u
T|
HET KEETMEISJE IN DE
EUROPOORT
0
n.v.
vervolgverhaal
G. OKKERSE
Op ons kantoor wordt voor spoe-
doot H.A.N.S.
HOOFDSTUK 5, No. 18
van de stenen
Speelgoederen- en Houtwarenfabr.
het gehalte aan voedende bestand
delen.
Wijting heeft, evenals schelvis, een
zijstreep, maar die is bruinig van
kleur. Niet iedereen heeft evenveel
waardering voor wijting als voor
schelvis, maar ten onrechte. Ook
deze vissoort heeft een grote waar
de als lekekr en gezond voedings-
middel.
Een vis die in sommige delen van
ons land echt populair kan worden
genoemd, is de schar. Meestal wordt
schar bij ons in gedroogde toestand
gegeten. Sommige schar soorten lij
ken niet alleen in uiterlijke, maar
ook in smaak veel op de longvissen
en die worden dan op dezelfde wij
ze, dus als verse vis, toebereid.
BROODBELEG.
Van een aantal vissen worden ver
schillende delen in verse of in ge
conserveerde toestand in de handel
gebracht om te dienen als delica
tesse. Lekkernijen als schelvislever
en schelviskuit hebben bovendien
voor de gezondheid een extra be
lang, omdat ze rijkelijk vitaminen
A en D bevatten.
Zoals iedereen wel za Iweten, wordt
de lever verkocht in blikjes. De
kuit echter kan m envers kopen en
dan naar verkiezing koken of bak
ken, dit vormt een smakelijk, niet
duur en zeer voedzaam broodbeleg.
Voor de boterham kunnen even
eens de ingelegde schijfjes koolvis
dienen, dat is een lekkernij die
nogal eens tenonrechte als zeezalm
wordt betiteld (het zijn de Duitsers
die van „Seelachts” spreken). Ook
in slaatjes voldoen zulke lekkere
vishapjes uitstekend.
dr. ALFREDA BRlEDé.
hand te doen. Dan moest ze er on
middellijk weer naar toe. Maar de
avond viel reeds en als de misda
digers van de ontploffing zouden
hebben gehoord, kwamen ze waar
schijnlijk poolshoogte nemen, uit
angst, dat hun gestolen waar ge
vaar liep ontdekt te worden. Wat
zou ze tegen een of meer geweten
loze schurken moeten beginnen
(wordt vervolgd)
Terwijl ze op een
treden had plaats genomen, voelde
ze een weldadige rust over zich
komen. Behalve een eenzame visser,
die vanaf de dam met zijn werp
hengel een botje trachtte te ver
schalken uit zee, was er niemand
te bespeuren. Meeuwen scheerden
krijsend over haar hoofd en doken
rakelings langs de hengelaar, in de
hoop, dat deze een te klein visje
zou afkeuren en terug werpen. In
de strenge winter van 1955 was de
dam een toevluchtsoord voor de vo
gels geweest. Aan alle kanten werd
voor hen eten aangedragen en het
ijs voordurend open gehakt. Zou
men, als alles zo gemechaniseerd
werd, ook nog aan de vogels den
ken vroeg Christa zich af. Bij het
blinkende, zacht golvende water,
waarin de lichte zomerwolkjes zich
spiegelend meebewogen, trachtte ze
al haar nare gedachten kwijt te ra
ken. Ginds, op de zandplaten zag ze
donkere figuren en ze hield zich
een ogenblik bezig met de vraag, of
ze daarin slapende zeehonden moest
herkennen, of vissers, die met hun
netten probeerden een extra maal
tje vis machtig te worden. Nog
steeds profiteerde de mens hier vol
op van de natuur, zowel aan de
zeezijde als aan de andere kant van
de dam.
Een weinig opgemonterd liep Chris
ta om het monument heen en ver
lustigde zich in het kleurige pano
rama van het glanzende water, om
zoomd door het helgele zand en het
groen der bomen en begroeide dui
nen van het recreatiecentrum
„Kruininger Gors”. Beschut door de
duinen en verschalen in het prach
tige groen genoten daar tiendui
zenden mensen, in hun eigen ge
bouwde zomerhuisjes, van de zui
vere lucht en de vrije natuur. Zo
af en toe werden de geruchten, dat
ook dit centrum van plaats moest
veranderen, sterker. In de toekomst
zouden de hoogovens de atmosfeer
bederven. Maar met de steeds nieu
we en veranderlijke plannen over
de bestemming van de omgeving
was niemand nog in staat zich over
dergelijke nieuwtjes op te winden.
