naar
Lezers schrijven
öe Chinese
Mevr. M. van Eyk beste
puzzelabonnee
Zeer
interessante Mes
tegen ongekend lage prijzen.
Leyland Aalsmeer verhuisd
N.V. Verheul Gouda
PóPeqj&dj
■WONINGINRICHTING!
IKieiwegz? Gouda 161.32121
I)
Puzzelaar uit Delft landskampioen
Zoo-Xoo
K a p p i e en de automatische stuurman
Weekblad voor
Waddinxveen
BEAMBTE
Einduitslag puzzelcompetitie
Uitslag opgave 13
20 jaar geleden:
P.v.d.A. heeft nu
districtenstelsel
Pagina 6
I
1
2. J. Garlich
3. Mvan Leeuwen
TT
i
J
I
V*
-
Bs
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART 13 JANUARI 1966
totaal werd hij Puzzelkampioen van
50,
Nieuws uit onze woonplaats
professor is op weg naar de ha-
(wordt vervolgd)
li
door Earl Derr Biggers
vertaald door P. Oreille
nr. 7
Hoofdstuk 2
Vrijdag 11 januari 1946:
(advertentie)
De WONINGBOUWVERENI
GING ’WADDINXVEEN’ roept
sollicitanten op naar de be-
betrekking van
Wij kunnen niet alles etaleren,
vraagt U daarom binnen.
mevr. L. N. Arkesteyn-Smelter, Peperstraat 1 te Delft
dhr. J. Garlich, Juliana van Stolberglaan 29, Waddinxveen
mevr. D. A. van Vassen, Mariaweg 21 te Oosterbeek
mevr. G. van Heuvelen, Jacob Catsstraat 92 te Delft
mevr. C. M. Jansen-Gunst, Hofstraat 19 te Oud-Vossemeer
dhr. M. H. van Driel, Kerkweg 5 te Zeist
mevr. K. H. Nienhuis, Arve 23 te Emmen
dhr. P. Th. Wolbers, de Dillen 34 te Emmen
Geruchten van spoken ma
ken onze Gemeente onrustig.
Meerderen zijn 's avonds zulk
een spookverschijnsel, gehuld
in een wit laken en voorzien
van kleine lichtjes, tegen ge
komen. Bij de politie kwamen
reeds klachten binnen, zonder
Itot nu toe zulk een spook te
pakken te kunnen krijgen. Wel
beweert men van deze zijde,
zulk een spooksel te laten voe
len dat onder het kleed nog
vleesch en beenën zitten. Het
spook zij dus gewaarschuwd.
chauffeert Dat is mijn kans
Op weg naar de haven? Mooi, nu
gaat het er op los Vervolgens
belde hij fluks verschillende num
mers op en gaf orders, die weinig
goeds voorspelden.
„Ziezo,” zei hij tenslotte tevre
den, „nu zal de auto wel op weg
naar de haven verongelukken. En
als de uitvinding van professor
Notterkrakr vernietigd is, ding ik
alleen naar de Ducata-prijs mee.”
Vonk
De einduitslag van de competitie luidt als volgt:
dhr. G. van Heuvelen, Jacob Catsstraat 92 te Delft
dhr. P. Beekelaar, Hofstraat 14 te Beilen
mevr. C. L. Beekelaar, Hofstraat 14 te Beilen
dhr. J. van Breeden, Jonkerhof 12 te Emmen
mevr. M. van Eyk, Wethouder Venteweg 81 te Gouda
mej. M. H. Smeenk, Laan van Oostenburg 27, Voorburg
mevr. P. Henzen, Sluispad 1 te Driemond, post Weesp
dhr. K. H. Nienhuis, Arve 23 te Emmen
fam. Beekelaar (dochter), Hofstraat 14 te Beilen
fam. Beekelaar (zoon), Hofstraat 14 te Beilen
mevr. D. Noppen-Hartkamp, Jonkersweg 17 te Barneveld
dhr. C. A. Lam, Poptahof Noord 306 te Delft
mevr. C. Lam, Poptahof Noord 306 te Delft
dhr. P. W. Henzen, Sluispad 1 te Driemond, post Weesp
dhr. A. den Hoed, Paleisweg 12 te Garderen
mevr. A. Bakker-Muurling, Gemaalweg 7 te Lemmer
17. „Dat gaat keurig,” zei profes
sor Notterkrakr, de wegrijdende
wagen naogend, „dit zal die kapi
tein wel overtuigen, dat hij zijn
schip gerust aan mijn automati
sche stuurman kan toevertrouwen.
