öe Chinese
Pd.peqd.0J
o
o
JU-
Si
ISIfe
Wi
Gerts Zonen
PERSONEEL
intermeubel
1
1
a p p i e en de automatische stuurman
teiB
Schouwburg Bioscoop
PRIMA SALONWAGEN
lengte 12.50 mtr; breedte 3.50 mtr
I
SM
H
3
Ji
w
01
Kw
W
BOS
Uil
G. Dekker - meubelfabriek
De punt op de i van Intermeubel
boomkwekerij
tuinarchitectuur
Uw woningnood opgelost
„THE RUNNING MAN”
„X117: vrouwenjacht
in Beiroet”
I
WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART
Pagina 6
I.
i
8
J-
AANLEGGEN VAN TUINEN
LEVERING VAN PLANTEN
ONDERHOUD VAN TUINEN
ALLES VOOR UW TUIN
1
i
A
KR
Meubels bij Intermeubel zijn afgewerkt met
uiterste perfectie. Helemaal met de puntjes op de i.
Want wat wilt u? Goede meubelen uit een
betrouwbare zaak. Daarom garandeert Intermeubel
u dat u te allen tijde kunt vertrouwen op een
woninginrichting die de naam Intermeubel mag
dragen.
Msn
28 april 1966.
door Earl Derr Biggars
vertaald door P. Oreille
Hoofdstuk 8 - Nr. 20
aarzelde hij. ”Ik -
GEVRAAGD:
(ongeschoold geen bezwaar)
Ook JONGENS kunnen geplaatst worden.
Hoog loon.
ZEVENHUIZEN (Z.-H), tel. 01802-217
I
(wordt vervolgd)
I
X’
TE KOOP:
Tuinbenodigdheden - Gazonzaden - Kunstmest -
Tuinaarde - Flagstones - Rotsstenen - Tuinge
reedschappen - Bloembakken en Tuinmeubelen
GOUDA - TELEFOON 3750
Hedenavond (donderdagcyclus) 8.15 uur. Een
adembenemende en beklemmende thriller
Richard Harrisson - Dominique Boschero.
Cinema-Scope - Kleuren. (14 jaar)
W. T. HULZINGA - BLEISWIJK
Dorpstraat 88a
Dit is zo'n makkelijk stoeltje zoals uw vrouw
altijd graag had willen hebben. Een échte
Bankstel in geheel eigen stijl: Windsor-style:
Vlot en gastvrij, 675.Zit- en rugkussens
zijn, los en keerbaar. Zeer mooie wandkast
van eikenhout, 435.
Origineel bankstel bekleed met velours. Van
af 995.Brengt luxe en rijkdom in uw
woning. Een Queen Anne tafel harmonieert
er uitstekend mee; verkrijgbaar in vele ma
ten. Deze is extra lang, kost 150.Op de
beveelt zich aan voor:
NIEMAND RAADT
UW LEEFTIJD
als u alle rimpels, lijnen en
kraaiepootjes verdij ft met
onze MARCHAL RIMPEL-
CORRECTOR. Werking:
onmiddellijk. Duur: 8 uur.
8.75, voldoende voor
maanden. Gratis folder bij
Te bezichtigen na afspraak.
e'
Deze eetkamer brengt in uw huis een sfeer
volle plaats waar u altijd rustig en onge
stoord van uw maaltijd kunt genieten. Kast
is van eiken met palissander panelen, 540.
tafel is rond met tuimel-tussenblad, 210.
en vier stoelen bekleed met kunstleer in de
kleur die u wenst, per stuk 98.
(Voortvluchtig
Laurence Harvey - Lee Remick - Alan Bates.
Scope-Kleuren. (14 jaar)
STEEDS GRIJZER??
WEES WIJZER
Ook uw haar kan zijn oor
spronkelijke kleur her
krijgen! Borstel even met
Crème MARCHAL en u
bent klaarzonder
wassen of verven! Grote
tube 3,75. Ook verkrijg
baar in diepzwart.
Gratis folder bij:
DROGISTERIJ A. VAN DER HEIDEN, Zuidkade 1 te
Waddinxveen, telefoon 01828 - 2433
voegde hij hier aan toe. En hij
trok een gezicht alsof hij zeggen
wilde: ”en daar kunnen wij nog
lang op wachten.”
Maar op dit ogenblik ging de
deur van professor Notterkrakr’s
hut open en de robot kwam naar
buiten. Hij scheen weer volko
men hersteld, maar wel viel het
op, dat hij niet meer op zijn
wieltjes recht vooruit rolde, doch
zich met een schaatsende bewe
ging verplaatste.
