II
BEHAAGLIJKE WARMTE
voor moderne mensen
ASPRO'
2UN ALLE KERSTBOMEN GELIJK?
N E L L Y s lUwtfeest
PU ROL
Kring om het
kampvuur
I
natuurlijk een oliehaard gestookt met
1
I
Rillerig? Onprettig?
Vlug:
Huidgenezing
OLIEHANDEL „PIONIER"
Combinatie
Intiem
Voorkom
Sfeer
1,
SCHOON ZUINIG WARM
PAGINA 2
Advertentie
i
DBI
J
haar
Advertentie
Puistjes verdrogen door Purol-poeder
klaar
1
aan
aan en
:oop aan.
heid
- -■
wel een
mits we
manier doen.
dit een koffieketel waar om-
kampvuur ergens in Azië,
een Veluwse
Huidzulverheid Huidgezondheid
was al donker, maar dat
naar huis wel dromen.
gemaakt met ballen
hier in dit huis,
echte kerstboom
het heerlijk.
en slingers, maar
was ook nooit een
geweest, dus was
in de hand glipte ze
heel voorzichtig opei
terdeur. Nu naar de
PETROLEUM
Noordeinde 72 - Tel. 3129 - Ook levering per tankauto
I
En nu het verschil tussen een ge-
bruiksbank en een sierbank. Onder
een echte gebruiksbank verstaan we
een strak en kantig meubel dat door
zijn eenvoudige vorm er zich voor
leent om desnoods in de hoek van de
kamer te worden geschoven. Op zich-
de modellen niet interes
ze komen dan ook a|leen
ze|f zijn
sant en
goed tot hun recht als ze in het in
terieur zijn opgenomen en gecom
bineerd zijn met tafel en clubjes. De
sierbank is vee| meer een mooi meu
bel waarvan de armleggers meestal
heel fraai zijn gemodelleerd. Ook ge
bogen banken en banken met ver
uitstekende royaal gestoffeerde arm
leggers behoren tot dit soort. Dit zijn
geen banken die in een hoek kunnen
worden geschoven. Ze vragen een
vrije opstelling tegen een grote wand
of los in de ruimte. Dit maakt dat de
ze modellen minder geschikt zijn
voor kamers met weinig ruimte.
Onze tekenaar heeft er een aantal
uitgebeeld, allemaal gelijk, zo lijkt
hei. Lijkt het, maar zo is het niet.
Er is natuurlijk 'wel een klein of
groot verschil, want ieder heeft zijn
persoonlijke smaak bij de versiering
èn ook de boompjes zelf groeien niet
precies in dezelfde vorm.
Hier ziet u dan de kerstbomen,
achter de ramen vandaan gehaald.
In ons hedendaagse interieur is dit
middel de bank geworden. Een zitje
bestaande uit vier clubjes in het mid
den van de kamer, mist de stabiliteit
van het zitje-met-bank. De clubjes
staan daar wel, maar U kunt ze zon
der moeite verschuiven en bovendien
missen ze, e|k contact met de omge
ving. Vandaar dat van zo’n opstelling
weleens wordt gezegd, dat de meu
bels zweven. Nog duidelijker wordt
de verbondenheid die de bank geeft
als dit meubel wordt gecombineerd
met bergmeubels zoals dit met aan-
bouwelementen moge'ijk is. Bank en
bergkasten vormen dan als het ware
een onwrikbaar geheel dat door zijn
afmetingen een trekpunt is en het
zitje een maximum aan stabiliteit
geeft. Zit men gezellig bij elkaar, dan
wordt de individualiteit a|s het ware
opgelost. Men vormt een hechte
kring als om het oude kampvuur.
U houdt natuurlijk ook van gezellig
heid, maar een bank vraagt nu een
maal ruimte en de moderne kamers
zijn dikwijls zo kjein. Inderdaad,
maar toch leert de ervaring, dat zelfs
Heeft Uw kamer beperkte afme
tingen of hebt U weinig ruimte, dan
zult U betere resultaten krijgen met
een moderne bank die rondom strak
en kantig is afgewerkt en die zonder
meer in een hoek kan worden ge
schoven. Wordt in zo’n geva| een
vierzitsbank gebruikt, dan kan daar
voor een rechthoekige lange tafel
staan en twee of drie clubjes. Wilt U
drie clubjes plaatsen dan moet U er
twee evenwijdig aan de bank zetten
op korte afstand van elkaar. De der
de club komt dan aan de smalle kant
van de tafel. Zelfs in betrekkelijk
k'eine kamers kunnen op deze ma
nier een grote vierpersoonsbank en
drie clubjes worden geplaatst. Voor
af zo’n opstelling in een hoek is bij-
Een bank is veel meer dan'n
ding om op te zitten
Er zijn nuchtere lieden die een bank kopen met het doe| er een aantal
zitplaatsen bij te krijgen, maar ze vergeten dat een bank veel meer is dan een
ding om op te zitten. Een bank maakt het mogelijk om gezellig bij elkaar te
zijn. Het is een middel dat een sterke onderlinge verbondenheid suggereert.
