voeren Piet van Vogels voeren strijd tegen honger, dorst en koude Raad komt weer bijeen Meer voer (ook schillen, vet, pinda’s) hard nodig den Heuvel exposeert „vage beelden’’ uit onderwereld I i Onafhankelijk nieuwsblad Verkeerde sneeiuvtooi Wakken Decorateur er Gemeente brengt voedsel rond Zelfstandig I en Tientje Waddinxveense poldernamen VERSCHIJNT ELKE DONDERDAG krediet voor de aankoop van Voor de vogels is de noodtoestand aangebroken. Nu het Nederlandse landschap sinds een maand onder een harde sneeuw- en ijslaag is bedekt hebben zij, al sinds de Kerstdagen, de grootste moeite om nog iets eetbaars te vinden. In Waddinxveen is de situatie nu zo, dat alle kinderen van de lagere scholen door de gemeente zijn opgeroepen, vogelvoedsel te verzamelen. Op de scholen wordt het voer bijeengebracht, en daar halen gemeentewagens het op om het op de voederplaatsen te ver spreiden. „X hj'W.h - Weekblad voor Waddinxveen 18e JAARGANG - Nr. 916 DONDERDAG 24 JANUARI 1963 tijd een krediet voor verbetering Later woonde hij enige tijd Noordwaddinxveen was grotendeels begre- De Putte slaat vol gens mr. S. J. Fockema De zwanen hebben in de eenzaamheid van de witte ijswereld, alle schuwheid la ten varen. Hongerig vallen ze aan op het voedsel, dat hun door de mensen wordt gebracht. Er is nog veel voedsel nodig, willen de vo gels deze voor hen zo wrede winter goed doorkomen. (Foto Sjaak Notebom) Uit de agenda voor de raadsvergadering van hedenavond lichten wij de volgende belangrijke punten: peld. „Het papier van de radiobode leent zich uitstekend voor mijn werk,” meesmuilt hij. „Dat van Paris Match is ongeschiktOok antieke boeken neemt hij graag op in zijn composities. Hij kleurt het geheel bij, mengt stijlen en soorten dooreen, met groeiend raffinement. September j.l. exposeerde hij voor het eerst, in het Haagse Cen ter. Nu is hij al veel verder met zijn werk. Er komt, zoals gezegd, steeds meer verf aan te pas. En daarom is het interessant om deze expositie van een zich nu snel ontwikkelend talent, in het zaaltje van de Kunst stichting te gaan bekijken. Want als Piet van den Heuvel over enkele jaren nog weer eens terugkomt in Waddinxveen, zal hij hoogstwaarschijnlijk de stap van collages naar schilderijen al achter zich hebben. Daarom moet u die opvallende collages nu gaan bekijken. Van 29 januari tot en met 19 februari zal de expositie van Piet van den Heuvel te zien zijn. kater vormen de rest van het klei ne kunstenaarsgezin. De dieren zijn nogal vrijgevochten en de kat houdt er van, om een met veel zorg in glas ingelijste collage, die tegen de muur staat om de tonen, met een speels pootje omver te tikken, zo dat het glas rinkelend breekt. Piet bekijkt dat dan zo eens, en haalt zwijgend een nieuw stuk glas. In zijn plakboeken staan de feiten die zijn loopbaan hebben, afgepaald in de vorm van zelf gemaakte foto’s ingeplakt. Bijzon dere nieuwjaarskaarten, waarvan hij er maar tien afdrukte, opval lende decors, die al lang niet meer bestaan, behalve dan in zwart-wit, als glansfoto in het boek. In zijn atelier ligt het materiaal, waarmee hij werkt hoog opgesta- kan zulke beesten toch niet zomaar taten omkomen als ze met wat water en wat voer het leven kun nen houden?” Over de witte vlakte liepen we terug. Bij de Winterdijk stond een blauwe reiger roerloos bij het ge stolde water. Hij vloog niet op toen wij hem rakelings passeerden. komd door drie zwanen, die met elkaar een wak van nog geen vierkante meter in het Lansum bij de Brugweg bewonen. Met de bijl werd het wak wat bij gewerkt’ en daarna werd de maaltijd er in gestrooid. „Van wie ze zijn weet ik niet” zegt de heer de Wild, „maar de eigenaar doet er niets aan en je ter met de Achterof- sche polder verenigd. plET VAN DEN HEUVEL, van wie dinsdag 29 januari in het zaaltje van de Kunststichting een expositie van collages wordt opengesteld, woont in een oud huis in Den Haag, dat vroeger een boerderij is geweest. Samen met zijn vrouw Thea, die schildert, wijdt hij zich aan de beeldende kunst. Zijn collages, heel bijzondere composities, stelt hij samen met materiaal, dat overal voorhanden is. Oude tijdschriften hebben zijn voor liefde. Hij knipt er de kleurige, of opvallende bladzijden uit, en gebruikt stukken daarvan om een