Kinderfonds Verenigde Naties bestaat vijftien jaar Doden van voor consumptie bestemde dieren De avonturen koning Puntbaard van en zeemeermin DAMPO „Bea heeft het pleit gewonnen Snuif en wrijf Unicef helpt jeugdige slachtoffers van honger, ziekte en onwetendheid T r WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 21 DECEMBER 1961. PAGINA 2 WIJNHANDEL SLIJTERIJ De toekomst aoor Henk van Heeswijk aanvang 7.30 uur gratis programma aan de kerk verkrijgbaar toegang vrij Vuurwerk op Oudejaar Gevogelte FEUILLETON Werk in cijfers Voorlichtingsavonden Kamer van Koophandel Aan het begin van het nieuwe jaar organiseert de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Gouda en Omstre. ken twee avonden. Op 9 januari is er een middenstandsavond in het ge bouw van de kamer aan de Westhaven 52 in Gouda. Op het programma staat een tweetal 'lezingen, één van de heer J. A. N. Niemeyer - uit- -Alpherra ont vanger van 's Rijks belastingen' over de belastingaftrek voor de werkende middenstandsechtgenote, terwijl de ere-voorzitter van het Genootschap voor Reklame. de heer H. G. D. Cop- pens zal spreken over „De weg naar het hart van de consument”. Konijnen Niet op bazar Massale koorzang door en Jeugdkoor - samenzang - FEIKE ASMA, orgel - foto Sjaak Notboom) van Eeuwen OPENBARE BEKENDMAKING aan- wo- Miep, vroeg een ons een winnaars verstrekken, waarop wo dt vermeld waar het gewonnen dier ge slacht kan worden afgehaald. Bij het winnen van een dier zal dan de ver plichting moeten worden gesteld, dat de eigenaar het door een bonafide poelier of op een abattoir laat slach. ten. daar het bloed uit de hersenen kan af vloeien. Spreekuur voor woningzoekenden. Het eerstvolgende spreekuur voor wo ningzoekenden zal worden gehouden op woensdag 27 december 1961 van 7 tot 8 uur n.m. in het gebouw van de gemeentelijke dienst voor sociale za ken (acher het gemeentehuis). tisch waren, omdat de landen afhan kelijk waren en niets zelfstandig pres teerden, kon en moest UNICEF zijn hulp beperken. Maar nu heeft het Kinderfonds te maken met nieuwe, on afhankelijke staten, die zich vaak voor het eerst rekenschap geven van het grote belang van vooruitgang en zoe ken naar wegen om in behoeften te voorzien. Morgen worden door burgemees ter van der Hooft op de markt de prjjzen uitgeloot van de vo rige week gehouden attraetie- markt. waarvoor een goede be langstelling bestond. Deze laatste mededeling wil niet in de eerste plaats een dreigement zijn; Dierenbescherming rekent immers op dè goodwill van ieder weldenkend mens. Evenwel in gevallen waarbij duidelijk opzettelijke wreedheid of niet te verontschuldigen ondoordacht- zaamheid blijkt, zal zeer zeker worden opgetreden. Wenken voor pijnloos doden van klei ne huisdieren formuleert de Neder landse Vereniging tot Bescherming van Dieren als volgt Ons bereiken ook elk jaar klachten, dat door het afsteken van knallend vuurwerk heel veel huisdieren in gro te angst worden gebracht. Kortgeleden ontvingen wij zelfs schrijven van een veehouder, die mededeelde, dat het vorig jaar drachtige koe in zijn stal zo onrustig werd, dat ze ontijdig ging kalven. Wij doen een beroep op de ouders, maar rechtstreeks op de jeugd om toch vooral geen knallend vuurwerk af te steken. In elk geval adviseren wij aan de eigenaren van honden om hun viervoeters binnen te houden, liefst in de huiskamer waar men zelf vertoeft en als het moet om de dieren aan de lijn uit te laten, immers er waren honden, die gedreven door angst, soms tot ver buiten de grenzen van de bebouwde kom der gemeente vluchtten. organisaties. Met