-p-
R
5
a
I-
TENTOONSTELLING VAN DE
JEUGDNATUURWACHT BOOD EEN
PRACHTIG HERFSTAANZIEN
HET KEETMEiSJE IN DE
EUROPOORT
ESSO PETROLEUM
da haardolie met het hoogste rendement
méér warmte
minder roet
zuin'f,
N
LICHAAMSOEFENING IS NIET
SLECHTS EEN HOBBY MAAR OOK
ZEER NOODZAKELIJK
HULDE AAN DE GEBR. BUITELA
De avonturen
Freddy Fox
van
A.
Opkomende pijn
S a n a p n
Weer legging anti-sportgedachten
Voorbeeld voor andere kinderen
l
Mededeling
ij
Waddinxveen
vervolgverhaal m
F
C
D
voor
OLIEHANDEL G. v. OMMEREN
129,—
SCHOLEN KRIJGEN NAMEN.
STICHTING BIJZONDER NEUTRALE KLEUTERSCHOLEN
„VOLKSONDERWIJS”
Secr. en adm.: Stationsstraat 39
kou of griep, blust U snel uit met de
veelzijdig samengestelde
SM
I
il
ij
iV
WEE
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN
PAGINA 2
ZEER GEZOND.
(Bleef vorige week overstaan).
Koker 50 tabl. 90 et 25 tabl. 60 ct
weldra was Freddy
HET BESTUUR
HOOFDSTUK IV.
ROEL BEGRIJPT ER NIETS VAN.
HOOFDSTUK 3. no. 11
Ga
S
in
Ni
(wordt vervolg.
DORPSSTRAAT 32
WADDINXVEEN
Als
aan
een
Nessd
VRIJDAG 4 NOVEMBER I960.
Deze foto geeft wel een heel duidelijk
beeld hoe groot de belangstelling voor
de herfsttentoonstelling was.
(Foto Sjaak Noteboom)
Het bestuur van Chr. Nat. Schoolon
derwijs heeft aan haar beide scholen
namen gegeven en wel: de school aan
de Oranjelaan zal heten „Prins Wil-
lemschool” en die aan dë Kerk-
weg „Koningin Julianaschool”. de laat
ste behoudens goedkeuring.
Al wat de herfst aan natuurschoon
heid biedt - en bij nadere beschou
wing blijkt dat heel wat te zijn -
was vorige week vrijdag en zater
dag in het gymnastieklokaal aan de
hefbrug bijeen verzameld door de
leden van ijverige plaatselijke
jeugdnatuurwacht. Bijna Tweehon
derd jongens en meisjes zijn daar
voor ’s woensdags naar de bossen
rondom Austerlitz en Driebergen
geweest en hebben daar onder des
kundige leiding van het bestuur van
de jeugdnatuurwacht en enkele le
den van de gemeentelijke plantsoe
nendienst. paddestoelen, herfstblade
ren, vruchten en nog veel meer
bijeen verzameld en daar een ten
toonstelling van ingericht.
JVOC
doen ze zo suf”. Christa knuffelde
het kind eens lekker en even later
sliep Lucie als een roos.
Mark was in flinke vaart weggere
den om de plaatselijke politie te
waarschuwen. Nog geen uur later
waren enige politiemannen aanwe
zig. Alles werd onderzocht en ge
noteerd. Er was ook enig geld buit
gemaakt, maar het ergste vond
Christa, dat ze de sieraden van haar
moeder, die haar zeer dierbaar wa
ren, vermiste.
De tranen schoten in haar ogen. Ze
dacht niet aan de geldswaarde,
maar de ornamenten haalden de
beeltenis van haar moeder, zoals
ze zich haar herinnerde, in haar
mooie klederdracht, zo heel dichtbij.
Bij alle narigheid noemde Mark het
nog een geluk, dat de inbrekers dat
moment hadden gekozen voor him
heilloos werk. Hij moest er niet aan
denken, dat dit ook had kunnen
gebeuren, terwijl Christa alleen
thuis thuis was. Wie weet, of haar
leven niet in gevaar zou zijn ge
weest.
