KPJÜ I- B W ereldspaardag HET PLEZIER VAN HET SPAREN De avonturen van Freddy Fox PAUL CITROEN EXPOSEERT IN WADDINXVEENSE KUNSTZAAL Eerste expositie van kunststichting morgen voor publiek open Tekenen is ademhalen Jacob Marisprijs Opening expositie Anti-Honger-Aktie 'J ROUWER VEILIG VERKEER Houd uw banden in de gaten l Een lichtend voorbeeld dieene cent HET „GROENE KRUIS" IN ONZE GEMEENTE WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN PAGINA 2 VRIJDAG 28 OKTOBER 1960 Omstreeks de Wereldspaar dag, die in de laatste jaren is uitgegroeid tot een volle spaarbankweek - waarin de wereldspaardag het hoogte punt blijft vormen medite ren wij graag een beetje over de betekenis van het sparen. Wie in de laatste week van oktober, als de spaarbanken leden van de Nederlandse Spaarbankbond deze spaar bankweek vieren, de activi teiten van de plaatselijke spaarbank waarneemt, vraagt zich misschien wel eens af wat men met deze jaarlijkse actie beoogt. Het Nederlandse volk is van nature spaarzaam. Allerlei sociale maatregelen maken het sparen voor moei lijke tijden en voor de oude dag toch eigenlijk overbodig, meent men. Waarom dan al die propaganda in de spaar bankweek en op de Wereld spaardag TOCH IS SPAREN ZINVOL Laten wij deze uitspraken eens na der bezien. Zolang wij nog overal mensen ontmoeten die, ondanks het feit dat zij een redelijk inkomen hebben, voortdurend kampen met financiële moeilijkheden, vragen wij ons af of we werkelijk mogen stellen dat het Nederlandse volk spaarzaam is. Accoord. Financiële tekorten in de huishouding hebben minder te maken met sparen dan met het onvermogen om het ge zinsinkomen op verantwoorde wijze te besteden. Maar als wij zien hoe velen de oplossing dan maar zoe ken in het doen van aanschaffingen die niet meteen volledig behoeven te worden betaald - een methode waarmede men de financiële pro blemen vaak onnodig vergroot - dan wagen wij het te zeggen dat heel veel mensen zich de kunst van het sparen toch nog eigen moeten maken. Voor deze mensen heeft het wel degelijk zin, eens per jaar met nadruk te wijzen op het belang dat zij persoonlijk hebben bij het vor men van een spaarsom. Wat de uitkeringen betreft, die men o.a. ontvangt bij ziekte of ongeval, bij werkloosheid en als men bejaard is geworden, inderdaad maken de ze het sparen om een „appeltje voor de dorst" te hebben niet meer zo dringend noodzakelijk als in vroeger dagen. Maar een aanvul ling lijkt ons als regel niet overbo dig, doch daarentegen zelfs zeer gewenst. Bovendien is er dan nog de groep van kleine zelfstandigen die buiten veel van deze uitkerin gen vallen. Voor iedereen heeft het vormen van een spaarsom die als financiële reserve kan dienen dus ook nu nog, altijd zin. MEN HOEFT ER NIET ZORGELIJK BIJ TE KIJKEN Toch is er dank zij de sociale voor zieningen een groot verschil met voorheen. Toen werd het sparen vooral gekenmerkt door zorgelijke bijgedachten, en daardoor werd het op zichzelf ook een min of meer zorgelijke aangelegenheid. Het af gezonderde geld was bestemd om grote en kleine tegenslagen op te vangen en men durfde er eigenlijk nooit goed aan te komen. Het spa ren van nu is voor talloze mensen echter een veel blijmoediger aan gelegenheid geworden. Wie enigzins de activiteiten van de spaarbanken leden van de Nederlandse Spaar bankbond volgt (want deze spaar banken trachten waarlijk niet al leen tijdens de Spaarbankweek de spaargedachten te verbreiden), zal weten dat men tegenwoordig vooral ook het doelsparen aanmoedigt. Het tamelijk vage sparen voor moeilijke tijden - waarvan men naar vanzelf spreekt hoopt dat zij zullen uitblij ven - is hier vervangen door het sparen voor een zeer concreet doel, en uiteraard is dit dan vrijwel steeds een plezierig doel. Men spaart om straks iets van het huis raad te kunnen vernieuwen, of