Weekblad voor Waddinxveen
l/ttaedec de Vrouw
StC'lnfraS 0
De SyiUtyel van de week
Elektrifikatie van onze spoorlijn
No 572
vrijdag 8 juni 1956
12e jaargang
Adres redactie en administratie:
Oranielaan 30. Waddirnn een telef 438
Verschijnt elke Vrijdag
Abonnementsgeld per k v irt ui f 1.00 bij vooruitbetaling
Advertentieprijs 6 ct. familieadvertenties 7 ct oer m.m.
Bijdragen, verslagen, etc. uiterlijk
's woensdagsavonds inzenden.
Deze en de afgelopen week deden
de Prinsessen van zich spreken. Daar
was in de eerste plaats het verheu
gende nieuws ,dat Prinses Beatrix met
goed gevolg het eindexamen alpha van
het Baarnse Lyceum had afgelegd. De
plannen om te Leiden te gaan stude
ren kunnen dus voortgang vinden.
Het is ons niet bekend, of dit een
extra-attentie is „voor het slagen"
maar een is het, dat onze Kroonprin
ses de eerste dag van het bezoek van
de Groothertogin en de prins van Lu
xemburg, 5 Juni, voor het grootste
deel zal bijwonen de aankomst op
Schiphol, de intocht te Amsterdam,
het galadiner ten paleize en de op
voering der balletten van de Neder
landse Opera in de Stadsschouwburg.
Het officiële bezoek van de Groot-
hertoging en gemaal zal tot 8 juni
duren.
Dat kleine kinderen groot worden,
om het maar eens heel oneerbiedig te
zeggen, mochten wij constateren toen
Prinsefe Irene voor de radio een toe
spraak hield tot de Nederlandse jeugd
die zij ertoe opwekte mee te helpen,
de idealen van de Benelux nog meer
ingang te doen vinden. ,.Wij moeten
belangstelling hebben voor wat hier
gebeurt en het leren begrijpen", al
dus sprak Prinses Irene.
Een Zweedse Prinses, Margaretha
van Zweden, bracht in cognito een be
zoek aan Rotterdam waar zij geheel
onopgemerkt kon winkelen. De Prin
ses was met een Zweeds schip, de
„Tavastland" in onze grootste haven
stad aangekomen en zij was alweer
vertrokken voor het grote publiek er
erg in had. Hetgeen wel op hoge prijs
zal zijn gesteld, van de kant der Prin
ses.
Een andere Benelux dan waarover
Prinses Irene sprak, kwam deze week
mede in het geoing. Of bever: zij zal
in het geding komen bij het Interna-
tioanaai not van Justitie te Den Haag.
Deze „Benelux" is de naam van een
speelclub, welke in de huizen van de
Begische veehandelaar Sooy van den
Eijden wordt gehouden. Over het ge
bied waarop de huizen van deze me
neer staan is al heel veel te doen ge
weest omdat moeilijk is uit te maken
of zij tot het Belgische, dan wel tot
het Nederlandse grondgebied behoren
Volgens Nederland geldt voor dit
enclave-gebied een lijst van 1836, ter
wijl België van mening is. dat het
Verdrag van Maastricht van 1834 moet
worden aangehouden. Nederland is
van oordeel, dat de percelen van de
heer Sooy in dit verdrag ten onrech
te als Belgisch zijn aangegeven. Aan
deze zaak zitten heel wat haken en
ogen, waarbij zelfs de Grondwet in
het gedrang zou kunnen komen. Het
is maar te hopen dat het Internatio
nale Hof kan bereiken, wat langs
andere weg niet gelukte en dat nu
eens en voor goed wordt uitgemaakt,
tot welk land deze stukjes grond be
horen. Doordien de eigenaar gebruik
maakt van de onzekerheid over de
souvereiniteit van dit gebied, is een
goede, definitieve regeling zeker no
dig.
