Aanklacht postduivenhouders Vijf honden man om een Jan G. Haan verenigde hier herdershond liefhebbers K',uDampo ’fl Olifantsdraad op rijksweg bij Waddinxveen Landbouwer vergiftigde opzettelijk honderden vogels en postduiven VAN EEUWEN fep ■SE&vS nieuwsblad Onafhankelijk van Club wil ras van moedige, rustige en betrouwbare honden i Behalve strajzaak ook civiel proces wegens I grote schade van Waddinxveense en Goudse postduivenhouders aangespannen L '.CA-'.-- Verschijnt elke donderdag HL j X. I i Geen „zenuwen” STAARTEN i' Ij DODE VOGELS WIST HET NIET MORKIT VOLLE KROP ZAAK AANHANGIG „DE SPERWER” Vangrail vordert r A I *r.. Weekblad voor Waddinxveen DONDERDAG 23 JANUARI 1964 19e JAARGANG - Nr. 967 J 1’ t dranken Advertenties: Drukkerij Veldwijk, Oranje- laan 9, tel. 2238. Inzenden van advertenties tot dinsdag 12 uur. Redaktie: Vijverlaan 7, tel. 2827 Bijdragen voor de redaktie tot dinsdag 20 uur. Hoog springt Alf op, om het stuk hout tussen zijn kaken te klemmen. De andere hon den kijken bewonderend (of afgunstig?) toe. De andere vier herders zijn „Wat ik het meest erge vind,” zegt de heer De Beer, „is dat Van B. de volgende dag de dode houtduiven kwam opeisen, omdat hij wist dat hij voor de staarten van deze vogels drie kwartjes perstuk kon krijgen.” En: „Het was allemaal niet nodig geweest. Als hij inderdaad zo’n last van de vogels had, zou de directie Faunabeheer hem zonder meer een afschietvergunning hebben gegeven. Dan had hij met een hagelgeweer wat vogels kunnen schieten en dan was de rest wel verdwenen.” het mooiste ras, ook qua karakter. Vroeger was de herder een mode- hond en er werd maar raakgefokt. Zo kreeg de herder de naam van een angstbijter te zijn. Welnu, in Duitsland wil men geen zenuwach tige herders meer. Al jaren niet. Men keurt daar niet alleen op de schoonheid, maar ook op karakter vastheid, op rust, moed en vast beradenheid. Vandaar, dat de beste fokkers al geen herders meer leve ren, die „zenuwen” hebben. Wij willen de herdershond weer tot de stoere werkhond maken, die pal staat voor zijn baas, die de kinderen bewaakt, maar die niet onmiddel lijk toehapt, als er iets onverwachts gebeurt. In Duitsland schieten ze zelfs een pistool af, bij honden die „Van B. nam een kilo of wat tarwe, doordrenkte die met para- thion en legde dit voert je uit voor de vogels, die z’n land bezochten. De volgende dag kwam een van de jeugdleden mij waarschuwen. We trokken het land in, en vonden honderden en honderden dode vo gels, zo vertelt de heer De Beer. Op last van de Rijkspolitie zijn alle kadavers verzameld en gefotogra feerd, als bewijsmateriaal voor de Officier van Justitie. Een in Waddinxveen zo langzamerhand bekende figuur is de heer Jan G. heeft: de herdershond. In het weekend kunt u hem ’s morgens door het Haan, een 32-jarige staalconstructeur, die maar één grote liefhebberij Warnaarplantsoen zien wandelen, terwijl vijf prachtige, grote herders honden om hem heen rennen. De mooiste is ongetwijfeld de reu Alf, één van de kostbaarste stamboek-honden van ons land, jeugdkampioen van Nederland. Alf is kennelijk de leider van de vijf herders en hij toont dat, door alle stokken, stenen of stukken hout, die de andere honden ergens oppikken, onmiddellijk en in volle vlucht af te pakken. De vier andere honden accepteren dat: Alf is de sterkste en bovendien de mooiste en Alf weet dat zelf heel goed. Het blijkt, dat na een uitvoerige enquête onder de Waddinxveense postduivenhouders, meer dan tach tig leden van de beide Waddinx veense clubs postduiven verloren hebben. Enkele leden hebben al hun vogels dood in het land aan getroffen. In totaal zijn er in Waddinxveen meer dan twee duizend postduiven, welk aantal in het voorjaar zal aan groeien tot ruim vier duizend. Uit gestorven zijn de postduiven door deze vergiftiging dus niet. Ook met de heer Van B. hadden wij een kort gesprek. Hij gaf ons het volgende kommentaar: „Ik heb nooit geweten, dat ik zó veel post- SLIJTERIJ EN WIJNHANDEL