öe Chinese pd.peqóö.i M. HEEMSKERK .F Kleiweg 27 Gouda tel.32121 WASAUTOMATEN een naaister WONINGINRICHTING! Adverteren doet verkopen Ii a ppi e de automatische stuurman en Wie verantwoord wil stemmen kiest Wij stemmen allen op nr. 7 lijst 1, dus opWethouder Pille Dus lijst 6 is Gemeente Belang VERVERS een jongeman no. 1 van lijst 3 H. HUIZER VAN DER LINDE GARAGE KOOL Th. VERKLEIJ - Reeuwijk Middelburgseweg 19, telefoon 01829- 2327 (ook na 18 uur). Opslagplaats te Gouda: Vest 58a, tel. 01820-3381. een actieve verkoper twee hulpverkoopsters verkoopsters mT f i Verbakel nt\ Waddinxveen ’t Mooiste bruin en beschermt tegen zonnebrand Pigmaderm.Tube f zv Natuurlijk nv, Of u nu f. 1345,- of f. 1695,- wilt besteden voor een volledig automatische wasmachineu hebt er altijd een échte Miele voor! WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART Dorpsstraat 33 Waddinxveen Telef. 2218 PHILIPS ZANUSSI CANDY I BOSCH— A.E.G. ?MIELE BEEREN PRODUCTS Kon. Wilhelminaplein Tel. 01828-2323 Pagininq GESPECIALISEERD in STIJLMEUBELEN Dorpsstraat 38 fe r 1 QHED r 18 mei 1966. door Earl Derr Biggers vertaald door P. Oreille Hoofdstuk 9 - nr. 23 voor ons verander-atelier. A '.y' ,3óa bnk OFFICIEEL N.S.U.-DEALER VOOR GOUDA en omgeving. (Ingezonden mededeling) voor bezorgwerk en diverse andere werk zaamheden. Rijbewijs vereist. Bij VERBAKEL is het prettig werken en u verdient een goed salaris. Met eventuele vakantieafspraken wordt rekening gehouden. i GOUDA 11Markt 5 tel. 6465 c WADDINXVEEN Kerkweg 133 Dat is duivelswerk!” knarse tandde Geld j eslijmer, ”dat kan haast niet! Daar zit iets achter!” (wordt vervolgd) heen!” Maar toen de Kraak hem voorbijvoer, zag hij duidelijk, dat de robot achter het stuur stond. Ongehinderd door in zee slepen de hefbomen, zoals bij de Riffen- bijter, schoot de Kraak voorbij en was weldra een heel eind voor. Gouwe 5 tel. 3566 3 tel. (01828) 300- verklaarde Bob. ver- IN ONS MODERN KONFEKTIE EN TEXTIELBEDRIJF vragen wij: voor de afdeling herenkonfektie en modes 1 Ij Dorpsstraat 72 Waddinxveen telefoon (01828) 2792 verkoopt en repareert alle merken auto’s I len!” Opeens werd zijn aandacht getrokken door een scheepje, dat de Riffenbijter snel inhaalde. Geldjeslijmer richtte zijn kijker op het scheepje en uitte toen een grom van verbazing en woede. "Het is de Kraak!” riep hij, ”hoe is het mogelijk?! Zij kunnen die robot nog lang niet hersteld heb ben! Zouden zij misschien zonder die robot door de riffen willen komen? Dat gaat nooit; alleen een schip met de automatische stuur man of de hefbomen van mijn I I X. Kiest u maar: De Miele 412 Automatic (nieuw) voor f. 1345,-, de Miele 416 Superautomatic voor f. 1495,- of de Miele 421 Monoknop de Luxe voor f. 1695,-. De Miele 401 Monomatic (zonder centrifuge-werking) kost f. 995,-. Met apart ingebouwde centrifuge als Miele 403 Combimatic, f. 1245,-. De Miele strijk- machine doet z’n werk perfect na één druk met uw voet, f. 895,-. Een handig, superlicht strijkijzer voor f. 28,75. De Afwasautomaat met het beproefde, superieure speelsysteem is er voor f. 1870,-, evenals alle Miele wasautomaten, voorzien van een geheel roestvrijstalen binnenwerk. 4 ZAND-, GRINT-, KOOLAS-, TUINAARDE en SLAKKEN-ZANDHANDEL in elke gewenste hoeveelheid. Betontegels en kantplanken in diverse maten. Cement en schelpkalk tegen billijke prijzen. Bestellingen worden ook op zaterdagmorgen bezorgd. HUISHOUDELIJKVOORLICHTINGSCENTRUM GOUWEJIOl om onze cliënten deskundig te adviseren; en voor de vrijdagavond en zaterdag. (liefst met ervaring) voor diverse afdelingen. Holley begon te fluiten. ’’Werkelijk? Ik geloof, dat je vriend Chan Thorn gauw achter de tralies zal hebben.” ’’Mogelijk”, gaf Bob toe, ’’maar zijn we nog ver af. Je kunt iemand niet wegens moord veroordelen, als je geen lijk