Christa haalde de schouders op. Ze
was nu eenmaal niet bang uitge
vallen, maar wel moest ze toegeven
dat het verblijf in het oude huis
door al die dingen minder aange
naam werd. Op verzoek van de po
litiemensen beschreef ze precies de
sieraden die werden vermist. De
mannen vertelden openlijk, dat ze
weinig vertrouwen hadden de die
ven te vinden. In het dichtbij zijnde
dorp waren de laatste tijd ook reeds
verschillende diefstallen gepleegd,
maar van de daders geen spoor.
Men kreeg de indruk, dat men met
heel zware jongens had te maken,
die nergens voor terugschrokken en
zo getraind bleken bij dit werk, dat
zelfs, de speurhonden het spoor bijs-
En dit zegt een medisch geleerde.
Zelfs voor een leek is het te begrij
pen dat hier geen overdreven taal,
maar harde werkelijk wordt gede
poneerd. Dat dient ons tot naden
ken te stemmen, want wie van ons
is nog bereid dagelijks kilometers
te lopen (de leden van de wandel-
verenigingen natuurlijk daar gela
ten. Zij zijn de uitzondering die de
regel bevestigen
„nieuwe” Waddinxveners hadden
elkaar gevonden om de gemeente
iets te bieden dat zou kunnen bij
dragen tot de verhoging van het
culturele leven. In deze tijd van
vervlakking blijft de scheppende
mens toch nog altijd een van de
belangrijkste figuren. Deze gedach
te verder uit te dragen ziet de stich
ting als een van haar belangrijkste
taken. De heer Verbeek sprak de
wens uit dat de symboliek van de
stichting - een moderne opvliegende
Nog maar al te velen in ons landje kunnen u van sport niets anders ver
tellen dan dat er op zaterdag of zondag ergens tegen een bal wordt ge
schopt onder hysterisch gebrul van publiek en dat het daarbij vaak zo fel
toegaat dat er ernstige verwondingen worden opgelopen en het soms ook
nog op vechten uitloopt. Neen, van sport moeten ze niets hebben. Dwaas
heid Een dergelijke redenatie kunt u - gelukkig - alleen nog maar onder
de wat oudere garde aantreffen, want zeker de jongeren, zij dus die sport
moeten en kunnen bedrijven, begrijpen goed, dat lichaamsoefening tegen
woordig niet alleen maar een leuke hobby of een aardige tijdpassering is,
maar ook volstrekt noodzakelijk.
In een Duits turnblad schreef prof. dr. Hans Grebe een belangrijk artikel
waarvan wij gaarne een passage willen laten volgen. Daaruit blijkt dat in
Duitsland de medische wetenschap op het gebied van de lichamelijke op
voeding en de sport reeds veel verder is gevorderd dan in ons land, waar
nog heel wat artsen de sportbeoefening met een medisch critisch oog
daardoor de opruiming in het li
chaam van afbraakstoffen die moe-
nooit eens het gevoel gehad dat een
wandeling op de late avond na een
vermoeiende en inspannende dag
wonderen doet. Het lichaam leeft
als het ware op de daarmee direkt
gepaard gaande de geest. Je voelt
je gewoon een ander mens, zegt
men dan.
hij bedoelde. Binnen was de toe
stand voor Lucie niet meer te ver
bergen. In alle kamers heerste de
grootste wanorde. Kasten waren
leeggehaald en laden over de grond
uitgeschud. Het waren echte van
dalen geweest. De prachtige, antie
ke kasten waren beschadigd door
het ruwe openbreken. Niets was
ontzien. Mark liep snel naar de te
lefoon, maar het was zoals hij al
vermoedde, ook de telefoondraden
waren doorgesneden.
Terwijl Christa in bedwongen rust
Lucie iets te eten gaf en dan naar
haar kamertje bracht, verzon ze een
verhaaltje over de ravage beneden
in de kamers. Aan de ontploffingen
bij het bunkerwerk was ze gewend.
