Melkvloed overspoelt ons
V ergadering
C.B.T.B.
Ram®8-ntéss
HAMFA-GELEllWSctl
ZORG VOOR „LOEIEND” RECORD
Nog nooit hadden wij zo veel
runderen, nog nooit produceerden
wij zó veel melk
JAC. SATON
de zaak met de
buitenklok
Dat zou een
ramp zijn
T. A. Alblas door
TOOS gehuldigd
Afwassen vlees:
tijdverspilling
Wegenwacht helpt
vogels voeren
ACTIE
Melkstroom
indammen?
Opticien
„WAT DOEI WE
METMOEDER”
(OOP. RAIFFEISENBANK .WADDINXVEEN.
Over melk
geen woord
Stedeling betaalt
„GROND VOOR HET DORP
Chaos tegemoet
Zuivelzorgen
Oranjelaan 42
FOTO
loteboo
PRSSRGE
.TEL: 2477^^4
■r
SJA A K j
de actie loopt ten einde
de zorg voor minder
validen blijft
HERINNERING
Bh^yooR-’T leven^BI
koopt nog grondcertificaten.
verkrijgbaar tot en met
21 januari a.s. bij onze bank.
RwWDen HANDEN
1
WERKBLAD VOOR WADDINXVEEN - DONDERDAG 17 JANUARI ’63.
PAGINA 2
(Advertentie)
Advertentie
HOOFDSTUK 20 - Nr .38
het
mevrouw
het doorgaans/
(wordt vervolgd)
Familieroman
door Maartje Zeidenrijk.
werd. Laat ons hopen, dat dit getal
niet verder daalt.
Ir. Van Dam stelde, dat in het
Verdrag van Rome en de Resolutie
van Stresa de bescherming van het
inkomen van de boer (in dit geval
dus van de veehouder) het uit
gangspunt was voor de bepaling
van het landbouwbeleid.
Conclusie: onze veehouderij staat
voor een paar moeilijke jaren en
de sombere visie van de voorzitter
van het produktschap was waar
schijnlijk zeer gerechtvaardigd. De
troost, dat moeilijke omstandig
heden het vernuft scherpen en de
efficiency bevorderen, is voor onze
veehouders een bijzonder schrale.
zen
werden
LEVERANCIER VAN
ALLE ZIEKENFONDSEN
Te betreuren, doch wel te be
grijpen, was dat ir. Van Dam geen
woord wijdde aan de betreurens-
waardige stand van zaken t.o.v. de
kwaliteitsregeling van de aan fa
brieken aangevoerde melk. Doch
dit is een grote chaos en een vraag
stuk op zichzelf.
Zal de E.E.G. betere boter- en
kaasprijzen mogelijk maken? Zal
zij de afzet verruimen? Ir. Van
Dam was op dit punt zeer pessi
mistisch. Stellig zal in 1963 ons
de invoering van het E.E.G.-zui-
velbeleid brengen, maar voorlo
pig is daar weinig voordeel van
te verwachten. Wij dachten een
markt van 170 miljoen mensen
te winnen, maar dat pakt anders
uit. Italië hindert de boterinvoer,
west-Duitsland hindert de invoer
d.m.v. een heffingstelsel, Fran
krijk treuzelt lang met de op
heffing van de kaasinv o er contin
genten en België verhoogt zelfs
de invoerheffing op kaas. Omdat
wij driekwart van onze produk-
tie moeten af zetten in de E.E.G.
is dat verre van aangenaam.
ALS ER EENS
GEEN BRILLEN
WAREN
maar geen nood, wij
hebben voor U een
heel mooie sortering
in alle prijzen
Wij leven nu in de overgangsfase
en als men dan per se heffingen
wil toepassen, dan dienen die ge
baseerd te zijn op het prijspeil van
de grondstoffen, dus veevoeders,
kunstmest enz. alsmede op de pacht
prijzen enz. Want dan is een eer
lijke concurrentie mogeliik, d.w.z.
dat hij het meeste verdient, die het
goedkoopste produceert.
Wat ziet men thans echter
Men baseert de heffingen op de
prijzen van de eindprodukten,
een systeem dat eindloos gehar
rewar oplevert, omdat die prijs
(zie ons eigen systeem) nauwe
lijks objectief vast te stellen is.
