Kinderfonds Verenigde Naties
bestaat vijftien jaar
Doden van voor consumptie
bestemde dieren
De avonturen
koning Puntbaard
van
en
zeemeermin
DAMPO
„Bea heeft het pleit gewonnen
Snuif en wrijf
Unicef helpt jeugdige slachtoffers van
honger, ziekte en onwetendheid
T
r
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 21 DECEMBER 1961.
PAGINA 2
WIJNHANDEL
SLIJTERIJ
De toekomst
aoor Henk van Heeswijk
aanvang 7.30 uur
gratis programma aan de kerk verkrijgbaar
toegang vrij
Vuurwerk op Oudejaar
Gevogelte
FEUILLETON
Werk in cijfers
Voorlichtingsavonden
Kamer van Koophandel
Aan het begin van het nieuwe jaar
organiseert de Kamer van Koophandel
en Fabrieken voor Gouda en Omstre.
ken twee avonden. Op 9 januari is
er een middenstandsavond in het ge
bouw van de kamer aan de Westhaven
52 in Gouda. Op het programma staat
een tweetal 'lezingen, één van de heer
J. A. N. Niemeyer - uit- -Alpherra ont
vanger van 's Rijks belastingen' over
de belastingaftrek voor de werkende
middenstandsechtgenote, terwijl de
ere-voorzitter van het Genootschap
voor Reklame. de heer H. G. D. Cop-
pens zal spreken over „De weg naar
het hart van de consument”.
Konijnen
Niet op bazar
Massale koorzang door en Jeugdkoor - samenzang - FEIKE ASMA, orgel -
foto Sjaak Notboom)
van Eeuwen
OPENBARE BEKENDMAKING
aan-
wo-
Miep,
vroeg
een
ons
een
winnaars verstrekken, waarop wo dt
vermeld waar het gewonnen dier ge
slacht kan worden afgehaald. Bij het
winnen van een dier zal dan de ver
plichting moeten worden gesteld, dat
de eigenaar het door een bonafide
poelier of op een abattoir laat slach.
ten.
daar het bloed uit de hersenen kan af
vloeien.
Spreekuur voor woningzoekenden.
Het eerstvolgende spreekuur voor wo
ningzoekenden zal worden gehouden
op woensdag 27 december 1961 van 7
tot 8 uur n.m. in het gebouw van de
gemeentelijke dienst voor sociale za
ken (acher het gemeentehuis).
tisch waren, omdat de landen afhan
kelijk waren en niets zelfstandig pres
teerden, kon en moest UNICEF zijn
hulp beperken. Maar nu heeft het
Kinderfonds te maken met nieuwe, on
afhankelijke staten, die zich vaak voor
het eerst rekenschap geven van het
grote belang van vooruitgang en zoe
ken naar wegen om in behoeften te
voorzien.
Morgen worden door burgemees
ter van der Hooft op de markt
de prjjzen uitgeloot van de vo
rige week gehouden attraetie-
markt. waarvoor een goede be
langstelling bestond.
Deze laatste mededeling wil niet in
de eerste plaats een dreigement zijn;
Dierenbescherming rekent immers op
dè goodwill van ieder weldenkend
mens. Evenwel in gevallen waarbij
duidelijk opzettelijke wreedheid of
niet te verontschuldigen ondoordacht-
zaamheid blijkt, zal zeer zeker worden
opgetreden.
Wenken voor pijnloos doden van klei
ne huisdieren formuleert de Neder
landse Vereniging tot Bescherming
van Dieren als volgt
Ons bereiken ook elk jaar klachten,
dat door het afsteken van knallend
vuurwerk heel veel huisdieren in gro
te angst worden gebracht.
Kortgeleden ontvingen wij zelfs
schrijven van een veehouder, die
mededeelde, dat het vorig jaar
drachtige koe in zijn stal zo onrustig
werd, dat ze ontijdig ging kalven.
Wij doen een beroep op de ouders,
maar rechtstreeks op de jeugd om
toch vooral geen knallend vuurwerk
af te steken. In elk geval adviseren
wij aan de eigenaren van honden om
hun viervoeters binnen te houden,
liefst in de huiskamer waar men zelf
vertoeft en als het moet om de dieren
aan de lijn uit te laten, immers er
waren honden, die gedreven door
angst, soms tot ver buiten de grenzen
van de bebouwde kom der gemeente
vluchtten.
organisaties. Met andere woorden:
UNICEF’s taak is niet langer alleen
maar te helpen, doch veranderingen
aan te moedigen en te streven naar
maatregelen, die ten gunste komen
van kinderen in het algemeen.
weet. Binnen enkele dagen was het
gerucht ook doordrongen tot Miep van
Schagen, dat Bea van Laar het leeg
staande huisje van de weduwe Draai
ers had gekocht.
