Kruiswoordpuzzel
Kinderpuzzel
öe Chinese
pd.peqd.d.1
Fijn puzzelen met Pasen
I
h
•o?
Data eindexamen
a p p i e en de automatische stuurman
Ouderavond voor
rk-lagere scholen
Weekblad voor
Waddinxveen
Films in Gouda
MO vastgesteld
O
J
20 jaar geleden:
Tsf
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART
Pagina 6
f
I
OPLOSSING
jl
T Ij
Vrijdag 5 april 1946:
u
TG
■ij
TOL
rik')
■o®
ft GTVk
7 april 1966
door Earl Derr Biggers
vertaald door P. Oreille
Hoofdstuk 7 - Nr. 18
(wordt vervolgd)
”Tot
(wordt vervolgd)
ZWEMBAD BOUWEN...
SIROOPWAFELEN ETEN,
VRIJDAG EN ZATERDAG
Men schrijft ons:
Dr. D. van de Roest is
vorderd tot Doctor
zal
25-
het
1
WADDINXVEEN De ouders van
de leerlingen van de rooms-katho-
lieke lagere scholen Sint Jozef en
Sint Paulus komen op donderdag 28
april aanstaande bijeen in het vere
nigingsgebouw aan de Burgemees
ter Troosstraat. Tijdens deze bijeen
komst zal het woord worden ge
voerd door burgemeester C.A. van
der Hooft. Deze zal een uiteenzetting
geven over de voorzieningen en toe
komstplannen van het gemeentebe
stuur met betrekking tot de jeugd
in Waddinxveen.
Verticaal:
1. bespreking; 2. bestaat; 3. winst;
6. voorzetsel; 8. bundel; 10. iemand
van de werkelijkheid; 12. plaats bij
de Rode Zee; 15. hardlopen met af
lossen; 16. opschepper; 17. stand; 20.
plaats uit de bijbel; 21. rondvormige
22. snel; 23. deel v.d. bijbel (afk.);
24. plaats in Utrecht; 25. maanstand
(afk.); 26. snavel; 30. vrucht; 33. zelf
bewust; 34. boom; 36. nummer (afk.);
38. soort bril; 39. onderaardse ruim
te; 43. Amerikaanse echtscheidings-
plaats; 44. voor zich uitkijken; 45.
insekt; 49. bez. voornaamw.; 50.
strik; 51. onderofficier (afk.); 52. jon
gensnaam; 58. kleurstof; 60. plaats
in Brabant; 61. overheidsinstelling;
63. meisjesnaam; 64. drank; 66. win-
tervoertuig; 67. landbouwwerktuig.
Als je de goede oplossing op een briefkaart zet en die opstuurt naar het
Weekblad voor - Waddinxveen, Oranjelaan 9 (vergeet je naam en adres
niet 1) dan heeft de paashaas voor jou misschien nog wel een mooi kleur
boek of kleurpotloden dan kun je zelf zo’n paasei tekenen. Maar dan
moet je oplossing wel voor 15 april bij ons zijn aangekomen. Veel plezier
met de paasdagen.
"Kom,” dacht de paashaan, ”al die mensen weten met hun drie of vier vrge
dagen toch geen raad. En bovendien krijgen ze van mijn kippetjes volop eie
ren te eten. Laat ze er maar eens wat voor terugdoen.” En hij liet op zjjn buik
een kruiswoordraadsel tekenen (tegenwoordig noemen ze zoiets op-art-des-
sin). Hieronder vindt u de woorden waarvoor een ander woord moet worden
gezocht. Voor een ervaren puzzelaar zal de oplossing een koud kunstje zjjn.
De minder-ervaren deelnemer zal er trouwens ook geen dagwerk aan hebben.
Oplossingen dienen voor vrijdagmorgen 15 april 10.00 uur in ons bezit 'te
zijn (adres: Weekblad voor Waddinxveen, Oranjelaan 9 met vermelding:
’Paaspuzzel’), hetzij op een briefkaart, hetzij in een brief. Voor de goede in
zenders is weer een aantal boekenbonnen beschikbaar. Een originele inzen
ding mag wel, maar telt niet mee bij de toekenning van de prijzen. Afzender
niet vergeten
29. Aan boord
heerste verslagenheid en verwar
ring na de geslaagde aanslag van
Geldjeslijmer. Weeklagend droe
gen professor Notterkrakr en zijn
assistent de zwaar beschadigde
robot naar hun hut.
