Weekblad Pnzzelcompetitie no. 8
Zuster
'1
Pensioen in zicht,
Ook astma is een
volksziekte
PRACHTIGE
REPRODUCTIES
It a p p i e en de automatische stuurman
Weekblad voor
Waddinxveen
handig boekje vol
goede suggesties
20 jaar geleden:
Boekh. Veldwijk
Oplossing en uitslag
no. 6 (4 november
Puzzelprijzen
Pagino 6
i
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART 18 NOVEMBER 1965
V
MODERNE KUNSTKAARTEN
(wordt vervolgd)
30
MARGUERITE LEES
Passage, Waddinxveen
Niet minder dan achthonderddui
zend mensen in Nederland lijden aan
astmatische ziekten. Dat aantal staat
geljjk met een bevolking als die van
Amsterdam. En dat betekent ook, dat
op iedere vijftien Nederlanders er
één door deze ziekte wordt gehin
derd.
Daarom wordt ook in Waddinx
veen tussen 18 en 24 november a.s.
de kollekte gehouden van het Neder
lands Astma Fonds. De opbrengst
van deze inzameling komt mede ten
goede aan astma-patiënten uit deze
gemeente. Jaarlijks worden vele,
vooral jeugdige patiënten in een in
richting voor astmabestrijding be
handeld.
Kappie hield op dat ogenblik
een taxie aan. „Naar de Lutje-
wierderweg nummer 2,” zei hij, in
de wagen stappend.
„Is dat niet het adres van pro
fessor Notterkrakr ,de uitvinder?”
vroeg de chauffeur.
„Ja, ja,” antwoordde Kappie on
geduldig, „schiet nu maar op, en
een flinke fooi als je snel bent
KAPPIE
9. Blazend als een natte kat rende
de Maat van het stuurrad weg.
„Ik wil er uitjammerde hij, „ik
wil niet meer reagerenMaar
tussen al die apparaten kon hij de
uitgang niet vinden en tot over
maat van ramp kreeg hij van één
der machines nog een electrische
schok, die hem in de richting van
het plafond deed springen.
„Kijk,” zei Knokemeyer, terwijl
hij de geplaagde man weer naar
60. koers, 64. Russ. schiereiland, 66.
voorv. voor azijnzure stoffen, 68. mo-
toraces, 69. gemeentelijke universi-
teit, 70. Veren. Naties (afk.), 73. oude
maat, 74. getij.
Wie het diagram geheel heeft in
gevuld mag het bovenste deel er af
knippen en de hokjes van no. 22 af
op een briefkaart plakken. Wie
slechts een deel kan oplossen stuurt
dat gedeelte in en kan daarmee nog
enkele punten verwerven. Op uw in
zending dient duidelijk vermeld:
Abonnee op Weekblad voor Wad
dinxveen (ook voor abonnees op het
Weekblad Hollands Hart).
Een kruiswoordraadsel oplossen? Dat is geen kunst. Een kruiswoordraadsel
makendat is pas puzzelen. En dat kunt u, als u even op weg wordt ge
holpen. Want alle begin is moeilijk, maar met een handleiding er bij kan
iedereen meedoen.
Wij geven u een leeg diagram. We zeggen er bij, dat u er 41 (eenenveertig)
zwarte hokjes in moet plaatsen. En we geven u zelfs ook nog de omschrijving
van de woorden die u in dit diagram kunt invullen als u de zwarte hokjes
op de juiste plaatsen terecht laat komen, namelijk daar waar een woord ein
digt en voor een ander woord begint. U zult zien, dat het meevaltVooral
als u met 1 t/m 15 verticaal begint.
