öe Chinese
p&peq&dd
DE PRIJS VAN HET BUITENGEWONE
jl intermeubel
potharst
VAN EIJK
I
I
fiif
a
1
J
B
B
198.-
15 uw slaapkamer-
een achtergebleven gebied
A
Voor 198.- kunt u overal een heel behoorlijk kos
tuum of een heel aardige jas kopen. Tien-tegen-
één vindt u bij ons voor die prijs iets buitenge
woons: kostuums, kolberts en iassen. die-als
heren- en jongenskleding
198.-
198.-
beste in hun klasse-met het keurmerk Brixon
zijn bekroond.
198.- I
I'
I rS/I
IZBI
Hoofdstak 16
Mr. 42
o
o
•■z V' tv'
A
MARKT 14 - GOUDA - TEL. 3209
I
l
A
1
1
.'jfl
^4-
Q ''VA
AA' -1
■mee
KBLAD VOOR WADDINXVEEN HOLLANDS HART -
donderdag 6 oktober 1966.
door Earl Derr Biggers
vertaald door P. Oreille
($1,
(wordt vervolgd)
>r
Buitengewoon
’geslaagd’:
Klassiek kostuum in de
nieuwe lijn. Lange
achtersplit Gedekte
Prince de Galles. Zuiver
scheerwol in beige en
bruin.
Waarom gaat u niet eens naar uw woning
inrichter. Hij is ook specialist op het gebied
van slaapkamermeubelen, matrassen, dekens
kussens, slaapkamertapijt en gordijnen. Kom
eens kijken naar de mogelijkheden die wij
voor u hebben.
wat zou dat?” vroeg ze.
dat geval zou ik het hier erg saai gehad hebben.”
teerden zwijgend terug. ”Ik heb bedacht”, ging Bob
■t, ”dat het op de ranch op zijn eind loopt. En ik
t terug...”
•ug naar uw vrijheid. Dat zal heerlijk zijn.”
aker. Toch wil ik, dat u me niet zult vergeten, als ik
i ben. Ik wil uw - eh - uw vriend blijven. Of wat
1 u?”
tachtig, Vrienden zijn altijd nodig.”
thrijf me af en toe eens. Ik wil ook weten, hoe Wil-
I het maakt. Je kunt nooit weten - is hij wel voor-
ktig bij het oversteken van een straat?”
i Ubur gedraagt zich altijd prachtig, dat weet ik ze
stonden stil voor het hotel.
hedennacht”, zei het meisje.
acht nog even. Als er geen Wilbur geweest was...”
komt door de maan; die lijkt op een schijf meloen..’
bt komt niet door de maan - maar door u.”
eigenaar van het hotel kwam aan de deur.
>em maar, Juffrouw Wendell, daar had ik u haast
^ien gesloten”, zei hij.
kom”, antwoordde het meisje. ”Tot morgen, op de
ch, meneer Eden.”
ooi”, zei Bob. Hij knikte tegen de hotelhouder en toen
ig de voordeur voor zijn neus dicht.
n hij door de eenzame woestijn reed, begon hij
a i af te vragen, wat hij tegen de rusteloze Madden
o ;st zeggen, als hij op de ranch kwam. De millionnair
j. nu wel terug zijn uit Pasadena; hij had verwacht
s r Draycott te ontmoeten. En Draycott was in San
k ncisco en droomde niet van de rol, die zijn naam
:1de in het drama van de Phillimore paarlen. P. J.
woedend zijn en een verklaring eisen. Maar er ge
ide niets van die aard. De ranch was in duisternis
uld, en alleen Ah Kim wachtte hem.
Iden en anderen in bed”, verklaarde de Chinees,
men thuis, moe en erg stoffig. Dadelijk naar ka-
gegaan.”
i, ik heb uit goede bron vernomen, dat er morgen
r een dag komt”, zei Bob. ”Ik ga ook slapen.”
n hij Donderdagmorgens aan de ontbijttafel ver
een, waren de drie mannen er al.
geval, dat Madden weer wilde terug krabbelen. Ik
weet nu zoveel van hem af, ziet u...”
De directeur ging langs hen heen. ”Het zal goed wor
den”, zei hij tegen het meisje.
”Nu heb ik het hem dan toch eens naar de zin ge
maakt”, lachte ze tegen Bob. ”Dat mag wel in de
krant.”
Het stuk speelde in het oude Califomië, en spoedig wa
ren de acteurs in volle gang op de patio.
’’Neen, neen!” jammerde de directeur. ”Wat scheelt je
vanmorgen, Rannie? Je neemt afscheid van het meisje
- je hebt haar lief - zo lief - je zult haar waarschijn
lijk nooit meer zien.”
’’Verdraaid”, riep de acteur, ”dan ploft het hele stuk
uit elkaar.”
”Je weet wel, wat ik meen - je denkt, dat je haar nooit
zult weerzien. Je hart is gebroken. Gebroken, jongen.
Waar lach je nu om?”
’’Vooruit, Diana”, zei de acteur. ”Ik zal je nooit weer
zien, en ik moet net doen, of me dat spijt. Wel, wel
wat zo’n schrijver zich al niet verbeeldt! Maar, voor
uit! Mijn kunst is tot alles in staat.”
