fyut - varia
Lezers
Vakantie-regelina
in de> wudd
Een ramp dreigt
voor recreatie
Vakantieregeling
Melkhandel
kruideniers 1961
schrijven
WALDER en WULCO
Vakantie Bakkers
Nodig: één
miljard gulden
EEN ADMINISTRATIEVE KRACHT (vrl)
Gouwe-nieuws
Automatische waar
schuwing voor elke
doorsmeerbeurt
LINCOLN
V akantieregeling
slagers 1964
LINCOLN-COMPRESSOR
de Jong’s autohandel N.V.
Wandelaars
komen bijeen
J. DEN HAAG
SPORTMIDDAG
Sportver. „Be Fair”
WSE voetbalde
iu De luier
-
5
GEVRAAGD:
(wordt verolgd)
door Gitta Haandriks
Hoofdstuk 5 - nr. 6
f
het
horloge
met
precisie
en
elegance
2 jaar
gratis
verzekerd
Gesloten van 10 tan. 22 augustus:
C. Koot, Kerkweg
Gesloten van 17 tan. 29 augustus:
K. van Tilburg, Kon. Wilhelm.plein
Van 10-22 augustus:
Gebr. Cammeraat, Zuidkade 232,
W. D. van Vuuren, Nassaulaan 36.
Na afloop werden de uitgeloofde
standaards aan de aanvoerders uit
gereikt, terwijl de aanvoerder van
WSE vóór de wedstrijd aan de
Lierse aanvoerder een herinnering
aan deze wedstrijden had aangebo
den, welke geste zeer op prijs werd
gesteld.
Vries en v. Schaaik; midden: Kruit-
bos, de Gruil en Alblas; voor: Ouds-
hoorn, Langerak, Hornes, Bollerop
en Hoogendoorn.
Met dank voor de plaatsing,
Het bestuur.
I
100% waterdicht
100% condensvrij
p.a
van 10 t.e.m. 22 augustus:
H. Cammeraat, Zuidkade 232
K. van Ringelenstein,
Burgem. Trooststraat 31
s
Z/
doende ervaring uit Polen en andere bezette gebie
den. U weet de rest: wij vonden uw man en. nu ja,
u weet het allemaal.
In gedachte knikte Gerda bevestigend. De laatste
Voor telefoon en boekhoudmachine.
Ulo-diploma en enige kantoorervaring vereist.
Vijfdaagse werkweek.
Fluwelensingel 59a Gouda Telefoon 01820-7122
officiële vóórwedstrijd en gaat om
de bekende lauwertak.
Om 4.30 uur begint de hoofdwed
strijd Gouda I tegen U.V.S., om de
wisselbeker. Dit alles zal worden
af gewisseld door feestelijke klanken
van muziekvereniging ’Voorwaarts’.
Als het weer ook nog mee wil wer
ken, dan krijgen we weer die ge
zellige sfeer die er nu eenmaal bij
behoort. Temeer omdat we er van
overtuigd zijn er goed aan te doen,
voor deze middag te werken of onze
belangstelling te tonen.
Een uiterst lage toegangsprijs,
voor een hoogstaand doel. Voor dit
doel (kankerbestrijding) mag nie
mand zich afzijdig houden, en daar
om dus a.s. zaterdag in grote getale
naar het Warnaarplantsoen.
De opstelling van de beide elf
tallen luidt als volgt:
U.V.S.: doel: Vermeer; achter: v. d.
Berg en v. d. Kaay; midden: Ra-
vensbergen, v. Kooperen en Witte-
man; voor: Jansen, Zuma, Teske,
v. d. Starp en v. Schooten.
Gouda: doel: Klerks; achter: de
Woensdagavond 26 augustus a.s.
wordt er weer een clubavond ge
houden. We hopen dat alle leden
weer aanwezig zullen zijn. Laten
we vooral komen, want de Oranje-
mars is weer in zicht en daar moet
nog veel voor gedaan worden.
Ook moeten de leden zich nu op
geven voor Oosterbeek; het in
schrijfgeld bedraagt 1,
Tot woensdagavond 26 augustus
v/h Saton
De zaak met de buitenklok
telefoon 2077 1
lend ovër stukken steen strompelden ze verder. Zij ont
velden hun handen aan de ruwe wanden en het ademhalen
werd steeds moeilijker. Hijgend schuifelden ze voort.
