..wn noEX we METMOEDER” Roosendaalse commando’s zwommen over Gouwe Actie praatmachines in Waddinxveen de zeemeermin en van WADDINXVEEN „BEZET GEBIED” Nachtkluis voor Raiffeisenbank Kabelbreuk bij hefbrug Historische plek De avonturen van koning Puntbaard BURGERIJ WERKTE MEE AAN MILITAIRE OEFENING CmIRO 47062 I Bijna uit het vliegtuig gevallen BOOSEIDAAL DANKT WADDINXVEEN WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 26 JULI 1962. PAGINA 2 Vervolg op pag. 3 4 r Giro 47062 of Oranje- b Handel snel; nog vóór uw vakantie laan 9. Familieroman door Maartje Zelden rijk Acties Wl’ Geld Harde noot Praatmachines Stremming wegverkeer en scheepvaart In duikvlucht Bezet gebied Nattigheid 1 I iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim iiiiiiii i HOOFDSTUK 9 - Nr. 17 ii (wordt vervolgd). Alle initiatieven ten bate van uw praatmachineactie zijn welkom. k 1, PRAATMACHINES VOOR NIEUW GUINEA WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN vermelding: Praatmachines N.N. Hola, haar ogen. Jacobus, riep ze. Ik geloof dat ik ziek wordt. Jacobus keek verschrikt naar haar, maar in eens was ze weg. Op het hele eiland was ze niet meer te vinden. Ja, de wonderring had haar wens vervuld. En op hetzelfde ogenblik was ze weer bij haar vader. Wat keek juffrouw Pring raar! Maar de koning liet haar niet aan het woord komen. Wat is dat voor een ring? vroeg hij. Die heb ik gevonden, vertelde ze. Ik had hem aan mijn vinger en wilde dat ik hier was en meteen was ik hier al Stort nog vandaag uw financiële bijdrage op GIRO 47062 ten name van het WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN, onder vermelding praatmachines N.N., of geef uw bijdrage af aan ons kantoor Oranje- laan 9. Zodra het geld voor een praatmachine inclusief transportkosten, on geveer 300,bijeen is, maken wij dit over aan het Algemeen Dag blad te Rotterdam. In onze kolommen zullen wij wekelijks giften ver antwoorden, terwijl het Algemeen Dagblad de totaalgiften van Wad- dinxveen weer in haar blad verantwoordt. Het scheepvaartverkeer heeft ech ter verscheidenen uren moeten wachten, tot nieuwe kabels waren aangebracht. In de Gouwe had zich toen reeds een enorme rij wach tende schepen gevormd. Als eerste bank in Waddinxveen heeft de Raiffeisenbank aan de Oranjelaan vorige week de beschik king gekregen over een speciale nachtkluis, die voornamelijk moet worden gezien als een uitbreiding van de dienstverlening van deze bank. In Het Centrum, het hoofdkwartier van de vijand, spraken wij ook met de commandant, 2e luit, van de Kon. Marechaussee J. Schuijers uit Schaarsbergen. Zijn mannen waren al onderweg in jeeps, om na te gaan of er ergens op de vele we gen en weggetjes rond Waddinx veen commando’s te zien waren. Een ontdekte commando moest, dat Oh, prinsesje Paula, met de wonderring aan je vinger, als je nu maar niets geks wenst. Samen met haar broertje liep ze nog over het eiland, nadat ze hun buikjes dik en vol gegeten hadden aan de kadetjes van de eilandtovenaar. Ik voel me heerlijk, zei prinsje Jacobus. Ik zou best een paar stoute din gen willen doen. Ik wilde eigenlijk wel, dat we niet zulke stoute kinderen waren, antwoorde het prinsesje en pats daar was het al in orde. Dat kwam door de ring. En wat zou je verder graag willen?, vroeg prins Jacobus. Dat ik niet op dit nare eiland zat, maar fijn bij koning Puntbaard in het kasteel was, |Miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin Snelle actie. Onze militairen in Nieuw Guinea, wachten er op. Denk niet, „ze komen spoedig terug”, want ondanks alle onderhandelingen kan hun thuisreis nog wel even duren. Waddinxveen is actief. De eerste