deze met reeds lang begeerde voorwer pen te kunnen aanvullen. Men spaart voor het aanschaffen van een nieuwe radio of voor een televisie toestel. Hierbij heeft men voorna melijk genoegen en ontspanning op het oog. Men spaart voor een nieu we stofzuiger, een wasmachine of een centrifuge. Hier overweegt het nuttige element, maar toch komt er het plezier bij dat de huisvrouw ervan zal hebben. Men spaart om in de vakantie iets bijzonders te kunnen ondernemen. Dit is waar schijnlijk wel een van de aller prettigste spaardoelen die men kan denken, hoewel wij ook hieraan nog een nuttige kant zouden willen toe kennen. Want is het niet zo dat men na afloop van de vakantie meer verkwikt weer aan het werk gaat, naarmate men meer heeft kunnen genieten van de vrije tijd En is het niet de voornaamste bedoeling van alle recreatie, dat wij er nieuwe kracht door opdoen Als straks voortdurend meer men sen de beschikking krijgen over méér vrije tijd, kan het sparen om bepaalde liefhebberijen te kunnen beoefenen een nog belangrijker spaardoel worden dan het nu reeds is. Ook hier gaan nut en plezier weer hand in hand. Sparen voor tijdige vernieuwing en aanvulling van kleding heeft, be halve een degelijke, ook nog een prettige kant, en het zijn heus niet alleen de dames die er graag goed en modieus gekleed bij lopen. Zo zien we dus tegenwoordig bij al dit doel sparen het in vervulling gaan van velerlei wensen op de achtergrond SPAARBANKWEEK WIJST OP LEVENSVREUGDE Dit nu is het, wat wij bedoelen met het plezier van het sparen. Men heeft een doel voor ogen, dat men graag wil bereiken, en aan het spaarbankboekje ziet men hoe men gestadig vordert op de weg naar het bereiken van dit doel. Dit zichtbaar vorderen geeft velen de animo met een goed volgehouden regelmaat door te gaan met sparen. Bijna ie der, die op deze manier een of meer keren een lang gekoesterde wens in vervulling heeft zien gaan, "is daarna voor altijd gewonnen voor het sparen. Tenslotte, wie eenmaal is gewonnen voor de spaargedachte en wie geleerd heeft geregeld te sparen, zal er mee doorgaan. Ook als er eens niet een bepaalde wens op de verlanglijst staat. En zo groeit er dan toch nog de spaarsom die we soms ineens zo bijzonder goed kunnen gebruiken bij een on voorziene tegenslag. Het plezier van het sparen wordt daardoor echter geenzins getemperd. Integendeel, de mens die een finan ciële reserve bezit, kan in sommige opzichten iets onbekommerder le ven. En dat op zichzelf draagt bij aan levensvreugde. Hierop te wij zen, is een van de zinvolle bedoe lingen van de Spaarbankweek en de Wereldspaardag. 11. Het was niet erg druk, zodat Freddy een coupé alleen kreeg. Hij gaf zijn vader en moeder een zoen en even later begon de trein lang zaam te rijden. Freddy wuifde met zijn zakdoek net zolang tot de trein een bocht maakte en vader en moeder niet meer te zien waren. Hij stond een hele tijd voor het raampje uit te kijken naar het land schap waar hij voorbijging. Het ging ontzettend hard en toch moest hij bijna de hele dag in de trein zitten, zo ver was het naar Sneeuw- stad, waar hij op de boot zou gaan laar Vriesland. Nadat ze een poos gereden hadden, kwam de conducteur binnen. Kaar tje, alsjeblieft, zei hij en stak de hand uit. Freddy dacht dat hij een kaartje kreeg, hield ook zijn hand op en zei beleefd: Dank u wel. De man keek boos, hij dacht, dat Fred- ly hem voor de gek hield. 