onderdeel te vormen in zijn collages. In tegen stelling tot de meeste „collagisten” laat hij het niet bij knippen en plak ken. Het is wel het fundament van wat komen gaat. Want als zijn compo sitie eerste vorm heeft gekregen, komt er verf, of krijt aan te pas, waar mee hij alles zijn uiteindelijke vorm geeft. Decorateur is dan ook zijn vak geweest. De laatste tijd heeft hij zich kunnen losmaken, en dat is duidelijk aan de ontwikkeling in zijn werk te zien. De spekzwoerdjes die aan de bo men bij de Broekweg waren opge hangen, waren helemaal kaalge- pikt. Tientallen afdrukken van vin nige snaveltjes waren er in te her kennen en de merels, lijsters, de mezen en de vinkjes die zich hier plegen te verschuilen, hadden ook van het andere voer niets overge laten. Zakken vol werden weer uitgestrooid door de heer De Wild en chauffeur Van Gils, die al heel wat keren op deze „voedertochten” is meegeweest. De vogels laten zich hier nooit aan ons zien, ver telt hij, maar als je morgen terug komt ligt er niets meer. Later woonde hij enige tijd in Alphen, en hij werkte toen al in Den Haag. Bij Hoving en V D Dat is nu arïe jaar geleden. Drie jaar werKt hij al voor zichzelf. Als schilder, die uiteraard nog graag voor winkels en bedrijven zijn kun de ten dienste stelt. Hij werkt samen met een binnenhuisarchitect die stands bouwt en doet nogal eens iets aan de blikvangers van een bekende handel in kantoor- machines en -meubels. Behalve schilderen is hij een fervent knutselaar. Boven de grote potkachel in zijn artistieke woning hangen ontelbare gevouwen vogels, die onrustig in de stroom warme lucht bewegen. Piet van den Heuvel, waar van 29 januari a.s. een ten toonstelling van collages wordt geopend in het Kunst centrum. (Foto Sjaak Notebom) Verder ging de tocht Langs de 3e Bloksweg, naar 't Weegje. Eén uit gestrekt witte vlakte, waarin vaste grond niet van de sloten is te on derscheiden. Bij de 3e Bloksweg hadden de koolmezen de pinda- kettingen, die daar twee dagen ge leden waren opgehangen driftig opengepikt en geen noot was erin gelaten, bij het Weegje was er geen kruimel van het neergestrooi de brood meer te bekennen. De vogels hielden zich schuil, in de kale bosjes en het riet, maar ze verraden zich door hun nerveuze getjilp. Watervogels, die .anders al tijd zo overvloedig het meer bevol ken, waren er niet meer te beken nen. Bij de fabriek van Okkerse von den we de eerste reiger. Kaars recht stond hij overeind, temidden van de snaterende waterkippen, op de bikkelharde ijslaag die hem scheidde van zijn onontbeerlijke voedsel, de vissen. Bij onze nade ring vloog hij moeizaam op om en kele meters verder weer neer te strijken om toe te kijken hoe de waterkippen wat brood verwerk ten dat voor hun was neerge strooid. Visafval, het enige waar deze reiger mee te helpen zou zijn, was er niet. We lieten hem achter in de wetenschap dat hij zeker binnen enkele etmalen aan honger, koude en dorst bezweken zal zijn. Gewapend met een bijl en een zak voer maakten we onze laatste visite waar we werden verwel- N DEZE wonderlijke witte wereld waarin sneeuw en ijzel, hagel snijdende wind het gehele ver voer in ons land ernstig belem meren, is het logisch, dat ook de bezorging aan huis veel extra moed, meer mankracht, meer materiaal, meer tijd en zorg, ja zelfs ziekte vergt. Daarom is het niet zo ver wonderlijk, dat er een toeslag wordt geheven van de cliënten, die beslist aan huis bediend willen of moeten worden en die zelf de ex tra tijd en kosten uitsparen door de benodigde waren niet aan de winkel te gaan halen. EDEREEN zou het redelijk vin- den, wanneer de broodbezorgers, de kruideniersjongen, de slagers knecht, de melkboer en de kolen sjouwer in de barre wintertijd een goed onthaal kregen of een fooi ontvingen als zij him klanten toch prompt bleven bedienen en dezen een barre tocht door de snijdende wind en over gladde straten be spaarden. Edoch, de Nederlander is niet zo gul meer met koffie aan de deur en met grote fooien. Hij vindt het leven zo al duur genoeg en wil wel thuis blijven in de winter, maar heeft er weinig of niets voor over als een ander de narigheid voor hem trotseert en hem op zijn wenken bedient. Algemeen leeft tegenwordig de gedachte, dat de staat maar voor de