Waddinxveense bandrecorder is al per KLM naar Nieuw Guinea en de militairen, die het apparaat ter beschikking krijgen zullen weten dat Waddinxveen als geheel meewerkt aan het thuisfront. Hoe krijgen we snel meer praatmachines naar Nieuw Guinea een speciaal lederen tasje beschik baar. In dat tasje bevindt zich een metalen koker, waarin het geld kan worden gestopt. Een stevig koperen hangslot zorgt ervoor dat de koker niet meer uit het tasje kan en gesloten blijft. Met een spe ciale sleutel kan men daarna in de buitenmuur van de bank een deur openen en de tas met geld in een vak leggen. Door een hefboom over te halen schuift de tas weg en valt in een stevig in beton verankerde kluis aan de binnenzijde van de muur. Gevaar dat iemand vergeet de hefboom over te halen, waar door een volgende gebruiker het tasje voor het grijpen zou hebben, is niet aanwezig. Zodra namelijk het tasje in de kast is gedeponeerd kan door een speciaal systeem de deur niet meer worden gesloten, voordat de hefboom is overgehaald. Al naar gelang de regeling is, kan het geld de volgende ochtend op de rekening van betrokkene wor den bij geschreven, of men komt het tasje weer gewoon terughalen. Nog geen twee kwartjes per week kost deze praktische dienstverle ning aan de gebruikers, die op deze manier goedkoper uit zijn dan wanneer men zelf een brandkast moet aanschaffen, waarbij toch al tijd nog de risico bestaat dat inbre kers de brandkast in z’n geheel meenemen om hem elders in alle rust te kunnen forceren. Sportmanifestaties, toneelvoorstellingen, acties in de bedrijven, enz. Wij kennen allemaal wel een of meer van onze plaatsgenoten in dat verre land. Laat ze merken, dat hun vrienden en medeburgers hen niet vergeten. Hoewel de actie een algemeen karakter draagt en we zonder meer aan kunnen nemen, dat de Waddinxveense militairen mee profiteren van de over in dat gebied te plaatsen praatmachines, is het mogelijk praatmachines ook persoonlijk te adresseren. Wanneer dus bedrijven, verenigingen, e.d. die een van hun werknemers of leden in Nieuw Guinea weten via de actie praatmachines willen laten weten, dat zij aan hen denken, dan kan er voor worden gezorgd dat een praat machine rechtstreeks naar de betrokken militair gaat. Het Algemeen Dagblad draagt er zorg voor, dat bij alle bandrecorders die dank zij de Waddinxveense activiteiten worden verzonden, duide lijk zal worden aangegeven, dat zij door deze gemeente aan de actie zijn bijgedragen. Op een bijzonder ongelegen ogen blik, namelijk vrijdagmiddag tegen vijf uur, brak bij het openen van de hefbrug over de Gouwe één der Kabels aan de noordzijde, die dienst doet om de brug recht te houden. Hoewel de brugwachter de brug weer langzaam liet zakken, kon hij toch niet voorkomen dat deze enigs zins scheef kwam te hangen, waar door aan de zijde de Kerk weg het wegdek wel aansloot, maar het brugdek aan de kant van de Hene- gouwerweg ongeveer vijftien centi meter boven de straat bleef steken. Vooral voor het gemotoriseerde en het scheepvaartverkeer betekende dit een stremming. Voetgangers en wielrijders konden wel over de brug, maar auto’s en motoren moesten door de politie via de Bos- koopse hefbrug worden omgeleid. Omstreeks half zes lukte het de brug weer in de goede stand te krijgen, waardoor de stremming voor het wegverkeer kon worden opgeheven. zelfs hier en daar rookbommen los, die een bijna griezelig echte oorlogssfeer opriepen. Die sfeer werd ook geproefd door de mensen van het NTS-journaal, die hebben gepoogd, iets van deze spectaculai re oefeningen in hun vizier te krijgen. Wij weten nu nog niet, of het alle maal gelukt is, en of wij ons eigen dorp