Weinig sport in afgelopen weekend
>3
Bel bij Brand
2222
Zegens in de wezM
Be Fair Volleybal
■Zoud weer
IWsior
J. DEN HAAG
horloges
op
de seconde
Openbare Christelijke
Uitleenbibliotheek W’veen
Schoolgeld voor
kleuteronderwijs
Waddinxveens
Zwemcl. De Gouwe
Ned. Bond van
Plattelandsvrouwen
primeur
Goveka-prijzen
Pagina 2
Horloger - Juwelier
De zaak met de buitenklok
v.h. Saton
Sint Wicolaas
op bezoek
bij WIK
BE FAIR-nieuws
Afdeling Waddinxveen
bestaat 30 jaar
t ccmjiu "■•■■■■■uaainxveen -
VöÖ? VVaddinxveén - IU aecernber I964
Clubkampioenschap
De activiteiten van clubs die hun sport binnen bedrijven zijn wel doorgegaan
en U vindt de verslagen - voor zover in ons bezit - op deze pagina.
Door de bijzonder slechte weersomstandigheden van het afgelopen weekend
is er in het geheel geen buitensport te melden. Alles werd afgelast.
nauwkeurig
12
een
door Gitta Haandriks
Hoofdstuk 15 - nr, 20
dat
Na 5 december wordt de junioren
competitie tot een nader te bepalen
datum stop gezet.
7.15 uur Brandenburg I - Gouwe I
(dames)
Dinsdag 15 december:
9.20 uur Gouwe 5 - Z.P.S. 1 (heren)
9.35 uur Gouwe 1 - Donk 1 (heren)
Zaterdag 19 december:
8.50 uur D.W.R. 1 - Gouwe 1 (heren)
6.00 uur Gouwe 1 - Wilskracht 1
(dames)
I
1— i
2— 0
1—1
2—0
2—0
0—2
Overwinning op D.O.S.
Dinsdag 24 november j.l. speelde
Be Fair tegen D.O.S. en in de eer
ste set bleek al dat Be Fair sterker
was. De opstelling was goed, waar
door het samenspel ook goed ver
liep. De eerste set werd gewonnen
met 159. In de tweede set wist
D.O.S. eerst een voorsprong te krij
gen. Met een ’time-out’ kon Be Fair
zich herstellen en ook deze set ver
liep vlot en het werd 188 voor
Be Fair. Vol enthousiasme begon
Be Fair de derde set. Be Fair wilde
graag wat punten behalen. D.O.S.
gaf goed partij maar met 1510
was de winst voor Be Fair.
Stand Dames 1ste klasse:
MVC 2, 5—10; MVC 3, 5—8; Vires I,
- - - - - d.o.s. I, 5—2;
Vorige week woensdag vierde de
wandelsportvereniging WIK Sint
Nicolaas. Omstreeks half acht arri
veerde de Sint en zijn zwarte
knecht bij het clubgebouw, waar ze
door een zingende schare junioren
werden ingehaald. Voor de jeugdi
ge leden duurde het feest tot negen
uur. Daarna kwamen de senioren
aan de beurt. Van de geschenken,
die bij de ouderen werden uitge
wisseld, was deze maal bijzonder
veel werk gemaakt. Het was al bij
zonder laat, toen St. Nicolaas en
Piet vertrokken met de belofte vol
gend jaar weer terug te zullen ko
men.
De volgende clubavond van WIK
wordt gehouden op woensdag 16
december.
Vrijdag 18 december grote kerst-
kienavond in clubgebouw Be Fair
aanvang 7.30 uur.
Wie wint dit jaar de kalkoen
Vrijdagavond weer gewoon club
avond. Aanvang 8 uur.
Zaterdag 9 januari neemt Be Fair
deel aan een groot Zaalvoetbal-
tournooi in Maasland.
zijn handen pakte en die tegen haar borst legde.
„Lieg ik wel eens tegen jou
„Neem me niet kwalijk, Gerda, dat was niet netjes
van me. Goed, ik zal het in orde maken, zodat we
zaterdag kunnen vertrekken. Wat wil je? Met de
auto?”
„Dat is zo vermoeiend. Laten we de trein maar
nemen. Als het moet, kunnen we ginds wel een auto
huren. Dank je, Fred, dat je dit voor me wilt doen.”
Ze bracht zijn handen naar haar mond en kustte die.