andere woorden: UNICEF’s taak is niet langer alleen maar te helpen, doch veranderingen aan te moedigen en te streven naar maatregelen, die ten gunste komen van kinderen in het algemeen. weet. Binnen enkele dagen was het gerucht ook doordrongen tot Miep van Schagen, dat Bea van Laar het leeg staande huisje van de weduwe Draai ers had gekocht. Miep had er eerst om gelachen, toen men het haar vertelde. Je hebt je wat wijs laten maken. Ben je mal.... waar moet een dorpsschooljuffertje de centen vandaan halen om zo’n huisje te kopen? Maar toen ze het later van verschillende kanten hoorde, moest ze wel aannemen, dat het zo was. Dus klampte ze Bea meteen aan, toen deze uit school kwam. Hebt u dat huis gekocht aan het Moleneinde? vr„eg ze. Bea knikte rustig, maar zei geen woord. Waarom? Bea zuchtte. Mevrouw van Schagen, dat is een privé-aangelegenheid. Ik hoef u toch geen tekst en uitleg te geven van mijn doen en laten buiten de school? Ja, maar wat moet u met dat huisje? Gaat u het verhuren? Bea schudde berustend het hoofd. Ze zou en moest natuurlijk het naadje van de kous weten. Als het opgeknapt is - dat is een kwestie van enkele we ken - dan ga ik er zelf wonen, ant woordde ze op kalme toon. Gaat u dan trouwen? steeds meer verbaasd. Ik ga daar alleen wonen, antwoordde Bea gelaten. Miep schudde haar hoofd en viel op een stoel neer. „Bedoelt u, dat.dat u hier weg gaat? Ja, mevrouw van Schagen. Ik meen, dat ik u dit al zei op de eerste dag, dat ik hier in pension kwam. Ze schudde niet-begrijpend haar hoofd- Maar dat kan toch niet? Dat mag toch niet? Dat vindt Sangelaar nooit goed. weet het dan niet. Een geluk, dat u hier bent, nu Hoogeboom ziek is. Ik zou me geen raad weten. „Kom, kom. Apropos, dat is waar ook.... Hij diep te een verfomfaaid papiertje uit zijn zak en gaf het haar. Dat pakte ik gis teren van een der jongens in mijn klas. Bea vouwde het open eji las: „Meester Hoogeboom werkte met atoom en Meester van Schagen probeerde het met slagen maar juffrouw van Laar speelt het zo wel klaar.” Terwijl ze het las kreeg ze een kleur. Toen schudde ze haar hoofd en gaf 't briefje aan hem terug. Maar hij weer de haar af. Bewaar maar, als getuig schrift voor je volgende School. Als je nog eens weg zou gaan. Anders voor later, in je huis, als je getrouwd bent, een „document humain”. Leuke jon gens hebben we hier op school, niet? Maar het is waarempel nog de waar heid ook.... Wie heeft dat moois bedacht? vroeg Bea. Van Schagen haalde zijn schouders op Dat gekrabbel kan van iedere jongen zijn. Wie weet, is het wel van een van mijn eigen kroost. Ze zijn er toe in staat. Ik vind het helemaal niet leuk.... De man schoot in een lach. Maar ik wel. Omdat het de waarheid is. Ach ja, achteraf bekeken, geloof ik, dat ik er veel te veel op los getimmerd heb. Als ik zie, hoe het bij jou in de klas sen gaat., je mag het best weten., ik ben af en toe jaloers op je gaven.... Meneer van Schagen, u maakt me ver. legen.... ik weet echt niet, hoe het komt., ik werk zo volgens bepaalde methodenik Hij wuifde met zijn hand. Laten we er niet verder over praten en ons ge- De Nederlandse Vereniging tot Be scherming van Dieren schrjjft ons Telkenjare bereiken ons uit alle delen van het land klachten ,dat kleine die ren, als bv. pluimvee en konijnen, op vaak afschuwelijke wijze worden ge dood. Haar zijn gevallen bekend, dat konijnen levend werden gevild en de ogen uitgepeld (waaruit het dier mo°st verbloeden) en ook dat kippen levend werden geplukt. Er zijn in ons land verschillende abat. toirs, waar men voor zeer geringe prijs de dieren