En nu moeten wij zelf gauw de
bus naar de haven nemen.”
De professor en zijn assistent
waren echter niet de enigen, die
de auto met zijn vreemde be
stuurder nakeken. Ook een on
gunstig individu had veel belang
stelling. „De uitvinding van de
De in deze rubriek gepubli
ceerde brieven van lezers val
len buiten verantwoordelijk
heid van de redaktie. De re-
daktie behoudt zich evenwel
het recht voor brieven te e-
korten. Brieven die buiten de
normen van het algemeen fat
soen vallen worden geweigerd.
Hoewel de ondertekening in
deze rubriek desgewenst met
initialen kan geschieden, dient
de redaktie op de hoogte te
zijn met de volledige naam
en het adres van de afzender.
Anonieme brieven worden
zonder meer terzijde gelegd.
„Nu dan, Draycott heeft die kerel gevonden, en rap
porteerde dat het Slappe Flip is, één van de gebroeders
Maydorf, een slimme rstel oplichters dan er nog ooit
uit New York is vertrokken om gezondheidsredenen.
De kerel lijdt aan malaria, geloof is, maar anders is hij
in goede conditie en zeer belangstellend in onze zaken.
Maar nu uw eigen verslag, meneer Chan - hoe ter
wereld hebt u hem gevonden?”
Chan haalde de schouders op. „Een speurder, die
succes hebben,” zei hij, „is heel dikwijls man wie de
fortuin een glimlachend gelaat toewenden. Hedenavond
koester ik mij in hartverwarmende grijns.” Hij vertelde
van zijn bezoek bij Chan Lee Kim, van het telefoon
gesprek met de woestijn vanuit Wongs porceleinwinkel,
en van de man in de overjas, die hij er uit had zien
komen. „Daarna heel eenvoudig hem te volgen naar
hotel,” besloot hij.
„Nu, ben ik ongeruster dan ooit,” zei Eden. „Ze heb
ben de huisbewaarder van Madden’s ranch weggeroe
pen. Waarom? Ik zeg je de zaak staat me niet aan...”
„Onzin, vader,” protesteerde Bob. „Het is juist inte
ressant.”
„Voor mij niet. Ik ben niets in mijn schik met de
belangstelling van de Maydorfs - en dan, waar is de
andere? Ze zijn niet van het moderne soort oplichters,
het slag, dat vertrouwt op een revolver. Het zijn lui
met hersens - ouderwetse vogelvrijen, waar de politie
respect voor heeft, omdat ze er jaren lang tegen vech
ten moesten. Ik heb Sally Jordan opgebeld en gepro
beerd het hele plan teniet te doen - maar die zoon van
haar - zijn vingers jeuken om het geld te hebben, en
hij spoort haar aan door te zetten. Wat kan ik dan
doen? Als het iemand anders betrof, zou ik me zeker
terugtrekken - maar Sally Jordan - dat is een oude
vriendin. En zoals u vanmiddag zei, meneer Chan, er is
zo iets als trouw in de wereld. Maar ik zeg dat ik
jullie met de grootste tegenzin laat gaan.”
„Niet tobben, vader. Het wordt vast een mooie grap.
Mijn hele leven heb ik al verlangd, betrokken te wor
den in een flinke, spannende moordzaak. Als toeschou
wer dan, natuurlijk.”
„Waar praat je over?” vroeg zijn vader.