’s Zaterdagavonds vertrokken ze met de D-trein
naar München, waar ze ’s zondagmorgens laat arri
veerden. Om half één reisden ze verder met een snel
trein en een drie kwartier later stonden ze op het
stationsplein van het stadje. Aan een taxi-chauffeur
gaven ze het adres op. Door smalle winkelstraten en
langs door onkruid overwoekerde puinhopen reden
ze naar één der buitenwijken, waar ze voor een
kleine arbeiderswoning stopten.
Kurt Söhnen was thuis en herkende Fred nog van
zijn Nederlands bezoek. Fred stelde Gerda voor als
de weduwe van Joop Overdinkel en gastvrij werden
ze in huis ontvangen.
Kurt’s vrouw kwam dadelijk met koffie, stuurde de
kinderen naar buiten en liet het drietal toen alleen.
I vÈk en handen PUROL
Bij banketbakkerij Van den Berg
in de Passage kunnen geen proble
men meer ontstaan over het „wie is
er aan de beurt”. Als eerste in Wad-
dinxveen is daar vorige week een
zogenaamd ”turn-o-matic” in ge
bruik gesteld, die er in feite voor
zorgt, dat iedere klant op zijn beurt
wordt geholpen en het wachten niet
door onnodige discussies daarover
wordt verlengd.
Bij binnenkomst trekt de klant
een nummertje uit een links van de
deur opgestelde automaat. Goed
zichtbaar hangt tegen één der wan
den een soort klok, waarop staat
aangegeven, welk nummer op dat
ogenblik aan de beurt is. Zodra een
klant is afgeholpen, drukt de bedie
nende juffrouw achter de toonbank
op een knopje en het volgende
nummer springt op de klok tevoor
schijn, terwijl er tegelijkertijd een
zoemtoon klinkt.
Dit nummersysteem geeft de klan
ten in de winkel wat meer bewe
gingsvrijheid, omdat men minder
angstvallig op zijn beurt behoeft te
letten. Ook voor kinderen is het uit
Zweden afkomstige systeem een
verbetering, omdat zij nu zeker zijn
van hun beurt. Juist kinderen ko
men in veel winkels op drukke
uren wat in het gedrang, temeer
omdat ze voor het bedienend perso-
neal niet altijd goed zichtbaar zijn
achter de hoge toonbanken.
Woensdag 25 november j.l. hield
de afdeling Waddinxveen van de
Nederlandse Bond van Plattelands
vrouwen haar maandelijkse bijeen
komst in lunchroom Van de Water.
Daar het deze maand dertig jaar
geleden was, dat de afdeling Wad
dinxveen werd opgericht, waren
voor deze gelegenheid tevens uitge
nodigd de leden van de Hollandsche
Maatschappij van Landbouw en de
Landbouw Jongeren groep.
De presidente van de afdeling,
mevr. S. A. Ripping- v. d. Breggen,
opende deze bijeenkomst en sprak
er haar vreugde over uit, dat zove-
len waren gekomen om deze avond
mee te maken. Een bijzonder woord
van welkom richtte zij tot mevrouw
Van der Hooft-Lourens en mevrouw
Harteveld-van Driel, lid van het
Provinciaal bestuur.
„U moet deze avond niet beschou
wen als een echt jubileum, maar
meer als een verjaardag. Evenals
iemand die jarig is, zijn wij ver
heugd over zoveel belangstelling,”
aldus de presidente.
De avond werd verder verzorgd
door de voordrachtskunstenares
Miep de Leeuw uit Amsterdam, die
een stuk voordroeg van de 18e
eeuwse Italiaanse toneelschrijver
Carlo Goldani, getiteld: „De Her
bergierster”.
Zij deed dit op een manier, die
alleszins bewondering afdwong. De
verschilende personen wist zij raak
te treffen, zodat de aanwezigen zich
kostelijk amuseerden. Vervolgens
gaf zij nog enkele korte schetsjes,
die eveneens zeer in de smaak vie
len.
Aan het slot van de avond voer
den nog enkele aanwezigen het
woord. Als eerste sprak mevrouw
Harteveld- van Driel, die de afde
ling geluk wenste met het bereiken
van deze mijlpaal en namens het
Provinciaal Bestuur een doos choco
lade aanbood.
De heer M. N. Boer bood geluk
wensen aan namens de Hollandsche
Maatschappij van Landbouw. Hij
liet zijn woorden vergezeld gaan
van een geschenk onder couvert.