Een goede regeling voor de vakan
ties is eveneens hoogst gewenst. Ge
bleken is dat de oproepen: neem uw
vakantie voor 15 juli of na 15 augus
tus weinig effect hadden. Nu heeft de
A.N.W.B. er de regering op gewezen,
dat de nodige maatregelen moeten
worden getroffen. Het systeem van de
lagere schoolvakanties client grondig
te worden gewijzigd. Verleden jaar
zijn in de laatste weken van juli en de
eerste weken van augustus velen de
dupe geworden van de overbevolking
der vakantie-centra. Er is zoveel, dat
door de regering wordt geregeld, dat
dit er ook nog wel bij kan. Verhoog
de vakantietoeslagen en hogere lonen
helpen niet veel, als men met geld in
de zak, de vakantie niet behoorlijk
kan vieren, omdat men nergens on
derdak kan komen.
Nu is het „onder dak zijn" ook
niet altijd een pretje. Nog niet lang
geleden zagen wij een plaatje van een
veroordeelde, die in zijn laatste woord
de rechter vroeg, als hij dan toch „on
der dak" moest worden gebracht hem
dan maar naar Haarlem te zenden.
Dat was in de tijd, dat er nogal eens
een gevangene uit die Haarlemse „pa
raplu" kon ontvluchten. Thans is ge
bleken, dat de bewakers het daar moei
lijker hebben dan de gedetineerden.
Het bewakingspersoneel is te gering
in aantal, de cipiers raken overspan
nen of nemen ontslag en de afgelopen
week is er zelfs een soort oproer in
die gevangenis geweest, waarvoor de
politie moest worden opgeroepen. Ten
slotte werd de zaak bijgelegd dat het
optreden der politie niet meer nodig
was.
Een zaak, die steeds moeilijker wordt
is die van de Haagse burgemeester.
Zes wijkhoofden van de B.B. hebben
te kennen gegeven, dat zij niet onder
leiding van deze burgemeester wil
den werken met het oog op het aan
deel, dat burgemeester Schokking
heeft gehad in de kwestie Pino. Het
schijnt steeds moeilijker te worden, de
burgemeester als zodanig te handha
ven.
Nog iets vreselijks van recente da
tum. In Aen Haag is een afschuwelijke
moord geleegd op een agent van po
litie, door een 14-jarige scholier. Met
een scherpe bijl sloeg hij deze de
schedel stuk, terwijl hij op het po
litiebureau zat te schrijven. Hoe het
mogelijk is, dat een 14-jarige knaap
tot zulk een misdrijf komen kan, is
menselijk haast ondenkbaar.
Een ander geval met vreselijke ge
volgen is wel het verkeersongeval in
Limburg, waar een personenauto uit
Amsterdam in botsing kwam met een
autobus. De gevolgen waren ontzet
tend, zodat er drie doden te betreu
ren zijn en meer dan dertig perso
nen gewond werden.
OMA. WAAROM ZEG JE
DANK U
Oma ging boodschappen doen en
kleine Rjetepiet mociu mee. Dat was
een feest. Vvinkelen met oma bete
kende heerlijK lang stilstaan voor alle
speeigoeawinxels en soms ging je
naar binnen en kocht oma iets voor
je. riet betekende ook; na afloop met
oma een snoepje kopen.
Telkens als zij een winkel bijmen
gingen vroeg Rietepiet: „Oma, wat
ga je hier kopen?" En dan zei oma:
„garen of knoopjes of iels voor de
keuken of wat er nodig was". Oplet
tend keek het keine ding dan toe tot
de koop was gesloten. Ditmaal moest
oma blauwe knoopjes hebben, maar
in geen enkele winkel hadüen ze de
juiste kleur en telkens zei oma: Het
spijt me, maar het is niet de goede
kleur dank u wel juffrouw. En dan
gingen ze weer verder.
Oma, vroeg Rietepiet, waarom zeg
je telkens dank u tegen die juffrouws
Ze geven je toch niks!