Wie het diagram op tijd inzendt en volgens de voorwaarden handelt, kan
ditmaal tenminste 1 en ten hoogste 8 punten verdienen, ongerekend event,
extra punten voor een originele oplossing van de opgave. En wie wil er nu
- in het heetst van de strijd - geen acht punten bij verdienen? Het verloop
van deze competitie leert, dat er nog altijd verschuivingen plaats vinden en
de standen steeds wisselen... Zelfs nieuwkomers met goede inzendingen
springen er aardig in. Een aantal koplopers is teruggevallen. De strijd wordt
spannend.
Kies uw woorden uit andere bete
kenissen of afkortingen voor:
van links naar rechts:
1. fijne bakkerszaken, 16. gelijk, 17.
Spaanse uitroep, 18. haaksteek, 19.
Amerikaans (afk.), 20. dief, 21. elec-
trotechnisch (afk.), 22. zeldzaam, 25.
dwaas, 26. taal, 28. soort noot, 30.
trots, 32. pluimveeprodukt, 33. klein
wild, 35. goud (Fr.), 36. naam van ri
vier, 38. kookgerei, 39. tegen, 41.
spoorwegmij, 42. opstootje, 44. orden
telijk (afk.), 45. windrichting (afk.),
47. vrouw, 48. ondervraging, 51. gra
vure, 52. plaatsbepaling, 53. herhalen,
55. muzieknoot, 56. bouwval, 58. koel-
wagentje, .60. vriend (Fr.), 61. in
houdsmaat, 62. zuivere teelt (afk.),
63. deel v. d. Rijn, 65. luisterrijk, 67.
verdieping, 70. sowjet-unie, 71. die
renroep, 72. paardmensen (myth.), 75.
ja (Sp. en It.), 76. armholte, 77. grond.
van boven naar beneden:
1. deel van Gelderland, 2. Duitse afk.
voor n.v., 3. handwerkonderwijs, 4.
kamermeisje, 5. oud-nederl. maat, 6.
20ste letter, 7. kruin v. d. boom, 8.
Spaanse hertog, 9. keelaandoening,
10. elfde letter, 11. oud-nederl. maat,
12. stad in Limburg, 13. koud nage
recht, 14. muzieknoot, 15. schoonste,
(met die 15 woorden bent u een heel
eind op weg!) 23. tijdsbepaling, 24.
verslagen (afk.), 26. Fries (afk.), 27.
de onbekende, 29. in orde (afk.), 31.
verkorte meisjesnaam, 34. zangvogel,
36. winters genoegen, 37. niet dood,
39. hechtenis, 40. belangstelling, 41.
vistuig, 43. opscheppen, 44. deel v.e.
klederdracht, 46. stad in N.-Brabant,
49. zangnoot, 50. tweeklank, 53. het
romeinse rijk (afk.), 54. autokente-
ken, 57. beschermde vogel, 59. indien,
het stuurrad terugvoerde, „dat
komt ervan. Blijft u nu rustig
hier staan, zoals afgesproken, dan
kunnen we met de proeven ver
dergaan.
Wat krijgen we nu, professor?”
„Reacties op stormvlagen en
blikseminslag,” antwoordde pro
fessor Notterkrakr. De Maat sloot
de ogen en wachtte in doffe be
rusting af, wat hem verder zou
overkomen. „Was Kappie maar
hier,” kreunde hij.'
o
Het was niet bepaald weer om te picknicken op die
dag, in december, waarop Martine Delamere haar auto
bij het park deed stilstaan en met haastige, verlangende
stappen over het koolaspad tussen de ijzeren hekken
doorliep. De vijver was een beetje bevroren. Twee zwa
nen zwommen aldoor roiid in een stukje grijs water,
dat zij open hielden. Het gras was berijpt, de muur-
bloemplanten zagen er armetierig uit.
Er zat een jonge man, zonder hoed, met donker haar,
op de bank die een boterham met veel korsten deelde
met een heleboel mussen en een roodborstje. Achter
hem zaten goudvinken in het bosje en een merel op het
gras trachtte moed te verzamelen om deel te nemen aan
het feest. Martine aarzelde net als de merel; toen vloog
de vogel weg bij een geluid, dat zij maakte en de jonge
man draaide zijn hoofd om.
ogen.
