Weekblad puzzekompetitie no. 10
öe Chinese
Pèpeq&dd
I
i
1DENJ1MG
JDENIMG
'“’U^PUROL
Weekblad voor
Waddinxveen
de automatische stuurman
K a p p e
en
I’
1
Het einde nadert
Oplossing en uitslag
no. 8 (18 november)
20 jour geleden:
Puzzelprijzen
Pagina 6
w
ie
WEEKBLAD VOOR WADD1NXVEEN/HOLLANDS HART - donderdag 2 december 1965
I
5. el - ko -
^iuweuea - HOULosee J
ii.
(wordt vervolgd)
door Earl Derr Biggers
vertaald door P. Oreille
Hoofdstuk 1 - nr. 1
APRRTE RINGEN
VERLOVINGSRINGEN
HORLOGERJ
I
Vrydag 7 december 1945:
Wie helpt Zwarte Piet uit de moeilijkheden? Hij weet niet in welke zak
hij de onderstaande woordjes moet stoppen. Hij kreeg een hele lijst van
Sint Nicolaas, maar nu gaat het er maar om, bij elk nummertje uit te zoeken
of de eerste omschrijving bedoeld is voor een woord in de linker of voor een
woord in de rechter zak, de tweede omschrijving is dan voor het overblij
vende kruiswoordpuzzeltje.
Piet weet het niet, maar onze lezers kunnen dat wel even uitpuzzelen. Het
zijn immers twee kleine kruiswoordraadseltjes... Wie een poging waagt, kan
één diagram op een briefkaart plakken en daarmee tenminste één en ten
hoogste zes punten verdienen.
Het moet echter de réchter zak zijn (mét codeletter) die u op uw brief-
kaart(en) plakt.
En hier volgen dan de beide omschrijvingen. Aan u te bepalen of een
woord, dat daar aan voldoet, in de linker of in de rechter zak terecht moet
komen.
vingen/stad; 33. plaats voor vaatwerk/
opvangkuip; 35. water/water; 36. deel
Fr. ontkenning/onderwijs; 37. romp/
wezenlijke.
Van lipks naar rechts:
2. lidwoord/de onbekende; 4. werk-
plaats/miljoen maal miljoen; 7. kran
ten jongen/familielid; 8. kerker/huid;
9. werven/aanduiden; 12. snelh.maat/
slakkenmeel (afk.); 13. o.a./voorzetsel;
14. titel/water; 15. proefstrook/hoom.
verdikking; 18. proefstation/staats-
bedrijf; 19. verlaagde toon/bijwoord;
20. insect/voorvoegsel; 22. krachts-
eenheid/slee; 23. effect (afk.)Zgroot-
moedig; 25. oppervl.maat/toekomstig;
26. villen/tijdvakken; 28. rijnarm/bijl;
29. bevestiging/getij31. overschrij-
Voorafgegaan door het muziek
korps „Concordia” werd een
rondrit gemaakt door ons dorp
waarbij Zwarte Piet zo nu en
dan de jeugd tracteerde op
moppen. Het werd een ware
zegetocht, oud en jong ver
drong zich om de kindervriend
te zien.
pies trommelvliezen er pijn van
deden; tussen geloei en gebrul
van machines snerpten af en toe
angstkreten van de Maat.
KERKWEG189-TEL-.Z077
WADDINXVEEN
Van boven naar beneden:
1. plaats in Duitsl./water in Zeeland;
2. maand/maand; 3. eer bewijzen/
ontkenning; 4. st. nicolaas-tractatie/
sint nicolaas-tractatie; 5. talisman/
Russ. kunstwerken; 6. iel/nat. letters;
10. insect/aantekening (afkort.); 11.
rangschikken/vleien; 14. oude maat/
voorzetsel; 16. tijd/kansspel; 17. stad
in Babylonië/spil; 21. boom/plaats in
Gld.; 22. stad in O.-Duitsl./zotternij
24. bijwoord/lidwoord; 25. bouwland/
soep; 27. overhaast/hijswerktuig; 30.
water in N.-Brabant/hap; 31. element
(afk.)/gem. elektr.; 32. opschepper/
van schors ontdoen; 34. honingdrank/
met de bodem verband houdende (Gr.)
