Van koksmaat op een vrachtschip tot het
Foto
Sjaak Noteboom
Verkoudheid
ASPRO'
MULDER
Saton - opticien
Henk Vos onderscheiden
voor moedige redding
CAMERA
IN RUIL-ACTIE
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 7 JUNI 1962.
C.A. VAN DER HOOFT 25 JAAR AMBTENAAR
PAGINA 3
Apart vakwaarvoor je met hart
en ziel moet voelen
Van manusie van alles aan boord van een vrachtboot tot burgemeester
laar tussendoor nog op de smokkelaarsjacht. Dat is de wonderlijke
loopbaan van de heer C. A. van der Hooft, voor wie donderdag 14 juni
een bijzondere dag is, omdat het dan precies vijf-en-twmtig jaar is ge
laden, dat hij zijn ambtelijke loopbaan aanving. Geen jubileum dus als
burgemeester, maar als ambtenaar. Eigenlijk wil de heer Van der
er zelf niet al te veel drukte van maken, maar helemaal ongemerkt zal
die dag voor hem toch niet voorbijgaan. In ieder geval staat m de .middag
uren een receptie ten gemeentehuize op het programma, waar iedereen
van harte welkom is om de jubilerende ambtenaar de hand te drukken.
Dat hij ooit burgemeester zou wor
den, is nimmer in de gedachte van
de 18-jarige Cor van der Hooft op
gekomen, toen hij ruim dertig jaar
geleden aan boord stapte van het
vrachtschip „Alhena" voor zijn
eerste reis naar Buenos Aires onder
kapitein Maarten Toonder (nu van
de tekenstrips- en -flms). Manusje
van alles was Cor van der Hooft
toen, die aan boord het koksvak
moest leren om later goede dien
sten te kunnen gaan bewijzen in
hotel de Noordberg te Heelsum, dat
door vader Van der Hooft werd
geëxploiteerd. Verscheidene rangen
doorliep de koksleerling op de rei
zen, die hem naar verre havens in
Zuid Amerika, maar ook naar het
zo noordelijke gelegen Archangel
voerden. Tussen de bedrijven door
heeft hij nog bijna het vergaan van
zijn schip meegemaakt in de golf
van Biskaje. Na de kokschool van
de gezamenlijke scheepvaartmaat
schappijen in Rotterdam te hebben
bezocht, kwam hij terug bij zijn va
der in Heelsum.
In die tijd leerde hij zijn huidige
echtgenote kennen, die wel liefde
voor hem, maar niet voor het hotel
vak kon opbrengen. Dus besloot de
heer Van der Hooft zijn geluk bij
de politie te beproeven. In korte
tijd wist hij enkele politiediploma's
te halen, maar in die slechte jaren
had men hem nergens nodig. Een
sollicitatie bij de belastingen had
meer resultaat en op 14 juni 1937
trad hij in dienst bij de belastingen
in de grensplaats Achtmaal bij Zun-
dert. Een jaar later verhuisde hij
(foto Sjaak Noteboom)
naar Chaam en trouwde toen met
een.
Smokkelaars vangen
Smokkelaars vangen was toen de
taak van belastingambtenaar Van
der Hooft. Bij nacht en ontij trok
hij er op de fiets (in het donker
zonder licht) op uit om lieden op
te sporen, die langs geheime wegen
hun smokkelwaar over de grens
trachtten te brengen. „De kunst
was altijd daar te zijn, waar de
smokkelaars ook kwamen" vertelt
de heer Van der Hooft. Meestal
ging ik 's ochtends, wanneer de
dauw nog over de graslanden lag,
op zoek naar sporen die smokke
laars 's nachts hadden gemaakt.
Een smokkelaar, neemt zolang hij
zich niet ontdekt acht, steeds de
zelfde weg, dus voor mij was het
dan een kwestie van geduld heb
ben".
In 1942 werd hij overgeplaatst naar
de zogenaamde ambulante dienst,
wat betekende, dat hij met een auto
achter smokkelaars aan kon gaan."
In die oorlogsjaren waren voorna
melijk de voor de Duitsers wer
kende smokkelaarszwarthandelaars
mijn slachtoffers" zegt hij. De goe
de bekendheid met de grensstreek
had tot gevolg, dat er al spoedig
andere werkzamheden bijkwamen,
zoals het over de grens brengen
van uit Duitse kampen gevluchte
Franse krijgsgevangenen. Later
kwamen daar nog Amerikaanse en
Britse vliegers bijBij die transpor
ten speelden de Prinsenbossen bij
Breda een belangrijke rol. Onder
tussen werd aan hem de leiding van
het verzet in West Brabant toever
trouwd, waardoor de heer Van der
Hooft in 1943 voor eigen veiligheid
ontslag kreeg als ambtenaar, omdat
de Duitsers vermoeden begonnen te
krijgen.
