Een ongeval veroorzaakt?
40-jarig dienstjubileum
Aan de LpuUU,
en onzeker, ondanks haar uiterlijke
schijn van pittig bijdehandje, zocht in
zijn zekerheid altijd weer steun.
Jan de Best wendde zich naar het
publiek.
„Het grote ogenblik is gekomen.
Nu komt de levensvraag, de vraag die
beslist wie de eerste prijs zal hebben
gewonnen. Wanneer de familie Win
kelaar op deze vraag, of liever ge
zegd op deze vragen, want het zijn
er meer dan één, een foutloos ant
woord geeft, is de eerste prijs, een
auto, voor hen. Het kleinste slipper
tje kan hun de prijs kosten. Wie van
de vier zal-deze vraag, een vraag op
het gebied van onze vaderlandse ge
schiedenis, beantwoorden
Hester aarzelde een ogenblik. Het
was, na lange strijd, uitgemaakt, dat
zij deze vraag voor haar rekening zou
nemen. Geschiedenis was altijd haar
lievelingsvak geweest. Het was Peter
die er zich tegen verzet had. „Als de
zenuwen je de baas worden," had hij
gezegd, „is het voorbij. Dan kun je de
prijs wel opschrijven."
Maar moeder vooral had er op aan
gedrongen dat Hester het doen zou.
Zij verdacht er haar moeder soms
van, dat die niet zo bijster op Peter
gesteld was. Ze begreep dat zijn zelf
verzekerdheid haar wel eens tegen het
haar opstreek. En later had moeder
het haar ronduit gezegd: ze wilde
die beslissende vraag „in de familie"
houden, als ze onverhoopt nog eens
die auto wonnen zou ze het niet pret
tig vinden, als Peter rondliep met het
idee, dat hij dat voor ze had gedaan
„En als ik het verprutst
„In vredesnaam, kind. Maar dat kan
hij toch ook
„Peter
„Ja.... hij is toch niet alwetend,
al lijkt het wel eens zo Nee Hesje,
jij moet het doen."
En zo was het gebeurd, want als
puntje bij paaltje kwam, was moeders
wil wet. Ze wist trouwens dat vader
die diplomatiek zweeg, het in zijn
hart met zijn vrouw eens was.
„Nou Hester," zei Jan de Best ka
meraadschappelijk, „nou gaat het er
op aankomen, niet Zullen we het
dan maar wagen
De spanning in de zaal was bijna
voelbaar. Ze knikte verlegen. Jan de
Best wreef zich bijna de handen. De
ideale kandidaat Verlegen, niet he
lemaal zeker van zich zelf, een dood
gewoon meisje.die de sympathie
had van het publiek. Gelukkig dat ze
die lange sladood, die accountant, er
niet voor uitgekozen hadden. Hem,
met zijn schoolmeesters-air, hadden ze
de auto vast niet gegund
„We gaan is praten over onze va-
'erlandse geschiedenis," leidde Jan in
we gaan maar niet zo heel ver
t ug. We blijven binnen het Konin-
kx -jken dat begon met wie
„Willem de Eerste."
Mooi. Willem de Eerste heeft heel
veel voor ons volk gedaan, zoals je
weet. Maar zijn laatste levensdagen
waren nogal bitter, hij en zijn volk
rvreemden van elkaar. Daar waren
natuurlijk verschillende oorzaken
oor, maar één er van sprong wel in
't oog. En welke was dat?
Hij merkte hoe hij zelf zijn handen
tSrampacHtig samenkneep- Het spel
had hem te pakken. Goed zo., des te
beter de uitzending!
Tja, aarzelde Hester. Dr was zo-
vc>l! Opeens sprong de herinnering
naa- voren, meteen drong ze die weer
tcr"?- veronderstel dat ze het fout
zei. Weg auto!
(Wordt vervolgd) 1
De ziekenfondsen verhalen voort
aan de kosten van dokter, apotheker
en ziekenhuis op de schuldige derde.
De betekenis van de uitdrukking
„wettelijke aansprakelijkheid" is wel
aan een ieder bekend. Men is wette
lijk aansprakelijk voor alle schade,
welke een ander heeft geleden ten
gevolge van een schuldig handelen of
nalaten, dat indruist tegeni de zorgvul
digheid, welke in het maatschappelijk
verkeer betaamt ten aanzien van een
ander's persoon of goed. Dit hande
len of nalaten kan bijvoorbeeld be
staan in het maken van een verkeers-
fout, terwijl men niet alleen aanspra
kelijk gesteld kan worden indien de
schade is ontstaan door eigen toe
doen, doch ook, wanneer dit het ge
val is door toedoen van eigen kinde
ren en zelfs van eigen vee of huis
dieren. Indien nu het slachtoffer van
een ongeval tegen de daaruit voort
vloeiende schade verzekerd was,
wordt deze schade door de verzeke
ring gedekt. De verzekeringsmaat
schappij verhaalt de schade dan weer
op de veroorzaker. Ook de uitvoe
ringsorganen van Ongevallen- en
Ziektewet spreken zo mogelijk de
veroorzaker van een ongeval aan
voor hetgeen krachtens deze wetten
aan het sleohtoffer werd uitgekeerd.