12. Je kaartje moet ik zien, riep de conducteur. Toen begreep Fred dy hem. Hrj zocht in al zijn zakken, overal, maar, hij vond het kaartje niet. Hij wilde zelfs zijn koffer openmaken. Opeens herinnerde hij zich echter, dat de koffer vandaag niet open was geweest. De conduc teur stond te springen van onge duld. Tenslotte schoot het Freddy te binnen, dat hij het kaartje in zijn portemonnaie had gestopt en hij haalde het er met een zucht van verlichting uit. De conducteur, nog altijd boos, knipte er een gaatje in en verdween weer vlug. Freddy keek weer naar buiten. Er was altijd weer wat nieuws te zien. Dan eens reden ze door groene weiden, dan weer door bossen of langs bergen. Soms gin gen ze ook wel door een tunnel, die door een berg gegraven was. (wordt vervolgd) Meer tekenaar dan schilder, heeft een bekend kunstkriticus de Haagse kunstenaar Paul Citroen eens genoemd. Dat hij het daarmede bij het rechte eind had, kunnen we vanaf vandaag met eigen ogen in Waddinx- veen aanschouwen. De pas opgerichte Kunststichting Waddinxveen is er namelijk in geslaagd voor haar eerste expositie in het kunstzaaltje aan de Kerkweg de beschikking te krijgen over zeven werken van deze kunste naar, die tegelijk worden getoond met werken van Kees Bol, John Cros man en Hilda Pommier-van Norden. Het feit, dat de bijna 65 jarige Paul Citroen zo spontaan zijn me dewerking aan de kunststichting Waddinxveen gaf, is een bewijs, dat hij de mogelijkheden van een der gelijke initiatief in een kleine ge meente niet onderschat. Twee portrettekeningen (Elisabeth Andersen en Anneke) alsmede vijf landschappen heeft hij beschikbaar gesteld. Vooral bij die bos- en berglandschappen komt zijn aparte techniek, een combinatie van Si berisch krijt of houtskool met Oost Indische inkt of waterverf, goed naar voren. Hiermede weet hij een enorme variatie met fraaie nuances tussen licht en donker te bereiken. Hij is een man van vloeiende, hoe kige, ijle en zware lijnen. „Tekenen is voor mij langzamerhand zo iets geworden als ademhalen", zegt Ci troen. „Bij het schilderen heb ik veel meer het gevoel, dat ik nog verder moet. Met kleur ben ik ge temperd. Dat zal wel komen, door dat het grafische, het zwart-wit mijn grondslag is. Paul Citroen werd in 1895 in Ber lijn geboren. In Duitsland kreeg hij ook zijn opleiding als schilder en tekenaar, voor hij in 1927 met zijn ouders naar Nederland kwam. Hij voelt zich hier best thuis, vooral nu de gemeente Den Haag hem een ruim atelier aan de Driehoekjes in de Residentie beschikbaar heeft ge steld. In 1950 viel hem de Jacob Marisprijs ten deel en vier jaar ge leden werd vanwege de Jacob Ma- risstichting zijn werk geëerd met een speciale ere-tentoonstelling, die in verschillende steden werd ge houden. Ook tal van andere erken ningen werden hem verleend. Niet alleen tekent en schildert Paul Citroen, maar ook de pen weet hij goed te hanteren, wat resulteerde in verschillende boekjes over teke nen en schilderen. Van nature is hij optimist en kijkt dan ook het liefst vooruit. Daarom is hij zeker geen tegenstander van de abstracte kunst. Het is volgens hem volkomen normaal, dat een volgende genera tie het anders doet dan de ouderen. Wel is hem opgevallen, zo vertelde hij onlangs, dat de jongste genera tie zich weer van het abstracte af keert. Vanavond opent burgemeester C. A. van der Hooft deze eerste expo sitie van de Kunststichting Wad dinxveen tijdens een bijeenkomst in het raadhuis, waarna de geno digden de tentoonstelling zelf in het kunstzaaltje aan de Kerkweg in ogenschouw kunnen gaan nemen. Vanaf morgen tot en met 19 novem ber is de expositie dagelijks van 10 tot 5 uur voor het publiek ge opend. In de nabije toekomst zal deze eerste tentoonstelling door meerderen worden gevolgd. - Wist U, dat op 't ogenblik de hon ger voor 60 van de mensheid nog steeds een afschuwelijke realiteit is Dat nog steeds millioenen de ene dag niet weten of zij de vol gende dag iets te eten zullen heb ben U, als goed gevoede mensen, U met Uw weldoorvoede kinderen, wilt toch ook een steentje bijdragen om te voorkomen, dat andere men sen van honger sterven De NOVIB (Nederlandse Organisa tie voor Internationale Bijstand) heeft daarom op zich genomen een