Er kwam een zekere gelatenheid
over alle belanghebbenden. Sociolo
gen gebruikten in hun rapporten
reeds het woord fatalisme, wanneer
ze de gemoedsstemming van de be
woners van het eiland bespraken.
Christa kon zich echter deze hou
ding zeer goed indenken. Met de
miljoenenwerken als achtergrond
haar in staat stelde, de oude reso
lute Christa te worden. Geen ge-
twijfel, geen gebedel om liefde,
maar een streven, dat recht op het
doel afging. Alleen dat doel
moest ze kiezen en dat was nu juist
het punt waarover ze struikelde.
Telkens als ze Roel uit haar ge
dachten wilde bannen, voelde ze
iets van verraad van haar liefde
en zei e enklein stemmetje, dat ze
zichzelf maar iets wijs maakte.
Peinzend bleef haar blik rusten op
de op het water deinende bootjes,
die gemeerd lagen aan een grote
aanlegsteiger. Deze steiger was ge
bouwd voor het aanvoeren van ma
teriaal, bij het herstellen van de,
door de watersnood geteisterde dam.
kwam er een gevoel van machte
loosheid over je, vermengd met de
wetenschap, dat al dit werk een
levenswoorwaarde voor de welvaart
van je land betekende. Bovendien
wat had haar strijdvaardigheid op
gebracht Hoogstens een kort uit
stel van executie.
De mensen daar in hun vacantie-
oord had ongelijk, dat ze hun ge
noegens nog niet lieten bederven
door gissingen en steeds nieuwe
visies van eerzuchtige plannenma
kers, maar voorlopig het bruin wor
den van hun huid veel belangrijker
vonden.
Als een wijze, oude wachter keek al
eeuwenlang de vuurtoren „Het Ste
nen Baken” uit over zijn veranderde
omgeving. Men had de scheun^
in de vierkante, lompe toren MM|
gerestaureerd en zijn leven, als MN
torisch monument wat gerekt. MN
Zijn voet was sinds kort het kl^M
kogvl-gloei-ovent je, waarvan MN
fundamenten tijdens afgi avil^M
•:r 'ii onto. 'I;!. volgons gegew nMN
de oudheid weer opgebouwd. .^M|
geweldig interessant en
maar voor hoelang Zittem^BM
de rand van het monument h;M|
de mensen, die daar aan de M|
d emenson, die daar aan de c^M|
kant, hun vakantie doorbracl^BM
hadden in hun dagelijkse leved^M
slist ook met zorgen te kamMM
Heel zeker zouden er ook telMN
gestelde jonge harten onder
zijn. En toch bleef de wereld onMN
ioord draaien. h< t aan jezelf c^^H
latend, het. leven dragelijk te M|
ken. Ook al belette de pijn i^^B
hart, met volio teugen win het li^NM
Ie genieten, je moest voortlil^H|
moest win lieverlede een keiiMN
het leven maken. Zou ze haar MM
de? weer >pnr men en doorga: n ^EM
lelares landbouwkunde Ze MN
feitel'jk nooit ander.' ambities^gM
had dan huisvrworden. zon^M
gewoon echtgenote en moeder, ^M
belangstelling voor vele zaken, JBI
nu niet direct van huishoudelMM
aard waren, maar waardoor I^M
blik op het. leven verruimd BN|
worden. Trouwen moeder \M|
den Tja daarvoor moes^M
iemand vinden, waarmee je MM
harmonische verbintenis aang^M
Zou ze Helsingen aanmoedigen ',M|
wist, dat ze nooit die alles om ■Mg
ti nde en verterende lirnde voor MM
zou voelen, die als een laaic^M
vuurzuil bezit van haar nam MN
l’oel ontmoette. Maar zag zeMN
niet te romantisch Werden MN
dingen op de duur niet alledaaMB
Langzaam voi ide Christa zich M|
weini getroost en trachtte een BlN
paaid plan uit te stippelen waarM|
ze in de toekomst houvast zou hM|
ben. Ergens moest zo in steunpMg
voor haar gedachten vinden. BBBI
