öe Chinese
Zegt
p&peq<w
u eens aaa
J. DEN HAAG
f
DE VLEESHAL
grote afslag Carbonade
Duizenden weten het weer
de automatische stuurman
k appie
en
Mevrouw, als het maar half kan,
dan ook u naar Jan in
500 gram HALSCARBONADE nu f 2.19
500 gram RIBCARBONADE nu 2.45
500 gram LENDECARBONADE nu 2.65
voor goed en lekker vlees altijd naar
LL
C. Huurman
AVIFAUNA
Donderdag, vrijdag en zaterdag:
M HEEMSKERK
Bruïds-
Ja mevrouw, de allerbeste die er zijn
GEHO
f
Geen dubbeltjes maar guldens kunt
u besparen (voor de vacantie) I
En bovendien nog een extraatje toe
Pagina 2
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART
HOKLOGE*
Hl
ROMANTl Nr. 7SO
JUWELIER
boeket
G. LEEFLANG
Van Pruissen
14 april 1966.
door Earl Derr Biggers
vertaald door P. Oreille
Hoofdstuk 7 - Nr. 19
a
Voor uw Gero artikelen
PONTIAC is zo’n horloge.
V
TELEFOON 01828-2077
PR
AANGEBODEN:
niet
(wordt vervolgd)
Niet alleen over geneeskunst oestaan vreemde op
vattingen. Ook bij het kopen van horloges gaat men
soms zonderling te werk: uurwerken van onbekende
makelij vinden gretig aftrek. De teleurstelling komt
pas als de koper met de brokken zit.
Het is verstandiger en voordeliger meteen een goed
horloge te kopen. Een horloge met een naam.
per stuk 2.59
per stuk f 3.35
per stuk f 3.79
Maar o' wee als ze zich echt niet lekker voelt. Ze pro
beert het dan wel even met een van haar huismiddel
tjes, maar het blijft bij proberen. Binnen de kortst
mogelijke tijd staat de dokter aan haar bed om haar
aaaaaaaa te laten zeggen.
BRAADKUIKENS 800 gram)
BRAADKUIKENS 950 gram)
BRAADKUIKENS (1200 gram)
STEEDS VOORRADIG DE
NIEUWSTE STALEN
EN STOFFEN
grote partij gebruikt hout,
tevens nieuw hout, golf
platen, hard- en zachtboard
tegel- en asbestboard; te
gels 30 x 30 cm afgehaald
40 ct. Ook voorradig partij
2de keus gegalvaniseerde
golfplaten, 200x90 cm, zeer
voordelig: 6,50 per plaat.
FIRMA
KERKWEG 189 WADDINXVEEN
He
Als
zo
Or
VOI
on
Ge
tijd
Ge
-
VOOk DE
F MODERNE
BRUID
IJssellaan 84, Gouda
telefoon 01820-4015
Dorpsstraat 33 Tel. 2218
Waddinxveen
Dames- en
H erenkleermakerij
Kunststoppage-inrichting
i
1
De tijd van kwakzalvers en wonderdokters ligt ver
achter ons. Toch zijn er nog altijd mensen, die hard
nekkig blijven geloven in huis- en wondermiddeltjes.
Neem bijvoorbeeld een kennis van ons, een best mens,
daar niet van. Tochzweert ze bij huismiddeltjes.
„Mijn moeder deed het ook altijd zo”, zegt ze.
niet voordat Ah Sing, die de
wandelende ton tegenkwam, van
schrik een half dozijn borden had
laten vallen. ”Toe maar,” zei
Kappie bitter, ”een stel gebroken
borden kan er ook nog wel bij
Intussen was de scheepsbouwer
Geldjeslijmer aan boord van zijn
speciaal gebouwd schip gegaan.