Miep had er eerst om gelachen, toen
men het haar vertelde. Je hebt je
wat wijs laten maken. Ben je mal....
waar moet een dorpsschooljuffertje de
centen vandaan halen om zo’n huisje
te kopen? Maar toen ze het later van
verschillende kanten hoorde, moest ze
wel aannemen, dat het zo was.
Dus klampte ze Bea meteen aan, toen
deze uit school kwam. Hebt u dat huis
gekocht aan het Moleneinde? vr„eg ze.
Bea knikte rustig, maar zei geen
woord.
Waarom?
Bea zuchtte. Mevrouw van Schagen,
dat is een privé-aangelegenheid. Ik
hoef u toch geen tekst en uitleg te
geven van mijn doen en laten buiten
de school?
Ja, maar wat moet u met dat huisje?
Gaat u het verhuren?
Bea schudde berustend het hoofd. Ze
zou en moest natuurlijk het naadje
van de kous weten. Als het opgeknapt
is - dat is een kwestie van enkele we
ken - dan ga ik er zelf wonen, ant
woordde ze op kalme toon.
Gaat u dan trouwen?
steeds meer verbaasd.
Ik ga daar alleen wonen, antwoordde
Bea gelaten.
Miep schudde haar hoofd en viel op
een stoel neer. „Bedoelt u, dat.dat
u hier weg gaat?
Ja, mevrouw van Schagen. Ik meen,
dat ik u dit al zei op de eerste dag,
dat ik hier in pension kwam.
Ze schudde niet-begrijpend haar hoofd-
Maar dat kan toch niet? Dat mag toch
niet? Dat vindt Sangelaar nooit goed.
weet het dan niet. Een geluk, dat u
hier bent, nu Hoogeboom ziek is. Ik
zou me geen raad weten.
„Kom, kom.
Apropos, dat is waar ook.... Hij diep
te een verfomfaaid papiertje uit zijn
zak en gaf het haar. Dat pakte ik gis
teren van een der jongens in mijn
klas.
Bea vouwde het open eji las:
„Meester Hoogeboom
werkte met atoom
en Meester van Schagen
probeerde het met slagen
maar juffrouw van Laar
speelt het zo wel klaar.”
Terwijl ze het las kreeg ze een kleur.
Toen schudde ze haar hoofd en gaf 't
briefje aan hem terug. Maar hij weer
de haar af. Bewaar maar, als getuig
schrift voor je volgende School. Als je
nog eens weg zou gaan. Anders voor
later, in je huis, als je getrouwd bent,
een „document humain”. Leuke jon
gens hebben we hier op school, niet?
Maar het is waarempel nog de waar
heid ook....
Wie heeft dat moois bedacht? vroeg
Bea.
Van Schagen haalde zijn schouders op
Dat gekrabbel kan van iedere jongen
zijn. Wie weet, is het wel van een van
mijn eigen kroost. Ze zijn er toe in
staat.
Ik vind het helemaal niet leuk....
De man schoot in een lach. Maar ik
wel. Omdat het de waarheid is. Ach
ja, achteraf bekeken, geloof ik, dat ik
er veel te veel op los getimmerd heb.
Als ik zie, hoe het bij jou in de klas
sen gaat., je mag het best weten., ik
ben af en toe jaloers op je gaven....
Meneer van Schagen, u maakt me ver.
legen.... ik weet echt niet, hoe het
komt., ik werk zo volgens bepaalde
methodenik
Hij wuifde met zijn hand. Laten we
er niet verder over praten en ons ge-
De Nederlandse Vereniging tot Be
scherming van Dieren schrjjft ons
Telkenjare bereiken ons uit alle delen
van het land klachten ,dat kleine die
ren, als bv. pluimvee en konijnen, op
vaak afschuwelijke wijze worden ge
dood. Haar zijn gevallen bekend, dat
konijnen levend werden gevild en de
ogen uitgepeld (waaruit het dier mo°st
verbloeden) en ook dat kippen levend
werden geplukt.