Ik bedaiïk ze voor de moeite, die ze
voor me doen. antwoordde oma. Heb
je niet gezien hoe die juffrouw alle
dozen heeft nagezocht en hoe ze toen
nog op het trapje is geklommen om in
de bovenste dozen te kijken en al die
moeite heeft ze nog niet eens wat
verkocht, dus mogen we toch wel
dank u voor de moeite zeggen! Riet
je zag opeens iets, dat haar aandacht
boeide en over het dank u zeggen
werd niet meer gesproken.
Maar toen zij twee dagen later voor
moeder appelen van de zolder had
gehaald, zei ze terechtwijzend: Nu
moet jij zeggen: dank je voor de
moeite!
Moeder schoot in de lach maar zei
toch prompt: Dank je wel voor de
moeite hoor! Ritepiet bedankte voor
taan voor alles wat er voor haar werd
gedaan en de andere kinderen had
den er wat een pret om, maar toen zij
bemerkten, dat vader en moeder er
als vanzelf sprekend de hand aan
hielden en er ook aan meededen, wil
den zij niet achter blijven en zo werd
het langzamerhand een gewoonte om
elkaar voor kleine diensten en hand
reikingen te bedanken.
Door een toeval was hier een goede
gewoonte binnengeslopen en zoals het
vaker gaat: wat als grapje was begon
nen, werd van lieverlede schering en'
inslag en heimelijk wisten de kinde
ren niet beter of het hoorde zo. Spe-
lendei-wijze hadden zij dank u voor
de moeite leren zeggen en dat bracht
met zich mede, dat zij er zich van be
wust werden als iemand op enigerlei
terrein zich moeite voor hen getroos
te.
Eigenlijk behoef je iemand niet te
bedanken voor diensten, waarvoor hij
toch immers wordt betaald! vond wijs
neus Piet, die al veertien was, maar
oog, dat geuite waardering voor an
dermans prestatie, ook als die presta
ties niet buiten het kader van het al
ledaagse en gewone vallen, een ken
merk van ware innerlijke beschaving
is. Hoe jonger wij onze kinderen dit
bijbrengen ,hoe beter.
Wij ouders kunnen allemaal onze
kinderen dank u wel voor de moeite
leren zeggen. Dat is helemaal niet zo
moeiljjk. De hedendaagse jongere ge
neratie is echter zo afkerig van en zo
bang voor elk dienstbetoon en elke
welwillendheid tegenover anderen dat
zij er de voorkeur aan geeft onbe
leefd te zijn. Immers beleefdheid is te
genwoord synoniem met onderdanig
heid en daar moeten ze niets van heb
ben
Maar er is een verschil, een heel
groot verschil tussen onderdanigheid
en waardering. Door geuite waarde
ring voor gedane moeite is nog nooit
iemand vernederd. Dank u voor de
moeite als beleefdheidsfraze doet pret
tig aan, maar deze woorden als echt
gemeende dankbetuiging verwarmen
het hart van anderen en als we daar
kans toe krijgen dan moeten we dat-
zeker niet nalaten.
AMY GROSKAMP TEN HAVE
Losse flodders
We zijn weer eens op de foto ge
komen verscheiden weken geleden.
D'r belde een nette meneer aan en
liet pracht plaatjes zien. Een paar uur
later kwam hij met nog iemand de
opnamen maken. Uiterlijk binnen 14
dagen zouden ze klaar zijn. Liefst
vooruitbetalen en anders ónder rem
bours, maar dat kostte natuurlijk
meer. Dus we betaalden vooruit.
Nu, we stonden er mooi op. We
stonden er zelfs gekleurd op! Einde
lijk, eindelijk kwam er een pakje met
een gedeelte van de foto's, slecht, wa
zig, onscherp, op niet te best papier
afgedrukt. Binnen in de enveloppe
stond gekrabbeld: Rest volgt. Dat
stond er positief, maar die rest is nog
steeds negatief.
