hu
SCHAATSEN
SCHAATSEN
HU 1
DE MAN UIT CHICAGO
FEUILLETON
34
Een verhaal vol verwikkelingen
„Ik weet alles van de zaak.... alles."
Dikkenburg verbleekte.
,En daarom.."
Daarom," knikte de Amerikaan en
sloot kalmpjes de deur.
Toen de bode Almekinders de aan
wezigen verzocht plaats te nemen,
viel er een stilte in de zaal, waar bo
venuit men duidelijk het gegons en
rumoer van de mensenmenigte op de
Markt kon horen.
Corrie. gezeten naast Riek de Rui
ter, kneep haar metgezellin in haar
arm. Want door de zijdeur kwam de
burgemeester binnen, gevolgd door De
Gooyer, Colverton en., de gewaande
Clarenbough.
„Zie je dat," siste mevrouw Boom
tegen Kruiderink. „.Waar haalt die
vent het lef vandaan om zich nog te
vertonen?"
Ik weet het niet, zei Kruiderink.
somber, „maar ik ben bang voor
moeilijkheden."
Moeilijkheden? fluisterde mevrouw
Boom scherp, voor hem, ja, maar niet
voor ons. Hier in m'n tas en zij knikte
veelbetekenend op dit onderdeel van
haar garderobe, zit z'n verklaring,
zwart op wit. En daar praat hij zich
nooit onderuit.
De burgemeester nam plaats achter
de groene tafel mr Clarenbough aan
zijn rechterhand, de Amerikaan aan
z'n andere zijde.
„Dames en heren," begon Dikken
burg met een stem, die eerst wat on
vast later helderder werd, we zijn hier
vanavond bijeengekomen om afscheid
te nemen van mr Clarenbough. die
we allen kennen. Dat wil zeggen -
hier pauzeerde hij even - ik moet u
een onthulling doen.
„Aha," fluisterde mevfouw Boom
met schitterende ogen.
De mr Clarenbough, die wij hebben
leren kennen, is - en ik moet u wel
m'n verontschuldigingen aanbieden
voor deze aangelegenheid, wat ik te
vrijer kan doen. omdat ik zelf ook in
zekere zin slachtoffer geworden ben -
mr Clarenbough is mr Clarenbough
niet."
Een gemonpel ging door de zaal,
dat de burgemeester met een handge
baar onderdrukte.
„Mr Clarenbough, de eigenaar van
de Clarenbough Chain Stores, kon
hier op de vastgestelde dag niet te
genwoordig zijn; om echter al onze
feestelijkheden niet in het water te
doen vallen, had hij een afgezant ge
stuurd en die afgezant is een landge
noot van ons. die jarenlang in Ame
rika heeft gewerkt en die de goed
hollandse naam Jongejans draagt."
„Wat draait die vent de zaak ge
meen om!" monpelde Kruiderink.
Wacht maar, zei mevrouw Boom en
tikte veelbetekenend op haar tas.
Mr Jongejans zal aan de man, die
wij hebben willen huldigen, volledig
verslag uitbrengen van alles, wat hier
in Meeldam is gebeurd. Hij zal hem
de groeten van onze gemeente over
brengen en hem het diploma en de
plaque overhandigen die vergezellen
het ereburgerschap van onze stad. dat
in de onlangs gehouden geheime ge
meenteraadsvergadering aan mr Cla
renbough is aangeboden.
Er klonk applaus, maar opeens
stond mevrouw Boom rechtop.
.„Burgemeester!"
„Mevrouw?" de stem van de burge
meester klonk beleefd-verwonderd.
Het spijt me wel, dat ik moet pro
testeren tegen de gang van zaken
hier. Wat u vertelt, is maar gedeelte
lijk juist. Inderdaad is meneer Jonge
jans niet mr Clarenbough. Dat was mij
bekend en ook andere leden van het
comité. Dat weet zo langzamerhand de
hele stad trouwens.
„ja, de nieuwsdienst schijnt voor
treffelijker gewerkt te hebbent" fluis
terde Corrie tegen Riek.
Meneer Jongejans is niet meer dan
een doodgewone bedrieger. Hij kent
mr Clarenbough niet, heeft hem zelfs
nog nooit gezien. Ik kan me voorstel
len, meneer de burgemeestér, dat nu
uw complotje in 't water gevallen is,
u ër een draai aan probeert te geVen,
om geen onsterfelijk belachelijk fi
guur te slaan. Maar voor mij is de
waarheid nummer één en ik protes
teer er tegen dat hier zo met de
waarheid wordt gesold. Ik verzoek de
heren van de pers hier tegenwoordig,
daarvan nota te neöien.