De bedoeling is echter zeer dui
delijk: men wil niet alleen' de
veehouderij in het invoerende
land, doch ook de agrarische
handel en de industrie aldaar*
beschermen. Zij krijgen dan im
mers tijd om zich aan te passen
aan de industrie. Aldus nivel
leert men echter het concurren
tievermogen van de uitvoerende
lidstaten. Daar dit absoluut niet
in het belang is van de consu
ment, ziet men nog te weinig in.
Ronduit gezegd: men laat de
stedeling betalen voor de verou
derde en ondoelmatige produktie-
methoden in de landbouw in zulke
importerende landen. Dat daaren
tegen niet meer protesten opklin
ken, juist van de zijde der consu
menten, komt doordat men dit
spel niet doorziet. Op dit punt ge
komen zijnde, kunnen wij echter
terugkeren naar eigen land. Ook
daar is nog wel wat te doen.
W/IE VAN RECORDS houdt, die gaat bij de runderen in stal of weide.
W Dit is niet bedoeld als schimpscheut op sportliefhebbers; het is
de letterlijke waarheid. Want bij ons voornaamste huisdier beleven
wij elke dag een nieuw record. De oorzaak is, dat het aantal runderen,
en dan afgezien van de mestkalveren met name het aantal melkkoeien,
voortdurend stijgt. Iedere dag kan men opnieuw zeggen: ,,Nog nooit
in de geschiedenis van ons vaderland waren er zoveel runderen als
vandaag en nog nooit is er op deze datum van het jaar zoveel melk
aangevoerd en geproduceerd.”
„Meent u
De voorzitter van het produkt
schap voor zuivel, ir. B. van Dam,
wees er in zijn nieuwjaarsrede van
9 januari j.l. natuurlijk óók op. In
het kalenderjaar 1962 steeg de hoe
veelheid geproduceerde melk tot
een recordhoogte van ruim 7,25 mil
jard kg, dat is meer dan 600 kg
voor iedere Nederlander, van zui
geling tot grijsaard. Het is een stij
ging met 5o/o t.o.v. 1961. Aan de
fabrieken werd 6,5 miljard kg aan
gevoerd; dat is een stijging van
6%. De melkveestapel breidde zich
uit met 3.5% en de produktie per
koe verbeterde met bijna één pro
cent
Op zichzelf zou dat alles zeker
reden tot verheuging geven. Maar
de garantieprijs was 28,10 en de
gemiddelde opbrengst van alle
melk, dus inclusief zuivelfondsuit-
keringen en bijbetaling van 4,
(alles per 100 kg) uit het Land-
bouw-Egalisatiefonds, was slechts
25,85, zodat er heel wat bij moest.
Het gegarandeerde kwantum was
overigens „slechts” 5,1 miljard kg.
Intussen is de garantieprijs vervan
gen door een richtprijs en staat het
nog niet vast, wie .van de onren
dabele overvloed de zwaarste las
ten zal krijgen te dragen, de con
sument of de staat.
Advertentie
Niettemin weet ieder best, wat
er moet geschieden. De dwaze
melkstroom moet ingedamd wor
den. Miljoenen twijfelachtige
stukken weiland zouden als
bouwland rendabeler zijn dan
thans, als men maar de geëigen
de maatregelen nam. De Gronin
ger bouwboeren moeten vrucht-
wisseling toepassen om de graan-
teelt in stand te kunnen houden.
Peulvruchten, vlas en koolzaad
zouden prima passen, doch ze
zijn niet rendabel. Dus gaat men
kunstweiden aanleggen en melk
vee houden. En de melkstroom
zwelt aan. De gemengde bedrij
ven leggen bijna alles in gras,
omdat de melk een vaste prijs
opbrengt. Het gevolg is hetzelfde.
Zo is er nog veel meer.
De hoofdoorzaak van al deze
misstanden is, dat wij er niet in
slagen binnen E.E.G.-verband al
onze agrarische producten tegelijk
aan passende regelingen te onder
werpen. Zoals vanzelf spreekt zal
een zekere mate van autarkie ge
wenst zijn om de landbouwers een
bestaan te waarborgen. Maar wij
zijn het nog niet eens over de mate
van deze autarkie en over de we
gen die wij daartoe zullen bewan-,
delen. Zo kiest men tijdelijke op
lossingen voor allerlei produkten
en er ontstaan bizarre wanverhou
dingen, die weldra miljarden gaan
kosten. Het mag dan waar zijn, dat
men binnen de E.E.G. niet plotse
ling de eigen landbouw aan de vol
le concurrentie der andere landen
kan blootstellen, men zal toch wel
moeten inzien, dat het uitschakelen
van deze concurrentie bijzonder
ongezond is en tot wanverhoudin
gen aanleiding geeft.
