öe Chinese p&peq&M toch voordeliger Aardgas Beatrix 29 jaar I Jfc Plaatsing waterontharders niet zonder ojjicièle toestemming voor eventuele gevolgen. IH E ■I 7 uinder van W ingerden: is Ontharden of niet, dat is de kwestie WIPPEROEN en de ongeluksvogel Die gasbel is II ’n grote zegen i Gouwev rienden i l’ I 55 J I (wordt vervolgd) Toestemming Hoofdstuk 21 Kr. 49 Service Pagina 2 Units Ook in Amerika yglg f WEEKBLAD VOOR WADDINXVEEN/HOLLANDS HART donderdag 26 januari 1967 V door Earl Derr Biggers vertaald door P. Oreille 'l Kroonprinses dat afloopt!” verlangend. Aart van Wingerden en zoon Ton voor een van de vier aard- gas-units, waarmee de grote kas aan de Tweede Bloksweg wordt verwarmd. (Sjaak Noteboom) hij hij de In beide gevallen dient toestem ming te worden gevraagd aan het waterleidingbedrijf, omdat men niet zonder meer op de binnenleiding toe stellen mag aansluiten die gevaren voor de gezondheid kunnen opleve ren en die de kwaliteit van het water in het waterleidingnet door terug- stroming zouden kunnen veranderen. Veel meer problemen kunnen de onthardingstoestellen geven die bij voorbeeld in een woonhuis, direct achter de hoofdkraan worden ge plaatst, zodat uit alle kranen in dat huis ’’onthard” water kan stromen.In vele gevallen zal de toestemming hiervoor zelfs uit veiligheidsoverwe gingen worden geweigerd. Vanzelf sprekend is het waterleidingbedrijf, ook al heeft het toestemming ver leend, niet aansprakelijk te stellen probeerde ze- fles het een had eventjes dat briefje stelde En nu heeft hij tussen zijn kleren een snoer paarlen, dat mij toebehoort. Ik verzoek u, hem dat af te nemen.’ ’’Uitstekend, meneer Madden”, antwoordde de com missaris. Hij maakte aanstalten om Charlie te fouil leren, maar deze voorkwam hem. Hij overhandigde hem het paarlsnoer. ”Ik geef het u in bewaring”, zei hij. ”U bent wets- beambte en verantwoordelijk. Wees voorzichting.” Cox bekeek de paarlen. ”Wat een snoer! Buitengewoon mooi, meneer Madden. Het behoort u toe, zegt u?” ”Ja, zeker...” ’’Commissaris”, smeekte Chan, met een blik op de klok ”als ik nederig voorstel mag doen, wees niet overhaast. U zult uzelf woedend over grote afstand in woestijn schoppen, indien u nu fout begaan.” ’’Maar als meneer Madden zegt, dat de paarlen zijn eigendom zijn...” ”Dat zijn ze”, zei Madden. ”Ik heb ze gekocht van de juwelier Eden in San Francisco, tien dagen geleden. Zij behoorden toe aan de moeder van menear Jordan, hier.” ”Dat is volkomen waar”, erkende Victor. ”Dat is mij voldoende”, merkte Cox op. ”Ik zeg u, ik ben van politie in Honolulu” - protesteer de Chan. ”Kan best zijn, maar denk je nu, dat ik jouw woord aanneem, tegenover dat van iemand als P. J. Madden? Meneer Madden, hier zijn uw paarlen...” ”Een ogenblik” riep Chan. ’’Deze Madden zegt, dat hij dezelfde is, die halssnoer gekocht heeft bij juwelier in San Francisco. Vraag hem, alstublieft, naar locali- teit van juwelenmagazijn.” ”In de Post Straat”, zei Madden. ’’Welk gedeelte? Beroemd gebouw aan overkant. Welk gebouw?” ’’Commissaris”, protesteerde Madden, ’’moet ik met dit laten welgevallen van een Chinees kok? Ik weiger te antwoorden. De paarlen zijn van mij.” Victor Jordan’s ogen waren nu wijd open. ’’Wacht even”, zei hij. ’’Laat mij iets zeggen. Meneer Madden mijn moeder heeft mij verteld van de tijd, werkzaam - waar - in welke betrekking?” Madden’s gezicht werd paars. ”Dat is mijn zaak.” De commissaris zette zijn wijde hoed af en krabde