sociale verzorging van de kleine man moet zorgdragen. Als het be zorgen extra moeite vergt, nou ja dan is er nog de regering om deze onvoorziene uitgaven voor haar re kening te nemen. ll/IAAR de regering geeft wel een ill „sneeuwcent” aan de bakker zelf, doch dit is eigenlijk een ver kapte tegemoetkoming voor een te laag vastgestelde broodprijs. Die centen zijn voor de werkgever en niet voor de bezorgers, die het zware werk opknappen. En het kwartje dat de kolenman op zijn mudjes anthraciet legt, is voor de ondernemer zelf en niet voor de sjouwers. Het is mogelijk, dat de bazen er royaal van uitkeren aan het personeel, maar dat is dan af hankelijk van die bazen en niet van de cliënt, die liever de koude trot serende arbeider iets zou geven dan de meneer achter zijn bureau, die toch al extra profiteert van de nu zo gestegen omzet. TTET SYSTEEM van deze toeslag 11 deugt derhalve niet. De rege ring mag zich op dit stuk niet laten spannen voor het karretje van de groepen werkgevers die uit elke weersomstandigheid munt willen slaan, terwijl andere groepen (op nieuw) worden vergeten omdat ze zo fatsoenlijk zijn hun plicht te doen zonder mopperen en zonder prijzen te verhogen (zelfs voor er toestemming is verkregen). Wie de bezorgers aan zijn deur wil hebben, moet hun iets betalen. Niet de werkgever. De regering trekke haar handen en haar sneeuwcenten en -kwartjes terug. Het Nederlandse volk moet dan echter wel zijn deuren wijder open zetten om iets van menselijke warmte te laten uitstralen op de verkleumde bestellers in de kou. P.P. making van de noord- plas - westelijk van de Noordeindseweg - se dert 1760 afzonderlijk, is bekend als de Noord- Waddinxveensche pol der. Onder ditzelfde Noord-Waddinxveen is ook de Voorofsche Pol der gelegen, de naam bij tegenstelling omvat tende de vooreinden van de noordwaddinx- veensche percelen aan de Gouwezijde. In 1738 werden de voor 1558 daterende noordeindse „In Waddinxveen zijn nog maar weinig watervogels te vinden”, zo vertelt de heer de Wild. Ze hebben ’t water onder zich langzaam zien dicht vriezen en zijn weggetrokken op zoek naar open water. Open water, dat nauwelijks meer te vin den is. Er zijn enige wakken, b.v. in de Gouwe, waar wel honderd vogels bijeen klemmen, om toch vooral in de nabijheid te zijn van water. Water is immers onmisbaar voor deze vogels, zonder water kan de vetklier zijn noodzakelijke func tie, het vethouden van de veren, niet verrichten. Deze enkele wak ken o.a. één in het Kanaal bij het St. Victorplein worden opengehou den door vogelvrienen, die meestal ook het voederen van deze eenden, zwanen en waterkippen op zich hebben genomen en hiermee de vogels van een wisse honger- of bevriezingsdood redden. Die enke le sloot en vaart, die wel open wil blijven heeft dit meestal te danken aan een zeer slechte kwali teit van het water. Dikwijls mon den de afvalstoffen van fabrieken e.d. uit in dit water en voor de vogels is in dit geval het middel dus bijna zo erg als de kwaal. Wie het werk van Piet van den Heuvel bekijkt, zoals zich dat de laatste jaren heeft ontwikkeld, ziet dat het waarschijnlijk niet Lang meer zal duren, of hij gaat hele maal de kant van de „werkelijke” schilderkunst uit. Zijn collages, vooral die van de laatste maanden, worden steeds meer dromerige uitingen, wellicht vage beelden uit het onderbewuste, in plaats van „wel aardige” maar toch al gauw vervelende grapjes met knipsels, papier en lijm. De laatste collages van Piet van den Heuvel vormen werkelijke kunst, voor die maakte hij leuke decors. Behalve de honger is er de dorst en het is nauwelijks na te gaan door welke van de twee de vogels het meest geplaagd worden. Bene den langs het Kanaal, bij ’t Zwar te pad, was er, door de bemaling, een paar centimeter water op het ijs verschenen en venijnig schoot een groep meeuwen er op af. Maar pas toen de mensen, die naast dat kostelijke water ook nog brood hadden gestrooid, zich terugtrok ken en verdwenen in hun ron kende wagen doken zij toe en laafden hun hongerige en dorstige magen. „U krijgt een tientje als u zo’n vogel in één keer navouwt,” biedt hij gul aan. Dat tientje hebben wij niet verdiend. Hij leerde het kunst je van een Chinese schilder en hij toont graag, hoe je zo’n vogel