De voorzitter van het produkt
schap voor zuivel ziet de toekomst
met grote zorg tegemoet. Ook in
1963 zal de melkproductie vermoe
delijk weer aanzienlijk stijgen, men
schat van 3%. Daarvan komt één
procent voor rekening van de ver
beterde produktie per koe en twee
procent voor rekening van het gro
tere aantal koeien. Dan zal er zo’n
200 miljoen kg melk meer voort
gebracht worden, een plas waaraan
niemand behoefte heeft.
Nu moet men goed bedenken, dat
de invoerende E.E.G.-landen (Italië
en Duitsland dus) doch Frankrijk
evenzeer, alles op alles zetten om
óók tot een „doelmatige productie
en verwerking van melk” te ko
men. Dat betekent, dat men daar
de productie zeer drastisch zal zoe
ken te verhogen. Er is nu al een
Europees melkoverschotvraagstuk;
de achtergebleven gebieden buiten
beschouwing latende kan men zelfs
spreken van een wereldprobleem.
Aldus rennen de E.E.G.-landen,
verblind door eigen belang, de vol
ledige zuivelchaos tegemoet.
Nog enkele jaren kan men het
spelletje voortzetten van van de
hoge prijzen binnen de eigen gren
zen en de uitvoer-tegen-afbraak-
prijzen van het overschot, maar
weldra zal men zelfs dat overschot
niet meer kwijt kunnen. Wij zien
dus, dat de overgangsfase van de
E.E.G. ook wel bizarre economische
dwaasheden te zien geeft.
Hoofdstuk 21
De oude vrouw kwam langzaam overeind
een paar stappen naar haar toe.
je bent één keer 1
je. als van een doohter. Nu.
kwam je niet meer. Ik wilde
Ik wist geen andere mogelij.’
De heer T. A. Alblas, die gedu
rende een kwart eeuw de gymnas
tiekvereniging T.O.O.S. gediend
heeft als penningmeester, is de af
gelopen week tijdens een contact-
avond van deze vereniging in het
R.K. Verenigingsgebouw hartelijk
gehuldigd. Hem werd dank ge
bracht voor de uitstekende wijze
waarop hij steeds zijn taak ver
vulde en men bood hem een draag-
medaille aan, behorende bij de ko
ninklijke onderscheiding die hij on
langs heeft ontvangen. Ook zijn
echtgenote werd in de huldiging
betrokken en ontving een bouquet
bloemen.
Het bestuur van T.O.O.S. maakte
bekend, dat temen met het sport-
weekcomité een elektrische klok
zal worden aangeboden aan het ge
meentebestuur, met als bestemming
het gymnastieklokaal bij de Jan
Ligthartschool.
De avond bestond verder uit een
bonte aaneenschakeling van mu
ziek, dans en sketches.
vurii
een
Hij streek zacht met een zakdoek haar tranen weg.
„Het zal wel loslopen; heb maar vertrouwen. Oude
mensen bereiken in de regel meer dan wij.”
„Ik loop er al weken over te piekeren, hoe het weer
in orde kan komen met die tweeen ik wist maar geen
oplossingtot Bep met haar plan kwamo, als dat
nu maar slaagt
Vele huisvrouwen verkeren nog
in de mening, dat vlees - voordat
het gebraden wordt - moet worden
gewassen. Waarschijnlijk denken
zij, dat de bacteriën, die zich aan
de buitenkant van het stuk vlees
bevinden, op deze wijze kunnen
worden verwijderd.
Bacteriën kunnen echter niet met
water worden afgewassen. Het eni
ge afdoende middel is het vlees te
braden. Het vet, dat daarvoor ge
bruikt wordt, heeft n.l. een tem
peratuur van circa 160 graden Cel-
sus en in deze hitte blijft geen
bacterie in leven. Het wassen of
afspoelen van vlees is echter niet
alleen nutteloos, doch het belem
mert tevens het braadproces.
Doordat het vlees nat is duurt dit
n.l. langer dan wanneer het wassen
achterwege blijft. Wat echter nog
erger - en niet geheel ongevaarlijk
- is: nat vlees, dat in het hete vet
wordt gelegd gaat erg spatten. Nu
zijn vetvlekken op kleren nog wel
te verwijderen, doch het hete vet
kan ook ernstige brandwonden aan
handen en gezicht veroorzaken.
