Weekblad Puzzeleo
petitie 1
Puzzel
w
Elsevier’s weekblad
2-u^te-c
n
Voorwaarden] voor’ ‘deelneming
[Puzzelcompetitie Nederland
prijzen
I
w
S
K a p i e en de automatische stuurman
Brandweerstrijd
26 OKTOBER
herdenkingsbijeenkomst
kerkhervorming
Vuilverbranding
in Boskoop
Dinsdag
■1
Pagina 2
Weekblad voor Waddinxveen - 30 september 1965
-
Oplossing
vader»
Oplossing
moeder
Oplossing
zoon:
Oplossing
dochter
(Voor élke ingevulde oplossing aan ommezijde
briefkaart 1 postzegel van 25 cent bijplakken
naast de postzegel van 10 cent (binnenland).
Adresseer aan: Pers-PuzzeIcompetitiepostbus 35, Utrecht
PLAK DIT STROOKJE op BLANCO ZIJDE BRIEFKAART
SU
r
O O
(wordt vervolgd)
Hoofdstuk 12.
MARGUERITE LEES
29
(wordt vervolgd)
8. Wij dragen geen verantwoordelijkheid voor zoekraken, bescha
diging of vertraging.
4. Onduidelijke invulling of veranderingen maken een inzending
ongeldig.
V
teli
hee
NA
jub
vol
me
ont
te
hui
blo
sch
teu
sto
gel
we
hoi
het
zie
bu
W
5. Oplossingen die na a.s. woensdag 19 uur n.m. in bezit van de
centrale jury komen, dingen die week niet meer mee in de punten
telling.
ou<
Wi
zie
bei
de
de
vo<
scl
pk
ree
J
he<
we
dig
Ro
lie
op
be
wi
eei
kr<
eei
iec
scl
en
ve
be
pe
pe
3. Het volledig uitgeknipte diagram of invulstrookje met code-
letters en oplossing moet op een blanco briefkaart worden geplakt,
te adresseren aan Perspuzzelcompetitie, postbus 35 te Utrecht.
1. Alleen abonnees en leden van hun gezin mogen meedingen
naar de prijzen en de titel „beste puzzelaar(ster) van Nederland”.
in Ned. Hervormde Kerk
te Waddinxveen.
Sprekers:
Ds. H. J. HEGGER
(voormalig priester)
Ds. J. GRAVENDEEL
(pred. Belg. Ev. Kerk)
uitgaande van
Streekcomité „In De Rechte
Straat”, secr. Lazaruskade 53
te Gouda.
„Redelijk! Ik had niets anders dan schoonheid en
kijk nu eens naar mij!”
Zijn ogen bleven op haar mismaakte en door tranen
gevlekte gezicht rusten, tot zij in slaap viel.
Hij ging naar het kinderblok. Zuster Gracia ontving
hem met een vermoeide, maar stralende glimlach.
„Heb je het gehoord? Negatief...! Het laboratorium
is natuurlijk erg voorzichtig. Zij willen twee of drie
keer zekerheid hebben voor ik dit bordje met „Verbo
den Toegang” durf weg te nemen.” Toen ze zijn gezicht
zag, zweeg zij en hield trillend haar adem in. Zij fluis
terde: „Maar daarvoor ben je niet gekomen, nietwaar?”
„Neen,” zei David. „Ik kom voor Richard.”
WADDINXVEEN De gemeente
Waddinxveen heeft positief geant
woord op een brief van het Goudse
gemeentebestuur om gezamenlijk met
andere omliggende gemeenten demo
gelijkheden te bestuderen van de op
richting van een vuilverbrandings-
bedrijf voor de streek. De gedachte
hiervoor werd al enige jaren geleden
van Waddinxveense zijde geopperd.
2. Kappie was nu toch nieuws
gierig geworden naar het doel van
het schip-met-voeten. Zodra de
’Kraak’ gemeerd was ging hij de
wal op en klampte een zeeman
aan. „Wat is de bedoeling van dat
rare schip daarginds?” vroeg hij.
„Weet u dat niet?!” riep de zee
man verbaasd, „wel, dat schip is
door de scheepsbouwer Geldjes
lijmer ontworpen. Hij wil er de
Ducata-prijs mee verdienen!”
„Wat is de Ducata-prijs?” vroeg
Kappie.
