9ieij& 91uib en jantje
EEN AUTO
pMj/L
O
(Vervolg Pluimveehoekje)
een vroege rui optreedt. Ik weet er
doojr eigen schtadielijke ondervinding
van mee te praten.
Hoe dan te voeren in de zomer
Aan de ene kant is de angst voor vet
worden ongegrond, maar aan de an
dere kant hebben kippen, die flink
leggen, een flink voedsel nodig, ook
in de zomer. Ik zou willen aanraden
om de samenstelling van het rantsoen
waarmede men succes had in de voor
afgaande maanden NIET te wijzigen
en de hoeveelheid voedsel af te laten
hangen van de hoeveelheid droog
weekvoer, welke de kippen in de loop
van de dag hebben opgegeten. Het zal
u blijken, dat, naarmate de tempe
ratuur daalt of stijgt, de behoefte aan
weekvoer van uw toom omgekeerd
evenredig hiermede stijgt of daalt. Ik
geef mijn mening graag voor een be-
tere.
Kippenvriend.
Medische rubriek
DE NARCOSE
In een vorig artikel hebben we ge
zien hoe de mogelijkheden die de
moderne narcose biedt, ruir% honderd
jaren geleden nog volkomen onbe
kend waren. Ditmaal zullen de hulp
middelen, die ons tegenwoordig ten
dienste staan, wat nader beschouwd
worden.
Als in onze tijd iemand een ope
ratie moet ondergaan, wordt hij te
voren 'terdege onderzocht, waarbij
niet alleen gelet wordt op zijn kwaal,
maar op de gehele lichamelijke con
ditie. Dit is van veel belang voor de
chirurg, die dan weet hoeveel zijn
patient hebben kan, maar ook voor
de narcotiseur, die op grond van de
uitkomsten van dit onderzoek bepaalt
welke middelen en welk systeem bij
de narcose gebruikt zullen worden.
Velèn van U zullen wel eens een
kleine operatie hebben ondergaan,
zoals bij voorbeeld het verwijderen
van een blinde darm. Vaak zal hier
bij dan van de aethernarcose gebruik
zijn gemaakt. De patient herinnert
zich later, dat hij een kapje op de
neus kreeg met een sterk ruikende
vloeistof. Hem werd gevraagd diep te
zuchten, soms tg tellen en veel ver
der gaat de herinnering meestal niet.
Toch is de oudere generatie soms erg
bang voor de narcose omdat ze ver
halen gehoord heeft over een vrese
lijk benauwd gevoel, dat aan het
wegraken vooraf kan gaan. Vroeger
was dit inderdaad het geval, maar te
genwoordig wordt de patient voorbe
reid. Dit betekent, dat hij enige tijd
vóór de operatie een kalmerend sla
perig makend middel krijgt toege
diend. Hij is daardoor echt aan een
dutje toe en valt na enkele teugen
aether dan ook meestal gemakkelijk
in slaap. Al is de slaperigheid wel
het belangrijkste voor de patient,
toch zal hij ook kunnen opmerken,
hoe er voor gewaakt wordt, dat zijn
maag leeg is, dat zijn kunstgebit of
losse tanden uit de jjiond verwijderd
worden, hoe zijn speekselafscheiding
tengevolge van de injectie van ee#.
speciale stof afneemt, zodat de mond
wat droog wordt, en hoe men zorg
draagt, dat hi> zijn blaas en darm le
digt, alvorens naar de operatiekamer
te gaan.
Een andere mogelijkheid is, dat
men, (ook weer na bovengenoemde
voorbereiding), door middel van een
injectie in een ader, een bepaalde stof
zo snel in de bloedbaan brengt, dat
de patient tijdens de prik in slaap
valt. Voor de patient is dit zonder
twijfel een aangename methode, maar
voor een narcose van wat langere
DE WERELDREIS VAN
33. „We moeten de politie waarschuwen!" zei Pietje.
„Hoe kan dat nou!" zei Jantje, „dan is het met onze
wereldreis afgelopen en worden we naar huis gebracht!
Pietje dacht na; toen haalde hij een vodje papier en een
potloodje uit z'n zak en begon te schrijven. „Meheer de
burgemester ze wille daluk bei boer Janse inbreke
schreef hij.
34. Langs een omweg liepen ze naar het vlakbij gelegen
dorp. Jantje nam een kiezelsteen en wikkelde het briefje
er omheen. Na enig zoeken vonden ze het raadhuis, waar
de burgemeester naast woonde. Pietje keilde rinkeldekink
het steentje met het briefje door de ruit, waarop ze bei
den wegholden.
duur is dit middel ongeschikt, daar 'i
niet zo onschuldig is, dat men er een
onbeperkte noeveelheia van kan toe
voeren. Vandaar dan ook dat dit nog
al eens gebruikt wordt aan het begin,
om de narcose in te leiden zoals dat
heet, en dat het kapje met aether
volgt ais de patient al weg is.
Naast deze ^betrekkelijk eenvoudig
toe te dienen verdovingen, kennen wij
ook die, waarvoor een ingewikkelde
apparatuur nodig is. Bij operaties in
de borstholte wordt de ademhaling
heel kunstmatig geregeld, daar de
patient niet in staat is te ademen als
de borstwond geopend is. Ook weer
door injectie van bepaalde stoffen
wordt de ademhaling stilgelegd, waar
na een toestel het voor de patient
overneemt, tot de borstholte gesloten
is en de patient het zelf weer kan.