anti-honger-actie te voeren. Daartoe zal in onze gemeente voor de NOVIB door de jeugdverenigin gen worden gecollecteerd op zater dag 29 oktober a.s., terwijl men ook kan gireren op nr. 100200 t.n.v. An- ti-honger-aetie te Den Haag. Het comité. kleedt de man. ali heek 9/i alle. goede. heAznM&dinq^xjMi in Waddinxveen alleen Herencostuums Regenjassen Sportcolberts Pantalons Het Verbond voor Veilig Verkeer wijst op de gevaren, welke gladde, versleten en beschadigde banden kunnen opleveren. Vooral in de herfst- en wintermaanden is het van groot belang zorgvuldig na te gaan in welke conditie de banden van uw auto, motor, scooter (maar ook van brommer of fiets verke ren. Wanneer het loopvlakprofiel min der dan 1 mm. bedraagt, kunt u de desbetreffende autoband het best meteeen weggooien, want een der gelijke versleten band verlengt de remweg van uw wagen en verhoogt het slipgevaar. Laat om de 5000 km. de banden van uw auto verwisselen raadt het Verbond voor Veilig Ver keer u dringend aan. Bij deze ver wisseling speelt ook de reserveband een rol. In het algemeen kan men deze werkzaamheden het best in de garage door deskundig personeel laten uitvoeren. Zorg er voor dat uw banden goed op spanning zijn. Het instructie boekje van uw auto, motor of scoo ter vertelt u, hoe groot deze span ning voor uw vier- of tweewieler precies moet zijn. Als de spanning in de band te laag is, buigen de zij wanden door en kan de band warm lopen. Te hoge spanning doet het loop vlak in het midden teveel slij ten en levert slipgevaar op. Het Verbond adviseert u speciaal in het winterhalfjaar uw banden goed in dé gaten te houden. Let ook op versleten wiellagers, te rui me fuseepennen, fouten in de schokbrekers of remmen en op slecht sporende wielen, want die verkorten de levensduur van uw banden. En zoiets kan vooral in de ze tijd van het jaar gevaarlijk zijn Nu de (donkere) herfst is aange broken doet het Verbond voor Vei lig Verkeer een beroep op alle weg gebruikers om in het verkeer een „lichtend voorbeeld" te zijn. In de figuurlijke, maar ook in de letter lijke zin des woords. Afschuwelijke ongelukken in het najaar van 1959 hebben aangetoond dat onvoldoende óf overmatige (dus verblindende) verlichting gecompliceerde ver keersongelukken kunnen veroor- caken. Over amper nog vijf weken Komt voor ons een blijde dag, Want de dikke brievenschrijvers Kunnen billijk aan de slag: Wie een kwartje was gewend Plakt dan vier en twintig cent! Eén december, landgenoten, Wacht een mijlpaal langs uw baan, Want dan ziet de PTT ons Vol met welgevallen aan; In een gulheid ongekend Krijgen wij zomaar een cent! Ieder zit zich af te vragen: Kan dat er nou echt van af? Mensen graven in hun goedheid Ongemerkt hun eigen graf. Deze strop is permanent. Ook al gaat het om één cent! Geen politielonen hoger, Dat schijnt niet te gaan helaas, Doch de post speelt onverdroten Al voor vroege sinterklaas; Wat zou blij ziin zo'n agent: Hadden wij maar vast die cent Honderdduizend Nederlanders Maken straks misbruik ervan, Schrijven tachtiggramse brieven Die de post niet tillen kan; Zoiets krijg je oertinent Door die gift van ene cent. Vroeger plakten wij zo dikwijls Acht en twintig cent er op Twee van twaalf en nog een viertje, Hadden wij drie centen strop; Door dit troostrijk argument Accepteren1 wij die cent Jaap Mijderwijk. en pijn weg- wrijven met DANPO Het Verbond roept door middel van een pakkende affiche - o.m. op alle postkantoren te zien, - door televi siefilmpjes en door korte radio klankbeelden op, alle aandacht te besteden aan de verlichting. Iedere weggebruiker kan er toe bij dragen het verkeer bij duisternis veiliger te maken. De VOETGAN GER door bij duisternis zoveel mo gelijk lichte kleding (of bijv. een lichtgevende ceintuur) te dragen. De FIETSER en BROMFIETSER door steeds de stand