’’Alles klaar maken om te ver
trekken!” riep hij, ”ik heb die
automatische stuurman van pro-
Jan Compiler
tas
8 M
J SI
Bij aankoop van één kilo RUNDVLEES
groot blik LUNCHWORST (346 gram)
van 1.37 nu slechts f 1.09
30. ”Je hebt ons ja heel wat na
righeid bezorgd door weg te lo
pen,” zei Kappie, terwijl hij de
Maat naar de Kraak terug leid
de, ’’Geldjeslijmer is in jouw kle
ren aan boord van de Kraak ge
komen en heeft de robot zwaar
beschadigd!” Een gesnik uit de
ton was het antwoord.
Aan boord gekomen liep de Maat
haastig naar zijn hut om een an
der pak aan te trekken; maar
Noordeinde 78-80, tel. 2596
Hoorn 65, Alphen a.d. Rijn
telefoon 01720-2091
D.K.W. junior ’60-’62-’63-
’64, Fll, F12, 1000S; OPEL
Kadett en Rekord ’62-’63-
1964, 2- en 4-deurs; FIAT
500 - 600 - 1100 - 1300 ’60-
’64; FORD Cortina ’64, 2-
en 4-deurs; PEUGEOT 403-
404 ’63 t/m ’65; VOLKS
WAGEN ’63 t/m’65; SAAB
’62; CHEVROLET Impala
’62; VOLKSWAGEN Vari
ant ’64; SIMCA 900 - 1000 -
1500 ’62-’63-’64-’65; OPEL
Caravan ’61; FORD Corti
na stationcar ’63, 17M sta
tioncar ’62; DAFFODIL ’60
’64; FORD Taunus 12M en
17M ’60 t/m ’64; AUSTIN
seven ’63; B.M.W. 700 ’60-
’63-’64; OPEL Kadett sta
tioncar ’63; PEUGEOT 404
stationcar ’63-’64; N.S.U.
sport Prinz ’64; OPEL cou
pé ’64; CITROëN Ami ’63-
’64; VOLKSWAGEN 1500
’62-’64; AUSTIN Cambrid
ge ’62; STUDEBAKER ’63;
HILLMAN ’61; FORD Cor
sair ’64; MERCEDES 190D
’59-’62-’63; PANHARD ’63;
FORD Zodiac ’63; SIMCA
stationcar ’65; GLAS 1004
cabr. ’63; FORD Taunus 12
M stationc. ’64; RENAULT
Major ’65, 6.000 km; CHE
VROLET Corvair ’62; CI
TROëN Ideal ’63-’64; MOR
RIS 1100 1963; TRIUMPH
MK 2 ’63, 5.000 km; VAUX-
HALL Victor 1962; OPEL
Kapitan 1962; MERCEDES
220 SE 1963; VAUXHALL
Cresta ’63.
Keuze uit 150 stuks
3 MAANDEN GARANTIE
Inruil en Financiering.
Geopend van 8.30-22 uur.
’s zaterdags tot 19.00 uur.
’s zondags van 12-18 uur.
lessor Notterkraker zo zwaar be
schadigd, dat zij wel een week
nodig zullen hebben om die te re
pareren. En in die week zullen
wij Ducata bereiken. Mijn schip
zal het eerste zijn, dat zich een
weg door de haaitand-riffen zal
banen.
De Ducata-prijs kan mij
meer ontgaan!”
’’Meneer Chan”, zei hij, ”sta mij toe hier te zeggen dat
ik u zeer bewonder”, en tegen Bob: ”Kom nooit meer
bij mij om raad. Volg meneer Chan liever.”
Eden knikte. ”Dat zal ik doen”, zei hij.
’’Denk dieper”, stelde Chan voor. "Om oude vrouw te
volgen. Wat voor eer zijn daar in?”
Eden lachte. ”Toe Charlie, vergeet dat. Ik bied van
harte mijn verontschuldigingen aan.”
Chan straalde. ’’Warm bedankt. Dus het is afgespro
ken? Wij overhandigen geen paarlen vanavond?”
’’Neen, natuurlijk niet,” gaf Eden toe. ”Wij zijn op het
spoor van iets - de hemel weet waarvan. Het is alles
aan jou, Charlie, van nu aan. Ik volg je.”