Militair in burger
Onmiddellijk na de bevrijding van
zuidelijk Nederland werd hij echter
in zijn ambtelijke rechten hersteld.
Op dat ogenblik begon ook een
veelzijdige periode. Eerst was de
heer Van der Hooft belast met de
leiding van de politieke regherche
in Breda, later werd de man, die
nimmer in militaire dienst was ge
weest en geen militair uniform
wilde dragen, desondanks tot re-
reserve-kapitein gebombardeerd en
als zodanig benoemd tot militair
commandant van Tilburg. Na deze
militaire periode was hij geruime
tijd officier fiscaal bij het Bijzon
dere Gerechtshof in Tilburg, in
welke functie hij ook nog enige
tijd gelijksoortige werkzaamheden
in Arnhem verrichtte. Aan die pe
riode bewaart de heer Van der
Hooft bijzonder goede herinnerin
gen. Deze taak was nog niet geheej.
afgelopen, toen de toenmalige mi
nister van justitie, de heer Weijers
hem vroeg mee te helpen aan de
opbouw van het nieuwe gevangenis
wezen in Nederland onder leiding
van dr. E. Lamers, de huidige di
recteur-generaal van het gevange
niswezen. Deze taak was hem ech
ter te zwaar, want voor de van na
ture vrolijke heer Van der Hooft
was het niets, dagelijks in de depri
merende omgeving van gevangenis
sen te moeten vertoeven.
Burgemeester
Het was professor De Quay, toen
nog commissaris van de Koningin
in Noord-Brabant, die hem sugge
reerde burgemeester te worden.
Het leek de heer Van der Hooft
wel wat hoog gegrepen maar en
kele gesprekken met andere com
missarissen van de Koningin leer
den hem, dat er mogelijkheden wa
ren. Aanvankelijk stond toen Wor-
kum in Friesland op het lijstje,
maar het werd Willemstad. Overi
gens moest de heer Van der Hooft
van een journalist vernemen, dat
hij in die functie was benoemd.
Op 1 juni 1949 deed hij zijn intre
de in het oude vestingstadje, waar
men tot dan nog weinig aan de op
bouw had kunnen doen. Veel voor
spoed heeft de heer Van der Hooft
daar niet meegemaakt. In 1950
richtte een windhoos voor duizen
den guldens schade aan. In het
zelfde jaar ging de eerste Neder
lands Hervormde Kerk, die ooit in
ons land werd gebouwd, en die in
Willemstad stond, in vlammen op
en in 1953 was het de stormvloed
ramp, die Willemstad evenmin voor
vernielingen spaarde.
Duizend angsten
Die dagen kan burgemeester Van
der Hooft moeilijk vergeten. „Nog
tot in details kan hij zich herinne
ren, dat hij op de avond van de 31e
januari op het punt stond naar bed
te gaan, toen zijn vroegere zee
manservaring hem waarschuwde
dat de storm wel eens gevaarlijk
kon worden. Met een broek, trui en
overjas over de pyama reed hij van
voor ieder figuur
Wereldberoemd
is het model
„Chansonette",
dat ook aan de
volle buste een
mooi silhouet geeft.
C-cup 11.50
In A,
GOUDA
MARKT 18
worden gebouwd. Het werd Wad
dinxveen, waar hij op 1 december
1958 zijn intrede deed en waar in
derdaad heel wat kon worden ge
bouwd.
Mooi, moeilijk en zwaar
„Het is een mooi beroep" zegt bur
gemeester Van der Hooft, „maar
ook een moeilijk en zwaar beroep.
Eerlijk gezegd beschouw ik me
zo'n beetje als een directeur van
een groot bedrijf. Tenslotte poogt
ook die op te bouwen, te moderni
seren en zijn zaken aantrekkelijk
te maken. Het is volkomen mense
lijk, dat men zoiets wil en zo zie
ik in Waddinxveen het bedrijf, dat
nog zovele mogelijkheden heeft".
Daarbij denkt de heer Van der
Hooft dan niet alleen aan de uit
breidingen en de ontwikkeling van
industrie en het rijke agrarische
achterland, maar bovendien aan de
voorzieningen voor deze gemeente,
waarbij hij spontaan noemt het
nieuwe gemeentehuis, het nieuwe
zwembad en het dorpshuis. Dat ge
meentehuis omdat men nu te gede
centraliseerd werkt en te weinig
contact met de ambtenaren heeft,
het zwembad omdat het huidige
bad in geen enkel opzicht meer vol
doet aan de eisen van de tijd en
het dorpshuis, omdat er in Waddinx
veen voor bepaalde doeleinden te
weinig zalen zijn, waarbij hij ook
denkt aan mogelijkheden voor de
zaalsport. De heer Van der Hooft is
een enthousiast burgemeester, dat
heeft hij de afgelopen jaren wel
bewezen. Een doorzetter, soms wat
impulsief, maar hij weet wat hij wil
en is zich daarbij er tegelijk van
bewust, dat er ook fouten kunnen
worden gemaakt.