„Dat ziekenhuis werkt op je zenuwen,” zei Jim. En
toen vroeg hij, terwijl hij een beetje rood werd: „Heb
je nog wel eens nagedacht over - je weet wel waar
over? Je hebt het maar voor het zeggen en we knijpen
uit en trouwen.”
„Niets daarvan,” zei Lucy flink. „Als ik trouw, dan
wordt het een fatsoenlijk huwelijk met bruidsmeisjes.
En dat duurt nog lang, Jim Sanders.” Haar kleine kin
ging de lucht in. „Zuster Gracia stelt vertrouwen in
me. Zij heeft gezegd, dat ik een goede verpleegster zal
worden en ik ben van plan te tonen, dat zij gelijk heeft.
Ik maak mijn opleiding af en haal mijn diploma voor
ik aan trouwen denk. Wat zuster Mawte betreft, zij is
de laatste dagen erg rustig en gedwee en na Kerstmis
behoef ik geen orders meer van haar te krijgen, want
dan heb ik drie maanden nachtdienst.”
„Drie maanden,” zei Jim tragisch.
„Wat zijn nu drie maanden? Ik was er vroeger bang
van. Ik ben niet erg dapper in het donker en zij eten
op rare tijden en slapen ook op rare tijden. Maar nu
zal ik, als ik zenuwachtig ben, er aan denken, dat jij
ook dienst hebt - op één van je lange nachtelijke toch
ten. En dat betekent in zekere zin, dat ik altijd bij je
ben.”
„Altijd,” zei Jim en het klonk als een plechtige belofte.
Ze waren nu buiten de stad en reden langs muren en
kale doornstruiken. De velden waren winters, maar
tussen de dode takken vertoonden zich het levendige,
glanzende groen van de klimop.
„In elk geval,” zei Jim, „komt je verplegerij je goed
van pas, als we zelf kinderen hebben.”
Lucy had zich omgedraaid om Patsy op de bosjes te
wijzen. Zij zei: „Nu op het ogenblik is het ook nuttig.
Stop eens gauw.”
Patsy was wagenziek. Een mooi begin voor hun uit
stapje.
Het ’magische vierkant’ van twee
weken geleden was kennelijk niet zo
moeiljjk als de landelijke puzzelre-
dactie zich had voorgesteld. Ruim
dertig lezers van ons blad bleken een
goede oplossing te hebben ingezon
den en behaalden daarmede vijf
punten. Aangezien het niet mogelijk
is alle namen te publiceren, hebben
wij het lot laten beslissen aan wie
deze week een boekenbon van 1,50
ter aanmoediging zullen toezenden:
F. W. de Bas, Jan Dorrekenskade 80,
Waddinxveen, J. v.d. Helden, Dorps
straat 20, Moerkapelle, M. Verkade-
Hofman, Jan Dorrekenskade 50, te
Waddinxveen en M. van Leeuwen,
Bloemendaalseweg 65, Gouda. (Deze
laatste inzendster behaalde door de
originaliteit van de oplossing één
punt extra.)
De oplossing was als volgt:
ageet etage; geënt tegen; gaten
agent; enige genie; tenen
enten.
Een doelmatige bestrijding van
deze volksziekte is alleen mogelijk
met steun van het gehele Neder
landse volk. Vaak moeten astma-pa
tiënten vechten voor hun adem. Een
bijdrage van anderen kan verlichting
brengen.
Aldus kon uit een anagram een
’magisch vierkant’ worden verkregen
en wie het tovervierkant volledig in
zond, volgens de voorwaarden, ver
wierf de vijf uitgeloofde punten. Per
fout werd één punt afgetrokken.