„Wat een ramp!” zuchtte Kappie,
„wat jammer, dat ik niet bijtijds
zag, dat de kerel, die aan boord
kwam, de Maat niet was! In de
kleren van de Maat leek hij... maar
dat is waar ook; waar zou de Maat
zelf zitten??! Hij zal zijn kleren
be-
tot Doctor Honoris
Causa aan de Universiteit te
Gent, zulks als bekroning van
zijn wetenschappelijk werk,
dat geheel nieuwe richtlijnen
gaf en onder moeilijke om
standigheden tot zulk een re
sultaat werd gebracht. Te zij- 1
ner tijd zal het eere doctoraat
uitgereikt worden. Wij wen-
schen hem van harte geluk 1
met deze onderscheiding.
Eenige vrienden
Een 19-jarige schipper
alhier, die 4 jaar geleden een
ondergedoken SS-man aan de
Duitschers had verraden,
werd door het bijzonder ge
rechtshof te Den Haag ver
oordeeld tot 4 jaar, door te
brengen in een rijkswerkin-
richting met aftrek van den
tijd in bewaring doorgebracht
en ontzetting uit de beide
kiesrechten. Tegen hem was
twee jaar rijkswerkinrichting
geëischt.
De HARK verzoekt ons mede
te deelen, dat het aantal aan
vragen voor Hark-goederen
zoo groot is, dat we moeten
verzoeken geen nieuwe aan
vragen meer in te dienen. Tot
op heden zijn geen goederen
aangekomen. Wanneer er
weer gelegenheid is tot aan
vragen, zullen we dit melden.
„O, zit jij erin, klont riep
Kappie, die de stem van zijn Maat
herkend had. „Wat is er met je
gebeurd?!” „Een grote kerel heeft
mij mijn kleren afgenomen!” jam
merde de stem van de Maat hol
uit de ton, „en nu probeerde ik zo
naar de Kraak terug te komen.
Maar ik kan zo moeilijk zien; ik
moet mij dubbel vouwen om uit
het tapgat te kijken
ben?! Wie weet, wat er met de
klont gebeurd is En ongerust
snelde Kappie de wal op om zijn
stuurman te zoeken.
Toen hij een kwartiertje in de
omgeving had rondgespeurd kwam
hij plotseling een ton tegen, die
snikkend over de straat dwaalde.
„Hela!” riep Kappie, verbaasd de
ton staande houdend, „wat is dat
ja voor malligheid? „Ben jij het,
Kappie?” antwoordde de ton, „o,
leidt mij terug naar de Kraak, ik
Bob”.
Hij overhandigde het gele blaadje aan de geplaagde
telegrafist, met bevel het naar zijn vaders kantoor te
zenden en in duplo naar zijn huis.
’’Hoeveel is het?” vroeg hij.
Na het in een boek te hebben nagezien, noemde de be
ambte de som, en Bob betaalde. Dat hij er. een fooi bij
deed, maakte de jongen nog meer van streek.
”Wat een dag!” riep de telegrafist. ”Ik heb altijd naar
wat buitengewoons verlangd, maar nu het komt, ben
ik er niet klaar voor, geloof ik. Ja meneer, ik zal het
tweemaal zenden - ik weet het wel - ik snap het.”
Holley gaf de jongen nog enige aanwijzingen voor
het interview van Madden, en ging toen met Bob naar
de hoofdstraat.
’’Laten we naar het kantoor gaan”, zei de redacteur.
”Er is daar niemand, en ik ben benieuwd te weten,
hoe het gaat op de ranch.”
In het kale kamertje van de Eldorado Times nam Bob
een stoel, die reeds half vol lag met beursverslagen,
vlak bij de schrijftafel. Holley zette zijn hoed af en deed
het scherm voor zijn ogen. Hij viel naast de schrijfma
chine neer.