Er zijn in ons land verschillende abat.
toirs, waar men voor zeer geringe
prijs de dieren kan laten slachten; ’t
vlees wordt dan ook nog door des
kundigen gekeurd. Men kan zich voor
het slachten van dieren ook tot bo
nafide poeliers wenden. Dierenbe
scherming wijst er voorts op, dat o.m.
het ophangen van konijnen en het le
vend plukken van kippen en dergelij
ke voor de wet strafbaar is en dat
meer dan anders - en wel in verband
met de zeer vele klachten die haar
bereiken - door de inspecteurs der
Nederlandse Vereniging, die over het
gehele land hun standplaats hebben,
nauwkeurig zal worden toegezien. De
politie is ten opzichte van dit toezicht
haar sterke bondgenoot.
Waar de kopvorm het 'toelaat, bedwel-
me men door een krachtige slag met
een houten hamer, op de door een
tafel gesteunde kop en snijde daarna
dit lichaamsdeel af. Voor grote vo
gels als ganzen verdient het aanbeve
ling, deze van te voren zo in een zak
te doen, dat alleen de kop eruit steekt.
Is bedwelming onmogelijk, dan snijde
men met een scherp mes snel de kop
af.
„Help, help”. Het was nu zo dichtbij, dat de koning
toch eigenlijk moest kunnen zien wie riep. Maar
hij zag niemand. Aah dat kwam omdat het ge
schreeuw uit dat donkere hol klonk. „Wat ben ik
toch eigenlijk rijk” mompelde hij weer, ik wist niet
eens dat ik in mijn land zulke mooie, donkere holen
heb. Blij liep hij de duistere grot in. Wie roept daar?
vroeg hij. „Zijn hier rovers? laat ze maar tevoor
schijn komen, dan zal ik ze met mijn hengel op
hun broek geven, zodat ze mijn land uit vluchten”.
Help, help me toch, klonk het weer. De koning zag
nog steeds niemand.
Maar plotseling struikelde dte koning. De hengel
viel uit zijn hand en kwam een eind verder in de
grot terecht. Hij krabbelde vlug overeind. Zozo, hij
was over een geweldige grote schelp gevallen. Maar
ja lieve help, het hulpgeroep kwam uit die schelp.
En nu zag hij het al. De schelp was met dikke stren
gen dichtgebonden. Vlug knielde de koning neer,
en angstig kijkend omdat hij bang was dat degene
die in de schelp zat zou stikken begon hij het grote
ding open te binden. Hij pakte zijn zakmes en hup,
hup, nu konden de twee helften van elkaar. Ach
het betraande, mooie gezichtje van een zeemeermin
keek hem aan.
Hef aantal landen waarin UNICEF ge
werkt heeft of geregeld werkt, be
draagt 129. Het aantal mensen, dat
direct de gevolgen van UNICEF's hulp
in 1961 heeft ondervonden is 57 mil
joen. UNICEF gaf hulp: 421 gevallen
waarvan: 118 gezondheidsdiensten -
hoofdzakelijk zorg voor moeder en
kind via gezondheidscentra; 21 alge
mene diensten (opleiding, maatschap
pelijke bijsand); 165 ziektebestrijding;
105 voeding; 4 lager onderwijs; 8 hulp
bij rampen (aardbeving in Agadir,
hongersnood in Zuid-Kassai en ande
re).
Totale uitgave voor de uitvoering van
UNICEF-programma’s in 1961
110.060.000,(Ontvangende landen
hebben dit bedrag gemiddeld met 2£
maal deze waarde aangevuld, want ’n
land kan alleen dan hulp van UNICEF
krijgen als het zich verplicht minstens
twee maal zoveel in een hulpproject
te steken als UNICEF er voor uittrekt)
In 1961 werden 66 miljoen mensen be
schermd tegen malaria; 39 miljoen on
derzocht op tuberculose; 15 miljoen
onderzocht op en 3 miljoen behandeld
tegen framboesia, een pijnlijke en mis
vormende ziekte, die veel in
Azië en Afrika voorkomt en vooral
onder kinderen veel slachtoffers
maakt; 2 miljoen behandeld tegen
trachoom, een oogziekte, die vaak tot
blindheid leidt; en 1 miljoen behan
deld tegen melaatsheid. Dan mogen
de 25.000 gezondheidscentra worden
genoemd, die over de hele wereld in
de loop der jaren met hulp van UNI
CEF werden ingericht; de 150 zuivel
fabrieken; het onderzoek naar en de
produktie van nieuwe eiwitrijke voed-
selsoorten waar melkwinning niet mo
gelijk is en de opleiding van inheems
personeel, dat de zorg voor het wel
zijn van moeder en kind in eigen land
ter hand moeten nemen.