Wij delen u mee, dat iedereen die zich in
december in laat schrijven als lezer bij de
Openbare Christelijke Bibliotheek aan de
Juliana van Stolberglaan slechts de contri
butie voor 1965 betaalt. Deze bedraagt voor
volwassenen 5.en voor jeugdleden van
16 tot 18 jaar 3.per jaar. Voor dit be
drag kunt u steeds twee romans en twee
boeken met ontwikkelingslectuur, waartoe
ook de onlangs aangevulde collectie buiten
landse romans gerekend wordt, in huis heb
ben en regelmatig ruilen. De bibliotheek is
geopend:
woensdagmiddag van 2.30 tot 4.30 uur;
vrijdagmiddag van 2.30 tot 4.30 uur;
vrijdagavond van 7.00 tot 9.00 uur
en zaterdagmorgen van 10.00 tot 12.00 uur.
Uiteraard is de bibliotheek met kerstmis
en op nieuwjaarsdag GESLOTEN.
Voor kinderen bedraagt de contributie 1.50 per jaar,
waarvoor ze twee boeken per keer mogen lenen.
ten en kwamen dinsdagmiddag weer in Loenen aan.
Daar Fred zijn kantoor nog gesloten had, ging hij met
haar mee naar haar kamers in „Regina”.
Toen ze zich wat opgeknapt hadden, belde Gerda
om brood en koffie en tijdens de maaltijd vroeg Fred:
„Je zult wel geen plannen gemaakt hebben, voor wat
jezelf betreft, maar als ik je een goede raad mag
geven, zoek wat bezigheid. Dat geeft afleiding. An
ders ga je toch maar zitten piekeren.”
Ze lachte spottend. „Wat kan ik? Ik heb in geen
jaren meer gewerkt. Mijn handen staan overal ver
keerd voor.”
„Je hebt je schooldiploma en een uitstekend hand
schrift. Je kunt typen en steno en talen. Er is werk
genoeg, ook voor jou.”
Ze schudde energiek haar hoofd. „Ik kan niet meer
bij vreemden een ondergeschikt baantje aanvaarden.
Daarvoor ben ik al die jaren te zelfstandig geweest.
Ik zou het niet kunnen verdragen, dat ze me com
mandeerden.”
„We praten er nog wel eens over. Misschien weet
ik wel iets voor je, waar niemand je commandeert
en waar je alleen maar hoeft te werken, als je zin
hebt.”
Ze lachte opnieuw. „Bestaat zoiets ideaals? Je zou
me haast nieuwsgierig maken.”
Na de maaltijd besliste hij: „Ik heb nu eenmaal
vakantie, dus daar ga ik van profiteren. Vandaag
rusten we uit. Morgen gaan we met de wagen weg.
En blijven rustig in eigen land. Waar het mooi is,
laten we ons anker vallen en als we er genoeg van
hebben, gaan we weer verder. Je kunt je koffer dus
wel in gepakt laten.”
Ze luisterde, matig geïnteresseerd. „Ik heb niet veel
zin, Fred.”
„D,at komt vanzelf wel. Ik zal er voor zorgen,
je in deze dagen tenminste wat afleiding krijgt.”
Ze protesteerde. „Ik ben in de rouw, Fred.”
„Alle respect, Gerda. En niemand leeft zo met je
mee, als ik. Dat weet je. Dat dien je tenminste te
weten. Maar als je hier blijft zitten treuren, ga je
geestelijk kapot. Ik voel me voorlopig nog verant-
In zaal Kunstmin te Gouda wer
den vrijdag j.l. de wisselbekers
Goveka 1964 uitgereikt. Namens het
Goveka-bestuur overhandigde de
heer P. Ripping uit Waddinxveen,
voorzitter van de paardecommissie,
de wisselbeker die was aangeboden
door Ph. A. v. d. Breggen uit Wad
dinxveen, aan de heer A. J. de Groot
uit Gorinchem, die in de afdeling
paarden en pony’s won met zijn
kampioen-fokmerrie van het Gel
derse type „Winia”.
In de afdeling varkens kwamen
twee wisselbekers naar Waddinx
veen. Het waren de Goveka-beker,
die beiden gingen naar de heer G.
Hofman, voor zijn kampioenzeug en
kampioenbeer Piétrain. Deze bekers
werden uitgereikt door ir. M. M.
Veldman, Rijksveeteelt-consulent te
Den Haag.