Maar hij ervaart ook de schaduw
zijden van zijn ambt. „Hoogstzelden
hebben we maar een ongestoord
gezinsleven" vertrouwt hij ons toe.
Er zijn mensen, die denken dat ik
het zo leuk vind overal altijd maar
bij te zijn. Ik durf eerlijk te zeggen,
dat het niet zo is, maar anderzijds
Het adres voor
Dames- en Herenkleding
naar maat
taris, het tekenen van de uitgaande
post en nog verscheidene van die
zogenaamde routineaangelegenhe
den zag de lijst er deze week uit
als volgt: zaterdag 2 juni. 11 urn-
ver jaarsbezoek aan hoofdambtenaar
14 uur stafvergadering hoofdamb
tenaren gevolgd door gesprek met
landbouwer over verkoop van een
boerderij; 16.30 uur installatie van
een commissie; 20 uur uitreiking
diploma Carnegie Heldenfonds.
Dinsdag: 9 uur vergadering in Den
Haag tot 's avonds laat. Woensdag:
Congres in Den Haag van de Ver
eniging van Nederlandse Gemeen
ten; bezoek aan een receptie, ge
volgd door een afspraak met een
relatie; 20 uur aftrap voor de voet
balwedstrijd ten bate van de be-
jaardensocieteit; daarna vergade
ring commissie schooltandverzor-
ging. Donderdag: 9 uur bespreking
met adjudant van politie; 11 urn-
bespreking in Leiden met districts
commandant van de Rijkspolitie;
14 uur spreekuur; 16.30 uur ont
vangst van een deputatie van de
stichting Natuur en Jeugd; 20 uur
gemeenteraadsvergadering. Vrij
dag: 10 uur bespreking met Gede
puteerde Staten in Den Haag;
's middags bespreking op stadhuis
in Rotterdam; 19 uur rondrit met
de nieuwe bewoners-personeelsle
den van de Kabelfabriek door de
gemeente, gevolgd door bijeen
komst op gemeentehuis, waar zij
iets meer over de gemeente kun
nen vernemen.
Dat zyn zo enkele aantekeningen,
die wij brutaalweg uit de agenda
van burgemeester Van der Hooft
overnamen. Er stonden nog wel
meer krabbels in die ook betrek
king hadden op afspraken.
Apart viak
En daarmee hadden we een ant
woord op de vraag „Wat doet zo'n
burgemeester de hele dag'. Hij is
bezig van 's morgens vroeg tot 's
Zoek de zon op maar
wees voorzichtig met
de keuze van uw
ZONNEBRIL
'n ECHTE zonnebril
heeft: glazen met het
juiste lichtwerend
vermogen, houdt
schadelijke en felle
lichtstralen tegen,
wordt prettig
sluitend afgepast;
staat goed en
kan bij een breuk
hersteld worden.
Alleen-verkoop:
POLAROID
ZONNEBRILLEN
avonds laat om de belangen van
zijn gemeente naar zijn beste weten
te dienen. Op 1 juli doet de heer
Van der Hooft dat al dertien jaar.
Burgemeester zijn is een apart vak,
je moet er met hart en ziel voor
voelen. En dat doet de heer Van
der Hooft, ook al wil hij zijn werk
dan ook wel eens een paar uurtjes
vergeten om ongestoord bij zijn
gezin te kunnen zijn. Misschien is
dat laatste een suggestie voor een
geschenk, dat de bevolking de heer
Van der Hooft bij zijn jubileum
donderdag a.s. kan aanbieden:
„Wat minder beslag op de toch al
zo schaarse vrije tijd van onze
burgervader".