Plotseling gaf Wulco een harde schreeuw van schrik. Er
was iets vlak langs zijn hoofd gevlogen, iets, dat wild flad
derde. „Wat kan dat nu zijn?” riep hij wanhopig uit. Wal
der lachte. ’’Hoor je dat niet, dat zijn vleermuizen!” sprak
hij zijn vriend bemoedigend toe. Wulco was maar half ge
rustgesteld en bleef vlak bij Walder lopen. Maar nu was
het de beurt van de jonge prins om een schreeuw te geven.
Hij had namelijk flink zijn hoofd gestoten.
Voorzichtig tastte hij met zijn hand in de hoogte en het
bleek, dat de bovenkant van de grot hier veel lager was,
dan aan het begin. Gebukt gingen de jongens nu verder.
Maar het duurde niet lang, of zij stootten weer hun hoof
den en moesten nog lager zakken. De gang werd ook steeds
nauwer en na een poosje moesten de vrienden op handen
en knieën kruipen.
Geachte lezers,
Zaterdag is het weer zo ver: de
tiende sportmiddag ten bate van
het Koningin Wilhelmina Fonds (de
kankerbestrijding), georganiseerd
door de afdeling Waddinxveen.
Het belooft weer een fijne middag
te worden voor alle sportliefhebbers.
W.S.E. komt met 4 elftallen in het
veld tegen Donk uit Gouda. De
wedstrijd van W.S.E. II geldt als
10. WALDER EN WULCO waren de grot binnengegaan
en zochten tastend in het duister de weg. Plotseling hoor
den zij achter zich een geweldige harde slag. De grond en
de wanden van de grot dreunden en hier en daar rolden
stukken rots naar beneden. Het was nu volkomen donker
en toen de jongens omkeken, zagen zij geen uitgang meer.
De weg terug was afgesloten. Vreselijk geschrokken bleven
ze staan. Wat moesten ze nu beginnen
Geen van beiden vermoedde, dat de jager hun deze poets
had gebakken. Zij geloofden, dat het een ongeluk was en
voorzichtig schuifelden ze terug naar de plaats, waar eens
de ingang van de grot was. Onbeweegbaar lag het 'enorme
rotsblok voor de ingang en hoe de jongens ook duwden, zij
konden er geen beweging in krijgen. Ook hun roepen om
hulp werd niet gehoord. Zij gluurden door een spleet tussen
de rotswand en het steenblok, maar zagen alleen de ver
laten vallei en in de verte een ruiter in een wapperende
zwarte mantel, die zich snel verwijderde.
De jongens begrepen, dat zij er hier nooit uit zouden
komen en besloten de grot verder in te lopen om te zien of
er geen andere uitgang was te vinden. Tastend en struike
lt) tot 29 augustus:
C. van der Spoel, W. J. Los, J. van
der Loo en J. de Graaff.
Uitslagen tournooi Dames II
1. Gouwe II; 2. Plas I; 3. Z.P.S. I.
Tournooi Heren Hl
1. Gouwe 3; 2. De Linge I; 3. Triton I.
Tournooi Heren I
1. Gouwe 1; 2. D.W.K. I; 3. Z.IJ.V. I.
De laatste competitiewedstrijd in
het zomerseizoen was die tussen
Dames H en De Plas I om het kam
pioenschap van de 2de klas kring.
Na een bijzonder spannende wed
strijd kwamen de dames met een
31 overwinning uit het water en
mochten zij zich Kampioen noemen.
Proficiat, en nu maar hopen dat zij
het ’t volgend jaar in de eerste klas
net zo doen zodat z~ kunnen pro
moveren naar de bond.
PROGRAMMA:
Donderdag 20 augustus a.s.:
Aanvang 7 uur: Tournooi Dames I
tussen wedstry d:
Gouwe I Sleutelstad I
Zaterdag 22 augustus a.s.:
Aanvang 7 uur: Tournooi Meisjes A
tussenwedstrijd: Gouwe I-De Zijl I
Dinsdag 25 augustus a.s.:
Aanvang 7 uur: Tournooi Heren 5
tussenwedstrijd: Gouwe I IJ H
Woensdag 26 augustus a.s.:
Aanv. 7.15 uur: promotiewedstrijd:
Donk I Rotterdam I (dames)
nee. Het moest alles in het geheim geschieden, want
lange Joop werd door ons gezocht. Dat weet u, Frau
Overdinkel. Hij werd al bijna een half jaar gezocht.