Tenslotte sprak nog de voorzitter
van de Landbouw Jongeren groep,
de heer Jac. Bos, die een fraaie
voorzittershamer aan bood.
De presidente dankte de sprekers
voor de vriendelijke woorden en de
aangeboden cadeaus. Tot besluit
bleef men nog enige tijd gezellig
bijeen.
verschillende kleine bijzonderheden had ze haar man
herkend. Iedere twijfel was uitgesloten. Voeg daarbij
het Russische document, dan stond wel onomstotelijk
vast, dat het haar Joop was, die daar in Russische
aarde begraven lag.
Na de middag wilde Gerda vertrekken, maar daar
was geen sprake van. Mevrouw was van zo ver, hele
maal uit Holland gekomen Söhnen en zijn vrouw
zouden het als een eer beschouwen, als meneer en
mevrouw hun gasten wilden zijn aan het avondmaal.
Gerda was getroffen door zoveel hartelijkheid en
stemde toe. Dit kon ze niet weigeren. Er waren toch
ook wel goede mensen in Duitsland.
’s Avonds zochten ze een hotel op in München.
Fred stelde maar niet voor de stad in te gaan, want
Gerda had zich tijdens de reis laten ontvallen, dat ze
in de loop der jaren al vele malen in München was
geweest. „De ene stad is al net als de ander: overal
word je nog herinnerd aan de oorlog.” Ze zaten in de
hotelkamer op de derde verdieping voor het raam en
Gerda wees naar de overkant. „Kijk daar maar eens
twee hotels stonden daar vroeger. Nu alleen puin,
geblakerde ruïnes en skeletten van muren en puien.”
Maandagsmorgens reden ze terug naar Nederland,
onderbraken hun reis in Keulen, waar ze overnacht-
56; Be Fair, 5
De Plas I, 50.
Maandag 7 december speelde Be
Fair tegen De Plas. Na zes wed
strijden had De Plas iets meer spel-
ervaring. De eerste set won Be Fair
met 151. De tweede set won Be
Fair eveneens. In de derde set ging
het iets beter voor De Plas. Met
enige goede serves kregen ze zelfs
een voorsprong. De eindstand was
1510 met weer de winst voor Be.
Fair.
Trainen: dames van kwart voor 8
tot kwart over 9. Heren van kwart
over 9 tot kwart voor 11, elke don
derdagavond in de Jan Ligthart-
school aan de Kerkweg.
Voor het clubkampioenschap werd
de 12de ronde gespeeld. Hiervan
waren de uitslagen als volgt:
J. de Heer F. van Eyk,
A. Blonk T. Driessen,
H. Boele B. van Eijk,
F. van Eijk J. Slappendel,
C. Stolker W. v. d. Heijden, 1—1
T. Driessen - A. Zwanenburg, 11
in zijn hand had. „Wanneer dacht je te gaan?”
„Vandaag. In Arnhem zullen we wel kunnen uit
zoeken, hoe ik er kan komen.”
Hij dacht even na. „Als je twee of drie dagen ge
duld hebt, ga ik met je mee.”
Ze keek verrast op. „Jij? En je werk dan?”
„Ik was toch van plan een paar weken vakantie te
nemen. Alleen ik moet mijn klanten inlichten. Een
circulaire of iets dergelijks. Kun je tot zaterdag
wachten?”
Ze ging zitten en scheen na te denken. „Als het
moet waarom niet? Het steekt natuurlijk niet op
een paar dagen.”
Hij las onwil in haar gedicht. „Nu ja, misschien ga
je liever alleen het was maar een voorstel. Vergeet
het maar. Zal ik even naar reisgelegenheid informe
ren?” Zijn hand ging al naar de telefoon, doch ze
greep die hand en hield hem vast. Langzaam kwam
er een glimlach op haar gezicht. .Alsjeblieft, Fred
laten we samen gaan. Bij jou voel ik me altijd veel
rustiger.”
Hij beantwoordde haar blik. „Meen je het
Ze kwam met een ruk overeind, liep om de tafel
heen en ging op zijn bureaublad zitten, waarna ze
Dezer dagen werd in de Tweede
Kamer bezwaar gemaakt, toen de
minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen voorstelde om het
schoolgeld voor kleuterscholen te
willen verhogen van één gulden
tot een rijksdaalder per maand.
Naar aanleiding hiervan heeft de
WD-fractie in de gemeenteraad B.
en W. schriftelijk gevraagd, waar
om de meeste plaatselijke kleuter
scholen een schoolgeld heffen van
twee kwartjes per week.