”M’n vriend in New York is op dat verhaal afgevlo
gen”, zei hij. ”Het was aardig van Madden dat persge
sprek toe te staan. Ik denk, dat ze het mij zullen laten
ondertekenen ook - de naam Will Holley zal weer in de
grote bladen staan. Maar, zie je, ik was vanochtend op
de ranch verbaasd over waar je op zinspeelde. Gister
avond leek me alles toch in orde. Je hebt niet gezegd,
of je dat halssnoer bij je hebt, maar ik maakte er uit
op...”
”Ik heb het niet”, onderbrak Eden.
”O, is het nog in San Francisco?”
’’Neen. Mijn bondgenoot heeft het.”
”Je wat?
’Holley, ik weet, dat, als Harry Fladgate zegt, dat je
te vertrouwen bent, ik dat doen kan. Dus vertrouw ik
je volkomen.”
”Dat is vleiend - maar doe, zoals je wilt.”
’’Iets zegt me, dat we je hulp nodig hebben”, merkte
Eden op. Met een blik om zich heen in het lege kantoor
verklaarde de identiteit van Ah Kim. Holley grijnsde.
”Nu dat is vermakelijk. Maar ga verder. Ik krijg de in
druk, dat, ofschoon je gisteravond op de ranch Madden
en al het andere, oppervlakkig beschouwd, in orde
De paashaas wilde net drie eieren pakken die bestemd waren voor een
klein jongetje, toen die hele stapel eieren omrolde
Nu, je begrypt zeker wel wat voor een rommel dat werd. Het ergste van
alles was dat al die eieren zoveel op elkaar leken. Dat kun je op de teke
ning wel zien. Och, laten we de arme haas maar eens een handje gaan
helpen.
Je moet weten, dat juist de eieren, die de paashaas wilde pakken, alle
drie met precies dezelfde figuren zijn versierd. Als je dat gevonden hebt,
dan zie je dat er op elk ei ook een letter staat. Als je die letters in de
goede volgorde zet, dan krijg je de naam van het jongetje dat de paashaas
eieren wilde brengen.
En nu maar zoeken!
Het programma van de Schouw
burg Bioscoop voor de paasdagen is
afgestemd op de liefhebbers van het
wat lichtere genre. Dan draait na
melijk de Franse film „De eend en
de Cadillac” een film die heel in de
verte iets weg heeft van ”La belle
Américaine”. Antoine Maréchal wil
met zijn lelijke eend op vakantiereis
maar wordt aangereden door een
rijke zakenman Saroyan. De eend
is vernietigd maar Saroyan biedt
zijn slachtoffer een vliegreis naar
Napels aan en vandaar kan hij met
een Cadillac terugkeren naar Bor
deaux. Maréchal gaat op het aanbod
in, niet vermoedend dat de Cadillac
volgestouwd is met smokkelwaren
als goud, juwelen en heroïne. De
bende die erachter steekt krijgt het
aan de stok met een ander gangster-
troep en Maréchal rijdt ongehinderd
verder, ondertussen avontuurtjes
belevend met lieve juffrouwtjes.
Aan de grens loopt het echter fout.
Maréchal begint nattigheid te voelen
en ontpopt zich als een moedig boe
venbestrijder. Samen met een Car-
cassonse vriend, die tegelijkertijd in
specteur van politie is wordt de
misdaad verijdeld en verdwijnen de
boeven achter slot en grendel. Saro
yan natuurlijk met diep respect voor
zijn tegenstander (alle leeftijden).
vond, het toch niet zo was. En toen?” ’’Allereerst kreeg
Charlie er de lucht van, dat er iets haperde. Je weet,
de Chinezen zijn een psychisch ras.”
Holley lachte. ”O ja? Je bent er toch niet ingelopen
met dat praatje?
Excuseer, ik dacht, dat je een betere reden had voor je
oponthoud hier.”
”ïk geef toe, dat ’t me eerst een praatje leek. Ik lach
te Chan uit en wou de paarlen dadelijk af geven. Toen
klonk door de nacht de akeligste kreet om hulp, die
ik ooit verwacht heb te horen.”
”Wat? Werkelijk? Van wie?”
”Van je vriend, de Chinese papegaai van Tony.”