Maar hij was, zoals men dat Holland noemde, onder
gedoken.
Wel, die Hollander vertelde ons alles. De naam van
de villa, waar u beiden da nacht zou doorbrengen o.a.
Hij vertelde ook, dat het huis scherp bewaakt zou
worden door andere partisanen, om op ales voorbe
reid te zijn. Het huis lag midden in de bossen tussen
Beekbergen en Loenen. Hij beschreef ons precies, hoe
wij er konden komen en van welke kant uit het huis
het meest kwetsbaar was. Wij hadden hem, om zo
maar te zeggen, voor het grijpen. Dat, Frau Overdin
kel, vertelde die Hollander mij, zijn eigen landgenoot
verradend. Wat moest ik onder de gegeven omstan
digheden doen, Frau Overdinkel? Wat kon ik anders
doen, dan erheen gaan, met een aantal manschappen?
zee. De grootste steenmassa - -.
Nederland, het complex Den x.j; g-
Leiden-Alphen-Gouda-Delft en de
agglomeratie Rotterdam, groeit pre
cies de verkeerde kan op. Den Haag
geraakt bekneld tussen zee, kassen
en vliegvelden. In het kleine pol
derland dat nog over is, wordt een
nieuwe satellietstad (bij Zoeter -
meer) gebouwd.
Gelukkig zijn er elders in Neder
land ontwikkelingen aan de gang,
die weer hoop geven, zo vertelde ir.
G. C. Lange, plaatsvervangend di
recteur van de provinciale planolo
gische dienst van Zuid-Holland.
Juist nu de problemen van de Rand
stad onoplosbaar gaan worden ko
men er nieuwe mogelijkheden voor
ontspanning in de vrije natuur in
de omgeving van Amsterdam en
Rotterdam door de drooglegging van
het IJsselmeer en de afsluiting van
de Zeeuwse delta. Van nationaal
belang zijn ook de Randmeren Langs
de IJsselmeerpolders, de recreatie
gebieden op de Veluwe, de meren
in Overijssel en Friesland en het
natuurschoon van Drente. In de
laatste provincie, maar ook in Over
ijssel, Gelderland, Limburg en in
Noord-Brabant worden uitgestrekte
gebieden met natuurschoon veilig
gesteld voor het nageslacht.
De grootste moeilijkheden dreigen
in de nabijheid van de grote bevol
kingscentra in de Randstad. Hoe
zulen de bewoners van deze steden
in het jacr 2000, als Nederland 18
tot 2J miljoen inwoners heeft, nog
een stukje vrije natuur kunnen vin
den? Volgens ir. Lange zal Neder
land zo snel mogelijk moeten gaan
werken aan een ’ster’ van elf bos
sen en grote parken, die elk mins
tens duizend b groot zijn. Zeker
negen van deze oossen zijn nodig
voor de toekomstige Randstadbe-
woners; vier bij Rotterdam, drie bij
Amsterdam, een bij Den Haag en
een bij Utrecht. De stadsbewoner
wil in het weekeinde dicht bij huis
een brokje natuur hebben. De over
heid zal er, aldus ir. Lange, voor
moeten zorgen en met geld over de
decreatiebrug moeten komen.
De aanleg van een enkel bos of
park van de vereiste grootte zal
rond 50 miljoen gulden kosten.
Voor het gehele project is dus ze
ker een half miljard gulden nodig.
De lijst is hierna echter nog lang
niet uitgeput. Het zal, aldus ir.
Lange, onvermijdelijk blijken het
oude plan voor een „groene zóne”
in de beide Hollanden uit te voeren.
De „gorene zóne” moet een combi
natie worden van „bufferstroken”
tussen de grote steden, gevormd uit
zandaanwinningen, ruilverkavelin
gen, weilanden, bossen, plassen enz.
Ook voor dit nroject is een half
miljard gulden nodig.
Waar moet dit kapitale miljard
vandaan komen? In Rotterdam was
men nogal sceptisch. Maar, zo hield
ir. Lange zijn pessimistische toe
hoorders voor, .als wü niets doen
„bouwen wij regelrecht naar een
ramp”. De kosten van al die recre-
atieplannen zullen zo hoog oplopen,
dat niemand nog geld heeft om er
ook van te genieten, werd in Rot
terdam opgemerkt. Een stad moet
echter per inwoner liefst tiendui
zend gulden investeren in voorzie
ningen, zoals drinkwater, bestra
ting, verlichting en vervoer, ant
woordde ir. Lange. Om de recreatie-
plannen te realiseren moet men (bij
minstens zes miljoen Randstadbe-
vzoners in 2000) echter ’slechts’ iets
meer dan 166 per hoofd uitgeven.