„Ik kan wel merken, dat u een
„Dat begrijp ik,” zei de zeeman,
„maar voor de stad Ducata is het
van belang, dat de zeeweg bekort
wordt. Daarom hebben zij die
prijs uitgeloofd.” Kappie, die na
dit gesprek nog nieuwsgieriger
geworden was, begaf zich naar het
gedeelte van de kade, waar het
schip van Geldjeslijmer gemeerd
lag. Maar opeens trad hem een
zware man in de weg. „Hoepel
op!” snauwde de kerel, „geen
dwarskijkers hier!”
I. ƒ500,- èn het landelijk kam
pioenschap voor degene die in
totaal het hoogste aantal punten
verwerft uit ALLE opgaven.
2 t/m 10. In volgorde van het
aantal punten keuze uit een draag
baar radiotoestel, div. luxueuze
serviezen, Delftsblauwe vazen, een
dameshorloge, een herenhorloge
en een fondu-pan.
II. Onze speciale rayonprjjs, be
staande uit 50,- (in waardebon
nen) voor de beste puzzelaar(ster)
onder onze lezers.
9. Een deskundige jury van Nederlandse puzzelontwerpers beslist
over geldigheid en waardering der inzendingen. Over opgaven, op
lossingen en toekenning der punten is geen correspondentie mogelijk.
Hierboven de eerste opgave in onze dertien weken durende puzzelcompe-
titie, om de beste puzzelaar van Nederland en de beste puzzelaar van ons blad.
We beginnen met een ’verschillenpuzzel’. De tekenaar tekende tweemaal
hetzelfde plaatje, maar de afbeelding rechts is niet precies gelijk aan de
linker tekening. Het gaat er nu maar om de verschillen op te sporen en op
te tellen. Hoeveel lijntjes heeft de tekenaar bij het overtekenen van de
rechter afbeelding fout getrokken of vergeten?
Ieder gezinslid kan meedoen, maar ten hoogste vier op één briefkaart.
Volgende week plaatsen we bij de nieuwe opgave de oplossing van dit raad
sel. Goede oplossers, die ook aan alle andere voorwaarden voor deelneming
hebben voldaan, kunnen rekenen op toekenning van vijf punten. Wie een
opvallende of originele oplossing instuurt maakt kans op één of meer extra
punten.
Gebruik voor uw oplossing alléén het hierbij afgedrukte invulstrookje en
plak dit op een briefkaart. Vul voor ieder gezinslid het totaal getelde aantal
foutieve lijntjes in.
7. Voor elke goede inzending verwerft de deelnemer een aantal
punten, in verhouding tot de zwaarte van de opgave. Extra punten
kunnen worden gegeven voor opvallende of originele oplossingen.
Winnaars zijn degenen die in deze competitie het hoogste aantal
punten in totaal verwerven.
Hij stond op en wenkte een verpleegster, die erg
druk bezig was buiten het glazen hokje, maar in wer
kelijkheid, zoals hij wist, stond te wachten op zijn
orders. Even later belde hij dr. Phillips op, die ergens
anders een bespreking had. Hoe dacht hij erover het
nieuwe antibioticum te geven gecombineerd met de
penicilline? Dr. Phillips zei droog, dat hij het liever zou
proberen voor een geval, dat enig resultaat beloofde.
„Maar ik ben er volkomen toe bereid, als u denkt, dat
we het risico mogen nemen.”
„We hebben niets te verhezen,” zei dr. Halcott even
droog.
„Ik heb verbazingwekkende dingen gezien van dat
spul,” zei de andere man voorzichtig.
„Je hebt nog niets gezien!” beloofde David vastbera
den. Dr. Phillips was nog sceptisch gestemd.
„Tussen twee haakjes, ik hoor, dat er deining is over
het kinderblok. Ik wed, dat je je gelukkig gesternte
dankt, dat je zuster Gracia hebt.”
David legde de hoorn hardhandig neer.
6. Op elke briefkaart moet het verschuldigde porto (10 cent voor
binnenland) en het extra porto van 25 cent per oplossing rechts
boven aan de adreszij de worden gèplakt. Inzendingen die eventueel
niet door de PTT zijn afgestempeld, zijn ongeldig.