van papier karakter kunt geven: een grote sterke kop, of een klein pin nig vogelhoofd] e. Hij houdt van gewone, mooie dingen. Boven de trap hangt zijn verzameling brillen, van heel oude knijpbrilletjes, tot de stevige dienst bril, die hij trouw heeft bewaard. In zijn kamer staan enkele oude, koperen blaasinstrumenten. Hij speelt er geen noot op, maar bewaart ze omdat ze „zo mooi zijn.” Verder houdt hij van functionele meubelen. Een bank moet een bank zijn en die hij zelf timmerde, gaat in geen eeuw kapot. Een zwarte hond en een zwarte Redactie en administr.: Drukkerij Veldwijk, Oranjelaan 9, Waddinxveen, Telefoon 2238 Postgiro: 47062; Bank: Coöp. Raiffeisenbank te Waddinxveen Nieuwjaarsrede van de voorzitter; Voorstel tot het verlenen van een uniforme vuilnisemmers; Voorstel tot het verlenen van een krediet voor de aankoop van een sneeuwploeg en van een zandstrooier; Voorstel tot het beschikbaar stellen van van de verlichting in de o.l. Theo Thijssenschool; Voorstel tot het treffen van voorzieningen aan de alg. begraafplaats; Voorstel tot het voteren van een krediet voor de aankoop van een grondverluchtigingsmachine Voorstel tot het verlenen van een krediet voor de aankoop van een sproeimachine; i Voorstel tot het sluiten van een vaste geldlening; Voorstel tot wijziging van de verordening op de heffing van honden belasting; Voorstel inzake aanvragen om een gemeentelijke subsidie; i Voorstel tot het verlenen van een krediet voor de verbetering van een deel van het kabelnet Dorpsstraat-Noordeinde; i Voorstel inzake de verwarming van de gashouders; i Voorstel tot aankoop van een woning; Voorstel tot vaststelling van uitbreidingsplannen; Voorstel tot aanvragen van ’n aanvullende bijdrage uit ’t gemeentefonds Piet van den Heuvel, die 3% jaar de Academie voor Beeldende Kun sten in Den Haag bezocht, heeft deze opleiding niet kunnen afma ken. Op een gegeven ogenblik moest hij gaan verdienen. Hij woonde toen in Gouda en werkte bij Bruns, een warenhuis. In over leg met de etaleur van dat bedrijf maakte hij opvallende decors, die de etalages een eigen gezicht ga ven. „Jammer dat je alleen die decors maar maakt. Je ziet niet eens de omgeving, waarin ze ko men. Je zou in de etalages zélf moeten kunnen werken, met het daar heersende licht,” zegt hij. Abonnement per kwartaal f 1.— bij vooruit betaling. Advertentietarief 10 ct per mm-regel. Tarief contract en tekstadv. op aanvraag. Inzenden bijdragen en advertenties dinsdag voor 12 uur De oproep van de burgemeester aan de bevolking om brood, schillen en ander voor de vogels eetbaar afval naar diverse verzamelpunten te brengen vond in het begin, twee weken geleden, een grote weerklank. Men reageerde spontaan en er was een grote opbrengst, doch langzaam aan liep de toevoer terug. Enige dagen geleden was het zo, dat er niets, zelfs geen kruimel brood was binnen gekomen en dat was voor de heer C. de Wild, hoofd van de plantsoenendienst, het ogenblik om de nood klok te luiden. De heer de Wild is namelijk een van de weinigen, die de nood van de vogels in dit barre winterseizoen van nabij meemaakten. Hij heeft de leiding van de tochten, die een gemeentewagen bijna dagelijks - al naar gelang de aanvoer van het voedsel maakt langs de plaatsen waar de vogels zich ophouden. Dezer dagen zijn wij meegeweest op een derge lijke tocht en wij hebben met eigen ogen kunnen constateren hoe hoog de nood gestegen is. Achterof en de Putte, polder en de polder pen in de 1649 gesticht- het Waddinxveense ge- Buitenweg (1703)(, na te Generale Bepolde- deelte van de droog- de definitieve afkading ring tevens omvattende van de Noordplas, als Benthuizen, Benthorn, de Voorofsche Polder Hazerswoude groten- hersteld. deels en Hoogeveen, waaronder o.m. de Bent (horn) Polder (gest. --voor 1627), welke be- Andrea in zijn „Polder- naming wijst op eerst namen in Rijnland” op laat ontgonnen veen- de veenput (ten), de land, dat natuurlijker- vervening van het wes- wijze de wildernisnaam telijk deel van de Voor- heeft behouden (bent- ofsche polder, eerst Ia- heigras; hom-hoek) van 1765 af opgenomen in de droogmaking van de noordplas en diensvol- gens nieuw vernoemt. E.v.E. S»— 401 O® - 1

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1963 | | pagina 1