”U bent immers één profeet”, zei Charlie. ’’Postbode
met vacantie doet lange wandeling. Hier in wijde
woestijn kan ik beroep niet vergeten. Wij keren terug
naar de ranch en vinden wat wij zullen vinden. Som
migen zouden zeggen, Madden is er, geef hem hals
snoer. Onze plicht als prachtige Amerikaanse burgers
dat niet toestaan. Als wij halssnoer afgeven en wij
weggaan, wordt de waarheid geworgd; voor ons schul
dige ontsnapping. Halssnoerverkoop valt nu op twee
de plaats.”
Hij pakte de bewijzen betreffende Tony bij elkaar, en
stak ze weer in zijn zak. ’’Arme Tony. Vanmorgen nog
hij mij vertellen ik te veel praten. Nu gelijk boem-
boemerang, opmerking keert terug en treft hem. Het is
mijn dringende plicht te onderhandelen met koopman
in eetwaren. Ontmoet mij over vijftien minuten vóór
hoteldeur.”
Toe hij weg was, zwegen Holley en Eden een poosje.
”Nu”, zei de redacteur, ten laatste, ”ik had ongelijk -
helemaal ongelijk. Er is iets gaande bij Madden.”
Eden knikte. ”Dat is zeker. Maar wat?”
’’Heel de dag”, ging Holley voort. ”heb ik me verbaasd
over dat persgesprek, dat Madden me gaf. Zonder dui
delijke reden verbrak hij een van zijn strengste levens
regels. Waarom?”
”Als je het mij vraagt, spaar je adem,” raadde Eden.
”Ik vraag je niets - ik heb zelf een oplossing. Om Chan
aan te halen, ik denk diep over zaak - hoe zit dat?
Madden weet, dat er elk ogenblik iets kan uitkomen, en
dan gaat, wat er op zijn ranch gebeurd is, alle kran
ten door. Als hij vooruit kijkt, ziet hij, dat hij weleens
vrienden nodig kon hebben onder de verslaggevers.
Dus is hij eindelijk van zijn voetstuk gestapt. Heb ik
geen gelijk?”
”O, het klinkt logisch”, gaf Eden toe. ”Ik ben blij, dat
er tenminste iets logisch is. Je weet, dat ik vader ge
zegd heb, voor ik uit San Francisco ging, dat ik wel
graag in een geheimznnige moordzaak betrokken zou
worden. Maar dit - dit is meer dan ik wenste. Geen
lijk, geen wapen, geen beweegreden, geen moord, niets.
We kunnen zelfs niet bewijzen, dat er iemand ver
moord is.” Hij stond op. ”Nu moet ik maar weg gaan
naar de ranch - en wat dan? Waar drijf ik heen?”
Bloemenu agazijn
Kerkweg 7 Telef. 2097
Waddinxveen
FRIKI
FRIKI
FRIKI
”Ik ben ver weg in vreemd land”, antwoordde Chan,
”en misschien zou ik niemand vertrouwen, maar dat
zijn ongetwijfeld mijn heidense lompheid. Meneer
Holley zal het mij vergeven, denk ik.”
’’Wees daar niet bang voor”, zei Holley. ”Ik geef er
u mijn woord op, dat ik er met niemand over spreek.”
Chan antwoordde niet; in zijn gedachten kwam mis
schien de herinnering op aan andere blanken, die hun
woord hadde gegeve.
”Het komt er niets op aan”, ze i Bob. ’’Charlie, ik ben
tot het besluit gekomen, dat we spoken najagen. Ik
heb de zaken met Holley besproken, en uit wat hij zegt,
zie ik, dat er niets hapert op de ranch. Als we van
avond teruggaan, zullen we de paarlen overhandigen.
En dan naar huis.”
Chan’s gezicht betrok. ’’Kijk niet zo somber”, voegde
de jongen er bij. ”Je zult toch zelf moeten toegeven,
dat we ons aangesteld hebben als oude vrouwen.”
Een uitdrukking van diep beledigde waardigheid ver
scheen op het ronde gezicht. ”Een ogenblik slechts. Sta
eze oue vouw mee onzin toe. Enige uen geeen
va een papegaai van stang in uitgestekte eeuwighei.