Dit is begrijpelijk, want in tegenstelling tot de stoel die een sterk individueel
karakter heeft, bezit de bank een meer sociale aard. Eigenlijk heeft de mens
altijd gezocht naar een middel om de onderlinge verbondenheid te verster
ken en a| naar gelang de omstandigheden was
heen de Scheveningse boetsers zich schaarden, een
een cafétafel op Montparnasse of een wankele kampeertafel op
zandverstuiving.
kerstboom. Met een
boompje uit de grond gehaald en op
de kar mee naar huis genomen. In de
schuur zette ze hem met kluit en al
in een grote pot en droeg die naar
binnen. Op haar kousevoeten sloop
ze door de kamer, zette dè pot op
een tafeltje en haalde de pakjes uit
de schuur. Ze was zo blij en opge
wekt, dat ze wel -had willen zingen.
Maar natuurlijk deed ze dat niet,
want anders zou vader wakker kun
nen worden en die moest slapen, an
ders ging de verrassing niet door.
Keurig werd de boom opgetuigd.
Uit de pakjes kwam een piek, glins-
terballen, slingers en kaarsjes. Rood
papier werd om de pot gewikkeld en
na een uurtje hard werken, stond
daar een echte kerstboom. Vóór de
boom, op het tafeltje stond een klein
stalletje met de bijbehorende figuur
tjes, die tezamen het grootse kerstge
beuren uitbeeldden.
Nog een half uurtje, dan zou het
twaalf uur zijn. Nelly ging in vaders
stoel bij het raam zitten en tuurde
naar buiten.
Netjes in de rij, zonder het venster
glas, dus duidelijker te zien. Welke
zijn er nu gelijk?
Probeert u het maar eens uit te
knobbelen, beste lezer. Hoeveel kerst
boompjes zijn er precies eender ge
groeid en net eender opgesierd met
slingers en ballen? En als er gelijke
bij zijn, wélke zijn dat dan?
(Opiossing op pagina 3)
het bedrijfje maar weinig op
Langzaam liep het kind
was g1--
Al wandelend door de spaarzaam verlichte straten en over de donkere land
weg naar huis, diep weggedoken in de kraag
Tg e vond het helemaal niet zo
prettig dat de kerstvakantie
was aangebroken. Andere vakanties
wanen wel prettig. Dan werkte ze met
vader mee op de boerderij, zoals in
de grote vakantie, wanneer er zoveel
werk was, dat de man alleen het niet
af kon. Maar in de kerstvakantie was
er niet veel te doen, dan liep vader
zich dikwijls te vervelen en was hij
knorrig. Oh neen, niet alleen omdat
hij niets omhanden had, maar omdat
het kerstfeest naderde.
Eigenlijk raar, dat hij dan zo knor
rig was. Kerstmis was toch een blij
feest, had ze op school geleerd. Maar
bij vader was het net omgekeerd.
Tegen Kerstmis werd hij altijd vrese
lijk humeurig en dadelijk boos om het
minste. Dan mopperde hij op de on
gezelligheid in huis. Over het feit dat
ze zo arm waren, dat ze niets konden
doen om er een echt feest van te
maken, zoals bij de rijke boeren in de
omtrek, waar een grote, prachtig ver
sierde kerstboom stond, met schitte
rende glinsterdingen er in en kaarsjes
waar er op kerstavond een heerlijk
maal met kip, konijn of zelfs wel een
kalkoen op tafel kwam. Dan bleek
vader boos en afgunstig en kwam er
van iets feestelijks helemaal niets te
recht, ook al zorgde Nelly er voor,
heel lief voor vader te zijn.
Ze zag er werkelijk tegenop, dat
het nu weer Kerstmis zou worden.
Het leek wel of ze het naderen van
het feest probeerde tegen te houden
door langzamer te gaan lopen.