(wordt vervolgd)
intermeubel
schommelstoell Deze heeft cretonne bekle
ding, en losse zit- en rugkussens. Sterk en
stijl vol, 136.50.
i
32. Kappie riep de Maat en de
Meester en verzocht hen, om alles
klaar te maken voor het vertrek.
’’Over een uur varen wij uit,” zei
hij.
’’Varen wij toch uit?!” riep de
meester, ”en de automatische
stuurman is beschadigd!” ’’Pro
fessor Notterkrakr heeft gezegd,
dat de robot over een uur gerepa
reerd zal zijn,” verklaarde Kap
pie. ’’Over een uur?” herhaalde
de Mester, ”dat geloof ik niet,
vóór ik het zie!” Hoofdschuddend
nijen der wereld, sprak daar iemand, die vroeg binnen
gelaten te worden.
”Wie kan dat zijn?” bromde Madden.
’’Politie,” zei Eden hoopvol. ”De oplichter is geknipt.”
Geen kans, peinsde hij.
Thorn was aan het geven, en Madden zelf ging de deur
open doen. Vanwaar hij zat, had Bob een goed gezicht
op de donkere woestijn - en op de man, die in het licht
stond. Een magere man in een overjas, een man, die hij
eerst had gezien bij de aanlegplaats in San Francisco,
en later voor Hotel Woestijnrand. Het was Slappe Flip
Maydorf zelf, maar nu zonder de donkere bril, die zijn
ogen verborgen. ’’Goedenavond,” zei Maydorf, en zijn
stem was ook koud en mager. ”Dit is de ranch van
meneer Madden, geloof ik?”
”Ik ben Madden. Wat kan ik voor u doen?”
”Ik zoek een oud vriend van me, uw secretaris, Mar
tin Thorn.”
Thorn stond op en liep langs de tafel. ”Zo, ben jij
daar”, zei hij met flauwe geestdrift.
”Je kent me toch nog wel?” zei de magere. ”Mc Col
lum - Henry Mc Collum. Een paar geleden hebben we
elkaar nog ontmoet op een diner in New York.”
’’Natuurlijk”, antwoordde Thorn. „Kom binnen. Dit
is meneer Madden.”
’’Zeer vereerd”, zei Slappe Flip.
”En meneer Eden, uit San Francisco.”
Eden stond op, en keek Slappe Flip aan. De ogen van
de man waren, zonder bril, stekelig en wreed, zoals de
bladeren van woestijnplanten. Een lang ogenblik staar
de hij de jongen brutaal aan. Zou hij weten, vroeg
Bob zich af, dat zijn bewegingen aan de haven van San
Francisco niet onopgemerkt gebleven waren? Als hij
het wist, waren zijn zenuwen uitstekend.
’’Aangenaam kennis te maken, meneer Eden,” zei hij.
’’Meneer Mc Collum,” antwoordde de jongen ernstig.
Maydorf wendde zich weer tot Madden. ”Ik hoop, dat
ik u niet stoor,” zei hij met een flauw lachje. ”Ik lo
geer eigenlijk daarginds, bij Dr. Whitcomb - ik heb
Last van bronchitis. Het is verduiveld eenzaam hier,
en toen ik hoorde, dat meneer Thorn in de buurt was,
kon ik de verzoeking niet weerstaan, hem op te zoeken.”
’’Daar ben ik blij om,” zei Madden, maar zijn toon was
niet oprecht. ’’Laat ik uw spel niet onderbreken,” ging
Maydorf voort. ’’Poker, zie ik. Is dit een privé spelle
tje, of kan iedereen meedoen?”
”Doe uw jas uit en kom bij ons zitten,” zei Madden on
willig. ’’Martin, geef meneer zijn fiches.”
”Nu leef ik weer,” zei de nieuw aangekomene opge
wekt. ”En hoe gaat het jou, beste Thorn?”
Thom erkende, met zijn gewoon gemis aan warmte,
dat het hem vrij goed ging, en het spel werd hervat.
Had Bob al tevoren gevreesd voor zijn toekomst, nu
liet hij alle hoop varen. Poker spelen met Slappe Flip
- nu, hij was wél op reis om de wereld te zien.
’’Geef op, vier kaarten,” zei Maydorf tussen zijn tanden.
Was het tevoren een bittere, ruwe strijd geweest, nu
werd het een worsteling op leven en dood. Er was
nieuw talent bijgekomen - meer dan talent, bepaald
genie. Maydorf hield de kaarten dicht tegen zijn borst
gedrukt; zijn gezicht was als uit steen gehouwen. Alsof
hij begreep met wie hij te doen had, werd Madden
voorzichtig, rriaar vastbesloten. Deze twee vochten het
uit, terwijl Thorn en de jongen achteraan kwamen, als
niet-strijdenden, die in een gevecht van reuzen betrok
ken worden.