zich het hoofd. "Nu, het kon weleens goed zijn, als ik dat sieraad nog even vast houd”, peinsde hij hardop. ’’Kijk eens hier, John - of eh - Sergeant Chan, als je zo heet - waar wil je, verduiveld, op aan sturen?” Hij keerde ich plotseling om, toen Madden een gil gaf. De Waddinxveense tuinder verwarmt zijn kassen met aard olie. De plompe, lage schoorsteen naast zijn verwarmingsketel braakt op geregelde tijden een dikke, zwarte roet en rook uit. Roet en rook, die de frisse lucht die nog altijd boven Wad- dinxveen hangt, vergiftigen en verpesten. Roet en rook, olie van de frisgroene flora, waaraan Waddinxveen toch al zo rijk niet is, armetierige stengeltjes maken. Hooguit vijftig. Met de luchtverontreiniging loopt het dan ook zo’n vaart nog niet. Maar straks telt Waddinxveen er zo’n tweeduizend en als die allemaal olie gaan verbruiken dan is het hierboven geschilderde tafereel beslist geen sprookje. Want de vijftig, die er nu zijn, stookten tot voor kort inder daad allemaal op olie. Thans telt Waddinxveen zegge en schrij ve één tuinder, die een uitzondering vormt op deze regel. Onthardingstoestellen die geplaatst worden voor de apparaten zelf, en geen kans opleveren dat het ’’ont harde” water voor consumptie wordt gebruikt zullen, mits deskundig aan gebracht en voorzien van een beveili ging om terugstroming in het leiding net te voorkomen, in de regel weinig moeilijkheden opleveren bij het ver lenen van toestemming. WADDINXVEEN Drie teams van de biljartclub De Gouwevrienden het FB-, het E- en het D-team, heb ben hun wedstrijden voor de KNBB- competitie vorige week gewonnen. Gouwevrienden FA liet tegen het op papier zwakkere Hotel Vos uit Xe- venhuizen een grove steek vallen en verloor met 7-2. Gouwevrienden E speelde thuis tegen het Centrum uit Nieuwerkerk aan den IJssel. De Waddinxveners kwamen met de hak ken over de sloot: 5-4. Het FB-team deed het beter en zegevierde met 7-2 over het Goudse De Spil. Het D-team stak deze prestatie echter nog naar de kroon door een zege van niet min der dan 8-1 behaald op het sterke HGL uit Gouda. In sommige delen van ons land heeft men veel zeep nodig om de handen onder de kraan te wassen, in andere gebieden, in Waddinxveen bij voorbeeld kan men de zeep haast niet van de handen afkrggen. Dat komt door het verschil in hardheid van het geleverde leidingwater, dat immers in eerste instantie gezuiverd wordt om er veilig en betrouwbaar drink water van te maken. De bruikbaar heid van dat water in toestellen bij de waterleiding gaat de veiligheid, de volksgezondheid dus, vóór alles. Bruikbaarheid Niettemin kunnen er problemen bestaan over de mate van bruikbaar heid van het leidingwater, onder an dere voor wasmachines, vaatwasma- chines, geisers en dergelijke. Een te grote hardheid van het water, dat wil zeggen een te hoog gehalte aan cal cium- en magnesium-zouten - overi gens van geen enkele betekenis voor de menselijke consumptie - kan ke telsteen veroorzaken in waterketels, stoomstrijkijzers, wasmachines en geisers, kan kalkzeep geven waardoor het zeepverbruik hoger is dan bij zachter water en in vaatwasmachine vlekkerige afzettingen teweegbren gen op het serviesgoed en de bestek ken. sumptie beschikbaar komt. Men zou het onthardingstoestel echter ook vlak achter de hoofdkraan van de waterleiding kunnen aanbrengen, zo dat al het water in de woning ont hard wordt. prinsesje wezen, de kleine Beatrix ter we- denkt zowat iedere Ne- wjjl de vulkaan Europa reld kwam. Die kleine derlander. Een kleine aan van sting sinds .1; Een ander groot voordeel van aardgasverwarming noemt de heer Van Wingerden de service van het streekenergiebedrgf uit Gouda. ”De steun die ik uit Gouda krijg is boven alle lof verheven. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik hoef maar te kikken en ze staan bij me op de stoep om te helpen en adviezen te geven.” De technische specialisten van het Goudse gasbedrijf blijven uiteraard onontbeerlijk. Want zoals bij elke noviteit vertoont ook de aardgasver warming kinderziekten. Hier en daar doen zich kleine euveltjes voor, die echter in een handomdraai zijn ver holpen. Dat is destijds bij de aanleg van de eerste olie-verwarming wel anders geweest. De heer Van Wingerden, die bin nenkort alweer vertrekt naar Cali- fornië en het bedrijf achterlaat voor zijn zoon Ton (20), heeft geen spijt van zijn besluit ook in Nederland aardgas te nemen. De kleine gebreken neemt hij voor lief; de hogere ver- bruikskosten komen er op allerlei manieren, zij het onaanwijsbaar, voor de volle honderd procent uit. ’’Duurkoop is goedkoop,” vindt hij, ”Ja, m’n Hollandse spreekwoorden ken ik nog wel.” Laat heel Waddinxveen hopen, dat de 1800 tuinders, die straks de Zuid- plaspolders gaan volbouwen met een, zoals het KVP-raadslid mr. Van Schaik het noemde, ’onaandoenlijke Er zijn twee soorten van ’’onthar ders” in de handel. In het ene type worden chemicaliën aan het water toegevoegd (onder andere fosfaat- sluizen). In het andere type worden met behulp van ionenwisseling decal cium- en magnesiumzouten omgezet tot natriumzouten. Deze laatste cate gorie ontharders moet van tijd tot tijd ’’teruggespoeld” worden. Er zijn ook twee methoden om ont harders te plaatsen. Men kan ze vaak voor het waterverbruikende apparaat zetten en ervoor zorgen, dat het ont harde water niet verder in de binnen leiding komt en ook niet voor con- want stel je voor dat er werke lijk een avontuur van kwam! En omdat je nooit van tevoren wist of een avontuur goed of slecht zou aflopen, was het misschien het beste om het briefje veilig in de fles te laten zitten, dan kon dat avontuur ook niet slecht aflopen, omdat er doodgewoon geen avontuur was! ’’Maar als eens goed Wipperoen avontuur nu zuchtte ”Bo- Po<vir>o Sedert drie maanden is er in Wad- dinxveen een tuinder, die zich aan het zo vaak verguisde aardgas heeft gewaagd. Dat is Aart van Wingerden (45), de Nederlandse Amerikaan of de Amerikaanse Nederlander, de met zijn gezin uit de States terugkeerde en aan de Tweede Bloksweg een splinternieuw bedrgf opbouwde, dat op pure aardgas werkt. En hij wil er geen kwaad woord over horen. Eerst wat feiten. De nieuwe, opval lend lichte, kassen van de heer Van Wingerden beslaan een oppervlakte van 3500 vierkante meter. Er staan nu tomaten in, maar in de toekomst zullen perkplanten deze oppervlakte in beslag nemen. De kas wordt ver warmd door vier units, die een betere verdeling van de warmte eenvoudi ger maken, door hun plaatsing in elke hoek van het warenhuis. De koolstof (CO2) die de units als afval spuien wordt direkt in de kassen ge blazen. De planten varen er wel bij. ’Oliestook-tuinders’ moeten hun CO2 kopen. De heer Van Wingerden erkent grif dat hg het aardgas niet uitsluitend heeft genomen uit louter gemeen schapszin. Zakelgke overwegingen hebben een grote rol gespeeld. Neem alleen al maar de investe ring. Geen ketelhuis, geen olietank, geen leiding en geen