„Nu, meneer Chan is toch detective, niet waar? Een
speurder met vakantie. Als u ooit een detectiveroman
hebt gelezen, weet u, dat een speurder nooit zo hard
werkt als in zijn vakantie. Net als een postbode, die op
zijn vrije dag een wandeling maakt. Nu komen wij
allemaal. We hebben een groots en schitterend doel,
onze miljonair P. J. Madden, een der beroemdste geld
mannen van Amerika. Ik zeg u, met Madden loopt het
niet goed af. Tien tegen één dat meneer Chan en ik die
ranch binnenwandelen en hem dood vinden op het eer
ste tapijt het beste.”
„Daar moet je geen grappen over maken,” berispte
Eden hem stereng. „Meneer Chan, u lijkt me een man
van buitengewone bekwaamheden. Kunt u raad geven?”
Charlie glimlachte in de donkere wagen. „Vleierij
klinkt zoet in ieder oor,” merkte hij op. „Ik heb, dat is
waar, neiging om nederig voorstel te doen.”
„Doe het dan, in vredesnaam,” zei Eden.
(wordt vervolgd)
113 p.
111 p.
111 p.
110 p.
109 p.
108 p.
107 p.
106 p.
106 p.
106 p.
105 p.
105 p.
105 p.
105 p.
104 p.
104 p.
dhr. A. v.d. Meyden, v. Kinsbergenstraat 6, Oud-Beijerland 104 p.
104 p.
104 p.
103 p.
103 p.
102 p.
102 p.
100 p.
100 p.
De strtfd is gestreden. Dertien weken lang heeft de puzzeljury gebogen
gezeten over de massa’s inzendingen die talloze Nederlanders hen in de
meest uiteenlopende (en onwaarschijnlijke) vormen voorschotelden. Uitein
delijk bleek de heer G. van Heuvelen, Jacob Catsstraat 92 te Delft de langste
adem te hebben. Met 113 punten in
Nederland 1966.
De heer Van Heuvelen zal tijdens
een feestelijke bijeenkomst in Delft
door de redactie van de Delfts Cou
rant in aanwezigheid van de puzzél-
jury in het zonnetje worden gezet.
Ons blad heeft zich in de groep
van drieëntwintig deelnemende bla
den voortreffelijk geweerd dank zij
de geweldige prestaties van een aan
tal enthousiaste puzzelaars. Het was
mevrouw M. van Eyk, Wethouder
Venteweg 81 in Gouda die tenslotte
met de hoogste eer in ons rayon ging
strijken. Zij vergaarde maar liefst
109 punten op zich en werd daarmee
vijfde in de landelijke competitie.
Mevrouw Van Eyk won al eens een
grammofoonplaat en een boekenbon;
WADDINXVEEN De directie
van de Leyland Motor Corporation
in Engeland heeft besloten tot over
brenging van haar vestiging in Aals
meer naar de bedrijfspanden van de
N.V. Auto-Industrie Verheul. De
sterke band die er bestaat tussen de
Hollandse dochteronderneming van
het Leylandconcern en Verheul, een
dochteronderneming van de AEC, is
tot dit besluit de aanleiding geweest.
Deze verhuizing vormt een onder
deel van het streven van de Leyland-
leiding naar grotere concentratie en
rationalisatie van haar bedrijven.
Het bedrijf in Aalsmeer, waar het
hoofdkantoor, de verkoop, de assem
blage, de service-afdeling en de re
paratie gevestigd waren gaat in zijn
geheel met het overgrote deel van
het 75 man sterke personeel over
naar Gouda.
ven,” mompelde hij, „dat zal de
baas interesseren.” Hij rende naar
een dichtbijzijnde telefooncel,
waar hij haastig een nummer
draaide.
Op het bureau van een breed
geschouderde man begon de tele
foon te rinkelen. Hij nam de
hoorn van de haak: „Hallo, hier
Geldjeslijmer... een kapitein en
zijn stuurman in de auto van Not
terkrakr? Nu ja, wat zou dat?...
Wat? De robot van Notterkrakr
Zij knikte. „Ja - die was het. Het was een heel onge
woon gesprek.”
„En kwam het uit de Chinezen wijk?”