Ongelooflijk, dat zelfs uit zo’n let-
terpuzzel nog oorspronkelijke ideeën
ontsproten... Er werden niet alleen
zinnen en gedichten meegestuurd
waarin de gevonden woorden weer
werden gebruikt, maar bovendien
plakten enkelen nog de ’agent’ in
foto ’tegen’ de ’etage’ en wisten zij
als een ’genie’ een bloem in een steel
te ’enten’...
„Hallo,” zei Martine.
„Misschien droom ik,” zei hij voorzichtig. „Stemmen
houden je voor de gek. Je denkt, dat je hoort en het is
alleen je herinnering... En je bent niet dichtbij genoeg
om je parfum te ruiken.”
Zij kwam naderbij. „En nu
„Heerlijk,” zei hij met niet geheel vaste stem. „Mis
schien kun je op een punt komen, waar ook parfums je
voor de gek houden.”
„Ik durf nog dichterbij te komen,” zei Martine, „zodat
je mijn gezicht kunt aanraken.” Zij ging op het andere
eind van de bank zitten. Hij bewoog zich niet, maar na
een ogenblik zei hij met rustige, zachte stem! „Zij heb
ben dus in orde gemaakt, waar je zo bang voor was?”
„Ik ben weer mooi,” zei Martine. Zij zei het geksche
rend, en lachte en haar stem brak. „Ik wou dat ik dood
was. Wat heeft het voor zin mooi te zijn, als het niet
belangrijk is voor - voor een bepaalde persoon? Wat
heeft het voor zin?”
„Daar heb ik over nagedacht. Ik geloof, dat het geen
zin behoeft te hebben. Alleen maar mooi zijn - als een
bloem - in de wereld zijn, en mooi zijn, moet voldoende
zijn. Vraag het niet aan mij. Vraag het aan de bloemen,
die ik kan ruiken.”
Martine keek naar de armoedige, door de vorst ge
schonden polletjes in de border - te vroeg opgekomen
en ten dode opgeschreven. Misschien was het toch de
moeite waard.
Zij was hier in een impuls gekomen, vol zelfbeklag.
Zij moest iemand vertellen, hoe nobel zij geweest was,
door een man de vrijheid terug te geven, die haar
trouw was gebleven; hoewel hij niet van haar hield.
Toen zij in het donker lag, helemaal in verband ge
wikkeld in de kliniek in Londen, had zij veel tijd gehad
over deze dingen na te denken; om op een instinct te
vertrouwen, dat afgestompt was door misbruik en
slechts weer herleefde als je er blindelings op vertrouw
de. David had erg zijn best gedaan; hij was bij haar
geweest toen zij hem het meest nodig had - geduldig,
beheerst, sterk, alles wat een toegewijde verloofde be
hoorde te zijn. Maar hij had haar niet misleid. Zij had
heel dikwijls geweten, dat zijn gedachten heimelijk in
het ziekenhuis vertoefden.
En toen hij terug was gegaan, had zij het uitgevoch
ten - alleen. Het ziekenhuis zou altijd de eerste plaats
innemen. Dat was iets, waar haar trots heftig tegen in
opstand kwam. Zij moest de eerste plaats bezitten in
het hart van een man. Zij had David aan zijn belofte
kunnen houden. Zij hadden kunnen trouwen en voor
de buitenwereld goed toneelspel te zien gegeven. Maar
onder de oppervlakte zou het een hel betekenen.
Deze morgen, op weg naar huis, had zij hem geschre
ven, en bekend, dat zij altijd geweten had, hoe het on-
(wordt vervolgd)
Vrijdag 23 november 1945:
Donderdag 22 november kwam
de nood-gemeenteraad na een
onderbreking van bijna vijf
jaar in vergadering bijeen. De
laatste zitting werd gehouden
op 1 augustus 1941. De aanblik
van deze vergadering was heel
anders dan vroeger. Niet alleen
omdat we met verschillende
nieuwe raadsleden om de tafel
geschaard zaten, maar ook de
voorzitter en de secretaris zijn
niet meer dezelfde als vroeger.