kan laten slachten; ’t vlees wordt dan ook nog door des kundigen gekeurd. Men kan zich voor het slachten van dieren ook tot bo nafide poeliers wenden. Dierenbe scherming wijst er voorts op, dat o.m. het ophangen van konijnen en het le vend plukken van kippen en dergelij ke voor de wet strafbaar is en dat meer dan anders - en wel in verband met de zeer vele klachten die haar bereiken - door de inspecteurs der Nederlandse Vereniging, die over het gehele land hun standplaats hebben, nauwkeurig zal worden toegezien. De politie is ten opzichte van dit toezicht haar sterke bondgenoot. Waar de kopvorm het 'toelaat, bedwel- me men door een krachtige slag met een houten hamer, op de door een tafel gesteunde kop en snijde daarna dit lichaamsdeel af. Voor grote vo gels als ganzen verdient het aanbeve ling, deze van te voren zo in een zak te doen, dat alleen de kop eruit steekt. Is bedwelming onmogelijk, dan snijde men met een scherp mes snel de kop af. „Help, help”. Het was nu zo dichtbij, dat de koning toch eigenlijk moest kunnen zien wie riep. Maar hij zag niemand. Aah dat kwam omdat het ge schreeuw uit dat donkere hol klonk. „Wat ben ik toch eigenlijk rijk” mompelde hij weer, ik wist niet eens dat ik in mijn land zulke mooie, donkere holen heb. Blij liep hij de duistere grot in. Wie roept daar? vroeg hij. „Zijn hier rovers? laat ze maar tevoor schijn komen, dan zal ik ze met mijn hengel op hun broek geven, zodat ze mijn land uit vluchten”. Help, help me toch, klonk het weer. De koning zag nog steeds niemand. Maar plotseling struikelde dte koning. De hengel viel uit zijn hand en kwam een eind verder in de grot terecht. Hij krabbelde vlug overeind. Zozo, hij was over een geweldige grote schelp gevallen. Maar ja lieve help, het hulpgeroep kwam uit die schelp. En nu zag hij het al. De schelp was met dikke stren gen dichtgebonden. Vlug knielde de koning neer, en angstig kijkend omdat hij bang was dat degene die in de schelp zat zou stikken begon hij het grote ding open te binden. Hij pakte zijn zakmes en hup, hup, nu konden de twee helften van elkaar. Ach het betraande, mooie gezichtje van een zeemeermin keek hem aan. Hef aantal landen waarin UNICEF ge werkt heeft of geregeld werkt, be draagt 129. Het aantal mensen, dat direct de gevolgen van UNICEF's hulp in 1961 heeft ondervonden is 57 mil joen. UNICEF gaf hulp: 421 gevallen waarvan: 118 gezondheidsdiensten - hoofdzakelijk zorg voor moeder en kind via gezondheidscentra; 21 alge mene diensten (opleiding, maatschap pelijke bijsand); 165 ziektebestrijding; 105 voeding; 4 lager onderwijs; 8 hulp bij rampen (aardbeving in Agadir, hongersnood in Zuid-Kassai en ande re). Totale uitgave voor de uitvoering van UNICEF-programma’s in 1961 110.060.000,(Ontvangende landen hebben dit bedrag gemiddeld met 2£ maal deze waarde aangevuld, want ’n land kan alleen dan hulp van UNICEF krijgen als het zich verplicht minstens twee maal zoveel in een hulpproject te steken als UNICEF er voor uittrekt) In 1961 werden 66 miljoen mensen be schermd tegen malaria; 39 miljoen on derzocht op tuberculose; 15 miljoen onderzocht op en 3 miljoen behandeld tegen framboesia, een pijnlijke en mis vormende ziekte, die veel in Azië en Afrika voorkomt en vooral onder kinderen veel slachtoffers maakt; 2 miljoen behandeld tegen trachoom, een oogziekte, die vaak tot blindheid leidt; en 1 miljoen behan deld tegen melaatsheid. Dan mogen de 25.000 gezondheidscentra worden genoemd, die over de hele wereld in de loop der jaren met hulp van UNI CEF werden ingericht; de 150 zuivel fabrieken; het onderzoek