Melkvloed overspoelt ons V ergadering C.B.T.B. Ram®8-ntéss HAMFA-GELEllWSctl ZORG VOOR „LOEIEND” RECORD Nog nooit hadden wij zo veel runderen, nog nooit produceerden wij zó veel melk JAC. SATON de zaak met de buitenklok Dat zou een ramp zijn T. A. Alblas door TOOS gehuldigd Afwassen vlees: tijdverspilling Wegenwacht helpt vogels voeren ACTIE Melkstroom indammen? Opticien „WAT DOEI WE METMOEDER” (OOP. RAIFFEISENBANK .WADDINXVEEN. Over melk geen woord Stedeling betaalt „GROND VOOR HET DORP Chaos tegemoet Zuivelzorgen Oranjelaan 42 FOTO loteboo PRSSRGE .TEL: 2477^^4 ■r SJA A K j de actie loopt ten einde de zorg voor minder validen blijft HERINNERING Bh^yooR-’T leven^BI koopt nog grondcertificaten. verkrijgbaar tot en met 21 januari a.s. bij onze bank. RwWDen HANDEN 1 WERKBLAD VOOR WADDINXVEEN - DONDERDAG 17 JANUARI ’63. PAGINA 2 (Advertentie) Advertentie HOOFDSTUK 20 - Nr .38 het mevrouw het doorgaans/ (wordt vervolgd) Familieroman door Maartje Zeidenrijk. werd. Laat ons hopen, dat dit getal niet verder daalt. Ir. Van Dam stelde, dat in het Verdrag van Rome en de Resolutie van Stresa de bescherming van het inkomen van de boer (in dit geval dus van de veehouder) het uit gangspunt was voor de bepaling van het landbouwbeleid. Conclusie: onze veehouderij staat voor een paar moeilijke jaren en de sombere visie van de voorzitter van het produktschap was waar schijnlijk zeer gerechtvaardigd. De troost, dat moeilijke omstandig heden het vernuft scherpen en de efficiency bevorderen, is voor onze veehouders een bijzonder schrale. zen werden LEVERANCIER VAN ALLE ZIEKENFONDSEN Te betreuren, doch wel te be grijpen, was dat ir. Van Dam geen woord wijdde aan de betreurens- waardige stand van zaken t.o.v. de kwaliteitsregeling van de aan fa brieken aangevoerde melk. Doch dit is een grote chaos en een vraag stuk op zichzelf. Zal de E.E.G. betere boter- en kaasprijzen mogelijk maken? Zal zij de afzet verruimen? Ir. Van Dam was op dit punt zeer pessi mistisch. Stellig zal in 1963 ons de invoering van het E.E.G.-zui- velbeleid brengen, maar voorlo pig is daar weinig voordeel van te verwachten. Wij dachten een markt van 170 miljoen mensen te winnen, maar dat pakt anders uit. Italië hindert de boterinvoer, west-Duitsland hindert de invoer d.m.v. een heffingstelsel, Fran krijk treuzelt lang met de op heffing van de kaasinv o er contin genten en België verhoogt zelfs de invoerheffing op kaas. Omdat wij driekwart van onze produk- tie moeten af zetten in de E.E.G. is dat verre van aangenaam. ALS ER EENS GEEN BRILLEN WAREN maar geen nood, wij hebben voor U een heel mooie sortering in alle prijzen Wij leven nu in de overgangsfase en als men dan per se heffingen wil toepassen, dan dienen die ge baseerd te zijn op het prijspeil van de grondstoffen, dus veevoeders, kunstmest enz. alsmede op de pacht prijzen enz. Want dan is een eer lijke concurrentie mogeliik, d.w.z. dat hij het meeste verdient, die het goedkoopste produceert. Wat ziet men thans echter Men baseert de heffingen op de prijzen van de eindprodukten, een systeem dat eindloos gehar rewar oplevert, omdat die prijs (zie ons eigen systeem) nauwe lijks objectief vast te stellen is. De bedoeling is echter zeer dui delijk: men wil niet alleen' de veehouderij in het invoerende land, doch ook de agrarische handel en de industrie aldaar* beschermen. Zij krijgen dan im mers tijd om zich aan te passen aan de industrie. Aldus nivel leert men echter het concurren tievermogen van de uitvoerende lidstaten. Daar dit absoluut niet in het belang is van de consu ment, ziet men nog