„Dergelijke verzoeken kunt u aan
mij, als leidèr van de bijeenkomst,
overlaten," merkte de burgemeester
scherp op. Bent u uitgesproken me
vrouw Boom?
„Voorlopig wel" antwoordde de
waardige dame, niet van plan al haar
kruit ineens te verschieten.
Het spijt me. dat de heren van de
pers hier tegenwoordig zijn, merkte
de burgemeester op, want wat hier
besproken wordt, lijkt me niet voor
publicatie geschikt.
„Haha", lachte mevrouw Boom snij
dend.
„....en het is aan te bevelen, dat
die heren nog even wachten alvorens
ze hun bevindingen op schrift stellen.
Want ik zou niet graag zien, dat door
ongegronde en betreurenswaardige in
cidenten het verslag van deze huldi
ging werd ontsierd. U moet namelijk
weten," vervolgde hij rustig, dat de
.beschuldiging van mevrouw Boom in
derdaad alle grond mist. Ik kan u op
m'n woord van eer verklaren, dat mr
Clarenbough persoonlijk de heer Jon
gejans heeft opgedragen hem hier van
avond te vertegenwoordigen, het ere
burgerschap te aanvaarden en...."
„Leugens, leugens, alles leugens!"
schreeuwde Kruiderink. De aanwezi
gen keerden zich met verschrikte ge
zichten naar de vertoornde apotheker.
Mevrouw Boom was echter opgerezen
ën legde hem kalmerend de hand op
de arm.
„Wat Kruiderink zegt, mag grof
klinken", zei ze kalm. maar het ken
schetst de situatie toch vrij wel. Hier
(en ze haalde een brief uit haar tas)
heb ik zwart op wit de verklaring van
die meneer Jongejans. waarin hij
meedeelt, dat hij een bedrieger is, dat
hij door de burgemeester en de ge
meente-opzichter tot dit spel is aan
gezet en daarna is hij zo spoedig mo
gelijk vertrokken. Hoe hij de moed
heeft gehad hier weer te verschijnen
om het verloren spel uit te spelen is
mij een raadsel. Voldaan ging zij zit
ten en keek afwachtend de kring rond.
Maar nu rees vanachter de groene
tafel de figuur van de man. die een
week lang als mr Clarenbough door
de Meeldammers was gehuldigd.
„Dames en heren," begon Willem
Jongejans, inderdaad is dit een vreem
de historie en ze is alleen verklaar
baar. doordat we dit geval een beet
je.. Amerikaans, zou ik haast zeggen,
hebben opgelost. Toen mr Claren
bough de uitnodiging ontving, had hij
in de verste verte niet verwacht, dat
hij hier zo hartelijk ontvangen en ge
huldigd zou worden. Het was dan ook
zijn plan wel hier eens te komen en
de stad te bezoeken, maar zeker had
hij er niet op gerekend, hier een gan
se week het voorwerp aller belang
stelling te zijn Het is de verdienste
van meneer De Gooyer hier, die ook
het initiatief nam dat hij mr Claren
bough heeft medegedeeld hoe hier
een feestprogramma in het water zou
vallen en daardoor het gemeentebe
stuur en het comité op zeer onpret
tige wijze als 't ware hun gezicht zou
den verliezen. Om ons dit te besparen,
werd besloten tot de opvoering van
deze klucht, die u, daarvan ben ik
overtuigd, wel naar de goede bedoe
ling zult willen aanvaarden!"
„En die brief?" informeerde me
vfouw Boom, wier geverfde lippen nu
felrood afstaken tegen haar krijtwit
gezicht.
„Nu we hier toch raadsels aan het
oplossen zijn," ging Jongejans onver
stoord verder, „wil ik ook dit verkla
ren, al vrëes ik, dat ik misschien in
uw oog een vreemd figuur zal slaan.
Een paar dagen geleden nodigden
mevrouw Boom en haar zoon me
neer Kruiderink me uit voor een ge
zellig onderonsje in haar woning. Het
was heel gezelig. dames en heren, en
ik moet bekennen dat ik die gezel
ligheid iets te veel apprecieerde."
„Jé was dronken," schreeuwde
Kruiderink.