De witharige patriarch zat samen met Eddie Boston op
een stapel hout bij de schuur, en Bob ging naar hen
toe. Ah im scharrelde rond, één en al belangstelling
voor de vreemde verrichtingen der blanken.
Boston leunde achterover en stak een pijp op. ”Nu je
het over Madden hebt”, merkte hij op, ’’denk je aan
Jerry Delaney. Ken je Jerry?”
Bob voelde een schok, en kwam wat dichter bij. De
oude man legde de hand achter het oor.
”Wie is dat?” vroeg hij.
’’Delaney”, schreeuwde Boston.
Chan kwam ook wat nader.
’’Jerry Delaney. In zijn vak deed hij prachtig werk. Ik
hoop, dat ik de kans krijg, Madden te vragen of hij zich
herinnert, dat
Een luid geroep om Boston klonk over de patio, en de
ze legde zijn pijp neer en snelde weg. Chan en Bob
keken elkaar aan.
Het gezelschap werkte aan één stuk door, tot het tijd
was voor de lunch. Toen gingen zij, verspreid over de
patio en het erf, de dikke boterhammen uit de Oase zit
ten nuttigen, en dronken er koffie bij uit thermosfles
sen. Plotseling verscheen Madden in de deuropening
van de woonkamer. Hij was in een goede luim.
’’Allen welkom”, zei hij. ”Doe, alsof jullie thuis bent.”
Hij drukte de directeur de hand en, rond gaande, sprak
hij met elk der leden van het gezelschap afzonderlijk.
Diana vooral nam hem enige tijd in beslag. Daar
kwam hij bij Eddie Boston. Als bij toeval maakte Bob
dat hij gedurende dat gesprek vlak bij hen stond.
’’Mijn naam is Boston”, zei de acteur. Zijn stroef ge
zicht straalde.
”Ik hoopte u te spreken, meneer Madden. Ik wilde u
vragen, of u zich een oud vriend van mij herinnert -
Jerry Delaney, uit New York.”
^Madden deed zijn ogen bijna dicht, maar de uitdruk
king van zijn gezicht bleef dezelfde.
\O l
ft o o\
LA
Kleiweg 88-92. Gouda. Tel: 01820-3092
’’Alles goed gegaan in Pasadena?” informeerde hij op
gewekt.
Thorn en Gamble staarden hem aan en Madden keek
lelijk.
”Ja, natuurlijk”, zei hij. Hij voegde er een blik aan toe,
die duidelijk zie: ’’Zwijg.”
Na het ontbijt ging Madden naar de jongen toe op het
erf.
’’Zwijg over Draycott”, beval hij.
”U hebt hem zeker gesproken?” vroeg Bob.
’’Neen.”
”Wat? Dat is te gek. Zeker omdat u elkaar niet ken
de...”
’’Geen spoor van iemand, die het zijn kan. Ik begin me
af te vragen of je...”
’’Maar meneer Madden. Ik heb hem gezegd, dat hij er
zijn moest.”
”Och, het kon me eigenlijk niet veel schelen. Het is niet
gelopen, zoals ik verwacht had. Zie hem nu te pakken
te krijgen, en zeg, dat hij naar Eldorado komen moet.
Heeft hij getelefoneerd?”
’’Mogelijk. Ik ben gisterenavond in de stad geweest
In elk geval zal hij nu wel gauw opbellen.”
”Nu, als hij het niet doet moet je maar naar Pasadena
gaan en hem opzoeken...”
Een vrachtauto met bioscoop-camera’s, onderstellen
en acteurs in wonderlijke kledij hield stil voor de
ranch. Nog twee auto’s volgden. Er sprong iemand af
om het hek open te doen.
”Wat zullen we nu hebben?” riep Madden.
”Het is vandaag Donderdag”, zei Bob. ’’Bent u dan ver
geten...”
k”Glad vergeten”, zei Madden. ’’Thorn! Waar is Thorn?”
HDe secretaris kwam naar binnen. ’’Daar zijn ze van de
■bioscoop, Chef. Vandaag zouden ze...”
"’’Drommels”, bromde Madden. ”Nu, vooruit maar, Mad-
tien, jij zorg overal voor.” Hij ging naar binnen.
Nu waren de filmspelers ernstig bezig, in tegenstelling
met hun zorgeloos vrolijkheid van de avond tevoren.
De camera’s werden aan het open einde van de patio
opgesteld. De spelers, in Spaans costuums, stonden
gereed. Bob ging naar Paula toe.
’’Goedenmorgen”, zei ze. ”Ik ben meegekomen, voor het
Buitengewoon elegant:
Beschaafd kamgaren
kostuum in flannelgrijs
of modern gun-blue.
Met vest
Buitengewoon
representatief:
De zesknoops jas in de
fijne saxony-visgraat.
In donkerblauwe en
grijze tinten.
w
comfortabel:
Typisch voorbeeld van
de nieuwe lijn in
winterjassen. Shetland
en geschoren velours.
Met ingezette mouw, e
Eén of tweerij, 2-, 3- 1
of 4-knoops.
Jl
Bbrixqn