„Natuurlijk. Uit de porceleinwinkel van Wong Ching,
in de Jacksonstraat. Hij wenste te spreken met zijn fa
milielid Louie Wong, huisbewaarder op de ranch van
Madden. Het nummer was Eldorado 76.”
Chan liet niets merken van zijn blijdschap, maar zijn
hart klopte sneller. Nu was hij van de politie der
vreemde duivels. „Miscchien was het te horen wat ze
zeiden?”
„Louise Wong moest dadelijk naar San Francisco ko
men. Veel geld en een mooie betrekking wachte hem
hier...”
„Foeiviel Kee Lim in. „Het past niet, dat je zo de
geheimen van je witte duivelberoep openbaart. Zelfs
niet aan een lid der familie Chan.”
„U hebt gelijk, altijd wijze neef,” erkende Charlie.
Hij wendde zich tot het meisje. „U en ik, jonge bloe
sem, zullen elkaar weer zien. Zelfs al zijn er telefoons
in de woestijn - ik ben daar buiten bereik. Nu moet ik
gaan, tot mijn grote spijt.”
Kee Lim volgde hem naar de deur. Hij bleef op de
rieten mat knipogend zijn dunne baard strelen. „Vaar
wel, vermaarde neef. Ga langzaam op de lange tocht,
die gij nu aanvangt.”
„Vaarwel,” antwoordde Chan. „Alle goede wensen
voor geluk in het nieuwe jaar.” Plotseling zei hij in het
Engels: „Ik zie u nog wel,” en rende de trap af. Een
maal op straat, volgde hij echter de raad op van zijn
neef, en hij liep werkelijk langzaam. Dat was een ver
bijsterend nieuwtje vn Rose, de telefoonjuffrouw.
Louie Wong nodig in San Francisco - nodig voor zijn
familielid Wong Ching, de porceleinkoopman. Waarom?
Een oude Chinees op een hoek wees hem de weg naar
de Jacksonstraat, en hij beklom het steile trottoir tot
hij de winkel van Wong Ching bereikte. In de schitte
rend verlichte uitstalkast stonden Swatow-koppen en
kommen, nogal een mooie voorraad, maar klaarblijke
lijk was op deze heiligendag de zaak niet open, want
de gordijnen voor de deur waren dichtgetrokken. Chan
rammelde een volle minuut aan de deurklink, maar er
kwam niemand.
in algemene dienst
tegen een weekloon van 42,-.
Sollicitanten moeten bekend
zijn met alle voorkomende
werkzaamheden bij het onder
houd van woningen. De aan
stelling zal plaats hebben met
een voorloopige proeftijd van
één jaar, waarna een vaste
aanstelling met pensioenrege
ling in uitzicht wordt gesteld.
Voorzitter
Burgerlijk Armbestuur
Door B. en W. is als Voor
zitter van B.A. aangewezen de
Wethouder van Sociale Zaken,
de heer M. Schouten.
„Werken?” herhaalde Chan met belangstelling.
„De Klassieken voor Meisjes zijn vergeten,” legde
Kee Lim uit. „Heel de dag zit zij op het telefoonkantoor
in de Chinezenwijk schaamteloos te praten tegen een
teakhouten wand, die rode en gele ogen laten flik
keren.”
„Is dat zo vreselijk,” vroeg het meisje, met lachende
blik op haar neef.
„Een zeer belangwekkende afbeid,” opperde Charlie.
„Dat zou ik denken,” antwoordde het meisje in het
Engels, en ging heen. Een ogenblik later kwam zij te
rug met een gehavende oude wijnkan. In Swatowkom-
men schonk zij twee warme plengoffers - dan ging zij
aan de andere kant van het vertrek dit vermaarde fa
milielid van over zee nieuwsgierig zitten aankijken. Zij
had eens over zijn daden gelezen in de dagbladen.
Een uur of langer zat Chan te praten met zijn neef
over de oude tijd, toen zij nog kinderen waren in
China. Eindelijk keke hij naar de schoorsteenmantel.
„Spreekt die klok de waarheid?” vroeg hij.