De laatste schilderijtjes, die de
Maat op zijn tocht naar boven
nog had laten hangen, van de
wand stotend, buitelde Kappie
omhoog en boven aangeland gleed
hij nog een aardig eindje over het
gladde zeil verder.
„Smakeloze uitvindingen!” mop
perde Kappie, overeind krabbe
lend. En hij snelde alweer verder
in de richting van het geluid.
Opeens spitste Kappie de
oren. „Ik hoorde het gemekker
van mijn Maat uit dat huis ko
men!” riep hij. „Wat zouden zij
met de klont uitvoeren?
En ongerust rende hij naar de
ingang.
Hij wilde juist aanbellen, toen de
deur vanzelf open ging. „Het gaat
hier ja raar toe,” mompelde Kap
pie, naar binnen tredend, „maar
het is wel gemakkelijk!” Door het
huis klonk een lawaai, dat Kap-
De Sint Nicolaas-actie zelf
kan uitstekend geslaagd heten.
Alhoewel er niet veel te koop
was, was de kooplust boven
verwachting. Men wist zich
ook hierin te behelpen.
Zolangzamerhand begint er enige
tekening te komen in de zware strijd
om het landelijk puzzelkampioen-
schap. Tot onze grote vreugde kun
nen we mededelen, dat ons rayon
dank zij mevrouw M. van Eijk van
de Wethouder Venteweg 81 te Gouda
en de heer J. Garlich uit de Juliana
van Stolberglaan 29 te Waddinxveen,
een tamelijk goed figuur slaat in de
rij van drieëntwintig districten waar
in ons land voor deze puzzelwed-
strjjd is verdeeld.
KERKWEG189TEL-.Z077
WADDINXVEEN
De jeugd verdrong zich voor
de etalages, de neuzen plat te
gen de ruiten om de vlaggetjes
te kunnen tellen en te probe
ren een prijs te bemachtigen.
Door de medewerking van het
electrisch bedrijf kon geduren
de deze dagen de etalage-ver-
lichting in de winkels branden
wat voorzeker heeft meege
werkt tot het welslagen van
de winkelweek. Vermeld dient
te worden dat deze actie reeds
vrijdagavond werd geopend
door een muzikale rondgang
van het muziekkorps „Voor
waarts”.
Door een grote schare kin
deren en ouderen verwelkomd,
arriveerde jongstleden zater
dagmiddag Sint Nicolaas met
zijn knecht per boot aan de
steiger aan de Gouwe ter ere
van de Middenstandsweek.
nog zo voorzichtig, al diverse malen
vergist.
Diverse puzzelaars, die aanvanke
lijk een grote kans schenen te maken
raakten met één of twee foutieve
oplossingen, of doodgewoon een dom
me vergissing uit de roulatie.
Nog verscheidene andere abonnees
op ons weekblad zitten mevrouw Van
Eijk en de heer Garlich dicht op de
hielen. Lezers, zet ’m op. De laatste
klap kan wel eens vijfhonderd gul
den waard zijn. En december is toch
al zo’n dure maand.
„Het komt van boven,” stelde
Kappie vast, naar de trap snel
lend. Hij zette zijn voet op de
eerste trede en moest meteen er
varen, dat een snelle roltrap mis
schien wel handig was, doch zeer
verwarrend werkte op mensen,
die hier niet op bedacht waren.
Zowel mevrouw Van Ejjk als de
heer Garlich hebben tot nu toe 44
punten behaald en samen met een
verwoed puzzelaar uit Oud-Beijer
land delen zij nu de zevende plaats.
De heer M. H. Smeenk uit Voorburg
voert op het ogenblik de ranglijst
aan met 50 punten. Daarmee is hij
echter nog lang geen kampioen want
de landelijke jury heeft zich in het
maken van prognoses, al waren ze
Acht punten behaalden deze week:
mevrouw M. v. Eijk, Gouda; de fam.
J. Garlich (2 x 8), C. Stolker, J. L.
Vuurens, T. Hilgers (2 x 8), H. Hil
gers, M. Gort, F. J. M. Mol, J. v. d.
Berg, J. van Soest, M. v. Rijswijk, F.
W. de Bas, C. v. Ringelensteijn, C.
Timmermans, J. de Heer, F. Hertog
en M. Kersbergen, allen te Waddinx
veen; W. Groenendijk en W. Versloot
beiden te Moerkapelle.