van de kop lamp in de gaten te houden - zij kunnen automatisch soms lelijk verblinden - en door te zorgen voor een felrood achterlicht en een hel derwit spatbord. De AUTOMOBI LIST door 's morgens voor zijn vertrek zijn lampen even te pro beren en daarbij de clignoteurs en ie stoplichten niét te vergeten (het rode schijnsel op uw garagedeur of in de bumper van een achter u ge parkeerde auto zegt genoeg), door te zorgen voor reservelampjes, door er op toe te zien dat de koplampen met gelijke sterkte branden, door altijd en overal te dimmen waar ïen lichtschijnsel (over een heuvel top, in een bocht enz.) op de komst van een tegenligger duidt en door óók te dimmen voor een „voorlig ger" inplaats van hem via de ach teruitkijkspiegel een (gevaarlijke) blinddoek om te leggen. Het Verbond voor Veilig Verkeer doet dit beroep op weggebruikers voor een goede verlichting in het verkeer tezamen en gelijktijdig met twaalf andere veilig-verkeersorga- nisaties in en buiten Europa, in de overtuiging dat veel ongelukken op de weg die bij duisternis gebeuren, niet behoeven voor te komen en er mensenlevens gespaard kunnen worden wanneer iedereen van een GOEDE verlichting een GOED ge bruik maakt. Tot besluit van onze artikelenreeks over het Groene Kruis werk in onze gemeente volgen hieronder nog en kele inlichtingen en raadgevingen. De afdeling Waddinxveen heeft twee wijkverpleegsters, t.w*. zuster P. de Boer en zr. E. Florijn. Zij zijn beiden volledig gediplomeerd en staan bij ziekte en gezondheid met hulp en ad vies voor u klaar. Dag in dag uit gaan zij door regen en wind op pad met een zonnig humeur om de zieken thuis te behandelen en te verplegen op een wijze, die alle lof verdient en die daar om zeker ook uw steun in de vorm van het lidmaatschao van het Groene Kruis ten volle verdient. Alleen zij die regelmatig met het werk van deze zusters in aanraking komen, weten met hoeveel zorg en liefde deze wijk verpleegsters hun zieken omringen. Het wijkgebouw van de afdeling Wad dinxveen staat aan de Stationsstraat nr. 12 en is telefonisch bereikbaar on der nr. 2455. Dit gebouw draagt naast het bekende Groene Kruis embleem een V-teken. Dit teken wijst op de schenker van dit gebouw tw. de N.V. Auto-industrie Verheul. Deze N.V. heeft een aantal jaren geleden - het grote belang van een goed geoutilleerd Groene Kruis wijkgebouw ingezien - en de plaatselijke afdeling dit wijkge bouw bij gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de N.V. ten geschenke gedaan. Een waardevol bezit, waarop Waddinxveen trots mag gaan. De leiding zowel van het zuigelingen als van het kleuterbureau berust bij dr E. J. C. Schipper, kinderarts te Gouda. Het zuigelingenbureau wordt iedere maandagmiddag en het kleuter bureau iedere donderdagmiddag ge houden. Omtrent het bezoek aan het bureau dient men zich in verbinding te stellen met een van de wijkver pleegsters. Aan het Groene Kruisgebouw is voorts een magazijn gebouwd, waarin de ver schillende verplegingsartikelen, die in bruikleen worden gegeven, zijn opge slagen. Het magazijn wordt beheerd door de heer van Wilgen, die in de woning naast het wijkgebouw woont. Bij verschillende inwoners bestaat de gedachte dat wanneer men verplicht of vrijwillig bij een ziekenfonds is ver zekerd, men automatisch lid zou zijn van het Groene Kruis. Dit is echter niet het geval. Naast een verzekering dient men zich - om lid te kunnen zijn van het Groene Kruis in deze gemeente afzonderlijk op te geven. Voorts verwart men ook dikwijls het ingeschreven zijn bij een kraamcen- trum van het Groene- of Wit-Gele Kruis met het lidmaatschap van de af deling Waddinxveen. De plaatselijke Groene Kruisverenigingen verleent alleen zijn bemiddeling bij het ver- (Vervolg pagina 3)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1960 | | pagina 2