Volgens Christa hadden de mannen
zo’n verschrikkelijke klap in de ver
keerde richting laten gaan en daar
om had alles in huis staan sidderen
en was van zijn plaats gevallen.
Morgen zouden de mannen er niet
zijn, maar als de nieuwe week weer
begon, gingen ze het samen tegen
hen zeggen, opdat ze niet meer zo
dom zouden doen.
„Tuurlijk,” zei Luci. „Dat komt om
dat papa er niet bij was, daarom
13. Zij kwamen langs dorpjes en ste
den: vaak stopten ze ook bij het sta
tion van een grote stad. Daar was het
altijd erg duk, kruiers liepen heen en
weer; er liepen jongens met kranten
en anderen met koffie; reizigers, die
mee moesten renden langs de trein;
zij, die uitstapten deden het wat kal
mer aan. Intussen werd het al later
en Freddy begon honger te krijgen.
Hij had een stapel brood meegekre
gen. Bij het volgende station bestelde
hij een kop koffie bij een koffiej on
gen. De koffie dronk hij bij zijn brood
maar toen hij betalen wilde ging de
trein net weg. De rest van zijn brood
bewaarde hij voor ’s avonds en de vol
gende dag. Hij wou weer uitkijken,
maar was zo slaperig geworden, dat
hij in een hoekje van de coupé ging
zitten. Hij had ook erg weinig gesla
pen, die laatste nacht thuis. Zijn ogen
vielen dicht en weldra was Freddy
vast in slaap.
Met een schok werd Freddy wak-
In plaats van de prachtige onge
repte natuur van het eiland, zou dit
afbreken en afsterven haar bijblij
ven. Stil nam ze zich voor niet lang
meer te blijven. Om verschillende
redenen zou het beter zijn. Aller
eerst het gevaar, Alex wegens zijn
opdringerige manieren op de vin
gers te moeten tikken en verder
zou ze haar hart geen geweld meer
hoeven te doen bij een ontmoeting
met Roel.
Ze was zo in gedachten verloren,
dat ze niet zag, hoe Mark een sterk
verwonderd gezicht trok. Truus
zag het wel en vroeg zacht, wat er
aan haperde. „Sst,” fluisterde Mark.
„Voorzichtig, anders schrikt Lucie.
Kijk, men is het huis binnen ge
drongen. Het raam van de huiska
mer staat open en het gordijn is ge
scheurd.” „Misschien heeft men de
ramen open gezet uit voorzorg voor
de ontploffingen,” opperde Truus.
„Nee, kijk, men heeft de planten
buiten gezet, of liever gezegd, ge
gooid. Het is echt niet in orde.”
Nu zag Christa ook, dat er iets on
gewoons aan het huis was. Óp een
teken van Mark zei ze echter niets,
omdat ze onmiddellijk begreep wat
Geen wonder, dat de jury, bestaan
de uit mevrouw F. T. van der Tor
ren-Veendorp en de heren Krane-
veld en Swamborn, een heel moei
lijke taak gehad hebben om uit al
deze stuk voor stuk kunstwerkjes
nogeens de mooiste aan te wijzen.
Wethouder S. Rille heeft de ten
toonstelling vrijdagavond met enke
le toepasselijke woorden geopend.
Deze zei versteld te staan over het
resultaat. Hij zag er het bewijs in
dat de jeugd ook nog wat anders
kan dan alleen maar vernielen. De
wethouder was blij dat de tentoon
stelling door de samenwerkende
scholen tot stand was gekomen. De
ouderen kunnen uit deze saamho
righeid nog wel wat leren, zo zei
hij. Verder wees spreker op het nut
van de expositie als een belangrij
ke bijdrage om de schooljeugd meer
liefde tot de natuur bij te brengen.
Uiteraard zal dat het fraai houden
van de plantsoenen en al hetgeen
de natuur aan schoonheid biedt,
ten sterkste bevorderen.
