..wn noEX we
METMOEDER”
Roosendaalse commando’s
zwommen over Gouwe
Actie praatmachines in Waddinxveen
de zeemeermin
en
van
WADDINXVEEN „BEZET GEBIED”
Nachtkluis voor
Raiffeisenbank
Kabelbreuk bij
hefbrug
Historische
plek
De avonturen van koning Puntbaard
BURGERIJ WERKTE MEE AAN
MILITAIRE OEFENING
CmIRO 47062
I
Bijna uit het
vliegtuig gevallen
BOOSEIDAAL DANKT
WADDINXVEEN
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 26 JULI 1962.
PAGINA 2
Vervolg op pag. 3
4
r
Giro 47062 of Oranje-
b
Handel snel; nog vóór uw vakantie
laan 9.
Familieroman
door Maartje Zelden rijk
Acties
Wl’
Geld
Harde noot
Praatmachines
Stremming wegverkeer
en scheepvaart
In duikvlucht
Bezet gebied
Nattigheid
1
I
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
iiiiiiii
i
HOOFDSTUK 9 - Nr. 17
ii
(wordt vervolgd).
Alle initiatieven ten bate van uw praatmachineactie zijn welkom.
k
1,
PRAATMACHINES VOOR
NIEUW GUINEA
WEEKBLAD
VOOR WADDINXVEEN
vermelding: Praatmachines
N.N.
Hola,
haar ogen. Jacobus, riep ze. Ik geloof dat ik ziek
wordt. Jacobus keek verschrikt naar haar, maar in
eens was ze weg. Op het hele eiland was ze niet
meer te vinden. Ja, de wonderring had haar wens
vervuld. En op hetzelfde ogenblik was ze weer bij
haar vader. Wat keek juffrouw Pring raar! Maar de
koning liet haar niet aan het woord komen. Wat is
dat voor een ring? vroeg hij. Die heb ik gevonden,
vertelde ze. Ik had hem aan mijn vinger en wilde
dat ik hier was en meteen was ik hier al
Stort nog vandaag uw financiële bijdrage op GIRO 47062 ten name
van het WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN, onder vermelding
praatmachines N.N., of geef uw bijdrage af aan ons kantoor Oranje-
laan 9.
Zodra het geld voor een praatmachine inclusief transportkosten, on
geveer 300,bijeen is, maken wij dit over aan het Algemeen Dag
blad te Rotterdam. In onze kolommen zullen wij wekelijks giften ver
antwoorden, terwijl het Algemeen Dagblad de totaalgiften van Wad-
dinxveen weer in haar blad verantwoordt.
Het scheepvaartverkeer heeft ech
ter verscheidenen uren moeten
wachten, tot nieuwe kabels waren
aangebracht. In de Gouwe had zich
toen reeds een enorme rij wach
tende schepen gevormd.
Als eerste bank in Waddinxveen
heeft de Raiffeisenbank aan de
Oranjelaan vorige week de beschik
king gekregen over een speciale
nachtkluis, die voornamelijk moet
worden gezien als een uitbreiding
van de dienstverlening van deze
bank.
In Het Centrum, het hoofdkwartier
van de vijand, spraken wij ook met
de commandant, 2e luit, van de
Kon. Marechaussee J. Schuijers uit
Schaarsbergen. Zijn mannen waren
al onderweg in jeeps, om na te
gaan of er ergens op de vele we
gen en weggetjes rond Waddinx
veen commando’s te zien waren.