12 t/m 25. Voorts loven wij ter
aanmoediging elke week een L.P.-
grammofoonplaat uit voor de in
zender die het HOOGSTE aantal
EXTRA punten verwerft voor een
enkele oplossing van de opgave
voor die week, alsmede enkele
kleinere prjjzen.
10. Door inzending verklaart men zich akkoord met deze voor
waarden en met de beslissingen van de jury.
WIE is de BESTE puzzelaar van
ons land? En wie helpt er mijn
opleiding betalen, zodat ik straks
een blinde kan geleiden door het
drukke verkeer?
Help mee de opleiding van een
blindengeleidehond te bekostigen.
Zolang u zelf nog kunt zien, kunt
u ook puzzelen voor dit goede
doel. Plak daarom een kwartje
extra aan geldige postzegels per
oplossing boven het normale porto.
Hij had al per huistelefoon gehoord, dat men de situ
atie in het kinderblok in de hand had. Met twee goede
dokters en zuster Gracia met haar goede staf, kon hij
het zich veroorloven al zijn aandacht aan Richard te
wijden. De gedachte kwam in hem op, dat, terwijl
Gracia een heroïsch gevecht leverde tegen de bacil, die
al haar wachtposten gepasseerd was, hij zelfs nog har
der voor het leven van haar kind vocht. Daar lag een
zekere ironie in.
Die gedachte kwam herhaaldelijk terug gedurende de
volgende dagen. Toen het laboratorium mededeelde, dat
alles negatief was, hetgeen betekende, dat de bacil, die
verantwoordelijk was voor het uitbreken van de ziekte,
gevonden was, en overwonnen, gaf dr. Phillips toe, dat
Richard, hoewel nog niet buiten gevaar, goed vooruit
ging. Het nieuwe middel, zei hii in voorzichtige medi
sche taal, had „het risico gerechtvaardigd” en hij was
van plan een ’verhandeling’ over het geval te schrijven
voor een geleerd tijdschrift. „Een zeer belangwekkende
geschiedenis,” besloot hij.
David Halcott was het ermee eens, maar met een ze
ker voorbehoud. Na deze paar dagen was Richard geen
’geval’ meer. Hij was een deel van Gracia, haar even
beeld, met haar uitingen van humor en liefheid, haar
WADDINXVEEN De brand
weren van Waddinxveen, Moerka-
pelle, Zevenhuizen en Reeuwijk
zullen deelnemen aan de jaarlijkse
brandweerwedstrijden tussen de
korpsen uit de streek, die op 9 ok
tober in Boskoop worden gehouden.
De brandweercommandant van
Maassluis, de heer H. P. Mooiman
heeft de leiding van deze veertiende
sportieve ontmoeting tussen brand
weerkorpsen uit tien gemeenten.
„Je... weet het!” fluisterde Gracia. „Maar hoe?”
„Ik hoorde zuster Armitage iets zeggen tegen die ste
vige vriend van haar en dat zette me op een spoor. En
toen - de gelijkenis van het kind is treffend. Het is
duidelijk zichtbaar, al is hij nog zo ziek en veranderd.”
Hij zei haperend: „Daarom wilde ik met je praten over
overbrenging naar het kinderblok, wat we nu binnen
enkele dagen veilig kunnen doen. Is het gemakkelijker
of moeilijker voor je hem hier te hebben? Als de men
sen het misschien gaan raden...”
Gracia haalde diep adem.
„Het zou heerlijk zijn een poosje voor hem te zor
gen.” Pijnlijk zei zij: „Het gaat er niet alleen om, of
de mensen het raden. Richard kent me natuurlijk als
zijn moeder. Het is nog niet zolang geleden, dat we
samen met vakantie in Devon waren. Maar nadien heb
ik een besluit moeten nemen aangaande zijn toekomst.”
„De Medways?”
Gracia knikte. Hij zag een wereld van ellende in
haar ogen.
„Zij zijn al langer dan twee jaar zijn pleegouders. Ik
had helemaal geen geld en ik moest iets verdienen om
ons beiden te onderhouden. Ik had misschien een deel
van de dag kunnen werken, of als particulier verpleeg
ster, zodat ik Richard bij me had kunnen houden. Maar
de directrice bood me deze plaats aan, als leidster van
het kinderblok. Ik wist, dat ik dit werk moest doen,
het werk, waar ik het meest nodig was. En ik moest
wel zien, hoe veel beter het voor Richard zou zijn deel
uit te maken van een gelukkig gezin... Zij zijn allemaal
dol op hem. De Medways behandelen hem als één van
hun eigen kinderen en dit ongeluk maakt geen enkel
verschil voor mijn gevoelens tegenover de familie.”
