Weekblad voor Waddinxveen
Ifloedu de Vrouw
IfacantU!
Di van de week
Kris-Kras
Nutsspaarbank te
Waddinxveen
TTeJaargaSF
Vrijdag 1 Juli 1955
lie Jaargang
No. 524 vnjuas x -ig
Adres Redactie en Administratie:
Oranjelaan 30, Waddinxveen, Telef. 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per kwartaal f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct, familieadvertenties 7 ct per m.m.
Bijdragen, Verslagen, etc. uiterlijk
's Woensdagsavonds inzenden.
„De geschiedenis herhaalt zich"
is een zegswijze, die maar al vaak
op gaat, evenals de bewering, dat
er niets nieuws onder de zon is
Zo heeft het dorp Fïnsterwolde
reeds in 1951 in ons land een zeke
re vermaardheid gekregen, toen de
regering zich genoopt gevoelde, de deze plassen
communistische gemeenteraad met
zijn wethouders naar huis te zen
den en de gemeente door de burge
meester, de heer Tuin, te laten be
sturen. De gemeenteraadsverkiezin
gen van 1953 gaf Finsterwolde we
derom een gemeenteraad, die in
meerderheid communistisch was
(zes communisten tegenover 3 aan
hangers dei- P. v. d. A. en 2' Gemeen
tebelangen) en hoewel wij na dien
niet veel meer over Finsterwolde
vernamen, liep het dezer dagen
weer mis, doordat de minderheid in
de gemeenteraad meende, dat de
belangen van Finsterwolde niet in
hun geest werden behartigd er
was h.i. met de communisten niet
te werken en daarom maar be
sloot, de gemeenteraadiszittingen
niet meer te bezoeken. Deze heren
zullen hebben gedachtwij kunnen
onze tijd beter gebruiken.
Het ligt voor de hand, dat de
communisten een andere opvatting
over „gemeentebelangen" hebben
dan zij, die namens deze organisatie
optreden en van communistische zij
de wordt dan ook beweerd, dat m
hoofdzaak hun voorstel om woon
ruimte te vorderen in grote boerde
rijen, de minderheid tot het voeren
van openlijk verzet bracht. Zal de
geschiedenis zich herhalen? Zal de
regering wederom een „een-mans-
regering'' voor Finsterwolde instel
len? Reeds heeft een Tweede Ka
merlid Minister Beel gevraagd, hier
maatregelen te treffen.
Die zich steeds weer herhalende
geschiedlenjsTe Zaandam kan
men er van meespreken. Wederom
ging hier een pakhuis tengevolge
van een geweldige brand verloren,
waarbij een schade van F/2 millioen
gulden werd aangericht.
En die herhalende geschiedenis
zouden we ook kunnen zien in de
grote militaire oefeningen, die wer
den gehouden. Het betrof ditmaal
een oefening voor de luchtmacht
Carte Blanche genaamd. De gewone,
niet militaire burger merkt van
zo'n oefening niet veel. Op z'n hoogst
ziet hij hier en daar in het land wat
extra militaire bedrijvigheid en
merkt hij op dat de straaljagers va
ker overkomen dan anders. Op pa
pier zijn echter atoombom-aanyal-
len ondernomen op Amsterdam,
Leeuwarden en Hilversum, waarbij,
gelukkig eveneens op papier grote
schade werd aangericht. Helaas zijn
bij deze oefeningen niet minder dan
zes vliegtuigen verongelukt waarbij
zeven mensen om het leven kwamen
en één piloot zo ernstig werd ge
wond, dat voor zijn leven moet
worden gevreesd. Ja, dan merkt de
burgerman wel, dat er iets aan de
hand isDe Bescherming Bur
gerbevolking, die te Rotterdam gro
te demonstraties en wedstrijden
hield, heeft daarmede haar be
staansrecht bewezen. Aan de Blaak
werd op een open terrein de gewel
dige brand van 1940 nagebootst.
Niets nieuws onder de zon? Toch
l wel. De Bedrijfszelfbescherming be-
1 perkte de brandschade tot een mini-
mum. Minister Beel, die de oefenïn-
gen bijwoonde, zei dan ook in zijn
f toespraak, dat hij het betreurde,
f dat van de 9000 Nederlandse bedrij-
ven slechts 30 procent met een be
schermingsplan gereed is.