Een ontdekte commando moest, dat
Oh, prinsesje Paula, met de wonderring aan je
vinger, als je nu maar niets geks wenst. Samen
met haar broertje liep ze nog over het eiland, nadat
ze hun buikjes dik en vol gegeten hadden aan de
kadetjes van de eilandtovenaar. Ik voel me heerlijk,
zei prinsje Jacobus. Ik zou best een paar stoute din
gen willen doen. Ik wilde eigenlijk wel, dat we niet
zulke stoute kinderen waren, antwoorde het prinsesje
en pats daar was het al in orde. Dat kwam door
de ring. En wat zou je verder graag willen?, vroeg
prins Jacobus. Dat ik niet op dit nare eiland zat,
maar fijn bij koning Puntbaard in het kasteel was,
|Miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
Snelle actie. Onze militairen in Nieuw Guinea, wachten er op. Denk
niet, „ze komen spoedig terug”, want ondanks alle onderhandelingen
kan hun thuisreis nog wel even duren. Waddinxveen is actief. De
eerste Waddinxveense bandrecorder is al per KLM naar Nieuw Guinea
en de militairen, die het apparaat ter beschikking krijgen zullen weten
dat Waddinxveen als geheel meewerkt aan het thuisfront. Hoe krijgen
we snel meer praatmachines naar Nieuw Guinea
een speciaal lederen tasje beschik
baar. In dat tasje bevindt zich een
metalen koker, waarin het geld
kan worden gestopt. Een stevig
koperen hangslot zorgt ervoor dat
de koker niet meer uit het tasje
kan en gesloten blijft. Met een spe
ciale sleutel kan men daarna in de
buitenmuur van de bank een deur
openen en de tas met geld in een
vak leggen. Door een hefboom over
te halen schuift de tas weg en valt
in een stevig in beton verankerde
kluis aan de binnenzijde van de
muur. Gevaar dat iemand vergeet
de hefboom over te halen, waar
door een volgende gebruiker het
tasje voor het grijpen zou hebben,
is niet aanwezig. Zodra namelijk
het tasje in de kast is gedeponeerd
kan door een speciaal systeem de
deur niet meer worden gesloten,
voordat de hefboom is overgehaald.
Al naar gelang de regeling is, kan
het geld de volgende ochtend op
de rekening van betrokkene wor
den bij geschreven, of men komt
het tasje weer gewoon terughalen.
Nog geen twee kwartjes per week
kost deze praktische dienstverle
ning aan de gebruikers, die op
deze manier goedkoper uit zijn dan
wanneer men zelf een brandkast
moet aanschaffen, waarbij toch al
tijd nog de risico bestaat dat inbre
kers de brandkast in z’n geheel
meenemen om hem elders in alle
rust te kunnen forceren.
Sportmanifestaties, toneelvoorstellingen, acties in de bedrijven, enz.
Wij kennen allemaal wel een of meer van onze plaatsgenoten in dat
verre land. Laat ze merken, dat hun vrienden en medeburgers hen
niet vergeten.
Hoewel de actie een algemeen karakter draagt en we zonder meer
aan kunnen nemen, dat de Waddinxveense militairen mee profiteren
van de over in dat gebied te plaatsen praatmachines, is het mogelijk
praatmachines ook persoonlijk te adresseren. Wanneer dus bedrijven,
verenigingen, e.d. die een van hun werknemers of leden in Nieuw
Guinea weten via de actie praatmachines willen laten weten, dat zij
aan hen denken, dan kan er voor worden gezorgd dat een praat
machine rechtstreeks naar de betrokken militair gaat.
Het Algemeen Dagblad draagt er zorg voor, dat bij alle bandrecorders
die dank zij de Waddinxveense activiteiten worden verzonden, duide
lijk zal worden aangegeven, dat zij door deze gemeente aan de actie
zijn bijgedragen.
Op een bijzonder ongelegen ogen
blik, namelijk vrijdagmiddag tegen
vijf uur, brak bij het openen van
de hefbrug over de Gouwe één der
Kabels aan de noordzijde, die dienst
doet om de brug recht te houden.
Hoewel de brugwachter de brug
weer langzaam liet zakken, kon hij
toch niet voorkomen dat deze enigs
zins scheef kwam te hangen, waar
door aan de zijde de Kerk weg het
wegdek wel aansloot, maar het
brugdek aan de kant van de Hene-
gouwerweg ongeveer vijftien centi
meter boven de straat bleef steken.
Vooral voor het gemotoriseerde en
het scheepvaartverkeer betekende
dit een stremming. Voetgangers en
wielrijders konden wel over de
brug, maar auto’s en motoren
moesten door de politie via de Bos-
koopse hefbrug worden omgeleid.
Omstreeks half zes lukte het de
brug weer in de goede stand te
krijgen, waardoor de stremming
voor het wegverkeer kon worden
opgeheven.
zelfs hier en daar rookbommen
los, die een bijna griezelig echte
oorlogssfeer opriepen. Die sfeer
werd ook geproefd door de mensen
van het NTS-journaal, die hebben
gepoogd, iets van deze spectaculai
re oefeningen in hun vizier te
krijgen.
Wij weten nu nog niet, of het alle
maal gelukt is, en of wij ons eigen
dorp vanavond in kruitdamp ge
huld op het scherm zullen kunnen
zien.