”O, natuurlijk, daar dacht ik niet aan”, zei Holley.
”Dan had het ook niets te betekenen.”
’’Maar een papegaai verzint niets zelf,” zei Bob. ”Hij
herhaalt alleen. Ik heb me misschien dwaas aange
steld, maar ik aarzelde om de paarlen over te geven.”
Hij vertelde verder, dat hij ’s morgens met Chan had
afgesproken te wachten tot twee uur, om Chan nog
eens met Tony te laten praten, en eindigde met de dood
van de vogel, juist na de lunch. ”Zo staan de zaken”,
besloot hij.
’’Vraag je nu mijn raad?” zei Holley. ”Dat hoop ik
maar, omdat ik eenvoudig niet laten kan je die te ge
ven.”
’’Vooruit maar!” antwoordde Eden.
Holley glimlachte vaderlijk. ’’Denk er geen ogenblik
aan, dat ik niet graag zou geloven aan een groot melo
drama, daar op de ranch. De hemel weet, dat er wei
nig genoeg gebeurt hier in de buurt, en zoiets zou man
na uit de hoge zijn. Maar, zoals ik het nu zie, mijn jon
gen, heb jij je door een bange Chinees lelijk zenuw
achtig laten maken.”
’’Charlie is volkomen oprecht”, protesteerde Bob.
’’Ongetwijfeld”, gaf Holley toe. ’’Maar hij is Oosterling
en speurder, en hij kan het speuren niet laten. Er ha
pert niets aan op Madden’s ranch. Nu ja, Tony krijst
lelijke dingen ’s nachts, maar dat heeft hij altijd ge
daan.”
”Heb je hem dan wel eens gehoord?”
”Ik heb hem nooit iets over hulp en moord horen
schreeuwen, maar toen hij pas kwam, was ik bij Dr.
De vereniging E.H.B.O.
24 april aanstaande haar
jarig bestaan vieren in
’’Centrum”.
Horizontaal:
1. verhoogde toon; 3. klein roofdier;
4. Frans onbep.voornaamw.; 5. voeg
woord; 6. vlaktemaat; 7. afkort, van
Adriaan; 9. naar beneden; 11. netto
(afk.); 13. een; 14. driehoek; 16. lang
werpig vat; 18. verlaagde toon; 19.
Frans pers.voornaamw.20. Europe
se hoofdstad; 21. ontkennen; 27.
plaats in Limburg; 28. reeds; 29.
prikken; 31. Royal Navy (afk.); 32.
deel v.e. kanon; 35. westindisch ei
land; 37. plaats in België; 38. lucht
strijdkrachten (afk.); 40. regel; 41.
bevel; 42. verweer; 46. ronde tafel
conferentie (afk.); 47. bijwoord; 48.
rang in het leger (afk.); 49. Europe
se hoofdstad; 51. niet gedaan; 53.
grondtoon; 54. hij die laat zien; 55.
familielid; 56. hennepbraak; 57.
meisjesnaam; 59. gewas; 62. lengte
maat (afk.); 65. evenwichtig; 68.
krachtige, nauwgezette; 69. rond
hout.
WADDINXVEEN Dezer dagen
werden de data vastgesteld voor de
mondelinge examens van de middel
bare scholen. Voor de scholen in
Gouda geldt de volgende regeling:
Coornhertgymnasium: 11, 13, 14
en 15 juni.
Chr. Lyceum afd. gymn.: 25, 26 en
27 mei.
Rijks hbs afd. A. 23, 24, 25, 25 en
27 mei.
Rijks hbs afd. B: 13, 14, 15, 16, 17,
18 en 20 juni.
Chr. Lyceum afd. hbs A: 20, 21, 22,
23 en 24 juni.
Chr. Lyceum afd. hbs B: 1, 2, 3, 4,
6 en 7 juni.
St. Antoniuscoll. afd. hbs A: 24, 25,
26 en 27 mei.
St. Antoniuscoll. afd. hbs B: 21, 22,
23, 24 en 25 juni.
Rijks hbs afd. MMS: 3, 4, 5, 6, 7, 8,
9 en 10 juni.