Na korte tijd kwam Ah Kim houtblokken brengén, en
zo het vreemde toneel, dat zijn oog trof, hem al ver
baasde, gaf hij daarvan geen enkel teken. Madden be
val hem glazen te brengen, en toen hij ze op de tafel
zette, merkte Bob met geheime opwinding, dat de
speurder vlak bij de lange, op hun werk berekende
handen van Slappe Flip kwam. Als die beruchte May
dorf eens wist...
Maar Maydorfs gedachten waren volstrekt niet bij de
Phillimore paarlen.
’’Geef op, een kaart,” zei hij gebiedend.
Schril klonk de telefoon door de kamer. Bob’s hart
stond even stil - dat was hij vergeten - en nu...
Na lang wachten zou hij eindelijk spreken met zijn
vader - terwijl Slappe Flip er vlak bij zat! Hij zag,
dat Madden naar hem keek en stond op.
’’Voor mij, denk ik,” zei hij zorgeloos. Hij gooide zijn
kaarten op tafel. ’Ik be’n toch uit.”
Hij ging naar de telefoon en nam de hoorn op. ’’Hallo,
hallo, vader. Bent u daar?”
’’Azen,” riep Maydorf. ’’Allemaal voor mij?”
Madden legde zijn kaarten neer, zonder zijn tegen
partij aan te zien, en Slappe Flip haalde weer de in
zet binnen.
”Ja, vader, het is Bob,” zei Eden. ”Ik ben goed aan
gekomen - logeer nu een paar dagen bij meneer Mad
den. Ik wou maar later weten waar ik was - Ja, - dat
is alles. Morgen bel ik u misschien weer op. Goed ge
speeld? Ach, wat jammer, Adieu!”
Madden vloog op. Zijn gezicht was paars. ’’Wacht eens!”
riep hij.
”Ik wou vader alleen maar laten weten waar ik was,”
zei Bob opgewekt. Hij ging weer zitten. ”Wie moet
geven?”
ga wonmginrichting
potnarst
Kleiweq 88-92. Gouda. Tel: 01820-3092
achtergrond een buitengewoon mooie Queen
Anne salonkast, 450.—.
T
Vrijd. 8.15 u., zat. 3-7-9.15 u., zond. 3-5-7-9.15 u.
Ma., di. 2.30-8.15 uur. Een film met ongekende
spanning, keiharde, roekeloze gevechten en
duizend gevaren.
Adres kwekerij: Noordkade 26a - Huisadres:
Burgm. Trooststraat 94, Waddinxveen,
telefoon (01828) 2308
i
ging hij naar de machinekamer
om de vuren aan te leggen. ”Ik
heb voldoende technische kijk om
te zien, dat die robot zwaar be
schadigd is,” mompelde hij, ”het
is onmogelijk om al die schade in
een uur te repareren! Maar enfin,
je weet nooit waartoe die profes
soren in staat zijn.”
Na een uur meldde de Meester,
dat er voldoende druk op de ke
tels was om het schip te laten
uitvaren. ”Het wachten is nu op
de automatische stuurman,”
’’Vader zal nu wel binnengestrompeld zijn, na zijn
zware dag op de links”, zei hij. ”Ik zal opbellen.”
Madden sprong op. ’’Laat mij het maar doen. Zeg me
het nummer maar.” De jongen noemde het, en Madden
sprak langs de draad met een stem, die eerbied af-
’’Vertel me eens”, zei hij, toen hij klaar was, ’’gister
avond zei je, dat er in San Francisco dingen gebeurd
waren, die je vader voorzichtig maakten. Heb je er op
Bob’s gedachten gingen snel. ”Och, dat is misschien
Alleen maar de verbeelding van een speurder geweest.
Ik ben nu wel geneigd het zo te beschouwen...
’’Speurder? Wat voor speurder?”
”Wel, natuurlijk staat vader in verbinding met ver
schillende particuliere detective-bureaus. Een mede
werker van één ervan rapporteerde, dat er een be
rucht oplichter in de stad was gekomen, die èen onbe
hoorlijke belangstelling voor ons magazijn aan de dag
legde. Het kan best zijn, dat het niets te beduiden
had...”
”Zo, een berucht oplichter. Wie?
Bob kon nooit goed liegen en nu
ik herinner me de naam niet meer. Het klonk Engels,
geloof ik. Liverpool Kid - of zoiets,” verzon hij zwakjes.
Madden haalde de schouders op. ”Nu, als er iets is
uitgelekt over de paarlen, kwam het van jullie kant
zei hij. ’’Mijn dochter, Thorn en ik zijn de geheimhou
ding in persoon. Maar, het zal wel verbeelding zijn
geweest, zoals je zegt.”
’’Waarschijnlijk wel”, stemde Eden toe.