kunt vertonen.” ”O, dat zal Chan wel opgraven.” Eden haalde de schouder op. ”Als hij dat doet, mag hij al, de eer ervan hebben - en alleen graven ook. Dat is een werkje, waar ik weinig voor voel. Ik houd van wat buitengewoons, maar dan liefst keurig netjes. Heb je al iets over je persgesprek gehoord?” ”Ja. Het wordt morgen opgenomen.” De moede ogen van Will Holley schitterden. ”Ik zat me er juist over te verkneuteren, toen je binnenkwam.” Hij wees naar een dik aantekenboek op zijn lessenaar. ’’Daar staan enige artikelen in, die ik vroeger voor de Sun heb ge schreven”, verklaarde hij. ’’Niet kwaad, al zeg ik het zelf.” Bob nam het boek op, en sloeg vol belangstelling de bladen om. ”Ik heb ook weleens gedacht over een baantje aan een krant”, zei hij. Holley keek hem snel aan. ’’Bedenk je tweemaal”, raadde hij hem. ”Er wacht een goede zaak op je - wat heeft de krant je te bieden? Misschien is het prachtig, zolang je jong bent - prachtig zelfs nu - nu de oude orde verdwijnt en de geïllustreerde krant een mooi be roep tot aap maakt. Maar als je oud wordt...” Hij stond op en legde zijn hand op Bob’s schouder. ”Als je oud wordt - en dat ben je op je veertigste - wat dan? De copie-lessenaar, en op een dag komt de baas bin nen, en ziet een streep grijs in je haar, en hij zegt: ’’gooi die beverige gek er uit. Ik heb hier jonge lui no dig.” Neen, mijn jongen, niet de krant. Jij en ik moe ten eens praten.” En praten deden ze. Het was vijf uur, toen de redacteur eindelijk opstond en zijn aantekenboek sloot. ”Kom mee”, zei hij. ”We gaan dineren in de Oase”. Eden ging graag mee. Aan een van de tafeltjes tegen over de toonbank zat Paula Wendell alleen. ’’Hallo”, begroette zij hen. ”Kom hierheen. Ik was in een mededeelzame stemming vanavond - ik moest aan het hoofd van een tafel zitten.” Zij zetten zich tegenover haar. ’’Vond u de dag zo saai, als u verwachtte?” ”Erg saai door de tegenstelling - nadat u weg was.” ’’Probeer de kip eens”, raadde zij. ’’Geboren en geto gen in deze streek, en de woestijnkip is geen zwakke zuster. Lang niet kwaad.” Zij handelen naar haar voorstel. Toen de overvloedig gevulde borden voor hen neergezet werden, ging Bob achteruit. ’’Allen in de reddingsboten”, zei hij. ”Ik ga voorsnij den, en als ik voorsnijd, is het een kwestie van vrou wen en kinderen eerst.” Holley keek neer op zijn bord. ”Dat lijkt nog steeds de zelfde oude kip”, zuchtte hij. ”Wat zou ik niet geven, voor een maal zoals vroeger thuis.” ’Je moest gaan trouwen”, lachte het meisje. ”Heb ik geen gelijk, meneer Eden?” Eden haalde de schouders op. ”Ik heb verscheiden arme kerels gekend, die trouwden, in de hoop eens een goed maal te genieten. Nu zijn ze weer terug in de res taurants; en het enige verschil is, dat ze nu hun vrouw medebrengen. Een dubbele rekening en het halve ple zier.” ’’Waarom zo cynisch?” vroeg Holley. ”O, meneer Eden is zeer tegen het huwelijk gekant”, zei het meisje. ”Dat heeft hij me vandaag verteld.” ”Ik heb getracht haar te redden”, ”Zeg, ken je die Wilbur, die haar onschuldig, JjT. t -i UNDA LU trouwend hart heeft veroverd?” ’’Wilbur?” vroeg Holley, niet begrijpend. ”Hij blijft Jack maar steeds Wilbur noemen”, zei het meisje. ”Dat is zijn oneerbiedige manier om over mijn verloofde te praten.” Holley wierp een blik op de ring. ’’Neen, ik ken hem niet”, verklaarde hij. ’’Maar ik wens hem in elk ge val geluk.” (wordt vervolgd) 35. schurkachtige scheeps bouwer Geldjeslijmer stond triom fantelijk op het dek van de ’’Rif fenbijter”. ”In drie dagen berei ken wij de haaitandriffen,” mom pelde hij, ”ik reken twee dagen om daar doorheen te komen en kan ik in Ducata de prijs van 30.000 gouden drijvers in ont vangst nemen! Voordat die lui van de Kraak hun automatische stuurman gerepareerd hebben, zal ik al een voorsprong