St. Antoniuscoll. afd. MMS: 13, 14,
15, en 16 juni.
Dr. A. van Haarlem uit Waddinx
veen is aangewezen als gecommit
teerde voor het afnemen van het
mondeling gedeelte van het eind
examen aan het Tweede Vrijzinnig
Christelijk Lyceum in Den Haag,
het Gemeentelijk Gymnasium in
Leiden en het Rijnlands Lyceum in
Wassenaar. Mevrouw dr. H. S. Ver-
duin-Muller uit Reeuwijk is gecom
mitteerde bij het mondeling examen
aan het Utrechts lyceum in De Bilt.
’Hallo”, zei hij. ”Ik laat juist dat interview oversei
nen. Zocht je naar me?”
”Ja”, zei Bob. ’’Maar eerst moet ik mijn eigen telegram
verzenden.”
De beambte, een hese jongeling met zandkleurig haar,
keek op. ’’Gaat niet, meneer Holley heeft alles in beslag
genomen.”
Holley lachte. ”Het gaat best. Eerst de boodschap van
meneer Eden, dan ga je maar weer door.”
Met gefronst voorhoofd begon Bob zijn tamelijk lastig
telegram op te stellen. Hoe moest hij zijn vader verkla
ren, hoe de zaken stonden, zonder voor anderen duide
lijk te zijn? Eindelijk schreef hij: ’’Koper hier, maar
zekere omstandigheden maken het nodig dat wij dat
hoo malimali.
Mevrouw Jordan vertaalt. Als ik u opbel moet u be
loven voor mij adres af te zenden. Het dan vergeten.
Vetrouwelijk bericht voor mij adres Will Holley, Eldo
rado Times. Mooie woestijn hier, maar te vol geheim
zinnigheid voor een openhartig jong zakenman als uw
liefhebbende zoon.
Whitcomb, en toen liep ik nogal eens op de ranch van
Madden rond. Tony had vreemde woorden in zijn klei
ne kopje. Hij had zijn dagen doorgebracht te midden
van misdaad en geweldpleging. Er is niets vreemds in
dat hij schreeuwde zoals gisteravond. De woestijn-
sfeer, de duisternis. Charlie’s psychische praatjes -
dat alles te samen heeft in jouw ogen een berg van
een molshoop gemaakt.”
”En dan Tony’s plotselinge dood vanmiddag?”
”Net wat Madden zei. Tony was zo oud als de weg naar
Rome, en zelfs een papegaai blijft niet eeuwig leven.
Een samenloop van omstandigheden, ja - maar ik
vrees, dat je vader, niet tevreden over je zal zijn, mijn
jongen. Ten eerste ken je P.J. Madden, die is heetge
bakerd, hij trapt je er uit en doet de koop te niet. En
ik zie jou thuis al uitleggen, dat je de zaak niet afge-
gehandeld hebt, omdat de papegaai dood gegaan was.
Beste jongen, ik hoop, dat je vader een zachtmoedige
ziek heeft, anders ontslaat hij je.”
Eden dacht na. ”En:die vermiste revolver?”
Holley haalde de schouders op. ”Je kunt overal wat
raars vinden, als je gaat zoeken. Die revolver was weg
wat zou dat? Madden kan hem wel verkocht hebben,
weggegeven, meegenomen naar zijn kamer.”
Bob leunde achterover in zijn stoel. ”Ik geloof, dat je
gelijk hebt. Ja, hoe meer ik er over denk, hier in het
heldere daglicht, hoe dwazer ik me voel.”
Door een zijraam zag hij een auto stoppen voor de
kruidenierswinkel ernaast, en Charlie Chan er uit ko
men. Hij ging naar het portaal.
”Ah Kim”, riep hij.
De dikke Chineese speurder naderde en kwam zwij
gend het kantoor binnen. ’’Charlie”, zei Bob, ”dit is een
vriend van me, meneer Will Holley. Holley, mag ik je
oH-no
voorstellen. Detective Chane van de politie in Hono
lulu.”
Bij het noemen van zijn naam kneep Charlie zijn ogen
bijna dicht. ’’Aangenaam”, zei hij koel.