”Kom mee naar buiten”, noodde de millionnair. Hij
ging voor door de glazen deur, naar de patio. Daar
laaide een reusachtig vuur op. Het wierp een rode
gloed over de stenen vloer en de rieten stoelen.
”Ga zitten”, stelde Madden voor. ”Een sigaar? Neen, je
hebt liever een sigaret.” Hij stak op en, achterover ge
leund in zijn stoel, staarde hij omhoog naar het don
kere dak - het verre hemeldak. ”Ik ben het liefst hier
buiten”, ging hij voort. ”Het is wel wat kil, maar je
komt zo dicht bij de woestijn. Heb je wel eens opge
merkt, hoe wit de sterren in dit land zijn?”
Eden keek verbaasd naar hem. ’’Zeker - dat heb ik op
gemerkt”, zei hij. ’’Maar ik had nooit gedacht, dat jij
ze zou zien, oude jongen,” voegde hij er in gedachten bij.
Binnen was Thorn bezig met de radio. Een vreselijke
mengelmoes van kindervertellingen, vioolsoli, lezin
gen over gezondheid en schoonheid, klonk hen tegen.
En toen de schrille stem van een vrouw, die zondaren
aanspoorde zich te bekeren.
”Zie, dat je Denver krijgt”, riep Madden luid.
”Dat probeerde ik al, chef,” antwoordde Thom.
”Als ik luisteren moet naar dat verwenste ding,” zei
Madden tegen de jongen, "wil ik iets horen, dat van
heel ver komt. Over bergen en vlakten - daar zit ro
mantiek in”.
De radio liet plotseling opgewekte orkestmuziek horen.
”Zo is het goed,” knikte Madden. ”Het orkest van het
Bruine Paleis in Denver - misschien danst mijn meis-
ke nu wel op deze muziek. Arm ding - ze zal niet meer
weten wat er van me geworden is. Ik heb beloofd, dat
ik al eergisteren bij haar zou zijn, Thorn!”
De secretaris verscheen aan de deur. ”Ja, Chef?”
’’Help me er aan denken, dat ik Evelyn morgen een
telegram stuur.”
’’Goed, Chef”, zei Thorn, en verdween weer.
”En dat komt nu helemaal uit Denver”, merkte Mad
den op. ”Ik zeg maar, de mensen worden te knap. Ze
gaan hun val tegemoet. Waarschijnlijk is het een te
ken van ouderdom, Eden, maar ik verlang terug naar
de oude, eenvoudige tijd. Toen ik nog een jongen was,
op de boerderij, moest ik ’s morgens in de winter naar
het schooltje in het dal. Wat wou ik dolgraag een slee
hebben - moeilijke tijden waren dat - ja, maar tijden,
die mannen gemaakt hebben. Och, laat ik daar niet
over beginnen.” Zij luisterden zwijgend voort, maar al
gauw ontlokte een kinderverhaaltje een gebrul van
woede aan de millionnair, en op zijn bevel liet Thom
het toestel zwijgen.
Madden bewoog zich rusteloos in zijn stoel. ”We kun
nen met zijn drieën geen bridge spelen,” merkte hij op.
”Als we eens wat pokerden voor tijdpassering, mijn
jongen?”
”Nu, dat zou wel goed zijn”, antwoordde Bob. ’’Maar
ik ben bang, dat u me verreweg te baas bent.”
”Och, dat hindert niet. We zullen een limiet stellen.”
Madden sprong op, klaar om te beginnen. "Kom mee”.
Zij gingen de woonkamer in en sloten de deuren. Als
student had hij het weleens gedaan, ook wel met jour
nalisten in San Francisco, maar dat alles was kinder
spel in vergelijking hiermee. Madden was nu niet meer
de man, die zag, hoe wit de sterren waren. Hij zag,
hoe rood, wit en blauw de fiches waren, en hij lief
koosde met strelende handen. Hij was Madden, de
speculant, de dobbelaar om spoorwegen en staalwaren-
fabrieken en de kapitalen van kleine staten. Madden,
die, als hij heel de dag op de Beurs had gespeeld, des
avonds het rouletterad in de Vierenveertigste Straat
ging opzoeken.
’’Azen”, schreeuwde hij. ’’Drie azen! Eden, wat heb jij?
”Een beroerte,” zei Bob, en gooide zijn kaarten op de
tafel. ’’Hier op deze plaats en op dit ogenblik bied ik
aan, al mijn kansen in dit spel te verkopen voor een
gebruikte postzegel, of wat u wilt.”
"Een goede leer voor je,” antwoordde Madden. ’’Mar
tin - jij moet geven.” Plotseling werd er luid op de
deur geklopt. Het werd Bob vreemd te moede. Uit de
duisternis, vanuit de uitgestrekte, onbewoonde woeste-