vanavond in kruitdamp ge huld op het scherm zullen kunnen zien. En deze ochtend, van kwart voor, tot kwart over twaalf, was het hoogtepunt van de oefening de luchtaanval op de Oranjewijk, ook al weer gericht tegen de mensen van de Kon. Marechaussee. Door de aankondiging van onze burge meester in het vorige nummer van Het Weekblad was men gelukkig allemaal op de hoogte van de ko mende gebeurtenissen en niemand maakte zich echt ongerust. De vliegtuigen ondernamen schijn- aanvallen in duikvlucht, en lieten was consigne, zich zonder meer overgeven. De eerste dagen is er echter geen enkele commando ont dekt door de scherp speurende rijkspolitie. In Het Centrum had den de naaste assistenten van de commandant aanvankelijk weinig te doen. Ze zaten maar wat langs het water van de Gouwe, die be schenen door de zon rustig voort stroomde. Meisjes en jongens zwom men vlak langs de versterking en dit leverde een aanzienlijk vrediger tafereel op dan een bedreigde ver sterking. Dat touwtje bij 't >akket omlaag moest. Ik liet los, hield het touwtje vast en voelde een ontzettende ruk Het touwtje was blijk baar te sterk, want het brak niet. En dat pakket woog veer tig kilo. Gelukkig kon ik het touwtje bijtijds van mijn pols losmaken en het pakket alsnog omlaag gooien. Voortaan kijk ik goed uit, of dat touwtje in derdaad wel makkelijk breekt r En morgen, schrikt u niet, want het is allemaal maar spielerei, morgen zijn wij in Waddinxveen voor een poosje bezet gebied. Want van half zes tot ongeveer zeven uur 's morgens zullen de commando’s een poging doen, Waddinxveen te bezetten, waarbij ze het vooral op de Oranjewijk gemunt zullen heb ben. Deze wijk wordt echter door de mannen van de Kon. Marechaus see, waarbij ook onze eigen Wad dinxveense vrijwillige reserverijks politie van harte meedoet, goed ver dedigd en uitgekamd, waarbij het de jonge militairen zo moeilijk mo gelijk wordt gemaakt. Anders zou het geen goede oefening zijn, voor dit in tijd van oorlog zo belangrijke legeronderdeel. Overigens duurt die situatie van bezet gebied, waarbij echt niemand zich een ogenblik zorgen hoeft te maken, slechts tot 12 uur. Dan ver zamelen vriend en vijand zich broederlijk in het verenigingsge bouw aan de Stationsstraat, waar onder het genot van vele koppen koffie nog eens over de oefening zal worden nagepraat. Enkele dagen later kwam Dirk met opgestoken zijl ’s morgens het huisje binnen. „Nou, zus, ik heb laten informeren naar die mooie vrijer van je. Je hebt wel iets fraais uitgezocht, dat moet ik zeggen. Meneer Schilders is uitvoerder van de firma Huurdeman uit Woerden en woont zelf daar ook. Maar het is een eerste klas boemelaar, heeft zowat overal in het land gewerkt en overal waar hij was, bracht hij de jonge vrouwen het hoofd op hol. Komt zo’n paar keer in de week stomdronken thuis en slaapt dan tot laat in de morgen zijn roes uit. Dat hij met z’n auto nog nooit ernstige ongelukken gemaakt heeft, mag wel een won der heten. Heeft al eens een bekeuring gehad wegens openbare dronkenschap. Kortom, het is een berucht type, die je maar zo ver mogelijk uit de buurt moet blijven.” Aaltje had rustig geluisterd en toen de jongeman uit gesproken was en zijn zuster aankeek met een blik van: Nou, wat zeg je me daar wel van? antwoordde ze: „Dank je wel voor je medelingen. Hoeveel onkosten heb je moeten maken voor je inlichtingen?” Hij wuifde met zijn hand. „O, daar praat ik niet over. Ik achtte het mijn plicht om eens te onderzoeken, wat voor een heerschap het was. Dat kost niets. Dat heb ik graag voor mijn jongste zus over, dat weet je. Nou, je zult nu wel zo verstandig zijn om hem voortaan links te