De ziekenfondsen deden dit echter
tot dusver nog niet, omdat het nog
een vraag was of ook de ziekenfond
sen een beroep konden doen op ar
tikel 284 van het Wetboek van Koop
handel, op welk artikel het verhaals
recht van de verzekeringsmaatschap
pijen steunt. Op deze vraag heeft de
Hoge Raad onlangs een bevestigend
antwoord gegeven: ook de zieken
fondsen mogen de gemaakte kosten
op de schuldige derde verhalen. Naar
aanleiding hiervan heeft de voorzitter
van de Ziekenfondsraad een schrij
ven aan de fondsen doen uitgaan,
met het advies voortaan steeds en in
alle gevallen na te gaan of een schul
dige kan worden aangesproken. Bui
ten dit raadt de voorzitter de fond
sen aan om na te gaan in hoeverre als
nog verhaal mogelijk is met betrek
king tot in het verleden plaats ge
had hebbende gevallen. Het risico
van onverzekerde particulieren is
ten gevolge van de bedoelde uitspraak
van de Hoge Raad in niet onbelang
rijke mate toegenomen. Immers, de
kosten van dokters, apothekers en
ziekenhuizen kunnen zeer hoog oplo
pen. Het is hier dan ook zeker op z'n
plaats om alle niet tegen wettelijke
aansprakelijkheid verzekerde automo
bilisten, berijders van scooters, mo
torrijwielen en bromfietsen en ook
wielrijders nog eens extra op het hart
te drukken om ziah tegen wettelijke
aansprakelijkheid te verzekeren. Ui
teraard geldt dit ook voor ouders en
houders van vee en/of huisdieren. Het
is toch altijd nog beter een betrekke
lijk geringe premie te moeten beta
len dan een wellicht zeer hoge scha
devergoeding.
Op 13 augustus 1959 wapperden de
vlaggen op de gebouwen van Kemp-
kes' Meubelfabrieken N.V., alhier. Dit
slaat meestal op een bijzondere ge-
beurtenis. Het betrof ditmaal het 40-
jarig jubileum van de procuratiehou
der, de heer J. de Gelder.
De jubilaris werd met zijn vrouw
en naaste familie ontvangen op het
directiekantoor, waar aanwezig wa
ren de president-commissaris der N.V.
Jhr. Op ten Noort, de directie, de
burgemeester, naaste medewerkers
en vertegenwoordigers van- het perso
neel.
De heer Hb. Kempkes memoreerde
in zijn toespraak de verdiensten van
de heer de Gelder gedurende de lan
ge diensttijd' en gaf te kenen dat de
jubilaris in de tijd dat het bedrijf
nog klein was altijd de rechterhand
was geweest van de oprichter van
het bedrijf, de heer A. Kempkes. In
deze tijd was de heer de Gelder de
inkoper, de verkoper, de calculator,
etc., etc. in het kort te schetsen als
een moeilijk vervangbare figuur, het
geen blijkt uit het feit dat het thans
nog niet mogelijk is om tijdens de
werkuren gedurende 5 minuten onge
stoord inet de heer de Gelder te kun
nen spreken.
De jubilaris is ook de man, aldus
de heer Kempkes, die een enorme
daadwerkelijke steun heeft verleend
aan de groei van klein' bedrijf tot een
grote moderne toonaangevende meu
belbedrijf, wat aanleiding was tot de
vraag: Moeten wij de jubilaris felici
teren of moeten wij het bedrijf feli
citeren.
Aan* het einde van de toespraak
heeft de heer Kempkes namens de
N.V., de heer de Gelder hartelijk
dank gezegd voor de vele noeste ar
beid welke de jubilaris voor het be
drijf heeft verricht.
Hierna voerde de president-commis
saris, Jhr. Op ten Noort het woord
Deze sprak zijn bijzondere dank uit
voor de diensten welke de heer de
Gelder 'het bedrijf heeft verleend.