De behoeften van de landen, die zich
ontwikkelden, zijn groot en veel. Be
denkt men zich bijvoorbeeld dat in
1961 twee miljoen mensen tegen tra
choom werden behandeld, maar dat
400 miljoen mensen hoofdzakelijk
kinderen - aan deze ziekte lijden of
er geregeld door bedreigd worden. Het
is mogelijk de hulp aan deze landen
in dezelfde verhouding te vergroten,
maar het is natuurlijk wel mogelijk
om werkmethoden te herzien, zodat
het arbeidsterrein kan worden uitge
breid. Onder de tegenwoordige om
standigheden is materiele hulp niet
meer voldoende, omdat deze hulp niet
anders dan beperkt kan zijn. Het gaat
er nu dus om de materiele hulp te
koppelen aan een beleid, dat er op
gericht is de landen in staat te stel
len hun eigen hulpbronnen met eigen
middelen tot ontwikkeling te brengen.
De overheid van een ontwikkelings
land moet er toe gebracht worden en
geholpen worden vast te stellen waar
de knelpunten liggen; de allerdrin
gendste behoeften moeten worden be
paald en een lijst moest worden op
gemaakt van hulpbronnen en moge
lijkheden. Ten slotte gaat het er om
de verzamelde gegevens goed te ver
werken en tot daden te komen; bijv,
door een goed samenhangend pro
gramma voor zuiververwerking op te
zetten, waarin alle aspecten van deze
industrie worden ontwikkeld in over
eenstemming met de economische
mogelijkheden van de streek.
Dit alles vraagt een steeds nauwere
samenwerking tussen de in ontwikke
ling zijnde landen en de internationale
Twee dagen later, op donderdagavond
11 januari is er een bijeenkomst voor
het ambacht en de industriële midden
stand. Ook hier zal weer spreken de
heer Niemeyer over het onderwerp
„De fiscale aftrek voor de midden
standsechtgenote en de voorwaarden
om die aftrek te kunnen verkrijgen”.
Drs. B. W. Buenk, secretaris van de
Kamer behandelt het „huurbeleid
voor bedrijfsgebouwen en woningen”,
terwijl de heer B. Belonje „Nieuws
van de verzekeringsmarkt” zal vertel
len.
Uw verkoudheid van neus,
keel of borst wer met
UNICEF werd na de tweede wereld
oorlog opgericht met het doel kinde
ren te redden, die ten gevolge van de
oorlog in grote nood verkeerden. Het
Kinderfonds zorgde toen voor voedsel,
kleding, onderdak en geneesmiddelen.
Hoewel UNICEF oorspronkelijk was
bedoeld als een tijdelijke organisatie,
breidde het werk zich zo uit, dat de
Algemene Vergadering van de Ver
enigde Naties het Fonds in 1950 ver
zocht zich te gaan bezig houden met
de hulp aan kinderen in de onderont
wikkelde gebieden. Drie jaar later
verklaarde de Algemene Vergadering
UNICEF eenstemmig tot een perma
nente organisatie.
De Instrumenten voor het slachten
(mes, hakmes, bijl) moéten scherp en
zonder scharen (schaarden) zijn. Is
bedwelming onmogelijk dan zorge men
er voor, dat na de halssnede de kop
niet naar beneden hangt. Zolang bloed
in de hersenen is. leeft en voelt het
dier. Bij een opgerichte kop, waarbij
de snijwond van de hals naar bene
den ligt, sterft het dier spoediger,
Op beide avonden zal er een expositie
zijn te bezichtigen van nieuwe en
minder bekende produkten uit het
gebied der Kamer, afkomstig uit een
vijftigtal bedrijven.
De waarde van een organisatie wordt
bepaald door haar vermogen zich aan
te passen aan de omstandigheden,
waaronder zij moet werken. Toen
UNICEF moest werken in landen,
waar de politieke, economische en
maatschappelijke omstandigheden sta-
HOOFDSTUK 20, nr.32.