Kee Lim haalde de schouders op. „Het is een klok
van de vreemde duivels,” zei hij, „en dus een groot
leugenaar.”
Chan raadpleegde zijn horloge. „Met de diepste droe
fenis,” verklaarde hij, „zie ik, dat ik op weg moet gaan.
Vanavond voert mijn werk mij ver van hier - naar de
woestijn in het Zuiden. Ik heb mij verstout, eerlijke en
nijvere neef, mijn vrouw order te geven om alle be
langrijke brieven aan mij gericht naar uw huis te zen
den. Mocht er bericht komen in mijn afwezigheid, dan
zult u wel zo goed zijn die te bewaren, in afwachting
van mijn terugkomst. Binnen enkele dagen op zijn
hoogst kom ik weer hier. Ondertussen begeef ik mij
buiten het bereik van alle berichten.”
Het meisje stond op en kwam naar voren. „Zelfs in
de woestijn zijn telefoons,” zei ze.
Charlie keek haar aan met plotselinge belangstelling.
„In de woestijn,” herhaalde hij.
„Vast en zeker. Pas twee dagen geleden hal ik een
gesprek met een ranch bij Elodardo. Die ranch heette -
ik weet het niet meer.”
„Misschien - de ranch van Madden,” zei Chan, vol
hoop.
De heer G. A. Kleine uit Beilen
werd winnaar van de laatste lang
speelplaat van onze puzzelcompetitie.
Naast 37 punten voor een volledig
goede oplossing van alle puzzels
kreeg hij een extra punt toegekend
voor het origineel verwerken van
een paardesprong in de doorlopende
puzzels. Met dit extra punt kwam hij
net op 99 punten in totaal
In ons rayon regende het weer
punten. Helaas wogen de laatste
loodjes voor kanshebber J. Garlich
twee punten te zwaar. Hij kreeg
slechts 35 punten toegekend (2 x).
Naast mevrouw M. van Eijk stuur
den W. Groenendijk uit Moerkapelle,
M. van Leeuwen uit Gouda en J. de
Heer uit Waddinxveen zes volledig
goede oplossingen in.
C. Stolker (Waddinxveen), mejuf
frouw A. Sol (Moerkapelle), C. W.
van Ringelenstein (Waddinxveen), M.
van Rijswijk (Waddinxveen) en M. V.
R. van Gort (Waddinxveen) brachten
het tot 36 punten en de inzending
van de heer J. van Helden uit Moer
kapelle was goed genoeg voor 35
punten.
„De afstand tussen de kiezers en
de gekozenen is te groot,” zegt Eibert
Meester, secretaris-penningmeester
van de Partij van de Arbeid in een
onlangs uitgegeven brochure van die
partij. Deze conclusie, die overigens
al lang door vele anderen met de
heer Meester getrokken was heeft
ertoe geleid dat de P.v.d.A. haar
partijstructuur op radicale wijze
heeft omgegooid.
Reeds langer is bekend dat de so
cialisten voorstanders zijn van een
districtenkiesstelsel en voortuitlopend
op een eventuele wijziging van het
systeem van evenredige vertegen
woordiging heeft men voor wat de
partij betreft het land verdeeld in 36
districten (samenvoegingen van de 73
statenkieskringen) die elk een aantal
kamerleden als vertegenwoordiger
hebben.
De statenkieskring Gouda, waar
onder ook Waddinxveen, Reeuwijk,
Zevenhuizen en Moerkapelle vallen,
hebben als vertegenwoordigers in de
beide Kamers gekregen mevrouw mr.
H. Singer-Dekker en de heer J. Blom
(Tweede Kamer) en de heer D. de
Loor (Eerste Kamer).
Het is de bedoeling dat deze parle
mentariërs in de naaste toekomst de
gewestelijke en federatieve vergade
ringen van de PvdA regelmatig gaan
bij wonen. Ook zullen zij zich meer in
de diverse plaatsen laten zien.
(Naar aanleiding van het TV-pro-
gramma „Zoo-Zoo”, uitgezonden op
woensdagavond 5 januari j.l.)