laten liggen.” Wat ik doen of laten zal, is uiteindelijk mijn eigen zaak. Nogmaals bedankt.” En ze draaide zich om en ging naar de keuken. In de kamer keken moeder en zoon elkaar aan. „Ik hew altijd wel docht, zulk vreemd volkbegon de oude vrouw. Maar Dirk zuchtte en snapte al lang, dat zijn woorden weinig effect hadden gesorteerd. „Nou, ik heb haar gewaarschuwd, moeder. Ze moet het nu zelf maar weten. De verdere verantwoording ligt nu geheel op haar eigen schouders.” Die avond zette ze om half acht een kopje koffie voor haar moeder neer. „Tot vanavond. Ik ga er nog even een paar uurtjes uit. Tonnie en Wim komen straks nog even buurten en Tonnie helpt u wel naar bed. Vooral zakenlieden zullen van deze vorm van dienstverlening een goed gebruik kunnen maken, omdat zij’ hun ontvangsten van één dag, ook nadat de bank al is gesloten, van buiten af in deze kluis kunnen deponeren, zonder dat er enig ge vaar bestaat dat derden zich van het geld meester kunnen maken. Mede door de invoering van de vrije zaterdag en de koopavond zijn de ontvangsten bij tal van bedrijven op de vrijdag aanzienlijk gestegen. Door die vrije zaterdag was het echter niet meer mogelijk deze gelden op zaterdag naar de bank te brengen en was men gedwon gen de vaak aanzienlijke bedragen gedurende het gehele weekeinde in huis te houden. Thans is het probleem opgelost. De bank stelt aan de belanghebbenden Heel Waddinxveen heeft de laatste dagen in het teken gestaan van een groots opgezette militaire oefening, door het Korps Commando Troepen uit Roosendaal, die met ongeveer 150 man hier de buurt onveilig hebben gemaakt. In de nacht van maandag op dinsdag jl. werden de jonge sol daten, die midden in hun opleidingstijd zitten, ten noorden van de Oude Rijn, tussen Alphen en Bodegraven op verschillende punten neergezet, met als opdracht, zo snel mogelijk over te steken en op mars te gaan naar het gebied ten oosten van Waddinxveen. Overdag zag men niet veel van de mannen met de groene baret, want die hielden zich natuurlijk goed gedekt in de boerderijen, waar zij deze dagen gastvrijheid ontvingen. Actief werden ze pas in de nacht. Dat be gon dinsdagnacht, toen zij opdracht kregen, het vijandelijke Waddinxveen binnen te sluipen en daar de boel grondig te verkennnen. Kapitein Th. Oostendorp, die de oefeningen leidde, vertelde ons, dat hij heel blij was, in dit gebied terecht gekomen te zijn. „Wij oefe nen eigenlijk altijd maar op de hei, maar we vergeten wel eens, dat ons land voor het grootste deel uit polders bestaat. In dit gebied moeten de Nederlandse soldaten toch ook kunnen werken. En het blijkt, dat het voor aanvallers wel bijzonder moeilijk is, om in pol derland de tegenstander om de tuin te leiden. Omgekeerd is voor de bewakers de taak weer eenvou diger, dan in geaccidenteerd ter rein, aldus de kaptein. „Het oversteken van de Oude Rijn was een peuleschil vergeleken bij het doortrekken naar de omgeving van Waddinxveen. Meer dan de helft van de commando’s zijn to taal doorweekt bij hun onderko- Misschien wordt het laat. Ik weet het niet.’ „Waar ga je dén heen, me kind?” „Ik ga ook eens inlichtingen inwinnen over Arie. Maar dan op mijn manier. Twee komen meer te weten dan één. En maak je over mij maar geen zorgen. Mij brengt niemand het hoofd op hol.” Tien minuten later zette ze haar fiets achter de salon- wagen en besteeg het trapje. De deur was niet op slot, dus was hij thuis. Ze wist onhoorbaar tot de deur van de salon te komen en toen ze die onverwacht opende, zag ze hem zitten lezen in een boek. Hij keek verbaasd op, maar toen hij het meisje in de deur opening zag staan, sprong hij verheugd