Jhr. Op ten Noort 'bood namens Com
missarissen en Directie 'n cadeau aan
dat de heer de Gelder met zijn vrouw
als bijdrage moet dienen om 'n vurige
wens in vervulling te doen gaan nl.
een bezoek aan 3 kinderen en familie
in Canada. Dit als blijvende herinne
ring aan een dag welke als een mijl
paal in het leven van de jubilaris zal
blijven bestaan.
Na deze toespraak voerde de bur
gemeester, de heer van der Hooft
het woord. Deze schetste de heer de
Gelder als een man welke niet al
leen zijn verdiensten t.o.v. het bedrijf
had, maar ook in het maatschappe
lijk leven en deze factoren bij elkaar
hadden er toe geleid dat het H. M. de
Koningin had' behaagd aan de heer
de Gelder toe te kennen de ere-me-
daüe in zilver behorend bij de orde
van Oranje Nassau. Na deze te heb
ben opgespeld 'besloot de burgemees
ter zijn toespraak met de wens deze
onderscheiding te dragen met trots en
als bewijs van een periode van hard
en noest werken ten dienste van be
drijf en gemeenschap.
Oud-collega, de heer J. van de Na-
dort, memoreerde hierna markante
feiten uit de lange dienstperiode wel
ke zij samen op li jaar na hadden
meegemaakt, hetgeen duidde op een
prettige samenwerking van man te
genover man.
De heer Alblas besloot de rij van
sprekers en bood namens het geza
menlijk personeel een fototoestel met
toebehoren aan, welke de jubilaris zo
zei hij, in staat stelde straks niet al
leen persoonlijke indrukken op te
doen, maar ook voor de herinnering
te kunnen vastleggen.
Hierna heeft de heer de Gelder
namens hemzelf en zijn vrouw be
dankt in de hem zo eigen gloedvolle
woorden, die getuigden van dank,
hartelijke dank voor al datgene wat
hem op deze onvergetelijke dag is
toegewenst
Hierna heeft het gehele personeel
de jubilaris en zijn vrouw gefelici
teerd met dit jubileum.
DANKBETUIGING.
Hierbij zeggen wij hartelijk dank
aan Dr. E. M. L. Hemminga, voor
zijn vele en trouwe zorg aan onze
Moeder bewezen.
FAMILIE GROEN.
Waddinxveen, augustus 1959.
Kerkweg 122
Niets is zo wisselvallig als 'het weer.
Nu schijnt de zon weer vriendlijk door de ruiten.
En gister plensden regenbuien neer.
Men zag haast geen vacantiegangers buiten.
Ik ben weer fris maar weer aan 't werk gegaan.
Dat viel de eerste dag wel even tegen.
Ik zag weer aangeklede mensen naast mij staan.
Mijn werkcostuum scheen dubbel zwaar te wegen.
Ik heb gesjouwd door heide, veld en beemden;
Gezwoegd door 't mulle overvolle strand.
Ik heb gesproken en gespeeld met vreemden,
Maar nu is de vacantie weer helemaal aan kant.
De laatste dag, dat wij op thuisreis waren,
- Ik kwam met vrouw en kroost vatn verre Zaan vandaan -
Deez dag mijn mensen vergeet ik in geen jaren.
Een mens reist dan nog sneller even naar de maan.
Wij stonden daar in lange dikke rijen,
Het zweet droop van ons verhitte aangezicht.
Het stroomde neer langs buik en rug en dijen.
Nee over deze rit ben ik geheel nog niet gesticht.
Ik heb toen besloten kippen te gaan houden,
Die hebben toch een tunnel voor hun ei?
Dan ben ik daar niet Noordhollands IJ-verkouden.
En d'overtocht is geen probleem voor mij.
Ik zet dan al de achterbouten van mijn Üeve kippen,
Nauw aangesloten tot een eindeloze rij.
Ik laat mij dan maar door deez ei-tunnel henen glippen,
Maar let goed op, want deze tunnel is alleen voor mjj.
Men wil daar eind augustus een wedstrijd voor gaan houden.
Wie 't snelste naar de Zaanstreek toe kan gaan.
In Waddinxveen laat men zich niet tegenhouden.
Ons dorp komt in die strijd als overwinnaar aan.
Zou niet Verheul een bus voor ons kunnen maken,
Daarachter dan een flinke rondvaartboot,
Die we voor de overtocht keurig af kunnen haken?
Is dit voor d'overtocht geen redder in de nood?
Twee wethouders ons door Verheul gegeven,
Gaan dan als leiders met ons mee.
Is dat voor Waddinxveen geen zeer lofwaardig streven?
En als wij winnen, roepen wij allen luid Hoezee. Krabbel.