En deze ochtend, van kwart voor,
tot kwart over twaalf, was het
hoogtepunt van de oefening de
luchtaanval op de Oranjewijk, ook
al weer gericht tegen de mensen
van de Kon. Marechaussee. Door
de aankondiging van onze burge
meester in het vorige nummer van
Het Weekblad was men gelukkig
allemaal op de hoogte van de ko
mende gebeurtenissen en niemand
maakte zich echt ongerust.
De vliegtuigen ondernamen schijn-
aanvallen in duikvlucht, en lieten
was consigne, zich zonder meer
overgeven. De eerste dagen is er
echter geen enkele commando ont
dekt door de scherp speurende
rijkspolitie. In Het Centrum had
den de naaste assistenten van de
commandant aanvankelijk weinig
te doen. Ze zaten maar wat langs
het water van de Gouwe, die be
schenen door de zon rustig voort
stroomde. Meisjes en jongens zwom
men vlak langs de versterking en
dit leverde een aanzienlijk vrediger
tafereel op dan een bedreigde ver
sterking.
Dat touwtje
bij 't
>akket
omlaag moest. Ik liet los, hield
het touwtje vast en
voelde een ontzettende ruk
Het touwtje was blijk
baar te sterk, want het brak
niet. En dat pakket woog veer
tig kilo. Gelukkig kon ik het
touwtje bijtijds van mijn pols
losmaken en het pakket alsnog
omlaag gooien. Voortaan kijk
ik goed uit, of dat touwtje in
derdaad wel makkelijk breekt
r
En morgen, schrikt u niet, want het
is allemaal maar spielerei, morgen
zijn wij in Waddinxveen voor een
poosje bezet gebied. Want van
half zes tot ongeveer zeven uur
's morgens zullen de commando’s
een poging doen, Waddinxveen te
bezetten, waarbij ze het vooral op
de Oranjewijk gemunt zullen heb
ben. Deze wijk wordt echter door
de mannen van de Kon. Marechaus
see, waarbij ook onze eigen Wad
dinxveense vrijwillige reserverijks
politie van harte meedoet, goed ver
dedigd en uitgekamd, waarbij het
de jonge militairen zo moeilijk mo
gelijk wordt gemaakt. Anders zou
het geen goede oefening zijn, voor
dit in tijd van oorlog zo belangrijke
legeronderdeel.
Overigens duurt die situatie van
bezet gebied, waarbij echt niemand
zich een ogenblik zorgen hoeft te
maken, slechts tot 12 uur. Dan ver
zamelen vriend en vijand zich
broederlijk in het verenigingsge
bouw aan de Stationsstraat, waar
onder het genot van vele koppen
koffie nog eens over de oefening
zal worden nagepraat.
Enkele dagen later kwam Dirk met opgestoken zijl
’s morgens het huisje binnen. „Nou, zus, ik heb laten
informeren naar die mooie vrijer van je. Je hebt wel
iets fraais uitgezocht, dat moet ik zeggen. Meneer
Schilders is uitvoerder van de firma Huurdeman uit
Woerden en woont zelf daar ook. Maar het is een
eerste klas boemelaar, heeft zowat overal in het land
gewerkt en overal waar hij was, bracht hij de jonge
vrouwen het hoofd op hol. Komt zo’n paar keer in de
week stomdronken thuis en slaapt dan tot laat in de
morgen zijn roes uit. Dat hij met z’n auto nog nooit
ernstige ongelukken gemaakt heeft, mag wel een won
der heten. Heeft al eens een bekeuring gehad wegens
openbare dronkenschap. Kortom, het is een berucht
type, die je maar zo ver mogelijk uit de buurt moet
blijven.”
Aaltje had rustig geluisterd en toen de jongeman uit
gesproken was en zijn zuster aankeek met een blik
van: Nou, wat zeg je me daar wel van? antwoordde
ze: „Dank je wel voor je medelingen. Hoeveel onkosten
heb je moeten maken voor je inlichtingen?”
Hij wuifde met zijn hand. „O, daar praat ik niet over.
Ik achtte het mijn plicht om eens te onderzoeken, wat
voor een heerschap het was. Dat kost niets. Dat heb
ik graag voor mijn jongste zus over, dat weet je. Nou,
je zult nu wel zo verstandig zijn om hem voortaan
links te laten liggen.”