Doo as Caesa.”
’En wat zou dat?” zei Bob verveeld. ”Hij stierf van
ouderdom. Laten we er toch niet meer over redene
ren...”
”Wie redeneert?” vroeg Chan. ’’Ikzelf koesteren
wansmaak voor deze bezigheid. Ofschoon ik oude
vrouw ben, ik nu handelen in feiten - onbetwistbare
feiten.”
Hij spreidde een blad wit papier uit op Holley’s schrijf
tafel, en, een enveloppe uit zijn zak nemend, goot hij
de inhoud op het papier.
’’Onderzoek”, wees hij. ”Wat u hier zien, zijn gedeel
telijk inhoud van voederbakje naast stang van Tony,
wees zo goed mij te zeggen waar u naar kijken.”
’’Hennepzaad”, zei Bob. ”Het gewone papegaaien
veer.”
”Ach, ja”, gaf Chan toe. ’’Zaad van de hennep. Maar
dat andere - dat grijs-wittepoeder dat zo overvloedig
schijnen.’
’’Mijn hemel!” riep Holley.
’’Geen argument”, ging Chan voort. ’’Vóór bezoek bij
kruidenier ik stilstaan bij drogist op hoek. Wijze man
voor poeders doet hoogst zorgvuldig onderzoek voor
mij. En wat zegt hij?”
’’Arsenicum”, opperde Holley.
’’Arsenicum, juist. Veel verkocht aan ranchers hier
rattendoder. Papegaaiendoder ook.”
Eden en Holley keken elkaar vol verbazing aan.
’’Arme Tony heel ziek voor hij gaan op lange reis,”
ging Chan voort.
’’Heel stil en heel ziek. In mijn td ik op spoor van
veel moorden, maar ik moet komen op dit vasteland om
moord op papegaai te ontdekken.Ach, heel mijn leven
ik horen van wonderen op dit bijzondere vastland.”
”Ze hebben hem vergiftigd”, riep Bob. Waarom?”
’’Waarom niet?” vroeg Chan schouderophalend. ’’Zeer
waar gerucht zegt: De doden klikken niet. Dode pape
gaai in zelfde moeilijkheid, denk ik. Tony spreekt Chi
nees, zoals ik. Tony en ik nooit meer samen spreken.”
Eden zat met het hoofd in de handen. ”Ik word er dui
zelig van”, zei hij. ’’Waar gaat het in 's hemelsnaam
over?”
’’Denk na”, drong Chan aan. ’’Zoals ik tevoren heb ge
zegd, papegaai niet in staat oorspronkelijke opmerkin
gen te bedrijven. Hij herhaalt. Als Tony in de nacht
uitroepen ’’help, moord, gooi neer die revolver”, zou
men het zelfs een oude vrouw kunnen vergeven als zij
denkt hij herhalen wat pas gehoord is. Hij herhaalt
omdat woorden in herinnering komen door - wat?”
”Ga voort, Charlie”, zei Bob.
’’Door gebeurtenis, juist kreet voorafgaande. Wat voor
gebeurtenis? Ik diep denken - wat is dit? Misschien
door plotseling aandraaien en lichten in slaapkamer,
gebruikt door Martien Thom, de secretaris.”
’’Charlie, wat weet je nog meer?” vroeg Bob.
’’Vanmorgen ik oude vrouwenplichten doen in slaap
kamer van Thom. Ik zie op muur vage omtrek, zelfde
grootte en vorm als mooi schilderij van woestijnge-
zicht dicht bij. Ik onderzoeken. Schilderij is verhangen,
merk ik, en niet lang geleden. Waarom werd schilderij
verhangen? Ik het oplichten in mijn handen, en daar
onder ik zien gaatje, dat allen van vliegende kogel
kan zijn.”
Bob’s adem stokte. ”Een kogel?”
’’Precies het feit. Een kogel, die gedrongen in muur.