Verspilt u dus in het vervolg geen
tijd meer aan de „vlees-afwas”.
ruk haar gezicht op. „U?”
en deed
ien naar haar toe. „Dag, Aaltje., ik.,
bij ons geweest. Ik hield meteen van
2LiNna wat er is gebeurd,
s je graag zien, en spreken.
jkheid, dan hier. Misschien
is het niet helemaal eerlijk. maar ik had geen andere
keus, Aaltje. Wil jewil je niet verder komen?”
Werktuigelijk sloot ze de deur achter zich en kwam
enkele passen verder. Automatisch haast legde ze haar
bevende hand in de gerimpelde van de andere vrouw.
Deze trok haar naar zich toe en drukte een kus op haar
voorhoofd. „Aaltje, ik ben vreselijk egoistisch. Het is
altijd m’n wens geweest om een dochter te krijgen. Die
wens is nooit in vervulling gegaan. Tot van de zomer.
Toen kwam jij en op dat ogenblik dacht ik: nu krijg ik
wellicht toch een dochter. En ik was zo blij en dank
baar met jou. Moet ik je nu weer verliezen, Aaltje? Of
wil je voor altijd onze dochter worden?”
„Weet Ariebegon het meisje, maar
Huurdeman schudde haar hoofd. „Arie weet nergens
van. Hij weet niet beter, of ik zit rustig thuis in
Woerden. Luister eens, Aaltje, vergeef het een oude
vrouw, als ze een middel gebruikte om je te ontmoeten,
dat niet helemaal in orde is. Maar ik had geen enkele
andere mogelijkheid. Mijn man en ik. wij houden
beiden veel van je. Wij zouden op onze oude dag dank
baar zijn, als je kon besluiten weer eens bij ons te
komen.”
,Ja, maar Arie.
„Lieve kind, dat is een kwestie tussen hem en jou.
Daar kan ik niet in treden. Mijn man evenmin.
Hoewel.
„Ik. ik heb alles stuk gemaakt. dat kan toch niet
meer. ik was zo kwaad op hem, om dat geld. ik heb
toch oök mijn trots. Ik wilde zo graag ook wat van
mijn eigen geld kopen., voor ons samen., niet alles
alleen van Arie. Maar toen, van dat geld. ik kwam
het te weten. begrijpt u het dan toch. wat bleef er
zo van mijn waardigheid over? Ze veroordelen me alle
maal thuisoveralEn iedereen houdt Arie de
hand boven het hoofd. Niemand wilde me begrijpen.”
De oude vrouw trok haar naar een stoel. „Aaltje.
ik zou precies hetzelfde gedaan hebben
In het Gereformeerde Vereni
gingsgebouw werd dezer dagen de
jaarvergadering van de Waddinx-
veense afdeling van de C.B.T.B.
gehouden. In het jaarverslag ver
meldde de heer J. A. van Berkel
de verschillende activiteiten van
het afgelopen jaar, o.a. de werk
zaamheden in de tuin rondom de
landbouwhuishoudschool De Rank.
De heer D. Uitbeijerse werd tij
dens de bestuursverkiezng herko-
tot penningmeester. Verder
benoemd de heren L.
Lamens en W. van der Eijk in de
plaatsen van de heren A. Littooij
en M. P. van Tol, die niet herkies
baar waren.
Na de pauze gaf voorzitter C. van
der Sar het woord aan de directeur
van de chr. lagere tuinbouwschool
te Woerden, de heer J. Bemmel. Hij
vertelde op boeiende wijze over
verschillende reizen in het verre
oosten en in de Balkan en Grieken
land. Met lichtbeelden en band
opnamen werden de interessante
verhalen geïllustreerd.
Het meisje richtte met een 1 u
Ze knikte. ,Ja, ik begrijp precies, hoe jij je voelde.
Beledigd, net of ze je geslagen hadden. Ik zou het ook
uitgemaakt hebben, net als jij gedaan hebt. Een man
snapt dat toch niet. Maar. ik zou de volgende dag
alweer spijt gehad hebben, zie je?”
Langzaam druppelden een paar tranen over de wan
gen van het meisje. „Ik had er ook spijt van.zei ze
zacht. „Al dadelijk, toen ik die brief in de bus had
gedaan. Als ik ’m eruit had kunnen halen, had ik het
gedaan. Maar ik wilde het niet erkennen, en ik wilde
het geld terugbetalen. Daarvoor heb ik al die weken
hard gewerkt. De gedachte, dat ik schuld bij hem had.”