Grote veranderingen dus. Uit
de rede, die de fungerende
burgemeester, Albarda, uit
sprak citeren wij:
„De financiële positie van deze
welvarende gemeente is nog
steeds gunstig te noemen, al
zijn dan ook in het afgelopen
dienstjaar de baten van gas en
electriciteit tot nadelige sloten
van respectievelijk 40.000 en
10.000 geworden. De gemeen-
teschuld is te verwaarlozen.
Maar wanneer aanstonds de
kosten van de oorlog en die
der bevrijding bekend worden,
vervult het mij met de groot
ste zorg, hoe de wetgever de
gemeenten zogenaamd door de
molen zal laten gaan en tot
bezuinging zal nopen. Eenmaal
was ik burgemeester van een
zogenaamde gesaneerde ge
meente, ik kan u verklaren het
was vreselijk, dodend voor elk
initiatief en ontstellend voor
hen, die jarenlang de gemeente
met de uiterste zuinigheid een
dienst hoopten te bewijzen.
Ten aanzien van de autonomie
der gemeenten ben ik dan ook
voor de naaste toekomst wei
nig hoopvol gestemd. En laat
ons eerlijk zijn het kan wel
licht voorshands ook nog niet
anders, maar moge het dan wel
zo zijn dat wij met respect tot
onze eventuele controleurs op
kunnen zien. En vooral dat de
bewoners van de plattelandse
gemeenten niet om financiële
redenen zich tekort zien ge
daan in vergelijking tot de
stedelingen.”
I. ƒ500,- èn het landelijk kam
pioenschap voor degene die in
totaal het hoogste aantal punten
verwerft uit ALLE opgaven.
2 t/m 10. In volgorde van het
aantal punten keuze uit een draag
baar radiotoestel, div. luxueuze
serviezen, Delftsblauwe vazen, een
dameshorloge, een herenhorloge
en een fondu-pan.
II. Onze speciale rayonprys, be
staande uit ƒ50,- (in waardebon
nen) voor de beste puzzelaar(ster)
onder onze lezers.
12 t/m 25. Voorts loven wij ter
aanmoediging elke week een L.P.-
grammofoonplaat uit voor de in
zender die het HOOGSTE aantal
EXTRA punten verwerft voor een
enkele oplossing van de opgave
voor die week, alsmede enkele
kleinere prijzen.
Ook d’ ouderdom biedt levensvreugd
Zjj ’t weer een and’re dan de jeugd
’t Is niet over d’ avondschemering
verdwijnt
Dat ons de sterrenflonkering
verschijnt.
Met deze strofe uit een gedicht
van een Amerikaanse poëet adviseert
het Gezins Begrotings Instituut uit
Rotterdam in haar uitgave: ’Pensioen
in Zicht’, een boekje dat onlangs
verscheen, de volwassen Nederlan
ders voor wie het pensioen al in
zicht komt, vooral niet tegen ouder
dom op te zien. Het G.B.I. schrijft:
„In vroeger tijden was de ouder
dom voor vele mensen een heel wat
triester zaak dan nu. Er zijn nu veel
meer pensioenregelingen en er is
voor allen het AOW-pensioen. Er
wordt steeds meer voor bejaarden
gedaan: voor hun huisvesting, voor
passende bezigheden, voor dienstver
leningen, voor him medische verzor
ging. Nog lang niet alles is volmaakt,
maar er wordt hard aan gewerkt.
Het is een prettig vooruitzicht voor
diegenen die al wel eens denken aan
de tijd dat zij gepensioneerd zullen
zjjn. Het is goed aan die pensione
ring te denken, niet als een schrik
beeld, maar als een fase in het leven,
die de nodige voorbereiding vraagt.”
