KPJÜ
I-
B
W ereldspaardag
HET PLEZIER
VAN HET
SPAREN
De avonturen van Freddy Fox
PAUL CITROEN EXPOSEERT IN
WADDINXVEENSE KUNSTZAAL
Eerste expositie van kunststichting morgen
voor publiek open
Tekenen is
ademhalen
Jacob Marisprijs
Opening expositie
Anti-Honger-Aktie
'J
ROUWER
VEILIG VERKEER
Houd uw banden in
de gaten l
Een lichtend
voorbeeld
dieene cent
HET „GROENE KRUIS" IN
ONZE GEMEENTE
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN
PAGINA 2
VRIJDAG 28 OKTOBER 1960
Omstreeks de Wereldspaar
dag, die in de laatste jaren
is uitgegroeid tot een volle
spaarbankweek - waarin de
wereldspaardag het hoogte
punt blijft vormen medite
ren wij graag een beetje over
de betekenis van het sparen.
Wie in de laatste week van
oktober, als de spaarbanken
leden van de Nederlandse
Spaarbankbond deze spaar
bankweek vieren, de activi
teiten van de plaatselijke
spaarbank waarneemt, vraagt
zich misschien wel eens af
wat men met deze jaarlijkse
actie beoogt. Het Nederlandse
volk is van nature spaarzaam.
Allerlei sociale maatregelen
maken het sparen voor moei
lijke tijden en voor de oude
dag toch eigenlijk overbodig,
meent men. Waarom dan al
die propaganda in de spaar
bankweek en op de Wereld
spaardag
TOCH IS SPAREN ZINVOL
Laten wij deze uitspraken eens na
der bezien. Zolang wij nog overal
mensen ontmoeten die, ondanks het
feit dat zij een redelijk inkomen
hebben, voortdurend kampen met
financiële moeilijkheden, vragen
wij ons af of we werkelijk mogen
stellen dat het Nederlandse volk
spaarzaam is. Accoord. Financiële
tekorten in de huishouding hebben
minder te maken met sparen dan
met het onvermogen om het ge
zinsinkomen op verantwoorde wijze
te besteden. Maar als wij zien hoe
velen de oplossing dan maar zoe
ken in het doen van aanschaffingen
die niet meteen volledig behoeven
te worden betaald - een methode
waarmede men de financiële pro
blemen vaak onnodig vergroot -
dan wagen wij het te zeggen dat
heel veel mensen zich de kunst van
het sparen toch nog eigen moeten
maken. Voor deze mensen heeft het
wel degelijk zin, eens per jaar met
nadruk te wijzen op het belang dat
zij persoonlijk hebben bij het vor
men van een spaarsom.
Wat de uitkeringen betreft, die men
o.a. ontvangt bij ziekte of ongeval,
bij werkloosheid en als men bejaard
is geworden, inderdaad maken de
ze het sparen om een „appeltje
voor de dorst" te hebben niet meer
zo dringend noodzakelijk als in
vroeger dagen. Maar een aanvul
ling lijkt ons als regel niet overbo
dig, doch daarentegen zelfs zeer
gewenst. Bovendien is er dan nog
de groep van kleine zelfstandigen
die buiten veel van deze uitkerin
gen vallen. Voor iedereen heeft het
vormen van een spaarsom die als
financiële reserve kan dienen dus
ook nu nog, altijd zin.