Bij loting gingen deze week aan-
moedigingsboekenbonnen (van 1,50)
naar: M. Kersbergen, Pr. Alexander-
straat 6, F. Hertog, Kerkweg 74, J. de
Heer, Noordkade 249 en C. Timmer
mans, Wilhelminakade 72, allen te
Waddinxveen.
VOORWAARDEN VOOR DEELNEMING
PUZZELCOMPETITIE NEDERLAND
1. Alleen abonnees en leden van hun gezin mogen meedingen
naar de prijzen en de titel „beste puzzelaar(ster) van Nederland”.
2. Elk meedingend gezinslid is per inzending 25 cent inleggeld
verschuldigd.
3. Het volledig uitgeknipte diagram of invulstrookje met code
letters en oplossing moet op een blanco briefkaart worden geplakt,
te adresseren aan Perspuzzelcompetitie, postbus 35 te Utrecht.
4. Onduidelijke invulling of veranderingen maken een inzending
ongeldig.
5. Oplossingen die na a.s. woensdag 19 uur n.m. in bezit van de
centrale jury komen, dingen die week niet meer mee in de punten
telling.
6. Op elke briefkaart moet het verschuldigde porto (10 cent voor
binnenland) en het extra porto van 25 cent per oplossing rechts
boven aan de adreszijde worden geplakt. Inzendingen die eventueel
niet door de PTT zijn af gestempeld, zijn ongeldig.
7. Voor elke goede inzending verwerft de deelnemer een aantal
punten, in verhouding tot de zwaarte van de opgave. Extra punten
kunnen worden gegeven voor opvallende of originele oplossingen.
Winnaars zijn degenen die in deze competitie het hoogste aantal
punten in totaal verwerven.
8. Wij dragen geen verantwoordelijkheid voor zoekraken, bescha
diging of vertraging.
9. Een deskundige jury van Nederlandse puzzelontwerpers beslist
over geldigheid en waardering der inzendingen. Over opgaven, op
lossingen en toekenning der punten is geen correspondentie mogelijk.
10. Door inzending verklaart men zich akkoord met deze voor
waarden en met de beslissingen van de jury.
ik bezoek - een oude vriendin van me - mevrouw Jor
dan, uit Honolulu. Laat haar dadelijk bij mij binnen
als zij komt.”
„Ja, meneer,” antwoordde het meisje.
Hij. ging door naar zijn kamer, waar hij zijn hoed,
jas en stok ophing. Op zijn brede, glimmende schrijf
tafel lag de ochtendpost; terloops keek hij er naar,
maar zijn gedachten waren ergens anders. Na een
ogenblik liep hij naar een van de ramen en bleef staan
kijken naar de gevel van het gebouw aan de overzijde.
De dag was nog niet ver gevorderd en de mist, die
San Fiancisco de avond tevoren had omhuld, hing nog
over de straten. Starend in die sombere, grijze nevel
zag Eden beelden, beelden die, vreemd genoeg, vol
kleur en licht en leven waren. Zijn gedachten waren
terug gegaan over de lange baan der jaren, en in het
schouwspel, dat hij zich daar buiten het raam optover
de, bewoog hij zelf zich als slanke, donkere jongen van
zeventien jaar.
Veertig jaar geleden - een avond in Honolulu, het
vrolijke, gelukkige Honolulu van de monarchie. Achter
de varens in de hoek van de woonkamer der familie
Phillimore speelde Bergers orkest, en over de gepolijste
vloer dansten, Alec Eden en Sally Phillimore samen.
De jongen struikelde nu en dan, want het was een
nieuwmodische dans, two-step genaamd, pas op Hawaii
ingevoerd door een vaandrig van de Nipsic. Maar mis
schien was het niet alleen het ongewone van de two-
step, dat hem in de war bracht, want hij wist dat hij
de lieveling der eilanden in zijn armen hield. Enkelen
worden boven alle redelijkheid door de fortuin beguns
tigd, en Sally Phillimore was één van deze. Buiten en
behalve haar schoonheid, die op zichzelf voldoende zou
zijn geweest, scheen zij in de eenvoudige wereld van
Honolulu de erfgename aller eeuwen. De rijkdom der
Phillimore had zijn hoogtepunt bereikt, de schepen der
Phillimores bevoeren de zeven zeeën, op de uitgestrekte
gronden der Phillimores rijpte het suikerriet tot een
zoete, gouden oogst. Neerkijkend zag Alec om de witte
hals van het meisje een symbool van haar positie en
rijkdom - het beroemde paarlsnoer, dat Mare Philli
more had meegebracht uit Londen en waarvoor hij een
prijs had betaald, die heel Honolulu de adem benam.