Rillerig? Onprettig? Vlug:
zijn huis in de polder naar het ge
meentehuis binnen de vesting en
trommelde wethouders, ambtena
ren, brandweer en politie bij el
kaar. Men lachte hem uit, omdat hij
zich muizenissen in het hoofd haal
de. Burgemeester Van der Hooft
wist het zover te krijgen dat men
toch de boeren in de polder ging
waarschuwen en hen met een bus
binnen de vesting bracht. Een oude
boer en zijn zuster weigerden hun
boerderij te verlaten. Diezelfde
nacht verdronken zij in de zieden
de golven, die hun oude hofstede
ondermijnden. Terwijl iedereen in
veiligheid was, waren door een mis
verstand alleen mevrouw Van der
Hooft, haar vijf jonge kinderen en
een dienstmeisje in het huis buiten
de vesting achtergebleven, waar zij
op de bovenverdieping op hun red
ding wachten, die pas in de loop
van de zondagmorgen kwam. „Ik
heb die nacht duizend angsten uit
gestaan" zegt de heer Van der
Hooft" en heb me toen ook vast
voorgenomen, in noodgevallen mijn
gezin niet meer achter te laten,
maar ze meteen mee te nemen naar
de plaats waar ik moet zijn".
Nadat alle noden waren gelenigd,
kwam Willemstad in de greep van
de Deltawerken. Voor de heer Van
der Hooft ging dat alles te lang
duren en hij ging op zoek naar n
gemeente, waar wat vlotter kon
kan ik mensen zo moeilijk teleur
stellen. Als ik bij de een wel kom,
kan ik toch moeilijk een ander wei
geren. Soms zien we echt op tegen
die vele verplichtingen. Na een
drukke dag op het gemeentehuis of
elders is het soms net te veel om
's avonds weer een vergadering te
moeten bijwonen of iets te moeten
openen. En als ik dan eens een
avond rustig thuis kan zijn, dan
zorgt de telefoon wel, dat die rust
vijf of tien maal wordt onderbro
ken."
Samenwerking
Maar de heer Van der Hooft had
met het aannemen van al die uit
nodigingen toch een doel. Hij ge
looft in samenwerking, omdat daar
in de kracht van een gemeente ligt.
Door zijn aanwezigheid op zovele
plaatsen hoopte hü de samenwer
king in deze vooruitstrevende ge
meente te kunnen bevorderen.
„Maar daarin ben ik helaas teleur
gesteld" zegt hij. Dat betekent niet,
dat de heer Van der Hooft de moed
heeft verloren of uitziet naar een
andere gemeente, zoals er hier en
daar wordt gefluisterd. Hij denkt
er zelfs niet over Waddinxveen te
verlaten, want daarvoor moet nog
teveel worden gedaan en hij is er
van overtuigd, dat zijn taak hier
nog lang niet is afgelopen.
Overladen agenda
Dat een burgemeester in Waddinx
veen het druk kan hebben bewijst
het programma van deze week, dat
de heer Van der Hooft zelf overi
gens erg rustig vindt. Behalve het
dagelijks doornemen van de post in
de ochtend met de gemeentesecre-
Uit handen van burgemeester Van
der Hooft ontving de 19-jarige Hen
drik Vos dinsdagavond het loffelijk
getuigschrift van het Carnegie Hel
denfonds voor een door hem op 26
december van 't vorige jaar in Reeu-
toijk verrichte reddingwaarbij zijn
eigen leven in gevaar kwam.
Op die dag zakten de gezusters
Harms, respectievelijk 18 en 24 jaar
afkomstig uit Gouda, tijdens het
schaatsen door het ijs van de 's Gra-
venbroekseplas te Reeuwijk. Het wa
ter is ter plaatse vier meter diep. De
beide zusters, die de zwemkunst goed
meester waren, wisten zich boven
water te houden, maar zagen geen
kans op het steeds afbrokkelende ijs
te komen. De jongste van het twee
tal kon al spoedig met behulp van
een das door een onbekende op het
sterkere ijs worden getrokken. Haar
zuster lag echter nog steeds in het
water.
(foto Sjaak Noteboom)
Hendrik Vos kroop toen zonder zich
te bedenken over net dunne ijs naar
het wak, waarbij ook bij door het ijs
zakte. Hij slaagde er echter toch in
mejuffrouw Harms te bereiken en
haar naar 'n plaats te geleiden, waar
zij door anderen op het ijs kon wor
den getrokken. Hierbij trad ook de
19-jarige Karei Binnendijk uit Gouda
doortastend op.
Het diploma van het Carnegie Hel-
denfonas werd door de burgemeester
die was vergezeld van gemeente
secretaris H. Jenné, in de huiselijke
kring van de familie Vos aan de Bo-
degraafsestraatweg uitgereikt. Op
de foto Hendrik Vosi, geflankeerd
door zijn ouders en zuster.
De collecte voor de Kinder bescher
ming heeft opgebracht f 305,
Dame aan gevers en medewerkers.
Nog slechts twee dagen
uw oude fototoestel is f 7.50 f 10.- of f 15.— waard
VAaaqt inÜMinqMi (tij:
Passage 143
Telefoon 2477
J