ZUIDKADE 3 TELEFOON 2105 de reuen Lork en Cay en de teefjes Olfi en Bianca. Evenals Alf kost bare stamboek-honden, afkomstig uit beroemde Duitse kennels en voorbestemd om de basis te gaan vormen van de Waddinxveense Kennel „Von der Estherlage”, waar in Jan Haan herdershonden hoopt te fokken, die een sierraad voor het ras zijn. Hoe komt iemand er toe, om zich helemaal aan het fokken van ras honden te wijden? „Ach,” zegt Jan Haan, die nog steeds hoorbaar uit Groningen geboortig is, „bij ons thuis hadden wij altijd al herders honden en voor mij is dat nog steeds ven hun duiven, vlak voordat zij uitvliegen nog wat extra voedsel, zodat zij de krop vol hebben. De dieren vliegen dan wel naar de akkers, maar zij zoeken daar naar andere zaken, dan ingezaaide tarwe. Het landbouw-vergif, dat door boer Van B. is toegepast, is para- thion. Dit gebruikt men in de land bouw als het gewas reeds te velde staat, en wordt belaagd door scha delijke insecten. Dit middel is vrij te koop, wat velen vreemd vinden, aangezien er zich ook bij de gebrui kers al verschillende vergiftigings- gevallen hebben voorgedaan. Noor a/ uw al helemaal zijn gekeurd. De goede herder blijft dan rustig staan, zon der met z’n ogen te knipperen. En dat worden dan de stamvaders van nieuwe generaties, die koelbloedig standhouden, onder de moeilijkste omstandigheden.” In Duitsland is men dus al aardig ver met dit ideaal. Maar ook de Nederlandse fokkers en liefhebbers van een herdershond, kan bij deze in een grote vereniging, de V.D.H. „Vrienden van de Duitse Herder” stellen zich als ideaal, de al lang niet meer geldende naam van her dershond, als zijnde zenuwachtig en bijterig, eigenlijk altijd een beetje onbetrouwbaar, uit de wereld te helpen. Hondenfabriek Die VDH nu doet dit op verschil lende manieren. In de eerste plaats door toekomstige eigenaars van een herdershond adressen te verstrek ken van betrouwbare herder-ken- nels, waar men fokt om het ras en niet om het geld. Een „honden fabriek” kijkt niet op ras en kwali teit, alleen op zo veel mogelijk hon den, in zo kort mogelijke tijd te fok ken. De echte liefhebber fokt alleen met het beste materiaal (dat nog steeds uit Duitsland komt) en heeft er desnoods veel geld voor over, om precies die honden bij elkaar te brengen, die volgens de papieren (voor de leek zeer ingewikkelde stambomen) de beste nakomelingen zullen krijgen. (lees verder op pagina 3) Gespannen kijken de vier prachtige herders naar hun baas, die klaar staat om een stuk hout weg te gooien. Eén van de middeltjes, om de bovengronds liggende graankorrels voor de vogels onaantrekkelijk te maken, is Morkit. Dit mengt de boer door het zaaigraan, dat daar door een onaangename smaak voor vogels krijgt, die er niet meer dan enkel korrels van nemen, en dan schielijk wegvliegen. Morkit wordt ook gebruikt door de landbouwers, die zélf postduiven houden. Een van de leden van „De Sperwer”, de heer J. de Jong, land bouwer, mengt dit middel steeds door zijn zaaigoed, waardoor zijn eigen postduiven de akkers rustig laten liggen. De postduivenhouders zelf, die van de moeilijkheden van sommige landbouwers op de hoogte zijn, ge- De Nederlandse Postduivenhou- dersorganisatie, het overkoepelend lichaam van de Nederlandse post duivenverenigingen, heeft deze overduidelijke zaak van opzettelijke vogcl-vergiftiging aanhangig ge maakt bij de Officier van Justitie te Rotterdam, die eveneens voor zitter is van de Nederlandse Dieren bescherming. De Waddinxveense landbouwer Van B. zal worden vervolgd wegens overtreding van de Vogel- en Jacht wet- en eveneens wegens dieren mishandeling. Bovendien is reeds een civiel proces tegen hem aanhangig ge maakt, wegens de grote schade, die de Waddinxveense en Goudse dui venhouders hebben geleden. De schade wordt geraamd op vele dui zenden guldens, aangezien ook zeer kostbare postduiven, met een erken de waarde van honderden guldens, zijn vergiftigd. Wij spraken over deze in Neder landse