Een schapenscheerdersfeest is ook
al eens meer gehouden. Ja, vroeger
zelfs meer dan in onze tijd. Aan het
I feest, dat Zaterdag 2 Juli op de
Gooise heide tussen Hilversum en
I Laren wordt gehouden, is echter de
nieuwe bijzonderheid verbonden,
dat H. M. de Koningin een feestge
schenk beschikbaar stelde. De scha
pen zullen namelijk een voer hooi,
afkomstig van de Koninklijke do
meinen, krijgen voorgezet. Konink
lijke feesthooi, dat per boerenwa
gen zal worden aangevoerddat
is wel nieuw.
Nieuw is zeker ook, dat wordt
getracht, een Flassenschap Loos-
drecht te stichten, dat zich ten doel
stelt, deze mooie plassen als recrea
tie-oord te behouden en te verbete
ren. Hoewel reeds verscheidene ge
meenteraden tot toetreding beslo
ten, houden anderen zich nog afzij
dig. Het gevaar bestaat echter, dat
indien de eilandjes
erin niet worden verstevigd tot
een binnenzee worden, die gevaar
voor omliggende dijken en wegen
oplevert. Daarom is het te hopeh,
dat de moeilijkheden bij de stich
ting van het Plassenschap onder
vonden, spoedig tot het verleden
behoren.
216
de wichel-roede.
Het is al heel lang geleden, maar
ik kan mij nog herinneren alsof het
gisteren pas gebeurde.
Ik zal ongeveer zeven jaar oud
geweest zijn, toen ons dorp in alge
hele opschudding werd gebracbft
door een berichtje in het streek
blad. Ik heb u ai eens eerder ver
teld, dat de dorpsbewoners niet be
paald vlug in actie kwamen of van
haar stuk waren af te brengen;
maar nu scheen het of iedereen het
grote nieuws aan iedereen wilde
vertellen. De dag na het verschij
nen van het streekblad stonden in
de nog zeer vroege morgen de dag-
geldertjes en hun boeren druk met
elkaar te praten.' Het was zelfs zo
erg, dat de lessen op school niet ge
woon konden doorgaan: ook de kin
deren waren onder ilnvloed geko
men van hetgeen hun vader aan
moeder had voorgelezen uit de
krant.
Wat toch was het geval? Er was
bekend gemaakt, dat een voor die
tijd heel bekend wichel-roede-loper
in het dorp zou komen omdat door
geschieden(is-vorSeirte was vastge
steld, dat br van ons dorp een of
ander geheimzinnig gebouw had
gestaan, waarvan men nu de fun
damenten hoopte te viiiden. De ge
schiedenis wees wel uit dat het °n_
geveer 3000 jaar geleden moest zijn,
maar men was vol goede moed.
Afijn, vroeg in de middag al was
ons dorp in rep en roer, vele dag-
geldeijtljes waren vroeg naar huis
gekomen en zelfs de boeren waren
present en dronken een potje bier,
in afwachting van de dingen die
komen zouden. Eindelijk kwam de
wichel-roede-loper en werd verge
zeld door veel heren met grote en
dikke tassen en het college van B.
en W. Iets ten Zuiden van het
Marktplein moest het gebouw heb
ben gestaan en daar begon de wi-
ohel-roede-loper te experimenteren.
Na ongeveer een half uur gebeurde
het. Het contact was er en naar
men overeenkwam moest het fun
dament op twee meter diepte lig
gen. Heel spoedig was een groot gat
gegraven en stootte men op iets
hardsDe spanning steeg ten
topGroot was de tegenslag toen
een grote kist naar boven werd ge
haald en bij opening wat beenderen
bleek te bevatten. Er is toen uit bal
dadigheid een bravourstukje uitge
haald. De beenderen werden tot een
skelet gevormd en het hele geval
werd met linnen omwoeld en weer
in de kist teruggelegd. De melkrij
der van het dorp heeft de volgende
dag meegenomen en in de omgeving
van Zwolle ergens neergegooid.