te weinig in. Ronduit gezegd: men laat de stedeling betalen voor de verou derde en ondoelmatige produktie- methoden in de landbouw in zulke importerende landen. Dat daaren tegen niet meer protesten opklin ken, juist van de zijde der consu menten, komt doordat men dit spel niet doorziet. Op dit punt ge komen zijnde, kunnen wij echter terugkeren naar eigen land. Ook daar is nog wel wat te doen. W/IE VAN RECORDS houdt, die gaat bij de runderen in stal of weide. W Dit is niet bedoeld als schimpscheut op sportliefhebbers; het is de letterlijke waarheid. Want bij ons voornaamste huisdier beleven wij elke dag een nieuw record. De oorzaak is, dat het aantal runderen, en dan afgezien van de mestkalveren met name het aantal melkkoeien, voortdurend stijgt. Iedere dag kan men opnieuw zeggen: ,,Nog nooit in de geschiedenis van ons vaderland waren er zoveel runderen als vandaag en nog nooit is er op deze datum van het jaar zoveel melk aangevoerd en geproduceerd.” „Meent u De voorzitter van het produkt schap voor zuivel, ir. B. van Dam, wees er in zijn nieuwjaarsrede van 9 januari j.l. natuurlijk óók op. In het kalenderjaar 1962 steeg de hoe veelheid geproduceerde melk tot een recordhoogte van ruim 7,25 mil jard kg, dat is meer dan 600 kg voor iedere Nederlander, van zui geling tot grijsaard. Het is een stij ging met 5o/o t.o.v. 1961. Aan de fabrieken werd 6,5 miljard kg aan gevoerd; dat is een stijging van 6%. De melkveestapel breidde zich uit met 3.5% en de produktie per koe verbeterde met bijna één pro cent Op zichzelf zou dat alles zeker reden tot verheuging geven. Maar de garantieprijs was 28,10 en de gemiddelde opbrengst van alle melk, dus inclusief zuivelfondsuit- keringen en bijbetaling van 4, (alles per 100 kg) uit het Land- bouw-Egalisatiefonds, was slechts 25,85, zodat er heel wat bij moest. Het gegarandeerde kwantum was overigens „slechts” 5,1 miljard kg. Intussen is de garantieprijs vervan gen door een richtprijs en staat het nog niet vast, wie .van de onren dabele overvloed de zwaarste las ten zal krijgen te dragen, de con sument of de staat. Advertentie Niettemin weet ieder best, wat er moet geschieden. De dwaze melkstroom moet ingedamd wor den. Miljoenen twijfelachtige stukken weiland zouden als bouwland rendabeler zijn dan thans, als men maar de geëigen de maatregelen nam. De Gronin ger bouwboeren moeten vrucht- wisseling toepassen om de graan- teelt in stand te kunnen houden. Peulvruchten, vlas en koolzaad zouden prima passen, doch ze zijn niet rendabel. Dus gaat men kunstweiden aanleggen en melk vee houden. En de melkstroom zwelt aan. De gemengde bedrij ven leggen bijna alles in gras, omdat de melk een vaste prijs opbrengt. Het gevolg is hetzelfde. Zo is er nog veel meer. De hoofdoorzaak van al deze misstanden is, dat wij er niet in slagen binnen E.E.G.-verband al onze agrarische producten tegelijk aan passende regelingen te onder werpen. Zoals vanzelf spreekt zal een zekere mate van autarkie ge wenst zijn om de landbouwers een bestaan te waarborgen. Maar wij zijn het nog niet eens over de mate van deze autarkie en over de we gen die wij daartoe zullen bewan-, delen. Zo kiest men tijdelijke op lossingen voor allerlei produkten en er ontstaan bizarre wanverhou dingen, die weldra miljarden gaan kosten. Het mag dan waar zijn, dat men binnen de E.E.G. niet plotse ling de eigen landbouw aan de vol le concurrentie der andere landen kan blootstellen, men zal toch wel moeten inzien, dat het uitschakelen van deze concurrentie bijzonder ongezond is en tot wanverhoudin gen aanleiding geeft. De voorzitter van het produkt schap voor zuivel ziet de toekomst met grote zorg tegemoet. Ook in 1963 zal de melkproductie vermoe delijk weer aanzienlijk stijgen, men schat van 3%. Daarvan komt één procent voor rekening van de ver beterde produktie per koe en twee procent voor rekening van het gro tere aantal koeien. Dan zal er zo’n 200 miljoen kg melk meer voort gebracht worden, een plas waaraan niemand behoefte heeft. Nu moet men goed bedenken, dat de invoerende E.E.G.