Afgesproken. Dan gaan we nu opstel,
len.... twee aan twee., juist.
Die middag had Bea een lokaal vol
brave kinderen en even voor de bel
die middag voor de laatste maal zou
luiden, keek ze nog eens naar ’t bord.
Nog geen streepje.
Ze nam demonstratief de bordewisser
in haar handen en speelde er even
mee. Toen keek ze kind voor kind en
bank voor bank aan. Wat denken
jullie, zullen we het morgen proberen
zonder de namen op het bord?
Ja, juf! klonk het weer eenparig.
Bea deed of ze een beetje verlegen
was. „Tja, maar zal het dan ook zo
goed gaan als vanmiddag?
Ja, juf! klonk het nogmaals. Ze strek
te haar hand met de wisser uit naar
het meisje in de voorste bank en zei:
„Gerda veeg jij ze dan maar uit.
Maar zo goed, dat ik niets meer zien
kan, hoor....”
Veertien dagen later zei Van Schagen,
nadat de laatste kinderen ’s middags
de school hadden verlaten en hij zijn
pijp stopte: „Ik begrijp er niets van
juffrouw van Laar., ik heb altijd de
grootste moéite gehad met drie en
vier. En nu moet je eens zien.. Sinds
u er de scepter zwaait, zijn ze zo mak
als lammetjesEn bij mijin
vijf en zes beginnen de belhamels ook
al de kop op te steken.”
Bea haalde haar schouders op en diep
te een sigaret uit haar tasje. Tja, wat
moet ik daarvan zeggen? Ik heb zo
m’n eigen methodes, en die faalden in
Amsterdam ook niet....
Ik vraag me wel eens af, vervolgde
hij, terwijl hij haar vuur gaf en daar
na de tabak in zijn pijp in brand zoog,
of het uiterlijk en de sexe ook niet
van invloed zijn. Ik begin oud te wor
den, ben lelijk ik ben tussen twee
haakjes nooit een Adonis geweest -
en ben een man. Maar u bent knap,
jong en aantrekkelijk. Zou dat ook in
vloed hebben op kinderen?
Bea leunde tegen een bank en trok
aan haar sigaret. Waarde collega, in
Amsterdam hadden we een man van
vijf en vijftig. Als je die in het don
ker tegen zou komen, was je hard
weggelopen van schrik. Een gezicht
om op te schieten. Maar z’n klas....
hij had vijf.... Daar konden we alle
maal een voorbeeld aan nemen. De
kinderen waren allemaal stapel op
hem. Als er verhoging was, vroegen
ze aan hem: „He, meneer, kunt u niet
met ons meegaan naar klas zes?” Dus
daar zit het ’m ook niet in.
Hij spreidde zijn handen uit. Nou, ik
Konijnen houde men bij de lendenen
vast, zodat het hoofd naar beneden
hangt en geve dan met een stevig stuk
hout, bv. een niet te lichte hamersteel,
een krachtige slag op het achterhoofd
achter de oren. Daarna late men ze
verbloeden. Wanneer men geen rou
tine heeft, wende men zich - zoals ge
zegd - tot een te goeder naam en faam
bekend staande poulier of tot het ge
meentelijke abattoir.
gevogelte moet men ongebonden in
een net met een vaste bodem vervoe
ren en vissen in water. Is dit laatste
niet mogelijk, dan late men ze door
de verkoper op de boven aangewezen
wijze bewusteloos maken en uitbloe
den.
Bea dacht even na. Ze had een be
scheiden kapitaaltje op de bank staan
dat ieder jaar aangroeide met de
pachtsom van haar boerderij. Maar ze
had geen idee, wat dat huisje zou moe
ten opbrengen: drieduizend, vierdui
zend
Ze keek Tesselaar aan. Wat denkt u,
dat het me gaat kosten?
Hij haalde zijn schouders op. Meer als
tweeduizend zeker niet. Maar ja, je
zult het wel wat moeten opknappen.
Het bedrag viel haar mee. Dat heb ik
zeer zeker in contanten, zei ze rustig.
Nou, hier is de telefoon. Ik heb al een
makelaar opgezocht. In Harderwijk.
Dat komt gemakkelijk uit, want daar
woont ook de zoon, die het wil verko
pen. Bel die man op en geef hem op
dracht. Moleneinde 12 is het adres.