op. „Hay, Aaltje!” „Hay, Arie!” Ze liepen op elkaar toe en voor het meisje er goed en wel erg in had, voelde ze zijn armen om haar heen en zijn lippen op de hare. Ze sloot even de ogen en duizelde. Ze voelde zijn stevige greep om haar leest en opnieuw zijn lippen. Ze zuchtte diep en duwde hem toen van zich af. „Sorry, Aaltjeik had me nog wel zo goed voor genomen om niets te doen, wat je niet prettig vind.” Ze liep bij hem vandaan en ging op de divan zitten, bij de pick-up. „En wie zegt jou, meneer de opzichter, dat ik het niet prettig vond?” Hij stond midden in het kleine vertrek en keek haar ongelovig aan. „Neem je mij nu in de boot?” „Wenee,” antwoordde ze luchtig. „Bovendien, ik zal wel niet het eerste meisje zijn, dat je in je leven gezoend hebt, wel?” Hij schudde zijn hoofd. „Wat iswat heb je? Wat is er met jou aan de hand?” Ze zette grote ogen op. „Met mij? Niets bizonders. Je hebt toch gezegd, die eerste avond in de auto, dat je van me hield? Nietwaar? Nou, je zou wel een stuk steen moeten zijn, om dat niet eens één keer te bewijzen.” Hij liep naar een stoel eh zakte neer. Automatisch ging zijn hand naar zijn jaszak en kwam het pakje sigaretten te voorschijn. Zonder zijn blik van haar af te wenden, pakte hij er een sigaret uit en stak die aan. Aaltje stak haar hand uit. „En ik? Of ben ik soms een weeskind?” „Wat?” „Zou je me ook niet eens een sigaret geven?” „Maarmaar je rookt toch niet?” „O, eens moet de eerste keer zijn. Dat is met alles zo, nietwaar? Dat zul jij wel weten. Nou?” Verbouwereerd schudde hij zijn hoofd en reikte over het tafeltje heen haar een sigaret en vuur aan. Ze zoog er een paar keer aan, heel voorzichtig en blies de rook uit. Toen keek ze naar hem en lachte. „Zeg heb jij soms spoken gezien vandaag? Of de afgelopen nacht? Je kijkt me aan, of je niet tot tien tellen kunt.” Hij schudde voor de zoveelste maal zijn hoofd. Ik zal een aap worden, als ik er wat van snap.” Ze grinnikte. „Ja, jongen, zo gaat dat in het leven, he? De commando’s, die aan de oefening rond Waddinxveen deelnamen moesten natuurlijk ook eten. Evenals dat bij oor logsomstandigheden gebeurt werden zij vanuit de lucht be voorraad. Dat gebeurde de eerste maal ten zuide van Bos koop, op een stuk weiland dat tot de Christinahoeve behoort. Deze dropping van voedsel, die goed verliep, zou verder ’t vermelden niet waard zijn, als het hier niet een historische plek betrof. Het weiland, waar voedsel voor de Nederlandse commando’s werd neer gewor pen uit snel overvliegende vliegtuigjes was n.l. precies het zelfde stuk grond waarop in de oorlogsjaren wapendroppings plaatsvonden. „Ze hadden het toen goed voor elkaar.” zei Oostendorp, „want dit stuk grond is uitermate geschikt voor het neerlaten van wapens of voedsel”. Gisteren was er overdag al weer niet veel van de overal voorzichtig opererende militairen te zien, maar 's avonds om half elf begon het lieve leven bij het oude café Het Centrum, waar de commandant van de zich verdedigende Konin klijke Marechaussee zijn hoofd kwartier had opgeslagen. Tot diep in de nacht duurde de aanval, waarbij flink met losse flodders is geschoten en waarbij zelfs plastic- bommen zijn gebruikt, die een la waai ontwikkelden, waarop zelfs de meest overmoedige bromfiets rijder jaloers was een kop koffie maken.” Met een sprong was ze overeind en greep hem halver wege het keukentje bij de arm. „Nee, heer opzichter, nu moét je geen uitvluchtjes zoeken. Dat is niet fair. Heb jij soms een kwaad geweten? Is er dan toch iets, dat je liever niet wilt weten voor mij? Ben je dan misschien toch niet zo’n nette Arie Schilders, als je me op die avond in de auto hebt willen