Vergeleken met die tien mille speelt
dat nauwelijks een rol, vond hij.
hem nauwelijks de tijd om zich behoorlijk aan te kle
den. Het laatste, wat ze van hem gezien had, was dat
ze hem boeiden. Daarna voerden de soldaten hem
weg, gevolgd door Wiesenhahn.
Hij had geen woord gesproken, alleen maar geke
ken. Men hoefde niet eens te vragen, of hij Joop
Overdinkel was, want zijn foto en signalement waren
al maanden lang bij de Duitsers bekend. En Joop had
begrepen, dat iedere poging tot ontvluchten slechts
de dood zou betekenen. Ze zouden geen enkel risico
nemen, doch onmiddellijk schieten.
Natuurlijk was Joop verraden. Dat stond vast. En
toen ze ’s morgens vroeg beneden kwam, hoorde ze,
dat vrijwel de hele groep opgerold was. Slechts twee
mannen waren ontkomen: Berghuis, bijgenaamd de
gladde, had ook nu weer zijn naam eer aan gedaan.
Hij was de enige, die kans had gezien in het duister
te vluchten. En de ander was Arie Balk, bijgenaamd
het varken. Die was er niet bij geweest, omdat hij al
een paar dagen ziek in bed lag.
Bijna iedere automobilist heeft
aan zijn dashboard een kaartje han
gen, dat hem vertelt, dat hij bij
kilometerstand zoveel zijn olie moet
laten verversen. Het gebeurt echter
maar al te vaak, dat de automobi
list het kaartje vergeet en veel lan
ger doorrijdt dan wenselijk is.
Daar dit niet onmiddellijk nade
lige gevolgen heeft is dit een ver
raderlijke situatie. Een grote auto-
fabriek in Amerika heeft met het
oog hierop een apparaatje ontwor
pen, dat gemonteerd wordt in het
dashboard en gekoppeld aan de
motor.
Telkens na tachtig uur rijtijd valt
er in een bakje onder het dashboard
een kaartje dat de .automobilist
precies vertelt dat het tijd is voor
de kilometerbeurt. De praktijk wijst
uit .dat 90 «/o van de automobilisten,
wier auto met dit nieuwe apparaatje
is uitgerust zich stipt aan het ge
heugen hielden; 5O°/o van de .auto
mobilisten die alleen gebruik ma
ken van het kaartje van de garage
vergeten dit tijdig te raadplegen.
Het apparaatje kost rond veertig
gulden, maar is nog niet in ons Land
verkrijgbaar.
Zaterdag vertrekt de bus naar
Scheveningen om 1.45 uur van het
terrein.
Bergambacht b Be Fair b
Bergambacht c Be Fair c
Be Fair 5 D.S.O. 5, 3.30 uur
Enkele junioren- en pupillen-elf-
tallen zullen een bezoek brengen
aan D.S.O. in Zoetermeer.
Alle leden en donateurs betalen
a.s. zaterdag normaal entree ten
bate van de kankerbestrijding.
woorden van de man tegenover haar deden haar op
eens weer negen jaar terug leven. Ze herinnerde het
zich nog als de dag van gisteren. Van bonzen op de
deur waren ze wakker geworden. Joop was onmid
dellijk overeind. „Duitsers!” siste hij tussen zijn tan
den. En wild had hij naar het raam gekeken. Met een
sprong was hij er, doch stapte onmiddellijk weer te
rug, het gordijn laten vallend. „Ik ben er bij,” zei hij
verslagen. „Het hele huis is omsingeld.”
En weer werd er gebonsd, nog harder. Met een
dreigement, dat het deurslot eruit geschoten zou wor
den, als niet onmiddellijk open gedaan werd.