B. en W. delen in antwoord op
deze vragen mede, dat het mini-
mum-schoolgeld voor het kleuter
onderwijs 0,25 per week per kleu
ter bedraagt. Het is de besturen van
de scholen echter toegestaan per
week een hoger bedrag te vragen.
Verder hebben B. en W. hiermede
geen bemoeiingen, aangezien het
kleuteronderwijs tot het zgn. bijzon
der onderwijs behoort.
Gerda begon de man te danken voor zijn bereid
willigheid om een verklaring te willen geven, maar,
zo zei ze, misschien wilde meneer Söhnen nog wat
vertellen over haar man? Waar hij hem het eerst
ontmoet had en hoe lang hij hem gekend had? Wat
Joop voor werk deed en of hij ook wist, voor hoe
lang Joop veroordeeld was? Of was hij helemaal niet
veroordeeld? En sprak hij nog wel eens over haar,
Gerda, zijn vrouw? En wat er met hem gebeurd was,
nadat hij gearresteerd was geworden?”
Kurt Söhnen was een en al vriendelijkheid en in
zijn Beiers dialekt vertelde hij alles wat hij van Joop
Overdinkel wist, wat hij verteld had over zijn leven
in Holland, zijn partisanenwerk, zoals Kurt dat noem
de, zijn weg van Holland via verschillende gevange
nissen en werkkampen naar het Russische kamp in
Glasow. Van zijn eigenaardigheden, zijn humor op
zijn tijd, zijn niet kapot te krijgen optimisme: Eens
kom ik toch weer vrij
En Gerda luisterde met open mond, knikte af en
toe bevestigend, stelde tussentijds nog een enkele
vraag en toen Kurt Söhnen na een uur uitgesproken
was, begreep Gerda: hier was geen vergissing moge
lijk. Die man had over haar Joop verteld, want aan
Gouwe I - G.Z.C. II (dames) 31
De Gouwe dames wonnen ver
diend van G.Z.C. II, alhoewel er
nog grote fouten werden gemaakt.
Marry van Ringelenstein zorgde
voor de openingstreffer en tevens
voor de tweede goal. G.Z.C. kwam
terug door een fout in de verdedi
ging, 2-1, maar Adrie de Goei had
het laatste woord door er 31 van
te maken.
Heren IV zorgde ook voor een
overwinning door G.Z.C. V met een
42 nederlaag naar huis te sturen.
Henk van Erk nam de eerste goal
voor zijn rekening, 1-0, en Ton Sol
zorgde voor nummer twee, dus 2-0.
Vlak hierop zag Kees v.d. Linde een
gaatje en het was 3-0. De spanning
kwam terug toen G.Z.C. tweemaal
doelman De Jong liet vissen, maar
Henk van Erk stelde de zege veilig
door er 4-2 van te maken. Bij elkaar
was het een heel aardige wedstrijd.
A.Z.C. I - Gouwe II (heren) 41
Heren II moest met een neder
laag genoegen nemen. Een beter
samen spelend A.Z.C. nam al gauw
de leiding, 10, en door verkeerd
overnemen in de achterhoede was
het direct hierop 20. De Gouwe
kwam hierop terug, en door Wech
werd het 2-1. Hierna werden twee
A.Z.C.ers en een Gouwe speler naar
de kant verwezen maar de Gouwe
kon met deze meerderheid nog geen
doelpunt maken. Tot ver in de
tweede helft A.Z.C. er 41 van
maakte en toen was het verkeken.
De resterende minuten kwam er
geen verandering meer in de stand;
en zo verloor Gouwe II zijn eerste
wedstrijd.
Maandagavond j.l. werd de twee
de jeugdavond gehouden. Het was
deze keep ook weer heel leuk, al
leen jammer dat er iets minder le
den waren dan de eerste keer.
PROGRAMMA:
Zaterdag 12 december:
6.00 uur Gouwe I - De Zijl I (heren)
Opnieuw leed „Excelsior”
nederlaag.
Damvereniging „Excelsior” moest
het thuis opnemen tegen Damlust II.
Na een spannende strijd verloor
„Excelsior” met 128.