Eden, van de firma Meek en Eden, staarde nog altijd
in de mist. Het was prettig die avond in Hawaii weer
op te halen, een avond vol toverkracht en geur van
uitheemse bloesems, weer het luchthartig lachen te ho
ren, het verre gemurmel van de branding, de zachte
Voor huidg-ezondheid
zijn in rook opgegaan. Het grote huis op het strand -
tot de nok verhypotheekt. Victor, zie je, heeft een paar
maal ongelukkig gespeculeerd...”
„Ik begrijp het,” zei Eden zacht.
„O, ik weet waaraan je denkt, Alec. Victor is een
slechte, slechte jongen. Dwaas en zorgeloos en - en er
ger, misschien. Maar hij is al, wat ik heb, sinds Fred is
heengegaan. En ik blijf hem trouw.”
„Jij zou niet anders kunnen,” glimlachte hij. „Neen,
ik dacht niets onaardigs over Victor, Sally. Ik - heb
zelf een zoon.”
„Vergeef het me,” zei ze. „Daar had ik eerder naar
moeten vragen. Hoe gaat het Bob?”
„O, hij maakt het best, geloof ik. Hij komt misschien
wel binnen voor je heen gaat - als hij toevallig vroeg
ontbeten heeft.”
„Is hij bij je in de zaak?”
Eden haalde zijn schouders op. „Niet precies. Bob is
drie jaar geleden van de Universiteit gekomen. Eén
van die jaren bracht hij in de Zuidzee door, één in
Europa en één - zoals ik er uit opmaak - in de speel
zaal van zijn club. Maar hij schijnt over zijn loopbaan
helemaal niet te tobben. Het laatste dat ik heb gehoord
was, dat hij erover dacht aan het krantenspel mee te
doen. Hij heeft vrienden aan de krant.” De juwelier
wees met een handgebaar om zich heen. „Dit soort van
dingen, Sally - deze zaak, waar ik mijn leven aan ge
geven heb - verveelt Bob heel erg.”
„Arme Alec,” zei Sally Jordan zacht. „Het nieuwe
geslacht is zo moeilijk te begrijpen. Maar, ik ben bij je
gekomen om over mijn eigen zorgen te praten. Blut,
zoals ik je zei. Die paarlen zijn al, wat ik nog in de
wereld heb.”
„Nu - dat is nog heel wat,” zei Eden.
„Genoeg om Victor uit de klem te helpen. Genoeg
voor de enkele jaren, die mij nog overblijven, mis
schien. Vader heeft er negentig duizend voor betaald.
Dat was een kapitaal in die tijd, maar tegenwoordig...”
„Tegenwoordig,” herhaalde Eden. „Je schijnt het niet
te beseffen, Sally. Zoals al het andere, zijn paarlen ook
zeer in waarde gestegen, sedert de tachtiger jaren. Nu
is dat snoer driehonderd duizend minstens waard.”
Zij hield haar adem in. „Maar dat kan toch niet?
Weet je dat zeker? Je hebt het halssnoer nooit gezien.”
„Ach, ik heb me afgevraagd of je het nog wist,” zei
hij bestraffend. „Nu zie ik, dat je het niet meer weet.
Juist voor je binnenkwam, dacht ik terug - terug aan
een avond, veertig jaar geleden, toen ik logeerde bij
mijn oom op de eilanden. Zeventien - ouder was ik
niet - maar ik kwam op je danspartij, en je leerde me
de two-step. Je had de paarlen om je hals. Het is één
van de gedenkwaardige avonden uit mijn leven.” „En
uit het mijne,” knikte ze. „Nu herinner ik het me. Va
der had het halssnoer pas uit Londen meegebracht, en
het was de eerste keer, dat ik het droeg. Veertig jaar
geleden - och, Alec, laten we ons weer haasten naar
het heden. Herinneringen - doen soms pijn.” Ze bleef
even zwijgen. „Driehonderd duizend, zeg je.”
(wordt vervolgd)
I. ƒ500,- èn het landelijk kam
pioenschap voor degene die in
totaal het hoogste aantal punten
verwerft uit ALLE opgaven.