Zij lachte moeilijk.
„We zijn het er beiden over eens, nietwaar, dat een
kind wortel moet schieten en ergens thuishoren. Al een
poosje dringen de Medways erop aan, hem wettig te
adopteren.”
„In welk stadium is die procedure?”
Nu kon zij zijn blik niet verdragen. Zij staarde langs
hem heen en antwoordde zacht: „Over een paar weken
zal het door de rechter gelegaliseerd worden. Ik heb
mijn toestemming gegeven op die dag toen je dacht,
dat ik de politie op onze zigeuners afstuurde.” Zij
maakte een gebaar met beide handen. „Dat maakte me
duidelijk, geloof ik, hoe weinig huiselijkheid en vastheid
Richard zou kennen - bijna als de zigeuners! - als ik er
op stond hem te houden.”
David dwong zich te vragen: „Je hebt een heleboel
gezegd over wat het beste voor Richard is. Maar wat
zal het voor jou betekenen?”
Zuster Gracia kneep haar handen stijf ineen en
staarde erop neer
„Doet dat er iets toe? Ik kan een paar weken voor
Richard zorgen in de zaal. Maar daarna? Al kijk ik nog
zover in de toekomst, ik zie geen mogelijkheid hem een
tehuis te geven. Overal waar ik zou komen, zouden er
moeilijkheden zijn.”
„Voor Richard...?” Zij keek hem aan, wanhopig van
angst. „Wat is er met Richard?” Haar zelfbeheersing
verdween; zij kon zich slechts met uiterste krachtsin
spanning beheersen en over Richard spreken, zoals zij
over elk ander kind gedaan zou hebben. „Ik heb hem
gisteravond gezien en van morgen weer - buiten zijn
hokje natuurlijk - en ik dacht, dat hij er beter uitzag.
Zijn gezicht was niet meer zo grauw en Mack was
hoopvol gestemd.”
Zij had hetzelfde excuus als David - ieder kind in
het ziekenhuis interesseerde haar, waar hij ook lag. Er
was trouwens een patiënt op die afdeliny die wachtte
op opname in het kinderblok, zodra de quarantaine op
geheven was - een kleuter, die zich deerlijk verbrand
had, toen hij zich optrok aan het kleed van de keuken
tafel en de theepot over zich heenkreeg. Het was goed,
had zij altijd gedacht, bevriend te worden met een
kind, voor hij werd overgebracht, zodat het niet het
gevoel had onder vreemden te zijn. Zij had tegen de
kleuter gelachen en gewuifd voor het glas van zijn
hokje; en toen had zij een lang ogenblik naar Richard
staan kijken, een wereld tussen hen door die dunne
barrière van glas!
„Er is niets verkeerd,” zei David. „Hij gaat erg voor
uit. Phillips is voor de eerste keer optimistisch, wat be
treft zijn kansen - en je weet, dat hij altijd aan de
voorzichtige kant is.”
Gracia knikte, zij durfde niets te zeggen.
„Het is tenslotte maar een kleine plaatselijke wond,”
ging de dokter verder, „hij hoeft niet herhaaldelijk
transfusie te hebben of huidtransplantatie, zoals die
verbrande baby. Bij Richard is het een kwestie van
vergiftiging; en als we dat onder de knie hebben, dan
moet hij met sprongen vooruit gaan.”
Tranen stonden in de ogen van Gracia. Zij stamelde:
„Dank zij jou... Mack heeft mij verteld, wat voor ge
vecht je geleverd hebt. Richard heeft zijn leven aan je
te danken.”
„Eerder aan crystomycine,” zei David luchtig. En met
onvaste stem: „Kon ik anders doen voor... jouw kind?”
Plotseling was er zo’n emotioneel moment, dat kan
ontstaan tussen twee mensen, die er voor gezorgd heb
ben hun verhouding strikt zakelijk te houden. Nog één
stap, en in plaats van vaste veilige grond onder de voe
ten is er drijfzand...
onoverwinnelijke geest. Zij waren elkaar erg na geko
men. Hij hield van dit kind en maakte zich zorgen over
zijn toekomst.