naar en de produktie van nieuwe eiwitrijke voed- selsoorten waar melkwinning niet mo gelijk is en de opleiding van inheems personeel, dat de zorg voor het wel zijn van moeder en kind in eigen land ter hand moeten nemen. De behoeften van de landen, die zich ontwikkelden, zijn groot en veel. Be denkt men zich bijvoorbeeld dat in 1961 twee miljoen mensen tegen tra choom werden behandeld, maar dat 400 miljoen mensen hoofdzakelijk kinderen - aan deze ziekte lijden of er geregeld door bedreigd worden. Het is mogelijk de hulp aan deze landen in dezelfde verhouding te vergroten, maar het is natuurlijk wel mogelijk om werkmethoden te herzien, zodat het arbeidsterrein kan worden uitge breid. Onder de tegenwoordige om standigheden is materiele hulp niet meer voldoende, omdat deze hulp niet anders dan beperkt kan zijn. Het gaat er nu dus om de materiele hulp te koppelen aan een beleid, dat er op gericht is de landen in staat te stel len hun eigen hulpbronnen met eigen middelen tot ontwikkeling te brengen. De overheid van een ontwikkelings land moet er toe gebracht worden en geholpen worden vast te stellen waar de knelpunten liggen; de allerdrin gendste behoeften moeten worden be paald en een lijst moest worden op gemaakt van hulpbronnen en moge lijkheden. Ten slotte gaat het er om de verzamelde gegevens goed te ver werken en tot daden te komen; bijv, door een goed samenhangend pro gramma voor zuiververwerking op te zetten, waarin alle aspecten van deze industrie worden ontwikkeld in over eenstemming met de economische mogelijkheden van de streek. Dit alles vraagt een steeds nauwere samenwerking tussen de in ontwikke ling zijnde landen en de internationale Twee dagen later, op donderdagavond 11 januari is er een bijeenkomst voor het ambacht en de industriële midden stand. Ook hier zal weer spreken de heer Niemeyer over het onderwerp „De fiscale aftrek voor de midden standsechtgenote en de voorwaarden om die aftrek te kunnen verkrijgen”. Drs. B. W. Buenk, secretaris van de Kamer behandelt het „huurbeleid voor bedrijfsgebouwen en woningen”, terwijl de heer B. Belonje „Nieuws van de verzekeringsmarkt” zal vertel len. Uw verkoudheid van neus, keel of borst wer met UNICEF werd na de tweede wereld oorlog opgericht met het doel kinde ren te redden, die ten gevolge van de oorlog in grote nood verkeerden. Het Kinderfonds zorgde toen voor voedsel, kleding, onderdak en geneesmiddelen. Hoewel UNICEF oorspronkelijk was bedoeld als een tijdelijke organisatie, breidde het werk zich zo uit, dat de Algemene Vergadering van de Ver enigde Naties het Fonds in 1950 ver zocht zich te gaan bezig houden met de hulp aan kinderen in de onderont wikkelde gebieden. Drie jaar later verklaarde de Algemene Vergadering UNICEF eenstemmig tot een perma nente organisatie. De Instrumenten voor het slachten (mes, hakmes, bijl) moéten scherp en zonder scharen (schaarden) zijn. Is bedwelming onmogelijk dan zorge men er voor, dat na de halssnede de kop niet naar beneden hangt. Zolang bloed in de hersenen is. leeft en voelt het dier. Bij een opgerichte kop, waarbij de snijwond van de hals naar bene den ligt, sterft het dier spoediger, Op beide avonden zal er een expositie zijn te bezichtigen van nieuwe en minder bekende produkten uit het gebied der Kamer, afkomstig uit een vijftigtal bedrijven. De waarde van een organisatie wordt bepaald door haar vermogen zich aan te passen aan de omstandigheden, waaronder zij moet werken. Toen UNICEF moest werken in landen, waar de politieke, economische en maatschappelijke omstandigheden sta- HOOFDSTUK 