Nu las ik in de courant, dat daar
een mummie is gevonden. Nu ben
ik maar een eenvoudig mannetje,
maar ik zie toch verband tussen de
gevonden mummie en de kist uit
ons dorp. De wichel-roede-loper
hebben we trouwens ook niet meer
gezien in ons dorp.
Snapt u het?
KRIS-KRAS
VACANTIE IS EEN „RUST
PERIODE.
Huismoeders, die op het platte
land wonen, hebben in deze tijd
van het jaar toch maar boel wat op
voor dan. onze vrouwen, die in de
steden hun woonplaats hebben. De
stedelinge moet altijd een eind fiet
sen, of per trein, tram of bus een
stuk reizen, vooraleer men ergens
genieten kan van de landelijke rust
en het natuurschoon en zelfs die
rust is niet overal op het platteland
te vinden.
Hoewel we zelf in een zeer rusti
ge landelijke gemeente wonen, waar
het snelverkeer niet doordringt en
zelfs de militaire colonnes ons tot
op heden bespaard gebleven zijn,
gaven we vorige week gehoor aan
een reeds vaker gedane uitnodi
ging een weekeinde te komen
doorbrengen in een gezin, dat in
een der uithoeken van ons land
woont.
Dus gingen we Zaterdagmiddag,
toen alles klaar was, wat nog ge
reed moest zijn het schoolwerk
van ons kroost incluis-, met z'n
allen naar het gehucht, waar onze
gastvrouw en gastheer wonen. Wan
neer U zich de moeite getroost om
eens een provinciale toeristenkaart,
hetzij van de provincie Noord-Hol
land dan wel van Utrecht, voor U
neer te leggen, dan kan ik U ver
tellen, waar wij zijn geweest. Onge
veer ter hoogte van het kruispunt
in rijksweg 1 tussen Laren en Baarn
is een zijweg naar Eemnes: Eem-
nes-binnen en Eemnes-fouiten. iDat
is één lange weg, min of meer op
een dijk gelegen, die eindigt in een
scherpe bocht, c.a. 2 kilomefer van
het IJsselmeer. U bent dan reeds
in de provincie Noord-Holland en
in de gemeente Huizen. Ga nu in-
plaaijs van link Sa f, In 'de richting
Huizen, nog een 500 meter rechtdoor
en weer rechtsaf, dan eindigt dit
zandweggetje voor een hek, terwijl
U in de verte een boerderij ziet.
Kijk nu nog even naar Uw kaartje,
dan ziet U, dat op een bepaald punt
de provinciale grens tussen Noord-
Holland en Utrecht in het IJssel
meer eindigt. Welnu, ongeveer mid
den op die grens ligt de boerderij
van onze gastvrouw en gastheer
van dit weekeinde. De naaste buren
wonen ongeveer 2V2 kilometer weg;
toeristen komen hier nooit, omdat
feitelijk geen enkele openbare weg
naar deze boerderij voert en de
enige mensen, die in de week deze
uithoek van ons land bezoeken, zijn
de melkrijder, de postbode en de
bakker. Deze laatste is ook nog zo
vriendelijk om twee keer per week
de kruidenierswaren mee te bren
gen en eens in de week gaat de
boerin zelf op de bromfiets naar
Blaricum dichtstbijzijnde dorp
of Eemnes-Buiten om de nodige
inkopen te doen.
In het briefje, dat we al enige
weken i'n huis hadden, stond o.m.
„Als U eens een werkelijk rustig
weekeind wilt hebben, kom dan bij
ons". We hebben het gedaan en we
hadden er geen spijt van. Hier
heerste werkelijk voor 99 °/o rust.
Ik zeg voor 99 want als er geen
straaljagers over waren gekomen,
zouden we ons gewaand kunnen
hebben te leven in een halve eeuw
terug. Want op de boerderij is geen
gas, geen electriciteit en geen water
leiding. Dus ook geen radio. „Zelfs
de Duitsers zijn in de oorlog hier
nooit geweest", vertelde ons de
boer. Vandaar ook, dat een vrij groo1
aantal onderduikers hier een vrij
zorgeloos bestaan hadden.