„Neem het zoals u wilt, meneer,
antwoordde Jongejans. „In ieder ge
val helemaal bij m'n positieven was
ik niet. Nogmaals m'n excuus, voor
al aan de dames, maar uw gedistil
leerd is nogal koppig. Enfin, ik heb
die avond iets verteld,, wat ik beter
had kunnen verzwijgen., mijn wer
kelijk indentiteit. Ik meende, dat de
aanwezigen, als leden van het comité
de mededeiing weer zouden willen
vergeten, maar inplaats daarvan ont
stond er eeh geweldige opwinding. Ik
schijn toen een verklaring getekend
te hebben, die me min of meer afge
perst werd. een verklaring die me
vrouw Boom thans gebruikt om met
name de burgemeester en meneer De
Gooyer in een verkeerd daglicht te
stellen .Een verkeerd daglicht, inder
daad dames en heren, want die bei
den 'hebben alleen gehandeld in het
belang van de gemeente Meeldam en
wat ze gedaan hebben is door mr Cla
renbough niet slechts goedgekeurd,
maar volledig geapprecieerd. Het spijt
me alleen maar, dat hij door zijn ei
gen handelswijze oorzaak heeft gege
ven tot deze mystificatie.."
„Praatjes praatjes allemaal" riep
hu mevrouw Boom, die haar kalmte
verloor. „Tegenover die praatjes heb
ik hier uw verklaring, zwart op wit,
jongeman. Zodra u mij zwart op wit
de verklaring geeft, dat uw praatjes
niet op fantasie, leugen en bedrog
maar op waarheid berustendan er
ken ik me verslagen en zal ik dekon-
sekwenties trekken. Eerder niet."
.wanneer u mij had laten uitspre
ken," ging Jongejans voort, „zou ik u
dié bewijzen geleverd hebben. Want
dames en heren,, ik heb nog een op
dracht. Mr Clarenbough heeft me op
dracht gegeven, u zijn grote erkente
lijkheid en diepgevoelde dank te be
tuigen voor de ontvangst dis u mij. als
zijn vertegenwoordiger, hij zag niet
hoe mevrouw Boom kwaadaardig op
haar lippen beeft, hebt willen bereiden
en als bewijs van die erkentelijkheid
stelt hij aan gemeente Meeldam een
bedrag van honderdduizend dollar be
schikbaar voor bouw van een zieken
huisEn om het laatste restje van
twijfel weg te vagen, hij keek naar
mevrouw Boom en haar aanhang, heb
ik ze meegebrachtin aandelen,
goudgerande aandelen, mag ik wel
zeggen, van de Clarenbough Chain
Storis Limited te Chicago. Hier zijn
ze! „En met een triomfantelijk gebaar
gebaar greep hij in zijn actetas en leg
de een dik pak waardepapieren op ta-
fei
Nu was de orde opeens zoek. Alle
aanwezigen rëzen van hun plaats op,
verdrongen zich om de tafel, staarden
naar de papieren, die ongetwijfeld
echt waren. Slechts twee waren op
hun plaats blijven zitten: Riek en Cor
rie. Ze hadden elkanders handen ge
grepen en zagen elkander aan. te ge
lukkig voor woorden.
Toen zei Corrie lachend maar met
tranen in haar ogen: „En^ ik zeg je,
daar zit Colverton achter."
Eindelijk hamerde de burgemees
ter om stilte en schaarden allen zich
weer om de lange tafel. Slechts drie
zetels bleven leeg. Mevrouw Boom en
haar aanhang, hadden van de verwar
ring gebruik gemaakt om met stille
trom de zaal te verlaten.
Weer was het bode Almekinders
die zich geheimzinnig fluisterend naar
de burgemeester boog.
„Dames en heren", zei de burgerva
der, die thans straalde van blijdschap
niet alleen omdat alle narigheid nu ten
eifïde scheen, maar ook omdat zijn
lievelingswens, een ziekenhuis, de ver-
werkelijking had, buiten wachten
duizenden mensen. Het is hoog tijd,
dat we ons naar het bordes begeven
om daar de hulde van de burgerij van
Meeldam aan mr Clarenbough in ont
vangst te nemen. U zult het er alle
maal wel mee eens zijn," vervolgde
hij:, de vergadering rondziend, „dat
het aanbeveling verdient de toedracht
van deze zaak thans niet publiek te
maken. Dat kan. als het nodig is, al
tijd nog gebeuren. Meneer Zoetevrij-
er, denkt u voor uw krant ook die ge
dragslijn te volgen?"