”Het is alles in orde”, verzekerde Bob hem. ’’Meneer
Holley is volkomen te vertrouwen. Ik heb hem alles
verteld.”
”O,” zei het jongmens, uit de wolken gevallen.
”Ik ben maar een doortrekkende vreemdeling”, zei
Bob.
De verkoper maakte zich gereed voor een nieuwe
aanval. ’’Juist. Een vreemdeling. Daarom begrijpt u
het niet. U kunt u niet voorstellen, dat Los Angelos er
eenmaal zo heeft uitgezien.”
”Dat doet het nog - voor sommigen”, opperde Bob
zacht.
Het: jongmens wierp hem een hatelijke blik toe, O, ik
snap het”, zei hij. ”U komt uit San Francisco.”
Hij wendde zich tot het meisje. „Dus hij is niet uw
verloofde, dame? Nu hartelijk geluk gewenst.”
Eden lachte. ”Het spijt me”, zei hij.
„Mij ook”, antwoordde de verkoper. „Het spijt me
voor u, als ik bedenk wat u doormaakt. Misschien
breekt het licht nog eens door voor u, vergeet mij dan
niét. Ik ben Zaterdags en Zondags hier, en we hebben
een kantoor in Eldorado. De gelegenheid klopt aan uw
deur, maar natuurlijk, als u uit San Francisco komt,
geeft het niets. Het was me toch zeer aangenaam.”
Zij lieten hem achter bij zijn fonteintje, een droeve fi
guur maar vol hoop.
’’Arme kerel”, zei het meisje, terwijl ze gas gaf. ”De
pionier heeft het moeilijk.”
Gedurende enige ogenblikken spraken Eden niet. Ein
delijk zei hij”Ik heb wel opmerkingsgave, niet?”
”Wat bedoelt u?”
’’Die ring. Nooit gezien. Verloofd zeker?”
”Dat lijkt er veel op, nietwaar?”
’’Vertel me niet, dat u met een fatterig film-acteur gaat
trouwen.”
’’Daar moet u me te goed voor kennen.”
”O, zeker. Beschrijf de geluksvogel eens. Wat doet hij?’
”Hij houdt van me”.
’’Natuurlijk.” Eden verviel weer tot stilzwijgen.
”U bent toch niet boos?” vroeg het meisje.
’Niet boos”, grijnsde hij, ’’maar vreselijk, vreselijk ge
wond. Ik merk, dat u er liever niet over praat.”
”Nu ja, sommige voorvallen uit mijn leven houd ik
liever voor mezelf. Na zo’n korte kennismaking.”
’’Zoals u wenst”, gaf Eden toe. De auto spoedde voort.
Na een poosje zei Bob: ”Ik ken dit woestijnland nu al
vier en twintig uur. En geloof me als ik u zeg, dat het
een wreed land is.”
Zij bestegen de weg tussen de twee stapels bruine rots
blokken, die bergen voorstelden, en voor hen lag Eldo
rado, rond het rode stationsgebouwtje genesteld. Het
stadje leek klein, hulpeloos en verlaten. Toen zij voor
”De Woestijnrand” uitstapten, zei Eden: „Wanneer zal
ik u weer zien?”
’’Misschien Donderdag.”
’’Onzin. Dan ben ik waarschijnlijk weg. Eerder.”
’’Morgen moet ik uw kant uit. Als u wilt, kom ik u
halen.”
”Dat is vriendelijk van u, maar morgen is nog zo ver”,
zei hij. ”Ik zal vanavond aan u denken, als u eet in
”de Oase”. Mijn groeten aan dat runderlapje, als u het
ontmoet. Tot morgen dan - kan ik soms een wekker
voor u kopen?”
”Ik zal me niet - veel verslapen”, lachte ze.
ziens.”
”Tot ziens”, antwoordde Bob. ’’Dank u voor de rit.
Hij stak de straat over naar het station, dat ook tele
graafkantoor was. In het hokje bij de ambtenaar
stond Will Holley, met een blad copypapier in zijn
hand.
A E
ZaS’-
/GT
Pl
kan niets zien, hierbinnen!”
toch niet vrijwillig afgestaan heb-
van de Kraak
1 ''17