-landen (Italië en Duitsland dus) doch Frankrijk evenzeer, alles op alles zetten om óók tot een „doelmatige productie en verwerking van melk” te ko men. Dat betekent, dat men daar de productie zeer drastisch zal zoe ken te verhogen. Er is nu al een Europees melkoverschotvraagstuk; de achtergebleven gebieden buiten beschouwing latende kan men zelfs spreken van een wereldprobleem. Aldus rennen de E.E.G.-landen, verblind door eigen belang, de vol ledige zuivelchaos tegemoet. Nog enkele jaren kan men het spelletje voortzetten van van de hoge prijzen binnen de eigen gren zen en de uitvoer-tegen-afbraak- prijzen van het overschot, maar weldra zal men zelfs dat overschot niet meer kwijt kunnen. Wij zien dus, dat de overgangsfase van de E.E.G. ook wel bizarre economische dwaasheden te zien geeft. Hoofdstuk 21 De oude vrouw kwam langzaam overeind een paar stappen naar haar toe. je bent één keer 1 je. als van een doohter. Nu. kwam je niet meer. Ik wilde Ik wist geen andere mogelij.’ De heer T. A. Alblas, die gedu rende een kwart eeuw de gymnas tiekvereniging T.O.O.S. gediend heeft als penningmeester, is de af gelopen week tijdens een contact- avond van deze vereniging in het R.K. Verenigingsgebouw hartelijk gehuldigd. Hem werd dank ge bracht voor de uitstekende wijze waarop hij steeds zijn taak ver vulde en men bood hem een draag- medaille aan, behorende bij de ko ninklijke onderscheiding die hij on langs heeft ontvangen. Ook zijn echtgenote werd in de huldiging betrokken en ontving een bouquet bloemen. Het bestuur van T.O.O.S. maakte bekend, dat temen met het sport- weekcomité een elektrische klok zal worden aangeboden aan het ge meentebestuur, met als bestemming het gymnastieklokaal bij de Jan Ligthartschool. De avond bestond verder uit een bonte aaneenschakeling van mu ziek, dans en sketches. vurii een Hij streek zacht met een zakdoek haar tranen weg. „Het zal wel loslopen; heb maar vertrouwen. Oude mensen bereiken in de regel meer dan wij.” „Ik loop er al weken over te piekeren, hoe het weer in orde kan komen met die tweeen ik wist maar geen oplossingtot Bep met haar plan kwamo, als dat nu maar slaagt Vele huisvrouwen verkeren nog in de mening, dat vlees - voordat het gebraden wordt - moet worden gewassen. Waarschijnlijk denken zij, dat de bacteriën, die zich aan de buitenkant van het stuk vlees bevinden, op deze wijze kunnen worden verwijderd. Bacteriën kunnen echter niet met water worden afgewassen. Het eni ge afdoende middel is het vlees te braden. Het vet, dat daarvoor ge bruikt wordt, heeft n.l. een tem peratuur van circa 160 graden Cel- sus en in deze hitte blijft geen bacterie in leven. Het wassen of afspoelen van vlees is echter niet alleen nutteloos, doch het belem mert tevens het braadproces. Doordat het vlees nat is duurt dit n.l. langer dan wanneer het wassen achterwege blijft. Wat echter nog erger - en niet geheel ongevaarlijk - is: nat vlees, dat in het hete vet wordt gelegd gaat erg spatten. Nu zijn vetvlekken op kleren nog wel te verwijderen, doch het hete vet kan ook ernstige brandwonden aan handen en gezicht veroorzaken. Verspilt