Wat ik doen of laten zal, is uiteindelijk mijn eigen
zaak. Nogmaals bedankt.” En ze draaide zich om en
ging naar de keuken.
In de kamer keken moeder en zoon elkaar aan. „Ik
hew altijd wel docht, zulk vreemd volkbegon
de oude vrouw. Maar Dirk zuchtte en snapte al lang,
dat zijn woorden weinig effect hadden gesorteerd.
„Nou, ik heb haar gewaarschuwd, moeder. Ze moet
het nu zelf maar weten. De verdere verantwoording
ligt nu geheel op haar eigen schouders.”
Die avond zette ze om half acht een kopje koffie voor
haar moeder neer. „Tot vanavond. Ik ga er nog even
een paar uurtjes uit. Tonnie en Wim komen straks
nog even buurten en Tonnie helpt u wel naar bed.
Vooral zakenlieden zullen van deze
vorm van dienstverlening een goed
gebruik kunnen maken, omdat zij’
hun ontvangsten van één dag, ook
nadat de bank al is gesloten, van
buiten af in deze kluis kunnen
deponeren, zonder dat er enig ge
vaar bestaat dat derden zich van
het geld meester kunnen maken.
Mede door de invoering van de
vrije zaterdag en de koopavond zijn
de ontvangsten bij tal van bedrijven
op de vrijdag aanzienlijk gestegen.
Door die vrije zaterdag was het
echter niet meer mogelijk deze
gelden op zaterdag naar de bank
te brengen en was men gedwon
gen de vaak aanzienlijke bedragen
gedurende het gehele weekeinde in
huis te houden.
Thans is het probleem opgelost. De
bank stelt aan de belanghebbenden
Heel Waddinxveen heeft de laatste dagen in het teken gestaan van een
groots opgezette militaire oefening, door het Korps Commando Troepen
uit Roosendaal, die met ongeveer 150 man hier de buurt onveilig hebben
gemaakt. In de nacht van maandag op dinsdag jl. werden de jonge sol
daten, die midden in hun opleidingstijd zitten, ten noorden van de Oude
Rijn, tussen Alphen en Bodegraven op verschillende punten neergezet,
met als opdracht, zo snel mogelijk over te steken en op mars te gaan
naar het gebied ten oosten van Waddinxveen.
Overdag zag men niet veel van de mannen met de groene baret, want
die hielden zich natuurlijk goed gedekt in de boerderijen, waar zij deze
dagen gastvrijheid ontvingen. Actief werden ze pas in de nacht. Dat be
gon dinsdagnacht, toen zij opdracht kregen, het vijandelijke Waddinxveen
binnen te sluipen en daar de boel grondig te verkennnen.
Kapitein Th. Oostendorp, die de
oefeningen leidde, vertelde ons, dat
hij heel blij was, in dit gebied
terecht gekomen te zijn. „Wij oefe
nen eigenlijk altijd maar op de
hei, maar we vergeten wel eens,
dat ons land voor het grootste deel
uit polders bestaat. In dit gebied
moeten de Nederlandse soldaten
toch ook kunnen werken. En het
blijkt, dat het voor aanvallers wel
bijzonder moeilijk is, om in pol
derland de tegenstander om de
tuin te leiden. Omgekeerd is voor
de bewakers de taak weer eenvou
diger, dan in geaccidenteerd ter
rein, aldus de kaptein.
„Het oversteken van de Oude Rijn
was een peuleschil vergeleken bij
het doortrekken naar de omgeving
van Waddinxveen. Meer dan de
helft van de commando’s zijn to
taal doorweekt bij hun onderko-
Misschien wordt het laat. Ik weet het niet.’
„Waar ga je dén heen, me kind?”
„Ik ga ook eens inlichtingen inwinnen over Arie.
Maar dan op mijn manier. Twee komen meer te
weten dan één. En maak je over mij maar geen zorgen.
Mij brengt niemand het hoofd op hol.”
Tien minuten later zette ze haar fiets achter de salon-
wagen en besteeg het trapje. De deur was niet op
slot, dus was hij thuis. Ze wist onhoorbaar tot de deur
van de salon te komen en toen ze die onverwacht
opende, zag ze hem zitten lezen in een boek. Hij keek
verbaasd op, maar toen hij het meisje in de deur
opening zag staan, sprong hij verheugd op.
„Hay, Aaltje!”
„Hay, Arie!”