Ook de heer Voorhoeve, hoofdbe
stuurslid van de Nederlandse
Jeugdnatuurwacht, stak zijn bewon
dering voor wat in Waddinxveen
tot stand was gekomen, niet onder
stoelen of banken. Het belangrijkste
vond de heer Voorhoeve nog de
wijze waarop de jeugdnatuurwach-
ters het materiaal voor de tentoon
stelling in de bossen had verzameld.
Hij stelde dit als voorbeeld voor de
gehele Nederlandse jeugd. Op deze
wijze behoeven de bosbezitters de
jongens en meisjes niet te weren en
zal het altijd mogelijk blijven om
dergelijke tentoonstellingen te or
ganiseren. Vaak gaat men in het
wilde weg te werk, soms veel meer
zoekend voor wat nodig is. De Wad-
dinxveense jeugd was echter voor
zichtig en op oordeelkundige wijze
te werk gegaan.. De heer Voorhoeve
had hiervoor alle 'bewondering.
De tentoonstelling heeft zich in
een behoorlijke belangstelling mo
gen verheugen. Verscheidene leden
van de gemeenteraad gaven o.m.
van hun meeleven blijk.
vogel - in de toekomst werkelijk
heid zou worden.
Tenslotte sprak de heer Spangers
namens de Culturele Raad in Ne
derland er zijn blijdschap over uit
dat een gemeente zoals Waddinx
veen dit initiatief heeft durven ne
men.
Hierna bezichtigden de genodigden,
onder wie de voltallige gemeente
raad en de vier exposerende kun
stenaars, de tentoonstelling.
’k Zou vanavond graag iets zeggen,
Op ’t een en ander de nadruk leggen.
Ik ben niet gewend te praten,
Maar deze avond kan ik het niet laten. I
Wij zitten hier allen bij elkaar j
Op ’t feest van de gebroeders Buitelaar. I
Daarom ben ik hier gaan staan
En kan ik zo van alles eens belichten gaan.
De Gebroeders zijn gewone mensen,
Ze hebben, net als ieder, ook hun wensen.
Ook moesten ze werken voor ’t dagelijks brood
Maar ’t was Gerrit niet, die daar van genoot
Zijn eerste arbeid vond hij in de boomkwekerij,
Maar weet je wat hij heel vlug zei
Jongens, daar ga ik gauw vandaan,
Het is voor mij daar geen bestaan.
Bij Peterman vond hij weer werk.
Mensen, wat voelde hij zich sterk.
Want met de auto moest hij nu voortaan,
Melk in Rotterdam brengen gaan.
’t Gebeurde wel eens op die drie ritten,
Dat er mensen naast hem kwamen zitten.
Die lifters waren wel tevrêe,
Voor een gulden reden ze lekker mee.
Hij dacht het is wel te betreuren,
Dat mensen om een lift moeten zeuren.
Eigenlijk moest een bus de dorpen verbinden,
Daar zou het publiek gemak van ondervinden.
In zo iets heb ik wel zin,
Daar zit vast een boterham in.
Broer Willem wilde er ook wel van horen.
Zo is dus de kiem van de zaak geboren.
Vanzelf kwam er een tijd van zwaar bomen,
Maar er moest en zou een busdienst komen.
Het is bij ieder wel bekend,
Een zaak beginnen is een heel experiment.
Na veel wikken en wegen,
Hebben zij het toch voor elkaar gekregen.
De Waddinxveners zagen nu voortaan,
Een bus van Buitelaar langs de wegen gaan.
Veertig jaar is het nu geleden,
Dat die eerste bus kwam aangereden.
Heel gauw zou echter blijken,
Dat ze naar nummer twee uit moesten gaan kijken.
O, wat kregen ze het toch druk.
Ta, met ’bedrijf hadden ze geluk.
Die beide broeders mochten slagen
En rijkelijk de vruchten dragen.
De zaak werd zo van tijd tot tijd,
Met heel wat bussen uitgebreid.