2 t/m 10. In volgorde van het
aantal punten keuze uit een draag
baar radiotoestel, div. luxueuze
serviezen, Delftsblauwe vazen, een
dameshorloge, een herenhorloge
en een fondu-pan.
II. Onze speciale rayon prijs, be
staande uit 50,- (in waardebon
nen) voor de beste puzzelaar(ster)
onder onze lezers.
12 t/m 25. Voorts loven wij ter
aanmoediging elke week een L.P.-
grammofoonplaat uit voor de in
zender die het HOOGSTE aantal
EXTRA punten verwerft voor een
enkele oplossing van de opgave
voor die week, alsmede enkele
kleinere prtfzen.
tonen der muziek. Vaag herinnerde hij zich Sally’s
blauwe ogen, die stralend naar hem opzagen. Levendi
ger - want hij was nu bijna zestig, en zakenman - zag
hij weer de grote, glanzende paarlen op haar borst,
waarin het licht met een warme gloed weerkaatst werd.
Ach - hij haalde de schouders op. Dat alles was veer
tig jaar geleden, en sedert was er veel gebeurd. Sally’s
huwelijk met Fred Jordan, bij voorbeeld, en toen, enige
jaren later de geboorte van Victor, haar enig kind.
Eden glimlachte. Wat had zij slechte raadgevers gehad,
toen zij die dwaze lichtzinnige jongen zo noemde.
Hij ging aan zijn schrijftafel zitten. Ongetwijfeld was
weer een buitensporigheid van Victor verantwoordelijk
voor het toneel, dat spoedig hier in dit kantoor zou
worden afgespeeld, overdacht hij. Ja, natuurlijk, dat
was het. Victor, verborgen achter de coulissen, stond
op het punt het sein te geven, dat het scherm zakken
kon - het drama van de Phillimore paarlen was uit.
Hij was in zijn post verdiept, toen enkele ogenblikken
later zijn secretaresse de deur opende en aandiende:
„Mevrouw Jordan.”
Eden stond op. Sally Jordan kwam over het Chinese
tapijt naar hem toe. Vrolijk en levendig als altijd - wat
had zij dapper gestreden met de jaren! „Alec, mijn
beste, oude vriend!”
Hij nam haar beide tere handen in de zijne. „Sally,
ik ben zo blij je te zien. Hier.” Hij trok een grote leren
stoel dicht bij de schrijftafel. „De ereplaats voor jou.
Altijd.”
Glimlachend gingen ze zitten. Eden nam zijn gewone
plaats achter de schrijftafel in. Hij nam een vouwbeen
op en speelde er mee; voor een evenwichtig man scheen
hij slecht op zijn gemak. „Hoe - hoe lang ben je al in
de stad?”
„Veertien dagen, geloof ik - ja, maandag was het
veertien dagen.”
„Je hebt je belofte niet gehouden, Sally. Je hebt me
niets laten weten.”
„Maar ik heb het hier zo gezellig,” protesteerde ze.
„Victor is altijd zo aardig voor me.”
„Ach, ja - Victor - ik hoop, dat hij het goed maakt.”
Eden wendde zijn blik af en keek het raam uit. „De
mist begint op te trekken, niet? ’t Wordt toch een
mooie dag.”
„Beste Alec.” Zij schudde het hoofd. „Het dient ner
gens toe er om heen te draaien. Daar heb ik nooit in
geloofd. Kom tot de zaak - dat is mijn motto. Het is
zoals ik je onlangs telefoneerde: ik heb besloten, de
Phillimore paarlen te verkopen.”
Hij knikte. „En waarom ook niet? Waar dienen ze
eigenlijk voor?”
„Neen, neen,” wierp zij tegen. „Het is volkomen waar
- ik heb er niets meer aan. Ik hecht sterk aan wat ge
past is - en die prachtige paarlen zijn voor jeugd be
stemd. Dat is echter niet de reden, waarom ik ze ver
koop. Als ik kon, zou ik ze behouden. Maar dat kan ik
niet. Ik - ik ben blut, Alec.”
Hij keek weer het raam uit.