postduivenkringen gerucht makende affaire onder meer met de heer J. de Beer, voorzitter van de Waddinxveense postduivenhouders- vereniging „De Sperwer”. „Landbouwer Van B. zou aanvan kelijk zijn land verkopen omdat hier tuinders worden gevestigd,” aldus de heer De Beer. „Die verkoop ging kennelijk niet door, waardoor hij toch nog wintertarwe ging in zaaien, waarmee hij dus laat was. Zó laat, dat de vorst hem verraste en hij de tarwe niet meer onder de grond kon eggen. Uiteraard lokten de graankorrels vele vogels aan, ook postduiven. Maar hij had op vele andere manieren de vogels kunnen verjagen, en de schade kunnen be perken,” zo verklaarde de heer De Beer. Op de middenberm van rijksweg 12 tussen Waddinxveen en Reeuwijk - de grote verkeersader die als Europaweg nummer 8 naar het oosten loopt - is rijkswaterstaat nu begonnen met het plaatsen van een geleide- constructie in de vorm van olifantsdraad. Het stuk heeft ongeveer een lengte van zeven kilometer. Op de rijksweg tussen Den Haag en Utrecht is de vangrail-constructie .al een eind gevorderd. De resultaten met de vangrails zijn al alleszins bevredigend. Van de vele personenauto’s, die er al tegen aan reden, schoot in geen enkel geval een wagen door de vangrail heen. Ook niet een vracht wagen, die er onder een tamelijk grote hoek tegenaan reed. Brede berm De geleideconstructie met olifants draad heeft het nadeel, dat deze al leen is toe te passen op gedeelten, waar de middenberm breed genoeg is, om de opgevangen auto in de /rekkende kabels ruimte te geven. Ook tussen Den Haag en Utrecht zal de olifantsdraad dus niet over grote afstanden kunnen worden toe gepast. Bovendien komen in deze weg regelmatig viadukten voor, waarop men de olifantsdraad moet onderbreken. Het werk vordert snel. Deze beveiliging van de middenberm door z.g. „olifantsdraad” kan alleen, wanneer de middenberm breed genoeg is. Abonnement: f 1,35 per kwartaal bij voor uitbetaling. Advertentietarief: f 0,10 per mm regel. Tarieven bij contract en voor tekst advertenties op aanvraag. Postgiro: 47062 ten name van Drukkerij Veldwijk. Bank: Coöp. Raiffaisenbank te Waddinxveen. duiven in de kost had. Ze losten elkaar zeker af. Als ik op mijn land kwam, vlogen er zeker duizend vo gels op, waartussen vele postduiven. Kijk, ik ben boer, en ik moet met boeren mijn geld verdienen. En als mijn land overstroomd is met vo gels, komt er van mijn oogst niets terecht.” Op onze vraag of hij voor hij met de vergiftiging begon, eerst contact had opgenomen met de besturen van de postduivenverenigingen, ant woordde de heer Van B. dat hij dat niet had gedaan. „Ik had nooit ge dacht, dat er tussen die vogels zó veel postduiven zouden zitten,” zo zei hij. Wij vroegen hem, of andere vo gels dan postduiven dan wél ver giftigd mogen worden. „Nee, dat is verboden,” aldus de heer Van B. „Ik wist dat het niet toegestaan was en dat het strafbaar was. En het is nu eenmaal gebeurd, dus ik wacht maar af.” (lees verder op pagina 3) Vele honderden vogels, waaronder meer dan honderd en vijftig kostbare postduiven, zijn vorige week de vergiftigingsdood gestorven, toen zij hadden gegeten van het voertje, dat de landbouwer Van B. aan de Brede- weg 7, voor hen had klaargemaakt. Hij mengde een hoeveelheid tarwe met parathion, een ook voor mensen levensgevaarlijk landbouwvergif en legde het mengsel neer op een plek, waar hij regelmatig grote hoeveelheden vogels aantrof. De ravage die hij hiermede onder de vogels aanrichtte was verschrik kelijk. Veel vogels waren na enkele korrels gegeten te hebben, vrijwel omniddellijk dood. Anderen vlogen nog weg, en vielen dood neer in de omringende landerijen. Vooral de Goudse postduivenhouders hebben door deze opzettelijke vergiftiging vele duiven verloren. Maar ook de Waddinxveense post duivenhouders verloren vele vogels. Enkele duivenliefhebbers zijn in één klap al hun duiven kwijtgeraakt. - ’•i -/ X >S&

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1964 | | pagina 1