus gezin,
waar ik graag eens een uurtje ver
toef. Er zijn zes kinderen,^ wa^r^n
terdagsmiddags, als het eten gedaan
is, haalt vader zijn portemonnaie
voor de dag en deelt het zakgeld
uit}: de oudste, ULO-leerling, een
daalder, de jongste, die op de kleu
terschool |iseen dubbeltje^ Hier
tussen in variëren de bedragen. En
nooit een woord protest, want de
kinderen kennen allemaal de tabel,
die ergens in huis hangt, en het
betekent ook meer zakgeld. Als de
6-jarige peuter straks naar de gro
te school gaat, wordt het 15 cent.
Over een jaar als tweede klasser
20, en zo voort. Als de ULO-,
leerling deze zomer overgaat en
naar de derde klas verhuist, wordt
het 2 gulden. Maarmidden óf
achter in de week heeft niemand
aan te kloppen om ook maar één
cent, want jong en oud weet, dat
d'- portemonnaie gesloten blijft tot
iterdagmiddag, halftwee. De kin-
c'r ren mogen met hun geld doen,
wat ze willen, maar het leuke fs,
dat ze allemaal van hun zakgeld
nog wat apart leggen voor verjaar
dagen e.d. Wetende, dat kleine ge
schenken de vriendschap onder
houden. Bovendien krijgen ze op
gezette tijden extratjes in natura
(als het warm weer is b.v. allemaal
een ijsje) zodat iedereen tevreden
is. Ik kan daarom het bovenstaan
de ieder gezin met kinderen aanbe
velen. U moogt het gerust weten,
ik heb het voor wat betreft onze
kinderen, overgenomen. En de jon
gens vinden het uitstekend.
Wie geen onderscheid maakt tus
sen zijn kinderen, zal vele moeilijk
heden voorkomen. Dit wil natuurlijk
riet zeggen, dat de Benjamin in het
gezin nooit eens extra vertroeteld
mag worden. Integendeel. Overi
gens zal die wél nooit iets tekort
komen, want de kinderen die ouder
zijn, zullen in dit opzicht wel een
handje meehelpen.
Het antwoord op „Moeder, mag
ikmoet daarom niet ondoor
dacht, maar wél-overwogen zijn.
Afwegende de consequenties, die
uit een toestemmend of weigerend
antwoord kunnen voortvloeien
t.o.v. de andere kinderen.
En ten slotte nog ditAls vader
„Jnee" gezegd) hee% zelfs al is
deze beslissing fout dan mag
moeder geen „ja" zeggen. In di't op
zicht moeten vader en moeder
steeds één lijn trekken. Onnodig te
zeggen, dat in het tegenovergestelde
geval dezelfde voorwaarden géiden.
Bij mij thuis is het doorgaans zo:
Als een der kinderen iets vraagt,
dan mijn wedervraag meestal
Wat zegt vader ervan En omge
keerd. Vindt vader het goed, dan
vind ik het ook best. En als ik één
maal „nee" gezegd heb, dan zegt
mijn man beslist geen „ja". Dat we
ten mijn kinderen wel, want in zo'n
geval vragen ze het vader niet eens.
Ook dit is, volgens mij, een waar
borg voor rust en orde in het ge
zin. .DORA WERTH
Haast is de moeder van veel mis
lukkingen.
De maan heeft schik in het geval,
Ze kijkt zo echt tevreden,
Ze weet reeds wat het worden zal
Daar helemaal beneden.
Twee jonge mensen ziet ze gaan,
Wat kan dat nu beduiden
Och ja, zo denkt de goede maan,
Zelfs hier in Genemuiden,
Hier weet men ook wat liefde is,
Zoals bij alle volken
Ze hult zich in wat duisternis
En schuilt wat achter wolken,
Dat hebben jonge mensen graag
De maan kent zo haar klanten,
Want jonge mensen van vandaag
Die weten ook van wanten.
De maan bijzonder excentriek
Denktdat komt wel in orde
Ze weet alleen van romantiek,
Maar wat moet dèt nu worden
Dit wordt voor onze lieve maan
Een nederlaag en strop, want
Wanneer de zon is opgestaan
Vindt die het dorp in opstand
Het hele dorp heeft nu een grïef
Want 't ouderpaar van 't meisjelief
Er is onrust allerwegen,
Dat heeft er wat op tegen.
Ho, zegt het dorp, daj, gaat niet sar>
Die nemen 't op voor liefd'en
tmaan
Zo dóet dat Genemuiden
Men spreekt nu over standsverschil
Dat moet daar van de baan, want
Waar 't liefdespaar van weten wil
Is iets over de maanstand.
Moraal Nu ja, die kent u wel
Ga liever matten vlechten
Want tegen maan- en liefdesspel
Is zeker niet te vechten.
bij Verheul
Deze gedachte kwam Woensdag
avond bij velen op toen men onze
brandspuiten zag uitrukken, rich
ting Henegouwerweg, met bestem
ming de Carroseeriefabriek N.V.
Verheul.
Al heel spoedig kwam men tot
de ontdekking dat van brand geen
sprake was, maar dat het een denk
beeldige brand was. Het zou een
oefening worden, binnen het kader
van de B.B.
Een groot aantal gemeentelijke
en brandweerautoriteiten waren bij
een in de directiekamer van ge
noemde N.V. toen burgemeester
Warnaar met enkele woorden de
aanwezigen verwelkomde en zijn
dank aan de directie uitsprak voor
de gulle ontvangst.
De heer Bos, hoofd van de Kring
Zuid-Holland IV, sprak hierna en
kele woorden ter inleiding op deze
oefening. Hij releveerde dat dit in
korte tijd de" derde oefening was in
groot verband, t.w. in Krimpen a.
de IJssel, één in Woerden, deze de
derde, met het plan het nog een
vierde maal te doen. Hij gaf een
uiteenzetting van het doel dezer
oefening en besprak de techniek van
het "brandweerwezen.
Hij deelde voorts mede dat de
corpsen van Waddinxveen, Gouda,
Haastrecht, Moordrecht, Reeuwijk
en Bodegraven deze avond hun me
dewerking verleenden. Hij stelde
voor, om na afloop dezer oefening
in colonneverband naar Reeuwijk
te rijden, teneinde daar in een sa
menkomst nog eens enkele punten,
verband hebbende met deze oefe
ning, met elkaar te bespreken.
In betrekking tot de oefening
van hedenavond werd medegedeeld,
als zoude de brand ontstaan zijn in
de grote fabriekshal, overgeslagen
zijn naar de schildersafdeling en
gevaar op leveren voor de stof-
feerafdeling. Bovendien zou er kans
zijn op gevaar voor het benzine
pompstation De Shell aan de Rijks
verkeersweg.
Te 9.54 uur werd brandalarm ge
maakt en de Waddinxveense brand
weer opgeroepen. De assistentie ver
lenende corpsen werden successie
velijk na elkaar opgeroepen.
Reeds 6 minuten na het eerste
alarm verscheen de eeijste Wad
dinxveense brandspuit, enkele mi
nuten later gevolgd door de Magi-
rus. Vier minuten na het arriveren