„Dat klinkt dwaas, nietwaar?” ging zij voort. „Al de
schepen van Phillimore - de landerijen van Phillimore -
Als we de horizontale rijen van
boven naar onder en de verticale
rijen van links naar rechts numme
ren van 1 tot en met 15 komen we
tot de volgende oplossing:
Horizontaal:
1. banketbakkerij, 2. egaal - ole -
losse, 3. t - am - rover - et - t, 4.
uniek - mal - frans, 5. walnoot -
parmant, 6. e - ei - konijn - or - e,
7. ijssel - pan - anti, 8. ns - rel - c -
ord - no, 9. eva - verhoor - ets, 10. te
- repeteren - es, 11. ruïne - e - ijskar,
12. ami - dl - g - zt - lek, 13. gala -
etage - ussr, 14. ia - centauren - si,
15. oksel - 1 - bodem.
Bij de rijen 7 en 11 begint men ui
terst links met een zwart hokje, bij
regel 15 komen ter weerszijden van
de middelste 1 twee zwarte hokjes.
Vertikaal:
1. betuwe - net - agio, 2. ag - na -
ijsvermaak, 3. naailes - a - uil - s,
4. kamenier - ri - ace,
levend - el, 6. t - r - ok - lepelen,
7. boomtop - re - tt, 8. alva - nach
tegaal, 9. keelpijn - oe - gu, 10. k -
r - an - oorijzer, 11. el - fr - arrest -
eb, 12. roermond - nk - uno, 13. ijs
taart - e - als - d, 14. es - nn - inte
resse, 15. netste - oss - krim.
Bij de rijen 7 en 9 komen na respec
tievelijk de woorden re en oe twee
zwarte vakken.
Wie het lege diagram geheel goed
invulde, verwierf bij inachtneming
van de voorwaarden acht punten en
wie het helemaal (of helemaal niet)
klaarde kreeg naar verhouding min
der, met een minimum van 1 punt
ter beloning van de moeite.
De jury heeft een k in plaats van
een c bij centauren niet fout gere
kend. Met de extra punten is zij ui
terst zuinig geweest, omdat bij de
opgave duidelijk was vermeld dat
deze uitsluitend zouden worden toe
gekend voor een originele oplossing.
Toch zijn er nog negens uit de bus
gekomen, zelfs één tien.
De Phillimore paarlen.
Alexander Eden stapte van de mistige straat de grote
zaal met de marmeren pilaren binnen, waar de firma
Meek en Eden haar artikelen aanbood. Onmiddellijk
stonden achter vitrines vol prachtige edelgesteenten en
blinkend zilver, platina en goud, veertig uitgedoste be
dienden in de houding. Hun jacket jassen waren keurig,
zonder een schaduw van een kreuk, en ieder had in de
lapel een rose anjelier, zo fris en volmaakt of ze daar
gegroeigd was.
Eden knikte minzaam naar links en rechts en liep
door, zijn hielen klik-klakten opgewekt over de vlekke
loze tegelvloer. Hij was klein van gestalte, grijs en on
berispelijk, met vlugge scherpe ogen en in zijn houding
was iets gebiedends, wat zeer wel bij zijn positie paste.
Want het geslacht Meek (Meek betekent zachtmoedig.
Vert.), had, na volgens alle rechten het aardrijk beërfd
te hebben, van deze erfenis afstand gedaan en een be
tere wereld betreden, Alexander Eden achterlatend als
enige eigenaar van de meest bekende juwelierszaak ten
westen van het Rotsgebergte.
Aan het einde van de winkel gekomen, ging hij een
korte trap op naar de weelderig ingerichte reeks kan
toren op de entresol, waar hij zijn dagen doorbracht. In
de zijkamer ontmoette hij zijn secretaresse.
„Goede morgen, juffrouw Chase,” zei hij.
Het meisje antwoordde met een glimlach. Eden’s oog
voor het schone, ontwikkeld door lange ervaring in het
juweliersvak, had zich niet vergist, toen hij juffrouw
Chase koos. Zij had asblond haar en violetkleurige
ogen; haar óptreden was voornaam, haar japon ook.
Men had Bob Eden, de weerstrevende erfgenaam van
de zaak, eens horen opmerken, dat het binnengaan van
zijn vaders kantoor veel geleek op het betreden van
een deftige salon voor een thee-visite.
Alexander Eden keek vluchtig op zijn horloge. „Over
ongeveer tien minuten,” kondigde hij aan, „verwacht
a
TO
rït
in
ka
Z9
35