u dus in het vervolg geen tijd meer aan de „vlees-afwas”. ruk haar gezicht op. „U?” en deed ien naar haar toe. „Dag, Aaltje., ik., bij ons geweest. Ik hield meteen van 2LiNna wat er is gebeurd, s je graag zien, en spreken. jkheid, dan hier. Misschien is het niet helemaal eerlijk. maar ik had geen andere keus, Aaltje. Wil jewil je niet verder komen?” Werktuigelijk sloot ze de deur achter zich en kwam enkele passen verder. Automatisch haast legde ze haar bevende hand in de gerimpelde van de andere vrouw. Deze trok haar naar zich toe en drukte een kus op haar voorhoofd. „Aaltje, ik ben vreselijk egoistisch. Het is altijd m’n wens geweest om een dochter te krijgen. Die wens is nooit in vervulling gegaan. Tot van de zomer. Toen kwam jij en op dat ogenblik dacht ik: nu krijg ik wellicht toch een dochter. En ik was zo blij en dank baar met jou. Moet ik je nu weer verliezen, Aaltje? Of wil je voor altijd onze dochter worden?” „Weet Ariebegon het meisje, maar Huurdeman schudde haar hoofd. „Arie weet nergens van. Hij weet niet beter, of ik zit rustig thuis in Woerden. Luister eens, Aaltje, vergeef het een oude vrouw, als ze een middel gebruikte om je te ontmoeten, dat niet helemaal in orde is. Maar ik had geen enkele andere mogelijkheid. Mijn man en ik. wij houden beiden veel van je. Wij zouden op onze oude dag dank baar zijn, als je kon besluiten weer eens bij ons te komen.” ,Ja, maar Arie. „Lieve kind, dat is een kwestie tussen hem en jou. Daar kan ik niet in treden. Mijn man evenmin. Hoewel. „Ik. ik heb alles stuk gemaakt. dat kan toch niet meer. ik was zo kwaad op hem, om dat geld. ik heb toch oök mijn trots. Ik wilde zo graag ook wat van mijn eigen geld kopen., voor ons samen., niet alles alleen van Arie. Maar toen, van dat geld. ik kwam het te weten. begrijpt u het dan toch. wat bleef er zo van mijn waardigheid over? Ze veroordelen me alle maal thuisoveralEn iedereen houdt Arie de hand boven het hoofd. Niemand wilde me begrijpen.” De oude vrouw trok haar naar een stoel. „Aaltje. ik zou precies hetzelfde gedaan hebben In het Gereformeerde Vereni gingsgebouw werd dezer dagen de jaarvergadering van de Waddinx- veense afdeling van de C.B.T.B. gehouden. In het jaarverslag ver meldde de heer J. A. van Berkel de verschillende activiteiten van het afgelopen jaar, o.a. de werk zaamheden in de tuin rondom de landbouwhuishoudschool De Rank. De heer D. Uitbeijerse werd tij dens de bestuursverkiezng herko- tot penningmeester. Verder benoemd de heren L. Lamens en W. van der Eijk in de plaatsen van de heren A. Littooij en M. P. van Tol, die niet herkies baar waren. Na de pauze gaf voorzitter C. van der Sar het woord aan de directeur van de chr. lagere tuinbouwschool te Woerden, de heer J. Bemmel. Hij vertelde op boeiende wijze over verschillende reizen in het verre oosten en in de Balkan en Grieken land. Met lichtbeelden en band opnamen werden de interessante verhalen geïllustreerd. Het meisje richtte met een 1 u Ze knikte. ,Ja, ik begrijp precies, hoe jij je voelde. Beledigd, net of ze je geslagen hadden. Ik zou het ook uitgemaakt hebben, net als jij gedaan hebt. Een man snapt dat toch niet. Maar. ik zou de volgende dag alweer spijt gehad hebben, zie je?” Langzaam druppelden een paar tranen over de wan gen van het meisje. „Ik had er ook spijt van.zei ze zacht. „Al dadelijk, toen ik die brief in de bus had gedaan. Als ik ’m eruit had kunnen halen, had ik het gedaan. Maar ik wilde het niet erkennen, en ik wilde het geld terugbetalen. Daarvoor heb ik al die weken hard gewerkt. De gedachte, dat ik schuld