Op mijn vraag, waarom deze men
sen zomers geen pensiongasten hiel
den, kregen we van de boerinten
antwoord: we hebben wel eens po
gingen in het werk gesteld om ze
te krijgen, maar de mensen vinden
het hier te stil".
Ik stap nu in dit artikel verder
af van onze gastvrije familie aan
het IJsselmeer en wijdt mijn artikel
uitsluitend aan de woorden van de
ze boerin „de mensen vinden het
te stil".
Ik geloof niet overdreven te spre
ken, wanneer ik zeg, dat de meeste
mensen tegenwoordig bang zijn
voor de stilte. We zijn allemaal zo
gewend geraakt aan het roezemoe
zige leven van alle dag, dat we er
als het ware niet meer buiten kun
nen. Als we t>lannen maken om
met de vacantie ergens heen te
gaan, dan stellen we ook als voor
waarde, dat er in ons tijdelijk va-
eantieoord „ïetos (te beleven" zal
zijn. 4
Wat is vacantie eigenlijk? Het
woord is afgeleid van „vacant":
openstaand, onbezet. Door met va
cantie te gaan, wordt het werk tij
delijk stopgezet en is Uw werk
plaats onbezet. Vacantie is dus een
opsohorting van (werkzaamheden.
De vacantieperïode moet dan ook
een periode van rust, ontspanning
zijn, waarin alles, wat betrekking
heeft tot de dagelijkse beslomme
ringen, geheel moet wegvallen.
Die rustperiode heeft de moderne
mens hard en hard nodig. Niet al
leen de directeur, maar ook de ar
beider van de fabriek. Niet alleen
de leraar van de school, maar ook
de leerling. Niet alleen de man, ook
de huisvrouw, al denkt men wel
eens, dat de huisvrouw een soort
automaat i's, die maar in werking
blijft, ,als je er op zijn tijd brand
stof in gooit.
Vacantie moet dan ook zijn: niets
doen. Genieten van werkelijke rust,
door niets of niemand afgeleid. Des
noods een hele dag in een luie lig
stoel, met een boek, een doos siga
retten en een fles koele limonade.
Ik noem maar eens iets. Wanneer
de vacantieweek een teleurstelling
heeft opgeleverd, „omdat men Zon
dags niet eens behoorlijk biljarten
kan", dan begrijpt men niets van
het doel en het wezen van de va
cantie.
In deze artikelen heb ik het al
eens eerder gezegd en ik herhaal
het ook nu weer: Het is absoluut
verkeerd om niet met vacantie te
gaan. Nu weet ik wel, dat ik na de
ze conclusie een storm van veront
waardiging te horen zal krijgen van
minder-kapitaalkiachtige lezeres
sen, wantom met vacantie te
kunnen gaan, moet men ook geld
hebben.
Ik blijf ondanks alles bovenstaan
de mening toegedaan. Wie werkelijk
met vacantie wil, zal best in staat
zijn om gedurende 51 weken te spa
ren voor de vacanjtïeweek. Dus
daarover zeg ik verder niets meer.
Een besliste fout vind ik het even
eens, als men in de vacantieweek
„nog een extratje gaat verdienen".
Onze voormannen in de vakbewe
ging hebben tientallen jaren gestre
den voor de vacantierechten van de
arbeider. Als diezelfde arbeider dan
in zijn vacantie ergens anders gaat
werken, dan maakt hij misbruik
van die giunstige omstandigheden,
die ook voor hem geschapen zijn.
Na veel strijd
En wie ondanks alles geen volle
week met vacantie kan gaan, zal
toch in ieder geval wel eens een
weekeinde er tussen uit kunnen
trekken. Het gaat er maar om, dat
men zich een korte periode geheel
onttrekt aan de dagelijkse beslom
meringen. Zulks is in deze enerve
rende tijd hard en hard nodig. Niet
alleen voor de man, ook voor de
vrouw.
Laat ik U mogen vertellen, dat
dit weekeinde een oase van rust i's
geweest. Dat ik meer genoten heb
van deze twee stille dagen, dan an
ders een volle week in het buiten
land. En U moogt het gerust weten,
dat ik gevraagd heb nog eens terug
te mogen komen. Want hier knapt
een mer^s weer geheel op.