„Jij bent in die dingen veel te serieus, Aaltje. Dat is
een mooie deugd, maar ook wel eens lastig. En wat
moet dat nou met jullie? Jouw leven is gebroken en het
zijne. Twee lieve jonge mensen, die elkaar de rug
toedraaien. en waarom? Om een misverstand. Omdat
de jongen als man niet kon begrijpen, dat een meisje
zoiets niet kon accepteren, omdat ze dan in haar waar
digheid gekrenkt zou zijn. Dat was een grote fout van
Arie en ik kan me levendig indenken, dat jij zo han
delde. Maar moeten mijn man en ik daarvan ook de
dupe worden? Wij houden toch van je?”
Aaltje hief haar betraande gezicht op. „U veroordeelt
Arie en mij niet?”
„Welnee, waarom? Hij had schuld. Hij had moeten
begrijpen, dat geen meisje, dat zichzelf oök maar enigs
zins respecteert, zoiets zou aanvaarden. En zeker niet
langs een omweg. Dat heb ik hem ook gezegd en nu
ziet hij dat in. Maar. hij deed het zonder enige bij
bedoeling. Alleen uit liefde tot jou. Wil je dat geloven?”
Ze knikte langzaam. „Ja, dat moest haast wel.”
„En nu zijn mijn man en ik erg egoistisch,” vervolgde
de oude vrouw, zorgvuldig zoekend naar haar woorden.
„Dat Arie je kwijt is, vinden we erg. Maar wij zijn je
nu ook kwijt. Wil je niet weer eens een weekend bij
ons komen, Aaltje?”
Het meisje keek de ander verwonderd aan.
dat werkelijk?”
,Ja zeker, kind, dat meen ik. En mijn man ook.
Tenzij je het toen niet prettig gehad hebt natuurlijk.”
„O nee, dat is het niet. Ik vond het geweldig, toen
maar Arie.
„Wel, als je Arie liever niet ontmoet. dan kan ik
hem vragen of hij dat weekend weg wil blijven.”
Zoals wel vanzelf spreekt, blijkt
ook de kaasproductie alle records
weer te hebben geslagen, doch de
moeilijkheden bij de afzet waren
vele. Men maakte 223.000 ton kaas,
doch 17.000 ton daarvan kwam te
recht bij het V.I.B. (Voedsel-voor-
zienings- In- en Verkoopbureau)
oftewel bij de regering. Het pro
duktschap voor zuivel bezint zich
nu op maatregelen om verdere uit
breiding van de kaasproduktie te
gen te gaan.
Merkwaardig genoeg ging het bij
de boter beter. Men maakte 101.500
ton (ook weer 5% meer dan 1961),
maar op 1 januari 1962 lag er nog
14.000 ton in de koelhuizen, zodat
er 115.000 ton beschikbaar was. Bo
ven verwachting was, dat men
daarvan 97.000 ton heeft weten af
te zetten (63.000 ton in het bin
nenland en 34.000 ton elders). Niet
temin zat er in oktober 1.1. nog
31.000 ton in de koelhuizen, thans
nog 18.000 ton en dat is nog steeds
teveel van het goede.
De afzet van melkpoeder en ge
condenseerde melk herstelde zich,
zij het niet in volle omvang. Wat
sinds jaren niet meer voorkwam is
nu een feit: het V.I.B. heeft geen
mager poeder meer in voorraad.
De teruggang in het verbruik van
drinkmelk kwam schijnbaar tot
stilstand. De gestegen omzet van
koffiemelk herleidende tot gestan
daardiseerde melk komen wij op
een verbruik van 186 kg per hoofd
per jaar, wat ook in 1961 bereikt
Vogelliefhebbers, die brood of
ander voer beschikbaar hebben
voor de vogels in nood, kunnen dit
aan de ANWB-Wegenwachten ge
ven, die op het scherm van hun
gele motor of op de voorruit van
hun wegenwachtauto een letter B
hebben aangebracht.
Met deze letter B geeft de pa
trouillerende wegenwacht te ken
nen, dat hij voor de vogels in de
plassen of sloten langs zijn route
„broodnodig” brood en ander eten
nodig heeft.
Voert een wegenwacht deze let
ter niet, dan betekent dit, dat er
géén verzamelplaatsen van vogels
langs zijn route voorkomen of dat
hij voldoende voorzien is van voer
en brood.
Deze hulp van de ANWB-Wegen-
wacht aan de vogels zal uiteraard
buiten de steden plaatsvinden, om
dat binnen de bebouwde kommen
genoeg hulp kan worden geboden.