Met de uitgave van „Pensioen in
Zicht” heeft het G.B.I. een handje
willen helpen bij het maken van die
voorbereidingen. Als financieel voor-
lichtingsinstituut (het GBI werd door
de gezamenlijke bondsspaarbanken
opgericht) besteedt zij in het boekje
uiteraard de meeste aandacht aan de
materiële zijde de van het met pen
sioen gaan.
Voor velen brengt de 65-jarige
leeftijd een vermindering van finan
ciële mogelijkheden met zich mee.
Het boekje doet om die terugslag zo
goed mogelijk op te kunnen vangen
enkele bijzonder goede suggesties
aan de hand.
’Pensioen in Zicht’ is verkrijgbaar
aan de loketten van de Bondsspaar
banken voor 75 cent.
„Ik zal het natuurlijk met mijn neef moeten bespre
ken. De straf van de ouderdom is, dat een of andere
jongeman zonder enig begrip van zaken zich altijd ge
roepen voelt dingen voor je te regelen... En het heeft
geen zin erop te wijzen, dat hij zichzelf helemaal in de
moeilijkheden heeft gewerkt...! Ik neem aan, dat u di
rect kunt komen?”
Gracia greep de gelegenheid dankbaar aan. Zij legde
uit, dat zij met een maand moest opzeggen. Juffrouw
Finchley was helemaal niet uit het veld geslagen. Wat
was nu een maand? Zij had het al zeventien jaar met
Ellis uitgehouden...
„Ik zal haar de rest van mijn leven moeten slikken.
Zij kent de inhoud van mijn testament en niets zal
haar ertoe brengen ontslag te nemen.” Weer die ver
bijsterende glinstering in de slimme, ingezonken oude
ogen. „Maar we werken op eikaars zenuwen, Ellis en ik
en het wordt tijd, dat ik een verpleegster krijg, die haar
op haar plaats zet. En die mij op mijn plaats zet!”
Toen Gracia een vraag over haar huidige werkkring
beantwoordde, werd de oude dame plotseling zwijg
zaam. Haar ogen waren zeer onderzoekend en zeer
nieuwsgierig.
„Ik veronderstel, dat de directrice u een getuigschrift
zal geven!”
„O, ja,” zei Gracia snel. „Maar... Wel, u begrijpt, dat
ik niet naar haar toe wil gaan voor ik zeker ben van
een betrekking. Ik denk, dat dit dom klinkt. Maar het
was zo’n heerlijke baan en de directrice vertrouwt op
mij...”
„Dan is het dus gewoonweg ondankbaar haar te ver
laten,” zei jufrouw Finchley, wier manier van doen
veranderd was, nadat zij het ziekenhuis genoemd had.
„Weet u wel goed, wat u doet?”
„Ik móét Richard een tehuis geven.”
„Weet u zeker, dat dat de enige reden is? Geen moei-
VOORWAARDEN VOOR DEELNEMING
PUZZELCOMPETITIE NEDERLAND
1. Alleen abonnees en leden van hun gezin mogen meedingen
naar de prijzen en de titel „beste puzzelaar(ster) van Nederland”.
2. Elk meedingend gezinslid is per inzending 25 cent inleggeld
verschuldigd.
3. Het volledig uitgeknipte diagram of invulstrookje met code
letters en oplossing moet op een blanco briefkaart worden geplakt,
te adresseren aan Perspuzzelcompetitie, postbus 35 te Utrecht.
4. Onduidelijke invulling of veranderingen maken een inzending
ongeldig.
5. Oplossingen die na a.s. woensdag 19 uur n.m. in bezit van de
centrale jury komen, dingen die week niet meer mee in de punten
telling.
6. Op elke briefkaart moet het verschuldigde porto (10 cent voor
binnenland) en het extra porto van 25 cent per oplossing rechts
boven aan de adreszijde worden geplakt. Inzendingen die eventueel
niet door de PTT zijn afgestempeld, zijn ongeldig.