Joop schoot haastig een paar kledingstukken aan
en draaide toen de sleutel om. Terwijl iemand het
licht aandraaide, zag ze vanuit het bed, dat er vier
mannen binnenkwamen, één in burger en drie solda
ten. De burger was Wiesenhahn geweest. Goed, hij
was correct tegenover Joop en haar, maar ze gunden
De grotere bevolking van Neder
land - die bovendien over veel meer
vrije tijd beschikt dan de vorige
generatie - heeft één ding wel heel
erg duidelijk gemaakt: ons land
heeft een ontstellend gebrek aan
recreatiemogelijkheden. Er zal heel
wat moeten gebeuren, wil men in
de nabije toekomst een ramp voor
komen. Deze conclusies werden on
langs uitgesproken tijdens een door
de ANWB in Rotterdam georgani
seerde studiedag over de recreatie.
Een ramp dreigt nog het meest in
de Randstad Holland, zo werd in de
Maasstad benadrukt. Het „groene
hart van Holland” groeit in snel
tempo dicht tot een grauwe huizen-
Weet u, wat er met mij gebeurd zou zijn, als ik die
Hollander de deur uit gesmeten had en gezegd had:
Bemoei je er niet mee? Het ging om lange Joop, me
vrouw, toen één der gezochte partisanenleiders. Dan
zou er voor mij de volgende morgen maar één ding
geweest zijn: de kogel. Vergeet u niet, dat het oorlog
was, en dat de oorlog in 1943 al beslist geen spelletje
schaak betekende, maar een strijd op leven en dood.
Ook in de bezette gebieden. Ik deed, wat ik moest
doen. Ik had nu eenmaal geen andere keuze. Ik heb
het nog zo lang mogelijk gerekt en in stilte had ik
een kleine hoop, dat we een fout zouden maken en
dat er voortijdig alarm zou worden geslagen. Of, dat
uw man reeds vertrokken zou zijn. Maar de partis,a-
nenwachten waren binnen enkele seconden overrom
peld, want onze mensen hadden in dit opzicht al vol-
Opeens keek ze Wiesenhahn met grote ogen aan.
Nee., dat kon toch niet? Zou hij..? Maar hij was
toch ziek?
Wiesenhahn begreep haar vragende blik. „Ik weet
niet, of u hem kende, Frau Overdinkel,” zei hij zacht,
„maar zijn naam heb ik toen opgetekend en nader
hand steeds onthouden. Hij heette Balk, Arie Balk.”
„Nee. prevelde haar lippen, bijna geluidloos. Ze
schudde niet begrijpend het hoofd. Maar meteen ver
mande ze zich weer. Ze wilde geen zwakte tonen
tegenover deze Duitser. Ze wilde sterk zijn.
„Kent u hem?” vroeg hij zacht.
Gerda keek naar hem op. Hij zag onmiddellijk, dat
hij een overbodige vraag stelde. Hij had begrepen,
dat die naam haar niet onbekend was.
Hoofdstuk 6.
„Ik zal u wat vertellen,” begon ze na een lang stil
zwijgen. „Misschien begrijpt u dan, dat ik alles wil
geven om mijn man weer terug te vinden.”
Ze slikte en keek voor zich uit, als zocht ze terug
in haar herinnering.
„Ik ben geboren in Loenen. Dat is een dorpje in de
nabijheid van Apeldoorn. Mijn vader was fabrikant.
Hij had een flink bedrijf en we woonden in een mooi
huis, dicht bij het kanaal. Mijn jeugd was zoals de
jeugd van de meeste kinderen: niets bizonders. Mijn
buurman had een zoon, die op dezelfde dag als ik
geboren was: de vierde juni: Fred Winter. Daarom
kan ik zijn verjaardag zo goed onthouden. We groei
den samen op en speelden samen, want we waren de
enige kinderen in de buurt. We gingen samen naar
dezelfde school en later naar dezelfde Ulo in Apel
doorn. Met het treintje, dat toen nog reed. In die da
gen overleed een familielid van ons, een tante, een
weduwvrouw. Ze had één zoon. Hij kwam bij ons
wonen, want hij had verder geen verwanten meer.
Die jonge wees - ik was toen veertien jaar - was een
jaar ouder dan ik. Hij was dus een achterneef van
me en ik had, kort na het overlijden van mijn tante
erg met hem te doen. We konden al spoedig goed met
elkaar overweg en omdat hij ook behoorlijk kon le
ren, ging hij al spoedig met ons mee naar de Ulo in
Apeldoorn. In 1935 stierf mijn moeder. Dat heb ik me
verschrikkelijk aangetrokken. Ik ben weken niet
buitenshuis geweest, zo’n verdriet had ik ervan. Ik
miste haar verschrikkelijk, want ze was zo’n schat.