Bea deed het zonder dralen. Met rus
tige stem gaf ze door de telefoon haar
instructies en de makelaar deelde haar
mede, dat ze met een paar dagen wel
bericht zou krijgen.
Binnen een week kwam de koop tot
stand: het kostte haar achttienhonderd
gulden. Nadat ze bij de notaris de
koopovereenkomst had getekend, tel
de ze het geld dat ze had laten over
komen, in contanten uit. Daarna reis
de ze met het koopcontract terug naar
Elshoven.
Die avond besprak ze de verdere
plannen met de burgemeester. Je kunt
de plaatselijke timmerlieden en schil
ders niet passeren. Ik zou zeggen: Ga
naar Vrolijk, de timmerman, neem
hem mee naar het huisje en bekijk
het met hem. Zeg hem, hoe je het wilt
hebben en laat hij een begroting ma
ken. Als die naar je zin is, moet hij
maar een vergunning voor de verbou
wing vragen, dan zal ik er voor zor
gen, dat die zo spoedig mogelijk wordt
verleend.
Elshoven is een kleine gemeente, waar
iedereen ongeveer alles van een ander
Het komt voor, dat levende dieren
voor de consumptie worden verloot.
Ze worden dan soms weken van te
voren in etalages van winkels ge
plaatst als lokmiddel voor het kopen
van loten. Wat bazars en tentoonstel
lingen aangaat: de levende dieren be
horen niet als „lokmiddel” daar
wezig te zijn. Bovendien: gewonnen
dieren gaan vaak ondeskundig (dus
pijnlijk) van hand in hand, waartegen
kan worden opgetreden.
Dierenbescherming dringt er op aan,
dat zij die de verantwoordelijkheid
voor de verloting dragen, een bon aan
OP 11 DECEMBER 1961 vierde de UNICEF zijn vijftiende verjaardag. Dat
is een goede gelegenheid om een kleine samenvatting te geven van de
geschiedenis van het Fonds en eens te bekijken wat bereikt werd door ’n
internationale organisatie, die zich tot doel stelt kinderen te helpen, die
de onschuldige slachtoffers zijn van honger, ziekte en onwetendheid.
Heden Kerslzengavoid „Don Jibllans”
in <le -Ved. Ilerv. Kerkgebouw, albier
lukkig prijzen, dat Elshoven gevonden
is door juffrouw van Laar. En nu gaan
we theedrinken thuis. Als we nog lan
ger blijven, is Miep in staat om me te
halen.
Toen Bea met Van Schagen de kamer
binnenging, lag er een brief van de
burgemeester, Bea scheurde hem open
en las, dat ze onmiddellijk bij hem
werd verwacht. Privé.
Dus thuis, begreep Bea. Ze pakte haar
fiets en reed naar het gemeentehuis.
Maar nog voor ze binnenging, begreep
ze, dat ze naar de burgemeesterswo-
ning moest; ze werd toch privé bij
hem verwacht? Nadat ze aan de
ning gebeld had, werd ze door de keu
rige in zwart en wit geklede Jannie
binnengelaten. Ze lachte het meisje
vriendelijk toe en liep meteen door
naar de salon.
Je had het indertijd over een huisje,
hier, zei Tesselaar na de begroeting.
Wel, vorige week is de weduwe Draai
ers overleden, zoals je weet. Die
woonde in het huisje aan het Molen
einde, dat lage bedoeninkje.
Bea knikte. Ja, ik ken het wel.
Luister nu eens goed. Ze heeft een
zoon en een dochter. De zoon belde
me op en zei, dat hij het wilde ver
kopen. Of ik er iemand voor wist. Ik
heb gezegd, dat ik waarschijnlijk een
gegadigde had. Stel je nu in verbin
ding met een makelaar buiten Els
hoven. Want ik heb zo het idee, dat
Sangelaar dat huisje wil hebben. Voor
een personeelslid van hem. Het is
niet groot.ik ben er vanmiddag
even heen geweest en ik heb het be
keken. De sleutel is namenlijk nog
steeds op het gemeentehuis. Er zijn
maar twee kamers en een keuken. En
boven een zolder. Meer niet. Nu ja, ’n
lilliputschuurtje. Achter het huis. Het
gebouwtje is stevig genoeg, maar moet
wat opgeknapt worden. Heb je., heb
je voldoende geld om het te kopen?