Kunnen die mensen geen andere
broodwinning vinden dan die van
nature mooie en intelligente dieren
te dwingen tot laffe, misselijke kunst
jes...? o.m.: Heel heldhaftig gaat de
dappere man tussen een paar leeu
wen liggen; leeuwen... naar het ui
terlijk, maar verder... arme, geeste
lijke wrakken, wie de angst voor de
zweep, die er altijd bij is, uit de ogen
kijkt. Met de zweep worden ze naar
hun hokken gestuurd, met de zweep
worden ze er weer uitgehaald voor
een glansnummer.
Met alles waarmee een mens een
dier vernedert, vernedert hij zichzelf.
Geen enkel weldenkend mens zal
deze vertoning een prestatie vinden,
want het sterkste, het slimste dier
móét het afleggen tegen een mens.
Geen roem dus voor het wrede „kat
en muis” spel.
Helden zijn het alleen maar voor
dagjesmensen en schoolkinderen en
mischien nog voor een enkele boer
die niet erg bij de tijd is.
Ga er op uit; trek met uw camera
door de oerwouden, zodat de TV kan
berichten: „Prachtige opnamen in de
vrije natuur”, in plaats van een ver
achtelijk, mens en dier onterend
„Zoo-Zoo”. Ook dan zijn uw dieren
winstobjecten, maar dan in gunstige
zin van het woord. Dan: een groot
applaus en aller achting.
S. v.d. Boon, Waddinxveen
(Naschrift: Zonder ons te willen
uitspreken over de dierendressuur in
het algemeen, vragen wij ons ter
wille van de objectiviteit af, of de
geachte inzender het bedoelde TV-
programma volledig heeft gezien,
ledereeen die wel eens iets van dres
suur heeft gezien zal weten, dat re
sultaten alleen kunnen worden be
reikt door geduld, vertrouwen tussen
mens en dier en liefde. Geweld en
angst leiden nimmer tot een goed
resultaat. Of dressuur nodig is, is een
andere vraag. Red.)
Hij stak de straat over en ging in een donker portaal
aan de andere kant staan. Vroeger of later zou er wel
beweging komen. Op een balkon in de buurt speelde
een Chinees orkest, en de wanklanken der instrumen
ten vervulden de kalme avond. Spoedig verstomde de
muziek, het lawaai stierf weg, en Chan hoorde slechts
het geklikklak van Amerikaanse hakken en het ge
schuifel van vilten pantoffels zijn schuilplaats voorbij
gaan. Na ongeveer tien minuten ging de winkeldeur
van Wong Ching open, én kwam er een man naar byi-
ten. Hij bleef voorzichtig de straat op en af kijken. Een
magere man in een hoog dichtgeknoopte overjas - een
koud uitziende man. Hij had zijn hoed diep over de
ogen getrokken en droeg verder ter vermomming een
donkere bril. Charlie Chan vertrok even zijn rond ge
zicht, uit belangstelling.
De koud uitziende man liep met flinke pas de heu
vel af, en Chan, vlug zijn schuilplaats verlatend, volgde
op een afstand. Toen de zwartgebrilde rechts afsloeg,
deed Chan het ook; dit was kinderspel voor hem.
Zij kwamen aan een goedkoop hotel, op een hoek, en
de man in de overjas ging naar binnen.
Met een blik op zijn horloge besloot Chan zijn prooi
te laten ontsnappen. Zijn gemoed was verontrust. „Zo
veel kan iedere gek ervan begrijpen,” dacht hij, „dat
we een val tegemoet lopen. Maar met wijd open ogen.”
Weer in zijn hotelkamertje, legde hij enkele dingen,
die hij er eerst uitgehaald had, in zijn goedkope hand
koffer. Bij navraag bleek, dat zijn grote koffer in het
hotel was bezorgd, maar nog niet boven gebracht. Hij
liet hem opbergen tot zijn terugkomst, betaalde zijn
rekening, en in een grote leren stoel in de voorzaal
wachtte hij geduldig, met zijn handkoffer aan zijn
voeten.
Precies om half elf kwam Bob Eden en wenktehem.