Eén kogel, die is afgedwaald en niet rustplaats vond in
lichaam, die Tony om hulp hoorde roepen in de nacht,
kort geleden.”
Weer keken Eden en Holley elkaar aan. "Nu, zei de re
dacteur, ’’daar was immers de revolver - die van Bill
Hart - die weg was uit de woonkamer. Dat moeten we
meneer Chan vertellen.”
Chan haalde de schouders op. ’’Spaar uzelf de moeite”,
raadde hij. ’’Reeds gisteravond heb ik lege localiteit
verlaten door dat wapen, opgemerkt. Ik vond ook dit in
papiermand.” Hij haalde een verkreukt kaartje uit zijn
zak, waarop stond: ’’Aangeboden aan P.J. Madden
door William S. Hart, 29 sept. 1923.” Will Holley knik
te en gaf het terug.
’’Heel de dag”, ging Chan voort, ”ik zoeken naar ont
brekende revolver. Zonder succes - tot nu toe.”
Will Holley stond op en schudde Chan warm de hand.
’’Blijf je Chinese kameraad trouw”, raadde Holley
hem. ”Hij is een goede jongen. Iets zegt me, dat hij je
er door helpt.”
”Ik hoop het”, antwoorde Bob.
’’Houd je ogen open”, zei Holley. ”En waag niets. Als
je hulp nodig hebt, vergeet dan Will Holley niet.”
’’Daar kun je van op aan”, antwoordde Bob.
ziens. Misschien zie ik je morgen wel.”
Hij ging naar buiten en bleef staan op de trottoirrand
voor het Woestijnrand Hotel. Het was Zaterdagavond,
en Eldorado was vol ranchers, magere gebruinde, door
het werk getekende mannen met khaki rijbroeken en
kleurige, slobberige hemden - eenvoudige mannen,
voor wie dit de stad was. Door het raam van de bar-
bierswinkel-speelzaal zag hij een groep de dobbelste
nen schudden. Anderen leunden tegen de populieren,
pratend over de wegen, de oogst, de politiek. Bob voel
de zich als een bezoeker van Mars.
Spoedig kwam Chan aanrijden, en liet zijn wagen stop
pen tegenover de jongen. Terwijl Bob instapte zag hij,
dat de heldere ogen van de speurder op de hoteldeur
waren gevestig. Hij ging zitten en volgde Chan’s blik.
Er was een man uit het hotel naar buiten gekomen -
een man, die niet op zijn plaats leek tussen de ruwe
ranchers. Hij droeg een hoog dichtgeknoopte overjas,
en diep over de ogen een vilten hoed - bovendien een
donkere bril.
”Zie eens, wie daar staat”, zei Eden.
”Ja”, zei Chan, terwijl ze de straat afreden. ”Ik geloof,
dat het Killarney Hotel een zeer gewichtige gas heeft
verloren. Hun verlies onze winst - misschien.”
Zij verlieten het maar al te korte plaveisel der Hoofd
straat, en een trek van tevredenheid kwam over Chan’s
gezicht.
’’Veel werk te doen”, zei hij. ’’Diepe mysteriën op te
lossen. Hoe liefelijk, en, ofschoon ver van huis, in ge
zelschap van een oud vriend te voelen.”
Verbaasd keek Bob hem aan. ”Een oud vriend”, her
haalde hij.
Chan glimlachte. ”In garage thuis wacht eenzame
auto als deze op mijn terugkeer. Met wagen trillend
onder mij, denk ik mij weer op de vertrouwde straten
van Honolulu.”
Zij stegen tussen de bergen, en vóór hen lag de zachte
gloed van de zonsondergang in de woestijn. Zonder
op de ruwe weg te letten, gaf Chan meer gas.
”Ho, Charlie”, riep Bob, die met zijn hoofd bijna door
de kap boorde. Waar moet dan heen?”
’’Vergeef mij”, zei Chan, wat vertragend. ’’Niet goed zo,
vrees ik. Een ogenblik denk ik misschien, dit kleine
wagentje kan heimwee uit mijn hart doen stoten.”
(wordt vervolgd)
L
SM»®®