Van andere slachtoffers hoorden
we, dat na het schrijven van dreig
brieven eindelijk een pakje foto's was
gekomen, waar wel Waddinxveners op
stonden, maar niet de personen in
kwestie.
Blijkbaar zijn er nog steeds fotogra
ven, die er duistere practijken op na
houden zowel in als buiten de donke
re kamer. Sommigen zijn ook erg heb
berig. Eerst nemen ze een foto van
je, vervolgens nemen ze je centen en
dan nemen ze zo vlug mogelijk de be-
f
Zou onze minister-president dat
portret ook door een loslopende foto
graaf hebben laten maken? Ik kan
het haast niet geloven, want hij staat
er prachtig op.
En wat zegt U van de foto's van
Romme, Zijlscra en Oud? Ze zijn al
lemaal even goed gesiaagc..
Jammer, dat ik een beetje laat ben,
anders zou ik voor de komende week
nog wel een paar mooie slagzinnen
weten. Maar dat zou nu toch geen in
vloed meer hebben, want ieder heeft
zijn keus al gemaakt. Sniper.
VOORJAAR KWAM DRIE JAAR
ACHTEREEN TE LAAT
Dit jaar is het nu al de derde maal
dat het voorjaar bijzonder lang op
zich heeft laten wachten. Aangezien
dit een weinig voorkomend verschijn
sel is heeft dr. ir. J. J. Post van het
K.N.M.I. te De Bilt in een onlangs
gehouden radio-uitzending van het
Ministerie van Landbouw hierover
enkela interesante mededelingen ga-
daan.
In de eerste plaats valt de late uit
zaai van zomergranen op. De haver,
waarvoor de zaaitijd normaal om
streeks 15 maart valt. kon dit jaar
eerst einde maatrt worden gezaaid. In
1954 kon niet voor 22 maart worden
gezaaid. 1955 spande echter de kroon,
want door het lang onbegaanbaar blij
ven van de percelen kon men niet
vóór 4 april zaaien. Hoe laat het voor
jaar is kunnen we ook zien aan de
bloei van het fruit. De vroege peren,
die eigenlijk 29 april volop moeten
bloeien stonden dit jaar pas 14 dagen
later in bloei. Dit is nog later dan in
1955 en 1954, toen de bloeitijd res-
pektievelijk op 8 en 10 mei viel. De
vroege appelen, die in een normaal
jaar in de eerste week van mei volop
bloeien, bereikten het stadium van
volle bloei in 1956 eerst tussen 15 en
20 mei. De voorjaren van 1954 en 1955
waren ongeveer 10 dagen later dan
normaal.
De zeer late ontwikkeling in deze
jaren hangt samen met de lage tem
peraturen in "de maanden maart en
april. Vooral overdag is er in alle
drie jaren een belangrjjkl tekort aan
warmte geweest. De normale waarde
van de maximum temperatuur in de
periode van 1 maart tot 1 mei be
draagt 10.8° c. In 1956 bedroeg het
gemiddelde 9-3° c dus 1.5° c te laag.
In 1954 was het verschil nog iets gro
ter ni. 1.8°. 1954 was nog de minst
koude van de drie Met een gemiddel
de maximum temperatuur van 10.0°
c dus 0.8° c lager dan normaal.
Waarmee ik maar zeggen wil: Ga
naar een vertrouwde fotograaf! Wij
hebben hier ook goeie! En betaal dan
in geen geval vooruit. Je wordt er
wel opgezet, maar vaak meteen afge-
toen bracht moeder hem onder het zet.
Een lange lijst van candidaten
Treft weer ons vorstelijk oog,
Want wij zijn nu weer Koning, Kiezer
Dat hoeft tenslotte geen betoog.
Wat hebben we een keus uit dieren,
En op de lijsten één tot tien
Kunt u een vink, den Uil en koekoek,
Een schaap, een wolff en kikkert
Tzien.