De uitslag was als volgt:
Excelsior Damlust II
F.M.P.Jacobi - G. P.v.d.Wouden 02
C. H. Kramp-J. Nieuwenhuyzen 20
A. Blonk H. van Eijk, 11
T. Baan T. Jansma, 11
D. Zwanenburg - A. G. v. Zeijst 11
H. Troost W. Heuvelman,
H. Boele N. M. Vos,
T. Driessen - G. Hendriksman 02
B. van Eijk A. Blok, 02
W. v.d. Heijden - L. Vermeulen 02
totaal 8-12
woordelijk voor je. En nou niet meer tegenspreken,
anders krijg je een pak slaag van me. Dat zou trou
wens de eerste keer niet wezen.”
Ze schoot van de weeromstuit in een lach. „Ja, zeg,
weet je het nog? Hoe oud waren we toen eigenlijk?
Een jaar of tien, denk ik, niet? En had ik toen je
visnet je niet verstopt? Hemeltje, wat was jij toen
nijdig ik was compleet bang voor je
„En nu?”
Ze strekte over tafel haar hand uit. „Mijn enige
vriend kan me niet meer bang maken
(wordt vervolgd)
Met een levende Joop zou iedere dag een feestdag
zijn geworden en ieder samenzijn een periode van
liefde en geluk. Zoals zovele jonge mensen nu had
den. Zoals Arie en zijn vrouw in Epe. En wat had zij
nu? Alleen maar herinneringen, die steeds meer gin
gen vervagen. Alleen maar één foto van hun trouw
dag en twaalf uur huwelijkservaring. Daarna jaren
van hoop en wanhoop, van vruchteloze naspeuring
tot ze eindelijk deze zekerheid kreeg: Hij is al vier
jaar dood.
Enkele dagen later gingen ze samen naar het ge
meentehuis met het Russische document. Fred had de
weduwe er eindelijk van kunnen overtuigen, dat het
beter was dit door te geven aan de gemeentelijke
autoriteiten.
Met toonloze stem vertelde ze de .ambtenaar, die
haar te woord stond, dat ze nu zekerheid had over
haar man. Ze haalde het document uit haar tasje en
overhandigde dit. Gelijktijdig liet ze de verklaring
zien van Joop’s medegevangene. Het resultaat was,
dat de ambtenaar de burgemeester inlichtte en deze
haar ontbood, haar zijn hartelijke deelneming be
tuigde en warme woorden van waardering sprak over
Joop’s aandeel in het verzet. Doch het deed haar alle
maal zo weinig. Automatisch hoorde ze hem aan,
drukte zijn hand en sprak woorden van dank. Onder
de officiële overlijdensakte plaatste ze haar handteke
ning en daarmede was ze nu voor de wet weduwe.
De publiciteit rond het geval Overdinkel was weer
afgelopen en Gerda kon tenminste opnieuw rustig
door Loenen wandelen: een vrouw in het zwart. Ie
dereen in het dorp leefde met haar mee, groette haar
vriendelijk en beleefd en langzamerhand begon Ger
da weer wat belangstelling te tonen. Na tien dagen
bij Fred vertoefd te hebben, verklaarde ze op een
morgen, dat ze terug ging naar ’’Regina”.
„Ik ben er nu wat overheen en ik moet ook een
beetje aan jouw naam denken. De mensen zijn in de
regel altijd gauw klaar om het kwade te denken.”
„Niet hier in Loenen, Gerda.”
„De mensen zijn overal hetzelfde. Ik ga vandaag
weer naar huis. Je bent in deze dagen in schat voor
me geweest, dit zal ik niet vergeten.”
Hij haalde zijn schouders op. „Je moet het zelf we
ten; mij zit je niet in de weg.”
Ze legde haar handen op zijn schouders en keek
hem vriendelijk aan. „Dat weet ik, mijn vriend. Ik
heb veel aan jou te danken. Jij hebt me in mijn moei-
lijkste uren geholpen.” Ze sloeg haar armen om zijn
hals en drukte een kus op zijn wang. „Hartelijk dank
voor alles, lieve jongen.”
Doch drie dagen later stond ze plotseling weer in
zijn kantoor. Gekleed in het zwarte mantelpakje, dat
ze sinds enkele dagen droeg. „Ik ga naar Friesing,
Fred. Ik wil die Kurt Söhnen zelf wel eens spreken.
Over Joop. Ik moet nu wel aanvaarden dat Joop ge
storven is, maar tochik wil meer zekerheid. Mis
schien kan hij me die verschaffen.”
Hij keek haar aan en speelde met de pen, die hij
s. AA,