7. Voor elke goede inzending verwerft de deelnemer een aantal
punten, in verhouding tot de zwaarte van de opgave. Extra punten
kunnen worden gegeven voor opvallende of originele oplossingen.
Winnaars zijn degenen die in deze competitie het hoogste aantal
punten in totaal verwerven.
8. Wij dragen geen verantwoordelijkheid voor zoekraken, bescha
diging of vertraging.
9. Een deskundige jury van Nederlandse puzzelontwerpers beslist
over geldigheid en waardering der inzendingen. Over opgaven, op
lossingen en toekenning der punten is geen correspondentie mogelijk.
10. Door inzending verklaart men zich akkoord met deze voor
waarden en met de beslissingen van de jury.
lijkheden met de medische staf? Geen andere onzin?”
„Neen,” loog Gracia dapper. Kon zij dan niets voor
deze verschrikkelijke vrouw verborgen houden Zij
wilde gauw weg. Miss Finchley zou er met haar neef
over spreken en „het haar laten weten”. „Ook een ma
nier om te zeggen, dat ze me niet wil hebben,” dacht
Gracia, niet zonder opluchting. Zij zei tot zichzelf, dat
zij dit huis niet meer wilde betreden. Toch, toen zij
door het kralen gordijn ging onderaan de trap, had zij
een warm gevoel voor een magere oude vrouw, die
haar schatten om zich heen hield en het leven nog hu
moristisch bekeek, zelfs als een stijve, bedillerige neef
er op stond haar zaken voor haar te regelen.
Ellis, de dienstbode liet haar uit. Op het allerlaatste
moment zei zij: „Zij kort inderdaad alles wat ik breek,
zoals zij zei. Dan geeft ze mij aan het eind van de
maand alles terug als „gratificatie voor goed gedrag”,
zoals zij dat noemt.”
„Schandelijk!” dacht Gracia, die bijna hollend ver
trok. Maar toch moest zij lachen.
Toen verdween haar glimlach. Zii was nog geen stap
nader gekomen. En als men referenties vroeg, dan kon
zij het niet langer uitstellen met de directrice te spre
ken. Het zou zo veel gemakkelijker zijn, dacht zij, als
je niet heimelijk je hart had gezet op een onmogelijke
droom, die nooit werkelijkheid kon worden.
Het was een dag met scherpe winterse zonneschijn
en Jim en Lucy namen Patsy mee voor het beloofde
uitstapje. Toen Jim haar in zijn armen naar de lift
droeg en vervolgens naar de kleine Austin, die voor
het ziekenhuis wachtte, leek zij zo’n nietig klein ding,
alleen ogen, haar beentje met het verband er om recht
naar voren. Lucy knielde in de auto en zette haar ge
makkelijk neer.
„Voorzichtig bij de wegherstelling om de hoek,” waar
schuwde Lucy, toen zij op weg gingen. „Patsy is eier-
schaal-porcelein! Ik had niet gedacht, dat zuster Gracia
haar ons zou toevertrouwen, op het laatste moment...!
Zag je hoe Patsy aan haar hals hing en haar zoende
Kinderen zijn niet slechts ziektegevallen voor zuster
Gracia. Zij houdt van allemaal. Alsof...” Nu sprak zij
moeilijk: „Alsof zij in iéder kind iets ziet van haar
kleine Richard, die zijn leven bij vreemden moet door
brengen.”
„Weer huilen!” zei Jim streng en gaf haar een grote
zakdoek, terwijl hij een voorzichtig oog op het verkeer
hield.
„Hoe gaat het met hem?”
„Hij is in het herstellingsoord, dat het ziekenhuis aan
zee heeft. Daarom schijnt zuster Gracia zo - zo verlóren
deze laatste dagen, denk ik. Het is te merken aan .de
manier, waarop zij tegen de kinderen lacht; het is haar
eigen warme glimlach, maar er ligt droefheid in, alsof
zij afscheid neemt.” Zij bette zonder schaamte haar