Helaas hoort door omstandigheden,
De lijndienst weer tot het verleden.
Een Touringcarbedrijf zal nu voort
De portemonaie van de gebroeders vullen gaan.
Nu rijdt er zo een bus of zeven,
Dag in dag uit door Neêrlands dreven.
Ook buitenlandse reizen worden ondernomen.
Dus over de grens kun je die bussen ook nog tegenkomen.
Ben je in Brussel, Monschau, of Alkmaar,
Men ziet overal de bus van.Gebroeders Buitelaar.
Mensen ik ga er eind aan maken,
En daarom mijn praatje staken.
Eén ding wil ik echter hopen,
Dat de bus van de Gebroeders nog lang zal lopen.
Dit is de wens van allemaal,
Hier aanwezig in de zaal.
ker. Waar waren ze, hoe lang had hij
geslapen? Hij sprong op en keel;
rond. Hij zat nog altijd alleen in de
coupé. Buiten was alles wit be
sneeuwd. Freddy merkte, dat het veel
kouder was dan ’s morgens. Hij rilde
in zijn dunne trui. Het begon ook al
wat donkler te worden). Zouden zé
Sneeuwstad al voorbij zijn? Stel je
eens voor dat hij zich verslapen had!
Freddy liep naar de coupé naast de
zijne. Daar was niemand, In de vol
gende ook niet. Eindelijk, in de laatste
zaten een paar mannen. Hij vroeg of
ze Sneeuwstad al voorbij waren. De
een begon te lachen. Daar zijn we al
haast twee uur voorbij.
Freddy schrok hevig. En wanneer ko
men we nu bij het volgendé station?
vroeg hij. De ander haalde een boekje
te voorschijn. Dat duurt nog anderhalf
uur, zei hij, we zijn zoeven nog een
station gepasseerd. Maar wat moet ik
dan doen? zuchtte Freddy. Tja. zejt
de eerste weer, afwachten maar.
vroegere welvaart. Door welke oor
zaak zou ze dan bij dit eenvoudige
werk terecht zijn gekomen Dat ze
uit zuivere menslievendheid dit
keetwerk deed, kon hij zich moei
lijk indenken. Nu waren daar de
raadselachtige inbraken, precies in
de omgeving van Christa werkte.
Hij kon zichzelf wel in het gezicht
slaan om zijn kwade vermoedens,
maar wat was een natuurlijker ge
volgtrekking, dan dat Christa door
bepaalde personen gedwongen werd
dit keetwerk te doen. Tegelijk
moest ze de omgeving verkenntn
en de inbrekers een tip geven als
de weg vrij was. Wat wist hij eigen
lijk van haar Ze had hem al da
delijk te handig gebleken voor dit
eenvoudige werk als keetmeisje.
Hij was zomaar hals over kop ver
liefd geworden en had haar in zijn
hart gesloten en aanvaard zoals ze
was. Ze kon niet slecht zijn, dat
stond bij hem vast. Op de een of
andere manier had men macht over
haar. Zij was het waard uit de
klauwen van de misdadigers vei-
lost te worden. Hij zou haar mei-
nemen naar zijn moeder en da;h|
moest ze dan maar vlug haar oucl
leventje vergeten. Nog was hij nil
in staat haar een auto en kostbail
kleding te geven, maar de toekom!
zag er heus niet zo gek uit. Voorkl
pig zouden de objecent zich uil
breiden en jarenlang werk gevel
met alle kansen op behoorlijk!