vertellen? Nou? Laat die koffie maar even wachten. Er komen nog duizenden avonden om koffie te drinken. Er zijn wel belangrijker dingen in het leven.” Ze imiteerde: „Aaltje Dinkla, ik houd van je en ik wil met je trou wen. Je kunt een autotje van me krijgen en een eigen huisje. En een vakantiereisje, desnoods naar het buitenland.” En toen weer gewoon, maar giftig: „Hoe zei je dat in Steenwijk? Daar heb je toch ook gewerkt nietwaar? Was het daar een Marietje, die een eigen autotje en huisje kon krijgen? En in De Bilt misschien een Leida of een Gonnie? En in Amsterdam? En in Lutjebroek en weet ik veel waar nog meer? Hoeveel lieve meisjes heb je in je leven al gehad en in je armen genomen en gezoend en een eigen autotje beloofd en zo mens aangeland. Niet door het wa ter van die Oude Rijn. Want daar hadden we de beschikking over rubberbootjes. Maar al die sloten hier En je moest er door heen!’ De sergeant G. Mijsbergh heeft aan de oefeningen in Waddinx veen de herinnering aan een angstig incident overgehouden. „Ik zat in het vliegtuig, dat de voedselpakketten dropte”, vertelde hij. „Die pakketten gooi je niet zo maar naar om laag. Ze zitten vast aan een touwtje, dat, als je het pakket loslaat, breekt. houd je zelf vast. Ik zat bij 't luik, toen het eerste p< De schuchtere Aaltje, die bang gemaakt was voor die ruige opzichter van de riolering, die van haar moeder niet meer in de salonwagen mag komen, stapt zo maar ongegeneerd naar binnen, laat zich rustig zoenen, en gaat op de divan zitten een sigaret roken. En daar kan Arie Schilders, die toch wel wat ondervinding moet hebben op het gebied van de vrouwen, geen hoogte van krijgen. Kijk ’m nu eens zitten met z’n mond vol tanden. Nou, zeg eens wat, meneer de opzichter. Aan de weg, bij je arbeiders, ben je ook niet om een woordje verlegen. Dat heb ik zelf wel eens gehoord.” Hij trok zenuwchtig aan zijn sigaret en keek haar aan met een mengeling van nieuwsgierigheid en ontzag. „Jij bent sinds eergisteren jaren ouder geworden, jongedame,” zei hij langzaam. „Dat is niet bepaald een compliment. Zie ik -er ineens zo lelijk uit?” „Draai er maar niet om heen, jongedame, je begrijpt best, wat ik bedoel. En je zinspelingener is iets gebeurd, Aaltje, mij neem je niet in de boot. Hebben ze je soms over mij ingelicht?” Ze keek hem verwonderd aan. „Is er wat over jou in te lichten? Dat wist ik niet. Heb je wat op je geweten? Hij stond langzaam op. „We zullen eerst maar eens Roosendaal bedankt Waddinxveen IVoor de buitengewone medewer king, nee het enthousiasme, waarmee de bevolking heeft meegewerk om de oefeningen te laten gelukken. De staf, die zich heeft gevestigd in café De Baars aan de Brugweg, was eigenlijk direct al vol lof over de manier, waarop de boeren uit de omgeving, die toch wel overlast ondervonden van de militairen, de jonge soldaten hebben ontvangen. De 150 commando’s waren ingedeeld in groepen van tien, die ieder op een boerderij konden worden over gebracht. Hoewel de comman do’s uiteraard van noodrantsoenen waren voorzien - in tijd van oor log ondervindt men ook geen gastvrijheid in vijandelijk gebied - stonden de meeste boeren er op, dat zij koffie mee dronken en ge woon met het gezin mee aten, als zij er tenminste waren En aangezien de meeste commando’s zich overdag schuil moesten houden voor de speurende rijkspolitie, hadden zij het in de boerde rijen van Waddinxveen, Boskoop en Reeuwijk goed getroffen. „Wij zijn in het zuiden wel wat gewend, maar dit hadden wij in de nuchtere polder niet verwacht,” aldus één van het kader: le luite nant H. Steensma.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1962 | | pagina 2