MEN HOEFT ER NIET
ZORGELIJK BIJ TE
KIJKEN
Toch is er dank zij de sociale voor
zieningen een groot verschil met
voorheen. Toen werd het sparen
vooral gekenmerkt door zorgelijke
bijgedachten, en daardoor werd het
op zichzelf ook een min of meer
zorgelijke aangelegenheid. Het af
gezonderde geld was bestemd om
grote en kleine tegenslagen op te
vangen en men durfde er eigenlijk
nooit goed aan te komen. Het spa
ren van nu is voor talloze mensen
echter een veel blijmoediger aan
gelegenheid geworden. Wie enigzins
de activiteiten van de spaarbanken
leden van de Nederlandse Spaar
bankbond volgt (want deze spaar
banken trachten waarlijk niet al
leen tijdens de Spaarbankweek de
spaargedachten te verbreiden), zal
weten dat men tegenwoordig vooral
ook het doelsparen aanmoedigt. Het
tamelijk vage sparen voor moeilijke
tijden - waarvan men naar vanzelf
spreekt hoopt dat zij zullen uitblij
ven - is hier vervangen door het
sparen voor een zeer concreet doel,
en uiteraard is dit dan vrijwel
steeds een plezierig doel. Men
spaart om straks iets van het huis
raad te kunnen vernieuwen, of deze
met reeds lang begeerde voorwer
pen te kunnen aanvullen. Men
spaart voor het aanschaffen van een
nieuwe radio of voor een televisie
toestel. Hierbij heeft men voorna
melijk genoegen en ontspanning op
het oog. Men spaart voor een nieu
we stofzuiger, een wasmachine of
een centrifuge. Hier overweegt het
nuttige element, maar toch komt er
het plezier bij dat de huisvrouw
ervan zal hebben. Men spaart om
in de vakantie iets bijzonders te
kunnen ondernemen. Dit is waar
schijnlijk wel een van de aller
prettigste spaardoelen die men kan
denken, hoewel wij ook hieraan nog
een nuttige kant zouden willen toe
kennen. Want is het niet zo dat men
na afloop van de vakantie meer
verkwikt weer aan het werk gaat,
naarmate men meer heeft kunnen
genieten van de vrije tijd En is
het niet de voornaamste bedoeling
van alle recreatie, dat wij er nieuwe
kracht door opdoen
Als straks voortdurend meer men
sen de beschikking krijgen over
méér vrije tijd, kan het sparen om
bepaalde liefhebberijen te kunnen
beoefenen een nog belangrijker
spaardoel worden dan het nu reeds
is. Ook hier gaan nut en plezier
weer hand in hand.
Sparen voor tijdige vernieuwing en
aanvulling van kleding heeft, be
halve een degelijke, ook nog een
prettige kant, en het zijn heus niet
alleen de dames die er graag goed en
modieus gekleed bij lopen. Zo zien
we dus tegenwoordig bij al dit doel
sparen het in vervulling gaan van
velerlei wensen op de achtergrond
SPAARBANKWEEK
WIJST OP
LEVENSVREUGDE
Dit nu is het, wat wij bedoelen met
het plezier van het sparen. Men
heeft een doel voor ogen, dat men
graag wil bereiken, en aan het
spaarbankboekje ziet men hoe men
gestadig vordert op de weg naar het
bereiken van dit doel. Dit zichtbaar
vorderen geeft velen de animo met
een goed volgehouden regelmaat
door te gaan met sparen. Bijna ie
der, die op deze manier een of meer
keren een lang gekoesterde wens
in vervulling heeft zien gaan, "is
daarna voor altijd gewonnen voor
het sparen. Tenslotte, wie eenmaal
is gewonnen voor de spaargedachte
en wie geleerd heeft geregeld te
sparen, zal er mee doorgaan. Ook
als er eens niet een bepaalde wens
op de verlanglijst staat. En zo
groeit er dan toch nog de spaarsom
die we soms ineens zo bijzonder
goed kunnen gebruiken bij een on
voorziene tegenslag. Het plezier
van het sparen wordt daardoor
echter geenzins getemperd.
Integendeel, de mens die een finan
ciële reserve bezit, kan in sommige
opzichten iets onbekommerder le
ven. En dat op zichzelf draagt bij
aan levensvreugde. Hierop te wij
zen, is een van de zinvolle bedoe
lingen van de Spaarbankweek en
de Wereldspaardag.
11. Het was niet erg druk, zodat
Freddy een coupé alleen kreeg. Hij
gaf zijn vader en moeder een zoen
en even later begon de trein lang
zaam te rijden. Freddy wuifde met
zijn zakdoek net zolang tot de trein
een bocht maakte en vader en
moeder niet meer te zien waren.
Hij stond een hele tijd voor het
raampje uit te kijken naar het land
schap waar hij voorbijging. Het
ging ontzettend hard en toch moest
hij bijna de hele dag in de trein
zitten, zo ver was het naar Sneeuw-
stad, waar hij op de boot zou gaan
laar Vriesland.
Nadat ze een poos gereden hadden,
kwam de conducteur binnen. Kaar
tje, alsjeblieft, zei hij en stak de
hand uit. Freddy dacht dat hij een
kaartje kreeg, hield ook zijn hand
op en zei beleefd: Dank u wel. De
man keek boos, hij dacht, dat Fred-
ly hem voor de gek hield.
12. Je kaartje moet ik zien, riep
de conducteur. Toen begreep Fred
dy hem. Hrj zocht in al zijn zakken,
overal, maar, hij vond het kaartje
niet. Hij wilde zelfs zijn koffer
openmaken. Opeens herinnerde hij
zich echter, dat de koffer vandaag
niet open was geweest. De conduc
teur stond te springen van onge
duld. Tenslotte schoot het Freddy
te binnen, dat hij het kaartje in zijn
portemonnaie had gestopt en hij
haalde het er met een zucht van
verlichting uit.