Zo voortslenterend schoot
plotseling iets te binnen. Maar wacht
eens, als ze nu. Haar gezichtje
klaarde helemaal op. Het was te
proberen. En ze versnelde haar pas
om zo spoedig mogelijk thuis te zijn.
Vrolijk kwam ze door de achter
deur binnen. Vader zat in zijn stoel
en rookte een pijp, terwijl hij de krant
las. „Dag vader!” groette ze vrolijk.
De boer Keek even van zijn krant op
en bromde iets binnensmonds. „Zal
ik alvast voor het eten zorgen?” bood
zij aan. „Dat is goed”, mompelde de
man. Snel ging Nelly naar de keuken
en maakte het avondmaal klaar.
s Avonds in bed dacht het meisje
nog eens over haar plannetje na. Ze
had nog één werkdag voor Kerstmis,
dan had ze heel veel te doen en
misschien lukte het wel. Nu maar
gauw gaan slapen.
^^oals gebruikelijk waren ze vroeg
op en Nelly zorgde voor de boterham.
Ze staan er weer, achter de ramen
zien we ze schitteren in hun feest
tooi met de flikkerende lichtjes. Dit
is de tijd van de kerstboom. De tijd
van de sparretakken en de slingers
en bengelende balletjes,, die kleine
zilveren klokjes en net engelenhaar.
Als we enkele straten doorlopen
en we kijken naar binnen, dan lijken
al die kerstbomen precies eender.
-t-r
Verkoud-
FR^oen de klok twaalf slagen liet
horen, schrok ze overeind. Oh,
ontzettend, ze was in slaap gevallen.
Hoe laat was het? Een blik op de
klok overtuigde haar ervan, dat ze
gelukkig precies op tijd was wakker
geworden.
Ze sprong op, greep de lucifers die
ze al op tafel had klaargelegd en stak
de kaarsjes aan. Het was een prachtig
gezicht, die schitterend versierde en
verlichte boom in de donkere kamer.
in heel k|eine kamers nog
bank kan worden geplaatst,
het maar op de goede man
Er zijn om te beginnen verschil
lende soorten banken, namelijk twee-,
drie-, en vierzitsbanken en deze kun
nen we weer verdelen in gebruiks-
banken en sierbanken. Een tweezits-
bank is niet meer dan een uit de klui
ten gewassen club die vooral zijn
waarde bewijst als we verliefd zijn.
Een drie-persoonsbank is voor ons
een noodoplossing die alleen ge
schikt is als het beslist ónmogelijk is
een vierpersoons te plaatsen. De
vierzitsbank is ideaal en echt niet om
dat wel er hee| knus met z’n vieren
of vijven op kunnen zitten, maar om
dat dit meubel door zijn afmetingen
een stabiel karakter aan het zitje
geeft en wat we| het allerbelangrijk
ste is: op een vierpersoons bank kan
men liggen. Dit is erg gemakke|ijk
als we gebrek aan |ogeerruimte heb
ben of als we ’s middags moeten
rusten. Is een van de kinderen een
beetje ziek, dan kan van een vier
persoonsbank best een noodslaap-
plaats worden gemaakt en het is be
slist niet nodig, voor dit doe| een
speciale zitslaapbank aan te schaffen.
Trouwens, er zijn thans hee| wat nor
male zitbanken in de handel waarbij
de zitting iets naar voren kan wor-
Voorzichtig holde ze de trap op
naar de kamer van haar vader. Zacht
jes deed ze de deur open. Een glim
lach gleed over haar gezichtje toen
ze naar de slapende man keek. Op
haar tenen ging ze naar het bed en
schudde hem zachtjes bij de schou
der. „Vader, wordt eens wakker!”
Het enige antwoord was een zacht
gemor. „Vader, toe dan, wordt eens
wakker. Ik heb een verrassing voor u.
Wordt wakker!”
De boer richtte zich moeizaam op.
„Wat is er Nelly”, informeerde hij
korzelig. „Vader, luister eens naar me.
Je moet opstaan en mee komen naar
beneden. Ik moet je wat laten zien.
Ik heb een verrassingvoor je!” „Nu,
in het holst van de nacht?” vroeg
vader verwonderd. „Ja, toe nou, sta
dan op!” Ze trok hem aan zijn arm.
„Ik begrijp er niets van, maar als het
dan moet, vooruit dan maar. Moet ik
me helemaal aankleden of kan het
ook zo”, vroeg hij. „Oh, het mag ook
zo.Trek uw sloffen maar aan en ga
mee!”