20, nr.32. Afgesproken. Dan gaan we nu opstel, len.... twee aan twee., juist. Die middag had Bea een lokaal vol brave kinderen en even voor de bel die middag voor de laatste maal zou luiden, keek ze nog eens naar ’t bord. Nog geen streepje. Ze nam demonstratief de bordewisser in haar handen en speelde er even mee. Toen keek ze kind voor kind en bank voor bank aan. Wat denken jullie, zullen we het morgen proberen zonder de namen op het bord? Ja, juf! klonk het weer eenparig. Bea deed of ze een beetje verlegen was. „Tja, maar zal het dan ook zo goed gaan als vanmiddag? Ja, juf! klonk het nogmaals. Ze strek te haar hand met de wisser uit naar het meisje in de voorste bank en zei: „Gerda veeg jij ze dan maar uit. Maar zo goed, dat ik niets meer zien kan, hoor....” Veertien dagen later zei Van Schagen, nadat de laatste kinderen ’s middags de school hadden verlaten en hij zijn pijp stopte: „Ik begrijp er niets van juffrouw van Laar., ik heb altijd de grootste moéite gehad met drie en vier. En nu moet je eens zien.. Sinds u er de scepter zwaait, zijn ze zo mak als lammetjesEn bij mijin vijf en zes beginnen de belhamels ook al de kop op te steken.” Bea haalde haar schouders op en diep te een sigaret uit haar tasje. Tja, wat moet ik daarvan zeggen? Ik heb zo m’n eigen methodes, en die faalden in Amsterdam ook niet.... Ik vraag me wel eens af, vervolgde hij, terwijl hij haar vuur gaf en daar na de tabak in zijn pijp in brand zoog, of het uiterlijk en de sexe ook niet van invloed zijn. Ik begin oud te wor den, ben lelijk ik ben tussen twee haakjes nooit een Adonis geweest - en ben een man. Maar u bent knap, jong en aantrekkelijk. Zou dat ook in vloed hebben op kinderen? Bea leunde tegen een bank en trok aan haar sigaret. Waarde collega, in Amsterdam hadden we een man van vijf en vijftig. Als je die in het don ker tegen zou komen, was je hard weggelopen van schrik. Een gezicht om op te schieten. Maar z’n klas.... hij had vijf.... Daar konden we alle maal een voorbeeld aan nemen. De kinderen waren allemaal stapel op hem. Als er verhoging was, vroegen ze aan hem: „He, meneer, kunt u niet met ons meegaan naar klas zes?” Dus daar zit het ’m ook niet in. Hij spreidde zijn handen uit. Nou, ik Konijnen houde men bij de lendenen vast, zodat het hoofd naar beneden hangt en geve dan met een stevig stuk hout, bv. een niet te lichte hamersteel, een krachtige slag op het achterhoofd achter de oren. Daarna late men ze verbloeden. Wanneer men geen rou tine heeft, wende men zich - zoals ge zegd - tot een te goeder naam en faam bekend staande poulier of tot het ge meentelijke abattoir. gevogelte moet men ongebonden in een net met een vaste bodem vervoe ren en vissen in water. Is dit laatste niet mogelijk, dan late men ze door de verkoper op de boven aangewezen wijze bewusteloos maken en uitbloe den. Bea dacht even na. Ze had een be scheiden kapitaaltje op de bank staan dat ieder jaar aangroeide met de pachtsom van haar boerderij. Maar ze had geen idee, wat dat huisje zou moe ten opbrengen: drieduizend, vierdui zend Ze keek Tesselaar aan. Wat denkt u, dat het me gaat kosten? Hij haalde zijn schouders op. Meer als tweeduizend zeker niet. Maar ja, je zult het wel wat moeten opknappen. Het bedrag viel haar mee. Dat heb ik zeer zeker in contanten, zei ze rustig. Nou, hier is de telefoon. Ik heb al een makelaar opgezocht. In Harderwijk. Dat komt gemakkelijk uit, want daar woont ook de zoon, die het wil verko pen. Bel die man op en geef hem op dracht. Moleneinde 12 is het adres. Bea deed het zonder dralen. Met rus tige stem gaf ze door de