Bij dij systeem wordt een buisje in
de luchtpijp geschoven (als de pa
tient al slaapt!), waardoor de zuur
stof wordt aangevoerd. Deze methode
heeft een zeer belangrijk voordeel.
Om dit buisje heen heeft men nl. een
opblaasbare manchet gemaakt, zodat
de luchtpijp geheel kan worden afge
sloten en men niet bang behoeft te
zijn voor het in de longen raken van
speeksel of maaginhoud. Want on
danks de voorzorgen hierboven be
schreven, kan het wel eens heel
moeilijk zijn bij een patient die met
kan hoesten en slikken, te zorgen
dat geen vocht in de luchtpijp komt.
Tegenwoordig beschikt men ook
nog over stoffen die de spieren geheel
slap maken, zodat de narcose vaak
niet diep behoeft te zijn. Een licht
roesje is dan al voldoende; vroegei
zou de patient niet te opereren zijn
geweest in zo'n lichte slaap, omdat
hij dan zou gaan spannen en de chi
rurg het werken hierdoor onmogelijk
zou maken.
Een der grote nadelen van de vroe-,
gere aethernarcose, waardoor de pa
tient ook erg naar wakker werd, was
het zuurstofgebrek. Daar men hier nu
dus goed in kan voorzien en boven
dien door combinatie van- verschil
lende middelen de dosis van elk klei
ner kan zijn, is het ontwaken voor
de patient veel minder onaangenaam
dan vroeger, al blijven natuurlijk
verschillen bestaan. Daar niet ieder-
een de zelfde middelen kan ver dra-
gen, late men de keuze hiervan met
een gerust hart aan de behandelende
artsen over.
Men sdhame zich niet uit angst voor n
operatie of narcose dit rustig met
de dokter te bespreken. Niemand zal
het U kwalijk nemen als U een der
gelijk avontuur niet met onverdeeld
genoegen 'begint Maar hopelijk is
door het bovenstaande de angst voor
de griezelige narcose, weggenomen.
Arts.
FEUILLETON
No. 2
door TOM LODEWIJK
„Goed zo! dat 's de spirit!" riep
Jan dan gaan we nu beginnen. Me
neer Winkelaar. u bent de man van
de verzekeringen, nietwaar? Nu heb
ik hier een vraag voor u, waarvoor
u eigenlijk helemaal geen kennis van
het verzekeringsvak behoeft te heb
ben. welke verzekering zou, naar
uw mening mening, voor iedere Ne
derlander.. voor iedereen ter wereld
zou ik welhaast zeggen, moeten wor
den afgesloten?
Hendrik aarzelde een vuil vraag
je. Levensverzekering! Hm nee.een
miljonair sloot waarschijnlijk geen le
vensverzekering, een ambtenaar met
een goed pensioen ook niet.
Ik wil het nog even verduidelijken
lichtte Jan de Best toe, wel verzeke
ring is ieder, naar uw oordeel, mo-
reel verplicht, af te sluiten?
Het in somber gepeins verzonken,
trouwhartig gezicht van Hendrik
Winkelaar lichtte op.
W.A.! riep hij.
Juist viel de omroeper hem bij
wettelijke aansprakelijkheid! Het zou
niet mogen voorkomen, dat iemand
een ander schade veroorzaakt, mis
schien voor het leven, en de schade
niet kan vergoeden, omdat hij geen
geld heeft en niet verzekerd is. Prima
meneer Winkelaar! Zijn laatste woor
den werden bedolven in een zee van
applaus.
„Mooi ZO' vader" fluisterde Mien
„ik hoop dat ik het er ook zo goed
afbreng."
;„Ssstz!" maande Peter. Ze waren
niet thuis, ze stonden voor de micro
foon
Mien Winkelaar voelde de zweet
druppels op haar voorhoofd parelen,
maar toen Jan de Best begon met
vragen over poolbont en Brabants
bont, daalde een diepe kalmte in haar
gejaagd gemoed. Aha jongetje dacht
ze, dan moest ik niet zo'n degelijke
ouderwetse moeder gehad hebben, die
zich nooit iets in de handen liet stop
pen en me als kind al leerde het ver
schil tussen „sterke stof en mie-
serig goedje. Lachend rolde ze door
de strikvragen heen en toen het ap
plaus opnieuw opklaterde,, werd ze
er zich met een schok van bewust,
dat het voorbij wasen dat ze het
goed gedaan had Hester kneep haar
in haar arm. „Moeder, je was gewoon
weg dénderend
Hester werd aan de tand gevoeld
over Pestalozzi, de grote paedagoog
en, voorzichtig aarzelend, bemoedigd
door het goedkeurend knikken van
haar ondervrager, bracht ze het er
goed af. Ze trilde op haar henen. Tot
nog toe was het goed gegaan. Zouden
ze dan heus een kans maken? Ze
durfde er niet aan te denken.
Zelfverzekerd trad Peter Zoetmul
der naar voren en toen Jan de Best
begon „Meneer Zoetmulder, hebt u
wel eens gehoord van John Law
wist hij zich op bekend terrein en
beantwoordde vlot en correct de vra
gen over de „geldmaker" en zijn
bankmanipulaties.
Hester keek trots naar zijn rechte
rug. Peter was wel een tikje pedant,
dat was waar, maar 'hij was een jon
gen die veel wist en vooral wist wat
hij wilde. Zij zelf, zo vaak aarzelemd
i