bij hem had.” „Jij bent in die dingen veel te serieus, Aaltje. Dat is een mooie deugd, maar ook wel eens lastig. En wat moet dat nou met jullie? Jouw leven is gebroken en het zijne. Twee lieve jonge mensen, die elkaar de rug toedraaien. en waarom? Om een misverstand. Omdat de jongen als man niet kon begrijpen, dat een meisje zoiets niet kon accepteren, omdat ze dan in haar waar digheid gekrenkt zou zijn. Dat was een grote fout van Arie en ik kan me levendig indenken, dat jij zo han delde. Maar moeten mijn man en ik daarvan ook de dupe worden? Wij houden toch van je?” Aaltje hief haar betraande gezicht op. „U veroordeelt Arie en mij niet?” „Welnee, waarom? Hij had schuld. Hij had moeten begrijpen, dat geen meisje, dat zichzelf oök maar enigs zins respecteert, zoiets zou aanvaarden. En zeker niet langs een omweg. Dat heb ik hem ook gezegd en nu ziet hij dat in. Maar. hij deed het zonder enige bij bedoeling. Alleen uit liefde tot jou. Wil je dat geloven?” Ze knikte langzaam. „Ja, dat moest haast wel.” „En nu zijn mijn man en ik erg egoistisch,” vervolgde de oude vrouw, zorgvuldig zoekend naar haar woorden. „Dat Arie je kwijt is, vinden we erg. Maar wij zijn je nu ook kwijt. Wil je niet weer eens een weekend bij ons komen, Aaltje?” Het meisje keek de ander verwonderd aan. dat werkelijk?” ,Ja zeker, kind, dat meen ik. En mijn man ook. Tenzij je het toen niet prettig gehad hebt natuurlijk.” „O nee, dat is het niet. Ik vond het geweldig, toen maar Arie. „Wel, als je Arie liever niet ontmoet. dan kan ik hem vragen of hij dat weekend weg wil blijven.” Zoals wel vanzelf spreekt, blijkt ook de kaasproductie alle records weer te hebben geslagen, doch de moeilijkheden bij de afzet waren vele. Men maakte 223.000 ton kaas, doch 17.000 ton daarvan kwam te recht bij het V.I.B. (Voedsel-voor- zienings- In- en Verkoopbureau) oftewel bij de regering. Het pro duktschap voor zuivel bezint zich nu op maatregelen om verdere uit breiding van de kaasproduktie te gen te gaan. Merkwaardig genoeg ging het bij de boter beter. Men maakte 101.500 ton (ook weer 5% meer dan 1961), maar op 1 januari 1962 lag er nog 14.000 ton in de koelhuizen, zodat er 115.000 ton beschikbaar was. Bo ven verwachting was, dat men daarvan 97.000 ton heeft weten af te zetten (63.000 ton in het bin nenland en 34.000 ton elders). Niet temin zat er in oktober 1.1. nog 31.000 ton in de koelhuizen, thans nog 18.000 ton en dat is nog steeds teveel van het goede. De afzet van melkpoeder en ge condenseerde melk herstelde zich, zij het niet in volle omvang. Wat sinds jaren niet meer voorkwam is nu een feit: het V.I.B. heeft geen mager poeder meer in voorraad. De teruggang in het verbruik van drinkmelk kwam schijnbaar tot stilstand. De gestegen omzet van koffiemelk herleidende tot gestan daardiseerde melk komen wij op een verbruik van 186 kg per hoofd per jaar, wat ook in 1961 bereikt Vogelliefhebbers, die brood of ander voer beschikbaar hebben voor de vogels in nood, kunnen dit aan de ANWB-Wegenwachten ge ven, die op het scherm van hun gele motor of op de voorruit van hun wegenwachtauto een letter B hebben aangebracht. Met deze letter B geeft de pa trouillerende wegenwacht te ken nen, dat hij voor de vogels in de plassen of sloten langs zijn route „broodnodig” brood en ander eten nodig heeft. Voert een wegenwacht deze let ter niet, dan betekent dit, dat er géén verzamelplaatsen van vogels langs zijn route voorkomen of dat hij voldoende voorzien is van voer en brood. Deze hulp van de ANWB-Wegen- wacht aan de vogels zal uiteraard buiten de steden plaatsvinden, om