Zijn gesprek met dr. Phillips werd ontijdig afgebro
ken door een gebiedende boodschap van Martine. Hij
wist, dat hij haar een beetje verwaarloosd had en toen
hij naar het blok van de particuliere patiënten ging,
zette hij zich schrap tegen de beschuldigingen en ver
wijten! Maar zij wilde alleen, dat hij een keus deed
tussen twee ontwerpen voor haar trouwjapon en haar
sluier. Hij trachtte zijn ergernis te verbergen. Hij had
heel goed dr. Phillips’ medelevende en geamuseerde
blik gezien toen Martine’s boodschap hem door een
zuster werd doorgegeven.
Nu zei hij met zoveel geduld als hij kon opbrengen:
„Ik dacht, dat er iets dringends was, Martine! Ik had
juist een bespreking over een ziektegeval en dus heb
ik niet veel tijd voor andere dingen.”
„Dat,” zei Martine lichtgeraakt, „kan alles betekenen.
Zoals Pappies zakenconferenties. Over golf... denk ik...!
Neem me niet kwalijk, dat ik zo’n saai gezelschap ben.
Dit is net zoiets, als een plichtmatig bezoek aan je
tante Thora, veronderstel ik.”
Er vlamde woede op in zijn ogen, die direct verdween.
„In beide jurken zou je er prachtig uitzien. Maar je
moeder is de aangewezen persoon om raad te vragen.
Ik weet niets van vrouwenkleren af.”
„Dat zul je wel leren, lieveling. Als je een beroemde
specialist bent, zul je toch willen, dat ik je tot eer
strek? En wat het prachtige uitzien betreft, de sluier
zal helpen.”
Zij begon plotseling te huilen - luidruchtig, als een
kind. Hij deed een onhandige poging haar te troosten,
maar zij was als een blok in zijn arm. „Doe maar niet
alsof... Ik weet, dat je het afschuwelijk vindt me te
zien... Maar toch is het jouw schuld, jij zat aan het
stuur die avond. En nu hou je alleen van me als het
donker is.” Zij lachte hysterisch. „We zullen de gordij
nen in alle kamers dicht houden en bij kaarslicht leven,
dan zul je niet zien, hoe lelijk je me gemaakt hebt.”
„Martine!” riep hij gekweld uit. Gesteld, dat hij haar
de waarheid vertelde - dat zij dronken was geweest en
aan het stuur had gerukt? Dat het ongeluk geheel en al
haar schuld was en dat het hen beiden gemakkelijk
invalide had kunnen maken of dood? „Neen,” dacht hij,
„Martine was er nooit op gesteld geweest de waarheid
onder ogen te zien, als het niet prettig was; en deze nu
te vernemen zou haar haar laatste beetje beheersing
doen verliezen.” Hij had al lang zijn mooie plannen,
haar te helpen haar „betere ik” te worden, een vrouw,
die de realiteit eerlijk aanvaardde, liever dan alles met
een glanzende laag bedrog te bedekken, opgegeven.
Met een grimmig en vermoeid gezicht belde hij de
zuster en gaf order haar een kalmerend middeltje te
geven. Zelfs toen bespotte Martine hem. „Het is uw
eigen recept dokter. En als ik een te grote dosis neem,
zal men zeggen, dat je geprobeerd hebt van me af te
komen.”
„Martine, wees toch eens redelijk!”
tijd lang geen kranten hebt gele
zen,” riep de zeeman, „U moet
weten dat de handelsstad Ducata
30.000 gouden drijvers heeft uit
geloofd voor het eerste schip dat
dwars door de haaitand-riffen de
haven van de stad kan bereiken.”
„Dwars door de haaitand-riffen?”
herhaalde Kappie, „ja, dat is een
waagstuk! Voor geen scheepsla
ding gouden drijvers zou ik mijn
schip tussen die gevaarlijke riffen
wagen! Ik vaar er liever met een
wijde boog omheen, al duurt de
reis dan ook drie dagen langer.”
2. Elk meedingend gezinslid is per inzending 25 cent inleggeld
verschuldigd.