Op straat gekomen, zag Chan een grote limousine voor
staan.
„Spring er maar in, meneer Chan,” zei de jongen,
zijn tas overnemend. Toen de speurder instapte, groette
Alexander Eden hem uit het donker.
„Zeg, dat Michael langzaam rijdt - ik wil praten,”
riep de ouderen man tot zijn zoon. Bob Eden zei iets
tegen de chauffeur, sprong in de auto, en weg reden zij.
„Meneer Chan,” zei de juwelier, „ik ben zeer ver
ontrust.”
„Hebben meer gebeurtenissen plaats gegrepen?”
„Ja, beslist,” antwoordde Eden. „U was vanmiddag
niet in de kamer toen ik vertelde dat ik was opgebeld
vanuit een publieke telefooncel.” Hij herhaalde be bij
zonderheden. „Vanavond heb ik Draycott, de chef van
het Defectieve Bureau Gale geraadpleegd, waarmee ik
connecties heb. Ik vroeg hem onderzoek te doen en zo
mogelijk die man in de overjas, die Bob bij de haven
zag, te vinden. Een uur geleden rapporteerde hij, dat
hij onze vriend zonder veel moeite had ontdekt...”
„In het Killarney Hotel misschien?” opperde Chan,
zonder vertoon van triomf.
„Lieve hemel,” haperde Eden, „dus u - hebt hem -
ook gevonden? Nu dat is verbazend...”
„Verbazend geluk,” zei Chan. „Vergeef alstublieft on
beleefde onderbreking. Zal niet weer gebeuren.”
daar komt nu onze rayonprijs van
bij terwijl ze nog naar Delft
mag om haar vijfde prijs in ont
vangst te nemen.
Helaas viel de heer J. Garlich van
de Juliana van Stolberglaan 29 te
Waddinxveen in de laatste ronden
een beetje af. Ook in de kerstpuzzel
maakte hij weer twee fouten. Toch
kwam hij samen met vier anderen
nog op 104 punten, hetgeen hem het
recht geeft naar Delft te gaan om
een troostprijs in ontvangst te nemen.
De heer M. van Leeuwen, Bloe-
mendaalseweg 65a te Gouda heeft
zich kranig geweerd. Ondanks het
feit dat een van zijn oplossingen om
mysterieuze redenen niet te bestem
der plaatste arriveerde (waardoor hij
tien punten achterstand opliep) bleef
hij stug doorgaan en het verheugt
ons daarom des te meer dat hij toch
nog in staat bleek 97 punten te ver
zamelen en zodoende de derde plaats
inons rayon in te nemen.
4. C. Stolker
De heer C. Stolker, Mauritslaan 20
in Waddinxveen bezet met 95 punten
de vierde plaats. De rest van onze
trouwe deelnemers blijft te ver ach
ter om interessant te zijn voor ver
melding. Niettemin willen wij ook
hen die al deze weken hun oplossin
gen bleven insturen terwijl ze wisten
dat er weinig kans meer bestond in
de grote prijzen te vallen van harte
danken voor hun deelname aan onze
competitie. Dat nog zoveel mensen
bereid bleken zich nog in te spannen
(zij het dan op een aantrekkelijke
manier) voor een goed doel in ons
hart onder de riem geweest.
Hartelijk dank!
De opbrengst van de competitie zal
tijdens de bijeenkomst in Delft,
waarvoor door ons nog nadere invi
taties zullen worden verzonden, wor
den bekendgemaakt. Een verslag van
deze bijeenkomst zal te zijner tijd
worden gepubliceerd.
De gebouwen van Verheul zullen
door deze uitbreiding moeten worden
verbouwd. Men hoopt de transpor
ten over twee maanden voltooid te
kunnen hebben. Inmiddels is bij Ver
heul al begonnen met de aanleg van
een groot parkeerterrein voor de
Triumph personenauto’s.
Zowel de N.V. Leyland Triumph
Holland als Verheul zullen de fabri
cage van respectievelijk bedrijfswa-
genchassis en autobuscarrosserieën
ongewijzigd voortzetten.