De conducteur, nog altijd boos,
knipte er een gaatje in en verdween
weer vlug. Freddy keek weer naar
buiten. Er was altijd weer wat
nieuws te zien. Dan eens reden ze
door groene weiden, dan weer door
bossen of langs bergen. Soms gin
gen ze ook wel door een tunnel,
die door een berg gegraven was.
(wordt vervolgd)
Meer tekenaar dan schilder, heeft een bekend kunstkriticus de Haagse
kunstenaar Paul Citroen eens genoemd. Dat hij het daarmede bij het
rechte eind had, kunnen we vanaf vandaag met eigen ogen in Waddinx-
veen aanschouwen. De pas opgerichte Kunststichting Waddinxveen is er
namelijk in geslaagd voor haar eerste expositie in het kunstzaaltje aan de
Kerkweg de beschikking te krijgen over zeven werken van deze kunste
naar, die tegelijk worden getoond met werken van Kees Bol, John Cros
man en Hilda Pommier-van Norden.
Het feit, dat de bijna 65 jarige
Paul Citroen zo spontaan zijn me
dewerking aan de kunststichting
Waddinxveen gaf, is een bewijs, dat
hij de mogelijkheden van een der
gelijke initiatief in een kleine ge
meente niet onderschat.
Twee portrettekeningen (Elisabeth
Andersen en Anneke) alsmede vijf
landschappen heeft hij beschikbaar
gesteld. Vooral bij die bos- en
berglandschappen komt zijn aparte
techniek, een combinatie van Si
berisch krijt of houtskool met Oost
Indische inkt of waterverf, goed
naar voren. Hiermede weet hij een
enorme variatie met fraaie nuances
tussen licht en donker te bereiken.
Hij is een man van vloeiende, hoe
kige, ijle en zware lijnen. „Tekenen
is voor mij langzamerhand zo iets
geworden als ademhalen", zegt Ci
troen. „Bij het schilderen heb ik
veel meer het gevoel, dat ik nog
verder moet. Met kleur ben ik ge
temperd. Dat zal wel komen, door
dat het grafische, het zwart-wit
mijn grondslag is.
Paul Citroen werd in 1895 in Ber
lijn geboren. In Duitsland kreeg hij
ook zijn opleiding als schilder en
tekenaar, voor hij in 1927 met zijn
ouders naar Nederland kwam. Hij
voelt zich hier best thuis, vooral nu
de gemeente Den Haag hem een
ruim atelier aan de Driehoekjes in
de Residentie beschikbaar heeft ge
steld. In 1950 viel hem de Jacob
Marisprijs ten deel en vier jaar ge
leden werd vanwege de Jacob Ma-
risstichting zijn werk geëerd met
een speciale ere-tentoonstelling, die
in verschillende steden werd ge
houden. Ook tal van andere erken
ningen werden hem verleend.
Niet alleen tekent en schildert Paul
Citroen, maar ook de pen weet hij
goed te hanteren, wat resulteerde
in verschillende boekjes over teke
nen en schilderen. Van nature is
hij optimist en kijkt dan ook het
liefst vooruit. Daarom is hij zeker
geen tegenstander van de abstracte
kunst. Het is volgens hem volkomen
normaal, dat een volgende genera
tie het anders doet dan de ouderen.
Wel is hem opgevallen, zo vertelde
hij onlangs, dat de jongste genera
tie zich weer van het abstracte af
keert.
Vanavond opent burgemeester C.
A. van der Hooft deze eerste expo
sitie van de Kunststichting Wad
dinxveen tijdens een bijeenkomst
in het raadhuis, waarna de geno
digden de tentoonstelling zelf in het
kunstzaaltje aan de Kerkweg in
ogenschouw kunnen gaan nemen.
Vanaf morgen tot en met 19 novem
ber is de expositie dagelijks van
10 tot 5 uur voor het publiek ge
opend. In de nabije toekomst zal
deze eerste tentoonstelling door
meerderen worden gevolgd. -
Wist U, dat op 't ogenblik de hon
ger voor 60 van de mensheid nog
steeds een afschuwelijke realiteit
is Dat nog steeds millioenen de
ene dag niet weten of zij de vol
gende dag iets te eten zullen heb
ben U, als goed gevoede mensen,
U met Uw weldoorvoede kinderen,
wilt toch ook een steentje bijdragen
om te voorkomen, dat andere men
sen van honger sterven
De NOVIB (Nederlandse Organisa
tie voor Internationale Bijstand)
heeft daarom op zich genomen een
anti-honger-actie te voeren.