Samen daalden ze de trap af en
Nelly opende de kamerdeur. „Kijk
eens wat ik voor u heb!” roept ze
blij. Vader schuifelde de kamer in.
Daar stond een prachtige kerstboom.
Wel klein, maar fijn. Bescheiden op-
zonder intiem en gezellig, omdat dan
twee wanden het zitje begrenzen.
Het is ook mogelijk, zo’n bank
dwars op de wand te zetten, waar
door de kamer min of meer in twee
ën wordt gedeeld. Aan de ene kant
van de bank komt dan het zitgedeel
te en aan de andere kant het eetge-
deelte. In een gezin met kinderen
heeft deze opstelling 'het voordeel
dat het zitgedeelte zelfs zo ver gaan
dat voor het woongedeelte linoleum
en voor het deel waar de zitmeubels
staan, tapijt wordt gebruikt. De
dwars geplaatste bank vormt dan de
afscheiding tussen deze materialen.
Natuurlijk moet het zithoekje des
avonds ook gezellig zijn en dit kunt
u het best bereiken door laag boven
de bank een paar leuke ke|vormige
lampen van metaal of glas te han
gen. Door lichtconcentratie boven de
bank wordt de intieme sfeer nog
sterker. Is licht bij clubs nodig dan
kunt u daarvoor kleine of grote
saande lampen gebruiken. De hoge
plafondlamp geeft een te krachtige
algemene verlichting en is daardoor
minder geschikt voor het maken van
een gezellige sfeer.
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN DONDERDAG 20 DECEMBER 1962.
den getrokken, zodat in een hand
omdraai een bijna volwaardige slaap
plaats ontstaat. Bij weer andere mo
dellen kunnen zitting en rug in één
v|ak worden gebracht waardoor ze|fs
een tweepersoons-slaapplaats ont
staat. Of hieraan behoefte bestaat, is
natuurlijk geheel afhankelijk van de
omstandigheden.
ging ze opgewekt naar huis. Ze moest
opschieten wilde ze nog voor het
avondeten thuis zijn. De hele lange
weg holde ze met dé kar achter zich
aan. Het leek wel of ze niet moe
weid, zo blij voelde het meisje zich.
WB aar toen ze thuis kwam, bleek
l’B. Jiet dat ze toch te laat was.
Vader knorde en was boos. „Waar
heb je toch de hele dag gezeten? Ik
heb toch gezegd dat je op tijd thuis
moest zijn? Was dan toch eerder bij
dat vriendinnetje weg gegaan! Wat
zijn dat voor manieren!” En zo ging
het maar door. Nelly zei niets. Vlug
at ze in de keuken haar eten op en
kroop snel in bed. Ze moest er voor
zorgen, dat ze niet in slaap viel,
want dan zou haar plan nog misluk
ken. Met moeite hield ze zich wakker.
De tijd kroop zo langzaam voorbij.
Ze hoorde de klok beneden half
negen slaan, half tien, tien uur en
eindelijk ging vader naar bed. Ze
hoorde hem de trap opgaan, zachtjes
mopperend over het Kerstfeest, dat
natuurlijk voor hem een gewone dag
zou zijn en toen verdween hij in zijn
kamer.
Nelly voelde haar hart in haar
keel kloppen. Zonder het minste ge
luid te maken stapte ze uit bed en
kleedde zich aan. Met haar schoenen
de trap af en
inde ze de ach-
schuur en weer
met het karretje naar het bos, waar
ze vanmorgen al een prachtig klein
sparretje had uitgezócht, dat deze
keer in hun huis dienst zou doen als
schop werd het
Nelly had een druke dag. Huis
huis belde .ze in het dorp,
bood haar dennegroen te k<
Oh, ze was niet duur met haar waar.
En aan het eind van de middag was
ze uitverkocht. Op een stil plekje bij
de kerk zette ze haar wagentje neer
en keerdë de zakken van haar mantel
binnenstebuiten. Twee handen vol
met klein geld had ze. Even tellen
hoeveel het was. Nu, dat viel mee!
Het was een aardig bedrag bij elkaar
en Nelly kieeg een kleur van opwin
ding. Ze trok het karretje achter zich
aan en ging het dorp in. Het was nu
bijna donker en overal brandden de
lampen. In de winkels was het druk
en vol ongeduld wachtte ze op haar
beurt. Het ene pakje na het andere
kwam in de kar te liggen en toen ze
klaar was met haar boodschappen
Zo’n meid toch! Vroeger toen zijn
vrouw nog leefde, was net altijd ge
zellig geweest in huis. Maar Nelly
was één jaar toen haar moeder stierf
en toen was de gezelligheid die hij
zo node miste, uit huis verdwenen.