promotie. Dit zou hij haar allemal
vertellen en ze zou zeker een ee; J
voudig leven met hem verkiezt®
boven dit avontuurlijke bestaan. I
Zoals prof. Grebe schrijft, staan
allerlei vervoersmiddelen ons in het
dagelijks leven ten dienste en ook
talloos velen doen de gehele dag
zittend hun werk. De sportbeoefe
ning gaat steeds sterker een twee
ledig doel krijgen namelijk het
doorbreken van de dagelijkse sleur
en dus het scheppen van vreugde
en ontspanning, maar anderzijds -
en dat wordt nu toch wel heel
belangrijk - een mogelijkheid om
het levensritme enigzins te herstel
len. Het lichaam heeft o ef e n i n g
nodig om fit te blijven. De bloeds-,
omloop wordt gestimuleerd en*
Nee, niet zo maar luk-raak neerge
zet, maar van het gevondenen zijn
door de jeugd herfststukjes gemaakt,
terwijl het geheel op dusdanige
wijze met groenstroken, struikge
was, een echte vijver met goudvis
sen, een volière met vrolijk tjilpen
de vogels en een bijenstand, was
omlijst, dat deze oude gymnastiek
zaal in ware lusthof was omgeto
verd. Met verbazing en waardering
hebben we mogen zien wat de
jeugd in zo’n kort tijdsbestek heeft
gepresteert had.
Op ZATERDAG 5 NOVEMBER a.s. te 3,00 uur nam. zal de OFFICIËLE
OPENING plaats vinden van onze TWEE-klassige Kleuterschool aan de
Juliana van Stolberglaan in de Oranjewijk.
MAANDAG 7 NOVEMBER d.a.v. zal met het kleuteronderwijs in genoem
de school worden begonnen.
Na de officiële opening stellen wij onze, aan de eisen des tijds ingerichte,
lokaliteiten gaarne voor een ieder ter bezichtiging open, terwijl onze
onderwijzeressen zich gaarne met de INSCHRIJVING VAN NIEUWE
KLEUTERLEERLINGEN zullen belasten.
bezien.
„Wanneer men in het leven van
alle dag”, zo schrijft prof. Grebe,
„onze tegenwoordige bevolking in
onze hoog geciviliseerde landen be
schouwt, dan bestaat er geen twijfel
over dat wij allen aan een ernstige
bewegingsgebrek lijden. De inrich
ting van onze huidige maatschappij
en onze ver doorgevoerde techniek,
de mogelijkheid elk doel met be
hulp van een verkeersmiddel te be
reiken, hebben niet alleen in de
grote steden, doch ook op het plat
teland ertoe geleid, dat deze gemak
kelijke wijze van zich voortbewegen
ten koste gaat van het natuurlijke
bewegingsrithme. Het is geen geheim
dat de armoede aan beweging in
onze tijd niet alleen een enstig na
deel is voor onze gezondheid, maar
tevens duidelijk aanwijsbaar is in
vele ziektebeelden, die zeer nauw
samenhangen met de lichamelijke
armoede en met ons gebrek aan
arbeid welke het lichaam de nodige
groei en levensprikkel moet geven.”
WIE LOOPT NOG?
Als een lopend vuurtje ging het
bericht van de diefstal over het
eiland. Vooral omdat er gedurende
de laatste maanden in de omgeving
nogal veel werd vermist, geloofde
nu iedereen, dat er georganiseerde
bende optrad. Het werkte op ieders
fantasie. De zware jongens zouden
zich schuil houden in het natuur
reservaat en werden door iemand
die goed op de hoogte was met het
doen en laten van de inwoners, ge
waarschuwd wanneer er een goede
slag was te slaan. Natuurlijk wer
den de verhalen steeds geheimzin
niger en zoals in de avontuurlijke
films gebeurde, was er ook een
vrouw in het spel. De geruchten
spraken steeds sterker tot de ver
beelding en werden zelfs als posi
tieve waarheden verkondigd. En
kele dagen gingen voorbij, zonder
dat de inbraak werd opgelost.
Terwijl Roel zijn werk weer aan
ving, hoorde hij van een inbraak
op het westelijk gedeelte van Ro
zenburg. Dat was in de buurt waar
Christa werkte. Een vreemde onrust
maakte zich van hem meester. Hij
was nog nauwelijks van zijn ver
bazing bekomen, toen hij Christa
in zo’n mooie wagen zag rondtoeren,
of hij zag haar weer bij de feeste
lijke tewaterlating van het schip in
een toiletje dat weliswaar niet glin
sterde van het goud, maar toch
duidelijk toonde, dat de draagster
nu niet bepaald in armoede leefde.