Denkt U nu niet, dat ik met dit
artikeltje propaganda wil maken
voor de betrokken boer en boerin,
want ze houden beslist geen pen
siongasten meer. Daarvoor zijn ze
al te veel op jaren gekomen.
Denkt U ook niet, dat dit ideale
plekje aan het IJsselmeer het eni
ge in ons land is. Integendeel. Zo
zijn er gelukkig nog tiental
len. Je moet ze alleen kunnen vin
den. Gelooft U mij, dat er aan de
boorden van het IJsselmeer meer
dere zijn. En ook wel elders. Het is
alleen maar de kunst, om ze te vin
den.
De vacantieperiöde staat vrijwel
voor de deur. Velen zullen er in de
komende weken op Uit 'trekken.
Maar als ik tot slot een goede raad
mag geven: Zoek dan de stilte op,
waar U nagenoeg geheel kunt ge
nieten van stilte en rust. Ver van
het roezemoezige leven, ver van
drukke rijksweg en schallende ra
dioklanken. Daar, waar de moderne
Een brommend bromfietsleger bromt
Met brommers bromgeluid
De motorfietsmotor brult
Vacantie Vlug A/lieg uit
Daar wordt door wie een boordje
[draagt
Dat boordje afgedaan
En wie er nóóit een boordje draagt
Die doet er nu een aan.
De één kiest als vacantievriend
Een boek en nóg een boek,
De ander smijt er met een smak
Zijn boeken in een hoek.
De delver van het zwarte goud
In donker diepe mijn
Loopt een paar duizend meter hóóg
In zuivte zonneschijn.
Zie die twee zwaar-bepakten daar:
Een voetreis op 't program
Een tippeltocht naar Zwitserland,
Beginpunt Amsterdam.
Twee kilometer liepen z'al,
Waarom staan ze nu daar?
Ze maken met hun beider duim
't Bekende lfftgebaar.
Een eenzame fietst langzaam aan
Door 'n stemmig stille streek
Een bus vol buspatiënten „doet"
Zés landen in één week.
De bakker, in zijn mooi hotel,
Van gist en deeg bevrijd,
Verwenst inééns de bakkerswet
Oud brood voor zijn ontbijt.
In zuidelijke, zachte zon
Rust ginds de rijke uit
In 't serretje van 't klein pension
Tikt regen op de ruit.
De directeur kampeert in shorts
Op 't landje van een boer
De sleutel-ia-vijf-cerijl-juffrouw
Geniet een scooter-tour.
Daar glijdt een nieuwe wagen heen,
Zo'n lange, lage slee
Die slee sleept als een luxe-last
Een huis op wielen mee.
Een zielig sjokkend aftands paard,
Staartloos, vei over been,
Trekt een vacantiëloos gezin
Een woonwagen. Waarheen
De éne spaart met stuivertjes
En zorg het héle jaar
En heeft voor zijn vacantieweek
Het geld nét bij elkaar.
De ander gaat ijskoud op reis,
Geniet en maakt plezier
(De bakker wacht, de slager wacht
En ook de kruidenier).
Geen enk'le boog ter wereld kan
Altijd gespannen zijn
Vacantie is voor iedereen,
Voor arm, rijk, groot en klein.
Henry in wit matrozenpak,
Parijs, een week of vier
Henk in de goot van 't steegje
[vaart
Zijn scheepje van papier.
CLINGE DOORENBOS.
„beschaving" nog niet geheel i's
doorgedrongen, zal de ware vacan-
tieganger datgene vinden, wat hij
of zij zoekt.
DORA WERTH
WINKELS LANGER OPEN IN
WEEK VOOR ST. NICOLAAS.
De Kamer van Koophandel en
Fabrieken vooj- Gouda en Omstre
ken heeft in de Dinsdagmiddag
gehouden vergadering besloten de
gemeentebesturen in haar district
te verzoeken de openstelling van
winkels in de week vóór St. Nico-
laas te verlengen tot 10 uur 'savonds
Kanaalstraat 9 Telefoon 668