schoorsteen. De aanleg van een aardgasverwar ming komt de tuinder derhalve op ’n kwart minder aan investering te staan. Als een verwarmingsinstalla- tie op aardolie dus in een bepaald be drijf een ton zou kosten, dan zou aardgas een besparing betekenen van 25.000. Maar in het gebruik is aardgas duurder. Veel tuinders prefereren daarom aardolie. De investering mag dan minder zijn, zeggen zij, op den duur is aardgas tóch kostbaarder. Tuinder Van Wingerden denkt er an ders over Hij zegt: ”In dit land is het gewone daglicht de voornaamste factor bij de groei van de plant. Elk stukje roet op het glas betekent na deel, want het houdt het licht tegen. U ziet het, met aardgas heb je geen last. Het voordeel van het niet spuien van roet veel groter dan de tuinders denken, al is het niet meetbaar.” De heer Van Wingerden heeft in Amerika acht jaar met aardgas ge werkt. Zgn ervaringen daar waren van dien aard dat hg, eenmaal terug gekeerd in Nederland, alleen nog maar met aardgas wilde stoken. ”De luchtverontreiniging daar kun nen ze in dit kleine landje niet vlug genoeg aan beginnen. Als er hier niets gebeurt dan is de lucht zó ver knoeid. Als het er zo voor staat, dan is het toch een grote zegen dat we hier op zo’n grote gasbel zitten?Daar moet je dan gebruik van maken. Als ik burgemeester was van Waddinx veen dan deed ik precies eender wat burgemeester Van der Hooft nu doet. Ik zou de tuinders ook verplichten aardgas te nemen, ook in hun eigen belang.” Lagere investeringskosten, schone lucht, meer licht op de kassen en gra tis CO2 zijn nog niet alle voordelen van aardgas. Tuinder Van Winger den: ”Ik heb hier nog nooit een sto ring gehad. Trouwens, in Amerika hebben we de bel de laatste jaren ook nooit meer gehoord. Dat was alleen in het begin. Mijn ervaring is dat aardgas een veel grotere efficiency mogelijk maakt. En het is veel mak kelijker te onderhouden en te bedie nen. Je kunt rustig en ongestoord gaan slapen. Alles regelt zich zelf, ’t Gemak dient de mens.” Het is trouwens altijd raadzaam zich eerst met het waterleidingbedrijf in uw voorzieningsgebied in verbin ding te stellen met de vraag óf het geleverde water wel te hard is voor gebruik en zo ja, welke oplossing men het best kan kiezen. glaswoestgn’, hun spreekwoorden even goed kennen. Of nog liever: dat ze over voldoende zakelgk inzicht be schikken. En ook: een sprankje ver antwoordelijkheidsbesef tegenover de gemeenschap. 7. Wipperoen nuwachtig de kurk uit de te peuteren. Maar had briefje iets te maken met avontuur of zo, en daar hij helemaal geen zin in. ”Ach, alleen maar kijken wat er op geschreven staat”, zichzelf gerust. Maar toen voorzichtig het briefje uit fles had gevist, bedacht hij op eens dat het misschien heel onverstandig was wat hij deed het weer ------- -—■eerbie- schoten te horen zijn. Het bracht. De verjaardag zal weerklonken de volk zal dan weten dat nauwelijks een uitzonde- kanon- ook de opvolging van ring zijn. Van harte ge- Prinses Beatrix is ver- luk gewenst. slaapkamer.” Met volkomen voorbijzien van zijn eigen veiligheid, sprong Chan op hem toe en greep de arm, die de revol ver vasthield. Hij draaide hem om, en het wapen viel op de vloerd. ’’Enige, wat ik ooit kunnen leren van Japanner”, zei hij. ’’Kapitein Bliss, bewijs, dat u waar politiebeambte bent, door Thorn en professor handboeien aan te doen. Indien Commissaris goedheid wil hebben mijn persoon lijke automatische terug te geven, die ik gebruik