Hoe dat te combineren met het
eenvoudige, zo niet armoedige keet
meisje in de blauwe overall
je goed nadacht ontdekte je
haar optreden wel iets van
door H.A.N.S. (Ma
Dat de sportbeoefening in het al
gemeen zeer gezond is, is bijv, even
eens in Duitsland bij een onderzoek
duidelijk komen vast te staan. Er
werd een groep oud-turners tussen
zeventig en tachtig jaar onderzocht.
Zij hadden hun levenlang hun
turnuurtje gehad. Het bleek dat zo
wel de bloedsomloop, de toestand
van het hart als wel de elasticiteit
van het aderapperatuur uitstekend
waren en onverdeeld gunstig afsta
ken bij die van andere bevolkings
groepen die niet aan sport hadden
gedaan.
Vooral in het huidige „televisie-tijd-
perk” leeft bij velen het verlangen
topprestaties te zien. Uren kan men
voor de kijkkast zitten en de eigen
lichaamsoefening wordt verdoezeld.
Dat ondervinden reeds tal van
sportclubs die hun sport op door-
de-weekse-avonden beoefenen. En
komt u eens op een zaterdagmiddag
dat er een belangrijke voetbalmatch
op de televisie is met een aan
schrijving voor een lager elftal of
een resevebeurt Negen van de
tien gevallen stoot u het hoofd.
VASTHOUDEN
Dit probleem speelt in Canada en
Amerika nog veel groter rol. Het
aantal leden van de sportclubs
is aanzienlijk verminderd. Het is
een teken aan de wand dat door
onze clubbesturen duidelijk dient
te worden onderkend. Wij zullen
onze sportbeoefenende jeugd vast
moeten houden en hen mede door
clubblad of lezing op de hoogte
moeten brengen van de grote be
langen die bij sportbeoefening in de
huidige maatschappij een rol spelen.
14.
ter raakten. Zeer waarschij nlij k
«werden de inbraken terdege voor-**
bereid en de omgeving grondig ver
kend. Men moest er zelfs rekening
mee houden, dat de handlangers
rich onder de eigen bevolking be
vonden.
Toen de constrernatie een weinig
geluwd was, ruimden ze gedrieën
de rommel weg. Christa met een
groot verdriet in haar hart. Nie
mand wist, dat ze in zwakke mo
menten de antieke versierselen van
haar gestorven moeder te voor
schijn haalde, om troost en kracht
uit te putten. Als bepaalde dingen
in het leven haar onzeker maakten
ian waren deze kleinoden haar,
hulpmiddel, om zich niet geheel
eenzaam te voelen. Als ze de dege
lijke, zwaar massieve sieraden in de
handen hield, dan ging daar een
cekere opwekking van uit en voel
de ze zich geestelijk opgebeurd. Het
weten, dat ze familie-eer moest op
houden en hun goede naam hand
haven, had haar telkens weer de
juiste richting in het leven doen
kiezen. Nu ze zo onzeker was, om
trent haar gevoelens voor Roel en
sterk wilde staan in haar houding
tegenover hem, nu waren haar de
geliefde gedachtenissen ontnomen.
Met boosheid in haar hart ging ze
naar bed. Die nacht droomde ze,
dat Roel in hevig gevecht was ge
wikkeld met de inbrekers. Toen ze
hem te hulp snelde, hield Alex haar
stevig in de armen gekneld. Ze
slaakte een zucht van verlichting
toen het ochtendgloren haar wak
ker maakte. Ze moest opstaan. Ook
al zou ze twee dagen geen keet
meisje hoeven te zijn, er bleef nu
nog genöeg werk te doen. Boven
dien moest ze het Lucie gezellig
maken.
.y'
K - J
COPYRIGHT CLICHÉ Dt POEL.