Ze liepen op elkaar toe en voor het meisje er goed
en wel erg in had, voelde ze zijn armen om haar heen
en zijn lippen op de hare. Ze sloot even de ogen en
duizelde. Ze voelde zijn stevige greep om haar leest
en opnieuw zijn lippen. Ze zuchtte diep en duwde
hem toen van zich af.
„Sorry, Aaltjeik had me nog wel zo goed voor
genomen om niets te doen, wat je niet prettig vind.”
Ze liep bij hem vandaan en ging op de divan zitten,
bij de pick-up. „En wie zegt jou, meneer de opzichter,
dat ik het niet prettig vond?”
Hij stond midden in het kleine vertrek en keek haar
ongelovig aan. „Neem je mij nu in de boot?”
„Wenee,” antwoordde ze luchtig. „Bovendien, ik zal
wel niet het eerste meisje zijn, dat je in je leven
gezoend hebt, wel?”
Hij schudde zijn hoofd. „Wat iswat heb je? Wat
is er met jou aan de hand?”
Ze zette grote ogen op. „Met mij? Niets bizonders.
Je hebt toch gezegd, die eerste avond in de auto, dat
je van me hield? Nietwaar? Nou, je zou wel een stuk
steen moeten zijn, om dat niet eens één keer te
bewijzen.”
Hij liep naar een stoel eh zakte neer. Automatisch
ging zijn hand naar zijn jaszak en kwam het pakje
sigaretten te voorschijn. Zonder zijn blik van haar af
te wenden, pakte hij er een sigaret uit en stak die aan.
Aaltje stak haar hand uit. „En ik? Of ben ik soms
een weeskind?”
„Wat?”
„Zou je me ook niet eens een sigaret geven?”
„Maarmaar je rookt toch niet?”
„O, eens moet de eerste keer zijn. Dat is met alles
zo, nietwaar? Dat zul jij wel weten. Nou?”
Verbouwereerd schudde hij zijn hoofd en reikte over
het tafeltje heen haar een sigaret en vuur aan. Ze
zoog er een paar keer aan, heel voorzichtig en blies
de rook uit. Toen keek ze naar hem en lachte. „Zeg
heb jij soms spoken gezien vandaag? Of de afgelopen
nacht? Je kijkt me aan, of je niet tot tien tellen kunt.”
Hij schudde voor de zoveelste maal zijn hoofd. Ik zal
een aap worden, als ik er wat van snap.”
Ze grinnikte. „Ja, jongen, zo gaat dat in het leven, he?
De commando’s, die aan de
oefening rond Waddinxveen
deelnamen moesten natuurlijk
ook eten. Evenals dat bij oor
logsomstandigheden gebeurt
werden zij vanuit de lucht be
voorraad. Dat gebeurde de
eerste maal ten zuide van Bos
koop, op een stuk weiland dat
tot de Christinahoeve behoort.
Deze dropping van voedsel,
die goed verliep, zou verder ’t
vermelden niet waard zijn, als
het hier niet een historische
plek betrof. Het weiland, waar
voedsel voor de Nederlandse
commando’s werd neer gewor
pen uit snel overvliegende
vliegtuigjes was n.l. precies het
zelfde stuk grond waarop in de
oorlogsjaren wapendroppings
plaatsvonden. „Ze hadden het
toen goed voor elkaar.” zei
Oostendorp, „want dit stuk
grond is uitermate geschikt
voor het neerlaten van wapens
of voedsel”.
Gisteren was er overdag al weer
niet veel van de overal voorzichtig
opererende militairen te zien, maar
's avonds om half elf begon het
lieve leven bij het oude café Het
Centrum, waar de commandant
van de zich verdedigende Konin
klijke Marechaussee zijn hoofd
kwartier had opgeslagen. Tot diep
in de nacht duurde de aanval,
waarbij flink met losse flodders is
geschoten en waarbij zelfs plastic-
bommen zijn gebruikt, die een la
waai ontwikkelden, waarop zelfs
de meest overmoedige bromfiets
rijder jaloers was
een kop koffie maken.”
Met een sprong was ze overeind en greep hem halver
wege het keukentje bij de arm. „Nee, heer opzichter,
nu moét je geen uitvluchtjes zoeken. Dat is niet fair.
Heb jij soms een kwaad geweten? Is er dan toch iets,
dat je liever niet wilt weten voor mij? Ben je dan
misschien toch niet zo’n nette Arie Schilders, als je
me op die avond in de auto hebt willen vertellen?