Daartoe zal in onze gemeente voor
de NOVIB door de jeugdverenigin
gen worden gecollecteerd op zater
dag 29 oktober a.s., terwijl men ook
kan gireren op nr. 100200 t.n.v. An-
ti-honger-aetie te Den Haag.
Het comité.
kleedt
de man. ali heek
9/i alle. goede. heAznM&dinq^xjMi
in Waddinxveen alleen
Herencostuums
Regenjassen
Sportcolberts
Pantalons
Het Verbond voor Veilig Verkeer
wijst op de gevaren, welke gladde,
versleten en beschadigde banden
kunnen opleveren. Vooral in de
herfst- en wintermaanden is het
van groot belang zorgvuldig na te
gaan in welke conditie de banden
van uw auto, motor, scooter (maar
ook van brommer of fiets verke
ren.
Wanneer het loopvlakprofiel min
der dan 1 mm. bedraagt, kunt u de
desbetreffende autoband het best
meteeen weggooien, want een der
gelijke versleten band verlengt de
remweg van uw wagen en verhoogt
het slipgevaar. Laat om de 5000 km.
de banden van uw auto verwisselen
raadt het Verbond voor Veilig Ver
keer u dringend aan. Bij deze ver
wisseling speelt ook de reserveband
een rol. In het algemeen kan men
deze werkzaamheden het best in de
garage door deskundig personeel
laten uitvoeren.
Zorg er voor dat uw banden goed
op spanning zijn. Het instructie
boekje van uw auto, motor of scoo
ter vertelt u, hoe groot deze span
ning voor uw vier- of tweewieler
precies moet zijn. Als de spanning
in de band te laag is, buigen de zij
wanden door en kan de band warm
lopen. Te hoge spanning doet het
loop vlak in het midden teveel slij
ten en levert slipgevaar op.
Het Verbond adviseert u speciaal
in het winterhalfjaar uw banden
goed in dé gaten te houden. Let
ook op versleten wiellagers, te rui
me fuseepennen, fouten in de
schokbrekers of remmen en op
slecht sporende wielen, want die
verkorten de levensduur van uw
banden. En zoiets kan vooral in de
ze tijd van het jaar gevaarlijk zijn
Nu de (donkere) herfst is aange
broken doet het Verbond voor Vei
lig Verkeer een beroep op alle weg
gebruikers om in het verkeer een
„lichtend voorbeeld" te zijn. In de
figuurlijke, maar ook in de letter
lijke zin des woords. Afschuwelijke
ongelukken in het najaar van 1959
hebben aangetoond dat onvoldoende
óf overmatige (dus verblindende)
verlichting gecompliceerde ver
keersongelukken kunnen veroor-
caken.
Over amper nog vijf weken
Komt voor ons een blijde dag,
Want de dikke brievenschrijvers
Kunnen billijk aan de slag:
Wie een kwartje was gewend
Plakt dan vier en twintig cent!
Eén december, landgenoten,
Wacht een mijlpaal langs uw baan,
Want dan ziet de PTT ons
Vol met welgevallen aan;
In een gulheid ongekend
Krijgen wij zomaar een cent!
Ieder zit zich af te vragen:
Kan dat er nou echt van af?
Mensen graven in hun goedheid
Ongemerkt hun eigen graf.
Deze strop is permanent.
Ook al gaat het om één cent!
Geen politielonen hoger,
Dat schijnt niet te gaan helaas,
Doch de post speelt onverdroten
Al voor vroege sinterklaas;
Wat zou blij ziin zo'n agent:
Hadden wij maar vast die cent
Honderdduizend Nederlanders
Maken straks misbruik ervan,
Schrijven tachtiggramse brieven
Die de post niet tillen kan;
Zoiets krijg je oertinent
Door die gift van ene cent.
Vroeger plakten wij zo dikwijls
Acht en twintig cent er op
Twee van twaalf en nog een viertje,
Hadden wij drie centen strop;
Door dit troostrijk argument
Accepteren1 wij die cent
Jaap Mijderwijk.
en pijn weg-
wrijven met
DANPO
Het Verbond roept door middel van
een pakkende affiche - o.m. op alle
postkantoren te zien, - door televi
siefilmpjes en door korte radio
klankbeelden op, alle aandacht te
besteden aan de verlichting.
Iedere weggebruiker kan er toe bij
dragen het verkeer bij duisternis
veiliger te maken. De VOETGAN
GER door bij duisternis zoveel mo
gelijk lichte kleding (of bijv. een
lichtgevende ceintuur) te dragen.