hebben, die zij niet meer kunnen inha w ’’Volstrekt niet”, zei ze. ”Ik zal u met genoegen een boodschap sturen. Natuurlijk kan die oude nu al in Arizona zijn. Toen ik hem het laatst zag, liep hij hard ’’Reden te meer, dat ik hem vinden moet”, zei Bob. ”Ik - ik wou, dat ik het kon uitleggen. Het is niet, dat ik u niet vertrouw, ziet u. Maar - het is niet alleen mijn geheim.” Zij knikte. ”Ik begrijp het. Ik hoef het niet te weten.” ”U wordt elk ogenblik wonderbaarder”, zei hij. De minuten verliepen. Na een poos stopte de auto voor de ranch van Madden, en Bob stapte uit. Hij keek het meisje diep in de ogen - vreemd - ze leken op de ogen van Dr. Whitcomb - rustig en troostend en vrien delijk. Hij glimlachte. ”Hij mag het u wel bekennen - ik heb eigenlijk het land aan Wilbur. En nu komt het plotseling bij me op - als ik dat alles over mijn vrijheidsliefde werkelijk meen - dan heeft Wilbur mij de grootste mogelijke dienst gedaan. Ik mag igenlijk niet meer het land aan hem hebben. Ik moest hem dankbaar zijn, uit de grond van mijn hart.” ’’Waar praat u toch over?” ’’Begrijpt u het niet? Ik ben juist tot het besef geko men, dat ik sta tegenover de grootste verzoeking van mijn leven. Maar ik hoef er niet tegen te strijden. Wil bur heeft me gered. Die beste Wilbur. Doe hem mijn hartelijke groeten, als u hem weer schrijft.” Zij bracht de auto op gang. ”Tob maar niet”, raadde zij hem. ’’Zelfs als er geen Wilbur was geweest, zou uw vrijheid niet het minst gevaar lopen. Daar zou ik wel voor gezorgd hebben.” ”Die opmerking staat me niet aan”, zei Bob. ”Ze moest me eigenlijk gerust stellen, maar in werkelijkheid - neen - ze staat me niet aan. Wel, nu ben ik u weer een rit schuldig. Het spijt me, dat u weg moet - het lijkt me hier een saaie zondag te zullen worden. Hebt u er op tegen, dat ik vanmiddag naar de stad komen” ”Ik zal er waarschijnlijk niets van merken”, zei het meisje, ’’Adieu.” Bob’s voorstelling omtrent de zondag kwam uit - hij was lang en saai. Om vier uur’s mid dags hield hij het niet meer uit. De gloeiende hitte was aan het afnemen, de wind stak op, en met Madden’s toestemming nam hij de kleine wagen en spoedde zich weg van het slechte humeur en de rusteloosheid van de millionnair, naar de vreugden van Eldorado. Er was daar niet veel afleiding. Voor het raam van Hotel Woestijnrand zwoegde de eigenaar grimmi geen eindeloos Zondagsblad door. De Hoofdstraat was warm en verlaten. Dejongen zette zijn auto voor het hotel, en ging naar het kantoor van Holley. De redacteur kwam hem bij de deur tegemoet. ”Zo”, zei hij, ”ik hoopte al, dat je komen zou. Wat eenzaam zeker in de grote open ruimte vanmiddag. Kijk eens, hier is een telegram voor je.” Eden scheurde de gele enveloppe haastig open. De bood schap kwam van zijn vader. ”Ik begrijp niet waar het om gaat maar ik ben heel bezorgd. Ik volg je aanwijzingen. Ik vertrouw jullie beiden volkomen, maar ik moet er aan herinneren dat het mij zeer onaangenaam zijn zou, als verkoop niet doorging. Jordan verlangend zaak te beëindigen. Victor dreigt elk ogenblik bij je te komen. Houd mij op de hoogte.” ”Dat zou wat moois zijn”, zei Bob. ”Wat?” vroeg Holley. ’’Victor dreigt te komen - de zoon van de eigenares van de paarlen. Al wat we nodig hebben om ons werk te bederven, is dat beminnelijke leeghoofd met slob kousen aan.” ”Wat voor nieuws is er?” vroeg Holley, en zij gingen zitten. ’’Heel wat”, zei Bob. ”Om te beginnen, het grote treur spel: ik ben zeven en veertig dollar kwijt.” Hij vertelde van het pokeren. ’’Bovendien is waarge nomen, dat de heer Thorn een blik begroef, waarin kort geleden arsenicum was geweest. Verder heeft Charlie in Thom’s kast de vermiste revolver gevonden - met twee lege kamers.”

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1966 | | pagina 5