telefoon haar instructies en de makelaar deelde haar mede, dat ze met een paar dagen wel bericht zou krijgen. Binnen een week kwam de koop tot stand: het kostte haar achttienhonderd gulden. Nadat ze bij de notaris de koopovereenkomst had getekend, tel de ze het geld dat ze had laten over komen, in contanten uit. Daarna reis de ze met het koopcontract terug naar Elshoven. Die avond besprak ze de verdere plannen met de burgemeester. Je kunt de plaatselijke timmerlieden en schil ders niet passeren. Ik zou zeggen: Ga naar Vrolijk, de timmerman, neem hem mee naar het huisje en bekijk het met hem. Zeg hem, hoe je het wilt hebben en laat hij een begroting ma ken. Als die naar je zin is, moet hij maar een vergunning voor de verbou wing vragen, dan zal ik er voor zor gen, dat die zo spoedig mogelijk wordt verleend. Elshoven is een kleine gemeente, waar iedereen ongeveer alles van een ander Het komt voor, dat levende dieren voor de consumptie worden verloot. Ze worden dan soms weken van te voren in etalages van winkels ge plaatst als lokmiddel voor het kopen van loten. Wat bazars en tentoonstel lingen aangaat: de levende dieren be horen niet als „lokmiddel” daar wezig te zijn. Bovendien: gewonnen dieren gaan vaak ondeskundig (dus pijnlijk) van hand in hand, waartegen kan worden opgetreden. Dierenbescherming dringt er op aan, dat zij die de verantwoordelijkheid voor de verloting dragen, een bon aan OP 11 DECEMBER 1961 vierde de UNICEF zijn vijftiende verjaardag. Dat is een goede gelegenheid om een kleine samenvatting te geven van de geschiedenis van het Fonds en eens te bekijken wat bereikt werd door ’n internationale organisatie, die zich tot doel stelt kinderen te helpen, die de onschuldige slachtoffers zijn van honger, ziekte en onwetendheid. Heden Kerslzengavoid „Don Jibllans” in <le -Ved. Ilerv. Kerkgebouw, albier lukkig prijzen, dat Elshoven gevonden is door juffrouw van Laar. En nu gaan we theedrinken thuis. Als we nog lan ger blijven, is Miep in staat om me te halen. Toen Bea met Van Schagen de kamer binnenging, lag er een brief van de burgemeester, Bea scheurde hem open en las, dat ze onmiddellijk bij hem werd verwacht. Privé. Dus thuis, begreep Bea. Ze pakte haar fiets en reed naar het gemeentehuis. Maar nog voor ze binnenging, begreep ze, dat ze naar de burgemeesterswo- ning moest; ze werd toch privé bij hem verwacht? Nadat ze aan de ning gebeld had, werd ze door de keu rige in zwart en wit geklede Jannie binnengelaten. Ze lachte het meisje vriendelijk toe en liep meteen door naar de salon. Je had het indertijd over een huisje, hier, zei Tesselaar na de begroeting. Wel, vorige week is de weduwe Draai ers overleden, zoals je weet. Die woonde in het huisje aan het Molen einde, dat lage bedoeninkje. Bea knikte. Ja, ik ken het wel. Luister nu eens goed. Ze heeft een zoon en een dochter. De zoon belde me op en zei, dat hij het wilde ver kopen. Of ik er iemand voor wist. Ik heb gezegd, dat ik waarschijnlijk een gegadigde had. Stel je nu in verbin ding met een makelaar buiten Els hoven. Want ik heb zo het idee, dat Sangelaar dat huisje wil hebben. Voor een personeelslid van hem. Het is niet groot.ik ben er vanmiddag even heen geweest en ik heb het be keken. De sleutel is namenlijk nog steeds op het gemeentehuis. Er zijn maar twee kamers en een keuken. En boven een zolder. Meer niet. Nu ja, ’n lilliputschuurtje. Achter het huis. Het gebouwtje is stevig genoeg, maar moet wat opgeknapt worden. Heb je., heb je voldoende geld om het te kopen?

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1961 | | pagina 2