dat binnen de bebouwde kommen genoeg hulp kan worden geboden. De ANWB heeft voorts aange boden zijn kantoren in het gehele land als distributiepunten te laten fungeren voor de verspreiding van de boekjes „Wintervoeding van vogels” welke wordt uitgegeven door de Nederlandse Vereniging tot bescherming van vogels. Vanaf heden zal dit boekje, dat waardevolle gegevens bevat, aan alle kantoren van de ANWB te ver krijgen zijn. Opnieuw druppelden er tranen over de wangen van het meisje. Ze zat met haar handen gevouwen in de schoot voor zich uit te kijken. „Na een langdurige stilte zei ze: „Dat is toch niet prettig voor Arie. Mevrouw Huurdeman schudde haar hoofd. „Dat is het zeker niet. Maar het is tenslotte zijn eigen schuld, nietwaar?” „Het is. het is toch ook mijn schuld, mevrouw. Ik. ik. Wanneet* wilt u me hebben?” „Mag mijn man je morgenmiddag komen halen uit de Beemster? Of bever hier vandaan? Je moogt het zelf zeggen.” „Ik wil wel.ik heb al die weken gewerkt. om maar te vergeten. maar ik kan het niet vergeten. Maar, moeder. mijn moeder, wat doen we daar mee?” „Daar zal ook wel een oplossing voor te vinden zijn? Wie paste er toen op je moeder?” „Dat deed Tonnie, mn schoonzusje.” „Dan zal ze het nu ook wel willen, denk je niet?” Aaltje knikte. „Ik wil erg graag. U beiden bent zo aardig voor mij geweest. Ik zou ondankbaar zijn, als ik weigerde. Maar Arie. „Arie blijft dan wel weg. Daar zorg ik wel voor.” Het meisje keek de oude vrouw aan. Beiden stonden gelijktijdig op en even later lagen ze in eikaars armen. „Ik kan er niets aan doen. ik houd nog zoveel van hemLaat hem niet wegbijven In de keuken stonden op dat ogenblik ook twee jonge mensen bij elkaar. Wim had zijn vrouw naar zich toe getrokken en troostte haar. „Kom, houd je kalm vrouwtje, het zal best weer in orde komen. Laat dat maar aan Arie’s moeder over.” Tonnie snikte aan zijn schouders. „Ik hoop het zo Wim. ze is toch onze Aal, en het is toch ook etje onze schuld, dat het zo gelopen is Precies half acht ging de bel. Het drietal schrok op en Wim kwam meteen overeind. „Laat mij maar open doen. Blijven jullie zitten en doe gewoon. Of weet je wat, Tonnie, ga jij naar de keuken. Misschien is het beter, als Aal mevrouw alleen ontmoet.” Tonnie knikte en liep de kamer uit. Ze drong met moeite haar tranen terug. „O, ik hoop het toch zo echt” Wim trok de deur los. „Hallo? Wie is dat?” „Hier is Aaltje,” klonk het van beneden. „Je weet de weg, zus. En veeg’je voeten een beetje. De boel is pas gestofzuigd.’ „Zeg eens.klonk het verontwaardigd van beneden. Terwijl ze de trap op kwam, keek ze in het lachende gezicht van haar broer. „Nu hoor je eens, hoe leuk dat klinkt, zus. Dat zeg jij doorgaans, als ik bij jou kom. Of ben je dat vergeten?” Er ’kwam een stroeve lach op haar gezicht. „Dat is heel wat anders. Ik veeg altijd mijn voeten en jij vergeet het doorgaans.” Hij drukte ’n zoen op haar wang. Hoe gaat het, zusje?” „O, met mij best hoor,” antwoordde ze luchtig. „Waar is Ton? Binnen?” „In de keuken. Komt zo. Ga maar vast naar binnen.” Ze drukte de deurklink neer en betrad de grote kamer. Wim sloot de trapdeur en bleef er tegen leunen. Aaltje deed twee passen in de kamer en ontdekte toen mevrouw Huurdeman, die haar vriéndelijk lachend aan keek, en haar armen uitstrekte. Aaltje bleef wankelend staan en haar armen zakten langs haar neer. „Als ik het niet gedacht had. prevelde ze, „dus toch afgesproken werk. Ik had er al zo’n vermoeden van.” En toen scherp: „Wat doet u hier?’

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1963 | | pagina 2