Maar nu, nu was zijn dochter groot.
Zij verstond evenals haar moeder, de
kunst om gezelligheid te brengen.
Het bewijs stond voor. hem. Éen
diep gevoel van intens geluk straalde
door hem heen.
„Nelily, mijn grote meid, ik ben
trots op je. Dit is het eerste echte
Kerstfeest sinds je moeder overleed,
een feest van geluk en gezelligheid”,
fluisterde hij haar in het oor.
Het meisje keek naar de grote man
naast haar, die huilde van geluk.
Maar zij, ze voelde zich nog veel ge
lukkiger, want zij had haar vader
een echt Kerstfeest gegeven.
Vader zei niets. In zijn ondergoed
liep hij de kamer in tot bij de boom.
Zijn ogen dwaalden over de lichtjes
en de glinstering, naar beneden naar
het tafreel op het tafeltje. Alles was
er, van bovenaf verlicht door het
schijnsel van de kaarsen in de boom.
Het was een fantastisch en een
sfeervol gezicht. Hij keek zijn lieve
dtochtertje eens aan en de tranen
sprongen in zijn ogen. „Was je daar
om de hele dag weg?” vroeg hij met
schorre stem. Ze knikte. „Ik heb den
negroen verkocht in het dorp. En
zoveel verdiend, dat ik al die mooie
dingen kon kopen en morgen hebben
we nog kip ook!”
„Dat heb je van je moeder, jij
meisje van me”, zei de man en hij
sloeg zijn armen om haar heen. Hij
slikte en tranen sprongen in zijn ogen.
De schooldeur zwaaide open en klas voor klas kwamen de kinderen naar
buiten. Ze waren in een uitgelaten stemming, want nu begon de kerstvakantie
en dus behoefden ze de eerste veertien dagen niet meer naar school, en wat
k er fijner voor een kind, dan veertien dagen zonder de schoolbel, de klas,
de onderwijzer, de schriften en de lessen! Joelend renden ze over het school
plein, weg naar huis, waar de kachel brandde en het gezellig was.
Eén was er, die niet zo opgewekt naar huis ging. Het was Nelly, het enige
dochtertje van een kleine keuterboer, die ver buiten het dorp zijn bescheiden
boerderijtje had. De grond was er niet zo best en in weerwil van het feit,
dat haar vader van de vroege morgen tot de late avond hard werkte, leverde
het bedrijfje maar weinig op en dus was het een armoedig bestaan voor de
eenzame boer en zijn dochtertje.
I over het schoolplein. Het
geen bezwaar, want Nelly kon de lange weg
van haar mantel, dacht ze na.
Aan het ontbijt was ze stil. Ze wist
niet hoe ze het moest zeggen. Ein
delijk vatte het meisje moed. ’Vader’,
begon ze. „Ja”, bromde die terug.
„Vader, vindt u het goed als ik van
daag tussen de middag niet thuis
kom?” vroeg ze. „Waarom? Je hebt
toch vakantie?” informeerde de boer
nieuwsgierig. Ja, maar ik ga naar een
vriendinnetje in het dorp toe en daar
blijf ik dan eten”, loog ze. Nelly kon
niet jokken. Ze voelde dat ze een
verschrikkelijke kleur kreeg en ze was
bang, dat haar vader het zou merken.
Maar hij at door, zonder naar haar te
kijken en zei: „Nou goed dan, als je
maar zorgt voor het avondeten thuis
te zijn. Ik zal me vandaag wel alleen
redden.”
Het was een ware opluchting voor
het meisje en na het eten holde ze
het huis uit. Ze ging naar de schuur
en haalde er een Idein tweewielig
karretje uit, dat vader wel eens ach
ter zijn fiets bond, wanneer hij het
een en ander naar het dorp moest
brengen. Snel pakte ze een kapmes,
dat aan de muur hing, greep de ijze
ren stang van het wagentje en trok
het achter zich aan over het smalle
pad, dat naar het bos voerde. Ze
kende hier de weg en in minder dan
geen tijd stond ze tussen de dennen.
Met het kapmes begon ze mooie den-
netakken te verzamelen. De stapel in
het wagentje werd hoe langer hoe
hoger en toen het karretje vol was,
ging ze op weg naar het dorp.
w.
<3
O
O-
li I Hill I Illi 11II III Illi mini III III1111111
pllllllllllllilllllllllllllllllllilllllllll