als speurder op Hawaii, zal ik verantwoordelijk zijn voor de Madden.” ’’Zeker, krijgt u die terug”, zei Cox. ”En ik moet u feli citeren. Nooit heb ik moediger daad gezien...” Chan grijnsde. ’’Vergeef mij, als ik lichte verbetering aanbreng. Op kort geleden morgen bij dageraad, heb ik zeer druk werk gehad deze prachtige verzameling ouderwetse wapenen te ontladen. Lange, stoffige kar wei, maar ik ben blij het gedaan zijn.” Hij wendde zich plotseling tot de grote man naast hem. ’’Handen om hoog, Delaney”, zei hij. ’’Delaney?” herhaalde de commissaris. ’’Ontegenzeggelijk”, antwoordde Chan. ”U hebt de waarde van mijn toespraak in twijfel getrokken, tegen over het woord van P. J. Madden. Verheugd u te zeg gen, dat deze toestand niet is voorgekomen. Dit is niet P. J. Madden. Zijn naam is Jerry Delaney.” Bob Eden was stil binnen gekomen door de patiodeur. ’’Mooi werk, Charlie”, zei hij. ”Je bent er achter. Maar hoe ter wereld hebt je dat gesnapt?” ’’Niet lang geleden”, antwoordde Chan, ’’schiet ik revol ver uit zijn greep. Merk op, verband om zijn hand, noteer, het is de linker. Eens, in deze kamer, vertelde u, dat Delaney links was.” Door de open deur, achter Bob, kwam een grote, forse maar vermoeid uitziende man. Een van zijn armen hing in een doek, en zijn gezicht was bleek onder een baardgroei van tien dagen. Maar hij dwong eerbied af door zijn houding; hij stond daar, als een toren van graniet, als was zijn grijze pak nu lelijk gehavend. Somber keek hij Delaney aan. ”Nu, Jerry”, zei hij, ”je bent goed in je rol. Maar dat hebben ze me altijd ge zegd - de lui, die je bij Mc Guire ontmoet hebben. Ja - werkelijk heel goed. Zoals je daar staat in mijn huis, met mijn kleren aan, lijk je meer op me dan ik zelf.”^ Deze was tersluiks naar de wapenverzameling aan de muur gegaan, en stond daar nu met één ervan in zijn verbonden hand. ’’Ziezo”, riep hij. ”Ik heb er genoeg van. Handen omhoog - jij, commissaris! Gamble - neem hem de paarlen af. Thorn - haal de tas van mijn Die kleine derlander. de vooravond stond Beatrix viert dinsdag a.s. prins, die hebben we al de grootste uitbar- zélf haar 29e verjaardag, in geen honderd jaar ge- mensenheu- En ook haar wacht als had. genis, werd in Nederland aanstaand koningin een in ieder geval viert de dat al ruim een eeuw blijde gebeurtenis. En aanstaande moeder Bea- geen oorlog meer aan de nog steeds is Europa een trix haar verjaardag dit lijve had ondervonden, vulkaan, zij het niet keer niet met een drukke een klein prinsesje gebo- meer de enige in de we- ontvangst of staande op ren. En in Nederland, reld. Toch zullen op een een groot bordes. De da- waar altgd nog werd ge- dag in het komende gen tot april worden in hoopt, dat de lavastroom voorjaar weer kanon- rust en stilte doorge- onze grenzen zou digen, - vredelievende schoten. y JET WAS een gedenk- Kroonprinses Juliana zekerd. Het zal wel weer 11 waardige dag, die was bijna 29 jaar toen een 31e januari in 1938. Ter- vendien is een avontuur een avontuur omdat je van tevo ren niet weet wat er allemaal gaat gebeuren'; dat is nou juist het spannende van een avon tuur!” Toen las hij met inge houden adem het briefje... Grote griebels, wat schrok Wipperoen. Véél stond er niet op, maar WAT er op stond was héél erg!. HELP, stond er op! Wipperoen keek geschrok ken in het rond... WIE had dat briefje geschreven?

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Weekblad voor Waddinxveen | 1967 | | pagina 2