Nou? Laat die koffie maar even wachten. Er komen
nog duizenden avonden om koffie te drinken. Er zijn
wel belangrijker dingen in het leven.” Ze imiteerde:
„Aaltje Dinkla, ik houd van je en ik wil met je trou
wen. Je kunt een autotje van me krijgen en een eigen
huisje. En een vakantiereisje, desnoods naar het
buitenland.” En toen weer gewoon, maar giftig: „Hoe
zei je dat in Steenwijk? Daar heb je toch ook gewerkt
nietwaar? Was het daar een Marietje, die een eigen
autotje en huisje kon krijgen? En in De Bilt misschien
een Leida of een Gonnie? En in Amsterdam? En in
Lutjebroek en weet ik veel waar nog meer? Hoeveel
lieve meisjes heb je in je leven al gehad en in je
armen genomen en gezoend en een eigen autotje
beloofd en zo
mens aangeland. Niet door het wa
ter van die Oude Rijn. Want daar
hadden we de beschikking over
rubberbootjes. Maar al die sloten
hier En je moest er door heen!’
De sergeant G. Mijsbergh heeft
aan de oefeningen in Waddinx
veen de herinnering aan een
angstig incident overgehouden.
„Ik zat in het vliegtuig, dat
de voedselpakketten dropte”,
vertelde hij. „Die pakketten
gooi je niet zo maar naar om
laag. Ze zitten vast aan een
touwtje, dat, als je het pakket
loslaat, breekt.
houd je zelf vast. Ik zat bij 't
luik, toen het eerste p<
De schuchtere Aaltje, die bang gemaakt was voor die
ruige opzichter van de riolering, die van haar moeder
niet meer in de salonwagen mag komen, stapt zo maar
ongegeneerd naar binnen, laat zich rustig zoenen, en
gaat op de divan zitten een sigaret roken. En daar kan
Arie Schilders, die toch wel wat ondervinding moet
hebben op het gebied van de vrouwen, geen hoogte
van krijgen. Kijk ’m nu eens zitten met z’n mond vol
tanden. Nou, zeg eens wat, meneer de opzichter. Aan
de weg, bij je arbeiders, ben je ook niet om een
woordje verlegen. Dat heb ik zelf wel eens gehoord.”
Hij trok zenuwchtig aan zijn sigaret en keek haar aan
met een mengeling van nieuwsgierigheid en ontzag.
„Jij bent sinds eergisteren jaren ouder geworden,
jongedame,” zei hij langzaam.
„Dat is niet bepaald een compliment. Zie ik -er ineens
zo lelijk uit?”
„Draai er maar niet om heen, jongedame, je begrijpt
best, wat ik bedoel. En je zinspelingener is iets
gebeurd, Aaltje, mij neem je niet in de boot. Hebben
ze je soms over mij ingelicht?”
Ze keek hem verwonderd aan. „Is er wat over jou in
te lichten? Dat wist ik niet. Heb je wat op je geweten?
Hij stond langzaam op. „We zullen eerst maar eens
Roosendaal bedankt Waddinxveen IVoor de buitengewone medewer
king, nee het enthousiasme, waarmee de bevolking heeft meegewerk
om de oefeningen te laten gelukken. De staf, die zich heeft gevestigd
in café De Baars aan de Brugweg, was eigenlijk direct al vol lof over
de manier, waarop de boeren uit de omgeving, die toch wel overlast
ondervonden van de militairen, de jonge soldaten hebben ontvangen.
De 150 commando’s waren ingedeeld in groepen van tien, die ieder
op een boerderij konden worden over gebracht. Hoewel de comman
do’s uiteraard van noodrantsoenen waren voorzien - in tijd van oor
log ondervindt men ook geen gastvrijheid in vijandelijk gebied
- stonden de meeste boeren er op, dat zij koffie mee dronken en ge
woon met het gezin mee aten, als zij er tenminste waren
En aangezien de meeste commando’s zich overdag schuil moesten
houden voor de speurende rijkspolitie, hadden zij het in de boerde
rijen van Waddinxveen, Boskoop en Reeuwijk goed getroffen.
„Wij zijn in het zuiden wel wat gewend, maar dit hadden wij in de
nuchtere polder niet verwacht,” aldus één van het kader: le luite
nant H. Steensma.