(wordt vervolgd)
Zondagmiddag had een drietal
ontmoetingen plaats op het terrein
aan de Laan van Zeestraten in De
Lier, n.1. tussen de A-junioren, het
tweede en eerste elftal van W.S.E.
uit Waddinxveen en die van LVSJ
uit De Lier. Deze wedstrijden gol
den als een tegenbezoek van WSE
aan LVSJ, dat verleden jaar dezelf
de ontmoetingen had gespeeld te
W addinxveen.
De beide eerstgenoemde wedstrij
den eindigden in een gelijk spel 3-3,
wat de verhouding goed weergaf,
maar LVSJ 1 kon het met drie in
vallers, ook voor doelman Drukker,
lang niet bolwerken tegen de eerste
klasser van WSE. Spoedig werd dit
overwicht reeds uitgedrukt in een
doelpunt en in de loop van de eer
ste helft kon T. van Veldhoven de
Lierse eer redden met een fraai
doelpunt.
In het volgende deel van de wed
strijd bleek zeer sterk het over
wicht van de gasten, die regelmatig
de stand konden opvoeren tot 1-8,
ondanks de goede tegenstand die
door de Lierenaars geboden werd.
Hoewel ook de Lierse doelman van
het derde elftal zijn best deed, kon
hij toch niet verhoeden dat hij min
stens acht maal moest vissen. De
verjongde Lierse voorhoede was
wel snel actief maar hier bleek de
verdediging van de gasten technisch
beter en zeer tactisch in haar op
treden.
De man zucht. Dan begint hij weer: „Als u me nu
eens even wilt laten uitoraten, dan zal ik wat ver
tellen, wat u schijnbaar in het geheel niet weet.”
Gerda gaat wat meer op haar gemak zitten, diept
een pakje sigaretten uit haar tas op en steekt een
sigaret op. Onderwijl luisterend, naar wat de man te
zeggen heeft.
„U denkt, Frau Overdinkel, dat alle mensen van de
Sicherheitsdienst in Holland sadisten waren. Ik weet
het: Gestapo en S.D. waren namen, die een gevreesde
uitwerking hadden. Niet alleen in Holland, in vele
landen en ook in ons eigen vaderland. Maar ik ver
zeker ulaat mij vertellen. U had het over die nacht
in juni.in 1943. Ik had nachtdienst. Ik was ingeval
len voor een collega, die een fuifje had en omdat ik
één van de jongste personeelsleden was, kon ik dat
niet weigeren. Ik stond tóch al niet te best aange
schreven. Ik was misschien daarom die avond uit
mijn humeur. Om tien uur kwam ik in dienst en ik
zou pas de volgende morgen om acht uur afgelost
worden. Ik moest rapporten lezen, rapporten over
arrestanten. En ik moest een plattegrond van de
plaats, van Apeldoorn - hij spreekt de naam uit met
een zwaar duits accent - in mijn hoofd zien te krij
gen. Goed. Ik zat die avond te lezen, toen er iemand
kwam, die mij wilde spreken. Het was een Hollander
en ik heb altijd een geweldige hekel aan verraders
gehad. Maar ja, wat wilt u? Ik was lid van een orga
nisatie, die onze soldaten en onze burgers moest be
schermen tegen de partisanen. En ik was nog maar
een week in Apeldoorn, toen ik al met die mensen in
aanraking kwam. Ik kan u het lidteken nog laten
zien, als u dat wilt. Goed, die Hollander kwam bin
nen. Het was een jongeman, vijfentwintig jaar. Hij
vertelde, dat hij ons een tip kwam brengen over een
partisanenleider. En als het handig ingepikt werd,
zouden we de hele groep in één slag kunnen oprollen.
Ik vroeg de naam van die partisanenleider en hij
noemde hem. Misschien begrijpt u, hoe de naam was,
Frau Overdinkel?”
Gerda bevochtigde haar lippen en knikte. „Ja,”
antwoordde ze toonloos, „het was mijn man, Joop
Overdinkel, bijgenaamd lange Joop.”
De man knikt. „Die Hollander vertelde alle bizon-
derheden. Hij zei, dat lange Joop die dag getrouwd
was, heel in het geheim, met medewerking van de
burgemeester en een vertrouwde ambtenaar. Later in
de kerk, eveneens met medewerking van een domi-