De FIETSER en BROMFIETSER
door steeds de stand van de kop
lamp in de gaten te houden - zij
kunnen automatisch soms lelijk
verblinden - en door te zorgen voor
een felrood achterlicht en een hel
derwit spatbord. De AUTOMOBI
LIST door 's morgens voor zijn
vertrek zijn lampen even te pro
beren en daarbij de clignoteurs en
ie stoplichten niét te vergeten (het
rode schijnsel op uw garagedeur of
in de bumper van een achter u ge
parkeerde auto zegt genoeg), door
te zorgen voor reservelampjes, door
er op toe te zien dat de koplampen
met gelijke sterkte branden, door
altijd en overal te dimmen waar
ïen lichtschijnsel (over een heuvel
top, in een bocht enz.) op de komst
van een tegenligger duidt en door
óók te dimmen voor een „voorlig
ger" inplaats van hem via de ach
teruitkijkspiegel een (gevaarlijke)
blinddoek om te leggen.
Het Verbond voor Veilig Verkeer
doet dit beroep op weggebruikers
voor een goede verlichting in het
verkeer tezamen en gelijktijdig met
twaalf andere veilig-verkeersorga-
nisaties in en buiten Europa, in de
overtuiging dat veel ongelukken op
de weg die bij duisternis gebeuren,
niet behoeven voor te komen en er
mensenlevens gespaard kunnen
worden wanneer iedereen van een
GOEDE verlichting een GOED ge
bruik maakt.
Tot besluit van onze artikelenreeks
over het Groene Kruis werk in onze
gemeente volgen hieronder nog en
kele inlichtingen en raadgevingen. De
afdeling Waddinxveen heeft twee
wijkverpleegsters, t.w*. zuster P. de
Boer en zr. E. Florijn. Zij zijn beiden
volledig gediplomeerd en staan bij
ziekte en gezondheid met hulp en ad
vies voor u klaar. Dag in dag uit gaan
zij door regen en wind op pad met
een zonnig humeur om de zieken thuis
te behandelen en te verplegen op een
wijze, die alle lof verdient en die daar
om zeker ook uw steun in de vorm
van het lidmaatschao van het Groene
Kruis ten volle verdient. Alleen zij
die regelmatig met het werk van deze
zusters in aanraking komen, weten
met hoeveel zorg en liefde deze wijk
verpleegsters hun zieken omringen.
Het wijkgebouw van de afdeling Wad
dinxveen staat aan de Stationsstraat
nr. 12 en is telefonisch bereikbaar on
der nr. 2455. Dit gebouw draagt naast
het bekende Groene Kruis embleem
een V-teken. Dit teken wijst op de
schenker van dit gebouw tw. de N.V.
Auto-industrie Verheul. Deze N.V.
heeft een aantal jaren geleden - het
grote belang van een goed geoutilleerd
Groene Kruis wijkgebouw ingezien -
en de plaatselijke afdeling dit wijkge
bouw bij gelegenheid van het 50-jarig
bestaan van de N.V. ten geschenke
gedaan. Een waardevol bezit, waarop
Waddinxveen trots mag gaan.
De leiding zowel van het zuigelingen
als van het kleuterbureau berust bij
dr E. J. C. Schipper, kinderarts te
Gouda. Het zuigelingenbureau wordt
iedere maandagmiddag en het kleuter
bureau iedere donderdagmiddag ge
houden. Omtrent het bezoek aan het
bureau dient men zich in verbinding
te stellen met een van de wijkver
pleegsters.
Aan het Groene Kruisgebouw is voorts
een magazijn gebouwd, waarin de ver
schillende verplegingsartikelen, die in
bruikleen worden gegeven, zijn opge
slagen. Het magazijn wordt beheerd
door de heer van Wilgen, die in de
woning naast het wijkgebouw woont.
Bij verschillende inwoners bestaat de
gedachte dat wanneer men verplicht
of vrijwillig bij een ziekenfonds is ver
zekerd, men automatisch lid zou zijn
van het Groene Kruis. Dit is echter
niet het geval. Naast een verzekering
dient men zich - om lid te kunnen
zijn van het Groene Kruis in deze
gemeente afzonderlijk op te geven.
Voorts verwart men ook dikwijls het
ingeschreven zijn bij een kraamcen-
trum van het Groene- of Wit-Gele
Kruis met het lidmaatschap van de af
deling Waddinxveen. De plaatselijke
Groene Kruisverenigingen verleent
alleen zijn bemiddeling bij het ver-
(Vervolg pagina 3)