De ANWB heeft voorts aange
boden zijn kantoren in het gehele
land als distributiepunten te laten
fungeren voor de verspreiding van
de boekjes „Wintervoeding van
vogels” welke wordt uitgegeven
door de Nederlandse Vereniging
tot bescherming van vogels.
Vanaf heden zal dit boekje, dat
waardevolle gegevens bevat, aan
alle kantoren van de ANWB te ver
krijgen zijn.
Opnieuw druppelden er tranen over de wangen van
het meisje. Ze zat met haar handen gevouwen in de
schoot voor zich uit te kijken. „Na een langdurige stilte
zei ze: „Dat is toch niet prettig voor Arie.
Mevrouw Huurdeman schudde haar hoofd. „Dat is
het zeker niet. Maar het is tenslotte zijn eigen schuld,
nietwaar?”
„Het is. het is toch ook mijn schuld, mevrouw.
Ik. ik. Wanneet* wilt u me hebben?”
„Mag mijn man je morgenmiddag komen halen uit
de Beemster? Of bever hier vandaan? Je moogt het
zelf zeggen.”
„Ik wil wel.ik heb al die weken gewerkt. om
maar te vergeten. maar ik kan het niet vergeten.
Maar, moeder. mijn moeder, wat doen we daar mee?”
„Daar zal ook wel een oplossing voor te vinden zijn?
Wie paste er toen op je moeder?”
„Dat deed Tonnie, mn schoonzusje.”
„Dan zal ze het nu ook wel willen, denk je niet?”
Aaltje knikte. „Ik wil erg graag. U beiden bent zo
aardig voor mij geweest. Ik zou ondankbaar zijn, als ik
weigerde. Maar Arie.
„Arie blijft dan wel weg. Daar zorg ik wel voor.”
Het meisje keek de oude vrouw aan. Beiden stonden
gelijktijdig op en even later lagen ze in eikaars armen.
„Ik kan er niets aan doen. ik houd nog zoveel van
hemLaat hem niet wegbijven
In de keuken stonden op dat ogenblik ook twee jonge
mensen bij elkaar. Wim had zijn vrouw naar zich toe
getrokken en troostte haar. „Kom, houd je kalm vrouwtje,
het zal best weer in orde komen. Laat dat maar aan
Arie’s moeder over.”
Tonnie snikte aan zijn schouders. „Ik hoop het zo
Wim. ze is toch onze Aal, en het is toch ook
etje onze schuld, dat het zo gelopen is
Precies half acht ging de bel. Het drietal schrok op
en Wim kwam meteen overeind. „Laat mij maar open
doen. Blijven jullie zitten en doe gewoon. Of weet je
wat, Tonnie, ga jij naar de keuken. Misschien is het
beter, als Aal mevrouw alleen ontmoet.”
Tonnie knikte en liep de kamer uit. Ze drong met
moeite haar tranen terug. „O, ik hoop het toch zo echt”
Wim trok de deur los. „Hallo? Wie is dat?”
„Hier is Aaltje,” klonk het van beneden.
„Je weet de weg, zus. En veeg’je voeten een beetje.
De boel is pas gestofzuigd.’
„Zeg eens.klonk het verontwaardigd van beneden.
Terwijl ze de trap op kwam, keek ze in het lachende
gezicht van haar broer. „Nu hoor je eens, hoe leuk dat
klinkt, zus. Dat zeg jij doorgaans, als ik bij jou kom.
Of ben je dat vergeten?”
Er ’kwam een stroeve lach op haar gezicht. „Dat is
heel wat anders. Ik veeg altijd mijn voeten en jij vergeet
het doorgaans.”
Hij drukte ’n zoen op haar wang. Hoe gaat het, zusje?”
„O, met mij best hoor,” antwoordde ze luchtig.
„Waar is Ton? Binnen?”
„In de keuken. Komt zo. Ga maar vast naar binnen.”
Ze drukte de deurklink neer en betrad de grote kamer.
Wim sloot de trapdeur en bleef er tegen leunen.
Aaltje deed twee passen in de kamer en ontdekte toen
mevrouw Huurdeman, die haar vriéndelijk lachend aan
keek, en haar armen uitstrekte. Aaltje bleef wankelend
staan en haar armen zakten langs haar neer.
„Als ik het niet gedacht had. prevelde ze, „dus
toch afgesproken werk. Ik had er al zo’n vermoeden
van.” En toen scherp: „Wat doet u hier?’