Er is een Swaan en een van Leeuwen,
Op drie zelfs een heel Hazenbosch;
De Jager, van lijst zes de laatste,
Brandt straks met luide knallèn los.
Er zijn nog veel meer ambachtslieden
Die u met liefde stemmen kunt:
Een Koopman, Schilder en een Visser
Die u de zetels heel graag gunt
Een Bakker en een Wafelbakker
Een Veerman wachten op uw daad;
Een Dorsman en een Schuitemaker
Zijn naast een Fokker ook niet
f kwaad.
Naar kleuren hoeft u niet te zoeken,
Er is een Groen en Groenevelt;
Meneer De Bruin is van Geelkerken
En een Oranje vergezeld.
Het landschap is vertegenwoordigd
Met van der Weycen, Blom en Laan
Van Doorn en Grashuis, met een
[Roosjen
Ziet men rond van den Heuvel staan
Vein Hulst pi*ikt danuer naast oen
[Tee boom,
De Vlasblom voelt zich heus geen
[dwerg;
Een Koornneef siert met zware halmen
De flanken met een Zonnenberg.
Een Boot, een Schuyt en zelfs twee
[ploegen
Verwachten woensdag ons bezoek;
We zien een Lips, een Borst, een
[Korthals
Naast Breebant en een Smallen-
[broek.
Er zijn twee Smitsen en één Smitje;
Hoe waardevol wordt het festijn:
Laat van lijst tien de allerlaatste
Nu nog een kostbaar Klijnoot zijn!
Jaap Mijderwijk.
Het was vrijdag jJ. voor de spoor
baan Gouda Alphen aan den Rijn
wel de meest glorieuze dag sinds
haar bestaan.
Want de dieseltractie werd omgezet
in een elektrische. Om dit feest luis
ter bij te zetten, had zich te Gouda
op het station een gezelschap van ge
nodigden om burgemeester James ver
zameld, die Pres. Dir. der Neder
landse Spoorwegen, de heer den Hol
lander en de andere direktieleden een
woord van welkom toeriep in de pij-
Burgemeester James merkte o.m.
op dat nu toch werkelijk het gevaar
van opheffing dezer lijn bezworen
was, iets wat de heer Den Hollander
in zijn wederwoord toestemde.
Met een eer modernste treinstellen,
pas in gebruik genomen, werd de reis
voortgezet.
Nu was de beurt aan Waddinxveen.
Tevoren was ons station van bin
nen en buiten in een verfje gezet, de
wachtkamer netjes gestoffeerd, zo
dat alles er tip-top uitzag, (de woning
van de heer van Schaik hadden we
ook nog wel een verfje gegund). Bij
het station stond een grote schare be
langstellenden de trein op te wachten
en ook burgemeester Warnaar was op
het perron aanwezig, ten einde het ge
zelschap welkom te heten. Hij ver
klaarde dat Waddinxveen er bij de
Spoorwegen allicht niet al te best op
stond, gezien het jarenlange verzet
tegen de afbouw van deze spoorbaan,
in vroegere jaren. Maar de situatie
dj<*ax inooicu„um
is geheel veranderd en met blijdschap
begroeten wij deze nieuwe trein- Wij
nemen afscheid van de Blauwe Engel
en begroeten, als symbool van voor
uitgang, deze nieuwe elektrische trein.
De Spoorwegen zullen van Waddinx
veen geen spijt hebben, daar de uit
breiding dezer gemeente zich geheel
koncentreert om het station.
Toch had spr. nog een wens en wel
dat de aansluitingen te Gouda ver
beterd zouden worden en ook dat de
laatste trein welke enkel op Zondag
rijdt, dit alle dagen zal gaan doen.
De heer den Hollander meende dat
bij een toenemend aantal reizigers, de
kans op betere aansluitingen groter zal
worden.
MODERN CHRISTELIJK
STAATSMANSCHAP
